Relaties
alle pijlers
Jarig..... ik mis haar :-(
dinsdag 31 juli 2007 om 22:14
De afgelopen weken ben ik heel veel met opruimen en uitzoeken bezig geweest. Van onze eigen spullen, kijken wat we niet meer nodig hebben, niet meer gebruiken, en waar iemand anders nog iets aan heeft. Maar ook van spullen van de kinderen. Ik heb alles in een speciale kast op zolder. Daar lagen ook kinderkleren 'op de groei' die ik had gekregen van mijn zus.
Als ze nu zouden terugkomen, passen die kleren sowieso niet meer. Dus ik heb besloten die ook weg te doen. (Bijkomende reden is dat ik geen energie meer van mijn familie in mijn huis wil.)
Vandaag was dan de dag dat al die spullen die ik klaargezet had, werden opgehaald door een kringloop-groothandel. Die man kwam met een echt grote vrachtwagen en de spullen worden door zijn ouders helemaal gesorteerd en bijv. van de kleren worden pakketjes van 12 stuks samengesteld. Ik zag haar in gedachten al bezig met mijn kinderkleren...
Ik vind het een mooi idee dat onze spullen nu toch ergens weer een goede bestemming krijgen (container gaat volgende week naar Senegal). Andere dingen heb ik hier naar de plaatselijke kringloopwinkel gebracht.
Ik ben zelf verbaasd door mijn sterke impuls om dit alles te doen, maar ik heb naar mijn hart geluisterd en dit voelt heel goed!
Er is meer ruimte in en om me heen gekomen.
Morgen gaan we naar een huis kijken. We spelen met het idee om een huis te kopen (wonen nu nog in het huurhuis waar ik met de kinderen ging wonen). Ik heb echt het gevoel dat ik nu het verleden achter me aan het laten ben, door al deze besluiten en bezigheden van de laatste tijd. Stoppen met de opleiding, overbodigheden opruimen, andere dingen doorgeven, geen contact meer met familie. In dit huis heb ik natuurlijk veel negatiefs en heftigs meegemaakt. Misschien is het goed om ook hierin een nieuwe start te gaan maken. Ik ben benieuwd of het huis waar we gaan kijken, er in het echt net zo goed uitziet als op de foto's op internet.
Als ze nu zouden terugkomen, passen die kleren sowieso niet meer. Dus ik heb besloten die ook weg te doen. (Bijkomende reden is dat ik geen energie meer van mijn familie in mijn huis wil.)
Vandaag was dan de dag dat al die spullen die ik klaargezet had, werden opgehaald door een kringloop-groothandel. Die man kwam met een echt grote vrachtwagen en de spullen worden door zijn ouders helemaal gesorteerd en bijv. van de kleren worden pakketjes van 12 stuks samengesteld. Ik zag haar in gedachten al bezig met mijn kinderkleren...
Ik vind het een mooi idee dat onze spullen nu toch ergens weer een goede bestemming krijgen (container gaat volgende week naar Senegal). Andere dingen heb ik hier naar de plaatselijke kringloopwinkel gebracht.
Ik ben zelf verbaasd door mijn sterke impuls om dit alles te doen, maar ik heb naar mijn hart geluisterd en dit voelt heel goed!
Er is meer ruimte in en om me heen gekomen.
Morgen gaan we naar een huis kijken. We spelen met het idee om een huis te kopen (wonen nu nog in het huurhuis waar ik met de kinderen ging wonen). Ik heb echt het gevoel dat ik nu het verleden achter me aan het laten ben, door al deze besluiten en bezigheden van de laatste tijd. Stoppen met de opleiding, overbodigheden opruimen, andere dingen doorgeven, geen contact meer met familie. In dit huis heb ik natuurlijk veel negatiefs en heftigs meegemaakt. Misschien is het goed om ook hierin een nieuwe start te gaan maken. Ik ben benieuwd of het huis waar we gaan kijken, er in het echt net zo goed uitziet als op de foto's op internet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 1 augustus 2007 om 09:40
Elmervrouw, is het niet een idee om een website te maken met info over jezelf, zodat je kinderen je makkelijk kunnen vinden?
Iets van www.elmervrouw.nl met info over wie je ook alweer bent en een email mogelijkheid. (Maar niet teveel info... Denk aan het verhaal van Anne laatst. En wie was het ook weer... yasmijn toch?)
Als jij je kinderen niet kunt vinden, dan kunnen zij jou misschien wel vinden. Op zo´n manier zeker. Als jij dan zorgt dat het in de zoekmachines te vinden is... Je weet maar nooit!
Iets van www.elmervrouw.nl met info over wie je ook alweer bent en een email mogelijkheid. (Maar niet teveel info... Denk aan het verhaal van Anne laatst. En wie was het ook weer... yasmijn toch?)
Als jij je kinderen niet kunt vinden, dan kunnen zij jou misschien wel vinden. Op zo´n manier zeker. Als jij dan zorgt dat het in de zoekmachines te vinden is... Je weet maar nooit!
donderdag 2 augustus 2007 om 10:44
Op zich een goed idee, alleen heb ik geen ervaring met websites maken, én heb ik er nu ook niet de inspiratie en de energie voor.
Bovendien ben ik, dankzij mijn boek (en daarop volgende interviews in krant e.d.), ook op internet te vinden. Dus als ze mijn of hun namen zouden intikken, vinden ze mij ook..
Bovendien ben ik, dankzij mijn boek (en daarop volgende interviews in krant e.d.), ook op internet te vinden. Dus als ze mijn of hun namen zouden intikken, vinden ze mij ook..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 2 augustus 2007 om 10:47
Dat huis waar we gisteren gingen kijken, was trouwens geweldig. Licht en ruim. Ik voelde me er goed, Elmerman ook. We zijn nu aan het informeren bij onze financieel adviseur, of het kan. En dan wordt het snel een bod uitbrengen, want er waren al mensen vóór ons om een tweede keer te komen kijken. (Die wilden nu nog met familie en vrienden een keer gaan kijken, en dan beslissen.)
Spannend hoor. Het zou dan eindelijk echt een plek voor ons tweeën zijn (met ook kamers voor de kinderen als ze zouden terugkomen!). Dit huis waar ik kwam wonen met de kinderen, voelde niet als van ons samen.
Spannend hoor. Het zou dan eindelijk echt een plek voor ons tweeën zijn (met ook kamers voor de kinderen als ze zouden terugkomen!). Dit huis waar ik kwam wonen met de kinderen, voelde niet als van ons samen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 2 augustus 2007 om 21:15
Oei 
de mensen die gisteren vóór ons daar waren, zijn ook aan het onderhandelen. En zij waren dus net iets eerder.
Onze verzekeringsman heeft een bod voor ons gedaan en erbij gezegd dat het dan rond is. De makelaar leek daar wel oren naar te hebben (het huis staat al langere tijd te koop), maar hij mocht natuurlijk niets zeggen over het bod van die andere mensen.
Nu maar duimen dat dat een lager bod is........
Ach, als het voor ons bestemd is, gaat het gewoon gebeuren.
de mensen die gisteren vóór ons daar waren, zijn ook aan het onderhandelen. En zij waren dus net iets eerder.Onze verzekeringsman heeft een bod voor ons gedaan en erbij gezegd dat het dan rond is. De makelaar leek daar wel oren naar te hebben (het huis staat al langere tijd te koop), maar hij mocht natuurlijk niets zeggen over het bod van die andere mensen.
Nu maar duimen dat dat een lager bod is........
Ach, als het voor ons bestemd is, gaat het gewoon gebeuren.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 3 augustus 2007 om 10:07
zaterdag 4 augustus 2007 om 01:24
zaterdag 4 augustus 2007 om 11:54
Misschien was het ook nog wel niet de tijd. Ik kwam nog een berg angst tegen. In eerdere relaties, als we samen een huis kochten en er gingen wonen, ging de relatie mis. Dat heeft natuurlijk niets met nu te maken, andere man, andere tijd, ik ben anders... maar toch, de angst kwam wel naar boven.
Misschien moet ik die eerst loslaten, voordat er echt ruimte is in mij.
Misschien ben ik nog steeds bang voor dat grotere commitment (samen een huis kopen). Dat voelt toch wel wat anders dan dat hij gewoon hier bij mij kwam wonen in mijn huurhuisje.
Misschien moet ik die eerst loslaten, voordat er echt ruimte is in mij.
Misschien ben ik nog steeds bang voor dat grotere commitment (samen een huis kopen). Dat voelt toch wel wat anders dan dat hij gewoon hier bij mij kwam wonen in mijn huurhuisje.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 4 augustus 2007 om 12:05
ik begrijp wel wat je bedoelt hoor.........jou "eigendom " opgeven voor iets wat je moet delen met een ander is net alsof je de regie uit handen geeft.
de wetenschap dat wat je nu hebt , als zijnde van jou alleen , komt dan te vervallen en kan best beanstigend zijn.
weet wel dat het niet betekend dat 't net als die andere keren het begin van het einde hoeft te zijn.
jij bent gegroeid en deze relatie is heel anders dan die anderen.
houd je daar aan vast meid en als de tijd daar is komt 't allemaal vanzelf weer op z'n pootjes terecht.:R
de wetenschap dat wat je nu hebt , als zijnde van jou alleen , komt dan te vervallen en kan best beanstigend zijn.
weet wel dat het niet betekend dat 't net als die andere keren het begin van het einde hoeft te zijn.
jij bent gegroeid en deze relatie is heel anders dan die anderen.
houd je daar aan vast meid en als de tijd daar is komt 't allemaal vanzelf weer op z'n pootjes terecht.:R
zondag 5 augustus 2007 om 22:22
Jullie zijn lief 
Gisteren rotdag. Iemand reed tegen onze geparkeerde auto, nummerplaat helemaal beschadigd. Dader reed door. Auto is pas nieuw dus wij baalden. Gelukkig was er een aardige getuige die het kenteken van de dader had opgeschreven en onder onze ruitenwisser had gedaan. Morgen naar de politie.
Mijn man kwam thuis met de beschadigde auto en was helemaal boos. Nadat we weer waren gekalmeerd, ging ik naar boven, puzzeltje maken. Toen vloog er een duif tegen het raam, ik keek naar beneden en hij lag in de tuin. Naar buiten, kijken, met mijn man en op hetzelfde moment wéér een duif tegen datzelfde raam. Dood, inmiddels allebei, daar in de tuin.
Lagen met de snaveltjes naar elkaar toe, eentje op de rug, eentje op de buik.
Dit alles was zó vlak achter elkaar, dat ik er een beetje kippenvel van kreeg. Ik kreeg het gevoel dat het een boodschap was. Maar wat dan? Van mijn kinderen: niet verhuizen, want dan kunnen we je niet meer vinden.. dat kwam er in me op. Iemand ook nog (intuïtieve) ideeën hierover?
Gisteren rotdag. Iemand reed tegen onze geparkeerde auto, nummerplaat helemaal beschadigd. Dader reed door. Auto is pas nieuw dus wij baalden. Gelukkig was er een aardige getuige die het kenteken van de dader had opgeschreven en onder onze ruitenwisser had gedaan. Morgen naar de politie.
Mijn man kwam thuis met de beschadigde auto en was helemaal boos. Nadat we weer waren gekalmeerd, ging ik naar boven, puzzeltje maken. Toen vloog er een duif tegen het raam, ik keek naar beneden en hij lag in de tuin. Naar buiten, kijken, met mijn man en op hetzelfde moment wéér een duif tegen datzelfde raam. Dood, inmiddels allebei, daar in de tuin.
Lagen met de snaveltjes naar elkaar toe, eentje op de rug, eentje op de buik.
Dit alles was zó vlak achter elkaar, dat ik er een beetje kippenvel van kreeg. Ik kreeg het gevoel dat het een boodschap was. Maar wat dan? Van mijn kinderen: niet verhuizen, want dan kunnen we je niet meer vinden.. dat kwam er in me op. Iemand ook nog (intuïtieve) ideeën hierover?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 6 augustus 2007 om 02:45
@ Elmervrouw:: Halloo,, ik heb u eerder gezien bij Nederlandse vrouwen met marokkaanse man.. En ik was een beetje geschrokken van bepaalde reacties toen. Maar nu ik ook nog een klein beetje weet wie u bent schrik ik helemaal. Ik heb namelijk kort geleden u boek gelezen... en was al benieuwd hoe de situatie nu is..
Maar nog niets veranderd dus?
Ik vind het zooooooooo erg.... Ik kan me niet voorstellen dat uw kinderen gewoon nog niet gevonden zijn en misschien wel in land leven dat super onveilig is..
Ik denk er soms nog steeds wel aan.. Aangezien ik ook het een ander boek heb gelezen waar het wel goedkomt.. Ik hoop dat u kinderen straks op een leeftijd komen waarmee ze zelf een beslissing kunnen maken en snel contact zoeken.. Probeer vol te houden!! Al is dit erg moeilijk..
Het lijkt me vooral het gevoel van onmacht dat aan je vreet, maar probeer sterk te blijven in de weet dat vreoeg of laat de kinderen contact met jouw zullen zoeken.....
Ik wens je alle sterkte van de wereld,, dat verdien je!!
Maar nog niets veranderd dus?
Ik vind het zooooooooo erg.... Ik kan me niet voorstellen dat uw kinderen gewoon nog niet gevonden zijn en misschien wel in land leven dat super onveilig is..
Ik denk er soms nog steeds wel aan.. Aangezien ik ook het een ander boek heb gelezen waar het wel goedkomt.. Ik hoop dat u kinderen straks op een leeftijd komen waarmee ze zelf een beslissing kunnen maken en snel contact zoeken.. Probeer vol te houden!! Al is dit erg moeilijk..
Het lijkt me vooral het gevoel van onmacht dat aan je vreet, maar probeer sterk te blijven in de weet dat vreoeg of laat de kinderen contact met jouw zullen zoeken.....
Ik wens je alle sterkte van de wereld,, dat verdien je!!
maandag 6 augustus 2007 om 02:53
@ Elmervrouw; oja en voor w at betreft wat er gebeurd is met die duiven etc... Ik geloof best in dat soort dingetjes... Maar probeer daar misschien toch niet teveel waarde aan te hechten want dan kijk je misschien ook wel naar andere dingen en let je er teveel op en kun je van alles met elkaar associëren waardoor je jezelf helemaal gek gaat maken.. Het kan ook toeval zijn 2 duiven die de weg niet kunnen en opzoek waren naar hun huisje..
iig sterkte:) en ik hoop echt dat er snel goed nieuws komt
iig sterkte:) en ik hoop echt dat er snel goed nieuws komt
maandag 6 augustus 2007 om 09:58
Hallo aly dina,
nee, er is nog helemaal niets veranderd, ik weet nog evenveel (beter gezegd: even weinig) als in het begin van mijn boek. Ik troost me maar met de gedachte dat ze vast niet meer in Irak zullen zijn, maar ergens anders. Vanmorgen hoorde ik op de radio weer een bericht dat het helemaal mis was in Irak, weer een grote aanslag. Het houdt nooit op daar. Moedeloos word je ervan, als je er teveel mee bezig bent. Dat probeer ik dus ook maar te vermijden. Ik moet ook nog verder leven.
Laat ik me ook maar troosten met de gedachten dat hun papa echt wel goed voor ze zal zorgen, waarom zou ik iets anders denken? Hij was altijd wel goed voor ze, daar moet ik nu ook maar van uit gaan.
Het gaat niet echt lekker allemaal, eerlijk gezegd. Dat gebeuren met de duiven etc probeer ik maar wat los te laten, als er een boodschap voor mi is moet het maar via de email of telefoon
dat is meestal tenminste wél duidelijk! Ik ben moe, moe van alles en ik sta elke morgen al doodmoe op. Nee, zit bepaald niet lekker in mijn vel op het moment.
nee, er is nog helemaal niets veranderd, ik weet nog evenveel (beter gezegd: even weinig) als in het begin van mijn boek. Ik troost me maar met de gedachte dat ze vast niet meer in Irak zullen zijn, maar ergens anders. Vanmorgen hoorde ik op de radio weer een bericht dat het helemaal mis was in Irak, weer een grote aanslag. Het houdt nooit op daar. Moedeloos word je ervan, als je er teveel mee bezig bent. Dat probeer ik dus ook maar te vermijden. Ik moet ook nog verder leven.
Laat ik me ook maar troosten met de gedachten dat hun papa echt wel goed voor ze zal zorgen, waarom zou ik iets anders denken? Hij was altijd wel goed voor ze, daar moet ik nu ook maar van uit gaan.
Het gaat niet echt lekker allemaal, eerlijk gezegd. Dat gebeuren met de duiven etc probeer ik maar wat los te laten, als er een boodschap voor mi is moet het maar via de email of telefoon
dat is meestal tenminste wél duidelijk! Ik ben moe, moe van alles en ik sta elke morgen al doodmoe op. Nee, zit bepaald niet lekker in mijn vel op het moment.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 6 augustus 2007 om 11:10
Ik kan goed begrijpen dat je schrikt van zoiets als met die duiven en dat je dan gaat denken aan een diepere betekenis. Maar als je het nuchter bekijkt... als je kinderen t.z.t. zo ver zouden zijn dat ze hun oude huis terug kunnen vinden, dan hebben ze ook vast wel de doortastendheid om nog even door te zoeken en je alsnog te vinden.
Heel veel sterkte, ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt. *;
Heel veel sterkte, ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt. *;
