Relaties
alle pijlers
Is dit het 'dertigersdilemma' of is er meer aan de hand?
zaterdag 9 april 2022 om 19:58
Lieve VIVA- dames en een enkele heer,
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen, maar feit is dat ik momenteel echt niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Ik probeer het zo kort en bondig mogelijk te houden. Wees alsjeblieft een beetje lief voor me want vind het doodeng dit te delen.
Momenteel ben ik 29 jaar, ben 5 jaar getrouwd, heb een dochtertje van 2, heb een goede baan met vast contract, heb een koophuis in een leuke stad, we zijn gezond en hebben het op het oog hartstikke goed. Maar met mij gaat het niet goed. Ongeveer het laatste jaar vraag ik me steeds meer af: "Is dit het nou?". Met momenten zou ik het het liefste kei hard wegrennen, het vliegtuig pakken en nooit meer terug komen, kan elke dag wel in huilen uitbarsten, voel me zo ontzettend gevangen: in mijn leven, in mijn relatie, voel me zo verschrikkelijk alleen.
Mijn dochtertje is alles voor me en zou ik haar nooit, maar dan ook nooit in de steek laten. Zij is het enige waar ik nog vrolijk van word.
De relatie met mijn man en mij is redelijk, maar ondertussen spelen er een heleboel irritaties. Ik kan niks zeggen of hij denkt dat ik boos ben, hij kan niks zeggen of ik heb de indruk dat hij boos is. Ik doe eigenlijk alles in het huishouden, de administratie, de boodschappen, regel en kook het eten en dan nog is het niet goed genoeg. Ik kan hier niks over zeggen, want dan wordt het weer ruzie, hij is ervan overtuigd dat hij zijn aandeel levert. Soms denk ik, had ik maar gewoon lekker een eigen huisje, alleen met de kleine. Gewoon wij tweetjes, ik doe het nu toch al alleen.
Ik ben zo moe en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Stel ik mij nou zo verschrikkelijk aan?
Dit was even een hersenspinsel, weet niet zo goed hoe ik het duidelijker kan formuleren. Mocht er iets onduidelijk zijn dan probeer ik daar graag antwoord op te geven.
Mijn vraag is eigenlijk: Is dit normaal? Hoort dit erbij? Zijn dit de tropenjaren? Of ben ik gewoon een zeurpiet?
Aanvulling: Naar aanleiding van een vraag van een forummer is dit misschien toch erg belangrijk om te delen. Een maand of 2 geleden heb ik een man ontmoet. Dit was uiteraard niet de bedoeling en ben er zeker niet trots op. Hij toont oprechte interesse in me, kan met hem sparren, diepgaande gesprekken voeren, hij maakt tijd voor me en laat zien hoe het ook kan. Nogmaals, ik ben hier niet trots op en dit is niet goed tov mijn partner. Verder wil ik ook niks van/met deze man, maar vind het gewoon fijn dat er interesse in me getoond wordt en dat iemand oprecht geïnteresseerd is in mij als persoon. Niet de vrouw van, niet de moeder van etc. Ik voel me weer gezien maar ik zou zo graag willen dat mijn man dit doet.
Ik weet eigenlijk niet zo goed waar te beginnen, maar feit is dat ik momenteel echt niet meer weet wat ik met mezelf aan moet. Ik probeer het zo kort en bondig mogelijk te houden. Wees alsjeblieft een beetje lief voor me want vind het doodeng dit te delen.
Momenteel ben ik 29 jaar, ben 5 jaar getrouwd, heb een dochtertje van 2, heb een goede baan met vast contract, heb een koophuis in een leuke stad, we zijn gezond en hebben het op het oog hartstikke goed. Maar met mij gaat het niet goed. Ongeveer het laatste jaar vraag ik me steeds meer af: "Is dit het nou?". Met momenten zou ik het het liefste kei hard wegrennen, het vliegtuig pakken en nooit meer terug komen, kan elke dag wel in huilen uitbarsten, voel me zo ontzettend gevangen: in mijn leven, in mijn relatie, voel me zo verschrikkelijk alleen.
Mijn dochtertje is alles voor me en zou ik haar nooit, maar dan ook nooit in de steek laten. Zij is het enige waar ik nog vrolijk van word.
De relatie met mijn man en mij is redelijk, maar ondertussen spelen er een heleboel irritaties. Ik kan niks zeggen of hij denkt dat ik boos ben, hij kan niks zeggen of ik heb de indruk dat hij boos is. Ik doe eigenlijk alles in het huishouden, de administratie, de boodschappen, regel en kook het eten en dan nog is het niet goed genoeg. Ik kan hier niks over zeggen, want dan wordt het weer ruzie, hij is ervan overtuigd dat hij zijn aandeel levert. Soms denk ik, had ik maar gewoon lekker een eigen huisje, alleen met de kleine. Gewoon wij tweetjes, ik doe het nu toch al alleen.
Ik ben zo moe en ik weet echt niet meer wat ik moet doen. Stel ik mij nou zo verschrikkelijk aan?
Dit was even een hersenspinsel, weet niet zo goed hoe ik het duidelijker kan formuleren. Mocht er iets onduidelijk zijn dan probeer ik daar graag antwoord op te geven.
Mijn vraag is eigenlijk: Is dit normaal? Hoort dit erbij? Zijn dit de tropenjaren? Of ben ik gewoon een zeurpiet?
Aanvulling: Naar aanleiding van een vraag van een forummer is dit misschien toch erg belangrijk om te delen. Een maand of 2 geleden heb ik een man ontmoet. Dit was uiteraard niet de bedoeling en ben er zeker niet trots op. Hij toont oprechte interesse in me, kan met hem sparren, diepgaande gesprekken voeren, hij maakt tijd voor me en laat zien hoe het ook kan. Nogmaals, ik ben hier niet trots op en dit is niet goed tov mijn partner. Verder wil ik ook niks van/met deze man, maar vind het gewoon fijn dat er interesse in me getoond wordt en dat iemand oprecht geïnteresseerd is in mij als persoon. Niet de vrouw van, niet de moeder van etc. Ik voel me weer gezien maar ik zou zo graag willen dat mijn man dit doet.
vickyvox wijzigde dit bericht op 10-04-2022 09:48
16.99% gewijzigd
zondag 10 april 2022 om 15:56
Dat kind nog niet zo zeer. Dat kwam pas na een jaar of 3.stokbootje schreef: ↑10-04-2022 13:09Jullie zijn toen jullie nog in de verliefde fase van jullie relatie zaten al aan kinderen begonnen. Ik kan me voorstellen dat het echte leven dan hard kan raken zodra de roze bril vervaagt. Tijd om elkaar terug te vinden dus, om de verliefdheid te vervangen door van elkaar houden en op elkaar bouwen.
Maar trouwen binnen het jaar met je roze bril allebei nog op was waarschijnlijk "ietsje te snel" om elkaar echt goed te kennen.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
zondag 10 april 2022 om 16:14
zondag 10 april 2022 om 16:51
goed van jePizzaVreter schreef: ↑10-04-2022 14:34Dat niet alleen naarmate hij ouder wordt gaat het alleen maar erger worden, dan wordt hij nog traditioneler. ik heb dat gezien met vriendinnen uit een soortgelijke cultuur. In de voor het huwelijk fase was het allemaal fantastisch, na het huwelijk moest een van vriendinnen "het verschil weten tussen mannen en vrouwen". Toen ik aan haar vroeg heb je aan je man gevraagd wat dat betekent? Zei ze niets.
Verder is er een enorme taboe op therapie in dit soort culturen het wordt gezien als een zwakte en het is alleen voor "gekken". (niet mijn woorden mensen)
Ik ben 45 en ben elke dag dankbaar dat ik op 17e deze cultuur heb kunnen ontsnappen om nooit meer terug te kijken.
zal niet meegevallen zijn
zondag 10 april 2022 om 17:06
Ik herken het.
Ik heb je OP gelezen (en enkele reacties, ik las iets over cultuur, maar ga hier verder niet op in, omdat dat bij mij iig niet van toepasding is).
Ik was 32 envoelde precies hetzelfde. Huisje, boompje beesje, kindje, vaste baan. Punt.
En dan heb je even geen doel. Je vraagt je af of dit het is.
Wat is er over van al je wilde dromen over reizen, vriendengroepen, cursussen enz.
Je voelt je niet gezien, ongewaardeerd.
En dan is er iemand die jou wel ziet....
Brrr, pas. Dit gaat meestal fout.
Mocht het fout gaan, en je relatie kan het overleven, dan wordt het heel moeilijk.
Het beste zou zijn als je met je man kan praten.
Kind naar oma, en ga er voor zitten. Of wil je snel opgeven?
Lieverd, ik voel mij..... (alleen, ongewaardeerd), we irriteren ons om de kleinste dingen aan elkaar.
Ik merk dat ik emotioneel al afstand aan het nemen ben en dat wil ikniet.
Ik merk dat het mij wat doet als anderen wel interesse in mij tonen.
Wat gaan we hieraan doen?
Ik heb je OP gelezen (en enkele reacties, ik las iets over cultuur, maar ga hier verder niet op in, omdat dat bij mij iig niet van toepasding is).
Ik was 32 envoelde precies hetzelfde. Huisje, boompje beesje, kindje, vaste baan. Punt.
En dan heb je even geen doel. Je vraagt je af of dit het is.
Wat is er over van al je wilde dromen over reizen, vriendengroepen, cursussen enz.
Je voelt je niet gezien, ongewaardeerd.
En dan is er iemand die jou wel ziet....
Brrr, pas. Dit gaat meestal fout.
Mocht het fout gaan, en je relatie kan het overleven, dan wordt het heel moeilijk.
Het beste zou zijn als je met je man kan praten.
Kind naar oma, en ga er voor zitten. Of wil je snel opgeven?
Lieverd, ik voel mij..... (alleen, ongewaardeerd), we irriteren ons om de kleinste dingen aan elkaar.
Ik merk dat ik emotioneel al afstand aan het nemen ben en dat wil ikniet.
Ik merk dat het mij wat doet als anderen wel interesse in mij tonen.
Wat gaan we hieraan doen?
de wereld wacht om ontdekt te worden
zondag 10 april 2022 om 20:46
Sorry voor mijn late reactie, even lekker een dagje eruit naar familie. Dankjewel voor al jullie reacties, tips en adviezen. Mijn man en ik gaan deze week 'om de tafel', heb het met hem erover gehad dat er wat dingen zijn die ik graag wil bespreken en hij vond dit prima. Ben erg benieuwd naar zijn reactie. Moet zelf erg goed nadenken hoe ik dit ga formuleren, merk dat ik het lastig onder woorden te brengen vind hoe ik me momenteel voel zonder hem direct af te vallen of super negatief te zijn. Vind het erg spannend.
Voor de mensen die zich afvragen of hij altijd al zo was, deze kant is echt naar boven gekomen sinds wij een dochter hebben. Eerder hadden we gewoon niet zo veel om handen, ja we werkten natuurlijk, maar voor de rest, zoals eerder aangegeven, deden we niet super veel spannende dingen.
@Pizzavreter: Heb jij momenteel nog een relatie met deze man? Omdat je het hebt over: een man als de mijne, of was dit de relatie die je op je 17e beëindigd hebt?
@thanx: Ik ben benieuwd of het bij jullie nog goed gekomen is. Heb jij dit ook open gebroken? Ook het gesprek aangegaan? Want ik wil er namelijk erg graag uit komen, wil gewoon weer gelukkig zijn, met zijn drietjes.
Voor de mensen die zich afvragen of hij altijd al zo was, deze kant is echt naar boven gekomen sinds wij een dochter hebben. Eerder hadden we gewoon niet zo veel om handen, ja we werkten natuurlijk, maar voor de rest, zoals eerder aangegeven, deden we niet super veel spannende dingen.
@Pizzavreter: Heb jij momenteel nog een relatie met deze man? Omdat je het hebt over: een man als de mijne, of was dit de relatie die je op je 17e beëindigd hebt?
@thanx: Ik ben benieuwd of het bij jullie nog goed gekomen is. Heb jij dit ook open gebroken? Ook het gesprek aangegaan? Want ik wil er namelijk erg graag uit komen, wil gewoon weer gelukkig zijn, met zijn drietjes.
zondag 10 april 2022 om 21:13
Nee VickyVox ik ben opgegroeid in een soortgelijke cultuur en heb nadat ik wegelopen ben van huis me nooit ingelaten met mannen uit dat soort culturen. Wel van afstand toegekeken hoe het er aantoe ging biij vriendinnen/collega's etc. En maar wat blij dat ik op mijn 17e van huis ben wegelopen destijds op compleet mijn eigen ding te gaan doen.
zondag 10 april 2022 om 21:16
Oh wauw, dat meen je niet, wat heftig moet dat zijn geweest!PizzaVreter schreef: ↑10-04-2022 21:13Nee VickyVox ik ben opgegroeid in een soortgelijke cultuur en heb nadat ik wegelopen ben van huis me nooit ingelaten met mannen uit dat soort culturen. Wel van afstand toegekeken hoe het er aantoe ging biij vriendinnen/collega's etc. En maar wat blij dat ik op mijn 17e van huis ben wegelopen destijds op compleet mijn eigen ding te gaan doen.
zondag 10 april 2022 om 21:35
VickyVox,
hoe gaat het er aan toe bij zijn ouders?
Heeft zijn vader luiers verschoond, gekookt, de was gedaan, de afwas gedaan, de ramen gelapt, kinderen naar sportles gebracht?
Of is zijn moeder de huishoudster van zijn vader?
Dan weet je wat voor voorbeeld je man heeft gehad.
hoe gaat het er aan toe bij zijn ouders?
Heeft zijn vader luiers verschoond, gekookt, de was gedaan, de afwas gedaan, de ramen gelapt, kinderen naar sportles gebracht?
Of is zijn moeder de huishoudster van zijn vader?
Dan weet je wat voor voorbeeld je man heeft gehad.
'Durf te antwoorden' is één van de leukste topics op het forum.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
En ´Plaatje wisselen´ is ook heel leuk.
zondag 10 april 2022 om 21:38
Vicky, ik snap dat dit soort gesprekken lastig zijn. Maar ik neem aan dat je wel achter je eigen conclusies staat, dat het nl. totaal onevenredig verdeeld is.
Eigenlijk is het gek dat angst, onzekerheid dan de boventoon voert ipv het duidelijke gevoel dat het anders moet. Waar ben je precies bang voor?
En ik ben ook wel benieuwd wat je antwoord is op mijn vraag: uit welk nest komt je man zelf? Heeft hij dit voorbeeld ook van thuis uit meegekregen? Is dit hoe het in zijn familie gaat of bij vrienden? Want als dat het geval is, zal het waarschijnlijk vreselijk moeilijk zijn om dit te doorbreken. Als een man gewend is dat dit normaal is, zelfs meer dan ok is, dan zal hij dat niet snel opgeven denk ik. Zeker niet als je van hem gewend bent dat hij bij kritiek gaat "grommen".
Eigenlijk is het gek dat angst, onzekerheid dan de boventoon voert ipv het duidelijke gevoel dat het anders moet. Waar ben je precies bang voor?
En ik ben ook wel benieuwd wat je antwoord is op mijn vraag: uit welk nest komt je man zelf? Heeft hij dit voorbeeld ook van thuis uit meegekregen? Is dit hoe het in zijn familie gaat of bij vrienden? Want als dat het geval is, zal het waarschijnlijk vreselijk moeilijk zijn om dit te doorbreken. Als een man gewend is dat dit normaal is, zelfs meer dan ok is, dan zal hij dat niet snel opgeven denk ik. Zeker niet als je van hem gewend bent dat hij bij kritiek gaat "grommen".
zondag 10 april 2022 om 21:59
Wat ik je verder mee wil geven VickyVox als jij weer gaat dichtklappen omdat hij zijn irritatie laat merken (en ik weet precies hoe dat soort mannen hun irritatie laten merken). Dan moet je toch richting een escapeplan gaan, denk daar goed over na wat jij bent zijn mealticket en zijn secretaresse, zijn huishoudster en nanny! Dat gaat hij niet zomaar opgeven!
maandag 11 april 2022 om 08:55
Dit. Ik denk juist dat het cultuurverschil heel veel uitmaakt in deze situatie.
maandag 11 april 2022 om 12:25
Hij komt zelf uit een traditioneel gezin. Vader werkte en moeder deed alles. Opvoeding, koken, huishouden, soms kwam vader tussendoor met harde hand. Hij laat er niet veel over los maar zijn thuissituatie vroeger was erg pittig.
Hij heeft vroeger dus ook geen ander voorbeeld gehad. Ik weet dat bij zijn zussen het thuis ook zo gaat, mannen doen weinig tot niks.
Dit is niet wat ik zelf gewend ben, mijn ouders deden wel alles samen.
Hij heeft vroeger dus ook geen ander voorbeeld gehad. Ik weet dat bij zijn zussen het thuis ook zo gaat, mannen doen weinig tot niks.
Dit is niet wat ik zelf gewend ben, mijn ouders deden wel alles samen.
maandag 11 april 2022 om 12:47
Tenzij je man heel bewust, net als ik op mijn 17e de keuze heeft gemaakt THE CYCLE ENDS WITH ME, gaat je situatie niet veranderen en alleen maar erger worden. Dit hoe het bij zijn zussen aan toe gaat is precies de reden waarom ik op mijn 11e dacht aan ontsnappen en aan mijn escapeplan werkte om er op mijn 17e vandoor te gaan. (en dan ben ik notabene 45!, ik blijf ervan schrikken dat mensen die jonger dan ik zijn EN uit soortgelijke culturen komen gewoon the cycle doorzetten ipv hem te doorbreken)VickyVox schreef: ↑11-04-2022 12:25Hij komt zelf uit een traditioneel gezin. Vader werkte en moeder deed alles. Opvoeding, koken, huishouden, soms kwam vader tussendoor met harde hand. Hij laat er niet veel over los maar zijn thuissituatie vroeger was erg pittig.
Hij heeft vroeger dus ook geen ander voorbeeld gehad. Ik weet dat bij zijn zussen het thuis ook zo gaat, mannen doen weinig tot niks.
Dit is niet wat ik zelf gewend ben, mijn ouders deden wel alles samen.
Is dit het voorbeeld dat je voor je dochter wil? Dat je man de cycle voortzet met jou en je dochter hetzelfde doet? Of gun jij je dochter in de toekomst een gelijkwaardige relatie?
maandag 11 april 2022 om 12:55
Dan wens ik je succes. De kans is klein dat hij wil/gaat veranderen..VickyVox schreef: ↑11-04-2022 12:25Hij komt zelf uit een traditioneel gezin. Vader werkte en moeder deed alles. Opvoeding, koken, huishouden, soms kwam vader tussendoor met harde hand. Hij laat er niet veel over los maar zijn thuissituatie vroeger was erg pittig.
Hij heeft vroeger dus ook geen ander voorbeeld gehad. Ik weet dat bij zijn zussen het thuis ook zo gaat, mannen doen weinig tot niks.
Dit is niet wat ik zelf gewend ben, mijn ouders deden wel alles samen.
maandag 11 april 2022 om 13:02
Daarnaast zal hij steun vinden in zijn diepgewortelde overtuiging bij zijn familie. Ze zullen jou als het probleem zien to en niet je man. En áls er wel vrouwen in zijn omgeving zijn die helemaal snappen waar je tegenaan loopt, die durven waarschijnlijk zelf hun mond niet al te hard opentrekken om jou te steunen. Anders hebben ze zelf een geirriteerde kerel thuiszitten waar ze mee moeten dealen.
Wil je serieus de Mount Everest gaan beklimmen zonder garantie dat je deze berg ooit gaat kunnen bedwingen en alle elementen om je heen je tegenwerken?
Ik praat overgens niet uit eigen ervaring zoals pizzavreter. Maar ik heb wel 2 (van origine Nederlandse) vrouwen in mijn omgeving die gescheiden zijn, omdat het voelde alsof ze ijzer met blote handen moesten breken en het vechten moe waren. Bovendien hadden die inmiddels ook jonge kinderen en het waren juist de kinderen die de verschillen op scherp zetten, maar öók de reden om te zeggen dat ze dat voorbeeld toch zeker niet als normaal wilden doorgeven.
Wil je serieus de Mount Everest gaan beklimmen zonder garantie dat je deze berg ooit gaat kunnen bedwingen en alle elementen om je heen je tegenwerken?
Ik praat overgens niet uit eigen ervaring zoals pizzavreter. Maar ik heb wel 2 (van origine Nederlandse) vrouwen in mijn omgeving die gescheiden zijn, omdat het voelde alsof ze ijzer met blote handen moesten breken en het vechten moe waren. Bovendien hadden die inmiddels ook jonge kinderen en het waren juist de kinderen die de verschillen op scherp zetten, maar öók de reden om te zeggen dat ze dat voorbeeld toch zeker niet als normaal wilden doorgeven.
maandag 11 april 2022 om 13:07
Besef ook als hij het goed vindt dat zijn zussen zo behandeld worden, hoe staat hij erin als zijn dochter behandeld gaat worden?
Concreet voorbeeld, toen ik nog bij mijn familie leefde, als mijn oom klaar was met eten. Gaf hij het bord aan mij zodat ik het naar de keuken mocht brengen. Ik weet nog heel goed dat de eerste keer dat dit gebeurde ik 10 was en mijn vader zei NIETS, maar dan ook NIETS. Ik moest gewoon het bord naar de keuken brengen, en nee er mankeerde niets aan oom. Het was een fitte man van begin 30.
Wil jij dit nou ook voor je dochter?
Concreet voorbeeld, toen ik nog bij mijn familie leefde, als mijn oom klaar was met eten. Gaf hij het bord aan mij zodat ik het naar de keuken mocht brengen. Ik weet nog heel goed dat de eerste keer dat dit gebeurde ik 10 was en mijn vader zei NIETS, maar dan ook NIETS. Ik moest gewoon het bord naar de keuken brengen, en nee er mankeerde niets aan oom. Het was een fitte man van begin 30.
Wil jij dit nou ook voor je dochter?
maandag 11 april 2022 om 13:08
Ik vind het gevaarlijk dat men hier nu zo hamert op dat cultuurverschil en het voorbeeld dat hij vroeger thuis heeft gehad. Als hij wil, kan hij namelijk wel zelf stappen zetten, hij is geen weerloze marionet. En TO heeft zelf ermee ingestemd om met hem, terwijl ze dit alles wist, een kleine te krijgen. Daarmee verplicht je jezelf ook alles te proberen om deze relatie weer te laten werken vind ik. Daarbij mag je heus ook dingen van hem verwachten, maar kijk uit niet alle schuld bij hem te leggen. Jij bent ook bij hem vandaan gegroeid, zonder hem mee te nemen in je ontwikkeling, in plaats daarvan praat je nu met een andere man. Jij hebt ook werk te verzetten om hem weer toe te laten tot jou.
Ik denk dat je uitgangspunt moet zijn: we willen dichter bij elkaar komen. Niet: ik wil dat hij nou eindelijk eens gaat doen wat ik wil dat hij doet.
Zelfs als je wel uit elkaar gaat is dat eerste een beter startpunt om later nog profijt van te hebben.
Ik denk dat je uitgangspunt moet zijn: we willen dichter bij elkaar komen. Niet: ik wil dat hij nou eindelijk eens gaat doen wat ik wil dat hij doet.
Zelfs als je wel uit elkaar gaat is dat eerste een beter startpunt om later nog profijt van te hebben.
maandag 11 april 2022 om 13:16
Als hij echt wil, dan kan hij denk ik wel veranderen, maar daar moet hij de noodzaak van in zien. Verder ben ik het eens met je, dat de schuld niet alleen bij hem ligt, we zullen echt samen aan de slag moeten om dit te doen slagen.stokbootje schreef: ↑11-04-2022 13:08Ik vind het gevaarlijk dat men hier nu zo hamert op dat cultuurverschil en het voorbeeld dat hij vroeger thuis heeft gehad. Als hij wil, kan hij namelijk wel zelf stappen zetten, hij is geen weerloze marionet. En TO heeft zelf ermee ingestemd om met hem, terwijl ze dit alles wist, een kleine te krijgen. Daarmee verplicht je jezelf ook alles te proberen om deze relatie weer te laten werken vind ik. Daarbij mag je heus ook dingen van hem verwachten, maar kijk uit niet alle schuld bij hem te leggen. Jij bent ook bij hem vandaan gegroeid, zonder hem mee te nemen in je ontwikkeling, in plaats daarvan praat je nu met een andere man. Jij hebt ook werk te verzetten om hem weer toe te laten tot jou.
Ik denk dat je uitgangspunt moet zijn: we willen dichter bij elkaar komen. Niet: ik wil dat hij nou eindelijk eens gaat doen wat ik wil dat hij doet.
Zelfs als je wel uit elkaar gaat is dat eerste een beter startpunt om later nog profijt van te hebben.
maandag 11 april 2022 om 13:18
Nee! Natuurlijk wil ik dat niet voor mijn dochter. Daarom moet ik gewoon mega duidelijk en eerlijk zijn naar hem. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik het een jaar de tijd geef, is er na dat jaar niks veranderd dan is het voor mij definitief klaar, maar wil ons wel de tijd geven om hier uit te komen.PizzaVreter schreef: ↑11-04-2022 13:07Besef ook als hij het goed vindt dat zijn zussen zo behandeld worden, hoe staat hij erin als zijn dochter behandeld gaat worden?
Concreet voorbeeld, toen ik nog bij mijn familie leefde, als mijn oom klaar was met eten. Gaf hij het bord aan mij zodat ik het naar de keuken mocht brengen. Ik weet nog heel goed dat de eerste keer dat dit gebeurde ik 10 was en mijn vader zei NIETS, maar dan ook NIETS. Ik moest gewoon het bord naar de keuken brengen, en nee er mankeerde niets aan oom. Het was een fitte man van begin 30.
Wil jij dit nou ook voor je dochter?
maandag 11 april 2022 om 13:19
Het zal ook niet makkelijk worden, daar ben ik me bewust van, maar ik wil het wel geprobeerd hebben. Niet zomaar de handdoek in de ring gooien. Ik heb met mezelf afgesproken een jaar de tijd te nemen hiervoor, is er dan niks veranderd, dan is het voor mij klaar.Singlejingle schreef: ↑11-04-2022 13:02Daarnaast zal hij steun vinden in zijn diepgewortelde overtuiging bij zijn familie. Ze zullen jou als het probleem zien to en niet je man. En áls er wel vrouwen in zijn omgeving zijn die helemaal snappen waar je tegenaan loopt, die durven waarschijnlijk zelf hun mond niet al te hard opentrekken om jou te steunen. Anders hebben ze zelf een geirriteerde kerel thuiszitten waar ze mee moeten dealen.
Wil je serieus de Mount Everest gaan beklimmen zonder garantie dat je deze berg ooit gaat kunnen bedwingen en alle elementen om je heen je tegenwerken?
Ik praat overgens niet uit eigen ervaring zoals pizzavreter. Maar ik heb wel 2 (van origine Nederlandse) vrouwen in mijn omgeving die gescheiden zijn, omdat het voelde alsof ze ijzer met blote handen moesten breken en het vechten moe waren. Bovendien hadden die inmiddels ook jonge kinderen en het waren juist de kinderen die de verschillen op scherp zetten, maar öók de reden om te zeggen dat ze dat voorbeeld toch zeker niet als normaal wilden doorgeven.
maandag 11 april 2022 om 13:19
Ik denk als hij wilde veranderen, hij dat al gedaan had VOORDAT hij je zag als nanny, secretaresse , huishoudster en mealticket. Hij is opgegroeid in Nederland, niet in een bubbel, hij weet dat het anders kan. Toch kiest hij voor de traditionele route en laten we eerlijk zijn de traditionele route geeft hem veel, waarom zou hij dat opofferen?
maandag 11 april 2022 om 13:26
stokbootje schreef: ↑11-04-2022 13:08Ik vind het gevaarlijk dat men hier nu zo hamert op dat cultuurverschil en het voorbeeld dat hij vroeger thuis heeft gehad. Als hij wil, kan hij namelijk wel zelf stappen zetten, hij is geen weerloze marionet.
En laten we wel wezen, veel Nederlandse mannen (en vrouwen!) zijn precies hetzelfde, dus het is nou niet alsof deze man zo exotisch is in zijn weigering iets aan zorg en huishouden te doen in zijn gezin.
maandag 11 april 2022 om 13:32
Man van TO is ervan overtuigd dat hij zijn aandeel levert. Ben wel benieuwd naar zijn verhaal dan.
Daarbij verandert er voor TO helemaal niets als ze op zichzelf gaat wonen, want dan mag ze zéker alles doen. Waarom is nu dat huishouden ineens een dealbreaker terwijl dit waarschijnlijk al járen een patroon is?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
