Relaties
alle pijlers
Mijn vrouw wil relaties met anderen
zondag 20 januari 2008 om 18:02
Mijn vrouw, aantrekkelijke dertigster, heeft aangegeven dat ze er tijdens onze relatie van 15 jaar en 2 kinderen is achter gekomen dat de rol van echtgenoot en moeder niet " haar ding" is en niet gelukkig is of denkt te kunnen worden in de huidige situatie. Ze wil vrijheid, spanning, anderen ontmoeten, al dan niet voor sex, en heeft het gevoel dat ze deze zaken heeft laten schieten door vroeg te trouwen. In haar ideale wereld kan dit allemaal inclusief een goed contact, al dan niet met sex, met mij. In voorgaande jaren heb ik duidelijk aangegeven dat ik haar niet wil delen maar ik zie ook dat zij niet gelukkig is en het spijt haar enorm dat deze gevoelens niet bij haar weggaan. Ik hou van haar, we hebben goede sex en ze zegt niks te klagen te hebben met mij als echtgenoot en vader van onze kinderen. Hoe kan zij gelukkig worden? Een scheiding lijkt de simpelste oplossing maar ik heb mezelf altijd voorgehouden dat ik daarna de deur zal opendoen als ze de kinderen komt ophalen, maar ik geen kop koffie, laat staan sex, zal kunnen geven. De gedachte dat ons gezin uiteenvalt maakt me beroerd. Als iemand vreemdgaat en het stil houdt ondermijn je het vertrouwen, wat als iemand vreemd wil gaan en hier open over is? Zij verwacht de nodige shit over haar heen te krijgen van vrienden, familie etc. als onze relatie eindigt en daar is ze bang voor. Ik hou van haar wat inhoudt dat ik haar gelukkig wil zien, zelfs als dit ten koste gaat van mijn eigen geluk maar maar ik weet niet of ik het emotioneel aan kan om ons gezin bijeen te houden en over te gaan op een vrije relatie. Ik voel me momenteel, natuurlijk, superklote en triest maar ik ben niet boos en kan haar zelfs begrijpen. Wie kan/wil/durft hier iets over te zeggen zodat ik er niet alleen mee hoef te wortselen, snik.
zondag 20 januari 2008 om 22:05
En_nu,
Je kunt je gebonden voelen en je kunt gebonden zijn.
Snap je het verschil?
Je vrouw ervaart beiden volgens mij.
Het kan best zo zijn dat als ze straks echt ongebonden is, los van jou dus op welke manier dan ook, ze zich alsnog gebonden voelt.
Feit is wel dat je haar niet kunt vasthouden.
Wat kreeft bedoeld is het verschil tussen van buiten naar binnen kijken en daadwerkelijk binnen zijn.
Daar kan een groot verschil in zitten.
Misschien eens samen met een relatie therapeut praten?
Jullie hebben het nu vooral over hetgeen jullie scheidt en niet hetgeen jullie verbind.
Je kunt je gebonden voelen en je kunt gebonden zijn.
Snap je het verschil?
Je vrouw ervaart beiden volgens mij.
Het kan best zo zijn dat als ze straks echt ongebonden is, los van jou dus op welke manier dan ook, ze zich alsnog gebonden voelt.
Feit is wel dat je haar niet kunt vasthouden.
Wat kreeft bedoeld is het verschil tussen van buiten naar binnen kijken en daadwerkelijk binnen zijn.
Daar kan een groot verschil in zitten.
Misschien eens samen met een relatie therapeut praten?
Jullie hebben het nu vooral over hetgeen jullie scheidt en niet hetgeen jullie verbind.
maandag 21 januari 2008 om 00:44
Laat haar lekker op d'r bek gaan. Ik zit me een beetje op te winden over dat gedrag. Zo stom!
Ik spreek uit ervaring, been there, seen it, done it, and got the t-shirt.
Ik dacht ook het ergens anders te vinden, dat het allemaal niet genoeg was en ontevredenheid.
Ik heb het geweten! Ook een echtgenoot vol begrip, maar op het laatst werd ie er gek van.
Want ik maakte er een potje van met mijn afschuwelijke gedrag, zelfde wat jouw vrouw tentoonspreidt. Weg huwelijk na 20 jaar.
Daar word je niet echt blij van.
Ik spreek uit ervaring, been there, seen it, done it, and got the t-shirt.
Ik dacht ook het ergens anders te vinden, dat het allemaal niet genoeg was en ontevredenheid.
Ik heb het geweten! Ook een echtgenoot vol begrip, maar op het laatst werd ie er gek van.
Want ik maakte er een potje van met mijn afschuwelijke gedrag, zelfde wat jouw vrouw tentoonspreidt. Weg huwelijk na 20 jaar.
Daar word je niet echt blij van.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
maandag 21 januari 2008 om 11:57
quote:Reiger100 schreef op 20 januari 2008 @ 20:31:
En-nu, uit alles wat je over je vrouw schrijft, heb ik het idee dat zij inderdaad niet voor het huwelijk 'gemaakt' is. Dat het meer is dan alleen maar een bevlieging. Dat ze eigenlijk altijd al zo geweest is. Klopt dat? ............
Dat klopt inderdaad en daarom is het moeilijk om boos te zijn en ook niet prettig als anderen er in mij ogen te gemakkelijk op reageren. Ze voelt zich ontzettend schuldig en durft er eigenlijk niet over na te denken. Er valt dus momenteel ook niet iets concreets te kiezen. Onze ideeen over het post-scheidingstijdperk lopen uiteen, waar zij denkt dat een "normale" relatie zal blijven, zie ik het toch als vrij definitief kappen. Dat komt vreemd over omdat ik niet boos ben en dit als een soort wraak lijkt, ik kan me echter (vandaag itt gister) niet voorstellen normaal met haar om te kunnen gaan zolang ik van haar hou. En hoe wel ik niet zo'n zwart-wit denker ben heb ik nu het gevoel dat als het houden-van verdwenen is, het overzal gaan in het omgekeerde, geen haat maar wel aversie en antipathie en dat zijn niet bepaald de eerste associaties bij een normale relatie.
En-nu, uit alles wat je over je vrouw schrijft, heb ik het idee dat zij inderdaad niet voor het huwelijk 'gemaakt' is. Dat het meer is dan alleen maar een bevlieging. Dat ze eigenlijk altijd al zo geweest is. Klopt dat? ............
Dat klopt inderdaad en daarom is het moeilijk om boos te zijn en ook niet prettig als anderen er in mij ogen te gemakkelijk op reageren. Ze voelt zich ontzettend schuldig en durft er eigenlijk niet over na te denken. Er valt dus momenteel ook niet iets concreets te kiezen. Onze ideeen over het post-scheidingstijdperk lopen uiteen, waar zij denkt dat een "normale" relatie zal blijven, zie ik het toch als vrij definitief kappen. Dat komt vreemd over omdat ik niet boos ben en dit als een soort wraak lijkt, ik kan me echter (vandaag itt gister) niet voorstellen normaal met haar om te kunnen gaan zolang ik van haar hou. En hoe wel ik niet zo'n zwart-wit denker ben heb ik nu het gevoel dat als het houden-van verdwenen is, het overzal gaan in het omgekeerde, geen haat maar wel aversie en antipathie en dat zijn niet bepaald de eerste associaties bij een normale relatie.
maandag 21 januari 2008 om 12:16
En_nu, juist als je blijft schipperen, en geen daadkracht toont, kan het juist ook leiden tot een scheiding. Dat ze zich schuldig voelt, is ook omdat ze in gedachte al met die sprong bezig is. Als jij begrip toont, dan zal zij waarschijnlijk springen, en ben je er kwijt. Mogelijk gaat er nog een lange lijdensweg aan vooraf, voordat ze gaat springen.
Vaak reageren vrouwen er goed op als je kordaat de touwtjes in handen neemt in zo'n situatie. Geen geschipper, maar gewoon zeggen, als je dit wilt, is dit je enige keuze. Ze zoekt nu spanning / leiding, en in ieder geval geef je niet de leiding. Als ze een tijd op zichzelf woont, heeft ze ook de spanning daarvan.
Het is heel vervelend, maar een goed huwelijk is gebaseerd op gelijkheid en respect, maar soms verlangen vrouwen dat een man de knopen doorhakt en de beslissingen neemt. Je houding siert je, en maken je tot een goed mens. Wat kordater optreden (niet overdrijven), maakt je een betere echtgenoot.
Ik hoop dat het een beetje overkomt, wat ik probeer duidelijk te maken. In ieder geval hoop ik dat het goed komt, want je verdient dit niet. Groetjes kreeft
Vaak reageren vrouwen er goed op als je kordaat de touwtjes in handen neemt in zo'n situatie. Geen geschipper, maar gewoon zeggen, als je dit wilt, is dit je enige keuze. Ze zoekt nu spanning / leiding, en in ieder geval geef je niet de leiding. Als ze een tijd op zichzelf woont, heeft ze ook de spanning daarvan.
Het is heel vervelend, maar een goed huwelijk is gebaseerd op gelijkheid en respect, maar soms verlangen vrouwen dat een man de knopen doorhakt en de beslissingen neemt. Je houding siert je, en maken je tot een goed mens. Wat kordater optreden (niet overdrijven), maakt je een betere echtgenoot.
Ik hoop dat het een beetje overkomt, wat ik probeer duidelijk te maken. In ieder geval hoop ik dat het goed komt, want je verdient dit niet. Groetjes kreeft
maandag 21 januari 2008 om 12:24
En_nu, mensen proberen hier werkelijk met je mee te denken maar het is erg moeilijk je helemaal in te leven als je de betrokkenen niet kent. We kennen jou nauwelijks en je vrouw helemaal niet.
Het lijkt me heel erg moeilijk waar jullie doorheen gaan en ik wil je graag advies geven maar ik denk dat je zelf ook inziet dat als je vrouw haar plannen doorzet en haar gevoelens niet kan veranderen, een breuk bijna onafwendbaar is. Vooral omdat jij ook je eigen principes in de gaten moet houden.
Ik ben benieuwd wat je vrouw er van vindt dat je hier over jullie vertelt. Of weet ze dat niet? Ook prima hoor maar het lijkt me zo goed als ze leest wat we hier zeggen.
Het lijkt me heel erg moeilijk waar jullie doorheen gaan en ik wil je graag advies geven maar ik denk dat je zelf ook inziet dat als je vrouw haar plannen doorzet en haar gevoelens niet kan veranderen, een breuk bijna onafwendbaar is. Vooral omdat jij ook je eigen principes in de gaten moet houden.
Ik ben benieuwd wat je vrouw er van vindt dat je hier over jullie vertelt. Of weet ze dat niet? Ook prima hoor maar het lijkt me zo goed als ze leest wat we hier zeggen.
maandag 21 januari 2008 om 12:29
quote:en_nu schreef op 21 januari 2008 @ 11:57:
[...]
Dat klopt inderdaad en daarom is het moeilijk om boos te zijn en ook niet prettig als anderen er in mij ogen te gemakkelijk op reageren. Ze voelt zich ontzettend schuldig en durft er eigenlijk niet over na te denken. Er valt dus momenteel ook niet iets concreets te kiezen.
Die laatste zin, dat er niets te kiezen valt, begrijp ik niet goed.
Ik heb het gisteravond met mijn man (die ooit iets vergelijkbaars heeft meegemaakt na 20 jaar huwelijk) over je situatie gehad. Volgens hem zou je er goed aan doen om je vrouw te laten doen wat ze wil, en te kijken wat er vervolgens gebeurt. Het gevolg daarvan zal volgens hem waarschijnlijk zijn dat je afstand van haar zult nemen. Dat is nodig om je voor te bereiden om een scheiding. Hij denkt net als ik dat een scheiding 1) onvermijdelijk is, en 2) je de kans kan geven om uiteindelijk gelukkig te worden. (Zelfs al lijkt dat laatste je nu waarschijnlijk onmogelijk.)
Onze ideeen over het post-scheidingstijdperk lopen uiteen, waar zij denkt dat een "normale" relatie zal blijven, zie ik het toch als vrij definitief kappen. Dat komt vreemd over omdat ik niet boos ben en dit als een soort wraak lijkt, ik kan me echter (vandaag itt gister) niet voorstellen normaal met haar om te kunnen gaan zolang ik van haar hou. En hoe wel ik niet zo'n zwart-wit denker ben heb ik nu het gevoel dat als het houden-van verdwenen is, het overzal gaan in het omgekeerde, geen haat maar wel aversie en antipathie en dat zijn niet bepaald de eerste associaties bij een normale relatie.
Dat zou goed kunnen. Die aversie en antipathie voelt mijn man nu ook bij zijn ex. (Maar dat komt hoofdzakelijk door de manier waarop zij tijdens en na de scheiding met hem omgegaan is; zij legde de hele schuld bij hem, probeerde de kinderen tegen hem op te zetten en loog over vanalles.) Ik voel het bij mijn ex ook, maar om andere redenen.
Maar het zou ook kunnen dat, als je vrouw jou tijdens/na de scheiding op een 'nette' manier behandelt, en jij in een nieuwe relatie weer gelukkig geworden bent,die aversie geleidelijk plaats maakt voor onverschilligheid.
Hoe dan ook, je zou vanwege je kinderen je eventuele gevoelens van aversie opzij moeten zetten en op een nette manier met haar omgaan. Dus niet over haar roddelen waar je kinderen bij zijn, of in het bijzijn van gemeenschappelijke kennissen.
[...]
Dat klopt inderdaad en daarom is het moeilijk om boos te zijn en ook niet prettig als anderen er in mij ogen te gemakkelijk op reageren. Ze voelt zich ontzettend schuldig en durft er eigenlijk niet over na te denken. Er valt dus momenteel ook niet iets concreets te kiezen.
Die laatste zin, dat er niets te kiezen valt, begrijp ik niet goed.
Ik heb het gisteravond met mijn man (die ooit iets vergelijkbaars heeft meegemaakt na 20 jaar huwelijk) over je situatie gehad. Volgens hem zou je er goed aan doen om je vrouw te laten doen wat ze wil, en te kijken wat er vervolgens gebeurt. Het gevolg daarvan zal volgens hem waarschijnlijk zijn dat je afstand van haar zult nemen. Dat is nodig om je voor te bereiden om een scheiding. Hij denkt net als ik dat een scheiding 1) onvermijdelijk is, en 2) je de kans kan geven om uiteindelijk gelukkig te worden. (Zelfs al lijkt dat laatste je nu waarschijnlijk onmogelijk.)
Onze ideeen over het post-scheidingstijdperk lopen uiteen, waar zij denkt dat een "normale" relatie zal blijven, zie ik het toch als vrij definitief kappen. Dat komt vreemd over omdat ik niet boos ben en dit als een soort wraak lijkt, ik kan me echter (vandaag itt gister) niet voorstellen normaal met haar om te kunnen gaan zolang ik van haar hou. En hoe wel ik niet zo'n zwart-wit denker ben heb ik nu het gevoel dat als het houden-van verdwenen is, het overzal gaan in het omgekeerde, geen haat maar wel aversie en antipathie en dat zijn niet bepaald de eerste associaties bij een normale relatie.
Dat zou goed kunnen. Die aversie en antipathie voelt mijn man nu ook bij zijn ex. (Maar dat komt hoofdzakelijk door de manier waarop zij tijdens en na de scheiding met hem omgegaan is; zij legde de hele schuld bij hem, probeerde de kinderen tegen hem op te zetten en loog over vanalles.) Ik voel het bij mijn ex ook, maar om andere redenen.
Maar het zou ook kunnen dat, als je vrouw jou tijdens/na de scheiding op een 'nette' manier behandelt, en jij in een nieuwe relatie weer gelukkig geworden bent,die aversie geleidelijk plaats maakt voor onverschilligheid.
Hoe dan ook, je zou vanwege je kinderen je eventuele gevoelens van aversie opzij moeten zetten en op een nette manier met haar omgaan. Dus niet over haar roddelen waar je kinderen bij zijn, of in het bijzijn van gemeenschappelijke kennissen.
maandag 21 januari 2008 om 12:37
quote:kreeft1 schreef op 21 januari 2008 @ 12:16:
Ik hoop dat het een beetje overkomt, wat ik probeer duidelijk te maken. In ieder geval hoop ik dat het goed komt, want je verdient dit niet. Groetjes kreeft
Met dat laatste ben ik het helemaal eens, maar ik verschil van mening over wat 'goed komen' in dit geval is. Volgens mij kan het ook goed komen door te scheiden.
Ik ben zelf gescheiden geweest, en mijn man ook, maar toch is het helemaal met ons goedgekomen, en zelfs veel beter dan als ons vorige huwelijk in stand gebleven zou zijn.
Ik hoop dat het een beetje overkomt, wat ik probeer duidelijk te maken. In ieder geval hoop ik dat het goed komt, want je verdient dit niet. Groetjes kreeft
Met dat laatste ben ik het helemaal eens, maar ik verschil van mening over wat 'goed komen' in dit geval is. Volgens mij kan het ook goed komen door te scheiden.
Ik ben zelf gescheiden geweest, en mijn man ook, maar toch is het helemaal met ons goedgekomen, en zelfs veel beter dan als ons vorige huwelijk in stand gebleven zou zijn.
maandag 21 januari 2008 om 12:50
maandag 21 januari 2008 om 16:14
quote:kreeft1 schreef op 20 januari 2008 @ 21:22:
En-nu, waarom huur je niet voor haar een flatje, en dan met het bijbehorende budget wat erbij hoort. Wat een paternalisme. De vrouw van en-nu werkt en heeft een eigen inkomen. Waarom zou zij het leven van een bijstandsmoeder moeten krijgen na een scheiding? Niet alle vrouwen maken zichzelf volledig afhankelijk van het inkomen van hun man als er kinderen zijn.
En-nu, waarom huur je niet voor haar een flatje, en dan met het bijbehorende budget wat erbij hoort. Wat een paternalisme. De vrouw van en-nu werkt en heeft een eigen inkomen. Waarom zou zij het leven van een bijstandsmoeder moeten krijgen na een scheiding? Niet alle vrouwen maken zichzelf volledig afhankelijk van het inkomen van hun man als er kinderen zijn.
maandag 21 januari 2008 om 16:24
quote:wanda_p schreef op 21 januari 2008 @ 16:14:
[...]
Wat een paternalisme. De vrouw van en-nu werkt en heeft een eigen inkomen. Waarom zou zij het leven van een bijstandsmoeder moeten krijgen na een scheiding? Niet alle vrouwen maken zichzelf volledig afhankelijk van het inkomen van hun man als er kinderen zijn.Ik ben het met Wanda eens. Laat haar zelf dat flatje huren en betalen.
[...]
Wat een paternalisme. De vrouw van en-nu werkt en heeft een eigen inkomen. Waarom zou zij het leven van een bijstandsmoeder moeten krijgen na een scheiding? Niet alle vrouwen maken zichzelf volledig afhankelijk van het inkomen van hun man als er kinderen zijn.Ik ben het met Wanda eens. Laat haar zelf dat flatje huren en betalen.
maandag 21 januari 2008 om 17:10
@ Wanda & Reiger, spreekwoordelijk dan. Ik geloof best dat zij het allemaal zelf kan regelen. Maar het doel is eigenlijk dat zij ook de keerzijde ziet van het leven wat zij zich voorstelt. En niet alleen de "lusten".
@ Reiger, ik ga ervan uit dat je geen relatie begint om hem af te stoppen. Ik zou het stoppen dan geen goedkomen willen noemen. Ondanks dat misschien beiden dan beter af zijn als de relatie gestopt wordt.
@ Reiger, ik ga ervan uit dat je geen relatie begint om hem af te stoppen. Ik zou het stoppen dan geen goedkomen willen noemen. Ondanks dat misschien beiden dan beter af zijn als de relatie gestopt wordt.
maandag 21 januari 2008 om 17:17
quote:kreeft1 schreef op 21 januari 2008 @ 17:10:
@ Reiger, ik ga ervan uit dat je geen relatie begint om hem af te stoppen. Ik zou het stoppen dan geen goedkomen willen noemen. Ondanks dat misschien beiden dan beter af zijn als de relatie gestopt wordt.
Kreeft, ik denk daar anders over, omdat ik andere ervaringen heb dan jij.
Als je in een relatie niet gelukkig kunt worden, ondanks vele inspanningen, is het niet alleen beter om met die relatie te stoppen, maar is het ook de enige manier waarop het met jou goed kan komen (bijvoorbeeld doordat je vervolgens een veel betere relatie met iemand anders krijgt).
Het doel is niet dat het goedkomt met de relatie die je op dat moment hebt, maar met de persoon die die relatie heeft. Soms valt dat samen, maar soms ook niet. Begrijp je wat ik bedoel?
@ Reiger, ik ga ervan uit dat je geen relatie begint om hem af te stoppen. Ik zou het stoppen dan geen goedkomen willen noemen. Ondanks dat misschien beiden dan beter af zijn als de relatie gestopt wordt.
Kreeft, ik denk daar anders over, omdat ik andere ervaringen heb dan jij.
Als je in een relatie niet gelukkig kunt worden, ondanks vele inspanningen, is het niet alleen beter om met die relatie te stoppen, maar is het ook de enige manier waarop het met jou goed kan komen (bijvoorbeeld doordat je vervolgens een veel betere relatie met iemand anders krijgt).
Het doel is niet dat het goedkomt met de relatie die je op dat moment hebt, maar met de persoon die die relatie heeft. Soms valt dat samen, maar soms ook niet. Begrijp je wat ik bedoel?
maandag 21 januari 2008 om 17:17
quote:eleonora schreef op 21 januari 2008 @ 16:58:
Ik heb het gevoel dat en_nu nog niet toe is aan denken aan zijn vrouw op een flat alleen.....
Ik denk het ook. Ik denk dat zij er ook nog niet klaar voor is, maar als zij er voor zichzelf klaar voor is, dan komt ze waarschijnlijk ook niet meer terug denk ik. De klok tikt denk ik.
Het vervelende is waarschijnlijk, dat als aan haar getrokken blijft worden, ze steeds meer gaat focussen op een ander leven.
Ik heb het gevoel dat en_nu nog niet toe is aan denken aan zijn vrouw op een flat alleen.....
Ik denk het ook. Ik denk dat zij er ook nog niet klaar voor is, maar als zij er voor zichzelf klaar voor is, dan komt ze waarschijnlijk ook niet meer terug denk ik. De klok tikt denk ik.
Het vervelende is waarschijnlijk, dat als aan haar getrokken blijft worden, ze steeds meer gaat focussen op een ander leven.
maandag 21 januari 2008 om 17:18
quote:Reiger100 schreef op 21 januari 2008 @ 17:17:
[...]
Kreeft, ik denk daar anders over, omdat ik andere ervaringen heb dan jij.
Als je in een relatie niet gelukkig kunt worden, ondanks vele inspanningen, is het niet alleen beter om met die relatie te stoppen, maar is het ook de enige manier waarop het met jou goed kan komen (bijvoorbeeld doordat je vervolgens een veel betere relatie met iemand anders krijgt).
Het doel is niet dat het goedkomt met de relatie die je op dat moment hebt, maar met de persoon die die relatie heeft. Soms valt dat samen, maar soms ook niet. Begrijp je wat ik bedoel?Ja hoor, helemaal mee eens.
[...]
Kreeft, ik denk daar anders over, omdat ik andere ervaringen heb dan jij.
Als je in een relatie niet gelukkig kunt worden, ondanks vele inspanningen, is het niet alleen beter om met die relatie te stoppen, maar is het ook de enige manier waarop het met jou goed kan komen (bijvoorbeeld doordat je vervolgens een veel betere relatie met iemand anders krijgt).
Het doel is niet dat het goedkomt met de relatie die je op dat moment hebt, maar met de persoon die die relatie heeft. Soms valt dat samen, maar soms ook niet. Begrijp je wat ik bedoel?Ja hoor, helemaal mee eens.
maandag 21 januari 2008 om 18:10
quote:houvanjezelf schreef op 21 januari 2008 @ 12:09:
Volgens mij ben jij degene die de scheiding wil en hoeft die van je vrouw niet perse.
Klopt dat??
Jullie belevingswereld is volkomen verschillend lijkt het.
Dat maakt het ook zo moeilijk om elkaar hierin nader te komen.nee een scheiding is het laatste wat ik wil, omdat ik, itt tot haar, niet kan zien dat je na je scheiding nog met elkaar om kan gaan (anders dan het noodzakelijk mbt kinderen etc.)
Volgens mij ben jij degene die de scheiding wil en hoeft die van je vrouw niet perse.
Klopt dat??
Jullie belevingswereld is volkomen verschillend lijkt het.
Dat maakt het ook zo moeilijk om elkaar hierin nader te komen.nee een scheiding is het laatste wat ik wil, omdat ik, itt tot haar, niet kan zien dat je na je scheiding nog met elkaar om kan gaan (anders dan het noodzakelijk mbt kinderen etc.)
maandag 21 januari 2008 om 18:17
quote:eleonora schreef op 21 januari 2008 @ 12:24:
......
Ik ben benieuwd wat je vrouw er van vindt dat je hier over jullie vertelt. Of weet ze dat niet? Ook prima hoor maar het lijkt me zo goed als ze leest wat we hier zeggen.Zij weet hier (nog) niets van af, ik vertel hier niets wat ik niet tegen haar kan zeggen maar qua gevoel vindt ik het nu gemakkelijker dat zij niet op de hoogte is en ik degene ben die dit initiatief nam. Ook weet ik niet hoe ze reageert op (voor haar ongevraagd) advies van anderen. Het lijkt me beter dat ze eerst met anderen praat die ze goed kent. Dat heeft ze niet eerder durfen doen.
......
Ik ben benieuwd wat je vrouw er van vindt dat je hier over jullie vertelt. Of weet ze dat niet? Ook prima hoor maar het lijkt me zo goed als ze leest wat we hier zeggen.Zij weet hier (nog) niets van af, ik vertel hier niets wat ik niet tegen haar kan zeggen maar qua gevoel vindt ik het nu gemakkelijker dat zij niet op de hoogte is en ik degene ben die dit initiatief nam. Ook weet ik niet hoe ze reageert op (voor haar ongevraagd) advies van anderen. Het lijkt me beter dat ze eerst met anderen praat die ze goed kent. Dat heeft ze niet eerder durfen doen.
maandag 21 januari 2008 om 18:30
quote:Reiger100 schreef op 21 januari 2008 @ 12:29:
...".Er valt dus momenteel ook niet iets concreets te kiezen."
Die laatste zin, dat er niets te kiezen valt, begrijp ik niet goed.
Ik bedoel dat het voor haar nieuw is om hier over te praten (ipv in je eentje denken) en zij dus ook niet heel concreet kan aangeven wat nu de wensen/behoeften zijn en of ik daar dus mee akkoord kan gaan of niet.
quote:Reiger100 schreef op 21 januari 2008 @ 12:29:
...Volgens hem zou je er goed aan doen om je vrouw te laten doen wat ze wil, en te kijken wat er vervolgens gebeurt. ..
Daar praten we nu over, wat wil ze precies en wat zijn de consequenties (bijvoorbeeld een nieuwe woning zoeken)
quote:Reiger100 schreef op 21 januari 2008 @ 12:29:
....Maar het zou ook kunnen dat, ...jij in een nieuwe relatie weer gelukkig geworden bent,die aversie geleidelijk plaats maakt voor onverschilligheid. ..
Dat lijkt me mooi maar ik kan me dat nu niet voorstellen, ik zie ook geen geroddel en dat soort praktijen voor me maar over is over. We hebben nu een bepaalde relatie, zij denkt dat daar nog wat van overblijft en ik dus in het geheel niet.
...".Er valt dus momenteel ook niet iets concreets te kiezen."
Die laatste zin, dat er niets te kiezen valt, begrijp ik niet goed.
Ik bedoel dat het voor haar nieuw is om hier over te praten (ipv in je eentje denken) en zij dus ook niet heel concreet kan aangeven wat nu de wensen/behoeften zijn en of ik daar dus mee akkoord kan gaan of niet.
quote:Reiger100 schreef op 21 januari 2008 @ 12:29:
...Volgens hem zou je er goed aan doen om je vrouw te laten doen wat ze wil, en te kijken wat er vervolgens gebeurt. ..
Daar praten we nu over, wat wil ze precies en wat zijn de consequenties (bijvoorbeeld een nieuwe woning zoeken)
quote:Reiger100 schreef op 21 januari 2008 @ 12:29:
....Maar het zou ook kunnen dat, ...jij in een nieuwe relatie weer gelukkig geworden bent,die aversie geleidelijk plaats maakt voor onverschilligheid. ..
Dat lijkt me mooi maar ik kan me dat nu niet voorstellen, ik zie ook geen geroddel en dat soort praktijen voor me maar over is over. We hebben nu een bepaalde relatie, zij denkt dat daar nog wat van overblijft en ik dus in het geheel niet.
maandag 21 januari 2008 om 18:38
quote:kreeft1 schreef op 21 januari 2008 @ 17:17:
[...]
Ik denk het ook. Ik denk dat zij er ook nog niet klaar voor is, maar als zij er voor zichzelf klaar voor is, dan komt ze waarschijnlijk ook niet meer terug denk ik. De klok tikt denk ik.
Het vervelende is waarschijnlijk, dat als aan haar getrokken blijft worden, ze steeds meer gaat focussen op een ander leven.De "flat alleen" komt bij al definitief als scheiding over als die flat in de buurt ligt, het zou voor mij al gemakkelijker (lees minder definitief) zijn als ze, tijdelijk, naar een andere plek of het buitenland zou gaan. Ik heb haar gezegd om te denken om alleen of met anderen op vakantie te gaan.
[...]
Ik denk het ook. Ik denk dat zij er ook nog niet klaar voor is, maar als zij er voor zichzelf klaar voor is, dan komt ze waarschijnlijk ook niet meer terug denk ik. De klok tikt denk ik.
Het vervelende is waarschijnlijk, dat als aan haar getrokken blijft worden, ze steeds meer gaat focussen op een ander leven.De "flat alleen" komt bij al definitief als scheiding over als die flat in de buurt ligt, het zou voor mij al gemakkelijker (lees minder definitief) zijn als ze, tijdelijk, naar een andere plek of het buitenland zou gaan. Ik heb haar gezegd om te denken om alleen of met anderen op vakantie te gaan.
maandag 21 januari 2008 om 18:43
quote:blijfgewoonbianca schreef op 21 januari 2008 @ 18:22:
En-nu ; hóe vrij wil ze zijn ? ( zie mijn laatste posting )
daar kan ik nu geen antwoord op geven, het gaat er iig niet om te kunnen sletten (da's te goedkoop, dat is ze niet, wil ze niet, ik ben er een beetje bang voor vandaar dat ik haar na een scheiding liever niet in de buurt heb).
Het is tevens de vraag die ik van haar beantwoord wil zien (wat maakt je ongelukkig en hoe denk je dit te kunnen veranderen).
En-nu ; hóe vrij wil ze zijn ? ( zie mijn laatste posting )
daar kan ik nu geen antwoord op geven, het gaat er iig niet om te kunnen sletten (da's te goedkoop, dat is ze niet, wil ze niet, ik ben er een beetje bang voor vandaar dat ik haar na een scheiding liever niet in de buurt heb).
Het is tevens de vraag die ik van haar beantwoord wil zien (wat maakt je ongelukkig en hoe denk je dit te kunnen veranderen).
maandag 21 januari 2008 om 18:50
en_nu, ik hoop dat jullie in een later stadium kunnen praten over de gesprekken met anderen, misschien kan ze dan wel lezen wat we hier besproken hebben als jij dat ook wil.
Je bent erg stellig in het niet met elkaar omgaan als je eenmaal uit elkaat bent. Daar kan ik me persoonlijk veel bij voorstellen. Ik wil ook niks met mijn ex te maken hebben maar ik had een hekel aan mijn ex op het laatst, jij houdt van je vrouw. In jullie geval zal het vrijlaten uit liefde zijn (áls dat gebeurt natuurlijk he). Ik denk toch dat dat anders is dan weggaan bij elkaar als je elkaar niet meer uit kunt staan. Denk je niet?
Dat mensen niet meer met elkaar om kunnen gaan na een scheiding is dat een principe van je of meer iets waarvan je denkt dat het voor jou zo werkt?
Je bent erg stellig in het niet met elkaar omgaan als je eenmaal uit elkaat bent. Daar kan ik me persoonlijk veel bij voorstellen. Ik wil ook niks met mijn ex te maken hebben maar ik had een hekel aan mijn ex op het laatst, jij houdt van je vrouw. In jullie geval zal het vrijlaten uit liefde zijn (áls dat gebeurt natuurlijk he). Ik denk toch dat dat anders is dan weggaan bij elkaar als je elkaar niet meer uit kunt staan. Denk je niet?
Dat mensen niet meer met elkaar om kunnen gaan na een scheiding is dat een principe van je of meer iets waarvan je denkt dat het voor jou zo werkt?
