Relaties
alle pijlers
Man is extreem katholiek geworden
woensdag 4 oktober 2023 om 12:51
Achtergrond: Man en ik hebben elkaar ontmoet toen wij beiden 19 waren en hadden veel raakvlakken. Inmiddels ben ik 27 en hij 26 en zijn we zo'n anderhalf jaar getrouwd. Waar wij naar mijn idee jarenlang samen gegroeid zijn, zijn wij eigenlijk sinds het huwelijk alleen nog uit elkaar gegroeid.
Man was altijd veel bezig met filosofie lezen, was zijn grote hobby. Op een gegeven moment ging hij ook theologie lezen en begon hij in God te geloven. Hij had hier goede argumenten voor en ik kon me er best in vinden. Hij was niet formeel bij een kerk aangesloten oid, en verder was hij nog steeds dezelfde persoon van wie ik hield alleen bidde hij voor het slapen gaan. Hij wilde graag voor de kerk trouwen omdat hij voor de staat trouwen betekenisloos vindt, maar het was nooit de afspraak dat onze hypothetische toekomstige kinderen naar de kerk zouden gaan, dat deed hij zelf immers ook niet.
Goed, misschien had ik het hier al moeten zien aankomen, en met hoe anti-geloof de gemiddelde forummer is ben ik bang dat jullie gaan zeggen dat ik stom ben geweest, maar we hielden van elkaar en vooral met de coronatijd waren wij elkaars voornaamste steun en toeverlaat. Alles leek oke. Alleen is hij sindsdien alleen maar religieuzer en religieuzer geworden. Het is ongeveer zijn enige hobby inmiddels, hij gaat nu ook iedere dag naar de mis, bidt de rosenkrans, leest theologische werken uit het jaar 300 etc. etc.
Mijn afgelopen verjaardagsfeest is hij na een uur weggegaan (uit ons eigen appartement) omdat hij het niet volhield. Hij wil alleen nog activiteiten doen die geloof-approved zijn en zich richten op het "eeuwige leven" en niet op het aardse leven wat daarmee in vergelijking als stof is (dit is een beetje hoe hij over de dingen praat). Daarnaast probeert hij mij ook steeds over te halen, eerst stond ik open om over dingen te praten/discussieren met hem zoals we dat vroeger deden maar nu voelt het meer alsof ik van mening moet veranderen en hij alles weet. Ik kreeg van de mensen om me heen een beetje het advies "joh, wacht even af, het is allemaal nieuw voor hem, misschien trekt het bij" dus ik probeer nog steeds verbindingspunten te vinden maar het wordt steeds lastiger.
Afgelopen weekend volgde de nieuwste escalatie. We hadden al jaren samen toekomstplannen gemaakt om te emigreren en daar waren we actief mee bezig, man was al gestopt met zijn universitair geschoolde werk zodat hij kon focussen op solliciteren in het nieuwe land. Maar nu wil hij dus helemaal niet meer emigreren want het nieuwe land is niet katholiek genoeg. Hij heeft het met zijn priester besproken en die zegt dat hij niet hoeft te verhuizen als hij het alleen nog voor mij zou doen (terwijl dit in den beginne echt niet alleen mijn idee was) en dat als ik hierdoor niet meer bij hem wil zijn dat het niet zijn schuld is. Nou, mooie priester. Het gaat me niet eens om het land/emigreren an sich, maar er wordt gewoon zonder overleg of compromis roet in onze hele toekomst gegooid terwijl ik heel de tijd onder de veronderstelling was dat we dit samen wilden.
Sorry voor het lange verhaal, ik weet niet eens of ik echt advies wil want ik heb ergens al de conclusie getrokken dat dit zo niet gaat en dat zolang ik niet bekeer (wat ik niet ga doen) er waarschijnlijk geen verzoening mogelijk is. Maar ik ben er gewoon enorm kapot van, geen idee wat ik fout gedaan heb, geen idee wat ik nu moet. Ons hele leven gedeeld en nu is het ineens allemaal betekenisloos want God is belangrijker. Ik ben niet eens tegen het geloof! Alleen denk ik niet dat hoe man nu leeft uberhaupt is hoe Jezus het gewild had, maar niets dringt meer tot hem door...
Man was altijd veel bezig met filosofie lezen, was zijn grote hobby. Op een gegeven moment ging hij ook theologie lezen en begon hij in God te geloven. Hij had hier goede argumenten voor en ik kon me er best in vinden. Hij was niet formeel bij een kerk aangesloten oid, en verder was hij nog steeds dezelfde persoon van wie ik hield alleen bidde hij voor het slapen gaan. Hij wilde graag voor de kerk trouwen omdat hij voor de staat trouwen betekenisloos vindt, maar het was nooit de afspraak dat onze hypothetische toekomstige kinderen naar de kerk zouden gaan, dat deed hij zelf immers ook niet.
Goed, misschien had ik het hier al moeten zien aankomen, en met hoe anti-geloof de gemiddelde forummer is ben ik bang dat jullie gaan zeggen dat ik stom ben geweest, maar we hielden van elkaar en vooral met de coronatijd waren wij elkaars voornaamste steun en toeverlaat. Alles leek oke. Alleen is hij sindsdien alleen maar religieuzer en religieuzer geworden. Het is ongeveer zijn enige hobby inmiddels, hij gaat nu ook iedere dag naar de mis, bidt de rosenkrans, leest theologische werken uit het jaar 300 etc. etc.
Mijn afgelopen verjaardagsfeest is hij na een uur weggegaan (uit ons eigen appartement) omdat hij het niet volhield. Hij wil alleen nog activiteiten doen die geloof-approved zijn en zich richten op het "eeuwige leven" en niet op het aardse leven wat daarmee in vergelijking als stof is (dit is een beetje hoe hij over de dingen praat). Daarnaast probeert hij mij ook steeds over te halen, eerst stond ik open om over dingen te praten/discussieren met hem zoals we dat vroeger deden maar nu voelt het meer alsof ik van mening moet veranderen en hij alles weet. Ik kreeg van de mensen om me heen een beetje het advies "joh, wacht even af, het is allemaal nieuw voor hem, misschien trekt het bij" dus ik probeer nog steeds verbindingspunten te vinden maar het wordt steeds lastiger.
Afgelopen weekend volgde de nieuwste escalatie. We hadden al jaren samen toekomstplannen gemaakt om te emigreren en daar waren we actief mee bezig, man was al gestopt met zijn universitair geschoolde werk zodat hij kon focussen op solliciteren in het nieuwe land. Maar nu wil hij dus helemaal niet meer emigreren want het nieuwe land is niet katholiek genoeg. Hij heeft het met zijn priester besproken en die zegt dat hij niet hoeft te verhuizen als hij het alleen nog voor mij zou doen (terwijl dit in den beginne echt niet alleen mijn idee was) en dat als ik hierdoor niet meer bij hem wil zijn dat het niet zijn schuld is. Nou, mooie priester. Het gaat me niet eens om het land/emigreren an sich, maar er wordt gewoon zonder overleg of compromis roet in onze hele toekomst gegooid terwijl ik heel de tijd onder de veronderstelling was dat we dit samen wilden.
Sorry voor het lange verhaal, ik weet niet eens of ik echt advies wil want ik heb ergens al de conclusie getrokken dat dit zo niet gaat en dat zolang ik niet bekeer (wat ik niet ga doen) er waarschijnlijk geen verzoening mogelijk is. Maar ik ben er gewoon enorm kapot van, geen idee wat ik fout gedaan heb, geen idee wat ik nu moet. Ons hele leven gedeeld en nu is het ineens allemaal betekenisloos want God is belangrijker. Ik ben niet eens tegen het geloof! Alleen denk ik niet dat hoe man nu leeft uberhaupt is hoe Jezus het gewild had, maar niets dringt meer tot hem door...
donderdag 5 oktober 2023 om 07:06
En vast een fijn pastoraal mens, maar de man van TO klinkt als iemand die daar nu net niets van moet hebben.frambozentaartje schreef: ↑04-10-2023 23:59Ja ik zit vast niet goed in de terminologie maar dat is hoe de buurman uit mijn jeugd werd genoemd, waar ik aan moest denken: wel getrouwd, werkte voor & kende de hele parochie. Geen priester en wilde dat ook niet zijn. Aardige man, heel gelovig en nuchter tegelijk.
donderdag 5 oktober 2023 om 07:13
Je kan dat verklaren, maar het verandert niets aan het feit dat de man van TO kerkelijk getrouwd is en dus niet nog eens kerkelijk kan trouwen. TO zelf gelooft daar kennelijk niet in, dus haar verklaring heeft wat dat betreft geen betekenis.Epicureo schreef: ↑05-10-2023 00:04Wat ingewikkeld TO. Ik kan me voorstellen dat je bezorgd bent en niet zomaar het bijltje erbij neer kunt/ wilt gooien. Toch weet ik zo niet hoe jullie gedachtengoed ooit weer verenigbaar zou kunnen zijn. Het klinkt niet alsof hij ook maar zou overwegen om zijn fanatisme eens psychiatrisch onder de loep te nemen. Het doet me ergens denken aan extreme coronawappie-achtige overtuigingen. Die ontstonden ook ineens toen. Dreef mensen uiteen.
Ik ben zelf trouwens ook RK opgevoed. Doopsel-communie-vormsel. Ik heb alle 3 sacramenten jaren geleden al “nietig” laten verklaren bij het vaticaan. Ik kon me gewoon niet verenigen met het gedachtengoed en de bloederige/ beschamende voorgeschiedenis van de RK-kerk en het voelde voor mij daarom noodzakelijk dit statement ook formeel te maken. Dit zou wellicht ook kunnen voor het kerkelijk huwelijk.
Overigens, kerkrechtelijk heeft jouw verklaring ook niet als betekenis dat je doop ongedaan is gemaakt. De rkk beschouwt je alleen als een gedoopte kerkverlater, maar je blijft natuurlijk gedoopt. Wat gebeurd is is gebeurd. In het doopregister van de kerk ben je dus ook gewoon nog vermeld.
donderdag 5 oktober 2023 om 08:30
Jullie zijn allebei wel een beetje radicaal nietwaar?vampierprinsesje schreef: ↑04-10-2023 19:14Misschien verwoord ik het niet goed. Hij toont wel interesse in de dingen waar ik passie voor heb en die me bezig houden. Daar kunnen we leuke gesprekken over houden en daar helpt hij me in. Mijn vriendengroep en de sociale hobby's daarin liggen hem totaal niet. Maar eerlijk gezegd ben ik die zelf ook aan het ontgroeien, ik had de hoop dat met het emigreren wij samen een nieuwe vriendenkring zouden kunnen vinden. In Nederland een nieuwe start zoeken lijkt me lastig zonder op een andere manier ons leven drastisch om te gooien.
Als jij jouw oude hobby's en sociale interesses aan het ontgroeien bent, dan ga je daar vanzelf minder tijd aan besteden en meer tijd aan andere dingen besteden. Daarvoor hoef je jouw leven niet drastisch om te gooien. Hoe denk je dat andere mensen dit doen? Genoeg mensen die begin 20 nog feestbeesten zijn en ondertussen gewoon gezapige huisvaders/moeders. Die zijn ook niet naar het buitenlang gevlucht om een nieuwe vriendenkring te zoeken.
De enige reden om zo radicaal te willen breken, is als je in een crimineel milieu zit...
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 5 oktober 2023 om 08:58
Natuurlijk beetje offtopic dit. Maar je hebt gelijk. Gevoelsmatig was het voor mij wel belangrijk. Nog steeds pissed erover dat ik hier als kind ongevraagd ingesleurd ben. Maar hee, in ieder geval krijg ik nu geen verzoeken meer om financieel bij te dragen aan die poppenkast.Oude_Man_2 schreef: ↑05-10-2023 07:13
Overigens, kerkrechtelijk heeft jouw verklaring ook niet als betekenis dat je doop ongedaan is gemaakt. De rkk beschouwt je alleen als een gedoopte kerkverlater, maar je blijft natuurlijk gedoopt. Wat gebeurd is is gebeurd. In het doopregister van de kerk ben je dus ook gewoon nog vermeld.
donderdag 5 oktober 2023 om 09:05
donderdag 5 oktober 2023 om 09:38
Ja ik snap ook wel dat dat zo kan. Ik kan me voorstellen dat kinderen krijgen een andere manier is om je leven in korte tijd compleet anders in te richten. Maar om een behoefte aan een nieuwe start nu meteen radicaal te noemen... Ik ben gewoon een persoon die het onverwachte graag opzoekt en niet te lang hetzelfde kan doen.dianaf schreef: ↑05-10-2023 08:30Jullie zijn allebei wel een beetje radicaal nietwaar?
Als jij jouw oude hobby's en sociale interesses aan het ontgroeien bent, dan ga je daar vanzelf minder tijd aan besteden en meer tijd aan andere dingen besteden. Daarvoor hoef je jouw leven niet drastisch om te gooien. Hoe denk je dat andere mensen dit doen? Genoeg mensen die begin 20 nog feestbeesten zijn en ondertussen gewoon gezapige huisvaders/moeders. Die zijn ook niet naar het buitenlang gevlucht om een nieuwe vriendenkring te zoeken.
De enige reden om zo radicaal te willen breken, is als je in een crimineel milieu zit...
donderdag 5 oktober 2023 om 09:41
donderdag 5 oktober 2023 om 09:44
Wel alles gelezen, maar ik vraag me echt hetzelfde af. Misschien is er een dun lijntje tussen godsdienstfanatiekeling en godsdienstwaan- maar feit is dat hij door zijn contact met God, het contact en de verbinding met jou kwijt is.Honingbij_ schreef: ↑05-10-2023 09:05Niet alles gelezen.
Als ik je OP lees, denk ik meer aan een soort psychische ontsporing, waarbij de focus per toeval op het geloof is komen te liggen. Maar goed, dat zeg ik als ras-atheïst, die zich sowieso afvraagt of sterk religieuze mensen wel helemaal psychisch in orde zijn…
En dat is heel verdrietig. Voor jou omdat je het voelt en voor hem omdat hij denkt dat hij het niet zal missen. Maar je mag hierin echt voor jezelf kiezen. Je bent nog hartstikke jong, hoe diep het dal ook zal zijn nadat je van hem weg bent gegaan, je komt er weer uit.
donderdag 5 oktober 2023 om 09:56
Nou helemaal dit. Godsdienstwaanzinnig zou mijn oma zeggen, op een manier dat je niet meer normaal kan denken en doen en dat werkelijkheid en magisch denken in elkaar gaat overlopen.
donderdag 5 oktober 2023 om 09:57
Volgens mij kan dat wel hoor, mits je ook gescheiden bent voor de kerk. Makkelijk is dat niet maar er zijn wel mogelijkheden.Oude_Man_2 schreef: ↑05-10-2023 07:13Je kan dat verklaren, maar het verandert niets aan het feit dat de man van TO kerkelijk getrouwd is en dus niet nog eens kerkelijk kan trouwen. TO zelf gelooft daar kennelijk niet in, dus haar verklaring heeft wat dat betreft geen betekenis.
Overigens, kerkrechtelijk heeft jouw verklaring ook niet als betekenis dat je doop ongedaan is gemaakt. De rkk beschouwt je alleen als een gedoopte kerkverlater, maar je blijft natuurlijk gedoopt. Wat gebeurd is is gebeurd. In het doopregister van de kerk ben je dus ook gewoon nog vermeld.
TO gaf al aan dat dat een mogelijkheid is omdat zij, als atheist, tussen hem en de kerk komt te staan.
donderdag 5 oktober 2023 om 11:00
Ik houd ook wel van verandering, dus dat begrijp ik echt wel. Ik heb een jaar in het buitenland gewoond, ben van de ene kant van het land naar de andere kant verhuisd, heb nog nooit langer dan 4 jaar bij dezelfde werkgever gewerkt want dan werd het wel saaaaaai. En dat wordt al vaak als redelijk radicaal gezien (niet door mij).vampierprinsesje schreef: ↑05-10-2023 09:38Ja ik snap ook wel dat dat zo kan. Ik kan me voorstellen dat kinderen krijgen een andere manier is om je leven in korte tijd compleet anders in te richten. Maar om een behoefte aan een nieuwe start nu meteen radicaal te noemen... Ik ben gewoon een persoon die het onverwachte graag opzoekt en niet te lang hetzelfde kan doen.
Maar, waarschijnlijk verkeerd begrepen, het leek net of je schreef dat je emigreren (of vergelijkbaar) als de beste manier zag om minder tijd te besteden aan je oude hobby's en sociale contacten (die je ook aan het ontgroeien bent). Dus dat kwam nogal radicaal over.
Maar dat je graag nieuwe dingen doet en daardoor graag X wilt gaan doen, klinkt heel anders dan wat ik meende te lezen. 
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
donderdag 5 oktober 2023 om 11:16
"Ik ben gewoon een persoon die het onverwachte graag opzoekt en niet te lang hetzelfde kan doen." Schrijf je, terwijl je man zelf niet zo sociaal is, behoefte aan structuur en duidelijkheid heeft. Volgens mij zijn jullie dus erg verschillend? In zijn extreme focus op het geloof, in combinatie met zijn karakter vraag ik me af of autisme weleens ter sprake is gekomen bij hem?
Ik kan me voorstellen dat emigreren ook een heel grote stap voor hem zou zijn. Dat het toch meer jou idee was, waar hij in meeging. Hij vindt nu redenen om zich hier tegen te verzetten, omdat hij het eigenlijk toch niet wil.
We wonen in Nederland, en de priesters in ons land zijn vrijwel allemaal ruimdenkend. Waarom ga je niet eens met zijn priester praten? Je toont hiermee interesse in zijn nieuwe geloof, maar het is ook een manier om te peilen wat voorn persoon dit is. Zo iemand is een vertrouwenspersoon, dus je kunt bij hem ook kwijt waar je je zorgen om maakt. Religieuze figuren zien allerlei typen mensen voorbij komen, dus hij weet ook best wel dat je man het wel érg serieus neemt. Enfin, het kan je nieuwe inzichten geven om zo'n gesprek aan te gaan.
Ik kan me voorstellen dat emigreren ook een heel grote stap voor hem zou zijn. Dat het toch meer jou idee was, waar hij in meeging. Hij vindt nu redenen om zich hier tegen te verzetten, omdat hij het eigenlijk toch niet wil.
We wonen in Nederland, en de priesters in ons land zijn vrijwel allemaal ruimdenkend. Waarom ga je niet eens met zijn priester praten? Je toont hiermee interesse in zijn nieuwe geloof, maar het is ook een manier om te peilen wat voorn persoon dit is. Zo iemand is een vertrouwenspersoon, dus je kunt bij hem ook kwijt waar je je zorgen om maakt. Religieuze figuren zien allerlei typen mensen voorbij komen, dus hij weet ook best wel dat je man het wel érg serieus neemt. Enfin, het kan je nieuwe inzichten geven om zo'n gesprek aan te gaan.
donderdag 5 oktober 2023 om 11:37
Maar deze dus blijkbaar niet. En als ze haar zorgen vertelt 10 tegen 1 dat hij zegt dat bidden helpt, en wat man tegen hem gezegd heeft kan hij niet zeggen, want biechtgeheimWaitingforthenight schreef: ↑05-10-2023 11:16"Ik ben gewoon een persoon die het onverwachte graag opzoekt en niet te lang hetzelfde kan doen." Schrijf je, terwijl je man zelf niet zo sociaal is, behoefte aan structuur en duidelijkheid heeft. Volgens mij zijn jullie dus erg verschillend? In zijn extreme focus op het geloof, in combinatie met zijn karakter vraag ik me af of autisme weleens ter sprake is gekomen bij hem?
Ik kan me voorstellen dat emigreren ook een heel grote stap voor hem zou zijn. Dat het toch meer jou idee was, waar hij in meeging. Hij vindt nu redenen om zich hier tegen te verzetten, omdat hij het eigenlijk toch niet wil.
We wonen in Nederland, en de priesters in ons land zijn vrijwel allemaal ruimdenkend. Waarom ga je niet eens met zijn priester praten? Je toont hiermee interesse in zijn nieuwe geloof, maar het is ook een manier om te peilen wat voorn persoon dit is. Zo iemand is een vertrouwenspersoon, dus je kunt bij hem ook kwijt waar je je zorgen om maakt. Religieuze figuren zien allerlei typen mensen voorbij komen, dus hij weet ook best wel dat je man het wel érg serieus neemt. Enfin, het kan je nieuwe inzichten geven om zo'n gesprek aan te gaan.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 5 oktober 2023 om 12:16
donderdag 5 oktober 2023 om 12:23
Misschien een beetje off-topic, maar ik ben zelf geëmigreerd (overigens wel mét mijn man), en wat ik je echt op het hart wil drukken is dat je jezelf altijd meeneemt op reis. Ja, het is een nieuwe start, een nieuwe omgeving en nieuwe mensen. Maar problemen die jij zelf hebt, of in je relatie, zijn echt niet als sneeuw voor de zon verdwenen. Sterker nog, zo'n emigratie kan juist een katalysator zijn.vampierprinsesje schreef: ↑05-10-2023 09:38Ja ik snap ook wel dat dat zo kan. Ik kan me voorstellen dat kinderen krijgen een andere manier is om je leven in korte tijd compleet anders in te richten. Maar om een behoefte aan een nieuwe start nu meteen radicaal te noemen... Ik ben gewoon een persoon die het onverwachte graag opzoekt en niet te lang hetzelfde kan doen.
Het advies dat hier gegeven werd om eerst 3 tot 6 maanden in je eentje naar het buitenland te gaan vind ik echt een goede. Dan kom je erachter of het emigreren an sich is wat je wil, en ook hoe erg je je man zult missen in de dagelijkse gang van zaken.
donderdag 5 oktober 2023 om 12:32
Nou, dat dacht ik ook. Als iemand ineens zo radicaal idioot gaat doen, is er misschien wel iets mis in zijn hersenen? Ik zou het echt zo raar vinden als mijn man ineens streng gelovig werd, out of the blue... ik zou serieus op neurologisch onderzoek aandringen
TO, erg moeilijk. Als dit zo blijft: zo groot dat ik zelf zou denken, wij kunnen niet samen verder. Een paar zaken in het leven moet je het toch wel min of meer over eens zijn, de zaken die namelijk je dagelijks leven en je toekomst bepalen. Dit is er zo één. Er gaan mensen om minder uit elkaar.
Tenzij je nog iets hebt dat hier totaal tegenop weegt, een geweldig sexleven en enorm veel lol met elkaar ofzo..
Maar als er niets compenseert en het geloof overheerst zou ik vertrekken.
donderdag 5 oktober 2023 om 12:33
Mijn ervaring met emigreren is vaak dat mensen dat heeeel graag willen als ze hun leven hier niet op orde hebben. Ze zijn niet blij met hun baan, hun huis, of hun relatie. Emigratie lijkt dan het toverwoord,
Ik heb al meerdere malen om mij heen vrienden gezien die hun mond vol hadden van emigratie. Tot ze opeens "het perfecte plaatje" in Nederland gevonden hadden. Een fijne relatie, of een mooi huis en een leuke baan. Opeens was die enorme emigratiedrang een stuk minder.
Wat Vlag hierboven ook zegt: je neemt jezelf altijd mee als je gaat emigreren. En je relatie (ptoblemen) dus ook.
Maar heel eerlijk: met deze man zou ik het sowieso niet doen. Als je niet meer volledig op elkaar kan bouwen of op 1 lijn zit, lijkt emigreren me het laatste waar je mee bezig zou moeten zijn eigenlijk.
Ik heb al meerdere malen om mij heen vrienden gezien die hun mond vol hadden van emigratie. Tot ze opeens "het perfecte plaatje" in Nederland gevonden hadden. Een fijne relatie, of een mooi huis en een leuke baan. Opeens was die enorme emigratiedrang een stuk minder.
Wat Vlag hierboven ook zegt: je neemt jezelf altijd mee als je gaat emigreren. En je relatie (ptoblemen) dus ook.
Maar heel eerlijk: met deze man zou ik het sowieso niet doen. Als je niet meer volledig op elkaar kan bouwen of op 1 lijn zit, lijkt emigreren me het laatste waar je mee bezig zou moeten zijn eigenlijk.
donderdag 5 oktober 2023 om 12:36
Dat is een hele gerede twijfel. Heeft niets met je eigen atheïsme te maken.Honingbij_ schreef: ↑05-10-2023 09:05Niet alles gelezen.
Als ik je OP lees, denk ik meer aan een soort psychische ontsporing, waarbij de focus per toeval op het geloof is komen te liggen. Maar goed, dat zeg ik als ras-atheïst, die zich sowieso afvraagt of sterk religieuze mensen wel helemaal psychisch in orde zijn…
Overdreven toewijding aan welk geloof dan ook (inclusief in aliens, complottheorien,etcetera) heeft vrijwel altijd een achtergrond van onzekerheid en angst.
donderdag 5 oktober 2023 om 13:26
Zelf emigreren terwijl je vaste lasten in Nederland blijft houden en man geen aanstalten maakt voor een fatsoenlijk betaalde baan lijkt me riskant. Dan zou ik wel uitrekenen of je dubbele vaste lasten van die baan kan betalen en een eigen rekening openen als deze er nog niet is en alle betalingen daar vandaan laten verrichten. Anders kom je straks terug van de emigratie, wil je uit elkaar en hik je tegen duizenden euro’s schuld en partner alimentatie aan.
donderdag 5 oktober 2023 om 13:28
Hoi TO, zelf ben ik opgegroeid in een parochie waar meerdere gelovigen zeer recht in de leer waren. Dit gold niet voor mijn ouders en hun vrienden en bekenden in de kerk, maar voor andere kerkgangers gold dat dus wel.
Wat ik zag van deze gezinnen (tot m’n 18e nagenoeg elke week meegeweest naar de kerk, nu nog slechts sporadisch) maakte mij niet vrolijk. Vaders die met harde hand het gezin bestierden, moeders en dochters met weinig ruimte voor zelfontplooiing of een goede opleiding (want immers voorbestemd voor een rol thuis in een gezin met veel kinderen) en onlangs nog: in een van die gezinnen lag een van de ouders op sterven, waar de andere ouder niet bij was, want ja, de mis op zondagochtend ging toch voor.
Deze mensen hadden vaak, naast de echt wel katholieke maar niet extreme priester van de parochie, ook nog hun eigen clubjes met priesters die meer uit hetzelfde hout gesneden waren als zijzelf. Wie op straat wel eens om zich heenkijkt komt soms anti-abortusclubs tegen die ergens folderen of jonge mannen die lid zijn van een gezelschap dat Civitas Christiana oid heet, sommige van de mensen die ik nog ken van vroeger verkeren ook in die kringen. Onderling hebben deze gelijkgestemden het vast fijn, maar wie ruimdenkender in het leven staat kan het er moeilijk mee krijgen.
Natuurlijk weet ik niks van jouw man, en in hoeverre zijn bekering iets diep gevoelds gelovigs is of toch eerder iets psychisch. Maar als hij dingen begint te doen of standpunten begint te verkondigen die lijken op wat ik hierboven beschreef zou ik nog eens goed nadenken over wat jij wilt. Hoe moeilijk dat ook moet zijn, want het lijkt me ontzettend verdrietig om dit te moeten meemaken. Sterkte
Wat ik zag van deze gezinnen (tot m’n 18e nagenoeg elke week meegeweest naar de kerk, nu nog slechts sporadisch) maakte mij niet vrolijk. Vaders die met harde hand het gezin bestierden, moeders en dochters met weinig ruimte voor zelfontplooiing of een goede opleiding (want immers voorbestemd voor een rol thuis in een gezin met veel kinderen) en onlangs nog: in een van die gezinnen lag een van de ouders op sterven, waar de andere ouder niet bij was, want ja, de mis op zondagochtend ging toch voor.
Deze mensen hadden vaak, naast de echt wel katholieke maar niet extreme priester van de parochie, ook nog hun eigen clubjes met priesters die meer uit hetzelfde hout gesneden waren als zijzelf. Wie op straat wel eens om zich heenkijkt komt soms anti-abortusclubs tegen die ergens folderen of jonge mannen die lid zijn van een gezelschap dat Civitas Christiana oid heet, sommige van de mensen die ik nog ken van vroeger verkeren ook in die kringen. Onderling hebben deze gelijkgestemden het vast fijn, maar wie ruimdenkender in het leven staat kan het er moeilijk mee krijgen.
Natuurlijk weet ik niks van jouw man, en in hoeverre zijn bekering iets diep gevoelds gelovigs is of toch eerder iets psychisch. Maar als hij dingen begint te doen of standpunten begint te verkondigen die lijken op wat ik hierboven beschreef zou ik nog eens goed nadenken over wat jij wilt. Hoe moeilijk dat ook moet zijn, want het lijkt me ontzettend verdrietig om dit te moeten meemaken. Sterkte
donderdag 5 oktober 2023 om 13:30
donderdag 5 oktober 2023 om 13:37
Wat ontzettend verdrietig dit allemaal. Het moet een enorme emotionele rollercoaster zijn.
Ik zou echt goed kijken hoe jullie alles financieel geregeld hebben. Koophuis? In gemeenschap van goederen getrouwd of op huwelijkse voorwaarden?
Waarschijnlijk staat je hoofd hier niet naar, maar vraag dan een goeie vriendin of een professioneel om mee te kijken.
Ik zou echt goed kijken hoe jullie alles financieel geregeld hebben. Koophuis? In gemeenschap van goederen getrouwd of op huwelijkse voorwaarden?
Waarschijnlijk staat je hoofd hier niet naar, maar vraag dan een goeie vriendin of een professioneel om mee te kijken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
