Relaties
alle pijlers
Mee met vriend naar bruiloft of niet?
donderdag 8 november 2007 om 08:27
Wie o wie heeft goede raad?
Ik zit in de volgende situatie: ik (29 jr) ben ruim een jaar samen met mijn vriend (32 jr). Ik ben niet gemakkelijk, maar hij heeft veel geduld met me. In het begin had ik af en toe jaloerse trekjes, maar ik probeerde dat weg te stoppen. En dat ging vrij goed. We hebben een echte klik, veel lol samen, kunnen goed praten, lachen, huilen, ons zelf zijn.. De laatste tijd (sinds een paar weken) zit ik echter niet lekker in mijn vel. Dit komt door lichamelijke klachten, maar ook door drie keer overlijden in de naaste omgeving in 1,5 maand tijd (oma, nichtje van 16 jr, een goede vriend van vriend). Mijn ''oude ik'', de moeilijke ik en de jaloerse ik zijn weer volop naar boven gekomen. Ik heb een tijdje therapie gehad, maar besloot vorige week dat ik opnieuw in therapie zou gaan. Gisteren ben ik daar geweest en zij heeft me een goede en realistische spiegel voorgehouden. En helpt me nu, stapje voor stapje, te veranderen (gedragstherapie). Dat gaat langzaam, zwemmen leer je tenslotte ook niet meteen midden op zee. Over 1,5 week heb ik weer een afspraak. Vriend was overigens mee naar therapie.
Vriend heeft een aantal exen, met wie hij af en toe nog eens contact heeft (2x per jaar bellen/mailen, heel soms eens afspreken en bijpraten). Hier zit totaal geen bijbedoeling bij en verstandelijk gezien WEET ik dat ook. Ik voel me alleen lelijk(er), dom(mer) enz. GEVOEL is nu echter de baas en dat wil ik niet meer! Daarom ook de stap om opnieuw in therapie te gaan.
Nu hebben we echter wel over 2,5 week de situatie dat een vriend van vriend gaat trouwen (ik heb deze mensen nog nooit gezien). Zijn ex komt dan ook. Ik heb niks tegen haar persoonlijk en ik WEET ook dat het vriend niets meer doet, maar vanaf het moment dat ik het hoorde zat mijn keel dicht geknepen. Ik hoop dat er een dag komt dat ik mezelf gewoon goed voel en dat het me niks doet om zijn ex te ontmoeten. Maar zo ver ben ik nu nog niet. Ik ben nu TE onzeker. Ben tenslotte pas gisteren weer in therapie gegaan. Vriend vindt het niet erg als ik niet mee ga (heeft hij al gezegd voordat ik wist dat ex kwam, aangezien ik niemand ken op die bruiloft). Ik wilde wel mee, maar vraag me af of het nu wel verstandig is. Ik ben waarschijnlijk nog niet zo sterk dat ik er goed mee kan om gaan (zal waarschijnlijk mijzelf nog gaan vergelijken met ex) en ik zit nu totaal niet lekker in mijn vel.. Is het dan wel verstandig om zo'n situatie op te zoeken? Kan ik niet nu beter voor mezelf kiezen en de bruiloft aan me voorbij laten gaan? Of moet ik mezelf er over heen zetten en het toch proberen?
Ik hoop dat mijn verhaal een beetje duidelijk is.
Hoop op jullie reacties.
Ik zit in de volgende situatie: ik (29 jr) ben ruim een jaar samen met mijn vriend (32 jr). Ik ben niet gemakkelijk, maar hij heeft veel geduld met me. In het begin had ik af en toe jaloerse trekjes, maar ik probeerde dat weg te stoppen. En dat ging vrij goed. We hebben een echte klik, veel lol samen, kunnen goed praten, lachen, huilen, ons zelf zijn.. De laatste tijd (sinds een paar weken) zit ik echter niet lekker in mijn vel. Dit komt door lichamelijke klachten, maar ook door drie keer overlijden in de naaste omgeving in 1,5 maand tijd (oma, nichtje van 16 jr, een goede vriend van vriend). Mijn ''oude ik'', de moeilijke ik en de jaloerse ik zijn weer volop naar boven gekomen. Ik heb een tijdje therapie gehad, maar besloot vorige week dat ik opnieuw in therapie zou gaan. Gisteren ben ik daar geweest en zij heeft me een goede en realistische spiegel voorgehouden. En helpt me nu, stapje voor stapje, te veranderen (gedragstherapie). Dat gaat langzaam, zwemmen leer je tenslotte ook niet meteen midden op zee. Over 1,5 week heb ik weer een afspraak. Vriend was overigens mee naar therapie.
Vriend heeft een aantal exen, met wie hij af en toe nog eens contact heeft (2x per jaar bellen/mailen, heel soms eens afspreken en bijpraten). Hier zit totaal geen bijbedoeling bij en verstandelijk gezien WEET ik dat ook. Ik voel me alleen lelijk(er), dom(mer) enz. GEVOEL is nu echter de baas en dat wil ik niet meer! Daarom ook de stap om opnieuw in therapie te gaan.
Nu hebben we echter wel over 2,5 week de situatie dat een vriend van vriend gaat trouwen (ik heb deze mensen nog nooit gezien). Zijn ex komt dan ook. Ik heb niks tegen haar persoonlijk en ik WEET ook dat het vriend niets meer doet, maar vanaf het moment dat ik het hoorde zat mijn keel dicht geknepen. Ik hoop dat er een dag komt dat ik mezelf gewoon goed voel en dat het me niks doet om zijn ex te ontmoeten. Maar zo ver ben ik nu nog niet. Ik ben nu TE onzeker. Ben tenslotte pas gisteren weer in therapie gegaan. Vriend vindt het niet erg als ik niet mee ga (heeft hij al gezegd voordat ik wist dat ex kwam, aangezien ik niemand ken op die bruiloft). Ik wilde wel mee, maar vraag me af of het nu wel verstandig is. Ik ben waarschijnlijk nog niet zo sterk dat ik er goed mee kan om gaan (zal waarschijnlijk mijzelf nog gaan vergelijken met ex) en ik zit nu totaal niet lekker in mijn vel.. Is het dan wel verstandig om zo'n situatie op te zoeken? Kan ik niet nu beter voor mezelf kiezen en de bruiloft aan me voorbij laten gaan? Of moet ik mezelf er over heen zetten en het toch proberen?
Ik hoop dat mijn verhaal een beetje duidelijk is.
Hoop op jullie reacties.
zaterdag 24 november 2007 om 10:20
@Feliciaatje: Dank je, we gaan over een uurtje weg!
@Kim1971: Wat gaat precies te ver? Mijn gedrag? Mijn gevoelens? Dat ik in mijn handjes mag knijpen met mijn vriend, dat weet ik. Maar hij zegt dat hij er ook voor me is als ik het eens moeilijk heb (en heb het de laatste tijd niet gemakkelijk gehad). Hij ook niet, maar ik ben er ook voor hem. Ben niet alleen maar egoistisch.
@Kim1971: Wat gaat precies te ver? Mijn gedrag? Mijn gevoelens? Dat ik in mijn handjes mag knijpen met mijn vriend, dat weet ik. Maar hij zegt dat hij er ook voor me is als ik het eens moeilijk heb (en heb het de laatste tijd niet gemakkelijk gehad). Hij ook niet, maar ik ben er ook voor hem. Ben niet alleen maar egoistisch.
zaterdag 24 november 2007 om 10:41
Zo is het ook maar net, je gaat door een moeilijke periode heen maar je knokt je er toch maar mooi weer uit. Je weet heel goed dat het voor je vriend ook niet altijd makkelijk is, maar een relatie is er natuurlijk ook niet alleen voor de mooie momenten en dat beseft je vriend heel goed.
En uiteindelijk krijgt hij er wel een new and improved deesi voor terug vol met vertrouwen en die hem ook tot steun kan en zal zijn als hij eens door een moeilijke periode heen gaat!
Nogmaals veel plezier vanavond! Je vluchtplan ligt er dus niets om je zorgen over te maken!
En uiteindelijk krijgt hij er wel een new and improved deesi voor terug vol met vertrouwen en die hem ook tot steun kan en zal zijn als hij eens door een moeilijke periode heen gaat!
Nogmaals veel plezier vanavond! Je vluchtplan ligt er dus niets om je zorgen over te maken!
maandag 26 november 2007 om 08:26
Goedemorgen,
Nou.. helaas toch een beetje naar gevoel, maar wel aan mezelf te danken. Wij in onze mooie kleren (ik rok/jasje, hij pak) naar de bruiloft. Ex was nergens te bekennen. Wat bleek: wij hadden begrepen van het bruidspaar dat de daggasten ook meteen alle gasten waren, maar zij hadden 's avonds (feest) ook nog mensen apart uitgenodigd. Ex hoorde daar bij. Ik was de hele dag wel een beetje zenuwachtig, maar vriend was erg trots en blij dat ik mee was. Na de ceremonie lekker geborreld (champagne en hapjes), veel nieuwe mensen ontmoet. Nog steeds wel een beetje de zenuwen, maar het ging goed. Vervolgens naar de andere locatie, iedereen omkleden (mannen smoking, dames cocktail). Ik heb mijn mooie jurkje aangetrokken, leuke sieraden erbij, voelde me goed in die kleding. Een heerlijk diner gehad (aan ronde tafels), was erg lekker en gezellig! Vervolgens begint het feest. Vriend vertelde mij dat ex inmiddels binnen was en vertelde me wie het was. Mooie vrouw, ik voelde me niet echt naar door haar. Ik dacht: vriend heeft in ieder geval een goede smaak. Ben met de andere 'vrouwen van' naar de dansvloer gegaan (zij stond daar ook) en heb lekker gedanst. Dat zij op 3m van mij af stond, deed me niet zo veel. Was best trots op mezelf en vriend kwam regelmatig even buurten of alles goed ging en was erg lief voor me. Op gegeven moment ging ik naar het toilet en toen ik terug kwam, kwam ik vriend en ex tegen. Ze waren even aan het bijpraten (hadden elkaar een jaar of twee al niet meer gezien). Vriend stelde mij aan haar voor en zij begon gelijk tegen me te praten (is volgens mij een aardige meid). Alleen: ik klapte volledig dicht. Ik wilde heel graag aardig terug doen, maar er kwam niet meer uit dan 'ja' en ik ben weggelopen. Ik wist niet wat ik moest doen. Vriend heeft gezegd dat ik het moeilijk vond en dat begreep ze heel goed. Ze zij tegen vriend dat hij maar snel naar mij toe moest gaan. Dat heeft hij gedaan en hij heeft me een dikke knuffel gegeven. Hij is evengoed trots op me dat ik ben weggegaan. Ik voel me nu alleen enorm schuldig, mijn gedrag was niet naar haar persoonlijk bedoelt, het was de situatie waar ik totaal door dicht ben geklapt. Ik had niet zo willen doen. En dat zit me dus sinds zaterdagavond al dwars.. Ik heb gisteren zelfs op het punt gestaan om haar een sms te sturen, maar die reactie is misschien een beetje overtrokken? Volgens vriend vindt ze het echt niet erg, en moet ik er niet te zwaar aan tillen, maar dat doe ik toch. Juist omdat ik wél normaal wilde doen. En nu voel ik me rot.. Ondanks al een behoorlijke overwinning voor mezelf voelt dit wel als falen..
Nou.. helaas toch een beetje naar gevoel, maar wel aan mezelf te danken. Wij in onze mooie kleren (ik rok/jasje, hij pak) naar de bruiloft. Ex was nergens te bekennen. Wat bleek: wij hadden begrepen van het bruidspaar dat de daggasten ook meteen alle gasten waren, maar zij hadden 's avonds (feest) ook nog mensen apart uitgenodigd. Ex hoorde daar bij. Ik was de hele dag wel een beetje zenuwachtig, maar vriend was erg trots en blij dat ik mee was. Na de ceremonie lekker geborreld (champagne en hapjes), veel nieuwe mensen ontmoet. Nog steeds wel een beetje de zenuwen, maar het ging goed. Vervolgens naar de andere locatie, iedereen omkleden (mannen smoking, dames cocktail). Ik heb mijn mooie jurkje aangetrokken, leuke sieraden erbij, voelde me goed in die kleding. Een heerlijk diner gehad (aan ronde tafels), was erg lekker en gezellig! Vervolgens begint het feest. Vriend vertelde mij dat ex inmiddels binnen was en vertelde me wie het was. Mooie vrouw, ik voelde me niet echt naar door haar. Ik dacht: vriend heeft in ieder geval een goede smaak. Ben met de andere 'vrouwen van' naar de dansvloer gegaan (zij stond daar ook) en heb lekker gedanst. Dat zij op 3m van mij af stond, deed me niet zo veel. Was best trots op mezelf en vriend kwam regelmatig even buurten of alles goed ging en was erg lief voor me. Op gegeven moment ging ik naar het toilet en toen ik terug kwam, kwam ik vriend en ex tegen. Ze waren even aan het bijpraten (hadden elkaar een jaar of twee al niet meer gezien). Vriend stelde mij aan haar voor en zij begon gelijk tegen me te praten (is volgens mij een aardige meid). Alleen: ik klapte volledig dicht. Ik wilde heel graag aardig terug doen, maar er kwam niet meer uit dan 'ja' en ik ben weggelopen. Ik wist niet wat ik moest doen. Vriend heeft gezegd dat ik het moeilijk vond en dat begreep ze heel goed. Ze zij tegen vriend dat hij maar snel naar mij toe moest gaan. Dat heeft hij gedaan en hij heeft me een dikke knuffel gegeven. Hij is evengoed trots op me dat ik ben weggegaan. Ik voel me nu alleen enorm schuldig, mijn gedrag was niet naar haar persoonlijk bedoelt, het was de situatie waar ik totaal door dicht ben geklapt. Ik had niet zo willen doen. En dat zit me dus sinds zaterdagavond al dwars.. Ik heb gisteren zelfs op het punt gestaan om haar een sms te sturen, maar die reactie is misschien een beetje overtrokken? Volgens vriend vindt ze het echt niet erg, en moet ik er niet te zwaar aan tillen, maar dat doe ik toch. Juist omdat ik wél normaal wilde doen. En nu voel ik me rot.. Ondanks al een behoorlijke overwinning voor mezelf voelt dit wel als falen..
maandag 26 november 2007 om 09:30
Jeetje meis, word jij eens heel snel trots op jezelf!!! Ongelooflijk hoe goed jij deze dag doorstaan hebt. Ik heb tot nu toe alleen meegelezen in dit topic, maar was heel benieuwd hoe de dag zou verlopen. En, eerlijk waar, je hebt het 10x beter gedaan dan ik had gehoopt!!! Je hebt je niet door haar van de wijs laten brengen, je eigenwaarde ging niet omlaag toen je haar zag (ook al zag ze er leuk uit en was ze aardig), maar je wíst hoe mooi en leuk jij was en had daarom geen last van haar! Fantastisch! Je hebt lekker gedanst, ook onafhankelijk van je vriend, nieuwe mensen leren kennen, kortom een leuke dag gehad! Echt, petje af, ik vind het zó knap!
Dat kleine incidentje bepaalt voor jou nu het gevoel over de dag. Ik denk dat dit heel veel zegt over jou op dit moment en je 'probleem' . Raad je dan ook absoluut aan dit met je therapeut goed te bespreken. Waarom door één heel klein dingetje een verder geweldige dag bij jou een naar gevoel achterlaat. Echt zo zonde meis...
Ik hoop dat je gaat inzien hoe enorm goed je dit gedaan hebt, ik ken je niet eesn, maar ik ben zo trots op je!! Hoop dat je vriend dit met mij deelt, maar zo te lezen wel. Probeer het indd in perspectief te zien, de héle dag, de confrontatie met haar, dansen vlak naast haar op de dansvloer: alles ging prima! Alleen dat gesprekje was wat plotseling en onverwacht en iets teveel van het goede. 1 minuutje op deze hele dag. Geeft helemaal niets.
Kortom: wees trots op jezelf! Probeer te genieten van dit gigantische succes.
liefs, Hannah
Dat kleine incidentje bepaalt voor jou nu het gevoel over de dag. Ik denk dat dit heel veel zegt over jou op dit moment en je 'probleem' . Raad je dan ook absoluut aan dit met je therapeut goed te bespreken. Waarom door één heel klein dingetje een verder geweldige dag bij jou een naar gevoel achterlaat. Echt zo zonde meis...
Ik hoop dat je gaat inzien hoe enorm goed je dit gedaan hebt, ik ken je niet eesn, maar ik ben zo trots op je!! Hoop dat je vriend dit met mij deelt, maar zo te lezen wel. Probeer het indd in perspectief te zien, de héle dag, de confrontatie met haar, dansen vlak naast haar op de dansvloer: alles ging prima! Alleen dat gesprekje was wat plotseling en onverwacht en iets teveel van het goede. 1 minuutje op deze hele dag. Geeft helemaal niets.
Kortom: wees trots op jezelf! Probeer te genieten van dit gigantische succes.
liefs, Hannah
maandag 26 november 2007 om 09:31
Heb haar een korte mail gestuurd, waarin ik aan geef dat ik niet zo goed met de situatie om kon gaan, maar dat dit niet persoonlijk is. En dat het onvolwassen is, maar wel zo volwassen om dat toe te geven. Verder kort gehouden, maar ik ben het nu in ieder geval kwijt. Misschien overdreven, maar zo rot voelen is ook niks.
maandag 26 november 2007 om 09:34
Dank je wel Hannah, je reactie doet me goed. Heel lief! Ja, vriend deelt het met je hoor, hij is ook trots en het geeft echt niks volgens hem. Ik wilde het toch aan haar kwijt, dus heb haar nu een korte mail gestuurd. Maar voor de rest was het inderdaad een behoorlijke overwinning. Echt trots kan ik (nog) niet op mezelf zijn, maar misschien moet ik dit 'incident' eerst even laten bezinken..
maandag 26 november 2007 om 09:45
inderdaad, wees trots op jezelf over wat er allemaal wel is goedgegaan. Het enige wat niet gegaan is zoals jij wilde is dat je niet gezellig met haar kon praten. Voor iemand die eerst niet naar een bruiloft wilde gaan omdat ze de ex tegen zou komen vind ik dat heel goed.
Kijk je moet de boel ook niet gaan overdrijven, op de thee met haar willen gaan ofzo. Jij bent niet ingestort of wat dan ook je kon alleen niet gezellig met haar kletsen. en ook dat heb je weer goed gemaakt met aan mail.
Kijk je moet de boel ook niet gaan overdrijven, op de thee met haar willen gaan ofzo. Jij bent niet ingestort of wat dan ook je kon alleen niet gezellig met haar kletsen. en ook dat heb je weer goed gemaakt met aan mail.
maandag 26 november 2007 om 09:49
maandag 26 november 2007 om 10:19
maandag 26 november 2007 om 10:55
Weet je, ik zou waarschijnlijke een soort gelijke reactie hebben. Steeds emails checken hahaha.
Heb er dus niet verkeerd aan gedaan?
Meid dat was the point van mijn hele posting!
STijlvol and classy.
Je vond dat je onbeleefd op de bruiloft was en naar aanleiding daarvan heb je haar geemaild je hebt je excuses aangeboden.
Wat is daar verkeerd aan???
Zoals je zelf al hebt aangegeven je wilt geen vriendinnen worden, maar je wilt toch netjes handelen. Je had moeite om de situatie los te laten en je hebt actie ondernomen zodat je dat ook daadwerkelijk kan doen.
Zal ik het vertellen???
Hoe zou jij het liefst behandeld willen worden in een soortgelijke situatie?
Waarom zou je het achterhouden???
Kus
eNala
Heb er dus niet verkeerd aan gedaan?
Meid dat was the point van mijn hele posting!
STijlvol and classy.
Je vond dat je onbeleefd op de bruiloft was en naar aanleiding daarvan heb je haar geemaild je hebt je excuses aangeboden.
Wat is daar verkeerd aan???
Zoals je zelf al hebt aangegeven je wilt geen vriendinnen worden, maar je wilt toch netjes handelen. Je had moeite om de situatie los te laten en je hebt actie ondernomen zodat je dat ook daadwerkelijk kan doen.
Zal ik het vertellen???
Hoe zou jij het liefst behandeld willen worden in een soortgelijke situatie?
Waarom zou je het achterhouden???
Kus
eNala
maandag 26 november 2007 om 11:31
maandag 26 november 2007 om 11:37
maandag 26 november 2007 om 12:41
Ik sluit me aan bij de anderen: wees jij 's even heeeeel snel heel trots op jezelf! Je bent gegaan, hebt het naar je zin gehad, je bent de confrontatie met je angsten aangegaan, hebt een leuke tijd gehad met veel nieuwe mensen.
En je hebt nu door die mail de rust dat je haar hebt uitgelegd dat het niet aan haar lag maar dat je het gewoon moeilijk vond, da's heel lief van je en ontzettend menselijk.
Je lijkt me een hele grote lieverd die hooguit teveel rekening houdt met anderen, geniet nog even na van die mooie dag waar je je supersterk doorheengeslagen hebt. En ik ben blij voor je dat je zo'n fijne vriend hebt, jullie zijn vast een heel mooi stel
.
En je hebt nu door die mail de rust dat je haar hebt uitgelegd dat het niet aan haar lag maar dat je het gewoon moeilijk vond, da's heel lief van je en ontzettend menselijk.
Je lijkt me een hele grote lieverd die hooguit teveel rekening houdt met anderen, geniet nog even na van die mooie dag waar je je supersterk doorheengeslagen hebt. En ik ben blij voor je dat je zo'n fijne vriend hebt, jullie zijn vast een heel mooi stel
.
maandag 26 november 2007 om 12:49
Dank je voor je lieve reactie! Jullie praten me bijna trots op mezelf.. ![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Ik ben wel gevoelig voor de reacties van anderen/de buitenwereld, zou dat soms wat minder moeten hebben. Maar ik wilde ook niet voor mijn eigen gevoelens weglopen. Het is wel goed denk ik (dat ik gemaild heb).
Vriend denkt dat ze nog wel reageert.
Toevallig heeft vriend zaterdag twee keer gehoord dat hij er goed en gelukkig uit zag en dat wij een leuk stel zijn. Ik ben heel blij met hem (en zijn geduld).
Ik ben wel gevoelig voor de reacties van anderen/de buitenwereld, zou dat soms wat minder moeten hebben. Maar ik wilde ook niet voor mijn eigen gevoelens weglopen. Het is wel goed denk ik (dat ik gemaild heb).
Vriend denkt dat ze nog wel reageert.
Toevallig heeft vriend zaterdag twee keer gehoord dat hij er goed en gelukkig uit zag en dat wij een leuk stel zijn. Ik ben heel blij met hem (en zijn geduld).
