Relaties
alle pijlers
Jarig..... ik mis haar :-(
woensdag 22 augustus 2007 om 00:23
Elmervrouw, het lijkt me toch een goed idee om, als je zelf wat gekalmeerd bent, hier met je lief over te praten. Het zal niet de laatste keer zijn dat je zulke gevoelens hebt. Hij houdt toch van je, met bagage en al? Deze gebeurtenissen zijn voor jou heftiger dan voor een gemiddeld mens, ze betekenen meer voor jou dan voor een gemiddeld mens.
Die gevoelens komen van zo diep... Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vindt om over te praten, ook omdat het zo verwarrend is dat je het bijna niet in woorden kan uitdrukken. Maar toch... we begrijpen hier ook aardig wat je doormaakt, ook al staan we niet in je schoenen. Met luisteren kom je een heel eind. Dan moet jij wel praten. Je zal zien hoe fijn het is een beetje van die last op zijn schouders te kunnen leggen.
slaap zacht lieve Elmervrouw,
dubio
Die gevoelens komen van zo diep... Ik kan me voorstellen dat je het moeilijk vindt om over te praten, ook omdat het zo verwarrend is dat je het bijna niet in woorden kan uitdrukken. Maar toch... we begrijpen hier ook aardig wat je doormaakt, ook al staan we niet in je schoenen. Met luisteren kom je een heel eind. Dan moet jij wel praten. Je zal zien hoe fijn het is een beetje van die last op zijn schouders te kunnen leggen.
slaap zacht lieve Elmervrouw,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 22 augustus 2007 om 10:29
Het is me niet gelukt gisteravond en nu is hij naar zijn werk. Ik voel mij zo ontzettend verdrietig en alleen. Ja, ik moet zeker praten. Maar ik ben bang. Eigenlijk niet eens van hem, hij is gewoon lief. Belachelijk dat ik me schaam omdát ik me zo voel, dat het nu zó gemengd is met allerlei andere dingen, en dat de blijdschap om het huis nu ver te zoeken is. Ik wil het nog steeds voor hem en iedereen mooi maken, en een vrolijk gezicht voorschotelen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 22 augustus 2007 om 10:33
Eigenlijk té gek. Ik zit toch niet meer bij mijn ouders, waar ik nooit kon zijn die ik was? Waar ik al mijn gevoelens moest wegstoppen, simpelweg om te overleven? Waar ik zo heb geleerd om het 'keurig' te verwoorden om niemand te laten schrikken?
Jullie schrikken toch niet als ik gewoon zeg hoe het is?
Het is KUT dat ik mijn kinderen zo mis, dat ze niet meeverhuizen, dat ze niet meegenieten van straks die mooie woning. Het is KUT dat ik de hele tijd denk aan hoe ik met ze naar hier verhuisde, in mijn oude bak, volgepropt met dozen en hen op de voorstoel met zijn tweetjes? Hoe opgelucht ik was dat ik daar kon weggaan bij hem?! Wat voor lol ik had met ze, zoals we samen sjouwden. Hoe het rustig was, toen ik hier de eerste dag met ze doorbracht. Ze sliepen door, 's nachts. Rust. Ik was van hem af.
Alles, alles komt terug.
Jullie schrikken toch niet als ik gewoon zeg hoe het is?
Het is KUT dat ik mijn kinderen zo mis, dat ze niet meeverhuizen, dat ze niet meegenieten van straks die mooie woning. Het is KUT dat ik de hele tijd denk aan hoe ik met ze naar hier verhuisde, in mijn oude bak, volgepropt met dozen en hen op de voorstoel met zijn tweetjes? Hoe opgelucht ik was dat ik daar kon weggaan bij hem?! Wat voor lol ik had met ze, zoals we samen sjouwden. Hoe het rustig was, toen ik hier de eerste dag met ze doorbracht. Ze sliepen door, 's nachts. Rust. Ik was van hem af.
Alles, alles komt terug.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 22 augustus 2007 om 10:36
En ik ben nog steeds bang, dat deze man (die ik nb vanaf het begin vertrouwde, een vertrouwen wat hij nog nooit beschaamd heeft) niet zo mooi is als hij lijkt. Ik ben nog steeds bang, omdat er gezichten voor hem schuiven, gezichten die mijn heldere blik-van-nu vertroebelen. Gezichten van mijn vader, van mijn moeder, van mijn ex-vriend. Mensen van wie ik zo bang was!!!!!
Ik ben bang dat het weer niet gaat lukken, een leven samen. Een mooie toekomst in dat huis, dat nieuwe begin. Ik moet zo vechten tegen mijn gevoel van minderwaardigheid, omdat ik 'niets' bijdraag, ik heb geen werk.
Toen we daar gisteravond zaten bij die makelaar, met de kopers, succesvolle mooie knappe jonge mensen, voelde ik me helemaal zo'n sukkel...
Ik ben bang dat het weer niet gaat lukken, een leven samen. Een mooie toekomst in dat huis, dat nieuwe begin. Ik moet zo vechten tegen mijn gevoel van minderwaardigheid, omdat ik 'niets' bijdraag, ik heb geen werk.
Toen we daar gisteravond zaten bij die makelaar, met de kopers, succesvolle mooie knappe jonge mensen, voelde ik me helemaal zo'n sukkel...
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 22 augustus 2007 om 10:43
Lieve schat
We willen juist weten hoe het echt met je is...
Alles komt terug, en wat je schrijft over je kinderen..ik zie het voor me. Die eerste verhuizing, samen met ze, de opluchting. Het plezier, die bijzondere eerste nachten in zo'n rustig huis wat helemaal jullie plekje al was...
Elmervrouw, wat jou is aangedaan, hoe moet je daar in hemelsnaam bovenop komen? En jij bent zo'n mooi mens gebleven, ondanks dat je helemaal stuk bent gegaan ben je altijd blijven knokken.
Ik heb zo veel bewondering voor je, en nu ook weer.
Het is zo vreselijk moeilijk allemaal en eng, en met dit nieuwe huis komen de angsten weer helemaal terug...
We willen juist weten hoe het echt met je is...
Alles komt terug, en wat je schrijft over je kinderen..ik zie het voor me. Die eerste verhuizing, samen met ze, de opluchting. Het plezier, die bijzondere eerste nachten in zo'n rustig huis wat helemaal jullie plekje al was...
Elmervrouw, wat jou is aangedaan, hoe moet je daar in hemelsnaam bovenop komen? En jij bent zo'n mooi mens gebleven, ondanks dat je helemaal stuk bent gegaan ben je altijd blijven knokken.
Ik heb zo veel bewondering voor je, en nu ook weer.
Het is zo vreselijk moeilijk allemaal en eng, en met dit nieuwe huis komen de angsten weer helemaal terug...
woensdag 22 augustus 2007 om 16:42
Lieve Elmervrouw,
Als er iemand GEEN sukkel is ben jij het wel. Ik denk nog steeds elke dag aan je boek, aan wat je schreef, wat je is overkomen en hoe je ermee omgaat. Ik heb veel boeken gelezen in mijn leven, slechts enkele onthoud ik voor altijd. En ik weet nu al zeker dat jouw boek daarbij zal horen.
Jouw leven is zo zwaar, en het is abslouut indrukwekkend hoe jij je desondanks staande houdt. En het lijkt mij niet meer dan logisch dat je zo nu en dan weer ingehaald wordt door angsten uit het verleden, toen alles misging na een verhuizing, uiteindelijk ben jij ook maar gewoon een mens, toch?
En het feit dat je kinderen niet bij je zijn, niet met je meeverhuizen straks, dat is en blijft gewoon kut inderdaad, hoe je het ook wendt of keert.
Liefs!!
Als er iemand GEEN sukkel is ben jij het wel. Ik denk nog steeds elke dag aan je boek, aan wat je schreef, wat je is overkomen en hoe je ermee omgaat. Ik heb veel boeken gelezen in mijn leven, slechts enkele onthoud ik voor altijd. En ik weet nu al zeker dat jouw boek daarbij zal horen.
Jouw leven is zo zwaar, en het is abslouut indrukwekkend hoe jij je desondanks staande houdt. En het lijkt mij niet meer dan logisch dat je zo nu en dan weer ingehaald wordt door angsten uit het verleden, toen alles misging na een verhuizing, uiteindelijk ben jij ook maar gewoon een mens, toch?
En het feit dat je kinderen niet bij je zijn, niet met je meeverhuizen straks, dat is en blijft gewoon kut inderdaad, hoe je het ook wendt of keert.
Liefs!!
woensdag 22 augustus 2007 om 17:15
Nu schaam ik me wel een beetje voor mijn hoofdletter-gescheld, maar ik kan geen bericht aanpassen. Toch was het wat ik vanmorgen nodig vond om mijn gevoel uit te drukken. Tranen met tuiten gehuild. Het heeft me wel wat geholpen. Eruitgooien wat op mijn hart ligt, zonder altijd maar rekening te houden met de ander, of die er wel tegen kan.. bovendien is het mijn probleem, en niet het zijne of dat van de ander, dus daar hoef ik me toch ook niet druk over te maken?
Ik heb de hele dag al barstende hoofdpijn, bah.
Dadelijk komt E-man thuis, ik moet maar weer een poging wagen. Zoals het écht gaat met mij, ja, natuurlijk. Het zou zo vanzelfsprekend moeten zijn, maar ik moet het nog zo leren..
Ik heb de hele dag al barstende hoofdpijn, bah.
Dadelijk komt E-man thuis, ik moet maar weer een poging wagen. Zoals het écht gaat met mij, ja, natuurlijk. Het zou zo vanzelfsprekend moeten zijn, maar ik moet het nog zo leren..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 22 augustus 2007 om 17:58
quote:Elmervrouw schreef op 22 augustus 2007 @ 10:33:
Eigenlijk té gek. Ik zit toch niet meer bij mijn ouders, waar ik nooit kon zijn die ik was? Waar ik al mijn gevoelens moest wegstoppen, simpelweg om te overleven? Waar ik zo heb geleerd om het 'keurig' te verwoorden om niemand te laten schrikken?
Jullie schrikken toch niet als ik gewoon zeg hoe het is?
Lieverd, ik ben blíj dat je het zegt. Gewoon zoals het is. Zwaar kut. Die woorden zijn er niet voor niets, die gebruik je voor dingen waar het normale, nette taalgebruik tekort voor schiet. Dit is zo'n ding.
Ik vind kut eigenlijk veel te zwak. Ik heb er nog een paar voor je opgegoogeld (ik ken zelf geen goeie vloeken want ben ook een keurig meisje )
godgloeiende godver de godver
teringtyfus
verneukte vertyfte teringboel
fucking kutzooi
tering-kut-klote-shit-bende-ellende-smotz-takke-zooi
Deze bekken wel lekker. Ik raad je aan ze als je alleen thuis bent of in de auto zit zo hard als je kan in willekeurige volgorde uit te proberen. Zet dat vrolijke masker maar even af meis. Word maar boos.
liefs,
dubio
Eigenlijk té gek. Ik zit toch niet meer bij mijn ouders, waar ik nooit kon zijn die ik was? Waar ik al mijn gevoelens moest wegstoppen, simpelweg om te overleven? Waar ik zo heb geleerd om het 'keurig' te verwoorden om niemand te laten schrikken?
Jullie schrikken toch niet als ik gewoon zeg hoe het is?
Lieverd, ik ben blíj dat je het zegt. Gewoon zoals het is. Zwaar kut. Die woorden zijn er niet voor niets, die gebruik je voor dingen waar het normale, nette taalgebruik tekort voor schiet. Dit is zo'n ding.
Ik vind kut eigenlijk veel te zwak. Ik heb er nog een paar voor je opgegoogeld (ik ken zelf geen goeie vloeken want ben ook een keurig meisje )
godgloeiende godver de godver
teringtyfus
verneukte vertyfte teringboel
fucking kutzooi
tering-kut-klote-shit-bende-ellende-smotz-takke-zooi
Deze bekken wel lekker. Ik raad je aan ze als je alleen thuis bent of in de auto zit zo hard als je kan in willekeurige volgorde uit te proberen. Zet dat vrolijke masker maar even af meis. Word maar boos.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
woensdag 22 augustus 2007 om 23:30
quote:dubiootje schreef op 22 augustus 2007 @ 17:58:
[...]Zet dat vrolijke masker maar even af meis. Word maar boos.
Wonderlijk genoeg moet ik huilen om je bericht
Toen hij thuiskwam, heb ik gepraat, daarna geschreeuwd en daarna gehuild. Belangrijkste wat ik zei, was dat hij dan wel kon vinden dat het een feestdag zou moeten zijn, maar dat het dat voor hém was. Dat hij zijn beleving niet aan mij moest opleggen. Dat ik mijn beleving heb en mijn gevoel, en jammer dan als dat niet hetzelfde is, maar het is het mijne. Oh, ik voelde dat zó sterk: mijn beleving. En die is niet automatisch dezelfde als die van hem!
Later vertelde ik hem (onder veel tranen) over het verhuizen toen met mijn kinderen, de auto, de dozen; en hij realiseerde zich dat ik een heel andere voorgeschiedenis heb met verhuizen (ook met eerdere relaties, wat nu ook opspeelde). Daar had hij echt geen erg in. Nu is hij wel wakkergeschud.
En eerlijk gezegd ben ik trots op mezelf dat ik heb durven schreeuwen zelfs, het uitschrééuwen dat het mijn beleving was, de mijne! En dat ik me niets laat opleggen!
Wat een heftigheid, maar ik voel me veel dichterbij mezelf. Ook heel verdrietig dus, en eigenlijk niet boos nu, maar vooral verdrietig. Ik merk dat er veel meer bij zit, dan alleen maar over de kinderen. Het door een ander opgelegd krijgen wat ik zou moeten voelen (ouders!!!!), en dat ik dat nooit, nooit meer door wie dan ook laat doen. NOOIT MEER.
[...]Zet dat vrolijke masker maar even af meis. Word maar boos.
Wonderlijk genoeg moet ik huilen om je bericht
Toen hij thuiskwam, heb ik gepraat, daarna geschreeuwd en daarna gehuild. Belangrijkste wat ik zei, was dat hij dan wel kon vinden dat het een feestdag zou moeten zijn, maar dat het dat voor hém was. Dat hij zijn beleving niet aan mij moest opleggen. Dat ik mijn beleving heb en mijn gevoel, en jammer dan als dat niet hetzelfde is, maar het is het mijne. Oh, ik voelde dat zó sterk: mijn beleving. En die is niet automatisch dezelfde als die van hem!
Later vertelde ik hem (onder veel tranen) over het verhuizen toen met mijn kinderen, de auto, de dozen; en hij realiseerde zich dat ik een heel andere voorgeschiedenis heb met verhuizen (ook met eerdere relaties, wat nu ook opspeelde). Daar had hij echt geen erg in. Nu is hij wel wakkergeschud.
En eerlijk gezegd ben ik trots op mezelf dat ik heb durven schreeuwen zelfs, het uitschrééuwen dat het mijn beleving was, de mijne! En dat ik me niets laat opleggen!
Wat een heftigheid, maar ik voel me veel dichterbij mezelf. Ook heel verdrietig dus, en eigenlijk niet boos nu, maar vooral verdrietig. Ik merk dat er veel meer bij zit, dan alleen maar over de kinderen. Het door een ander opgelegd krijgen wat ik zou moeten voelen (ouders!!!!), en dat ik dat nooit, nooit meer door wie dan ook laat doen. NOOIT MEER.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 22 augustus 2007 om 23:44
woensdag 22 augustus 2007 om 23:52
[quote]Elmervrouw schreef op 22 augustus 2007 @ 23:30:
[...]
Wonderlijk genoeg moet ik huilen om je bericht
Ach lieve Elmervrouw, de bedoeling van die vloeken was eigenlijk je aan het lachen te krijgen
Maar zonder gekheid: wat ontzéttend goed van je dat je boos hebt durven worden! Het is niet makkelijk. Ik ben een keer heel erg boos geworden op mijn ex. We zaten al diep in een huwelijkscrisis. Ik zat aan de eettafel een boekje te lezen: brave meisjes komen in de hemel, brutale meisjes overal. Een hoofdstuk over boos worden. Dat meisjes van jongs af aan meekrijgen dat ze niet boos horen te worden, dat ze vredestichters zijn, dat het onvrouwelijk is om boosheid te uiten. Vrouwen zijn er vaak trots op dat ze dingen redelijk oplossen, door te praten, en dat ze niet boos worden.
Het raakte een snaar bij mij. Ik word ook zelden boos. Dat wil zeggen, ik uit die boosheid niet, want ik voel ze wel! Die avond heb ik bijna een ruzie uitgelokt. Ik heb voor mijn man gestaan (hij zat), mijn stem verheven en hem precies gezegd wat ik van hem dacht, van hoe hij mij behandelde.
Zo, dat luchtte op! Ik voelde een kracht in me die ik niet eerder had gevoeld. Ik herken wat jij beschrijft, dat je je dichter bij jezelf voelt. Alsof het een stuk is van jezelf dat je lang hebt weggestopt dat eindelijk naar buiten mag komen.
Ik denk echt dat het een doorbraak voor je is, Elmervrouw. Ik ben óók trots op je! Je hebt al die heftige gevoelens eruit gegooid. Wat een verschil met gisteravond, toen jij die opgekropte gevoelens hier op het forum deelde terwijl je man op de bank zat te snurken. Nu weet hij hoe jij je voelt en voor jou is het nu ook ergens "goed". Het verdriet is er nog. Maar nu mag je het ook voelen.
Een dikke, dikke
dubio
[...]
Wonderlijk genoeg moet ik huilen om je bericht
Ach lieve Elmervrouw, de bedoeling van die vloeken was eigenlijk je aan het lachen te krijgen
Maar zonder gekheid: wat ontzéttend goed van je dat je boos hebt durven worden! Het is niet makkelijk. Ik ben een keer heel erg boos geworden op mijn ex. We zaten al diep in een huwelijkscrisis. Ik zat aan de eettafel een boekje te lezen: brave meisjes komen in de hemel, brutale meisjes overal. Een hoofdstuk over boos worden. Dat meisjes van jongs af aan meekrijgen dat ze niet boos horen te worden, dat ze vredestichters zijn, dat het onvrouwelijk is om boosheid te uiten. Vrouwen zijn er vaak trots op dat ze dingen redelijk oplossen, door te praten, en dat ze niet boos worden.
Het raakte een snaar bij mij. Ik word ook zelden boos. Dat wil zeggen, ik uit die boosheid niet, want ik voel ze wel! Die avond heb ik bijna een ruzie uitgelokt. Ik heb voor mijn man gestaan (hij zat), mijn stem verheven en hem precies gezegd wat ik van hem dacht, van hoe hij mij behandelde.
Zo, dat luchtte op! Ik voelde een kracht in me die ik niet eerder had gevoeld. Ik herken wat jij beschrijft, dat je je dichter bij jezelf voelt. Alsof het een stuk is van jezelf dat je lang hebt weggestopt dat eindelijk naar buiten mag komen.
Ik denk echt dat het een doorbraak voor je is, Elmervrouw. Ik ben óók trots op je! Je hebt al die heftige gevoelens eruit gegooid. Wat een verschil met gisteravond, toen jij die opgekropte gevoelens hier op het forum deelde terwijl je man op de bank zat te snurken. Nu weet hij hoe jij je voelt en voor jou is het nu ook ergens "goed". Het verdriet is er nog. Maar nu mag je het ook voelen.
Een dikke, dikke
dubio
Ga in therapie!
donderdag 23 augustus 2007 om 11:27
quote:[message=465303,noline]Alsof het een stuk is van jezelf dat je lang hebt weggestopt dat eindelijk naar buiten mag komen.
Dat wordt ook zó tijd....!!
Ik heb me, zolang de kinderen weg zijn, steeds maar begrijpend en rustig opgesteld, bang om iemand 'lastig te vallen' als ik het moeilijk had, enz. terwijl toen ook juist al die ellende van vroeger naar boven kwam. Een paar maanden geleden, toen ik nog therapie had, durfde ik zelfs nauwelijks die therapeut lastig te vallen met mijn heftigheid. Maar die IS er wel!! Ik heb heel veel stukken van mezelf binnengehouden, héél veel. Om maar dat keurige nette brave meisje te zijn, toch.
En nu is alles veranderd, ik zie mijn familie niet meer, zij houden afstand, alsof ze voelen wat er gebeurt. Dat ik ze nu echt niet moet! Ik denk dat deze tijd heel goed is.
De afgelopen dagen bezig geweest met schoenendozen van zolder, vol oude brieven. Van een goede vriendin, maar ook van mijn beide zussen, van lang geleden. Ik las ze door en voelde hun energie; voelde ook hoe mijn zussen veranderd zijn door man en kinderen (en ik natuurlijk ook). Daarna heb ik de brieven verscheurd en met liefde losgelaten. Liefde kon ik weer voelen door ze te 'ontmoeten' in die brieven. Klinkt misschien heel gek voor jullie, maar het is hoe ik het beleef. Ik doe er verder richting hun niets mee, maar ik voel me veel minder negatief naar ze. Die brieven gaan niet meer mee naar mijn nieuwe huis en het is goed zo.
Ik voel het als héél wezenlijke processen, waar ik mee bezig ben. Eigenlijk nu ook heel blij, dát ik nog in deze zw-situatie zit en nu eindelijk zo met de basics van mijn leven bezig kan zijn. Ik zou er nu geen werk bij willen/kunnen hebben. Ik ben ruimte aan het maken in en om mezelf.
Dat wordt ook zó tijd....!!
Ik heb me, zolang de kinderen weg zijn, steeds maar begrijpend en rustig opgesteld, bang om iemand 'lastig te vallen' als ik het moeilijk had, enz. terwijl toen ook juist al die ellende van vroeger naar boven kwam. Een paar maanden geleden, toen ik nog therapie had, durfde ik zelfs nauwelijks die therapeut lastig te vallen met mijn heftigheid. Maar die IS er wel!! Ik heb heel veel stukken van mezelf binnengehouden, héél veel. Om maar dat keurige nette brave meisje te zijn, toch.
En nu is alles veranderd, ik zie mijn familie niet meer, zij houden afstand, alsof ze voelen wat er gebeurt. Dat ik ze nu echt niet moet! Ik denk dat deze tijd heel goed is.
De afgelopen dagen bezig geweest met schoenendozen van zolder, vol oude brieven. Van een goede vriendin, maar ook van mijn beide zussen, van lang geleden. Ik las ze door en voelde hun energie; voelde ook hoe mijn zussen veranderd zijn door man en kinderen (en ik natuurlijk ook). Daarna heb ik de brieven verscheurd en met liefde losgelaten. Liefde kon ik weer voelen door ze te 'ontmoeten' in die brieven. Klinkt misschien heel gek voor jullie, maar het is hoe ik het beleef. Ik doe er verder richting hun niets mee, maar ik voel me veel minder negatief naar ze. Die brieven gaan niet meer mee naar mijn nieuwe huis en het is goed zo.
Ik voel het als héél wezenlijke processen, waar ik mee bezig ben. Eigenlijk nu ook heel blij, dát ik nog in deze zw-situatie zit en nu eindelijk zo met de basics van mijn leven bezig kan zijn. Ik zou er nu geen werk bij willen/kunnen hebben. Ik ben ruimte aan het maken in en om mezelf.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 23 augustus 2007 om 11:34
donderdag 23 augustus 2007 om 12:16
Lieve Elmervrouw,
Ik voel wel dat zich een wezenlijke ontwikkeling in jou voordoet. Je laat heel veel achter je en gaat op zoek naar jouw kern. Je "spirit" om met Oprah te spreken
Ruimte, dat is het sleutelwoord nu. Je hebt ruimte nodig om hiermee bezig te kunnen zijn. Tijd en rust, maar ook ruimte in je hoofd en in je hart. Je hebt een belangrijk begin gemaakt met een aantal keuzes die je nu hebt gemaakt. Maar het is voor jou niet vanzelfsprekend om ruimte voor jezelf op te eisen, dus daar moet je je actief op blijven richten. Steeds een beetje meer ruimte, tot er genoeg plek is voor de hele Elmervrouw
Het opruimen (het woord zegt het al) van die brieven geeft ook ruimte. In je huis en in je hart. Ik vind het mooi dat je zo vergevend kunt zijn, dat je via die brieven ook in de harten van je zussen durft te kijken.
Dat boekje waar ik over schreef is voor jou ook wel een aanrader. Het beschrijft hoe meisjes en vrouwen geconditioneerd worden om zich op een bepaalde, sociaal wenselijke manier te gedragen. Echt een eye-opener. Het kost maar 8 euro (ik zou het je wel willen opsturen maar heb een geleend exemplaar )
http://www.rainbow.nl/detailboek.asp?isbn=9041704736
liefs,
dubio
Ik voel wel dat zich een wezenlijke ontwikkeling in jou voordoet. Je laat heel veel achter je en gaat op zoek naar jouw kern. Je "spirit" om met Oprah te spreken
Ruimte, dat is het sleutelwoord nu. Je hebt ruimte nodig om hiermee bezig te kunnen zijn. Tijd en rust, maar ook ruimte in je hoofd en in je hart. Je hebt een belangrijk begin gemaakt met een aantal keuzes die je nu hebt gemaakt. Maar het is voor jou niet vanzelfsprekend om ruimte voor jezelf op te eisen, dus daar moet je je actief op blijven richten. Steeds een beetje meer ruimte, tot er genoeg plek is voor de hele Elmervrouw
Het opruimen (het woord zegt het al) van die brieven geeft ook ruimte. In je huis en in je hart. Ik vind het mooi dat je zo vergevend kunt zijn, dat je via die brieven ook in de harten van je zussen durft te kijken.
Dat boekje waar ik over schreef is voor jou ook wel een aanrader. Het beschrijft hoe meisjes en vrouwen geconditioneerd worden om zich op een bepaalde, sociaal wenselijke manier te gedragen. Echt een eye-opener. Het kost maar 8 euro (ik zou het je wel willen opsturen maar heb een geleend exemplaar )
http://www.rainbow.nl/detailboek.asp?isbn=9041704736
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 24 augustus 2007 om 11:01
quote:[message=466101,noline]Steeds een beetje meer ruimte, tot er genoeg plek is voor de hele Elmervrouw
Dat is heel mooi gezegd en precies hoe ik het beleef.
Vandaag ga ik naar de bieb. O.a. kijken naar het boekje wat je me aanraadt. Ik ben nu overigens ook een erg goed boek aan het lezen, het heet 'Op weg naar je ware zelf' (Jean Jenson). Het is een stap voor stap gids om de gevolgen van fysieke, emotionele of seksuele mishandeling in de kindertijd te boven te komen (tekst op cover). Ik denk dat ik het zelf ga kopen, voor alle tips die erin staan. Nu heb ik het van de bieb.
(f)
Dat is heel mooi gezegd en precies hoe ik het beleef.
Vandaag ga ik naar de bieb. O.a. kijken naar het boekje wat je me aanraadt. Ik ben nu overigens ook een erg goed boek aan het lezen, het heet 'Op weg naar je ware zelf' (Jean Jenson). Het is een stap voor stap gids om de gevolgen van fysieke, emotionele of seksuele mishandeling in de kindertijd te boven te komen (tekst op cover). Ik denk dat ik het zelf ga kopen, voor alle tips die erin staan. Nu heb ik het van de bieb.
(f)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 25 augustus 2007 om 12:13
Je bent goed bezig, Elmervrouw. Ik kan niet anders zeggen.
En zeg de dingen a.u.b. zoals je ze voelt. Je hoeft niet dat netter te verwoorden.
Ik weet niet hoe het is om mijn kinderen niet te zien maar daarentegen herken ik wel weer een ander gedeelte waar je mee rondloopt. Angsten vanwege mislukte relaties, nare herinneringen, een moeder met wie het niet lekker is gelopen. Dat soort dingen weet ik wel hoe het voelt en dat is soms ook gewoon KUT hoor. Dat zijn de hoofdletters wel waard. Blijf je uiten. Je hebt er niks aan voor jezelf en je persoonlijke groei om alles maar op te blijven kroppen.
En zeg de dingen a.u.b. zoals je ze voelt. Je hoeft niet dat netter te verwoorden.
Ik weet niet hoe het is om mijn kinderen niet te zien maar daarentegen herken ik wel weer een ander gedeelte waar je mee rondloopt. Angsten vanwege mislukte relaties, nare herinneringen, een moeder met wie het niet lekker is gelopen. Dat soort dingen weet ik wel hoe het voelt en dat is soms ook gewoon KUT hoor. Dat zijn de hoofdletters wel waard. Blijf je uiten. Je hebt er niks aan voor jezelf en je persoonlijke groei om alles maar op te blijven kroppen.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 28 augustus 2007 om 13:26
Lieve Elmervrouw
Voor me ligt je boek, ik heb het net over de post gekregen van Lemmy.
Ik schoot vol bij het zien van de foto's van je kinderen, wat een lieverds...wat is dit onwerkelijk, dit boek, dit mag niet door jou geschreven zijn, mag niet over je lieve schatten gaan...
wat een verdriet...
Geen idee hoe ik dit moet zeggen, maar ik denk aan je en wilde je dat laten weten.
Voor me ligt je boek, ik heb het net over de post gekregen van Lemmy.
Ik schoot vol bij het zien van de foto's van je kinderen, wat een lieverds...wat is dit onwerkelijk, dit boek, dit mag niet door jou geschreven zijn, mag niet over je lieve schatten gaan...
wat een verdriet...
Geen idee hoe ik dit moet zeggen, maar ik denk aan je en wilde je dat laten weten.
dinsdag 28 augustus 2007 om 14:23
quote:Ik schoot vol bij het zien van de foto's van je kinderen, wat een lieverds...wat is dit onwerkelijk, dit boek, dit mag niet door jou geschreven zijn, mag niet over je lieve schatten gaan...
wat een verdriet...
Geen idee hoe ik dit moet zeggen, maar ik denk aan je en wilde je dat laten weten.
Gewoon heel lief hoe je dit zegt, het is helemaal goed en heel veel méér dan ooit mijn eigen familie gezegd heeft of heeft laten merken. Trouwens Iseo, ben je al met je opleiding begonnen?
(Ik ben zoveel minder op het forum, ik vind het nog steeds onoverzichtelijk en vooral... langzzzzzaaaaaaammm)
wat een verdriet...
Geen idee hoe ik dit moet zeggen, maar ik denk aan je en wilde je dat laten weten.
Gewoon heel lief hoe je dit zegt, het is helemaal goed en heel veel méér dan ooit mijn eigen familie gezegd heeft of heeft laten merken. Trouwens Iseo, ben je al met je opleiding begonnen?
(Ik ben zoveel minder op het forum, ik vind het nog steeds onoverzichtelijk en vooral... langzzzzzaaaaaaammm)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
