Relaties
alle pijlers
Mijn vriend doet dingen achter mijn rug om. Wat moet ik doen
dinsdag 16 oktober 2007 om 09:01
Hoi,
Gisteravond ging mijn vriend na een gezellige avond naar zijn eigen huis. Dat vond ik jammer, ik dacht dat hij zou blijven slapen. Maar goed, ik ga zelf ook zo vaak naar mijn eigen huis als ik bij hem ben.
Een half uur later belde hij, dat hij naar een vriend in de kroeg zou gaan, maar die was er niet, dus ging hij naar huis.
Het zat me nier lekker dat hij niet vertelt dat hij weggaat omdat hij naar de kroeg wil. Daarom belde ik hem later op zijn mobiele telefoon. Hij nam niet op. Ik bel hem op zijn vaste lijn. Hij neemt na lang bellen op. We hebben erover gepraat. Ik vond dat hij vreemd klonk. Op een gegeven moment vroeg ik daarnaar. Hij draaide er eerst omheen, maar toen gaf hij toe dat hij had geblowd. Hij voelde zich duidelijk betrapt. Reageerde schuldbewust.
Waar ik mee zit, is dat hij dingen achter mijn rug doet. Op zichzelf vind ik het onschuldig als iemand een jointje rookt. Maar hij doet het achter mijn rug om. We hebben problemen met vertrouwen door dit soort acties van hem (zie andere topic).
Moet ik hier nu overheen stappen? Ben ik terecht kwaad? Ik ben in de war. Ik denk eigenlijk dat ik geen energie moet steken in iemand die dingen achter mijn rug om doet. Of is dit wel onschuldig? Hij vertelt het niet uit angst voor nog meer relatieproblemen. Hij gaat straks vast bellen, ik weet niet wat ik moet doen.
HELP!!
Gisteravond ging mijn vriend na een gezellige avond naar zijn eigen huis. Dat vond ik jammer, ik dacht dat hij zou blijven slapen. Maar goed, ik ga zelf ook zo vaak naar mijn eigen huis als ik bij hem ben.
Een half uur later belde hij, dat hij naar een vriend in de kroeg zou gaan, maar die was er niet, dus ging hij naar huis.
Het zat me nier lekker dat hij niet vertelt dat hij weggaat omdat hij naar de kroeg wil. Daarom belde ik hem later op zijn mobiele telefoon. Hij nam niet op. Ik bel hem op zijn vaste lijn. Hij neemt na lang bellen op. We hebben erover gepraat. Ik vond dat hij vreemd klonk. Op een gegeven moment vroeg ik daarnaar. Hij draaide er eerst omheen, maar toen gaf hij toe dat hij had geblowd. Hij voelde zich duidelijk betrapt. Reageerde schuldbewust.
Waar ik mee zit, is dat hij dingen achter mijn rug doet. Op zichzelf vind ik het onschuldig als iemand een jointje rookt. Maar hij doet het achter mijn rug om. We hebben problemen met vertrouwen door dit soort acties van hem (zie andere topic).
Moet ik hier nu overheen stappen? Ben ik terecht kwaad? Ik ben in de war. Ik denk eigenlijk dat ik geen energie moet steken in iemand die dingen achter mijn rug om doet. Of is dit wel onschuldig? Hij vertelt het niet uit angst voor nog meer relatieproblemen. Hij gaat straks vast bellen, ik weet niet wat ik moet doen.
HELP!!
dinsdag 16 oktober 2007 om 09:41
Waarom beschouw jij alles wat hij doet als jij er niet bij bent als "achter je rug om'? moet ie verslag afleggen van elk moment dat ie niet bij jou is?
Ik ken je andere topic niet, maar mss zou het helpen als je probeert om niet alle controle over hem te willen hebben. Als hij in zijn eigen huis is dan hoeft ie jou toch geen toestemming te vragen om naar de kroeg te gaan of een joinje te roken. Als jij met deze gedragingen problemen hebt dan moet je je afvragen of deze man wel de juiste voor je is. Hij wil naar de kroeg en blowen, hij weet dat je daarover zult gaan zeiken, dus zegt ie niks tegen jou want hij heeft geen zin in gezeik.
Dus: waarom blijf jij in deze relatie, lijkt me een betere vraag. er is niks dat je kunt doen om hem te veranderen, behalve je eigen gedrag aanpassen.
Ik ken je andere topic niet, maar mss zou het helpen als je probeert om niet alle controle over hem te willen hebben. Als hij in zijn eigen huis is dan hoeft ie jou toch geen toestemming te vragen om naar de kroeg te gaan of een joinje te roken. Als jij met deze gedragingen problemen hebt dan moet je je afvragen of deze man wel de juiste voor je is. Hij wil naar de kroeg en blowen, hij weet dat je daarover zult gaan zeiken, dus zegt ie niks tegen jou want hij heeft geen zin in gezeik.
Dus: waarom blijf jij in deze relatie, lijkt me een betere vraag. er is niks dat je kunt doen om hem te veranderen, behalve je eigen gedrag aanpassen.
dinsdag 16 oktober 2007 om 09:49
dinsdag 16 oktober 2007 om 09:54
Herfst,
ik vraag me af waarom je hier een apart topic over opent. Dit ligt wel erg in het verlengde (of is een onderdeel van) je eerdere topic. Wil je graag gerustgesteld worden, dat dit een onschuldig geïsoleerd incident is?
Met je andere topic in mn achterhoofd, vind ik dat je er inderdaad beter geen energie meer in kunt steken. Ik denk niet dat dit nog een fijne relatie gaat worden, jullie passen gewoon niet erg bij elkaar. Geef elkaar vrij, maak een eind aan deze emotionele houdgreep.
Sterkte.
ik vraag me af waarom je hier een apart topic over opent. Dit ligt wel erg in het verlengde (of is een onderdeel van) je eerdere topic. Wil je graag gerustgesteld worden, dat dit een onschuldig geïsoleerd incident is?
Met je andere topic in mn achterhoofd, vind ik dat je er inderdaad beter geen energie meer in kunt steken. Ik denk niet dat dit nog een fijne relatie gaat worden, jullie passen gewoon niet erg bij elkaar. Geef elkaar vrij, maak een eind aan deze emotionele houdgreep.
Sterkte.
dinsdag 16 oktober 2007 om 10:14
In het verleden is hij jarenlang ernstig verslaafd geweest aan blowen. In ons gedeelde verleden is hij hier vaak niet eerlijk over geweest. Het feit dat hij nu blowt, met zijn verslavingsverleden, vind ik gevaarlijk. Het feit dat hij het stiekum doet, vind ik gevaarlijk.
Wij zitten nu in een periode waarin we proberen vertrouwen op te bouwen. Waarin we hebben afgesproken dat we open en transparant moeten zijn naar elkaar toe, om het vertrouwen op te bouwen. Zondag hebben we nog naar elkaar toe uitgesproken dat we het zo verdrietig vinden dat het zo moeizaam gaat, maar dat we ons best doen voor elkaar. Dat bracht ons nader tot elkaar. Hij zegt steeds dat hij serieus is (dat geloof ik), hij wil met mij verder (dat geloof ik), hij is 'het meest betrouwbare vriendje dat ik ooit heb gehad', in zijn woorden. Dat wil ik graag geloven. Gisteravond is het liefdevol, gezellig. Vervolgens gaat hij weg, en blijkt hij stiekum te blowen. Hij zegt dat hij niet weg is gegaan óm te blowen.
In de laatste maanden kom ik er steeds achter dat hij dingen voor mij achter houdt, op het gebied van uitgaan, drugs, exen. Dingen waarvan hij niet wil dat ik het doe. Ik verdenk hem niet van vreemdgaan. Maar ik vertrouw hem niet, omdat hij stiekum dingen doet en ik daar stom genoeg steeds achter kom.
Het lijkt erop dat hij graag het 'meest betrouwbare vriendje' wil zijn, maar dit in de praktijk niet waar kan maken. Hij is bang dat de relatie hierdoor stukloopt, vertelt het daarom niet. Was getekend firma Struisvogel.
De relatietherapie begint pas over twee maanden oid.
Wij zitten nu in een periode waarin we proberen vertrouwen op te bouwen. Waarin we hebben afgesproken dat we open en transparant moeten zijn naar elkaar toe, om het vertrouwen op te bouwen. Zondag hebben we nog naar elkaar toe uitgesproken dat we het zo verdrietig vinden dat het zo moeizaam gaat, maar dat we ons best doen voor elkaar. Dat bracht ons nader tot elkaar. Hij zegt steeds dat hij serieus is (dat geloof ik), hij wil met mij verder (dat geloof ik), hij is 'het meest betrouwbare vriendje dat ik ooit heb gehad', in zijn woorden. Dat wil ik graag geloven. Gisteravond is het liefdevol, gezellig. Vervolgens gaat hij weg, en blijkt hij stiekum te blowen. Hij zegt dat hij niet weg is gegaan óm te blowen.
In de laatste maanden kom ik er steeds achter dat hij dingen voor mij achter houdt, op het gebied van uitgaan, drugs, exen. Dingen waarvan hij niet wil dat ik het doe. Ik verdenk hem niet van vreemdgaan. Maar ik vertrouw hem niet, omdat hij stiekum dingen doet en ik daar stom genoeg steeds achter kom.
Het lijkt erop dat hij graag het 'meest betrouwbare vriendje' wil zijn, maar dit in de praktijk niet waar kan maken. Hij is bang dat de relatie hierdoor stukloopt, vertelt het daarom niet. Was getekend firma Struisvogel.
De relatietherapie begint pas over twee maanden oid.
dinsdag 16 oktober 2007 om 10:19
Mabel, je hebt gelijk: een deel van mij wil dit incident het liefst zien als geïsoleerd, en erover heen stappen.
Ik weet niet meer wat ik moet vinden. Ik ben in shock, dat hij nu wéér iets achter mijn rug om doet. Ik begrijp het niet.
Ik heb dit topic ook geopend, omdat ik voor mijn gevoel NU iets moet doen, maar ik weet niet wat. Ik hoop op reacties, om mijn eigen reactie scherp te stellen, dat lukt niet goed, ik ben in de war. Ik was bang dat mensen op mijn andere topic niet reageren.
Voor het overige wat je zegt: ik denk het ook. Maar vind het vreselijk om die stap te zetten.
Ik weet niet meer wat ik moet vinden. Ik ben in shock, dat hij nu wéér iets achter mijn rug om doet. Ik begrijp het niet.
Ik heb dit topic ook geopend, omdat ik voor mijn gevoel NU iets moet doen, maar ik weet niet wat. Ik hoop op reacties, om mijn eigen reactie scherp te stellen, dat lukt niet goed, ik ben in de war. Ik was bang dat mensen op mijn andere topic niet reageren.
Voor het overige wat je zegt: ik denk het ook. Maar vind het vreselijk om die stap te zetten.
dinsdag 16 oktober 2007 om 10:53
Niet leuk dat hij zo doet. Ik zou me dood ergeren... laat hem lekker in zn sop gaarkoken als hij zonodig zijn leven alleen wil leven. Ik zou een koekje van eigen deeg ook eens overwegen. Lekker niet zeggen dat je een avondje gaat stappen met vriendinnen ofzo. Klinkt heel kinderachtig, maar soms moet iemand dingen zelf ervaren om te voelen hoe het voor een ander is.
dinsdag 16 oktober 2007 om 10:54
Ik begrijp nu je reactie op het blowen beter. Af en toe een jointje is natuurlijk wat anders dan een verslaving. Dat verklaart ook waarom hij niet zo makkelijk praat. Door te blowen onderdrukt hij namelijk bepaalde emoties. Sterker nog, mensen die verslaafd zijn aan blowen, lossen hun problemen doorgaans helemaal niet op, ze blowen ze weg. Elke goedbedoelde intentie iets te veranderen wordt ondermijnd door het blowen. Op die manier zijn jullie over tien jaar nog geen stap verder. Een blower in relatietherapie, tsja, dat is natuurlijk een goed voorbeeld van zo'n mooi voornemen. Zolang hij stuf in huis heeft, geef ik het een geringe kans van slagen.
dinsdag 16 oktober 2007 om 11:16
Ik heb eerst even door je andere berichten en topic gelezen om een beetje een vollediger beeld te krijgen. In eerste instantie had ik ook zoiets van 'meid, waar maak je je druk om!', maar na dat doorgelezen te hebben snap ik dat er veel meer aan de hand is.
Zoveel, dat ik denk dat je in het zelfde schuitje zit (hoewel door hele andere redenen en oorzaken) dan ik tot gister, en dat er maar 1 échte oplossing is: stap er uit. Dit blíjft vechten voor iets wat nooit zal worden wat je wilt. Hoe leuk & goed het tussen de problemen door ook kan zijn: hij kan jou niet geven wat je wilt en nodig hebt (en jij hem ook niet). Je kunt dan door blijven vechten omdat De Stap nemen zo onvoorstelbaar eng is, en pijn doet, maar het is zo zinloos ...
Gisteravond heb ik de knoop door gehakt, dus ik ben de eerste om toe te geven dat het ab-so-luut níet makkelijk is, en heel veel pijn doet. Ik heb nu ook de tranen over mijn wangen lopen. Mijn houvast is dat ik wéét dat dit slijt, dat ik me over een paar weken beter voel, en kan gaan genieten. Doorgaan zou betekenen blijven vechten, steeds weer teleurstelling, verdriet, twijfel ...
Uiteindelijk doet dat meer en langer pijn dan doen waar het uiteindelijk toch op uit draait: toegeven dat het niet gaat en elkaar los laten.
Ik wens je veel sterkte en kracht. Tussen de regels door meen ik te lezen dat je zelf ook wel weet dat stoppen de enig oplossing/optie is, maar dat je dat heel moeilijk vindt. Dat ís het ook. Trust me. Maar dat gevoel heb je niet voor niks. En niemand schiet uiteindelijk wat op met "door blijven ploeteren" ...
Zoveel, dat ik denk dat je in het zelfde schuitje zit (hoewel door hele andere redenen en oorzaken) dan ik tot gister, en dat er maar 1 échte oplossing is: stap er uit. Dit blíjft vechten voor iets wat nooit zal worden wat je wilt. Hoe leuk & goed het tussen de problemen door ook kan zijn: hij kan jou niet geven wat je wilt en nodig hebt (en jij hem ook niet). Je kunt dan door blijven vechten omdat De Stap nemen zo onvoorstelbaar eng is, en pijn doet, maar het is zo zinloos ...
Gisteravond heb ik de knoop door gehakt, dus ik ben de eerste om toe te geven dat het ab-so-luut níet makkelijk is, en heel veel pijn doet. Ik heb nu ook de tranen over mijn wangen lopen. Mijn houvast is dat ik wéét dat dit slijt, dat ik me over een paar weken beter voel, en kan gaan genieten. Doorgaan zou betekenen blijven vechten, steeds weer teleurstelling, verdriet, twijfel ...
Uiteindelijk doet dat meer en langer pijn dan doen waar het uiteindelijk toch op uit draait: toegeven dat het niet gaat en elkaar los laten.
Ik wens je veel sterkte en kracht. Tussen de regels door meen ik te lezen dat je zelf ook wel weet dat stoppen de enig oplossing/optie is, maar dat je dat heel moeilijk vindt. Dat ís het ook. Trust me. Maar dat gevoel heb je niet voor niks. En niemand schiet uiteindelijk wat op met "door blijven ploeteren" ...
dinsdag 16 oktober 2007 om 12:27
Bedankt voor de reacties!
Hij stond een uur geleden met een bos bloemen voor me. Ik was in eerste instantie met stomheid geslagen. Daarna heb ik zonder drama gezegd dat ik er niet bij kan dat hij nu wéér iets achter mijn rug om doet en dat het zo niet langer kan. Hij zei niet zoveel. Hij zei later dat hij wél betrouwbaar is. Hij zei dat hij zichzelf wel voor zijn kop kan slaan. Hij zei dat hij vorige week ook al geblowd heeft.
Ik heb niet gezegd dat ik het uitmaak. Ik wil nadenken over wat ik moet doen. Ik ben met ons zoontje naar het park gegaan. We hebben wat lekkere dingen gehaald, die gaan we zo opeten. Waarschijnlijk belt hij vanavond weer.
Godallemachtig. Het lijkt erop dat ik hem dus écht niet kan vertrouwen. Zo vreemd, want ik heb altijd gedacht dat hij ondanks zijn 'impulsieve' acties wel oprecht was in zijn intenties. Dat geloof ik nog steeds. Ik weet zeker dat hij de relatie wil voortzetten, hij wil deze relatie absoluut niet kwijt. Maar tegelijkertijd is hij niet eerlijk over zijn doen en laten. Dat klopt niet. Ik begrijp het niet. Hij leeft op twee sporen.
Misschien zijn we inderdaad te verschillend. We proberen aan elkaar tegemoet te komen. Maar dat heeft geen waarde wanneer hij dingen stiekum doet. Ik denk dat hij het toch niet aan kan. Voor een groot deel zitten we op hetzelfde spoor. Maar dit soort gedrag ondermijnt mijn vertrouwen in hem en de relatie.
God wat erg dit. Ik vind het ook heel erg voor ons zoontje. Moet hij er weer aan wennen dat het uit is.
Hij stond een uur geleden met een bos bloemen voor me. Ik was in eerste instantie met stomheid geslagen. Daarna heb ik zonder drama gezegd dat ik er niet bij kan dat hij nu wéér iets achter mijn rug om doet en dat het zo niet langer kan. Hij zei niet zoveel. Hij zei later dat hij wél betrouwbaar is. Hij zei dat hij zichzelf wel voor zijn kop kan slaan. Hij zei dat hij vorige week ook al geblowd heeft.
Ik heb niet gezegd dat ik het uitmaak. Ik wil nadenken over wat ik moet doen. Ik ben met ons zoontje naar het park gegaan. We hebben wat lekkere dingen gehaald, die gaan we zo opeten. Waarschijnlijk belt hij vanavond weer.
Godallemachtig. Het lijkt erop dat ik hem dus écht niet kan vertrouwen. Zo vreemd, want ik heb altijd gedacht dat hij ondanks zijn 'impulsieve' acties wel oprecht was in zijn intenties. Dat geloof ik nog steeds. Ik weet zeker dat hij de relatie wil voortzetten, hij wil deze relatie absoluut niet kwijt. Maar tegelijkertijd is hij niet eerlijk over zijn doen en laten. Dat klopt niet. Ik begrijp het niet. Hij leeft op twee sporen.
Misschien zijn we inderdaad te verschillend. We proberen aan elkaar tegemoet te komen. Maar dat heeft geen waarde wanneer hij dingen stiekum doet. Ik denk dat hij het toch niet aan kan. Voor een groot deel zitten we op hetzelfde spoor. Maar dit soort gedrag ondermijnt mijn vertrouwen in hem en de relatie.
God wat erg dit. Ik vind het ook heel erg voor ons zoontje. Moet hij er weer aan wennen dat het uit is.
dinsdag 16 oktober 2007 om 13:03
De vorige keer dat er zoiets gebeurde dacht ik: ik geef hem nog één kans. Nu heeft hij die kans verspeeld. Normaalgesproken zou er geen twijfel moeten bestaan, dan maak je het toch uit! Maar allejezus, ik hoop tóch nog op een andere oplossing. Ben ik nu net zoveel struisvogel als hij?
Hij is nu overigens nu niet verslaafd aan blowen. Hij is wel zeer verslavingsgevoelig. Drinkt iedere dag een aantal glazen wijn en gebruikt ook andere drugs. Heeft daar achteraf altijd spijt van. Vertoont idd vluchtgedrag op verschillende manieren. Doet tegelijkertijd enorm zijn best om zichzelf te veranderen. Hij ziet het als een proces van vallen en opstaan.
Hij is nu overigens nu niet verslaafd aan blowen. Hij is wel zeer verslavingsgevoelig. Drinkt iedere dag een aantal glazen wijn en gebruikt ook andere drugs. Heeft daar achteraf altijd spijt van. Vertoont idd vluchtgedrag op verschillende manieren. Doet tegelijkertijd enorm zijn best om zichzelf te veranderen. Hij ziet het als een proces van vallen en opstaan.
dinsdag 16 oktober 2007 om 15:06
Jammer Herfst, dat je hierover een nieuw topic opent. Je vraagt om reacties in het ene topic, die worden er ook gegeven en dat lijkt nu allemaal verspilde moeite, omdat er nu een ander deel van het verhaal in dit topic wordt geplaatst.
Volgens mij heeft je vriend toch een verslavingsproblematiek en wanneer hij bijv. drugs blijft gebruiken (in welke vorm dan ook) zal bedrog onlosmakelijk verbonden blijven met jullie relatie. Je kunt hem niet vertrouwen omdat hij simpelweg niet te vertrouwen is.
En jij? Jij kunt de strijd om deze relatie tot een succes te maken niet winnen. Niet op deze basis.
Volgens mij heeft je vriend toch een verslavingsproblematiek en wanneer hij bijv. drugs blijft gebruiken (in welke vorm dan ook) zal bedrog onlosmakelijk verbonden blijven met jullie relatie. Je kunt hem niet vertrouwen omdat hij simpelweg niet te vertrouwen is.
En jij? Jij kunt de strijd om deze relatie tot een succes te maken niet winnen. Niet op deze basis.
dinsdag 16 oktober 2007 om 15:53
Pom, eerdere reacties zijn zeer zeker geen verspilde moeite. Ik vind het jammer als het zo overkomt. Ik ben heel blij met alle reacties. Ik heb aan Mabel al uitgelegd waarom ik nog een topic opende. Weet effe niet hoe ik moet quoten.
Na bloemen heb ik nu ook een mail gekregen. Vergoeilijkende woorden, hoop op een gesprek, spijtbetuiging. Hij zegt iig wel, dat wanneer ik hem niet kan vertrouwen, een relatie niet mogelijk is. En neemt daar verantwoordelijkheid voor.
Toevallig belde mijn psych vandaag ook. Ik heb nu een afspraak over twee weken, met mijn nu-nog-vriend erbij. Als voorloper op de eventuele relatietherapie. In dit gesprek gaan we iig bepalen of we stoppen of doorgaan, en zo ja, hoe.
Ik weet niet of hij daadwerkelijk verslavingsproblematiek heeft lopen. Het is wel zo, dat hij nagenoeg iedere dag drinkt, en met drugs en drank moeilijk mate weet te houden.
Ik lees op verschillende topics de quote 'als je geen prioriteit hebt, wees dan ook geen optie'. Nu is het zo dat ik in de relatie wél merk dat ik prioriteit heb. De betrokkenheid aan beide kanten is heel groot. Maar mss slaat betrokkenheid om in druk, stress. Maar goed, de verklaring is er mss wel, maar zonder vertrouwen geen relatie.
Na bloemen heb ik nu ook een mail gekregen. Vergoeilijkende woorden, hoop op een gesprek, spijtbetuiging. Hij zegt iig wel, dat wanneer ik hem niet kan vertrouwen, een relatie niet mogelijk is. En neemt daar verantwoordelijkheid voor.
Toevallig belde mijn psych vandaag ook. Ik heb nu een afspraak over twee weken, met mijn nu-nog-vriend erbij. Als voorloper op de eventuele relatietherapie. In dit gesprek gaan we iig bepalen of we stoppen of doorgaan, en zo ja, hoe.
Ik weet niet of hij daadwerkelijk verslavingsproblematiek heeft lopen. Het is wel zo, dat hij nagenoeg iedere dag drinkt, en met drugs en drank moeilijk mate weet te houden.
Ik lees op verschillende topics de quote 'als je geen prioriteit hebt, wees dan ook geen optie'. Nu is het zo dat ik in de relatie wél merk dat ik prioriteit heb. De betrokkenheid aan beide kanten is heel groot. Maar mss slaat betrokkenheid om in druk, stress. Maar goed, de verklaring is er mss wel, maar zonder vertrouwen geen relatie.
donderdag 18 oktober 2007 om 11:31
Ik heb met mijn vriend gepraat. Hij heeft toegegeven dat hij fout zat wat betreft het niet vertellen dat hij spul heeft gekocht en geblowd. Maar hij vindt het een klein vergrijp. Hij ziet het als iets onschuldigs, hij wilde mij niet ongerust maken door het te vertellen. Hij wilde het ook niet vertellen, omdat hij bang was voor problemen met mij.
Verder zegt hij dat het veranderen van gedrag een proces is. Dat een stelletje eraan moet wennen wat de regels zijn. Dat wij eraan moeten wennen dat we transparant zijn naar elkaar toe.
Hij zei ook dat hij heel erg zijn best doet voor mij en de relatie, dat hij er altijd mee bezig is. Dat er een hoop dingen wél goed gaan. Dat hij met een aantal dingen heeft laten zien dat hij wel in staat is om te veranderen.
Hij zei dat hij zich niet laat wegzetten als zijnde 'onbetrouwbaar', want dat is hij volgens eigen zeggen absoluut niet.
Ongeveer een maand geleden heeft hij ook iets voor mij verzwegen. Hierop heeft hij een lange mail geschreven met de belofte dat hij een les heeft geleerd, en dat hij in het vervolg open en transparant zal zijn. Tis natuurlijk een grote teleurstelling dat hij kort daarop wéér iets voor mij verzwijgt. Hij zegt nu dat het hem spijt dat hij niet alle beloftes heeft kunnen waarmaken.
Hij was heel erg overtuigd van zichzelf. Eerder deze week heeft hij zijn spijt betuigd met bloemen, een mailtje en in gesprekken.
Tijdens het gesprek voelde ik me steeds zwakker worden. Hij was zo zelfverzekerd. Ongenaakbaar. Heel rationeel. Ik heb alle dingen gezegd die ik van hem vind. Maar het leek hem niet echt te deren. We concludeerden dat het zo niet gaat. Maar dat hij dat met mij concludeerde, voelde voor mij alsof hijj een emmer koud water over me heen gooide. Alsof hij het uitmaakte met mij. Toen gebeurde er zoiets geks bij mij. Ik voelde me zo klote, en wilde alleen nog maar dat het goed kwam. Ik heb hem toen gevraagd wat er moet gebeuren om van hieruit nog een fijne relatie op te zetten. Daarop kwam hij met een aantal logische stappen.
-stoppen met drinken (hij drink 3 / 4 glazen per dag)
-bedenken wat onrust in de relatie brengt, dit anders of niet meer doen
-blijven werken aan communicatie
Ik ben nu nog meer in de war. Ik heb het gevoel dat ik met me laat sollen. Aan de andere kant een hoop dingen die hij zei kloppen wel: hij werkt aan zichzelf, heeft dingen veranderd, hij gaat niet vreemd, gedragsverandering is proces, met elkaar leren leven ook. Hij gelooft erg in het 'met vallen en opstaan leren' principe.
Punt is dat de relatie voor mij inmiddels onveilig voelt, dat ik bij ieder klein dingetje erg schrik en daar een enorm probleem mee heb. Ik voel een continu onbehagen, argwaan, vind het heel moeilijk om nog te genieten. Dat komt de wisselwerking niet ten goede. We bouwen niet een stabiele relatie op, er komt steeds iets tussen. Zijn idee is dat we dit kunnen overbruggen mettertijd.
Ik weet nu niet goed wat ik moet doen. Ik heb een sterk gevoel dat ik niet wil dat het uit is. Maar ik ben in de relatie wel ongelukkig, zoals het nu gaat. Ik hoop op verbetering. Ik geloof dat we daarbeide behoefte aan hebben. Vanuit zijn perspectief kunnen we verder. Ik wou dat ik me zijn perspectief eign kon maken. Volgens mij is het iig zaak dat ik goed op mezelf let, waar ik behoefte aan heb.
Verder zegt hij dat het veranderen van gedrag een proces is. Dat een stelletje eraan moet wennen wat de regels zijn. Dat wij eraan moeten wennen dat we transparant zijn naar elkaar toe.
Hij zei ook dat hij heel erg zijn best doet voor mij en de relatie, dat hij er altijd mee bezig is. Dat er een hoop dingen wél goed gaan. Dat hij met een aantal dingen heeft laten zien dat hij wel in staat is om te veranderen.
Hij zei dat hij zich niet laat wegzetten als zijnde 'onbetrouwbaar', want dat is hij volgens eigen zeggen absoluut niet.
Ongeveer een maand geleden heeft hij ook iets voor mij verzwegen. Hierop heeft hij een lange mail geschreven met de belofte dat hij een les heeft geleerd, en dat hij in het vervolg open en transparant zal zijn. Tis natuurlijk een grote teleurstelling dat hij kort daarop wéér iets voor mij verzwijgt. Hij zegt nu dat het hem spijt dat hij niet alle beloftes heeft kunnen waarmaken.
Hij was heel erg overtuigd van zichzelf. Eerder deze week heeft hij zijn spijt betuigd met bloemen, een mailtje en in gesprekken.
Tijdens het gesprek voelde ik me steeds zwakker worden. Hij was zo zelfverzekerd. Ongenaakbaar. Heel rationeel. Ik heb alle dingen gezegd die ik van hem vind. Maar het leek hem niet echt te deren. We concludeerden dat het zo niet gaat. Maar dat hij dat met mij concludeerde, voelde voor mij alsof hijj een emmer koud water over me heen gooide. Alsof hij het uitmaakte met mij. Toen gebeurde er zoiets geks bij mij. Ik voelde me zo klote, en wilde alleen nog maar dat het goed kwam. Ik heb hem toen gevraagd wat er moet gebeuren om van hieruit nog een fijne relatie op te zetten. Daarop kwam hij met een aantal logische stappen.
-stoppen met drinken (hij drink 3 / 4 glazen per dag)
-bedenken wat onrust in de relatie brengt, dit anders of niet meer doen
-blijven werken aan communicatie
Ik ben nu nog meer in de war. Ik heb het gevoel dat ik met me laat sollen. Aan de andere kant een hoop dingen die hij zei kloppen wel: hij werkt aan zichzelf, heeft dingen veranderd, hij gaat niet vreemd, gedragsverandering is proces, met elkaar leren leven ook. Hij gelooft erg in het 'met vallen en opstaan leren' principe.
Punt is dat de relatie voor mij inmiddels onveilig voelt, dat ik bij ieder klein dingetje erg schrik en daar een enorm probleem mee heb. Ik voel een continu onbehagen, argwaan, vind het heel moeilijk om nog te genieten. Dat komt de wisselwerking niet ten goede. We bouwen niet een stabiele relatie op, er komt steeds iets tussen. Zijn idee is dat we dit kunnen overbruggen mettertijd.
Ik weet nu niet goed wat ik moet doen. Ik heb een sterk gevoel dat ik niet wil dat het uit is. Maar ik ben in de relatie wel ongelukkig, zoals het nu gaat. Ik hoop op verbetering. Ik geloof dat we daarbeide behoefte aan hebben. Vanuit zijn perspectief kunnen we verder. Ik wou dat ik me zijn perspectief eign kon maken. Volgens mij is het iig zaak dat ik goed op mezelf let, waar ik behoefte aan heb.
donderdag 18 oktober 2007 om 14:45
Mabel, die vraag stel ik mezelf ook steeds. Om de volgende redenen:
-vanwege ons zoontje
-omdat ik me niet voor kan stellen dat mensen níet kunnen veranderen
-omdat de wil om samen verder te gaan aan beide kanten sterk is
-omdat hij ook wél leuke kanten heeft
-omdat ik van het alternatief; weer vrijgezelle, co-ouderende moeder, ook niet gelukkig word
-omdat ik bang ben voor de onzekerheden die dat alternatief met zich mee brengt
-omdat het me allemaal zo diep raakt
Er is in deze zaak geen prettige keuze. Van de relatie word ik niet momenteel niet gelukkig. Als ik het uitmaak loop ik tegen alle ellende aan die dat met zich meebrengt.
Ik voel me vreselijk klem zitten. Ik realiseer me dat de redenen die ik opnoem, niet goede redenen zijn om in die relatie te zitten. Ik zou graag in het lijstje willen zetten 'vanwege de liefde tussen ons', 'omdat ik me zo goed voel bij hem'. Maar die gevoelens ben ik zelf kwijt.
Gisteravond hadden we afgesproken om samen te eten. Maar ik voel me vandaag zo raar; in de war, boos, belazerd. Ik heb het gevoel dat ik geen controle meer heb over de situatie. Hij belde vandaag, ik heb gezegd hoe ik me voel, flink gehuild, en gezegd dat ik even rust wil. Het voelde goed om me te uiten tegenover hem, en afstand te durven nemen. Ik moet echt tot mezelf komen, me bezinnen.
-vanwege ons zoontje
-omdat ik me niet voor kan stellen dat mensen níet kunnen veranderen
-omdat de wil om samen verder te gaan aan beide kanten sterk is
-omdat hij ook wél leuke kanten heeft
-omdat ik van het alternatief; weer vrijgezelle, co-ouderende moeder, ook niet gelukkig word
-omdat ik bang ben voor de onzekerheden die dat alternatief met zich mee brengt
-omdat het me allemaal zo diep raakt
Er is in deze zaak geen prettige keuze. Van de relatie word ik niet momenteel niet gelukkig. Als ik het uitmaak loop ik tegen alle ellende aan die dat met zich meebrengt.
Ik voel me vreselijk klem zitten. Ik realiseer me dat de redenen die ik opnoem, niet goede redenen zijn om in die relatie te zitten. Ik zou graag in het lijstje willen zetten 'vanwege de liefde tussen ons', 'omdat ik me zo goed voel bij hem'. Maar die gevoelens ben ik zelf kwijt.
Gisteravond hadden we afgesproken om samen te eten. Maar ik voel me vandaag zo raar; in de war, boos, belazerd. Ik heb het gevoel dat ik geen controle meer heb over de situatie. Hij belde vandaag, ik heb gezegd hoe ik me voel, flink gehuild, en gezegd dat ik even rust wil. Het voelde goed om me te uiten tegenover hem, en afstand te durven nemen. Ik moet echt tot mezelf komen, me bezinnen.
donderdag 18 oktober 2007 om 14:52
Hey Herfst,
Als ik het me goed herinner heb jij ook meegeschreven op het (al enige tijd geleden, oude) bindingsangst forum. Toen worstelde je al met een relatie (dezelfde?).
Zoals je zelf al zegt zijn geen van de redenen die je noemt goede redenen om in deze relatie te blijven. Waarom zijn ze dan niet genoeg voor je? Je hebt een keus, maar jij kiest voor de kruimels. Zijn die alternatieve kruimels echt beter dan alleen maar gelukkig? Dan alleen en onafhankelijk? Dan alleen en je niet druk te hoeven maken, achterdochtig te worden, gebrek aan vertrouwen en zelfrespect te ervaren? Mijns inziens niet...Nu jij nog!
Als ik het me goed herinner heb jij ook meegeschreven op het (al enige tijd geleden, oude) bindingsangst forum. Toen worstelde je al met een relatie (dezelfde?).
Zoals je zelf al zegt zijn geen van de redenen die je noemt goede redenen om in deze relatie te blijven. Waarom zijn ze dan niet genoeg voor je? Je hebt een keus, maar jij kiest voor de kruimels. Zijn die alternatieve kruimels echt beter dan alleen maar gelukkig? Dan alleen en onafhankelijk? Dan alleen en je niet druk te hoeven maken, achterdochtig te worden, gebrek aan vertrouwen en zelfrespect te ervaren? Mijns inziens niet...Nu jij nog!
donderdag 18 oktober 2007 om 15:18
Hoi MissyMM, dat herinner je goed, dat ging over dezelfde relatie.
Als ik uit deze relatie stap, ben ik idd verlost van de problemen die die relatie met zich meebrengt. Maar tegelijkertijd word ik geconfronteerd met een heel ander slag aan problemen. Voor mij is het niet zo dat alleen zijn gekoppeld is aan gelukkig zijn, me niet druk maken. Ik ben bang voor wat er dan op me af komt.
Het is wel zo dat alleen zijn voor mij gekoppeld is aan onafhankelijk zijn, geen wantrouwen meer, werken aan zelfrespect.
Ik vind andere vrouwen altijd zo sterk, vrouwen die kunnen zeggen: ik ben er helemaal klaar mee (geen tweede, derde, twaalfde kans geven), ik kies voor mezelf en daar dan ook voldoening uit halen. Dat ze zeker van zichzelf zijn, erop vetrouwen dat ze iemand tegen gaan komen waar ze wél helemaal gelukkig mee worden. Het idee 'alleen en gelukkig zijn' invullen. Ikzelf leef binnen én buiten relaties (met name deze relatie, in het begin wanneer het aan is juist niet, maar daarna steeds meer) altijd zo in onzekerheid.
Als ik uit deze relatie stap, ben ik idd verlost van de problemen die die relatie met zich meebrengt. Maar tegelijkertijd word ik geconfronteerd met een heel ander slag aan problemen. Voor mij is het niet zo dat alleen zijn gekoppeld is aan gelukkig zijn, me niet druk maken. Ik ben bang voor wat er dan op me af komt.
Het is wel zo dat alleen zijn voor mij gekoppeld is aan onafhankelijk zijn, geen wantrouwen meer, werken aan zelfrespect.
Ik vind andere vrouwen altijd zo sterk, vrouwen die kunnen zeggen: ik ben er helemaal klaar mee (geen tweede, derde, twaalfde kans geven), ik kies voor mezelf en daar dan ook voldoening uit halen. Dat ze zeker van zichzelf zijn, erop vetrouwen dat ze iemand tegen gaan komen waar ze wél helemaal gelukkig mee worden. Het idee 'alleen en gelukkig zijn' invullen. Ikzelf leef binnen én buiten relaties (met name deze relatie, in het begin wanneer het aan is juist niet, maar daarna steeds meer) altijd zo in onzekerheid.
