Relaties
alle pijlers
Is dit het 'dertigersdilemma' of is er meer aan de hand?
zaterdag 9 april 2022 om 19:58
Lieve VIVA- dames en een enkele heer,
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen, maar feit is dat ik momenteel echt niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Ik probeer het zo kort en bondig mogelijk te houden. Wees alsjeblieft een beetje lief voor me want vind het doodeng dit te delen.
Momenteel ben ik 29 jaar, ben 5 jaar getrouwd, heb een dochtertje van 2, heb een goede baan met vast contract, heb een koophuis in een leuke stad, we zijn gezond en hebben het op het oog hartstikke goed. Maar met mij gaat het niet goed. Ongeveer het laatste jaar vraag ik me steeds meer af: "Is dit het nou?". Met momenten zou ik het het liefste kei hard wegrennen, het vliegtuig pakken en nooit meer terug komen, kan elke dag wel in huilen uitbarsten, voel me zo ontzettend gevangen: in mijn leven, in mijn relatie, voel me zo verschrikkelijk alleen.
Mijn dochtertje is alles voor me en zou ik haar nooit, maar dan ook nooit in de steek laten. Zij is het enige waar ik nog vrolijk van word.
De relatie met mijn man en mij is redelijk, maar ondertussen spelen er een heleboel irritaties. Ik kan niks zeggen of hij denkt dat ik boos ben, hij kan niks zeggen of ik heb de indruk dat hij boos is. Ik doe eigenlijk alles in het huishouden, de administratie, de boodschappen, regel en kook het eten en dan nog is het niet goed genoeg. Ik kan hier niks over zeggen, want dan wordt het weer ruzie, hij is ervan overtuigd dat hij zijn aandeel levert. Soms denk ik, had ik maar gewoon lekker een eigen huisje, alleen met de kleine. Gewoon wij tweetjes, ik doe het nu toch al alleen.
Ik ben zo moe en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Stel ik mij nou zo verschrikkelijk aan?
Dit was even een hersenspinsel, weet niet zo goed hoe ik het duidelijker kan formuleren. Mocht er iets onduidelijk zijn dan probeer ik daar graag antwoord op te geven.
Mijn vraag is eigenlijk: Is dit normaal? Hoort dit erbij? Zijn dit de tropenjaren? Of ben ik gewoon een zeurpiet?
Aanvulling: Naar aanleiding van een vraag van een forummer is dit misschien toch erg belangrijk om te delen. Een maand of 2 geleden heb ik een man ontmoet. Dit was uiteraard niet de bedoeling en ben er zeker niet trots op. Hij toont oprechte interesse in me, kan met hem sparren, diepgaande gesprekken voeren, hij maakt tijd voor me en laat zien hoe het ook kan. Nogmaals, ik ben hier niet trots op en dit is niet goed tov mijn partner. Verder wil ik ook niks van/met deze man, maar vind het gewoon fijn dat er interesse in me getoond wordt en dat iemand oprecht geïnteresseerd is in mij als persoon. Niet de vrouw van, niet de moeder van etc. Ik voel me weer gezien maar ik zou zo graag willen dat mijn man dit doet.
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen, maar feit is dat ik momenteel echt niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Ik probeer het zo kort en bondig mogelijk te houden. Wees alsjeblieft een beetje lief voor me want vind het doodeng dit te delen.
Momenteel ben ik 29 jaar, ben 5 jaar getrouwd, heb een dochtertje van 2, heb een goede baan met vast contract, heb een koophuis in een leuke stad, we zijn gezond en hebben het op het oog hartstikke goed. Maar met mij gaat het niet goed. Ongeveer het laatste jaar vraag ik me steeds meer af: "Is dit het nou?". Met momenten zou ik het het liefste kei hard wegrennen, het vliegtuig pakken en nooit meer terug komen, kan elke dag wel in huilen uitbarsten, voel me zo ontzettend gevangen: in mijn leven, in mijn relatie, voel me zo verschrikkelijk alleen.
Mijn dochtertje is alles voor me en zou ik haar nooit, maar dan ook nooit in de steek laten. Zij is het enige waar ik nog vrolijk van word.
De relatie met mijn man en mij is redelijk, maar ondertussen spelen er een heleboel irritaties. Ik kan niks zeggen of hij denkt dat ik boos ben, hij kan niks zeggen of ik heb de indruk dat hij boos is. Ik doe eigenlijk alles in het huishouden, de administratie, de boodschappen, regel en kook het eten en dan nog is het niet goed genoeg. Ik kan hier niks over zeggen, want dan wordt het weer ruzie, hij is ervan overtuigd dat hij zijn aandeel levert. Soms denk ik, had ik maar gewoon lekker een eigen huisje, alleen met de kleine. Gewoon wij tweetjes, ik doe het nu toch al alleen.
Ik ben zo moe en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Stel ik mij nou zo verschrikkelijk aan?
Dit was even een hersenspinsel, weet niet zo goed hoe ik het duidelijker kan formuleren. Mocht er iets onduidelijk zijn dan probeer ik daar graag antwoord op te geven.
Mijn vraag is eigenlijk: Is dit normaal? Hoort dit erbij? Zijn dit de tropenjaren? Of ben ik gewoon een zeurpiet?
Aanvulling: Naar aanleiding van een vraag van een forummer is dit misschien toch erg belangrijk om te delen. Een maand of 2 geleden heb ik een man ontmoet. Dit was uiteraard niet de bedoeling en ben er zeker niet trots op. Hij toont oprechte interesse in me, kan met hem sparren, diepgaande gesprekken voeren, hij maakt tijd voor me en laat zien hoe het ook kan. Nogmaals, ik ben hier niet trots op en dit is niet goed tov mijn partner. Verder wil ik ook niks van/met deze man, maar vind het gewoon fijn dat er interesse in me getoond wordt en dat iemand oprecht geïnteresseerd is in mij als persoon. Niet de vrouw van, niet de moeder van etc. Ik voel me weer gezien maar ik zou zo graag willen dat mijn man dit doet.
vickyvox wijzigde dit bericht op 10-04-2022 09:48
16.99% gewijzigd
maandag 11 april 2022 om 13:48
Zijn verhaal is vast weinig anders dan het verhaal van al die andere mannen die niets doen: als het je taak niet is, is alles wat je wèl doet veel en meer dan nodig.
Daarbij verandert er voor TO helemaal niets als ze op zichzelf gaat wonen, want dan mag ze zéker alles doen. Waarom is nu dat huishouden ineens een dealbreaker terwijl dit waarschijnlijk al járen een patroon is?
Natuurlijk verandert er alles als ze zonder man woont. Mannen die niets doen, dragen niet alleen niet bij, die kósten energie omdat ook met hun behoeften en welbevinden rekening gehouden moet worden. Zonder man zijn is een zorg minder.
maandag 11 april 2022 om 14:04
Ik ben zelf een man, gescheiden en mijn ex liep ook altijd te zeuren over het huishouden dus ik ben niet helemaal objectief. Ik bedoel met zeuren het nooit kunnen loslaten en altijd maar hameren op wat er niet gebeurd was in het huishouden. Mijn huis is nu ik alleen woon (niet helemaal alleen want co-ouderschap) keurig schoon en opgeruimd trouwens en ik deed toen ik nog getrouwd was niet minder, vooral om het gezeik van ex voor te zijn, wat zinloos was. Dus ik ben gewoon benieuwd naar het verhaal van deze man want ik ken persoonlijk geen mannen die helemaal niets doen.Thalas schreef: ↑11-04-2022 13:48Zijn verhaal is vast weinig anders dan het verhaal van al die andere mannen die niets doen: als het je taak niet is, is alles wat je wèl doet veel en meer dan nodig.
Natuurlijk verandert er alles als ze zonder man woont. Mannen die niets doen, dragen niet alleen niet bij, die kósten energie omdat ook met hun behoeften en welbevinden rekening gehouden moet worden. Zonder man zijn is een zorg minder.
maandag 11 april 2022 om 14:06
Dan heb je niet goed gelezen, het gaat over veel meer dan het huishouden.Smickelt schreef: ↑11-04-2022 13:32Man van TO is ervan overtuigd dat hij zijn aandeel levert. Ben wel benieuwd naar zijn verhaal dan.
Daarbij verandert er voor TO helemaal niets als ze op zichzelf gaat wonen, want dan mag ze zéker alles doen. Waarom is nu dat huishouden ineens een dealbreaker terwijl dit waarschijnlijk al járen een patroon is?
maandag 11 april 2022 om 14:06
Dankjewel, lief van je!Kaasschnitzel schreef: ↑11-04-2022 13:29Ik heb niks zinnigs toe te voegen, maar ik wil je heel veel succes en kracht toe wensen voor je gesprek deze week.
Onthou, je bent het waard, hoe moeilijk het ook is
maandag 11 april 2022 om 14:08
Klinkt heel verstandig! Ik hoop oprecht dat jullie er samen uitkomen en dat dat begint met het eerste gesprek dat jullie nu gepland hebben
maandag 11 april 2022 om 14:29
Je vergeet de opvoeding, boodschappen/koken, administratie, full- time werken en alle andere randzaken voor het gemak even? Ik denk dat het jou triggert omdat ik in jouw ogen 'zeur' over het huishouden, maar het gaat veel dieper en verder dan dat. Wás het maar alleen het huishouden.
maandag 11 april 2022 om 15:15
Ik wil je veel succes wensen en hoop dat jullie eruit komen.
Wel zou ik nadenken over het feit dat hij een totaal andere culturele achtergrond heeft. Zijn voorbeeld van vroeger is een traditionele rolverdeling. En dat ziet hij ook nu in zijn eigen omgeving (familie wat een heel belangrijk referentiekader is) nog steeds terug. De man is er voor het werk. De vrouw is er voor het huis en de kinderen. Het komt waarschijnlijk gewoon niet eens in hem op dat dat verkeerd zou zijn. Hij heeft het prima voor elkaar. Voor hem is er geen probleem dus waarom zou hij veranderen?
Tel daarbij op dat praten over emoties of diepgang (zeker voor mannen) gewoon niet gewend is. En dat er een enorm taboe rust op hulp (dan ben je gek zeg maar). Dat is voor veel Nederlanders al zo en langzaam aan het veranderen. Laat staan voor mensen met een andere achtergrond (zelfs als ze hier geboren zijn).
Verandering is niet onmogelijk maar heel erg lastig als je het probleem niet ziet (en er dus geen intrinsieke motivatie is).
Speelt wellicht mee dat jij tegen veel vooroordelen moest opboksen en het nu wil laten slagen? Dat begrijp ik prima hoor. Ook omdat je een jong kind hebt. En is er tussen jullie verder sprake van verschil in niveau (bijvoorbeeld op het gebied van onderwijs en werk)? Dat speelt ook een rol.
Wel zou ik nadenken over het feit dat hij een totaal andere culturele achtergrond heeft. Zijn voorbeeld van vroeger is een traditionele rolverdeling. En dat ziet hij ook nu in zijn eigen omgeving (familie wat een heel belangrijk referentiekader is) nog steeds terug. De man is er voor het werk. De vrouw is er voor het huis en de kinderen. Het komt waarschijnlijk gewoon niet eens in hem op dat dat verkeerd zou zijn. Hij heeft het prima voor elkaar. Voor hem is er geen probleem dus waarom zou hij veranderen?
Tel daarbij op dat praten over emoties of diepgang (zeker voor mannen) gewoon niet gewend is. En dat er een enorm taboe rust op hulp (dan ben je gek zeg maar). Dat is voor veel Nederlanders al zo en langzaam aan het veranderen. Laat staan voor mensen met een andere achtergrond (zelfs als ze hier geboren zijn).
Verandering is niet onmogelijk maar heel erg lastig als je het probleem niet ziet (en er dus geen intrinsieke motivatie is).
Speelt wellicht mee dat jij tegen veel vooroordelen moest opboksen en het nu wil laten slagen? Dat begrijp ik prima hoor. Ook omdat je een jong kind hebt. En is er tussen jullie verder sprake van verschil in niveau (bijvoorbeeld op het gebied van onderwijs en werk)? Dat speelt ook een rol.
maandag 11 april 2022 om 15:25
Ik denk ook dat het goed is ontvang het te proberen. At the end weten we vanuit hier niet in hoeverre je man mee kan groeien en ik ben ook van mening dat je het moet proberen. Als hij geen kans krijgt is hij bij voorbaat gedoemd te falen.
Maar ik zou wel ondertussen een back up plan hebben waar je hem niks over verteld. Zorgen dat financiën uit elkaar gehaald worden, documenten klaar zetten, etc. en zodat hij het jou zo min mogelijk moeilijk kan maken als je besluit dat de koek op is.
Ja, zo pragmatisch ben ik wel als ik ook een kans inschat dat hij wel eens heel vervelend kan worden bij een scheiding en dat ligt niet alleen aan cultuur. Genoeg mensen die héél vervelend worden als ze ineens merken dat ze de ander niet meer onder controle hebben.
maandag 11 april 2022 om 15:38
Een traditionele rolververdeling hoeft geen probleem te zijn als beiden daarvoor kiezen.
Maar wat in Nederland doorgaans wordt verstaan onder traditioneel is: man werkt buitenshuis, vrouw binnenshuis. Man zet de vuilnis buiten, vrouw doet de afwas. Man zorgt voor de verstopping of lekkage, vrouw naait de gordijnen.
De traditionele rolverdeling houdt in principe gelijke belasting in, alleen verdeelt in rollen waar een man zgn. goed in is en waar een vrouw goed in is.
Traditioneel is niet hetzelfde als jezelf belangrijker vinden dan de ander en menen dat een ander 80% van de kooltjes uit het vuur moet halen. Neemt niet weg dat dat niet gecombineerd kan zijn met een traditionele rolverdeling, maar traditioneel zegt echt alleen iets over ideeën aangaande m/v kwaliteiten en verdeling.
maandag 11 april 2022 om 15:55
Ik vind het altijd zo raar dat zogenaamde traditionele mannen wel fijn meeprofiteren van het inkomen dat hun vrouw binnenbrengt. Ben dan consequent en zorg als man in je eentje voor het volledige gezinsinkomen, dat past bij de taakverdeling die ze zo graag zien denk ik dan.
TO : voor je in gesprek gaat zou ik een lijst maken met twee kolommen. Aan de ene kant de taken die hij op zich neemt en aan de andere kant de taken die jij allemaal uitvoert. Schrijf alles op. Ook wie denkt aan de verjaardagen, wie de cadeautjes koopt, wie aan de zwemles denkt en wie zorgt dat de gymtas van de kinderen niet vergeten wordt. Echt alles opschrijven. Schuif die lijst tijdens het gesprek onder zijn neus. Sommige mannen die vinden dat vrouwen zeuren over de taakverdeling hebben een heel concrete wake-up call nodig. Het kan heel verhelderend zijn om het zo zwart op wit voor zich te zien.
TO : voor je in gesprek gaat zou ik een lijst maken met twee kolommen. Aan de ene kant de taken die hij op zich neemt en aan de andere kant de taken die jij allemaal uitvoert. Schrijf alles op. Ook wie denkt aan de verjaardagen, wie de cadeautjes koopt, wie aan de zwemles denkt en wie zorgt dat de gymtas van de kinderen niet vergeten wordt. Echt alles opschrijven. Schuif die lijst tijdens het gesprek onder zijn neus. Sommige mannen die vinden dat vrouwen zeuren over de taakverdeling hebben een heel concrete wake-up call nodig. Het kan heel verhelderend zijn om het zo zwart op wit voor zich te zien.
maandag 11 april 2022 om 17:08
Dat jij denkt dat ik vind dat jij zeurt is jouw projectie. Ik ben vooral benieuwd naar zijn kant van het verhaal.VickyVox schreef: ↑11-04-2022 14:29Je vergeet de opvoeding, boodschappen/koken, administratie, full- time werken en alle andere randzaken voor het gemak even? Ik denk dat het jou triggert omdat ik in jouw ogen 'zeur' over het huishouden, maar het gaat veel dieper en verder dan dat. Wás het maar alleen het huishouden.
Als hij werkelijk geen ene reet uitvoert, nooit een boodschap doet, zich nooit met de kinderen bemoeit, dan was dat jarenlang blijkbaar dragelijk en geen groot probleem. Of was hij vroeger een totaal ander persoon en is deed hij keurig de helft?
maandag 11 april 2022 om 17:16
Ik zou vooral twee kolommen maken met wat ze elk als belangrijke taken zien. Dat gaat ook verhelderend werken. Zeker als de ene lijst 5x zo lang is als de ander.Elleke schreef: ↑11-04-2022 15:55Ik vind het altijd zo raar dat zogenaamde traditionele mannen wel fijn meeprofiteren van het inkomen dat hun vrouw binnenbrengt. Ben dan consequent en zorg als man in je eentje voor het volledige gezinsinkomen, dat past bij de taakverdeling die ze zo graag zien denk ik dan.
TO : voor je in gesprek gaat zou ik een lijst maken met twee kolommen. Aan de ene kant de taken die hij op zich neemt en aan de andere kant de taken die jij allemaal uitvoert. Schrijf alles op. Ook wie denkt aan de verjaardagen, wie de cadeautjes koopt, wie aan de zwemles denkt en wie zorgt dat de gymtas van de kinderen niet vergeten wordt. Echt alles opschrijven. Schuif die lijst tijdens het gesprek onder zijn neus. Sommige mannen die vinden dat vrouwen zeuren over de taakverdeling hebben een heel concrete wake-up call nodig. Het kan heel verhelderend zijn om het zo zwart op wit voor zich te zien.
Je gaat echt een voor jou onbelangrijke taak nooit overnemen.
maandag 11 april 2022 om 18:12
Ik zou bijna zeggen: was het maar zo'n feest, dan was TS misschien in elk geval iets minder naar de klote zijn. Nu komen alle taken en het verwerven van het leeuwendeel vam het inkomen voor haar rekening.evelien2010 schreef: ↑11-04-2022 15:15Ik wil je veel succes wensen en hoop dat jullie eruit komen.
Wel zou ik nadenken over het feit dat hij een totaal andere culturele achtergrond heeft. Zijn voorbeeld van vroeger is een traditionele rolverdeling. En dat ziet hij ook nu in zijn eigen omgeving (familie wat een heel belangrijk referentiekader is) nog steeds terug. De man is er voor het werk. De vrouw is er voor het huis en de kinderen. Het komt waarschijnlijk gewoon niet eens in hem op dat dat verkeerd zou zijn. Hij heeft het prima voor elkaar. Voor hem is er geen probleem dus waarom zou hij veranderen?
Tel daarbij op dat praten over emoties of diepgang (zeker voor mannen) gewoon niet gewend is. En dat er een enorm taboe rust op hulp (dan ben je gek zeg maar). Dat is voor veel Nederlanders al zo en langzaam aan het veranderen. Laat staan voor mensen met een andere achtergrond (zelfs als ze hier geboren zijn).
Verandering is niet onmogelijk maar heel erg lastig als je het probleem niet ziet (en er dus geen intrinsieke motivatie is).
Speelt wellicht mee dat jij tegen veel vooroordelen moest opboksen en het nu wil laten slagen? Dat begrijp ik prima hoor. Ook omdat je een jong kind hebt. En is er tussen jullie verder sprake van verschil in niveau (bijvoorbeeld op het gebied van onderwijs en werk)? Dat speelt ook een rol.
Dus zo principieel traditioneel is hij niet....
maandag 11 april 2022 om 18:26
Zorg wel liefst dat er tijdens dat jaar absoluut geen extra kind bij komt.
Stel dat het na een jaar toch slecht afloopt is het altijd simpeler te scheiden met 1 kind dan 2 kinderen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 11 april 2022 om 18:39
Goed punt ! En vervolgens doe je ook een aantal taken die de ander belangrijk vindt, ook al vindt jij het onzin. Gewoon, om de ander blij te maken. Visa versa natuurlijk. Want je wilt elkaar gelukkig zien, toch ? Of is het doel je leven zo egocentrisch mogelijk in te richten ook al zit je in een relatie ? Er zijn mensen die geen enkele taak belangrijk vinden, ze weten dat de ander het dan wel oppakt en kunnen dus op die manier hun heerlijk makkelijke leventje leiden. Gaat wel een keer fout natuurlijk.
maandag 11 april 2022 om 18:54
Smickelt schreef: ↑11-04-2022 17:08Dat jij denkt dat ik vind dat jij zeurt is jouw projectie. Ik ben vooral benieuwd naar zijn kant van het verhaal.
Als hij werkelijk geen ene reet uitvoert, nooit een boodschap doet, zich nooit met de kinderen bemoeit, dan was dat jarenlang blijkbaar dragelijk en geen groot probleem. Of was hij vroeger een totaal ander persoon en is deed hij keurig de helft?
Net zoals jouw ex bedoel je? Als ze werkelijk altijd zeurde was dat jarenlang blijkbaar dragelijk en geen groot probleem.
maandag 11 april 2022 om 19:19
Is dat allemaal zo erg veranderd dan sinds jullie een kind hebben?VickyVox schreef: ↑11-04-2022 14:29Je vergeet de opvoeding, boodschappen/koken, administratie, full- time werken en alle andere randzaken voor het gemak even? Ik denk dat het jou triggert omdat ik in jouw ogen 'zeur' over het huishouden, maar het gaat veel dieper en verder dan dat. Wás het maar alleen het huishouden.
maandag 11 april 2022 om 19:54
Natuurlijk! Een relatie is geven en nemen.Elleke schreef: ↑11-04-2022 18:39Goed punt ! En vervolgens doe je ook een aantal taken die de ander belangrijk vindt, ook al vindt jij het onzin. Gewoon, om de ander blij te maken. Visa versa natuurlijk. Want je wilt elkaar gelukkig zien, toch ? Of is het doel je leven zo egocentrisch mogelijk in te richten ook al zit je in een relatie ? Er zijn mensen die geen enkele taak belangrijk vinden, ze weten dat de ander het dan wel oppakt en kunnen dus op die manier hun heerlijk makkelijke leventje leiden. Gaat wel een keer fout natuurlijk.
Als de verschillen in de prioriteitenlijstjes te groot zijn gaat het niet werken denk ik.
maandag 11 april 2022 om 20:00
Iemand kan ook chronisch ontevreden zijn. Met een ander, met zichzelf, met de wereld. Geen superschoon en geregeld huis of leger aan huishoudhulpen lost dat op.
Ik denk dat dit soort huishoudproblemen in de meeste gevallen meer symptomatisch zijn voor wat anders.
maandag 11 april 2022 om 20:08
Ik denk dat zeurproblemen symptomatisch zijn voor iets anders. Want je vrouw was altijd al zo en opeens vond jij het vervelend. Dat kan niet anders dan een teken van irrationaliteit en chronische ontevredenheid zijn.
maandag 11 april 2022 om 20:20
Problemen in de taakverdeling kunnen inderdaad symptomatisch zijn voor een onderliggend probleem. Het gaat in relaties vaak om een scheve machtsverhouding. Het draait om de vraag wie de macht heeft in de relatie. Als het goed gaat dan is dat in balans. Soms heeft de een wat meer macht dan de ander. Partners die alert en invoelend zijn zullen de balans meteen willen herstellen voor het welzijn van de relatie en van elkaar. Doen ze dat niet dan zal de partner die een gebrek aan macht ervaart zich ongelukkig gaan voelen. De ongelukkige en onmachtige partner zal proberen stukjes van de macht terug te grijpen door bijvoorbeeld te weigeren mee te gaan naar zijn/haar familie of door altijd te ‘vergeten’ de vaatwasser uit te ruimen. Dit gaat meestal onbewust. Al snel ontstaat er een patroon dat na een aantal jaren moeilijk te veranderen is.
maandag 11 april 2022 om 20:26
Niet opeens, ik vond het altijd al maar verdroeg het in de hoop dat het zou veranderen.
Maar het is dus inderdaad een symptoom. Zelf ben nu ik al jaren zeurvrij, heb een schoon en opgeruimd huis, een lieve vriendin, leuke kinderen en mijn ex is nog steeds ontevreden met alles eigenlijk.
Mijn punt is dat als je ergens mee zit dat je er dan verantwoordelijkheid voor moet nemen. Je geliefde gaan proberen te veranderen of chronisch gaan zitten zeuren gaat niet helpen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
