Relaties
alle pijlers
Kan liefde groeien of terugkomen?
dinsdag 25 maart 2008 om 18:41
Hoi Hoi,
Ruim 8 maanden heb ik een relatie. Eerste paar maanden erg verliefd, was allemaal hartstikke leuk. Op een gegeven moment, kwamen iritaties van mijn kant. Door de week zagen we elkaar niet, alleen weekenden, en dan zaten we altijs bij mij thuis. Deden weinig leuke dingen, omdat hij het financieel niet breed had (student). Hij lag alleen op de bank, hield weinig rekening met me en toonde voor mijn gevoel weinig interesse...ook hielp hij me nooit eens met koken, ik deed altijd alles!
Ik vind het niet erg om dingen voor mn lief te doen, maar op een gegeven zijn de irritatieszo opgestapeld, dat ik er niet meer tegenkon.
Ik heb het eruit gegooid, hij ziet ook dondersgoed in wat hij moet veranderen, en wat hij moet doen. Hij is hier heel erg mee bezig, ik zie hem veranderen, hij laat de afgelopen weken zo duidelijk merken dat ie ech va me houdt, en alles voor me over heeft. Wat dat betreft goeie zaak dus!
Maar nu zit ik met de enorme twijfels. Door die irritaties had ik de conclusie getrokken dat we toch verschillend waren, dat ik met zo'n jongen geen leven lang samen zag. Omdat ik vooral het gevoel had dat ik alles maar deed voor onze relatie, dat het van mijn kant kwam, het voelde erg ongelijkwaardig...lijkt het alsof mijn liefde voor hem een stuk minder is geworden.
Hij veranderd nu,en doet alles voor me dat zie ik, maar ik vraag me af is het niet te laat? Waarom heb je dat niet eerder gedaan?
Hij heeft dingen in zich die mij wel aantrekken...we denken over veel dingen hetzelfde en hebben ook hetzelfde toekomstbeeld. Ik ben totaal mezelf bij hem, vertrouw hem en voel me op mn gemak.
Maar ben ik nog wel verliefd?
We zien elkaar nog steeds in het weekend...ik vind het leuk om hem weer te zien, en vind dat gezellig, maar merk dat ik het doordeweek niet zo erg vind om hem dan niet te zien. In het begin had ik dit niet!
het is heel tegenstrijdig..als ik hem niet zie prima, maar ik kijk er dan wel naar uit als we weer afgesproken hebben.
Als hij niet bij me is dan heb ik zin in sex of om hem gewoon te zoenen, maar als we samen zijn heb ik daar niet zo'n behoefte aan.
Ik twjfel nog steeds of ik met hem een leven lang samen zie..hij weet van de twijfel,m aar doet alsof er niks aan de hand is. Door mijn twijfel voelt het alsof ik hem voor de gek hou alsik hem zou zoenen, want misschien blijkt wel dat ik het niet zie zitten met hem.
Hoe kom ik hierachter? Kan liefde groeien, of terugkomen?
moet je altijd die verliefde gevoelens hebben?
Nogmaals hij heeft dingen die ik wel wil in mijn toekomst, hetzelfde beeld daarvan, kindjes enz...ik vind het leuk dat ik een vriend heb die daar precies hetzelfde over denkt.
Maar is dat genoeg? Kun je daarmee leven, of ga ik dan die verliefdheid missen?
Ik word een beetje gek van mijn twijfels..de ene dag denk ik JA! de dag erna NEE. Ik heb gedacht aan een time out, maar twijfels in een relatie kan toch nooit goed zijn?
Daarom heb ik het even hier opgeschreven en ben ik benieuwd wat jullie eerste reactie hierop is.
groetjes
Mokkie
Ruim 8 maanden heb ik een relatie. Eerste paar maanden erg verliefd, was allemaal hartstikke leuk. Op een gegeven moment, kwamen iritaties van mijn kant. Door de week zagen we elkaar niet, alleen weekenden, en dan zaten we altijs bij mij thuis. Deden weinig leuke dingen, omdat hij het financieel niet breed had (student). Hij lag alleen op de bank, hield weinig rekening met me en toonde voor mijn gevoel weinig interesse...ook hielp hij me nooit eens met koken, ik deed altijd alles!
Ik vind het niet erg om dingen voor mn lief te doen, maar op een gegeven zijn de irritatieszo opgestapeld, dat ik er niet meer tegenkon.
Ik heb het eruit gegooid, hij ziet ook dondersgoed in wat hij moet veranderen, en wat hij moet doen. Hij is hier heel erg mee bezig, ik zie hem veranderen, hij laat de afgelopen weken zo duidelijk merken dat ie ech va me houdt, en alles voor me over heeft. Wat dat betreft goeie zaak dus!
Maar nu zit ik met de enorme twijfels. Door die irritaties had ik de conclusie getrokken dat we toch verschillend waren, dat ik met zo'n jongen geen leven lang samen zag. Omdat ik vooral het gevoel had dat ik alles maar deed voor onze relatie, dat het van mijn kant kwam, het voelde erg ongelijkwaardig...lijkt het alsof mijn liefde voor hem een stuk minder is geworden.
Hij veranderd nu,en doet alles voor me dat zie ik, maar ik vraag me af is het niet te laat? Waarom heb je dat niet eerder gedaan?
Hij heeft dingen in zich die mij wel aantrekken...we denken over veel dingen hetzelfde en hebben ook hetzelfde toekomstbeeld. Ik ben totaal mezelf bij hem, vertrouw hem en voel me op mn gemak.
Maar ben ik nog wel verliefd?
We zien elkaar nog steeds in het weekend...ik vind het leuk om hem weer te zien, en vind dat gezellig, maar merk dat ik het doordeweek niet zo erg vind om hem dan niet te zien. In het begin had ik dit niet!
het is heel tegenstrijdig..als ik hem niet zie prima, maar ik kijk er dan wel naar uit als we weer afgesproken hebben.
Als hij niet bij me is dan heb ik zin in sex of om hem gewoon te zoenen, maar als we samen zijn heb ik daar niet zo'n behoefte aan.
Ik twjfel nog steeds of ik met hem een leven lang samen zie..hij weet van de twijfel,m aar doet alsof er niks aan de hand is. Door mijn twijfel voelt het alsof ik hem voor de gek hou alsik hem zou zoenen, want misschien blijkt wel dat ik het niet zie zitten met hem.
Hoe kom ik hierachter? Kan liefde groeien, of terugkomen?
moet je altijd die verliefde gevoelens hebben?
Nogmaals hij heeft dingen die ik wel wil in mijn toekomst, hetzelfde beeld daarvan, kindjes enz...ik vind het leuk dat ik een vriend heb die daar precies hetzelfde over denkt.
Maar is dat genoeg? Kun je daarmee leven, of ga ik dan die verliefdheid missen?
Ik word een beetje gek van mijn twijfels..de ene dag denk ik JA! de dag erna NEE. Ik heb gedacht aan een time out, maar twijfels in een relatie kan toch nooit goed zijn?
Daarom heb ik het even hier opgeschreven en ben ik benieuwd wat jullie eerste reactie hierop is.
groetjes
Mokkie
dinsdag 25 maart 2008 om 18:52
verliefdheid gaat (bijna) altijd over. En dat je na 8 maanden relatie nog niet zeker weet of je de rest van je leven met hem wilt delen is volgens mij ook niet zo raar.
Dat je na acht maanden al zulke sterke twijfels hebt, en zulke irritaties lijkt me niet in orde. Kijk, die roze wolk ebt nu zo langzamerhand wat weg. Als er dan een zwarte wolk voor terugkomt, moet je misschien de conclusie trekken dat het niet gaat werken.
Dat je na acht maanden al zulke sterke twijfels hebt, en zulke irritaties lijkt me niet in orde. Kijk, die roze wolk ebt nu zo langzamerhand wat weg. Als er dan een zwarte wolk voor terugkomt, moet je misschien de conclusie trekken dat het niet gaat werken.
dinsdag 25 maart 2008 om 19:00
Het gekke is dat mijn verstand en gevoel elkaar op het momet tegenspreken. Mijn verstand zegt ik met deze een toekomst kan krijgen die ik graag voor ogen heb. Het is misschien een beetje zekerheid waar ik dan voor kies. want als ik het uitmaak, misschien ben ik dan bang dat ik niet weer iemand tegenkom met wie ik zo'n toekomst zal krijgen.
Maar mijn gevoel zegt op dit moment dat ik hem niet heel erg mis als ik hem niet zie. Ik vind hem heel leuk, naast die irritaties heeft hij ook leuke kanten, kan met hem lachen, voel me op mn gemak, maar is dat genoeg?
Ik heb altijd het idee gehad over een goede relatie dat je elkaar veel wilt zien, dat je altijd die liefde voor de ander voelt. Dat je jezelf ziet samenwonen met hem. Ik weet dat verliefdheid over gaat, maar als ik mn ouders zie na 25 jaar huwelijk dan zie ik daar nog steeds 2 mensen die heeeel gek op elkaar zijn.
Misschien romantiseer ik het teveel.
Maar mijn gevoel zegt op dit moment dat ik hem niet heel erg mis als ik hem niet zie. Ik vind hem heel leuk, naast die irritaties heeft hij ook leuke kanten, kan met hem lachen, voel me op mn gemak, maar is dat genoeg?
Ik heb altijd het idee gehad over een goede relatie dat je elkaar veel wilt zien, dat je altijd die liefde voor de ander voelt. Dat je jezelf ziet samenwonen met hem. Ik weet dat verliefdheid over gaat, maar als ik mn ouders zie na 25 jaar huwelijk dan zie ik daar nog steeds 2 mensen die heeeel gek op elkaar zijn.
Misschien romantiseer ik het teveel.
dinsdag 25 maart 2008 om 19:13
Hmm lastige situatie. Als je inderdaad zo veel irritaties krijgt dat ebt je gevoel van verliefdheid vanzelf weg. Dus eigenlijk zijn we altijd te laat met het aangeven van de dingen die ene jongen moet veranderen. Dat is namelijk precies het geval bij mij, zie topic wie moet ik kiezen? Het is echt positief dat hij zich veranderd dus je moet je zelf wel even de tijd geven.. en dat schuldgevoel over hem zoenen..tjsa ik ken dat ook. Maar je moet proberen niet te veel na te denken anders wordt je gek. En dan heb ik ook vaak gedaan...
Een tip zou kunnen zijn juist vaker elkaar te zien en meer leuke dingen doen. Soms werkt dat juist goed..ga elkaar vaker zien en kom ook door de weeks bij elkaar.
Een tip zou kunnen zijn juist vaker elkaar te zien en meer leuke dingen doen. Soms werkt dat juist goed..ga elkaar vaker zien en kom ook door de weeks bij elkaar.
dinsdag 25 maart 2008 om 19:45
Hoi Mokkie,
Liefde kan volgens mij zeker groeien. Terugkomen, daar twijfel ik over. Want dat betekent dat de liefde weg is (geweest).
Wat je verder vertelt over je irritaties etc. en hoe je hem dat duidelijk hebt gemaakt en vooral zijn reactie daarna, doet mij alleen maar vermoeden dat er wel degelijk toekomst in deze relatie zit.
Kijk, een man gaat zover als je hem laat gaan. Dus zolang jij niks zegt over het bank hangen en niet meehelpen in huis etc., neemt hij het er lekker van en merkt waarschijnlijk niet eens dat jij daar geïrriteerd over raakt (of denkt: ach ze is even chagrijnig, is zo wel weer over). Nu jij hem hebt laten weten dat dit gedrag wellicht een reden is om de relatie te verbreken is ie zich kapot geschrokken, het muntje gevallen en komt hij in de benen. Dat wil dan toch wel zeggen dat hij in ieder geval zijn best wil doen en je zeker niet kwijt wil raken?
Meer kan je eigenlijk niet vragen van een man.
Wat bedoel je precies met dat jullie zo verschillend zijn terwijl jullie toekomstbeeld wel heel goed op elkaar aansluit?
Ik denk dat als jij echt zou willen, je zeker wel een toekomst zou hebben met deze jongen. Maar ik heb het idee dat jij er gewoon een beetje klaar mee bent en dat je bovenstaande discussie "gebruikt" om het uit te maken.
En daar valt, denk ik, weinig aan te veranderen. Als jouw gevoel voor hem al na 8 maanden is weggeëbt, ben ik bang dat je het inderdaad geen leven lang met hem gaat uithouden.
Maar soms weet je gewoon niet wat je hebt, tot je het kwijt bent.
Liefde kan volgens mij zeker groeien. Terugkomen, daar twijfel ik over. Want dat betekent dat de liefde weg is (geweest).
Wat je verder vertelt over je irritaties etc. en hoe je hem dat duidelijk hebt gemaakt en vooral zijn reactie daarna, doet mij alleen maar vermoeden dat er wel degelijk toekomst in deze relatie zit.
Kijk, een man gaat zover als je hem laat gaan. Dus zolang jij niks zegt over het bank hangen en niet meehelpen in huis etc., neemt hij het er lekker van en merkt waarschijnlijk niet eens dat jij daar geïrriteerd over raakt (of denkt: ach ze is even chagrijnig, is zo wel weer over). Nu jij hem hebt laten weten dat dit gedrag wellicht een reden is om de relatie te verbreken is ie zich kapot geschrokken, het muntje gevallen en komt hij in de benen. Dat wil dan toch wel zeggen dat hij in ieder geval zijn best wil doen en je zeker niet kwijt wil raken?
Meer kan je eigenlijk niet vragen van een man.
Wat bedoel je precies met dat jullie zo verschillend zijn terwijl jullie toekomstbeeld wel heel goed op elkaar aansluit?
Ik denk dat als jij echt zou willen, je zeker wel een toekomst zou hebben met deze jongen. Maar ik heb het idee dat jij er gewoon een beetje klaar mee bent en dat je bovenstaande discussie "gebruikt" om het uit te maken.
En daar valt, denk ik, weinig aan te veranderen. Als jouw gevoel voor hem al na 8 maanden is weggeëbt, ben ik bang dat je het inderdaad geen leven lang met hem gaat uithouden.
Maar soms weet je gewoon niet wat je hebt, tot je het kwijt bent.
dinsdag 25 maart 2008 om 20:05
Hoi Charlotte,
misschien gebruik ik deze reacties idd als een soort schop onder mn kont, haha...ik weet het niet.
Ik weet wel dat ik echt twijfel....ik kan niet zeggen dat ik ermee door wil gaan, maar ermee stoppen wil/kan ik ook niet.
Wat ik bedoelde met verschillend zijn waren meer de irritaties die ik had, en jij hebt helemaal gelijk dat ik hem zover heb laten gaan, maar het kwartje is heel duidelijk gevallen inderdaad.
Aan de ene kant zeg ik ok ik twijfel zo erg, niet goed dus dit werkt niet.
maar aan de andere kant wil ik hem ook niet definitief kwijt!
Ons toekomstbeeld sluit idd heel erg op elkaar aan, we willen uiteindelijk hetzelfde...trouwen, huisje, kids enz.
Maar is dat genoeg? Ik zou zo graag weer dat verliefde gevoel hebben, de behoefte om hem elke dag te smsen, bellen enz.
Dat gevoel is echt minder geworden door die irritaties, maar vooral door het gevoel van een ongelijkwaardige relatie.
Maar als ik eraan denk om het definitief uit te maken, en ik hem niet meer zou zien of spreken, dat vind ik ook niks!
Het idee dat hij dan misschieneen andere vriendin krijgt vind ik echt niks!
Zo tegenstrijdig, en verwarrend....ik kan met hem een zekere toekomst krijgen, zoals ik het graag wil.
Maar mijn gevoel is niet meer zoals het was...nogmaals, leuk om af te spreken, kijk er naar uit om hem te zien, maar heb dan weinig behoefte aan intimiteit. Dat kan toch niet?
Aan de ene kant denk ik, door die irritaties ben ik gaan twijfelen, dus moet ik het geen kans geven want hij veranderd echt, dus dat gaat goed!
maar aan de andere kant, waar kies je voor? Voor een zekere toekomst met iemand die dat net zo wil als jij, of kies je voor een relatie waarbij je elkaar elke dag mist, dus echt verliefd ben! Verliefdheid verdwijnt, maar in zekere zin blijft het toch altijd wel aanwezig...
misschien gebruik ik deze reacties idd als een soort schop onder mn kont, haha...ik weet het niet.
Ik weet wel dat ik echt twijfel....ik kan niet zeggen dat ik ermee door wil gaan, maar ermee stoppen wil/kan ik ook niet.
Wat ik bedoelde met verschillend zijn waren meer de irritaties die ik had, en jij hebt helemaal gelijk dat ik hem zover heb laten gaan, maar het kwartje is heel duidelijk gevallen inderdaad.
Aan de ene kant zeg ik ok ik twijfel zo erg, niet goed dus dit werkt niet.
maar aan de andere kant wil ik hem ook niet definitief kwijt!
Ons toekomstbeeld sluit idd heel erg op elkaar aan, we willen uiteindelijk hetzelfde...trouwen, huisje, kids enz.
Maar is dat genoeg? Ik zou zo graag weer dat verliefde gevoel hebben, de behoefte om hem elke dag te smsen, bellen enz.
Dat gevoel is echt minder geworden door die irritaties, maar vooral door het gevoel van een ongelijkwaardige relatie.
Maar als ik eraan denk om het definitief uit te maken, en ik hem niet meer zou zien of spreken, dat vind ik ook niks!
Het idee dat hij dan misschieneen andere vriendin krijgt vind ik echt niks!
Zo tegenstrijdig, en verwarrend....ik kan met hem een zekere toekomst krijgen, zoals ik het graag wil.
Maar mijn gevoel is niet meer zoals het was...nogmaals, leuk om af te spreken, kijk er naar uit om hem te zien, maar heb dan weinig behoefte aan intimiteit. Dat kan toch niet?
Aan de ene kant denk ik, door die irritaties ben ik gaan twijfelen, dus moet ik het geen kans geven want hij veranderd echt, dus dat gaat goed!
maar aan de andere kant, waar kies je voor? Voor een zekere toekomst met iemand die dat net zo wil als jij, of kies je voor een relatie waarbij je elkaar elke dag mist, dus echt verliefd ben! Verliefdheid verdwijnt, maar in zekere zin blijft het toch altijd wel aanwezig...
dinsdag 25 maart 2008 om 20:25
quote:mokkie25 schreef op 25 maart 2008 @ 20:05:
Ons toekomstbeeld sluit idd heel erg op elkaar aan, we willen uiteindelijk hetzelfde...trouwen, huisje, kids enz.
Maar is dat genoeg? Ik zou zo graag weer dat verliefde gevoel hebben...Meid, dat toekomstbeeld hebben meer mannen. Dat lijkt mij zeker niet genoeg! Bij een relatie van 8 maanden past naar mijn idee zeker nog een verliefd gevoel. Doe er wat aan!
Ons toekomstbeeld sluit idd heel erg op elkaar aan, we willen uiteindelijk hetzelfde...trouwen, huisje, kids enz.
Maar is dat genoeg? Ik zou zo graag weer dat verliefde gevoel hebben...Meid, dat toekomstbeeld hebben meer mannen. Dat lijkt mij zeker niet genoeg! Bij een relatie van 8 maanden past naar mijn idee zeker nog een verliefd gevoel. Doe er wat aan!
dinsdag 25 maart 2008 om 20:38
Je geeft het niet op als er eigenlijk niks 'is'. Ik kan er weinig aan veranderen maar ik vind jou verhaal niet klinken als een relatie met toekomst. Met 8 maanden moet je toch nog aan elkaar plakken, kussen, vlinders etc.?
Verliefd gevoel haal je niet bij de winkel om de hoek. Jullie zijn goede vrienden maar ik denk dat je teveel en te graag wilt.
Ben je bang om weer single te zijn?
Verliefd gevoel haal je niet bij de winkel om de hoek. Jullie zijn goede vrienden maar ik denk dat je teveel en te graag wilt.
Ben je bang om weer single te zijn?
dinsdag 25 maart 2008 om 20:48
nee niet bang. Vind het wel fijn om iemand om me heen te hebben, maar kan me alleen ook prima redden.
Misschien wil ik te graag, ik vind het ook zo jammer...ik was zo verliefd op hem, zag het helemaal zitten. Maar ik heb alles opgekropt, ik heb mijn irritaties veel te lang voor me gehouden in de hoopd at ze vanzelf zouden verdwijnen, maar alleen mijn verliefdheid verdween daardoor
Als ik alles eerder had aangegeven dan had het niet zover hoeven komen denk ik! Dus ik zie het ook een beetje als mijn eigen schuld.
Misschien ben ik er eigenlijk al wel uit, maar ik zou zo graag willen dat het was zoals een tijd terug.
En het is toch ook raar dat ik soms wel zin heb in intimiteit, en dat ik er naar uitkijk om hem te zien.
Als ik helemaal klaar met hem ben, dan zou ik het toch niet erg vinden om hem met een nieuwe vriendin te zien?
Misschien wil ik te graag, ik vind het ook zo jammer...ik was zo verliefd op hem, zag het helemaal zitten. Maar ik heb alles opgekropt, ik heb mijn irritaties veel te lang voor me gehouden in de hoopd at ze vanzelf zouden verdwijnen, maar alleen mijn verliefdheid verdween daardoor
Als ik alles eerder had aangegeven dan had het niet zover hoeven komen denk ik! Dus ik zie het ook een beetje als mijn eigen schuld.
Misschien ben ik er eigenlijk al wel uit, maar ik zou zo graag willen dat het was zoals een tijd terug.
En het is toch ook raar dat ik soms wel zin heb in intimiteit, en dat ik er naar uitkijk om hem te zien.
Als ik helemaal klaar met hem ben, dan zou ik het toch niet erg vinden om hem met een nieuwe vriendin te zien?
dinsdag 25 maart 2008 om 20:54
[quote]mokkie25 schreef op 25 maart 2008 @ 20:05:
Hoi Charlotte,
Ons toekomstbeeld sluit idd heel erg op elkaar aan, we willen uiteindelijk hetzelfde...trouwen, huisje, kids enz.
Maar is dat genoeg?
Dat zou genoeg kunnen zijn. Er spelen ook nog wel wat andere dingen mee zoals de manier waarop je wilt trouwen/samenwonen, huis, kinderen etc. Hoe zien jullie de rolverdeling in huis (m.b.t. huishouden), en als er kinderen (hoeveel?) zijn (beiden werken, wiens carriere krijgt voorrang_, hebben jullie ongeveer dezelfde opvoedkundige ideeën, houden jullie van dezelfde soort vakanties etc. etc.
Dat zijn allemaal zaken die meespelen als je wilt voorspellen of de relatie kans van slagen heeft.
Ik zou zo graag weer dat verliefde gevoel hebben, de behoefte om hem elke dag te smsen, bellen enz.
Ik ben stapelgek op mijn lief maar 17 jaar en 3 kinderen verder is de behoefte hem te smsen, bellen etc. echt verminderd naar hoogst noodzakelijk maar dit lijkt mij ook echt geen reden om het uit te maken want dit gevoel gaat zeker voorbij
Dat gevoel is echt minder geworden door die irritaties, maar vooral door het gevoel van een ongelijkwaardige relatie.
Bedoel je hiermee dat jij meestal initiatief nam tot sms-en en/of bellen en je je afgewezen voelde als hij niet net zo schattig/sexy of snel reageerde als je zou willen?
Ook dit is een bekend fenomeen tussen mannen en vrouwen en is wat mij betreft gewoon "a fact of life". Wat dus wel helpt is als je af en toe expliciet aan je man laat weten wat je van hem verwacht. Als hij daar dan iets mee doet, ben je spekkoper.
Maar als ik eraan denk om het definitief uit te maken, en ik hem niet meer zou zien of spreken, dat vind ik ook niks!
Het idee dat hij dan misschieneen andere vriendin krijgt vind ik echt niks!
Zo tegenstrijdig, en verwarrend....ik kan met hem een zekere toekomst krijgen, zoals ik het graag wil.
Maar mijn gevoel is niet meer zoals het was...nogmaals, leuk om af te spreken, kijk er naar uit om hem te zien, maar heb dan weinig behoefte aan intimiteit. Dat kan toch niet?
Nee, dit is dan ook waar ik de grootste twijfel bij krijg. Wat je dus zal moeten afwachten is of dit wel weer terugkomt als hij zijn nieuwe gedrag voortzet. Mag ik vragen hoelang geleden de bom barstte en jij hem eindelijk eens vertelde wat je van hem verwachtte?
Aan de ene kant denk ik, door die irritaties ben ik gaan twijfelen, dus moet ik het geen kans geven want hij veranderd echt, dus dat gaat goed! [Hier bedoel je een kans, in plaats van Geen kans, toch?]
maar aan de andere kant, waar kies je voor? Voor een zekere toekomst met iemand die dat net zo wil als jij, of kies je voor een relatie waarbij je elkaar elke dag mist, dus echt verliefd ben! Verliefdheid verdwijnt, maar in zekere zin blijft het toch altijd wel aanwezig..
Ik vraag me dus af hoe je dat voor je ziet, die blijvende verliefdheid. Je ziet het bij je ouders, zeg je. Kijken die dan verliefd naar elkaar o.i.d. of sms-en en bellen die elkaar nog de hele dag? .[/quote]
Hoi Charlotte,
Ons toekomstbeeld sluit idd heel erg op elkaar aan, we willen uiteindelijk hetzelfde...trouwen, huisje, kids enz.
Maar is dat genoeg?
Dat zou genoeg kunnen zijn. Er spelen ook nog wel wat andere dingen mee zoals de manier waarop je wilt trouwen/samenwonen, huis, kinderen etc. Hoe zien jullie de rolverdeling in huis (m.b.t. huishouden), en als er kinderen (hoeveel?) zijn (beiden werken, wiens carriere krijgt voorrang_, hebben jullie ongeveer dezelfde opvoedkundige ideeën, houden jullie van dezelfde soort vakanties etc. etc.
Dat zijn allemaal zaken die meespelen als je wilt voorspellen of de relatie kans van slagen heeft.
Ik zou zo graag weer dat verliefde gevoel hebben, de behoefte om hem elke dag te smsen, bellen enz.
Ik ben stapelgek op mijn lief maar 17 jaar en 3 kinderen verder is de behoefte hem te smsen, bellen etc. echt verminderd naar hoogst noodzakelijk maar dit lijkt mij ook echt geen reden om het uit te maken want dit gevoel gaat zeker voorbij
Dat gevoel is echt minder geworden door die irritaties, maar vooral door het gevoel van een ongelijkwaardige relatie.
Bedoel je hiermee dat jij meestal initiatief nam tot sms-en en/of bellen en je je afgewezen voelde als hij niet net zo schattig/sexy of snel reageerde als je zou willen?
Ook dit is een bekend fenomeen tussen mannen en vrouwen en is wat mij betreft gewoon "a fact of life". Wat dus wel helpt is als je af en toe expliciet aan je man laat weten wat je van hem verwacht. Als hij daar dan iets mee doet, ben je spekkoper.
Maar als ik eraan denk om het definitief uit te maken, en ik hem niet meer zou zien of spreken, dat vind ik ook niks!
Het idee dat hij dan misschieneen andere vriendin krijgt vind ik echt niks!
Zo tegenstrijdig, en verwarrend....ik kan met hem een zekere toekomst krijgen, zoals ik het graag wil.
Maar mijn gevoel is niet meer zoals het was...nogmaals, leuk om af te spreken, kijk er naar uit om hem te zien, maar heb dan weinig behoefte aan intimiteit. Dat kan toch niet?
Nee, dit is dan ook waar ik de grootste twijfel bij krijg. Wat je dus zal moeten afwachten is of dit wel weer terugkomt als hij zijn nieuwe gedrag voortzet. Mag ik vragen hoelang geleden de bom barstte en jij hem eindelijk eens vertelde wat je van hem verwachtte?
Aan de ene kant denk ik, door die irritaties ben ik gaan twijfelen, dus moet ik het geen kans geven want hij veranderd echt, dus dat gaat goed! [Hier bedoel je een kans, in plaats van Geen kans, toch?]
maar aan de andere kant, waar kies je voor? Voor een zekere toekomst met iemand die dat net zo wil als jij, of kies je voor een relatie waarbij je elkaar elke dag mist, dus echt verliefd ben! Verliefdheid verdwijnt, maar in zekere zin blijft het toch altijd wel aanwezig..
Ik vraag me dus af hoe je dat voor je ziet, die blijvende verliefdheid. Je ziet het bij je ouders, zeg je. Kijken die dan verliefd naar elkaar o.i.d. of sms-en en bellen die elkaar nog de hele dag? .[/quote]
dinsdag 25 maart 2008 om 21:02
quote:mokkie25 schreef op 25 maart 2008 @ 20:48:
Misschien ben ik er eigenlijk al wel uit, maar ik zou zo graag willen dat het was zoals een tijd terug.
Als ik helemaal klaar met hem ben, dan zou ik het toch niet erg vinden om hem met een nieuwe vriendin te zien?
Natuurlijk. Je hebt heimwee naar dat gevoel. Dat was een heerlijk gevoel dus dat is heel erg logisch. Maar denk je nou diep van binnen dat dat nog zo kan worden als toen? Of zou die pure verliefdheid pas bij een nieuwe relatie aanwezig zijn?
Natuurlijk vind je het nu nog wel fijn om intimiteit te hebben en zou je jaloers zijn als je hem met een ander ziet. Je bent hem nu gewend en je weet dat het fijn kan zijn. Hij staat het dichtst bij je. Lekkerder en fijner als met hem zal er nu niet zijn. Je 'houd' nog van hoe het was.
Misschien ben ik er eigenlijk al wel uit, maar ik zou zo graag willen dat het was zoals een tijd terug.
Als ik helemaal klaar met hem ben, dan zou ik het toch niet erg vinden om hem met een nieuwe vriendin te zien?
Natuurlijk. Je hebt heimwee naar dat gevoel. Dat was een heerlijk gevoel dus dat is heel erg logisch. Maar denk je nou diep van binnen dat dat nog zo kan worden als toen? Of zou die pure verliefdheid pas bij een nieuwe relatie aanwezig zijn?
Natuurlijk vind je het nu nog wel fijn om intimiteit te hebben en zou je jaloers zijn als je hem met een ander ziet. Je bent hem nu gewend en je weet dat het fijn kan zijn. Hij staat het dichtst bij je. Lekkerder en fijner als met hem zal er nu niet zijn. Je 'houd' nog van hoe het was.
dinsdag 25 maart 2008 om 21:09
Nee het gaat niet om het smsen of bellen. Waar het om gaat is dat ik altijd een beeld heb gehad van een goede leuke relatie, en dat is volgens mij dat je elkaar zoveel mogelijk wil zien, dat je elkaar mist als dit niet zo is, dat je elke dag zou willen zoenen/sex willen, bij wijze van!
Ik heb het idee dat ik ons nu meer zie als goede vrienden, en ik zou zo graag willen dat het weer wordt zoals eerder, toen ik nog erg verliefd was.
Ik wil hem ook niet helemaal kwijt, want als ik toch naar uitkijk om hem te zien, dan moet er toch nog wel iets zijn?
Ik vind het ook leuk als ie smst of belt....en ik heb ook totaal geen behoefte aan een anderen ofzo.
De bom is ongeveer een maand terug gebarst.
Het ongelijkwaardige had te maken met het feit dat ik veel deed en energie in hem stak...ik was altijd geïnteresseerd in hem, wat hij meemaakte, ik kookte voor hem, waste zijn kleren, hij kon altijd bij me slapen, ik bracht hem altijd weg en haalde hem op, want hij heeft nog geen rijbewijs. Hij vroeg nauwelijks hoe het met mij ging, ik heb een burn out gehad, maar nooit eens een gesprek of de vraag hoe het ging, wat ik aan het doen was.
Hij ging er altijd maar vanuit dat ik hem ophaalde enz..ik heb het hem gewoon gemakkelijk gemaakt, maar ik was verliefd en heb dan veel over voor mn lief!
Maar op een gegeven momen voelde ik me net zn moeder, en had ik het gevoel dat ik toch een stukje zelfstandiger en verder was dan hij! (ik ben trouwens 25, hij 23)
Ik heb het idee dat ik ons nu meer zie als goede vrienden, en ik zou zo graag willen dat het weer wordt zoals eerder, toen ik nog erg verliefd was.
Ik wil hem ook niet helemaal kwijt, want als ik toch naar uitkijk om hem te zien, dan moet er toch nog wel iets zijn?
Ik vind het ook leuk als ie smst of belt....en ik heb ook totaal geen behoefte aan een anderen ofzo.
De bom is ongeveer een maand terug gebarst.
Het ongelijkwaardige had te maken met het feit dat ik veel deed en energie in hem stak...ik was altijd geïnteresseerd in hem, wat hij meemaakte, ik kookte voor hem, waste zijn kleren, hij kon altijd bij me slapen, ik bracht hem altijd weg en haalde hem op, want hij heeft nog geen rijbewijs. Hij vroeg nauwelijks hoe het met mij ging, ik heb een burn out gehad, maar nooit eens een gesprek of de vraag hoe het ging, wat ik aan het doen was.
Hij ging er altijd maar vanuit dat ik hem ophaalde enz..ik heb het hem gewoon gemakkelijk gemaakt, maar ik was verliefd en heb dan veel over voor mn lief!
Maar op een gegeven momen voelde ik me net zn moeder, en had ik het gevoel dat ik toch een stukje zelfstandiger en verder was dan hij! (ik ben trouwens 25, hij 23)
dinsdag 25 maart 2008 om 21:13
Je omschrijft het wel mooi Aruba, en ik herken het ook wel.
Misschien wil te graag zoals het was, en hou ik me daar teveel aan vast, omdat ik dus weet hoe het zou kunnn zijn.
Die echte verliefdheid van vlinders enz zal niet terugkomen denk ik..bij een nieuwe relatie misschien wel...maar das ook een punt, ik kan me niet voorstellen dat ik iemand weer ontmoet waarmee ik met zoveel dingen op 1 lijn lig, en mezelf zo op mn gemak en vertrouwd voel.
En bij een nieuwe relatie za de verliefdheid ook over gaan, en zullen er ook dingen zijn die me niet aanstaan.
Sorry dat ik zo 'zeur' maar als ik makkelijk was geweest had ik de keuze al lang gemaakt! En ik wil niet te snel opgeven..
Misschien wil te graag zoals het was, en hou ik me daar teveel aan vast, omdat ik dus weet hoe het zou kunnn zijn.
Die echte verliefdheid van vlinders enz zal niet terugkomen denk ik..bij een nieuwe relatie misschien wel...maar das ook een punt, ik kan me niet voorstellen dat ik iemand weer ontmoet waarmee ik met zoveel dingen op 1 lijn lig, en mezelf zo op mn gemak en vertrouwd voel.
En bij een nieuwe relatie za de verliefdheid ook over gaan, en zullen er ook dingen zijn die me niet aanstaan.
Sorry dat ik zo 'zeur' maar als ik makkelijk was geweest had ik de keuze al lang gemaakt! En ik wil niet te snel opgeven..
dinsdag 25 maart 2008 om 21:58
dinsdag 25 maart 2008 om 22:14
Wij zijn nu 4 jaar samen en ik ben nog steeds af en toe stikverliefd op mijn man. Volgens mij moet dit nooit hélemaal over gaan. Het is maar net welke naam je het geeft maar als ik soms naar hem kijk denk ik: *kippevel* "Wat een prachtvent ben je toch" We hadden het ook pas na 1,5 jaar over houden van.
Maar ik denk dat je er nog maar eens goed overna moet denken. Misschien is jou Openingstopic wel een negatieve momentopname en denk je er over een week toch net even anders over. Dat zou heel goed kunnen als ik jou twijfel lees.
Dat geeft ook niks!
Jij bepaald of het het begin van het einde is of gewoon een dipje. Die heeft elke relatie wel eens.
Maar ik denk dat je er nog maar eens goed overna moet denken. Misschien is jou Openingstopic wel een negatieve momentopname en denk je er over een week toch net even anders over. Dat zou heel goed kunnen als ik jou twijfel lees.
Dat geeft ook niks!
Jij bepaald of het het begin van het einde is of gewoon een dipje. Die heeft elke relatie wel eens.
dinsdag 25 maart 2008 om 23:23
Je wil niet te snel opgeven, maar je weet volgens mij allang wat je wil: niet verder met deze man.
Dat is wat ik tussen de regels door lees, Mokkie.
Het gebrek aan behoefte aan intimiteit na slechts 8 maanden relatie is je graadmeter. En daar kun je niet omheen. Hij is het blijkbaar niet voor je.
Ik ben, na al die jaren, nog met grote regelmaat verliefd (anders dan in het begin, maar toch) op mijn man en denk: mijn vent, lekker ding etc. etc.
Maaaaaaaaar niet elke dag, en ik vind hem af en toe ook vreselijk irritant (en hij mij ) en soms moet ik echt even schreeuwen: Ja, Halllooooo, ik ben er ook nog!!!!!! En dan snapt ie het, en dan doet ie er iets mee, en dan ben ik weer blij met hem.
Zo werkt het ongeveer en ik denk dat ik toch wel kan zeggen dat wij een goede relatie hebben.
Dus ja, ik weet niet wat jij daar onder verstaat?
Dat is wat ik tussen de regels door lees, Mokkie.
Het gebrek aan behoefte aan intimiteit na slechts 8 maanden relatie is je graadmeter. En daar kun je niet omheen. Hij is het blijkbaar niet voor je.
Ik ben, na al die jaren, nog met grote regelmaat verliefd (anders dan in het begin, maar toch) op mijn man en denk: mijn vent, lekker ding etc. etc.
Maaaaaaaaar niet elke dag, en ik vind hem af en toe ook vreselijk irritant (en hij mij ) en soms moet ik echt even schreeuwen: Ja, Halllooooo, ik ben er ook nog!!!!!! En dan snapt ie het, en dan doet ie er iets mee, en dan ben ik weer blij met hem.
Zo werkt het ongeveer en ik denk dat ik toch wel kan zeggen dat wij een goede relatie hebben.
Dus ja, ik weet niet wat jij daar onder verstaat?
woensdag 26 maart 2008 om 08:32
Hoi Mokkie, wat ik verontrustend vind, is dat je zelfs niet eens sterk de behoefte voelt om je vriend te zoenen. Ik ben 9 jaar samen met mijn man, maar voel nog iedere dag meerdere malen per dag de behoefte om hem te zoenen en uitgebreid te knuffelen. Dat is nauwelijks minder geworden dan in het begin.
Maar daar bestaan uiteraard grote verschillen in tussen mensen. Wij zijn allebei van het 'knuffeltype', bij sommigen is die behoefte veel minder. Wat ik me afvraag: heb jij bij eventuele vorige relaties ook snel minder behoefte gehad aan zoenen/seks? Of is het specifiek voor deze relatie?
Waar ik bang voor ben, is dat als je met deze jongen verder gaat, je zal overkomen wat ik hier op het vivaforum geregeld lees: dat je na een aantal jaren huwelijk en kinderen smoorverliefd wordt op een andere man en dan voor een heel groot dilemma staat.
Ik wou ook nog iets zeggen over dat 'lui op de bank liggen' dat je vriend in het begin deed. Veel mannen, en zeker jonge mannen, beseffen gewoon niet dat hun vriendin de huishoudtaken als een last ziet. Ze vinden het even vanzelfsprekend dat zij die taken doet, als hun vriendinnen het vanzelfsprekend vinden dat hun vriend de auto bestuurt, lampen ophangt, enz. Ik vind dat het je eigen schuld is dat de relatie een tijd(je) ongelijkwaardig is geweest. Toen je vriend je irritatie eenmaal besefte, heeft hij gelijk zijn gedrag veranderd. Je had veel eerder moeten zeggen dat je het op prijs stelt als hij ook zijn deel doet, in plaats van alles op te kroppen, je gevoelens voor hem te laten bekoelen, en dan plots de bom te laten barsten. (Sorry als dat een beetje 'streng' klinkt, zo bedoel ik het niet.)
Ik heb verder geen raad voor je, ik hoop dat het toch weer goed komt tussen jullie!
Maar daar bestaan uiteraard grote verschillen in tussen mensen. Wij zijn allebei van het 'knuffeltype', bij sommigen is die behoefte veel minder. Wat ik me afvraag: heb jij bij eventuele vorige relaties ook snel minder behoefte gehad aan zoenen/seks? Of is het specifiek voor deze relatie?
Waar ik bang voor ben, is dat als je met deze jongen verder gaat, je zal overkomen wat ik hier op het vivaforum geregeld lees: dat je na een aantal jaren huwelijk en kinderen smoorverliefd wordt op een andere man en dan voor een heel groot dilemma staat.
Ik wou ook nog iets zeggen over dat 'lui op de bank liggen' dat je vriend in het begin deed. Veel mannen, en zeker jonge mannen, beseffen gewoon niet dat hun vriendin de huishoudtaken als een last ziet. Ze vinden het even vanzelfsprekend dat zij die taken doet, als hun vriendinnen het vanzelfsprekend vinden dat hun vriend de auto bestuurt, lampen ophangt, enz. Ik vind dat het je eigen schuld is dat de relatie een tijd(je) ongelijkwaardig is geweest. Toen je vriend je irritatie eenmaal besefte, heeft hij gelijk zijn gedrag veranderd. Je had veel eerder moeten zeggen dat je het op prijs stelt als hij ook zijn deel doet, in plaats van alles op te kroppen, je gevoelens voor hem te laten bekoelen, en dan plots de bom te laten barsten. (Sorry als dat een beetje 'streng' klinkt, zo bedoel ik het niet.)
Ik heb verder geen raad voor je, ik hoop dat het toch weer goed komt tussen jullie!
woensdag 26 maart 2008 om 10:50
Hoi hoi. Bij mij bleken deze twijfels een teken van niet genoeg liefde. Ik heb toen wel doorgezet omdat ik (in het hoofd) genoeg grond zag om door te gaan. Achteraf (na enkele jaren) zag ik wel in wat de ware reden was en zou ik die keuze niet meer gemaakt hebben. Twas een schat van een man en gelukkig heeft 'ie nu een schat van een vrouw. En ikke iemand bij wie ik nooit twijfel of ik die nog wil houden.
Simpele voorstelling van zaken, dat realiseer ik me. Bovendien ben ik jou niet natuurlijk, maar soms kun je het beter bij lekker verliefd zijn geweest laten.
Simpele voorstelling van zaken, dat realiseer ik me. Bovendien ben ik jou niet natuurlijk, maar soms kun je het beter bij lekker verliefd zijn geweest laten.
woensdag 26 maart 2008 om 12:02
Jullie hebben waarschijnlijk wel gelijk, en weet ik diep van binnen al wel wat ik wil. Ik vind het erg moeilijk om het ook daadwerelijk uit te spreken!
En waar ik van baal is dat die intimiteit zolang aanwezig is geweest, ik wilde het liefst dat hij elke nacht bij sliep!
Maar doordat ik al die irritaties heb op laten lopen, had ik op dat moment echt genoeg van hem! Hij was op dat moment niet de droomman die ik mij altijd voor ogen had.
Maar het punt is dat ik dit mijzelf dus ook aanreken, wat jij ook zegt Reiger.
Als ik alles eerder had aangegeven, had hij eerder zijn gedrag kunnen veranderen, en hadden mijn verliefde gevoelens niet zo hoeven te verdwijnen.
Dat is ook de reden dat ik zo twijfel en de knoop niet durf/wil doorhakken, omdat ik nog steeds hoop dat ik straks inzie dat hij idd erg veranderd, dat zie ik nu al, en dat ik an die gevoelens weer terugkrijg.En dan denk ik nu: moet ik het niet wat meer tijd geven ? Zodat ik misschien die gevoelens weer terugkrijg?
Want als hij zn gedrag veranderd dan is het echt een type man dat bij mij past!
Maar ik ben bang dat die verliefde gevoelens niet meer terugkomen, al hoop ik het zo...
En waar ik van baal is dat die intimiteit zolang aanwezig is geweest, ik wilde het liefst dat hij elke nacht bij sliep!
Maar doordat ik al die irritaties heb op laten lopen, had ik op dat moment echt genoeg van hem! Hij was op dat moment niet de droomman die ik mij altijd voor ogen had.
Maar het punt is dat ik dit mijzelf dus ook aanreken, wat jij ook zegt Reiger.
Als ik alles eerder had aangegeven, had hij eerder zijn gedrag kunnen veranderen, en hadden mijn verliefde gevoelens niet zo hoeven te verdwijnen.
Dat is ook de reden dat ik zo twijfel en de knoop niet durf/wil doorhakken, omdat ik nog steeds hoop dat ik straks inzie dat hij idd erg veranderd, dat zie ik nu al, en dat ik an die gevoelens weer terugkrijg.En dan denk ik nu: moet ik het niet wat meer tijd geven ? Zodat ik misschien die gevoelens weer terugkrijg?
Want als hij zn gedrag veranderd dan is het echt een type man dat bij mij past!
Maar ik ben bang dat die verliefde gevoelens niet meer terugkomen, al hoop ik het zo...
woensdag 26 maart 2008 om 16:34
En Reiger, ik moet eerlijk zeggen dat ik van mezelf niet een heel aanhankelijk of heel erg knuffelig type ben.
Ik heb eerder een relatie gehad waarbij deze behoefte ook verdween, maar dat lag echt aan mijn partner toen, ik vond hem op een gegeven moment vreselijk!
Maar bij mijn laatste ex had ik deze behoefte nog wel na 8 maanden, dus het ligt nu eigenlijk puur aan deze relatie.
Als hij er niet is lijkt het of ik er wel behoefte aan heb, maar als we bij elkaar zijn hoeft het van mij niet zo. Maar dat heeft ook met mn twijfels te maken, omdat ik me dan zo schuldig voel naar hem toe als ik wel zoen/sex..alsof ik hem aan het lijntje hou ofzo.
Maar ik weet ook dat geen behoefte aan intimiteit geen goede zaak is....
Ik heb eerder een relatie gehad waarbij deze behoefte ook verdween, maar dat lag echt aan mijn partner toen, ik vond hem op een gegeven moment vreselijk!
Maar bij mijn laatste ex had ik deze behoefte nog wel na 8 maanden, dus het ligt nu eigenlijk puur aan deze relatie.
Als hij er niet is lijkt het of ik er wel behoefte aan heb, maar als we bij elkaar zijn hoeft het van mij niet zo. Maar dat heeft ook met mn twijfels te maken, omdat ik me dan zo schuldig voel naar hem toe als ik wel zoen/sex..alsof ik hem aan het lijntje hou ofzo.
Maar ik weet ook dat geen behoefte aan intimiteit geen goede zaak is....
woensdag 26 maart 2008 om 20:21
quote:mokkie25 schreef op 26 maart 2008 @ 16:34:
Als hij er niet is lijkt het of ik er wel behoefte aan heb, maar als we bij elkaar zijn hoeft het van mij niet zo. Maar dat heeft ook met mn twijfels te maken, omdat ik me dan zo schuldig voel naar hem toe als ik wel zoen/sex..alsof ik hem aan het lijntje hou ofzo.
....
Mokkie, ik zie twee mogelijkheden om je gevoelens misschien terug te laten keren.
1. Je schreef: "Als hij er niet is lijkt het of ik er wel behoefte aan heb." Dus zou ik zeggen: een time-out nemen. Hem een maand niet zien. Voelen hoe het is als hij er niet meer voor je is. Het zou kunnen dat je behoefte aan zijn aanwezigheid daardoor terugkeert.
2. Je schreef: "maar als we bij elkaar zijn hoeft het van mij niet zo. Maar dat heeft ook met mn twijfels te maken, omdat ik me dan zo schuldig voel naar hem toe als ik wel zoen/sex..alsof ik hem aan het lijntje hou ofzo." Dus: zet dat schuldgevoel en dat gepieker opzij, geniét gewoon van hem. Als je zin hebt om hem te zoenen, zoen hem dan gewoon. Daarmee hou je hem niét aan het lijntje maar geef je jezelf de kans weer je gevoelens voor hem toe te laten. Knuffelen en zoenen versterkt de band tussen twee mensen. Als je je inhoudt uit schuldgevoel, geef je jezelf dus niet de kans om je band met hem weer te versterken.
Als je dan na bijv. een maand nog geen verandering merkt, kun je nog altijd besluiten dat het beter is om uit elkaar te gaan. En dan hoef je jezelf niet af te vragen of je wel genoeg je best gedaan hebt.
Succes!
Als hij er niet is lijkt het of ik er wel behoefte aan heb, maar als we bij elkaar zijn hoeft het van mij niet zo. Maar dat heeft ook met mn twijfels te maken, omdat ik me dan zo schuldig voel naar hem toe als ik wel zoen/sex..alsof ik hem aan het lijntje hou ofzo.
....
Mokkie, ik zie twee mogelijkheden om je gevoelens misschien terug te laten keren.
1. Je schreef: "Als hij er niet is lijkt het of ik er wel behoefte aan heb." Dus zou ik zeggen: een time-out nemen. Hem een maand niet zien. Voelen hoe het is als hij er niet meer voor je is. Het zou kunnen dat je behoefte aan zijn aanwezigheid daardoor terugkeert.
2. Je schreef: "maar als we bij elkaar zijn hoeft het van mij niet zo. Maar dat heeft ook met mn twijfels te maken, omdat ik me dan zo schuldig voel naar hem toe als ik wel zoen/sex..alsof ik hem aan het lijntje hou ofzo." Dus: zet dat schuldgevoel en dat gepieker opzij, geniét gewoon van hem. Als je zin hebt om hem te zoenen, zoen hem dan gewoon. Daarmee hou je hem niét aan het lijntje maar geef je jezelf de kans weer je gevoelens voor hem toe te laten. Knuffelen en zoenen versterkt de band tussen twee mensen. Als je je inhoudt uit schuldgevoel, geef je jezelf dus niet de kans om je band met hem weer te versterken.
Als je dan na bijv. een maand nog geen verandering merkt, kun je nog altijd besluiten dat het beter is om uit elkaar te gaan. En dan hoef je jezelf niet af te vragen of je wel genoeg je best gedaan hebt.
Succes!
woensdag 26 maart 2008 om 20:23
quote:Radiance schreef op 26 maart 2008 @ 10:50:
Hoi hoi. Bij mij bleken deze twijfels een teken van niet genoeg liefde. Ik heb toen wel doorgezet omdat ik (in het hoofd) genoeg grond zag om door te gaan. Achteraf (na enkele jaren) zag ik wel in wat de ware reden was en zou ik die keuze niet meer gemaakt hebben. Twas een schat van een man en gelukkig heeft 'ie nu een schat van een vrouw. En ikke iemand bij wie ik nooit twijfel of ik die nog wil houden.
.Radiance, puur uit nieuwsgierigheid: wat had je ex dan niet dat je huidige partner wel heeft?
Hoi hoi. Bij mij bleken deze twijfels een teken van niet genoeg liefde. Ik heb toen wel doorgezet omdat ik (in het hoofd) genoeg grond zag om door te gaan. Achteraf (na enkele jaren) zag ik wel in wat de ware reden was en zou ik die keuze niet meer gemaakt hebben. Twas een schat van een man en gelukkig heeft 'ie nu een schat van een vrouw. En ikke iemand bij wie ik nooit twijfel of ik die nog wil houden.
.Radiance, puur uit nieuwsgierigheid: wat had je ex dan niet dat je huidige partner wel heeft?
woensdag 26 maart 2008 om 21:07
Ik ben het eens met Reiger. Gun jezelf een beetje tijd. Je hoeft je echt niet schuldig te voelen dat je hem aan het lijntje houdt. Je bent toch oprecht op zoek naar je gevoelens voor hem? Ik denk wel dat je er open en eerlijk over moet zijn/blijven naar je vriend zodat hij weet wat er speelt.
Het is wel opvallend dat je wel met hem wil zoenen als hij er niet is maar niet als hij er wel is. Wil je niet gewoon zoenen (dus niet speciaal met hem)?
En ik geloof er toch ook wel in dat als die gevoelens voor hem ooit aanwezig waren, je ze ook weer terug zou moeten kunnen vinden. Tenzij hij jou zo erg gekwetst of pijn gedaan heeft dat hij daarmee alles echt kapot heeft gemaakt. Jij alleen kunt die vraag beantwoorden. En als het antwoord op die vraag "nee" is, moet er bij jou ook nog de wil aanwezig zijn om die gevoelens weer terug te krijgen en jezelf oud te zien worden met deze man.
Maar nogmaals, geef het een beetje tijd en wees eerlijk tegen hem en jezelf!
Het is wel opvallend dat je wel met hem wil zoenen als hij er niet is maar niet als hij er wel is. Wil je niet gewoon zoenen (dus niet speciaal met hem)?
En ik geloof er toch ook wel in dat als die gevoelens voor hem ooit aanwezig waren, je ze ook weer terug zou moeten kunnen vinden. Tenzij hij jou zo erg gekwetst of pijn gedaan heeft dat hij daarmee alles echt kapot heeft gemaakt. Jij alleen kunt die vraag beantwoorden. En als het antwoord op die vraag "nee" is, moet er bij jou ook nog de wil aanwezig zijn om die gevoelens weer terug te krijgen en jezelf oud te zien worden met deze man.
Maar nogmaals, geef het een beetje tijd en wees eerlijk tegen hem en jezelf!
