Relaties
alle pijlers
mijn moeder heeft een hekel aan mijn vriend
dinsdag 18 maart 2008 om 14:58
Ik heb een half jaar een relatie en woon op kamers. Al vanaf de eerste keer dat mijn vriend mee naar mijn ouders ging, heeft mijn moeder een hekel aan hem. Ze vind hem lui en irriteert zich aan het feit dat hij weinig werkt en zijn studie niet zo voorspoedig verloopt. Ik ben heel anders als hij opgevoed. Ik werk en studeer veel en dat doet hij dus allemaal niet.
Wanneer hij met mij mee naar mijn ouders gaat, confronteert ze hem met zijn 'fouten' en geeft ze soms steken onder water. Ze zeurt over hem wanneer hij niet in de buurt is en daar voel ik me erg rot over. Verder geeft mijn moeder aan dat mijn vriend tegen haar dominant gedrag vertoont en daar is ze niet van gediend. Ik heb dit zelf nooit gezien dat hij dat bij haar deed.
Ook wanneer ik zonder hem een weekend naar mijn ouders ga, zeurt ze over hem en geeft steken onder water over hem tegen mij.
Het probleem is dat ik nu niet meer weet wat ik moet doen. Ik ben bang dat als ik bij hem blijf het alleen maar erger wordt met mijn moeder. Ik wil hem ook liever niet meer naar huis nemen. Ik had altijd een erg hechte en goede band met mijn moeder en ik ben bang dat dat over gaat als ik bij mijn vriend blijf.
Ik heb er zelfs over gedacht om het uit te maken met mijn vriend zodat ik niet telkens ruzie met mijn moeder heb.
Ik moet er wel even bijzeggen dat mijn vriend een goede jongen is en om mij geeft, ook al heeft hij wat minpuntjes. Maar ja, wie heeft die niet
.
Wanneer hij met mij mee naar mijn ouders gaat, confronteert ze hem met zijn 'fouten' en geeft ze soms steken onder water. Ze zeurt over hem wanneer hij niet in de buurt is en daar voel ik me erg rot over. Verder geeft mijn moeder aan dat mijn vriend tegen haar dominant gedrag vertoont en daar is ze niet van gediend. Ik heb dit zelf nooit gezien dat hij dat bij haar deed.
Ook wanneer ik zonder hem een weekend naar mijn ouders ga, zeurt ze over hem en geeft steken onder water over hem tegen mij.
Het probleem is dat ik nu niet meer weet wat ik moet doen. Ik ben bang dat als ik bij hem blijf het alleen maar erger wordt met mijn moeder. Ik wil hem ook liever niet meer naar huis nemen. Ik had altijd een erg hechte en goede band met mijn moeder en ik ben bang dat dat over gaat als ik bij mijn vriend blijf.
Ik heb er zelfs over gedacht om het uit te maken met mijn vriend zodat ik niet telkens ruzie met mijn moeder heb.
Ik moet er wel even bijzeggen dat mijn vriend een goede jongen is en om mij geeft, ook al heeft hij wat minpuntjes. Maar ja, wie heeft die niet
.
dinsdag 18 maart 2008 om 15:15
Nou ja dan... Je bent toch zeker wel in staat om je moeder duidelijk te maken dat je van dit gedrag niet gedient bent? Ik vind het gedrag van je moeder zeer zeker niet correct, laat staan acceptabel! Zoals ik het hier lees heeft je moeder meer problemen ermee dat jij zelfstandig wordt... denk dat het niet eens direct iets met je vriend te maken heeft. Dit kan niet, als je toegeeft aan haar gedrag maak je meer kapot dan je lief is denk ik. Dus opkomen voor jezelf en je eigen beslissingen maken!
dinsdag 18 maart 2008 om 15:28
Wat kinderachtig van je moeder dat ze zo reageert op je vriendje... Ik denk dat het haar tegenvalt dat haar dochter niet met de ideale man (bijna klaar met studie, werk, etc) thuiskomt. Maar daar heeft zij niks over te zeggen, ze heeft het te accepteren! Tuurlijk mag ze kritiek geven, maar dan wel op volwassen niveau, en onder 4 ogen. Ik zou haar snel duidelijk maken dat jij ook volwassen bent, je eigen keuzes maakt en dat zij het daar heus niet mee eens hoeft te zijn, maar dat dat uit te praten is en zo niet, dat ze jou en je vriend normaal dient te behandelen. Ik zou hierover een (formeel) gesprek aangaan zodat ze merkt dat je het meent. Want het is toch te gek dat je ook maar overweegt het uit te maken!!!
dinsdag 18 maart 2008 om 15:39
Lunagirl, heel makkelijk gezegd, maar moeilijk gedaan. Een keer heel duidelijk aan je moeder maken, dat je niet gediend bent van kritiek op je vriend. ZIj hem moet accepteren zoals hij is, net zoals jij dat doet. Wanneer ze dat niet kan of wil doen, dan kun je bijv. tegen haar zeggen, dat jullie contact daaronder te lijden zal krijgen.
Even een hele ferme houding aannemen kan wonderen doen in deze.
Maar net als XXX zeft, natuurlijk mag een van de ouders kritiek leveren op je vriend, maar dan wel zowel positieve als negatieve kritiek.
Helaas krijgt niet iedereen verkering met Ridge uit de Bold & the beautifull
.....
Even een hele ferme houding aannemen kan wonderen doen in deze.
Maar net als XXX zeft, natuurlijk mag een van de ouders kritiek leveren op je vriend, maar dan wel zowel positieve als negatieve kritiek.
Helaas krijgt niet iedereen verkering met Ridge uit de Bold & the beautifull
.....
dinsdag 18 maart 2008 om 15:52
weet niet hoe oud je bent, maar ben vroeger ook best vaak met "foute" vriendjes thuisgekomen waar mijn ouders niets van moesten hebben. (en achteraf hadden ze het altijd bij het rechte eind -da's nog erger-)
snap best dat je moeder je wilt behoeden voor "slechte mannen" maar die les zal jij toch zelf moeten leren (mits hij veel drinkt, blowt, spuit en snuift dan begrijp ik dr wel)
gewoon tegen je moeder zeggen dat het jouw leven is en niet de hare. dat werkte bij mijn ouders wel!!
maar je gaat het toch niet uitmaken omdat je moeder dat vindt? dat zou wel heel raar zijn!!
snap best dat je moeder je wilt behoeden voor "slechte mannen" maar die les zal jij toch zelf moeten leren (mits hij veel drinkt, blowt, spuit en snuift dan begrijp ik dr wel)
gewoon tegen je moeder zeggen dat het jouw leven is en niet de hare. dat werkte bij mijn ouders wel!!
maar je gaat het toch niet uitmaken omdat je moeder dat vindt? dat zou wel heel raar zijn!!
dinsdag 18 maart 2008 om 16:01
Ik woonde ook net op mezelf toen ik een relatie kreeg met mijn vriend. Waar heel veel commentaar op was door mijn ouders (met name mijn moeder!) Dat heeft een tijdje doorgesudderd en op een gegeven moment ben ik bij hem ingetrokken. Tegen die tijd was de relatie tussen mij en mijn ouders al aardig bekoeld. Ik woonde al zeker een half jaar samen en mijn ouders waren er nog nooit geweest. Maar ik heb altijd gezegd, tegen mijn vriend én tegen mijn ouders:
"Niemand dwingt mij in een positie waarin ik moet kiezen. De eerste die dat doet, trekt aan het kortste eind. Dat geldt zowel voor vriend als ouders." Niemand heeft dat ook ooit gedaan.
Mijn vriend kon ver meegaan in hun commentaar. Zei altijd dat hij dezelfde zorgen zou hebben als hij een dochter zou hebben. (horecaman, vrij groot leeftijdsverschil etc.) Maar op een gegeven moment ging mijn moeder te ver. Ze kon het niet loslaten. Enkele vriendinnen van mij hebben haar toen opgebeld om te zeggen dat ze nu echt moest ophouden want zo zou ze mij kwijtraken (we hadden nauwelijks contact terwijl we misschien 3 kilometer bij elkaar vandaan woonden).
Uiteindelijk heeft mijn vader ons uitgenodigd op de koffie. We waren inmiddels al 2 jaar verder. Mijn vriend zei toen: "Prima, laatste kans, als dit op niks uitloopt dan hoeft het van mij in ieder geval nooit meer. Maar als ik langskom dan kom ik niet voor de koetjes en de kalfjes en de schone schijn, dan wil ik dat jullie alles op tafel gooien wat jullie dwars zit. En dat doe ik dan ook!"
Zo gezegd zo gedaan. Mijn ouders hebben een heel vragen- en commentaarsaldo op hem afgevuurd. En hij op zijn beurt ook naar hun. Heeft gezegd dat hij vond dat ze achterbaks waren geweest door tegen anderen te klagen, dat hij teleurgesteld was in het feit dat ze door zo koppig te zijn mij zoveel verdriet hadden gedaan etc.
Dat was de 1e stap. En van daar is het langzaam beter en beter geworden. Nu zijn we bijna 9 jaar verder en mijn ouders zijn hartstikke gek met hem. En hij met hun. Ze zitten nu met smart te wachten op hun eerste kleinkind hahaha! En vorig jaar nog zijn we met zijn viertjes naar New York geweest. Hartstikke veel lol gehad.
Zo zie je maar... niet laten doorsudderen maar de koe bij de horens vatten en in één keer open kaart spelen. Zonder schreeuwen of verwijten, maar je zorgen uitpraten en de ander de kans geven daarop te reageren.
Ik hoop dat jullie daar geen 2 jaar overheen laten gaan. Snel actie ondernemen en laat je door niemand tot een keuze dwingen. En al helemaal door manipulatief gedrag door steken onder water te geven (ook iets waar mijn moeder zo goed in is
Succes en als jij achter je relatiekeuze staat, volgen je ouders vast vanzelf wel. Zolang je maar gelijk alles op tafel gooit, met zijn viertjes! Tip: een flesje wijn erbij maakt het alleen maar makkelijker
"Niemand dwingt mij in een positie waarin ik moet kiezen. De eerste die dat doet, trekt aan het kortste eind. Dat geldt zowel voor vriend als ouders." Niemand heeft dat ook ooit gedaan.
Mijn vriend kon ver meegaan in hun commentaar. Zei altijd dat hij dezelfde zorgen zou hebben als hij een dochter zou hebben. (horecaman, vrij groot leeftijdsverschil etc.) Maar op een gegeven moment ging mijn moeder te ver. Ze kon het niet loslaten. Enkele vriendinnen van mij hebben haar toen opgebeld om te zeggen dat ze nu echt moest ophouden want zo zou ze mij kwijtraken (we hadden nauwelijks contact terwijl we misschien 3 kilometer bij elkaar vandaan woonden).
Uiteindelijk heeft mijn vader ons uitgenodigd op de koffie. We waren inmiddels al 2 jaar verder. Mijn vriend zei toen: "Prima, laatste kans, als dit op niks uitloopt dan hoeft het van mij in ieder geval nooit meer. Maar als ik langskom dan kom ik niet voor de koetjes en de kalfjes en de schone schijn, dan wil ik dat jullie alles op tafel gooien wat jullie dwars zit. En dat doe ik dan ook!"
Zo gezegd zo gedaan. Mijn ouders hebben een heel vragen- en commentaarsaldo op hem afgevuurd. En hij op zijn beurt ook naar hun. Heeft gezegd dat hij vond dat ze achterbaks waren geweest door tegen anderen te klagen, dat hij teleurgesteld was in het feit dat ze door zo koppig te zijn mij zoveel verdriet hadden gedaan etc.
Dat was de 1e stap. En van daar is het langzaam beter en beter geworden. Nu zijn we bijna 9 jaar verder en mijn ouders zijn hartstikke gek met hem. En hij met hun. Ze zitten nu met smart te wachten op hun eerste kleinkind hahaha! En vorig jaar nog zijn we met zijn viertjes naar New York geweest. Hartstikke veel lol gehad.
Zo zie je maar... niet laten doorsudderen maar de koe bij de horens vatten en in één keer open kaart spelen. Zonder schreeuwen of verwijten, maar je zorgen uitpraten en de ander de kans geven daarop te reageren.
Ik hoop dat jullie daar geen 2 jaar overheen laten gaan. Snel actie ondernemen en laat je door niemand tot een keuze dwingen. En al helemaal door manipulatief gedrag door steken onder water te geven (ook iets waar mijn moeder zo goed in is
Succes en als jij achter je relatiekeuze staat, volgen je ouders vast vanzelf wel. Zolang je maar gelijk alles op tafel gooit, met zijn viertjes! Tip: een flesje wijn erbij maakt het alleen maar makkelijker
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
dinsdag 18 maart 2008 om 16:20
quote:pom508 schreef op 18 maart 2008 @ 15:39:
Helaas krijgt niet iedereen verkering met Ridge uit de Bold & the beautifull.....Helaas?! Als een van mijn dochters ooit met zoiets thuis waagt te komen....dan ga ik persoonlijk de gevangenis afstruinen of er niet iets fatsoenlijkers te vinden is. Wat is dat een engerd zeg!
Helaas krijgt niet iedereen verkering met Ridge uit de Bold & the beautifull
.....Helaas?! Als een van mijn dochters ooit met zoiets thuis waagt te komen....dan ga ik persoonlijk de gevangenis afstruinen of er niet iets fatsoenlijkers te vinden is. Wat is dat een engerd zeg!
dinsdag 18 maart 2008 om 18:00
dinsdag 18 maart 2008 om 21:34
Ik heb ook iets soortgelijks meegemaakt.
Continu steken onder water van moeder's kant (als hij er wel en niet bij was) en uitdagen. Op een gegeven moment zelfs uit gelopen op een heftige ruzie.
Na 2 jaar van strijd is alles plotseling omgeslagen en langzaam maar zeker werd mijn moeder ook helemaal gek op mijn vriend.
Uiteindelijk bleek dat ze het heel moeilijk vond omdat ze dacht dat hij niet goed voor me zorgde. En ik door hem ook niet meer voor mijzelf zorgde, toen ze eenmaal zag na lange tijd dat het anders was ging het geleidelijk aan beter. Doordat er minder strijd was en minder steken onder water werd mijn vriend ook weer wat relaxter en toen belandde dit verhaal langzaam in een spiraal die omhoog ging.
Dus probeer eens alleen met je moeder te praten (wat is nou echt haar probleem met hem) en vaak is het ook een kwestie van veel tijd (ik heb toen namelijk ook genoeg met mijn moeder hierover gesproken, tervegeefs) maar geef niet op! Ook jou moeder zal uiteindelijk wel bijtrekken, jullie worden ouder, groeien meer en dan ziet je moeder ook wel hoe jullie samen gelukkkig zijn.
succes!
Continu steken onder water van moeder's kant (als hij er wel en niet bij was) en uitdagen. Op een gegeven moment zelfs uit gelopen op een heftige ruzie.
Na 2 jaar van strijd is alles plotseling omgeslagen en langzaam maar zeker werd mijn moeder ook helemaal gek op mijn vriend.
Uiteindelijk bleek dat ze het heel moeilijk vond omdat ze dacht dat hij niet goed voor me zorgde. En ik door hem ook niet meer voor mijzelf zorgde, toen ze eenmaal zag na lange tijd dat het anders was ging het geleidelijk aan beter. Doordat er minder strijd was en minder steken onder water werd mijn vriend ook weer wat relaxter en toen belandde dit verhaal langzaam in een spiraal die omhoog ging.
Dus probeer eens alleen met je moeder te praten (wat is nou echt haar probleem met hem) en vaak is het ook een kwestie van veel tijd (ik heb toen namelijk ook genoeg met mijn moeder hierover gesproken, tervegeefs) maar geef niet op! Ook jou moeder zal uiteindelijk wel bijtrekken, jullie worden ouder, groeien meer en dan ziet je moeder ook wel hoe jullie samen gelukkkig zijn.
succes!
dinsdag 18 maart 2008 om 23:38
quote:lunagirl schreef op 18 maart 2008 @ 14:58:
Ik heb er zelfs over gedacht om het uit te maken met mijn vriend zodat ik niet telkens ruzie met mijn moeder heb.
Ik moet er wel even bijzeggen dat mijn vriend een goede jongen is en om mij geeft, ook al heeft hij wat minpuntjes. Maar ja, wie heeft die niet.
Door die laatste zin heb ik een beetje het idee dat je zelf ook niet helemaal voor je vriend gaat. Tis een goede jongen maarre!!
En verder, sommige ouders kunnen moeilijk loslaten en accepteren dat kinderen hun eigen leven hebben. En zich dus onterecht met vanalles bemoeien. Helaas komt het ook voor dat sommige ouders en misschien met name moeders die minpunten eerder zien en gewoon gelijk hebben. Al is het misschien beter om er dan zelf achter te komen en er nog iets van te leren.
Ik heb er zelfs over gedacht om het uit te maken met mijn vriend zodat ik niet telkens ruzie met mijn moeder heb.
Ik moet er wel even bijzeggen dat mijn vriend een goede jongen is en om mij geeft, ook al heeft hij wat minpuntjes. Maar ja, wie heeft die niet
.Door die laatste zin heb ik een beetje het idee dat je zelf ook niet helemaal voor je vriend gaat. Tis een goede jongen maarre!!
En verder, sommige ouders kunnen moeilijk loslaten en accepteren dat kinderen hun eigen leven hebben. En zich dus onterecht met vanalles bemoeien. Helaas komt het ook voor dat sommige ouders en misschien met name moeders die minpunten eerder zien en gewoon gelijk hebben. Al is het misschien beter om er dan zelf achter te komen en er nog iets van te leren.
dinsdag 18 maart 2008 om 23:56
Ik vind dat je moeder gewoon haar kleppen op elkaar moet houden. Ik ben zelf moeder van een bijna twintigjarige zoon. Verslaafd, inmiddels in de afkick. Daar heeft hij een meisje leren kennen van 25, ook verslaafd. Nou, dan ben je als moeder echt niet blij, maar dat ga ik dus echt mijn zoon niet vertellen. Hij is op dit moment blij met haar en zij met hem, hoe het verder loopt zien we wel weer. Ik herinner hem er soms zelfs aan om even een kleinigheidje voor haar te halen. De momenten dat mijn kind gelukkig is zijn me dierbaarder dan de persoon die hem gelukkig maakt.
woensdag 19 maart 2008 om 00:01
Oh, en by the way. Als je er zelfs maar over denkt om het uit te maken met je vriend omdat je moeder hem niet mag. Gauw doen dan, dan is hij je helemaal niet waard. Snel uitmaken en vlug terug onder moeders juk. Bah. Ik wordt hier heel opgefokt van omdat ik het ook altijd tegen schoonmoeders op moet nemen e ik verzeker je, dat is echt niet leuk...
woensdag 19 maart 2008 om 01:09
quote:minny schreef op 18 maart 2008 @ 18:12:
Ik weet niet hoe ik zou reageren als mijn dochter iemand mee naar huis neemt die niet werkt en een potje van zijn studie maakt...
Nou, jij vult lekker in. Hij werkt weinig (dat is dus iets anders dan helemaal niet) en zijn studie loopt niet voorspoedig. Da's ook wat anders dan er een potje van maken. Fijn zo'n negatieve houding als het om het vriendje van je dochter gaat.
Dat je niet overal om zit te springen dat snap ik. Dat je een keer zegt dat je niet blij bent met haar keuze dat snap ik ook. En daar moet je het dan maar lekker bij laten.
Iedereen heeft het recht om een relatie aan te gaan met wie ze wil, ongeacht wat papa of mama ervan vinden. En met die partner moet ze straks verder, niet met papa en mama. Door dat negatieve gedoe drijf je je kind toch ver bij je vandaan?
En wat dan nog als het fout gaat en jij ziet dat van mijlenver aankomen. Mag ze niet haar eigen fouten maken? Wil je haar zo beschermen dat ze nooit gekwetst wordt? Dat gaat je niet lukken.
Op je plaat gaan is goed voor een mens, daar wordt je volwassen van.
Ik weet niet hoe ik zou reageren als mijn dochter iemand mee naar huis neemt die niet werkt en een potje van zijn studie maakt...
Nou, jij vult lekker in. Hij werkt weinig (dat is dus iets anders dan helemaal niet) en zijn studie loopt niet voorspoedig. Da's ook wat anders dan er een potje van maken. Fijn zo'n negatieve houding als het om het vriendje van je dochter gaat.
Dat je niet overal om zit te springen dat snap ik. Dat je een keer zegt dat je niet blij bent met haar keuze dat snap ik ook. En daar moet je het dan maar lekker bij laten.
Iedereen heeft het recht om een relatie aan te gaan met wie ze wil, ongeacht wat papa of mama ervan vinden. En met die partner moet ze straks verder, niet met papa en mama. Door dat negatieve gedoe drijf je je kind toch ver bij je vandaan?
En wat dan nog als het fout gaat en jij ziet dat van mijlenver aankomen. Mag ze niet haar eigen fouten maken? Wil je haar zo beschermen dat ze nooit gekwetst wordt? Dat gaat je niet lukken.
Op je plaat gaan is goed voor een mens, daar wordt je volwassen van.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
woensdag 19 maart 2008 om 01:22
Knap van je Prada dat je dat zo kunt zien. Het scheelt misschien dat ik ouders heb die heel erg hebben moeten knokken voor hun relatie. Pa was niet goed genoeg volgens de ouders van mijn moeder.
Dat was in 1957, we mogen toch hopen dat ouders inmiddels het geluk van kind op de 1e plaats zouden zetten en niet de studie of baan van diens partner.
Dat was in 1957, we mogen toch hopen dat ouders inmiddels het geluk van kind op de 1e plaats zouden zetten en niet de studie of baan van diens partner.
Zuss duimt zich suf voor Bambi. Het gaat helemaal goed komen, dat weet ik zeker!
