Man is extreem katholiek geworden

vampierprinsesje woensdag 4 oktober 2023 om 12:51

Achtergrond: Man en ik hebben elkaar ontmoet toen wij beiden 19 waren en hadden veel raakvlakken. Inmiddels ben ik 27 en hij 26 en zijn we zo'n anderhalf jaar getrouwd. Waar wij naar mijn idee jarenlang samen gegroeid zijn, zijn wij eigenlijk sinds het huwelijk alleen nog uit elkaar gegroeid.

Man was altijd veel bezig met filosofie lezen, was zijn grote hobby. Op een gegeven moment ging hij ook theologie lezen en begon hij in God te geloven. Hij had hier goede argumenten voor en ik kon me er best in vinden. Hij was niet formeel bij een kerk aangesloten oid, en verder was hij nog steeds dezelfde persoon van wie ik hield alleen bidde hij voor het slapen gaan. Hij wilde graag voor de kerk trouwen omdat hij voor de staat trouwen betekenisloos vindt, maar het was nooit de afspraak dat onze hypothetische toekomstige kinderen naar de kerk zouden gaan, dat deed hij zelf immers ook niet.

Goed, misschien had ik het hier al moeten zien aankomen, en met hoe anti-geloof de gemiddelde forummer is ben ik bang dat jullie gaan zeggen dat ik stom ben geweest, maar we hielden van elkaar en vooral met de coronatijd waren wij elkaars voornaamste steun en toeverlaat. Alles leek oke. Alleen is hij sindsdien alleen maar religieuzer en religieuzer geworden. Het is ongeveer zijn enige hobby inmiddels, hij gaat nu ook iedere dag naar de mis, bidt de rosenkrans, leest theologische werken uit het jaar 300 etc. etc.

Mijn afgelopen verjaardagsfeest is hij na een uur weggegaan (uit ons eigen appartement) omdat hij het niet volhield. Hij wil alleen nog activiteiten doen die geloof-approved zijn en zich richten op het "eeuwige leven" en niet op het aardse leven wat daarmee in vergelijking als stof is (dit is een beetje hoe hij over de dingen praat). Daarnaast probeert hij mij ook steeds over te halen, eerst stond ik open om over dingen te praten/discussieren met hem zoals we dat vroeger deden maar nu voelt het meer alsof ik van mening moet veranderen en hij alles weet. Ik kreeg van de mensen om me heen een beetje het advies "joh, wacht even af, het is allemaal nieuw voor hem, misschien trekt het bij" dus ik probeer nog steeds verbindingspunten te vinden maar het wordt steeds lastiger.

Afgelopen weekend volgde de nieuwste escalatie. We hadden al jaren samen toekomstplannen gemaakt om te emigreren en daar waren we actief mee bezig, man was al gestopt met zijn universitair geschoolde werk zodat hij kon focussen op solliciteren in het nieuwe land. Maar nu wil hij dus helemaal niet meer emigreren want het nieuwe land is niet katholiek genoeg. Hij heeft het met zijn priester besproken en die zegt dat hij niet hoeft te verhuizen als hij het alleen nog voor mij zou doen (terwijl dit in den beginne echt niet alleen mijn idee was) en dat als ik hierdoor niet meer bij hem wil zijn dat het niet zijn schuld is. Nou, mooie priester. Het gaat me niet eens om het land/emigreren an sich, maar er wordt gewoon zonder overleg of compromis roet in onze hele toekomst gegooid terwijl ik heel de tijd onder de veronderstelling was dat we dit samen wilden.

Sorry voor het lange verhaal, ik weet niet eens of ik echt advies wil want ik heb ergens al de conclusie getrokken dat dit zo niet gaat en dat zolang ik niet bekeer (wat ik niet ga doen) er waarschijnlijk geen verzoening mogelijk is. Maar ik ben er gewoon enorm kapot van, geen idee wat ik fout gedaan heb, geen idee wat ik nu moet. Ons hele leven gedeeld en nu is het ineens allemaal betekenisloos want God is belangrijker. Ik ben niet eens tegen het geloof! Alleen denk ik niet dat hoe man nu leeft uberhaupt is hoe Jezus het gewild had, maar niets dringt meer tot hem door...

vampierprinsesje woensdag 4 oktober 2023 om 18:46

mamavanASYW schreef: ↑
04-10-2023 18:41
Ik denk dat als TO tegen haar man zegt dat ze wil scheiden., dan is de kans groot dat hij bereid is hulp te zoeken of niet natuurlijk.....

Nou dit is dus wel in zulke termen aan bod gekomen, en man ziet het eigenlijk ook niet zitten op deze manier. Elke keer als we nu samen iets doen verzandt het in ruzie over het geloof. Hij kan en wil dat niet veranderen, en als dat dan scheiden betekent, so be it. Zijn ultieme hoop is natuurlijk dat ik ook het licht zie. En ik ben eerder wel in de buurt gekomen, en soms denk ik, zou het niet makkelijker zijn als ik er in meega en zou ik dan niet gelukkiger zijn? Maar dat is denk ik een soort "devil you know is better than the devil you don't", aangezien ik geen idee heb hoe een toekomst zonder hem eruit ziet.

Wissewis woensdag 4 oktober 2023 om 18:47

Tijd om je biezen te pakken en de wettelijke scheiding aan te vragen.
Het zal moeite kosten - want scheiden binnen de kerk is uiteraard not done - maar op lange termijn zal zelfs hij moeten bekennen dat dit voor iedereen beter is. Dat jullie gewoon totaal uit elkaar gegroeid zijn en hij waarschijnlijk gelukkiger kan worden met iemand anders.

En zorg tot de tijd dat je uit elkaar bent dat er géén kind komt.

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Eurus woensdag 4 oktober 2023 om 18:48

vampierprinsesje schreef: ↑
04-10-2023 18:46
Nou dit is dus wel in zulke termen aan bod gekomen, en man ziet het eigenlijk ook niet zitten op deze manier. Elke keer als we nu samen iets doen verzandt het in ruzie over het geloof. Hij kan en wil dat niet veranderen, en als dat dan scheiden betekent, so be it. Zijn ultieme hoop is natuurlijk dat ik ook het licht zie. En ik ben eerder wel in de buurt gekomen, en soms denk ik, zou het niet makkelijker zijn als ik er in meega en zou ik dan niet gelukkiger zijn? Maar dat is denk ik een soort "devil you know is better than the devil you don't", aangezien ik geen idee heb hoe een toekomst zonder hem eruit ziet.

En de toekomst met hem? Hoe ziet hij die voor zich? Moet jij je aanpassen aan hem?

Honey, you should see me in a crown

Dahlia74 woensdag 4 oktober 2023 om 18:52

Heb je wel een idee hoe de toekomst met hem, zoals hij nu is, eruit ziet? En maakt je dat gelukkig?

vampierprinsesje woensdag 4 oktober 2023 om 18:55

Dahlia74 schreef: ↑
04-10-2023 18:52
Heb je wel een idee hoe en toekomst met hem eruit ziet?

Nouja hij wil dus in Nederlands blijven, en heel misschien dat ik het er nog in krijg dat we tijdelijk een paar maanden naar dat andere land gaan maar dat is natuurlijk niet hetzelfde als emigreren. Verder is het niet alsof hij mij iets oplegt, alleen moet ik natuurlijk wel accepteren dat hij weinig interesse heeft in mijn interesses en vrienden. Heel eerlijk, dat had hij voor de geloofsbekering ook niet veel meer. Het gaat ook minder om het gedrag zelf, en veel meer om de motivatie erachter die mij soms zorgen baart. Maar daarom, concreet is het leven niet vervelend, en ookal zie ik een duidelijke kloof tussen ons, heb ik steeds toch de hoop dat het nog goed komt.

Wissewis woensdag 4 oktober 2023 om 18:56

Wat is trouwens het alternatief ipv scheiden?

Toch meegaan in zijn nogal extreme gedrag?
Of je dood-ongelukkig voelen in je huwelijk de komende 60 jaar omdat je man hele dagen en weekends zit te bidden? En zelfs geen simpele verjaardag meer wil vieren.

Op je 50ste zou ik misschien anders suggereren, maar jullie zijn gewoon véél te jong om jaren ongelukkig te zijn en elk zijn kant op te groeien.

Is het een optie om een tijd alleen naar 't buitenland te trekken? Stel bijvoorbeeld een termijn van 3 à 6 maanden.
En dan kijken of jullie elkaar missen en of hij misschien toch ineens nog verandert.
Mis je hem en zijn fanatisme niet of verandert hij niet heb je tegen die tijd waarschijnlijk een andere job ter plekke en bouw je een nieuw leven op.

wissewis wijzigde dit bericht op 04-10-2023 19:00

30.62% gewijzigd

Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben

Elmervrouw woensdag 4 oktober 2023 om 18:59

vampierprinsesje schreef: ↑
04-10-2023 18:55
alleen moet ik natuurlijk wel accepteren dat hij weinig interesse heeft in mijn interesses en vrienden. Heel eerlijk, dat had hij voor de geloofsbekering ook niet veel meer.

Maar vind jij dat dan niet karig voor een relatie? Wil je niet liever een partner die zich betrokken bij je voelt, en echt in jou geïnteresseerd is?

Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos

vampierprinsesje woensdag 4 oktober 2023 om 19:10

Wissewis schreef: ↑
04-10-2023 18:56
Is het een optie om een tijd alleen naar 't buitenland te trekken? Stel bijvoorbeeld een termijn van 3 à 6 maanden.
En dan kijken of jullie elkaar missen en of hij misschien toch ineens nog verandert.
Mis je hem en zijn fanatisme niet of verandert hij niet heb je tegen die tijd waarschijnlijk een andere job ter plekke en bouw je een nieuw leven op.

Ja eigenlijk, vind ik dit wel wat. Een soort proefdraaien van mijn leven zonder hem, en hij die ook merkt hoe het is zonder mij. Misschien komt hij tot het inzicht dat hij best iets kan dimmen als hij mij daarmee behoudt, misschien realiseer ik me dat ik hem helemaal niet zo mis als ik had gedacht. Of weet ik het. Het is niet alsof ik haast heb om iemand anders te vinden, en zelfs al bedenk ik me dat ik wel bij hem wil blijven, dan heb ik in ieder geval mijn "wonen in het buitenland" droom geprobeerd zonder dat ik hem mij daarin heb laten tegenhouden.

Buiten nu meteen weggaan of nu meteen scheiden lijkt dat me nog de redelijkste optie.

tyche woensdag 4 oktober 2023 om 19:13

vampierprinsesje schreef: ↑
04-10-2023 18:55
Nouja hij wil dus in Nederlands blijven, en heel misschien dat ik het er nog in krijg dat we tijdelijk een paar maanden naar dat andere land gaan maar dat is natuurlijk niet hetzelfde als emigreren. Verder is het niet alsof hij mij iets oplegt, alleen moet ik natuurlijk wel accepteren dat hij weinig interesse heeft in mijn interesses en vrienden. Heel eerlijk, dat had hij voor de geloofsbekering ook niet veel meer. Het gaat ook minder om het gedrag zelf, en veel meer om de motivatie erachter die mij soms zorgen baart. Maar daarom, concreet is het leven niet vervelend, en ookal zie ik een duidelijke kloof tussen ons, heb ik steeds toch de hoop dat het nog goed komt.

Hierbij moet je wel oppassen dat je jezelf niet in de steek laat.
Natuurlijk zijn er goede kanten aan hem, en deels zijn het juist de dingen die hen eerst aantrekkelijk maakten nu de zaken die je van hem wegduwen. Zijn die goede kanten genoeg om het starre en veranderde levenshouding te compenseren? Ik kan natuurlijk niet voor jou spreken, maar iemand die anti-abortusflyers uitdeelt of die jullie gezamenlijk geplande toekomst ineens niet meer wil, dat is nogal wat. Je moet je afvragen of liefde dan genoeg is.

Vergeet ook niet dat zelfs als dit een fase blijkt, hij het blijkbaar in zich heeft om zo radicaal te zijn, en dat het dan steeds aan jou is om dat te slikken of de relatie te verbreken. Hoe gelijkwaardig en emotioneel veilig is dat?

What a nuanced anxiety

vampierprinsesje woensdag 4 oktober 2023 om 19:14

Elmervrouw schreef: ↑
04-10-2023 18:59
Maar vind jij dat dan niet karig voor een relatie? Wil je niet liever een partner die zich betrokken bij je voelt, en echt in jou geïnteresseerd is?

Misschien verwoord ik het niet goed. Hij toont wel interesse in de dingen waar ik passie voor heb en die me bezig houden. Daar kunnen we leuke gesprekken over houden en daar helpt hij me in. Mijn vriendengroep en de sociale hobby's daarin liggen hem totaal niet. Maar eerlijk gezegd ben ik die zelf ook aan het ontgroeien, ik had de hoop dat met het emigreren wij samen een nieuwe vriendenkring zouden kunnen vinden. In Nederland een nieuwe start zoeken lijkt me lastig zonder op een andere manier ons leven drastisch om te gooien.

Dahlia74 woensdag 4 oktober 2023 om 19:15

vampierprinsesje schreef: ↑
04-10-2023 18:55
Nouja hij wil dus in Nederlands blijven, en heel misschien dat ik het er nog in krijg dat we tijdelijk een paar maanden naar dat andere land gaan maar dat is natuurlijk niet hetzelfde als emigreren. Verder is het niet alsof hij mij iets oplegt, alleen moet ik natuurlijk wel accepteren dat hij weinig interesse heeft in mijn interesses en vrienden. Heel eerlijk, dat had hij voor de geloofsbekering ook niet veel meer. Het gaat ook minder om het gedrag zelf, en veel meer om de motivatie erachter die mij soms zorgen baart. Maar daarom, concreet is het leven niet vervelend, en ookal zie ik een duidelijke kloof tussen ons, heb ik steeds toch de hoop dat het nog goed komt.

Dat is toch niet leuk, een partner die geen interesse in je heeft? Het gaat wel om zijn gedrag, nu is het het geloof, maar het had net zo goed iets anders kunnen zijn. En als hij met het geloof klaar is dan er ook iets anders op zijn pad komen. "het leven is niet vervelend" klinkt niet alsof je gelukkig bent. Je mag echt meer verwachten voor jezelf.

Ga lekker naar het buitenland, voer het plan uit wat jullie samen van plan waren. Kijk dan wat er nog over is van jullie relatie en of dat voor jou voldoende is.

Ik zou je graag de hoop willen geven dat het goed komt, die hoop houdt je namelijk op de been. Maar als je echt realistisch kijkt weet je ook wel dat het niet goed komt.

Celeste1988 woensdag 4 oktober 2023 om 19:16

Ik heb niet alles gelezen maar wilde toch even reageren. Ik herken dit gedrag van iemand dichtbij mij die een psychose heeft gehad. Hij was altijd religieus maar tijdens zijn psychose was hij bloedfanatiek. Dit heeft langer dan 1,5 jaar geduurd omdat hij weigerde hulp hiervoor te krijgen (want volgens hem was hij helemaal in orde).
Ik zou toch proberen om een gesprek aan te gaan met mijn man, waarin ik hem vertel dat ik van hem hou en zorgen om hem maak en of hij misschien openstaat om daar de huisarts te gaan om dit samen te bespreken.

Sharing* woensdag 4 oktober 2023 om 19:23

Elmervrouw schreef: ↑
04-10-2023 18:59
Maar vind jij dat dan niet karig voor een relatie? Wil je niet liever een partner die zich betrokken bij je voelt, en echt in jou geïnteresseerd is?

Dit raakt me. Mijn vader was zo gefixeerd op God, de kerk, schuld en boete, mijn moeder en wij als kinderen waren echt ongelukkig.
Echt die waanzin zit in zijn hoofd, kies voor blij zijn, licht, leven ipv, zijn donkerheid zonder een greintje liefde.

Alles sal reg kom

S-Groot woensdag 4 oktober 2023 om 19:40

Eurus schreef: ↑
04-10-2023 18:39
Nou ik vind dit ook wel vaag gezemel:

"Hij heeft het met zijn priester besproken en die zegt dat hij niet hoeft te verhuizen als hij het alleen nog voor mij zou doen (terwijl dit in den beginne echt niet alleen mijn idee was) en dat als ik hierdoor niet meer bij hem wil zijn dat het niet zijn schuld is.

Ik zie niet wat er vaag aan is. Natuurlijk moet hij niet emigreren als hij dat niet meer wil, ongezond en onhoudbaar als hij het dan alsnog alleen voor TO zou doen. En als hij bang is dat het dan zijn schuld is dat TO hem dan zal verlaten zou ik ook zeggen dat dat niet zijn schuld is. Het is immers niemand zijn schuld als mensen uit elkaar groeien/onverenigbare wensen (gaan) hebben. Ik zie het vage of rare echt niet.

Eurus woensdag 4 oktober 2023 om 19:56

S-Groot schreef: ↑
04-10-2023 19:40
Ik zie niet wat er vaag aan is. Natuurlijk moet hij niet emigreren als hij dat niet meer wil, ongezond en onhoudbaar als hij het dan alsnog alleen voor TO zou doen. En als hij bang is dat het dan zijn schuld is dat TO hem dan zal verlaten zou ik ook zeggen dat dat niet zijn schuld is. Het is immers niemand zijn schuld als mensen uit elkaar groeien/onverenigbare wensen (gaan) hebben. Ik zie het vage of rare echt niet.

Ik zou als priester zeggen dat is iets tussen jou en je vrouw en me verder onthouden van dit soort adviezen. Maar goed, ik heb het sowieso niet zo op priesters, dus niet objectief.

Honey, you should see me in a crown

BijDeLeest woensdag 4 oktober 2023 om 19:57

Wissewis schreef: ↑
04-10-2023 18:47
Tijd om je biezen te pakken en de wettelijke scheiding aan te vragen.
Het zal moeite kosten - want scheiden binnen de kerk is uiteraard not done - maar op lange termijn zal zelfs hij moeten bekennen dat dit voor iedereen beter is. Dat jullie gewoon totaal uit elkaar gegroeid zijn en hij waarschijnlijk gelukkiger kan worden met iemand anders.

En zorg tot de tijd dat je uit elkaar bent dat er géén kind komt.

Dit. En uiteindelijk heeft de kerk niks te zeggen over wie er wel en niet mag scheiden.

We leven gelukkig in een seculiere samenleving.

Frizz woensdag 4 oktober 2023 om 20:43

Celeste1988 schreef: ↑
04-10-2023 19:16
Ik heb niet alles gelezen maar wilde toch even reageren. Ik herken dit gedrag van iemand dichtbij mij die een psychose heeft gehad. Hij was altijd religieus maar tijdens zijn psychose was hij bloedfanatiek. Dit heeft langer dan 1,5 jaar geduurd omdat hij weigerde hulp hiervoor te krijgen (want volgens hem was hij helemaal in orde).
Ik zou toch proberen om een gesprek aan te gaan met mijn man, waarin ik hem vertel dat ik van hem hou en zorgen om hem maak en of hij misschien openstaat om daar de huisarts te gaan om dit samen te bespreken.

Hoe merkten jullie het verschil tussen ‘gewoon’ heel erg fanatiek gelovig en godsdienstwaanzin/psychose?

•

Ginevra woensdag 4 oktober 2023 om 20:48

vampierprinsesje schreef: ↑
04-10-2023 18:43
Oh ik zou heel graag wat meer horen hierover. Jij bent zelf niet overstag gegaan naar zijn kant?

Nee, maar hij had ook niet de neiging mij te willen overtuigen. Wel heb ik belangstelling getoond en ook wel mensen van zijn kerk leren kennen. Omdat ik me niet tegen dat gedoe verzette, hoefde hij ook niet fanatiek te verdedigen tegenover mij.
Ik herken ook wel dat niet meer mee willen doen aan wereldse dingen. Maar ook dat trok na een (vrij lange) tijd bij.
Nogmaals, het heeft wel een aantal jaren gekost en gelukkig hadden we geen kinderen, want dat zou zeker conflicten geven over de opvoeding.
Maar als je zo jong bent als jij weet ik niet of je dat geduld moet (willen) opbrengen. Het kan best jaren duren voordat het een beetje bijtrekt.

Anoniem_65fc39b29bca3 woensdag 4 oktober 2023 om 21:04

Je man heeft het kerkelijk huwelijksrecht niet erg goed begrepen. Hadden jullie dispensatie? Als je niet weet wat dat is had je het niet.

Hoe dan ook, als jullie scheiden is kerkelijk hertrouwen voor hem onmogelijk .

Anoniem_66fe539526f72 woensdag 4 oktober 2023 om 21:09

Ik heb een jeugd gehad in een deels katholieke omgeving en die hele desinteresse in omgeving en vrienden, feestjes niet kunnen verdragen, een emigratie naar een niet-katholiek land niet zien zitten, ik herken het helemaal niet als katholiek. Natuurlijk zijn er extreem fanatieke katholieken maar die zijn in Nederland naar mijn idee dun gezaaid.

Het klinkt alsof je man aan het radicaliseren is?
Ik weet niet zo goed wat je daar nou mee moet. Misschien zou je nog een interventie kunnen proberen door een pastor? Die zijn vaak zelf getrouwd en kunnen misschien met je man praten over hun kijk op huwelijk en religie. Het is namelijk ook niet de bedoeling dat je als katholiek het huwelijk zo maar loslaat, je man lijkt daar wat luchtiger in te staan dan in overeenstemming is met zijn geloofsfanatisme.

Anoniem_65fc39b29bca3 woensdag 4 oktober 2023 om 22:00

Een pastor is, als je de term correct gebruikt, indien getrouwd vermoedelijk voor de man van TO niet de meest geloofwaardige bron van informatie

Anoniem_66fe539526f72 woensdag 4 oktober 2023 om 23:59

Oude_Man_2 schreef: ↑
04-10-2023 22:00
Een pastor is, als je de term correct gebruikt, indien getrouwd vermoedelijk voor de man van TO niet de meest geloofwaardige bron van informatie

Ja ik zit vast niet goed in de terminologie maar dat is hoe de buurman uit mijn jeugd werd genoemd, waar ik aan moest denken: wel getrouwd, werkte voor & kende de hele parochie. Geen priester en wilde dat ook niet zijn. Aardige man, heel gelovig en nuchter tegelijk.

anoniem_66fe539526f72 wijzigde dit bericht op 05-10-2023 00:08
Reden: .

15.37% gewijzigd

Anoniem_66da9c8962792 donderdag 5 oktober 2023 om 00:04

Wat ingewikkeld TO. Ik kan me voorstellen dat je bezorgd bent en niet zomaar het bijltje erbij neer kunt/ wilt gooien. Toch weet ik zo niet hoe jullie gedachtengoed ooit weer verenigbaar zou kunnen zijn. Het klinkt niet alsof hij ook maar zou overwegen om zijn fanatisme eens psychiatrisch onder de loep te nemen. Het doet me ergens denken aan extreme coronawappie-achtige overtuigingen. Die ontstonden ook ineens toen. Dreef mensen uiteen.

Ik ben zelf trouwens ook RK opgevoed. Doopsel-communie-vormsel. Ik heb alle 3 sacramenten jaren geleden al “nietig” laten verklaren bij het vaticaan. Ik kon me gewoon niet verenigen met het gedachtengoed en de bloederige/ beschamende voorgeschiedenis van de RK-kerk en het voelde voor mij daarom noodzakelijk dit statement ook formeel te maken. Dit zou wellicht ook kunnen voor het kerkelijk huwelijk.

Dubois donderdag 5 oktober 2023 om 00:13

vampierprinsesje schreef: ↑
04-10-2023 18:46
Nou dit is dus wel in zulke termen aan bod gekomen, en man ziet het eigenlijk ook niet zitten op deze manier. Elke keer als we nu samen iets doen verzandt het in ruzie over het geloof. Hij kan en wil dat niet veranderen, en als dat dan scheiden betekent, so be it. Zijn ultieme hoop is natuurlijk dat ik ook het licht zie. En ik ben eerder wel in de buurt gekomen, en soms denk ik, zou het niet makkelijker zijn als ik er in meega en zou ik dan niet gelukkiger zijn? Maar dat is denk ik een soort "devil you know is better than the devil you don't", aangezien ik geen idee heb hoe een toekomst zonder hem eruit ziet.

Neem aan dat je ook een verleden hebt gehad zonder hem. Het zal in eerste instantie pijn doen om afscheid van iets bekends te nemen maar je zult je uiteindelijk bevrijd voelen. Je bent nog zo jong, de wereld ligt voor je open.

Anoniem_65f95e3d19661 donderdag 5 oktober 2023 om 06:15

Zijn jullie in gemeenschap van goederen getrouwd en hebben jullie een gezamenlijke spaarrekening?
Ik zou nml oppassen dat hij niet al jullie gezamenlijke bezittingen weggeeft aan de kerk. Hij is kennelijk nu al gestopt met werken en van het spaargeld aan het leven. Straks ga je een paar maanden proef uit elkaar naar het buitenland, en kom je terug in een financiële puinhoop waar je mede voor verantwoordelijk bent.

Actieve topics