Relaties
alle pijlers
Mijn vrouw wil relaties met anderen
zondag 20 januari 2008 om 18:02
Mijn vrouw, aantrekkelijke dertigster, heeft aangegeven dat ze er tijdens onze relatie van 15 jaar en 2 kinderen is achter gekomen dat de rol van echtgenoot en moeder niet " haar ding" is en niet gelukkig is of denkt te kunnen worden in de huidige situatie. Ze wil vrijheid, spanning, anderen ontmoeten, al dan niet voor sex, en heeft het gevoel dat ze deze zaken heeft laten schieten door vroeg te trouwen. In haar ideale wereld kan dit allemaal inclusief een goed contact, al dan niet met sex, met mij. In voorgaande jaren heb ik duidelijk aangegeven dat ik haar niet wil delen maar ik zie ook dat zij niet gelukkig is en het spijt haar enorm dat deze gevoelens niet bij haar weggaan. Ik hou van haar, we hebben goede sex en ze zegt niks te klagen te hebben met mij als echtgenoot en vader van onze kinderen. Hoe kan zij gelukkig worden? Een scheiding lijkt de simpelste oplossing maar ik heb mezelf altijd voorgehouden dat ik daarna de deur zal opendoen als ze de kinderen komt ophalen, maar ik geen kop koffie, laat staan sex, zal kunnen geven. De gedachte dat ons gezin uiteenvalt maakt me beroerd. Als iemand vreemdgaat en het stil houdt ondermijn je het vertrouwen, wat als iemand vreemd wil gaan en hier open over is? Zij verwacht de nodige shit over haar heen te krijgen van vrienden, familie etc. als onze relatie eindigt en daar is ze bang voor. Ik hou van haar wat inhoudt dat ik haar gelukkig wil zien, zelfs als dit ten koste gaat van mijn eigen geluk maar maar ik weet niet of ik het emotioneel aan kan om ons gezin bijeen te houden en over te gaan op een vrije relatie. Ik voel me momenteel, natuurlijk, superklote en triest maar ik ben niet boos en kan haar zelfs begrijpen. Wie kan/wil/durft hier iets over te zeggen zodat ik er niet alleen mee hoef te wortselen, snik.
woensdag 23 januari 2008 om 00:40
En zij is egoistisch bezig, ik kan dat zeggen, want ik herken dat, tot mijn grote spijt.
yas sterk van je hoor dat jij het toe geeft, ik oordel er niet over want dat is compleet niet mijn recht, zie het alleen zo vaak zo gebeuren terwijl het per saldo alleen doffe ellende voor meerdere partijen op brengt, zeer weinigen worden er gelukkiger van
yas sterk van je hoor dat jij het toe geeft, ik oordel er niet over want dat is compleet niet mijn recht, zie het alleen zo vaak zo gebeuren terwijl het per saldo alleen doffe ellende voor meerdere partijen op brengt, zeer weinigen worden er gelukkiger van
woensdag 23 januari 2008 om 01:33
Ik weet het.
En berouw he? Je weet wel wanneer dat komt.
Mooi te laat.
Daar sta je ineens alleen te koekeloeren.
Ik heb het leven wel weer opgepakt, maar o, wat een spijt van mijn ondoordachte daden.
Mijn ex is nu mijn beste vriend en mijn vriend die ik sinds een half jaar heb, daar heb ik het ook leuk mee.
Maar de spijt en het verdriet, het blijft.
Ik wilde dat ik de klok kon terugdraaien en dat alles weer 'gewoon' was, dat ik weer mijn eigen gezin terugheb.
Dit is niet lullig bedoeld naar mijn vriend toe, want die snapt dat gelukkig wel.
Ook hij is erdoor heen gegaan.
En berouw he? Je weet wel wanneer dat komt.
Mooi te laat.
Daar sta je ineens alleen te koekeloeren.
Ik heb het leven wel weer opgepakt, maar o, wat een spijt van mijn ondoordachte daden.
Mijn ex is nu mijn beste vriend en mijn vriend die ik sinds een half jaar heb, daar heb ik het ook leuk mee.
Maar de spijt en het verdriet, het blijft.
Ik wilde dat ik de klok kon terugdraaien en dat alles weer 'gewoon' was, dat ik weer mijn eigen gezin terugheb.
Dit is niet lullig bedoeld naar mijn vriend toe, want die snapt dat gelukkig wel.
Ook hij is erdoor heen gegaan.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 23 januari 2008 om 05:05
quote:en_nu schreef op 23 januari 2008 @ 00:22:
[...]
Mag ik hopen? een serieuze vraag, ik vraag me af waarop de hoop is gebaseerd, heeft zij gelijk dat het enige wat telt is je hart volgen, omgeachte de consequenties, ze ziet ook in dat er een mogelijkheid is dat ze na weg te zijn geweest er een mogelijkheid is dat ze alsnog vor me kiest. Is dit alleen maar mogelijk door weg te gaan? ze heeft het afgelopen jaar alleen met zichzelf geworstelt, ze heeft heel veel gelezen in boeken op internet, naar workshopd etc. geweest. Mijn hoop is dat ik dit allemaal als eenrichtingsverkeer zie, ze is alleen met zichzelf bezig, doordat we het nu hebben geopenbaard begint ze met andere te praten en hoop ik dat we samen ook in therapie gaan. Daar kan ze wat tegenwicht krijgen van haar stelligheid. Uiteindelijk besef ik dat als ze voor haar hart moet breken met mij ze dat moet doen alleen kan ik haar dan niets meer geven.
Hopen mag altijd. Je kunt je afvragen of het realistisch is want je hebt duidelijk te maken met iemand die voor zichzelf al wel een soort van plan heeft gemaakt. Ze weet in ieder geval dat ze het allemaal anders wil. Anders dan nu. Wat er nu is, is voor haar niet goed genoeg meer. Ze wil meer en verder en vooral anders heb ik het idee. Dat zit in haar hoofd, al heel lang en dat zul je er niet meer uitkrijgen en dat moet ook niet want ze is een vrij mens en ze mag keuzes maken, ook al zijn die niet prettig voor haar directe omgeving.
Ze zit op een dieseltrein, emotioneel en was bij het punt aangeland dat jij ook op moest stappen, een weg terug is er dus niet meer. Hoe dan ook, het moet anders, dat is duidelijk wat ze wil.
Zaak is wel dat er op een bepaald moment gekozen wordt. Door wie dan ook en in het ideale geval door jullie samen. Nu zijn jullie allebei nog erg zoekende naar hoe het nou precies zit, wat er aan de hand is, wat je bereid bent er aan te doen en als dat wat meer vorm krijgt dat zal er iets besloten moeten worden, wat dat dan ook is.
Ik ben blij dat je India uit je hoofd hebt gezet. Ik vind het vreselijk voor je dat je zoveel verdriet hebt en zo in de war bent. Ik herken je verwarring en velen met mij. Er gebeuren veel dingen in je leven waar je bijzonder weinig invloed op hebt lijkt wel en dat is verschrikkelijk. Je hele veiligeheid stort in en ook al is je vrouw erg lief voor je, je weet dat dat vooral te maken heeft met haar schuldgevoel naar jou. Ook al zal ze je absoluut liefhebben, daar twijfel ik niet aan. Liefhebben alleen is helaas niet genoeg en daar loopt zij (en dus jij) nu tegenaan.
Ook jouw toekomst zal vorm krijgen En_nu, heus. Niet meteen misschien maar ook voor jou komt er weer beeld bij een toekomst, al dan niet met je vrouw. Nu is het een brij maar er komt heus weer structuur.
Probeer zo goed mogelijk te slapen, het laatste wat je nu kunt gebruiken is slapeloze nachten (look who's talking), je moet je geest zo helder mogelijk zien te houden.
[...]
Mag ik hopen? een serieuze vraag, ik vraag me af waarop de hoop is gebaseerd, heeft zij gelijk dat het enige wat telt is je hart volgen, omgeachte de consequenties, ze ziet ook in dat er een mogelijkheid is dat ze na weg te zijn geweest er een mogelijkheid is dat ze alsnog vor me kiest. Is dit alleen maar mogelijk door weg te gaan? ze heeft het afgelopen jaar alleen met zichzelf geworstelt, ze heeft heel veel gelezen in boeken op internet, naar workshopd etc. geweest. Mijn hoop is dat ik dit allemaal als eenrichtingsverkeer zie, ze is alleen met zichzelf bezig, doordat we het nu hebben geopenbaard begint ze met andere te praten en hoop ik dat we samen ook in therapie gaan. Daar kan ze wat tegenwicht krijgen van haar stelligheid. Uiteindelijk besef ik dat als ze voor haar hart moet breken met mij ze dat moet doen alleen kan ik haar dan niets meer geven.
Hopen mag altijd. Je kunt je afvragen of het realistisch is want je hebt duidelijk te maken met iemand die voor zichzelf al wel een soort van plan heeft gemaakt. Ze weet in ieder geval dat ze het allemaal anders wil. Anders dan nu. Wat er nu is, is voor haar niet goed genoeg meer. Ze wil meer en verder en vooral anders heb ik het idee. Dat zit in haar hoofd, al heel lang en dat zul je er niet meer uitkrijgen en dat moet ook niet want ze is een vrij mens en ze mag keuzes maken, ook al zijn die niet prettig voor haar directe omgeving.
Ze zit op een dieseltrein, emotioneel en was bij het punt aangeland dat jij ook op moest stappen, een weg terug is er dus niet meer. Hoe dan ook, het moet anders, dat is duidelijk wat ze wil.
Zaak is wel dat er op een bepaald moment gekozen wordt. Door wie dan ook en in het ideale geval door jullie samen. Nu zijn jullie allebei nog erg zoekende naar hoe het nou precies zit, wat er aan de hand is, wat je bereid bent er aan te doen en als dat wat meer vorm krijgt dat zal er iets besloten moeten worden, wat dat dan ook is.
Ik ben blij dat je India uit je hoofd hebt gezet. Ik vind het vreselijk voor je dat je zoveel verdriet hebt en zo in de war bent. Ik herken je verwarring en velen met mij. Er gebeuren veel dingen in je leven waar je bijzonder weinig invloed op hebt lijkt wel en dat is verschrikkelijk. Je hele veiligeheid stort in en ook al is je vrouw erg lief voor je, je weet dat dat vooral te maken heeft met haar schuldgevoel naar jou. Ook al zal ze je absoluut liefhebben, daar twijfel ik niet aan. Liefhebben alleen is helaas niet genoeg en daar loopt zij (en dus jij) nu tegenaan.
Ook jouw toekomst zal vorm krijgen En_nu, heus. Niet meteen misschien maar ook voor jou komt er weer beeld bij een toekomst, al dan niet met je vrouw. Nu is het een brij maar er komt heus weer structuur.
Probeer zo goed mogelijk te slapen, het laatste wat je nu kunt gebruiken is slapeloze nachten (look who's talking), je moet je geest zo helder mogelijk zien te houden.
woensdag 23 januari 2008 om 07:40
quote:en_nu schreef op 23 januari 2008 @ 00:30:
[...]
India is uit mij kop, na jullie reacties heb ik daar behoorlijk over zitten janken dat ik dat mijn kinderen niet kan aandoen.
Voorlopig ziet het er idd even rustig uit, zij maakt geen definitieve beslissing en we (of allebei apart) gaan naar de therapeut
En_nu,
Je gijzelt jezelf.
Zij maakt geen definitieve beslissing. Nee, waarom zou ze dat doen dan??
Ze heeft erg veel voordeel van de huidige situatie.
Een echtgenoot die er alles aan doet om het haar naar het zin te maken, die TOTAAL geen tegengas meer durft te geven, veel te bang om haar te verliezen.
Wanneer, beste en_nu, ga jij je weer als zelfstandig onafhankelijk individu opstellen??
Jij bent het waard om van te houden, om gewaardeerd te worden, om serieus genomen te worden enz enz.
En als iemand daaraan twijfelt, opzouten!.
"Kom maar weer terug als je ook in de gaten hebt wat voor een waardevol persoon ik ben" moet je dan zeggen.
Empatie helpt hier niet.
Grenzen, jouw grenzen, luid en duidelijk, daar zit ze op te wachten.
Ze probeert uit te vinden wat wel en wat niet mogelijk is zonder haar comfort te verliezen, haar makkelijke leventje.
Dus..... geef haar je grenzen en je zal duidelijkheid terug krijgen.
Ik hoop maar dat je het ziet en dat je een goede therapeut hebt die je daar ook in ondersteund.
Succes en sterkte!.
[...]
India is uit mij kop, na jullie reacties heb ik daar behoorlijk over zitten janken dat ik dat mijn kinderen niet kan aandoen.
Voorlopig ziet het er idd even rustig uit, zij maakt geen definitieve beslissing en we (of allebei apart) gaan naar de therapeut
En_nu,
Je gijzelt jezelf.
Zij maakt geen definitieve beslissing. Nee, waarom zou ze dat doen dan??
Ze heeft erg veel voordeel van de huidige situatie.
Een echtgenoot die er alles aan doet om het haar naar het zin te maken, die TOTAAL geen tegengas meer durft te geven, veel te bang om haar te verliezen.
Wanneer, beste en_nu, ga jij je weer als zelfstandig onafhankelijk individu opstellen??
Jij bent het waard om van te houden, om gewaardeerd te worden, om serieus genomen te worden enz enz.
En als iemand daaraan twijfelt, opzouten!.
"Kom maar weer terug als je ook in de gaten hebt wat voor een waardevol persoon ik ben" moet je dan zeggen.
Empatie helpt hier niet.
Grenzen, jouw grenzen, luid en duidelijk, daar zit ze op te wachten.
Ze probeert uit te vinden wat wel en wat niet mogelijk is zonder haar comfort te verliezen, haar makkelijke leventje.
Dus..... geef haar je grenzen en je zal duidelijkheid terug krijgen.
Ik hoop maar dat je het ziet en dat je een goede therapeut hebt die je daar ook in ondersteund.
Succes en sterkte!.
woensdag 23 januari 2008 om 22:11
Na mijn laatste bericht van vannacht kwam mijn vrouw thuis (niet meteen iets denken, ze was naar de film met een vriendin) en hebben we een tijd lang gepraat o.a. over reacties in dit forum.
Wat mij in paniek had gebracht was de gedachte dat zij direct op het punt stond haar beslissing te nemen.
Zij was ontzettend opgelucht dat ze haar gedachten en gevoelens op dit punt eindelijk openbaar had gemaakt. Ze had daarbij, naar mijn idee, de verwachting dat ik zou flippen zo in haar hoofd geprent dat het haar ontgaan was dat ik er rustig, zelfs blij, op had gereageerd. Ze realiseert zich nu pas dat haar wens op avontuur een defintieve breuk met mij zal zijn ipv een blijvende vriendschap die zij voor zich zag. Ik ben blij met de rust maar maar weet uiteraard nog niet wat komen gaat. Ik ben vandaag bij de therapeute geweest, zij gaat volgende week, daarna zullen we gezamenlijk gaan. Ik heb een goed gevoel aan het bezoek overgehouden en kan me eindelijk weer eens rustig voelen, de laatste dagen waren zo vermoeiend. De bal ligt nu bij haar, als het lukt hoop ik dat we het er nu even niet over hebben tot na haar bezoek aan de therapeut.
Ons contact is goed, we zijn niet boos en hebben ook geen verwijten naar elkaar. Dat sommigen het hier met stelligheid hebben over het feit dat er een ander is of dat zij te snel (te gemakkelijk) voor haarzelf zou kiezen ten koste van mij en de kids zet haar te laag neer. Ze heeft te lang met een bang gevoel rondgelopen dat ze haar verlangens niet naar buiten kon brengen en dus maar bleef opkroppen.
In eerdere berichten werd ook gewezen op financiele gevolgen. Wij zijn beide financieel onafhankelijk (geworden) en hebben ons daar niet druk om gemaakt.
Wat mij in paniek had gebracht was de gedachte dat zij direct op het punt stond haar beslissing te nemen.
Zij was ontzettend opgelucht dat ze haar gedachten en gevoelens op dit punt eindelijk openbaar had gemaakt. Ze had daarbij, naar mijn idee, de verwachting dat ik zou flippen zo in haar hoofd geprent dat het haar ontgaan was dat ik er rustig, zelfs blij, op had gereageerd. Ze realiseert zich nu pas dat haar wens op avontuur een defintieve breuk met mij zal zijn ipv een blijvende vriendschap die zij voor zich zag. Ik ben blij met de rust maar maar weet uiteraard nog niet wat komen gaat. Ik ben vandaag bij de therapeute geweest, zij gaat volgende week, daarna zullen we gezamenlijk gaan. Ik heb een goed gevoel aan het bezoek overgehouden en kan me eindelijk weer eens rustig voelen, de laatste dagen waren zo vermoeiend. De bal ligt nu bij haar, als het lukt hoop ik dat we het er nu even niet over hebben tot na haar bezoek aan de therapeut.
Ons contact is goed, we zijn niet boos en hebben ook geen verwijten naar elkaar. Dat sommigen het hier met stelligheid hebben over het feit dat er een ander is of dat zij te snel (te gemakkelijk) voor haarzelf zou kiezen ten koste van mij en de kids zet haar te laag neer. Ze heeft te lang met een bang gevoel rondgelopen dat ze haar verlangens niet naar buiten kon brengen en dus maar bleef opkroppen.
In eerdere berichten werd ook gewezen op financiele gevolgen. Wij zijn beide financieel onafhankelijk (geworden) en hebben ons daar niet druk om gemaakt.
vrijdag 25 januari 2008 om 03:58
De rollercoaster draait door alleen nu de andere kant op.
We hebben vanavond weer met elkaar zitten praten over onze relatie en hoe we de afgelopen dagen op elkaar hebben gereageerd. We voelen ons er allebei zo ontzettend goed bij terwijl we weten dat we allebei niet hebben wat we eigenlijk zouden willen.
Vorige week donderdag keken we naar de film Amazing Graze waarin de hoofdpersoon (upperclass, Engeland , 19e eeuws) op een gegeven moment in de regen in de tuin hard op met God loopt te praten. Zijn butler ziet hem en merkt op dat hij God heeft gevonden waarop hij antwoord: Its more that God has found me and it is somewhat inconvenient.
Mijn vrouw vroeg de film te stoppen want ze moest dit opschrijven. Nadat we vanaf vrijdag zo diep met elkaar in gesprek waren kwam die zin een aantal keren terug, je denkt bij iets moois te zijn aanbeland maar je wordt absoluut niet begrepen. Zij had nooit nooit nooit verwacht dat ze die gevoelens met mij kon delen. Ik ben degene die vrijdag het gesprek begon en zei dat ze moest kiezen, als onze relatie niet intiemer wordt dan kunnen we niet verder, dat het dan niet genoeg voor mij is. Zij is dus begonnen te praten over haar gevoelens met de gedachte dat ik dat absoluut niet zou trekken en me dus zelf van de intimiteit zou afsluiten en daarmee onze relatie beëindigen zou. Door het praten verkleinde het gat dat ik onze relatie zag (voelde) en mijn reactie heeft haar alleen maar tot meer openheid aangespoord, iets waar ze zich geheel goed bij voelde. Ik heb haar durven dwingen tot een keuze omdat ik het antwoord aankon, ik was er achter gekomen (na 15 jaar!) dat ik voor haar koos, van haar hield en ook speciaal voor haar wilde zijn en als ik dat niet voor haar was, ik niet meer samen wilde zijn. Door opeens zo intens met elkaar te praten hoefde ik haar antwoord niet meer, ik kreeg in zekere zin wat ik wilde. Ondertussen lag de, loodzware, last bij haar om een keuze te maken. Omdat we toen niet beseften dat een antwoord voor mij niet nodig was, raakte ik in paniek. Gelukkig hebben we niks overhaast gedaan en hebben we nu allebei hoop en een heel goed gevoel. We weten allebei dat wat we willen we op dit moment niet kunnen krijgen van de ander maar hebben hoop dat we het wel gaan krijgen, dat we fuseren en kunnen daar om lachen.
Ik heb in eerdere postings geschreven dat ze zei haar hart te moeten volgen en om dat gevoel te kunnen omschrijven, hoe “ somewhat inconvenient” dat is, gaf ze me De Profeet van Kahlil Gibran, en heb ik De Liefde voorgelezen. De pen van die man komt als een komeet aan in je hart als je open staat om zijn woorden in je te laten landen. Voor diegene die het niet kennen (maar jullie komen allemaal over als professionals in de liefde ) heb ik het hieronder gepost.
We hebben vanavond weer met elkaar zitten praten over onze relatie en hoe we de afgelopen dagen op elkaar hebben gereageerd. We voelen ons er allebei zo ontzettend goed bij terwijl we weten dat we allebei niet hebben wat we eigenlijk zouden willen.
Vorige week donderdag keken we naar de film Amazing Graze waarin de hoofdpersoon (upperclass, Engeland , 19e eeuws) op een gegeven moment in de regen in de tuin hard op met God loopt te praten. Zijn butler ziet hem en merkt op dat hij God heeft gevonden waarop hij antwoord: Its more that God has found me and it is somewhat inconvenient.
Mijn vrouw vroeg de film te stoppen want ze moest dit opschrijven. Nadat we vanaf vrijdag zo diep met elkaar in gesprek waren kwam die zin een aantal keren terug, je denkt bij iets moois te zijn aanbeland maar je wordt absoluut niet begrepen. Zij had nooit nooit nooit verwacht dat ze die gevoelens met mij kon delen. Ik ben degene die vrijdag het gesprek begon en zei dat ze moest kiezen, als onze relatie niet intiemer wordt dan kunnen we niet verder, dat het dan niet genoeg voor mij is. Zij is dus begonnen te praten over haar gevoelens met de gedachte dat ik dat absoluut niet zou trekken en me dus zelf van de intimiteit zou afsluiten en daarmee onze relatie beëindigen zou. Door het praten verkleinde het gat dat ik onze relatie zag (voelde) en mijn reactie heeft haar alleen maar tot meer openheid aangespoord, iets waar ze zich geheel goed bij voelde. Ik heb haar durven dwingen tot een keuze omdat ik het antwoord aankon, ik was er achter gekomen (na 15 jaar!) dat ik voor haar koos, van haar hield en ook speciaal voor haar wilde zijn en als ik dat niet voor haar was, ik niet meer samen wilde zijn. Door opeens zo intens met elkaar te praten hoefde ik haar antwoord niet meer, ik kreeg in zekere zin wat ik wilde. Ondertussen lag de, loodzware, last bij haar om een keuze te maken. Omdat we toen niet beseften dat een antwoord voor mij niet nodig was, raakte ik in paniek. Gelukkig hebben we niks overhaast gedaan en hebben we nu allebei hoop en een heel goed gevoel. We weten allebei dat wat we willen we op dit moment niet kunnen krijgen van de ander maar hebben hoop dat we het wel gaan krijgen, dat we fuseren en kunnen daar om lachen.
Ik heb in eerdere postings geschreven dat ze zei haar hart te moeten volgen en om dat gevoel te kunnen omschrijven, hoe “ somewhat inconvenient” dat is, gaf ze me De Profeet van Kahlil Gibran, en heb ik De Liefde voorgelezen. De pen van die man komt als een komeet aan in je hart als je open staat om zijn woorden in je te laten landen. Voor diegene die het niet kennen (maar jullie komen allemaal over als professionals in de liefde ) heb ik het hieronder gepost.
vrijdag 25 januari 2008 om 03:58
Toen zei Almitra: "Spreek tot ons over de Liefde"
En hij hief zijn hoofd op en keek naar de mensen, en hij werd stil. En met een diepe stem zei hij toen:
Als liefde je uitnodigt hem te volgen alhoewel zijn wegen moeilijk en steil zijn,
en als zijn vleugels je omgeven, dan buig je je voor hem.
Het zwaard dat verstopt zit onder zijn kleren kan je verwonden, en als hij spreekt geloof je hem,
alhoewel zijn stem je dromen kan vernietigen
zoals de Noordenwind de tuin in een woestijn kan veranderen.
Want zoals de liefde je kroont zo zal de liefde je kruisigen.
De liefde is voor je groei maar ook om je te kortwieken.
Zelfs als hij opstijgt en je teerste takken die in de zon trillen streelt,
zo zal hij ook naar je wortels gaan en ze heen en weer schudden terwijl je je vastklemt aan de aarde.
Hij kneedt je tot je zacht bent en dan neemt hij je mee naar zijn heilig vuur,
zodat je gewijd brood mag worden voor het heilige feest van God.
Al deze dingen zullen de liefde je aandoen zodat je de geheimen van je hart leert kennen,
en in die kennis een deel van het hart van het leven kunt worden.
Maar als je in je angst alleen op zoek bent naar de vrede en de pleziertjes van de liefde,
dan is het beter voor je je naaktheid te beschermen en buiten het bereik van de liefde te blijven en in de wereld zonder seizoenen te gaan wonen, om te lachen, maar niet totaal, en om te huilen,
maar niet totaal.
De liefde geeft niets anders dan zichzelf en neemt niets anders dan van zichzelf.
De liefde bezit niet, noch kan het in bezit genomen worden. Want de liefde is zichzelf genoeg.
Als je lief hebt moet je niet zeggen: God is in mijn hart, maar liever: ik ben in het hart van God
en denk maar niet dat je de richting van je liefde kunt leiden,
want als de liefde je waardig vindt, leidt hij je.
Liefde heeft geen andere wens dan zichzelf te vervullen.
Maar als je lief hebt en zo nodig wensen moet hebben, laten dit dan je wensen zijn:
te smelten en een stromende beek te worden
die de melodie van de liefde tot in de nacht door zingt
de pijn te kennen van te veel tederheid
gewond te worden door je eigen begrip van de liefde
gewillig te bloeden en zelfs met vreugde.
Tegen zonsopgang wakker te worden met een hart met vleugels
en dankbaar te zijn voor nog een dag vol liefde
te rusten tegen de middag en te mediteren over de extase van de liefde
’s avonds thuis te keren met dankbaarheid
en dan te slapen met een gebed voor de geliefde in je hart en een lied op je lippen.
En hij hief zijn hoofd op en keek naar de mensen, en hij werd stil. En met een diepe stem zei hij toen:
Als liefde je uitnodigt hem te volgen alhoewel zijn wegen moeilijk en steil zijn,
en als zijn vleugels je omgeven, dan buig je je voor hem.
Het zwaard dat verstopt zit onder zijn kleren kan je verwonden, en als hij spreekt geloof je hem,
alhoewel zijn stem je dromen kan vernietigen
zoals de Noordenwind de tuin in een woestijn kan veranderen.
Want zoals de liefde je kroont zo zal de liefde je kruisigen.
De liefde is voor je groei maar ook om je te kortwieken.
Zelfs als hij opstijgt en je teerste takken die in de zon trillen streelt,
zo zal hij ook naar je wortels gaan en ze heen en weer schudden terwijl je je vastklemt aan de aarde.
Hij kneedt je tot je zacht bent en dan neemt hij je mee naar zijn heilig vuur,
zodat je gewijd brood mag worden voor het heilige feest van God.
Al deze dingen zullen de liefde je aandoen zodat je de geheimen van je hart leert kennen,
en in die kennis een deel van het hart van het leven kunt worden.
Maar als je in je angst alleen op zoek bent naar de vrede en de pleziertjes van de liefde,
dan is het beter voor je je naaktheid te beschermen en buiten het bereik van de liefde te blijven en in de wereld zonder seizoenen te gaan wonen, om te lachen, maar niet totaal, en om te huilen,
maar niet totaal.
De liefde geeft niets anders dan zichzelf en neemt niets anders dan van zichzelf.
De liefde bezit niet, noch kan het in bezit genomen worden. Want de liefde is zichzelf genoeg.
Als je lief hebt moet je niet zeggen: God is in mijn hart, maar liever: ik ben in het hart van God
en denk maar niet dat je de richting van je liefde kunt leiden,
want als de liefde je waardig vindt, leidt hij je.
Liefde heeft geen andere wens dan zichzelf te vervullen.
Maar als je lief hebt en zo nodig wensen moet hebben, laten dit dan je wensen zijn:
te smelten en een stromende beek te worden
die de melodie van de liefde tot in de nacht door zingt
de pijn te kennen van te veel tederheid
gewond te worden door je eigen begrip van de liefde
gewillig te bloeden en zelfs met vreugde.
Tegen zonsopgang wakker te worden met een hart met vleugels
en dankbaar te zijn voor nog een dag vol liefde
te rusten tegen de middag en te mediteren over de extase van de liefde
’s avonds thuis te keren met dankbaarheid
en dan te slapen met een gebed voor de geliefde in je hart en een lied op je lippen.
vrijdag 25 januari 2008 om 04:03
Pfffffoeh, op mij maakte het grote indruk, terwijl ik het al eerder had gelezen maar dus waarschijnlijk de woorden niet wilde (of kon) zien en voelen.
Op een drukke dag in de Efteling moet je na een ritje in de Python opnieuw in de rij, op rustige dagen kan je blijven zitten. Ik voel dat we zojuist zo’n rit hebben gemaakt maar ik weet niet wat voor dag het is, zit ik nog in de achtbaan, of niet? Op dit moment maakt ’t me niet zoveel uit als ik maar hoger hoger hoger ga.
En_nu vliegt!
Wat een gevaar, precies zoals Gibran het verwoord.
Ik heb altijd een gesprek met, noem het god, voor ik in slaap val. Dan nemen we even de dag door en bekijken wat de wensen zijn voor de volgende dag. Vanacht realiseerde ik me opeens dat ik het " vergeten" was. Dus om het goed te maken ben ik dit maar gaan tikken, maar ik moet nu echt gaan pitten.
Trusten
En oh zo erg bedankt, jullie allemaal, wat was dit een openbaring voor me. Wat jullie schreven aan de hand van jullie eigen ervaringen vond ik zo mooi, ik hoop dat het me lukt dat zelf ook te kunnen voor anderen. Mijn eerste les voor iedere man: vraag pas als je het antwoord aankan. Een tweede advies jointjes kunnen bij de gesprekken daarna ontzettend helpen!
Ik ben nu in een hoezee stemming, mag ’t ff, ik gun het mezelf in ieder geval, we hebben ook nog eens heerlijke sex gehad ( de hele week trouwens) en ik ga nu de ring die ik vandaag voor Valentijnsdag had gekocht naast haar kussen leggen.
Je hebt ‘m toch wel gevonden hoop ik? Goeiemorgen schat, ik hou van je!
Op een drukke dag in de Efteling moet je na een ritje in de Python opnieuw in de rij, op rustige dagen kan je blijven zitten. Ik voel dat we zojuist zo’n rit hebben gemaakt maar ik weet niet wat voor dag het is, zit ik nog in de achtbaan, of niet? Op dit moment maakt ’t me niet zoveel uit als ik maar hoger hoger hoger ga.
En_nu vliegt!
Wat een gevaar, precies zoals Gibran het verwoord.
Ik heb altijd een gesprek met, noem het god, voor ik in slaap val. Dan nemen we even de dag door en bekijken wat de wensen zijn voor de volgende dag. Vanacht realiseerde ik me opeens dat ik het " vergeten" was. Dus om het goed te maken ben ik dit maar gaan tikken, maar ik moet nu echt gaan pitten.
Trusten
En oh zo erg bedankt, jullie allemaal, wat was dit een openbaring voor me. Wat jullie schreven aan de hand van jullie eigen ervaringen vond ik zo mooi, ik hoop dat het me lukt dat zelf ook te kunnen voor anderen. Mijn eerste les voor iedere man: vraag pas als je het antwoord aankan. Een tweede advies jointjes kunnen bij de gesprekken daarna ontzettend helpen!
Ik ben nu in een hoezee stemming, mag ’t ff, ik gun het mezelf in ieder geval, we hebben ook nog eens heerlijke sex gehad ( de hele week trouwens) en ik ga nu de ring die ik vandaag voor Valentijnsdag had gekocht naast haar kussen leggen.
Je hebt ‘m toch wel gevonden hoop ik? Goeiemorgen schat, ik hou van je!
vrijdag 25 januari 2008 om 09:25
En_nu, wat een prachtige postings heb je geplaatst.
En inderdaad, geniet van dit gevoel, je hebt het verdiend, jullie hebben het allebei verdiend trouwens. Wat mooi om te lezen dat jullie elkaars ziel weer geraakt hebben. En de citaten van Kahlil Gibran zijn inderdaad zeer treffend.
Zoals zo vaak, lezend op dit forum, schoot ik vol van je woorden. Er is veel verdriet in relaties maar er kunnen ook mooie dingen gebeuren. Héle mooie dingen zelfs. Ik ben blij voor jullie!
Liefs,
Leo
En inderdaad, geniet van dit gevoel, je hebt het verdiend, jullie hebben het allebei verdiend trouwens. Wat mooi om te lezen dat jullie elkaars ziel weer geraakt hebben. En de citaten van Kahlil Gibran zijn inderdaad zeer treffend.
Zoals zo vaak, lezend op dit forum, schoot ik vol van je woorden. Er is veel verdriet in relaties maar er kunnen ook mooie dingen gebeuren. Héle mooie dingen zelfs. Ik ben blij voor jullie!
Liefs,
Leo
