ken je eigenlijk iemand die vreemd gaat?

Ja, maar Elenora, als iemand dan zoveel van z'n partner zegt te houden, waarom dan dit hoogverraad, want dat is vreemgaan in mijn ogen. Je belazert je geliefde. Hoe is dat dan te verenigen met het "houden van". En hoe kan je dan met zo'n geheim leven of met de leugens.

Ben het helemaal met Leo eensch!

bij de weg Fijne kerstdagen Leo geniet met je gezin!

Het is nooit leuk te weten, dat een ander vreemdgaat. Zeker niet wanneer je beide partners kent. Ongewild ben je op de hoogte van zeer privacy gevoelige informatie.

Ik ken mensen die vreemdgaan, die vreemd zouden willen gaan en die het gedaan hebben.

Er heeft nog nooit iemand aan mij gevraagd of zijn of haar partner vreemd ging. Ik hoef me dus totaal niet druk te maken of ik hierover zou liegen of niet.

Wanneer het me wél gevraagd zou worden, dan zou ik toch eerst eens nader gaan vragen wat de partner wel of niet weet en waarom er vermoedens zijn. Waarschijnlijk krijg je dan toch een verhaal te horen, dat hij of zij alleen bevestiging zoekt voor sterke vermoedens.

Maar ik zou er echt een godsgruwelijke hekel aan hebben om zo'n boodschap over te moeten brengen.



Toevallig was ik donderdag op een feestje en daar speelde zich een merkwaardig tafereel af. Vrouw al kweeniehoelang getrouwd zwaar op zoek naar een minnaar of betere partij dan haar man.Haar man is in financieel opzicht wat in verval geraakt en dan is het knap onhandig wanneer het huis met bijbehorende tuinman en hulp ingeruild moeten worden voor een kleiner stekkie. Een mooi stekkie, heel mooi, maar niet goed genoeg voor haar.

Andere man is zwaar verliefd op deze getrouwde vrouw, maar wordt afgewezen keer op keer, maar net niet hard genoeg, want hij blijft hopen op.....

Zij is vertrokken op het feest zonder deze zwaar verliefde man. Haar eigen man was niet mee, want die is nooit gezellig. De zwaarverliefde man kreeg weer een aanval van liefdesverdriet en dan denk ik: wat een wereld.

Gelukkig is het mijn wereld niet en kan ik bij weggaan de deur achter me dichtdoen.

powerwoman schreef op 22 december 2007 @ 18:10:

Ja, maar Elenora, als iemand dan zoveel van z'n partner zegt te houden, waarom dan dit hoogverraad, want dat is vreemgaan in mijn ogen. Je belazert je geliefde. Hoe is dat dan te verenigen met het "houden van". En hoe kan je dan met zo'n geheim leven of met de leugens.

Ben het op zich eens met Eleonora in deze. Waarom een ONS vertellen wanneer het in feite niets voorstelde.

Wanneer het niets voorstelt in de zin van verliefdheid, houden van of intimiteit, maar uit pure lust gedaan is, dan is zwijgen hierover veel beter.

Er is m.i. nl geen hoogverraad geweest.

Ja, ik... Niet dat ik er trots op ben maar ik wil wel dat je ook een ander verhaal hoort. Ik ben ook degene van wie je het absoluut niet zou verwachten (ikzelf tot 3 jaar terug ook niet!!) Ik ben geen flirt, heb het altijd veroordeeld, heb nooit veel vriendjes gehad. Ik heb een leuke, lieve man en kinderen. Veel vrouwen benijden mij zelfs om hem, en dat is terecht! Ik ben altijd dik tevreden geweest met mijn leven. Ben niet op zoek naar het grote avontuur. NIEMAND zal mij aanwijzen als het gaat om iemand die vreemd gaat. En toch....is het zo. En het gevoel zit zo diep, het heeft mijzelf ook verbaasd! Ik ben ook niet iemand die makkelijk verliefd word. Dus hoe kon dat nou!?? Het is bij ons allebei ingeslagen als een bom! 3 jaar geleden. We proberen regelmatig om het uit alle macht tegen te houden. Maar het is zo moeilijk!! We houden allebei ook nog zoveel van onze partners.. willen hen niet kwijt en absoluut geen pijn doen! Maar het is zo moeilijk, je wordt verscheurd, zit in een emotionele achtbaan waar je niet zomaar uit kunt. Het is makkelijk om te zeggen: "Het is aan jou wat je met het gevoel doet" Dat lijkt heel logisch (ik zou 3 jaar geleden hetzelfde gezegd hebben) maar het werkt zo niet! Ik zie dit ook niet als even vreemdgaan. Dat heeft voor mij meer met sex en lust te maken. Wij kunnen de drie kwartier dat we elkaar zien ook alleen hand in hand zitten praten.En ik durf te zeggen dat mijn relatie met mijn man prima is! Neem van mij aan... Dit doe je niet zomaar voor de spanning. HET IS ZO MOEILIJK!!



Lois

pom508 schreef op 22 december 2007 @ 18:54:

[...]





Ben het op zich eens met Eleonora in deze. Waarom een ONS vertellen wanneer het in feite niets voorstelde.

Wanneer het niets voorstelt in de zin van verliefdheid, houden van of intimiteit, maar uit pure lust gedaan is, dan is zwijgen hierover veel beter.

Er is m.i. nl geen hoogverraad geweest.

Erg handig voor de vreemdganger lijkt me. Als z'n partner erachter komt dat hij vreemd is gegaan, dan is zijn verweer, het stelde niks voor schatje, het was maar een ONS, vandaar dat ik het heb verzwegen. Terwijl hij al langere tijd vreemdging. Ik ben voor duidelijkheid en eerlijkheid. Als bedrogen partner ben je er niet bij, dus weet je ook niet of het eenmalig was (ONS) of langdurig (paar maanden).

Hoi Lois, je schrijft dat je 'nog' zoveel van je partner houdt. Maar ik vraag me af wat je daarmee precies bedoelt. Hou je net zoveel van hem als van je nieuwe liefde? Als één van beiden in een verkeersongeval kon omkomen, en je kon kiezen wie dat is, wie zou je dan kiezen? Wie zou je kiezen als je met je huidige partner niet getrouwd was en je minnaar ook niet met zijn huidige partner?

Reiger, Je laat me wel even schrikken met die vraag! Maar het is een logische... Het antwoord is moeilijk. Met mijn man heb ik een diepe liefdesrelatie van jaren.. Samen veel meegemaakt, kinderen gekregen,zitten helemaal op een lijn qua denken, interesses, opvoeding enz..Ik ben bij hem helemaal mezelf. Op tweede liefde ben ik verliefd, al wordt dit ook steeds meer houden van. Hij is eigenlijk veel minder lief voor mij. Ik ken hem wel al heel goed, weet (doordat we met onze gezinnen op vakantie geweest zijn) dat onze interesses ook op één lijn liggen. Ik weet niet of ik met hem samen zou kunnen wonen. Hij is veel meer met zichzelf bezig bv. dan mijn man. Mijn man zou dus winnen denk ik. Maar ik val als een blok voor hem!! Ik maak me ook net zo druk om hem als hij voor iets naar 't ziekenhuis moet, als om mijn man...Pffff......Je kunt echt twee liefdes hebben!!

Leo, wat een ONS betreft kan ik je helemaal volgen. Ik denk dat ik dat ook niet zou willen weten. Als ik het wel zou weten zou het de relatie heel erg verzieken. Over een ONS van haar man zou ik ook niet zo snel met een vriendin gaan praten. Wel zou ik hem laten weten dat ik het een zak vindt; ten eerste omdat hij het doet en ten tweede dat hij zo stom is om dat niet geheel in het geniep te doen en andere mensen er mee belast.



Ik heb het juist een keer andersom mee gemaakt; ik wist dat de vriend van een vriendin het ook regelmatig deed met een kennisje van hun, maar ik, en met mij nog een paar, hebben ons er buiten gehouden. Daar heb ik later zo'n spijt van gehad! Mijn vriendin was zo gekwetst, toen ze er achter kwam dat meerdere mensen het wisten maar niemand het haar verteld had.... Voor mij was dat de reden om te zeggen dat ik dat dus nooit meer zo wil!

Lijkt me een lastige situatie, Lois! Als ik het goed begrijp, duurt die al drie jaar en weten jullie echtgenoten er niet van af. Denk je dat dat altijd zo zal blijven? Uit wat je schrijft meen ik op te kunnen maken dat je er op de lange termijn niet op vooruit zou gaan als je je man zou verlaten voor die andere man. Denk je dat je man bij je zou blijven als hij van je andere relatie af zou weten?

Ik weet niet wat hij zou doen... Hij houdt onvoorwaardelijk van mij. Maar ik weet niet of hij hiermee zou kunnen dealen.Het erge is dat mijn man en nr2 vrienden zijn geworden in de loop der jaren. Ook 'moeten' ze veel met elkaar omgaan omdat ze zeg maar in het bestuur van 'de vogeltjesclub' zitten. Ik zit weer in een werkgroep met nr2. Kortom ons hele sociale leven is verweven met elkaar.We wonen in een dorp...De 'vogeltjesclub'is hier een grote club waar het halve dorp bij aangesloten is.Nr2 is dan ook als de dood dat het uit zal komen. Zijn vrouw heeft in het begin wel eens vermoedens gehad.Daarom proberen we ons contact ook platonish te houden. Niet alleen onze gezinnen vallen uit elkaar anders, ook ons hele leven...

Ik denk dat ik er op alle fronten uiteindelijk ook niet op vooruit zou gaan. Ik zie ook wel in dat je dan in een dagelijkse sleur terecht komt... Maar ik wil hem ook niet kwijt! Hij maakt mijn leven zoveel rijker, leuker, liefdevoller...........en ook moeilijker.....

powerwoman schreef op 22 december 2007 @ 20:45:

[...]





Erg handig voor de vreemdganger lijkt me. Als z'n partner erachter komt dat hij vreemd is gegaan, dan is zijn verweer, het stelde niks voor schatje, het was maar een ONS, vandaar dat ik het heb verzwegen. Terwijl hij al langere tijd vreemdging. Ik ben voor duidelijkheid en eerlijkheid. Als bedrogen partner ben je er niet bij, dus weet je ook niet of het eenmalig was (ONS) of langdurig (paar maanden).

En dat is dan weer een kwestie van vertrouwen. Als mijn man een ONS heeft gehad dan hoeft hij dat mij niet te vertellen, ik word er niks wijzer van en ik zal hem er niet voor verlaten dus wil ik er ook de stress en het verdriet niet van hebben.



Maar als je alles wil weten en er ook naar handelt als je ergens achter komt of als je partner je deelgenoot maakt van een ONS, prima, jouw manier, van mij hoeft dat dus niet. Ik vind een ONS mijn relatie niet waard.



Ik heb het wel over dat het een (als in één) keer gebeurt he, het is niet dat ik er vrede mee zou hebben als mijn man aan de lopende band ONS-s had. Zo'n man heb ik gehad en dat was slopend maar deze man, die ik nu heb, die vertrouw ik helemaal en ik geloof hem als hij vreemd zou gaan en toch zegt van mij te houden. Mensen zijn mensen en mensen maken fouten, op allerlei gebied en ze gaan dus ook weleens vreemd, hoe erg je er ook tegen bent.



Zelfs mensen die er heel erg tegen zijn gaan weleens vreemd (niet allemaal maar ook dat is iets wat gebeurt). Ik was heel erg tegen en ik ging vreemd. Ok, in de laatste 3 maanden van een relatie met een man die zelf veelvuldig vreemd ging among other things maar toch ging ik, die falikant tegen vreemdgaan was, vreemd. Dat heeft me veel geleerd. O.a. dat van die soep, wat in mijn motto staat.



Sommigen doen dat vaker dan een keer en hebben een leven naast hun gezinsleven. Er zijn ook mensen die een keer een misstap begaan en dan zeg ik, dat kan gebeuren, daarvoor hoeft niet je hele wereld in te storten. De mijne niet in ieder geval en om te voorkomen dat mijn wereld instort (wat gebeurt als je hoort dat je partner vreemdgaat) wil ik die misstap dus liever niet weten.

Poezewoes schreef op 22 december 2007 @ 21:13:



Ik heb het juist een keer andersom mee gemaakt; ik wist dat de vriend van een vriendin het ook regelmatig deed met een kennisje van hun, maar ik, en met mij nog een paar, hebben ons er buiten gehouden. Daar heb ik later zo'n spijt van gehad! Mijn vriendin was zo gekwetst, toen ze er achter kwam dat meerdere mensen het wisten maar niemand het haar verteld had.... Voor mij was dat de reden om te zeggen dat ik dat dus nooit meer zo wil!

Begrijp ik volkomen en er is veel voor te zeggen maar het ligt aan de persoon die bedrogen wordt. Hoe gek dat ook mag klinken.



Ik was zeer close met een stel en hij had er vrouwen naast waar zij niks van wist maar ze zat er zowat náást als hij afspraken maakte met zijn scharrels en ze deed net alsof het niet bestond. Ze negeerde het letterlijk. Ik heb haar twee keer geprobeerd te vertellen hoe het zat met haar man, ze wilde het pertinent niet horen, weigerde haar oogkleppen af te doen en wilde doorleven zoals het altijd geweest was.



Een tijdje geleden belde de echtgenoot van een van die scharrels haar op en toen werd ze keihard geconfronteerd met het bedrog van haar man en toen moest ze er iets mee maar eigenlijk wilde ze dat niet en deze vrouw zit nu al een half jaar in een soort niemandsland want ze weet dat het zo niet door kan gaan maar wil ook niet dat er iets verandert. Ze heeft al vele keren gezegd dat ze maar wilde dat ze het niet geweten had.



Dat kan dus ook nog en daarom denk ik dat de persoonlijkheid van degene die bedrogen wordt ook meetelt in je beslissing het wel of niet te vertellen.

Helemaal waar Leo, het hangt ook van de persoon af.

powerwoman schreef op 22 december 2007 @ 20:45:

[...]





Erg handig voor de vreemdganger lijkt me. Als z'n partner erachter komt dat hij vreemd is gegaan, dan is zijn verweer, het stelde niks voor schatje, het was maar een ONS, vandaar dat ik het heb verzwegen. Terwijl hij al langere tijd vreemdging. Ik ben voor duidelijkheid en eerlijkheid. Als bedrogen partner ben je er niet bij, dus weet je ook niet of het eenmalig was (ONS) of langdurig (paar maanden).

Precies, en daarom juist is het beter dat je partner je niet op de hoogte stelt van een niks betekenende ONS. Omdat iets wat niks voorstelde, het hele vertrouwen in een relatie wegmaait. We bedoelen hetzelfde, ik maak er alleen de kanttekening bij dat ik van een ONS niks wil weten.

Ligt er idd aan wat je verstaat onder vreemdgaan. Voor mij is iedere vorm van lichamelijk contact vreemdgaan. Heb het hele onderwerp al vanaf verschillende kanten mogen aanschouwen en ik blijf het een complex "iets" vinden. Waarover men overigens snel geneigd is te (ver)oordelen.

Een O.N.S is voor mij persoonlijk ook minder heftig als een geheime affaire. En zou ik het mijn partner wellicht wel kunnen "vergeven". Al zou ik het nog vreselijk vinden wanneer het gebeurde. Zoals iemand al zei, zou ik dat ook niet willen weten. Wanneer partner een langdurig contact met een andere vrouw zou hebben zou ik het wel willen weten.

Valt me ook wel op dat mensen waar je het het minste van verwacht vreemdgaan. Durf voor niemand meer mijn hand in het vuur te steken.

Partner van een goede vriendin is ook vreemdgegaan en het leek of zij het ideale huwelijk hadden. Nooit gedacht, ideale schoonzoon, vreselijk lief en attent, gezellig etc etc. Toen zijn verraad aan het licht kwam was dat een shock maar uiteindelijk was die relatie niet zo ideaal. Hij deed alles voor vrouwlief maar ondanks alles was het nooit goed genoeg wat hij deed. Noem maar op. Is geen reden om vreemd te gaan, ok. Maar na het horen van het hele verhaal kon ik me wel voorstellen dat hij gevoelig was voor alle positieve eigenschappen van een andere dame. Partner had ook een aandeel in zijn behoefte aan iemand anders.

Ik zou de bedrogen partij niet uit eigen beweging inlichten, puur omdat het mijn zaak niet is. Indien men mij ernaar zou vragen zou ik het ws wel vertellen... hoef immers niet mee te liegen. Maar dat ligt eigenlijk aan de hele situatie en wie erbij betrokken is.

Lijkt me ook een lastige situatie want je weet niet wanneer je het wel of niet goed doet. Zeker als ik al die verhalen hier zo lees. Er zijn ook vrouwen/ mannen zat die weten dat partner vreemdgaat en het door de vingers zien om welke reden dan ook en het alleen moeilijk wordt als buitenstaanders zich ermee gaan bemoeien. Bovendien zullen er relatief weinig mensen zijn die het in de groep gooien dat ze er iemand anders op na houden.



Ik vraag me zelf wel af inhoeverre een affaire geheim kan blijven. Komt het veel voor dat de bedrogen partner er helemaal niet achterkomt?

Heb het idee dat het uiteindelijk, al is het na jaren of toevallig toch nog aan het licht komt. Misschien door knagend geweten partner of andere betrokkenen? Ik heb ook wel de indruk dat de meeste vrouwen doorgaans wel een vermoeden hebben wanneer man met iemand anders bezig is.



TO schrijft ergens dat verliefd worden op een ander ongetwijfeld kan gebeuren en het eraan ligt wat je ermee doet.

Klopt helemaal...iedereen zou eens iemand anders tegen kunnen komen waar het nog mooier, leuker etc mee is. Vooral als er bep zaken binnen relatie zijn die niet lekker lopen.

Maar het is verdomd moeilijk niets met echte gevoelens of verliefdheid te doen wanneer je je al in een relatie bevindt of weet dat de persoon die je zo leuk vindt al een relatie heeft.

Ik heb geen vaste relatie maar zou best graag een monogame, vaste relatie willen hebben. Echter geloof ik door al die verhalen om me heen niet meer dat mensen zijn gemaakt om monogaam te zijn.



Wat is het dan wel?? Een open relatie? Weten wanneer vriendlief elders is.

Zelf, indien er zich een gelegenheid voordoet ook met andere personen omgaan naast je relatie. Afspreken dat het allemaal kan en mag maar dat je elkaar niets zult vertellen op het moment dat er een ander is. "Mag" je dan verliefd worden of niet? De garantie niet verliefd worden kan je toch onmogelijk krijgen! Waarom een open relatie dan....is dat voor velen een vrijbrief om dan legaal sex te mogen hebben met andere personen of omdat men op veschillende fronten zoveel mogelijk aanvulling wenst te krijgen om zo een nog completer mens te kunnen worden???

Wat een vragen nav bovenstaande en sommige gedachtenkronkels.

Was niet de bedoeling zo'n lange reactie te plaatsen.



Grtz,



Isa

Tegenwoordig gaan veel mensen vreemd vind ik... Zelf vind ik het echt niet meer kunnen... Een vriendin van me zit nu in zo'n fase.. Ze wil wel maar iets houdt haar tegen... Ze zegt het lijkt alsof mijn hormonen van slag zijn.. Ik weeet het haar telkens uit haar hoofd te praten en het blijkt te helpen.. Vroeger in mijn vorige relatie heb ik het ook gedaan, maar meer als wraak omdat mijn ex het bij mij had gedaan.. Ik kreeg een relatie met iemand.. Nou echt gelukkig was ik niet... ik was verliefd maar kon die verliefdheid niet laten zien en de stap nemen om bij mijn ex weg te gaan dat durfde ik nog niet..



Nu in mijn nieuwe relatie vind ik vreemdgaan taboe en heb er dan ook totaal geen behoefte aan. Ben gelukkig met mijn vriend en niemand die dan nog maar een kans maakt...

Ik vind dat het gewoon te snel tegenwoordig gebeurd zodat het bijna normaal lijkt..

En nee ik zou het niet tegen desbetreffende partner zeggen maar wel met de "vreemdganger"gaan praten..

Interessant juist Isa.



Voor mij is dit ook een onderwerp waar ik allerlei gedachten over heb, vooral omdat ik ook beide zijden heb meegemaakt en het viel mij op dat er ondanks het een en ander aan grijs gebied vooral veel zwart en wit is. Daar bedoel ik mee dat het niet vaak voorkomt dat een situatie waarin wordt vreemdgegaan uitzonderlijke redenen heeft of zo. Zelfs mijn eigen reden om vreemd te gaan is er een uit het boek; in de armen van een andere man ontdekken dat er meer is dan je eigen slechte relatie en door dat vreemdgaan de kracht vinden om weg te gaan bij je partner.



Echt klassieke vreemdgaangevallen heb ik voor mij ogen zien gebeuren als het ware, inclusief het vriendennetwerk wat handen boven elkaars hoofd hield zodat de vrienden, als ze zelf een scheve schaats reden, ook konden rekenen op de loyaliteit van hun maatjes en men elkaar van een alibi kon voorzien. Echtgenotes en vriendinnen werden door dit groepje onbekommerd voorgelogen, geen centje pijn. Dit verhaal was van toepassing op mijn ex en zijn vrienden bijvoorbeeld.



Ook ik zag ideale huisvaders (als in mensen van wie je het niet verwacht) er drie jaar een vriendin op nahouden, de beste vriendin van de familie nog wel. Gezellig met de beide gezinnen op vakantie, je kent het wel. Heel bijzonder om van buitenaf te zien wat er gebeurt als zoiets aan het licht komt.



Verschrikkelijk om mensen zo verscheurd te zien worden maar ook in zekere zin boeiend om het proces te volgen en aangezien ik dichtbij de bedrogen vrouw stond heb ik haar letterlijk op schoot gehad terwijl ze met haar man sprak over wat er was gebeurd. 'Steun geven' noemden we dat. Dan zat ze zó vast in haar pijn en verdriet dat haar man me belde, dan kwam ik, ging ik achter haar zitten op de bank met mijn armen heel strak om haar heen en dan kon ze praten/schreeuwen/janken. Afschuwelijk en ik zat regelmatig mee te grienen met de echtelieden maar ze zijn nog steeds samen, dus het was het allemaal blijkbaar waard.



Het is trouwens verbazend hoe lang mensen hun vreemdgaan verborgen kunnen houden. Al dan niet komt dat doordat de partner het eigenlijk liever niet wil weten, zoals ik beschreef in het voorbeeld van mijn vriendin maar je hebt er mensen bij die echt twee levens van elkaar kunnen scheiden. Kijk maar naar Harry Mens bijvoorbeeld, die er twee gezinnen op nahield en pas toen hij op een gegeven moment zélf aan zijn vrouw vertelde dat hij nóg een vrouw en twee kinderen had, kwam zij er achter.



Een vriendin van mij heeft steevast iedere drie of vier jaar een andere man en dat de liefde tanende is weet ik als ze avonturen begint met andere mannen. Ze ziet daar zelf ook het patroon wel van in maar het is blijkbaar lastig om dat patroon te doorbreken. Door haar avonturen met anderen, aan het eind van een relatie, maakt ze zichzelf alvast los van haar geliefde. Haar heb ik weleens gezegd dat ik vind dat ze haar vriendjes van te voren moet waarschuwen dat ze een bepaalde manier heeft om afstand van ze te nemen. Ze moest er om lachen en het zal nooit gebeuren maar eigenlijk zou ik dat wel zo eerlijk vinden.



Het grijze gebied zit 'm wat mij betreft vooral in de mensen die zich een keer mee laten slepen door hun hormonen. Dat is namelijk iets waar ik me wel iets bij kan voorstellen. Ze schrikken daar zelf ook van, zijn doorgaans zelf het meest verbijsterd dat ze zoiets hebben kunnen doen en het is een éénmalige actie. Voor mij is dat dus een grijs gebied (leg ik dat goed uit?). Ik zou daar mee kunnen leven.



Een open relatie, dat zou niks voor mij zijn. Ik wil exclusief met iemand samen zijn en niet een partner hebben die zo nu en dan vanuit de kroeg of vanaf de sportvereniging opbelt en zegt dat hij niet thuis komt slapen vanwege een kans op seks met een ander. Ik heb dat eerlijk gezegd nog nooit echt goed zien gaan, zo'n relatie. Sterker nog, ik heb dat op enorme drama's uit zien lopen in mijn jeugd (ik ben van 1968) toen alles moest kunnen en zo. Nou helemaal niet alles kon, dat was wel duidelijk.



Maar ik blijf erbij, mensen zijn mensen en mensen maken fouten, ook als ze het niet van plan zijn en jammer genoeg is dat vaak op het gebied van de liefde en seks.

Jolantje, jij past je standaard dus aan aan je relatie. Bij je ex was vreemdgaan niet erg, bij je nieuwe man is het out of the question want bij jou is er nu geen ruimte voor een ander. Ook je vriendin, die wél vreemdgaat moet blijkbaar overtuigd worden van jouw nieuwe principes en ook zo gaan leven, terwijl zij weer haar eigen redenen heeft om vreemd te gaan, zoals jij die ook had in jouw voormalige relatie.



Dat is dus iets wat er bij mij niet ingaat. Zelf vreemdgaan, om je eigen redenen, die dus wat jou betreft legitiem zijn, maar als jij die redenen niet meer hebt en dat gedrag dus niet meer vertoont, van de rest van de wereld verwachten dat zij ook naar jouw principes gaan leven en de principes van anderen, die jouw oude levensstijl nog aanhangen, afkeuren.



Dat vind ik een beetje dubbel. Snap je wat ik bedoel? Jouw vriendin moet zelf weten of ze wel of niet vreemdgaat, je kunt haar hooguit vertellen dat jij het niet handig vind en dat je niet als alibi o.i.d. wil fungeren. Voor de rest bepaalt iedereen zelf wat hij/zij doet en dat hoeft niet te veranderen omdat jij veranderd bent.

[quote]eleonora schreef op 23 december 2007 @ 07:52:

Interessant juist Isa.



Voor mij is dit ook een onderwerp waar ik allerlei gedachten over heb, vooral omdat ik ook beide zijden heb meegemaakt en het viel mij op dat er ondanks het een en ander aan grijs gebied vooral veel zwart en wit is. Daar bedoel ik mee dat het niet vaak voorkomt dat een situatie waarin wordt vreemdgegaan uitzonderlijke redenen heeft of zo. Zelfs mijn eigen reden om vreemd te gaan is er een uit het boek; in de armen van een andere man ontdekken dat er meer is dan je eigen slechte relatie en door dat vreemdgaan de kracht vinden om weg te gaan bij je partner.



Dat heeft mij juist ook geholpen.. Meer en meer maakte het mij sterker om weg te gaan..



Echt klassieke vreemdgaangevallen heb ik voor mij ogen zien gebeuren als het ware, inclusief het vriendennetwerk wat handen boven elkaars hoofd hield zodat de vrienden, als ze zelf een scheve schaats reden, ook konden rekenen op de loyaliteit van hun maatjes en men elkaar van een alibi kon voorzien. Echtgenotes en vriendinnen werden door dit groepje onbekommerd voorgelogen, geen centje pijn. Dit verhaal was van toepassing op mijn ex en zijn vrienden bijvoorbeeld.



Ook heel erg bekend dit..





Het grijze gebied zit 'm wat mij betreft vooral in de mensen die zich een keer mee laten slepen door hun hormonen. Dat is namelijk iets waar ik me wel iets bij kan voorstellen. Ze schrikken daar zelf ook van, zijn doorgaans zelf het meest verbijsterd dat ze zoiets hebben kunnen doen en het is een éénmalige actie. Voor mij is dat dus een grijs gebied (leg ik dat goed uit?). Ik zou daar mee kunnen leven.



Dit is dus waar mijn vriendin mee zit.. Dus eigenlijk is haar reactie zo vreemd nog niet...

Goeiemorgen eleonora..

Dat ik mijn vriendin ervan af wil houden heeft te maken dat ze een gelukkige relatie heeft.. 3 kinderen en een man die gek op haar is.. Moet ik dan maar zegen ja doe maar en dat het dan finaal misgaat... Laatst met het chatten ging het al bijna mis dat haar man iets per ongeluk gelezen had. Had ze tegen haar man gezegt dat ik het op de chat tegen iemand had gezegt...



Nu ik zelf ook weer gelukkig ben, denk ik idd over sommige dingen heel anders..

De andere kant. Mijn ex ging vreemd, zijn (en wat ik dacht ook mijn) vrienden wisten het. Niemand vertelde het mij. Ik moest hem 'op heterdaad betrappen'

voor ik het wist. Toen ik het mensen vertelde, bleken hun het al te weten. Auw! Behalve dat ik razend was op mijn ex, was ik ook teleurgesteld in mijn 'vrienden'. Ik neem het hun ook kwalijk dat zij niets hebben gezegd tegen mij.

Andere situatie, ik wist dat de vriend van mijn beste vriendin vreemd was gegaan, ik heb tegen hem gezegd: als jij het haar niet verteld doe ik het.

Tsja toen moest hij wel.

Ik vind het jammer dat niemand dat tegen mijn exvriend heeft gezegd.

Hee Jolantje, goedemorgen ook.



Ik denk toch dat we langs elkaar heenpraten. Ik bedoel met mijn eigen grijze gebied (mijn standaard zeg maar) dat iemand een keer (als in zeg maar één) vreemd kan gaan zonder dat ik dat dan meteen een slechte partner vind. Jouw vriendin zoekt het echt op als ik het goed begrijp, terwijl ze een goede relatie heeft. Dat vind ik persoonlijk nogal kwalijk. Dat is in mijn ogen heel iets anders dan een keer een scheve schaats rijden zonder dat je dat vooraf van plan was. Begrijp je mijn punt?



Herkenning hoor, als je zelf gelukkig bent en dat je dan anders tegen zaken aankijkt dan daarvoor. Ik vind het bijzonder openhartig te zien dat jij dat zo opschrijft. Veel mensen zouden zich meteen in allerlei bochten gaan wringen om aan te tonen dat ze hun standaards helemaal niet hebben aangepast in de loop van de tijd.

boompje schreef op 23 december 2007 @ 08:15:

De andere kant. Mijn ex ging vreemd, zijn (en wat ik dacht ook mijn) vrienden wisten het. Niemand vertelde het mij. Ik moest hem 'op heterdaad betrappen'

voor ik het wist. Toen ik het mensen vertelde, bleken hun het al te weten. Auw! Behalve dat ik razend was op mijn ex, was ik ook teleurgesteld in mijn 'vrienden'. Ik neem het hun ook kwalijk dat zij niets hebben gezegd tegen mij.

Andere situatie, ik wist dat de vriend van mijn beste vriendin vreemd was gegaan, ik heb tegen hem gezegd: als jij het haar niet verteld doe ik het.

Tsja toen moest hij wel.

Ik vind het jammer dat niemand dat tegen mijn exvriend heeft gezegd.

Je vrienden hadden je goed genoeg moeten kennen en het je moeten vertellen. Misschien. Maar wie weet hingen zij wel het principe aan; wat niet weet wat niet deert, of wilden zij niet stoken tussen jou en je ex, of misschien waren ze wel bang voor jouw of zijn reactie. Je weet jammer genoeg nooit waarom mensen bepaalde dingen wel of niet doen. Dat kan grote teleurstellingen veroorzaken, snap ik. Vervelend meid. Is het weer goed gekomen met jou en je vrienden? Heeft het schade aangericht?

Ok begrijp het..

Als ik naar mezelf toendertijd keek was ik puur opzoek naar aandacht en liefde... Iets wat er bij mijn eigen man niet te vinden was.. Ik had meerdere scharrels en kreeg toen iets met iemand waar ik stapelgek op was.. en hij ook op mij.. We kregen een relatie die anderhalf jaar duurde deden veel samen en dacht gelukkig te zijn.. Maar toch durfde ik niet bij ex weg te gaan...



Wat vriendin betreft.. Ik heb haar duidelijk gevraagd of ze gelukkig is met haar man ze zei ja en ik hou heel veel van hem... Nou dan laat je zo'n relatie toch niet stuk gaan...



Wat mijn leven nu betreft... Vriend en ik hebben allebei dezelfde mening over vreemdgaan.. Maar waar ik ook chat en waar ook een profiel staat er staat duidelijk in dat ik alleen geinterreseerd in me eigen vent bent...

Ik heb het geluk gevonden en heb geen tekortkomingen en de spanning... Die weet ik ook thuis te vinden nu.