Relaties
alle pijlers
Minaressen-lot? Wat zouden jullie doen?
vrijdag 29 februari 2008 om 10:03
Heb sinds een jaar wat met een getrouwde man. Wat als een "one-time" ontmoeting gepland was, ontwikkelde zich in de loop van de tijd tot heel warme gevoelens, we zijn absoluut mekaars soulmate. Bij onze eerste ontmoeting stond ik op het punt om te gaan scheiden (had niks met hem te maken), zijn huwelijk liep meer dan stroef, maar voor dochter, gezamenlijke zaak en huis, wilde hij in ieder geval kijken wat er nog van te redden viel.
We wonen ver uit elkaar, dus zien we mekaar niet zo vaak. Wel bellen en msn-en we iedere dag. Bij onze eerste ontmoeting was het uitgangspunkt heel duidelijk "geen verwachtingen, geen verplichtingen". Door de onverwachte gevoelens is er toch meer ontstaan, maar ik houd dat standpunt nog steeds heel duidelijk voor ogen. Af en toe laat hij doorschemeren, dat áls hij vrij zou zijn, hij dan graag met mij door zou willen, maar ik vraag er nooit naar en concreet hebben we het er dus ook nooit over gehad.
Inmiddels is hij wat zijn huwelijk betreft op een punt beland, waar hij vreest dat het niet meer beter gaat worden. Hij wilde met zijn vrouw in relatie-therapie omdat hij hun dochtertje een scheiding wil besparen, maar zij vindt zichzelf zo perfect, het probleem ligt bij hem en als hij therapie wil, dan moet hij dat maar in zijn uppie doen. Vorige week is hij gaan informeren wat de consequenties voor zijn/hun eigen zaak zouden zijn, als hij zich laat scheiden.
Ik wil het thema "ons" nog steeds niet ter sprake brengen, omdat ik vind dat hij gewoon onbelast zijn zaken moet kunnen regelen. Daar wil ik niet met liefdesbetuigingen tussen gaan zitten of hem beinvloeden. Wat zijn uiteindelijke beslissing ook zal zijn, ik vind niet dat ik het recht heb me daar mee te bemoeien. Als hij zich inderdaad zou laten scheiden, zie ik daarna wel verder. Óf hij dan voor voor mij kiest, kan ik nog niet inschatten: hij maakt wel af en toe opmerkingen in die richting, maar concreet hebben we het er nooit over gehad. Ik kan me bovendien voorstellen, dat ie daarna ook niet gelijk op de volgende relatie zit te wachten. Vóór zijn huwelijk was ie meer het type van "leve de lust" en had eigenlijk nauwelijks serieuze relaties. Inmiddels is hij natuurlijk wel een flink aantal jaren ouder en - vermoedelijk? :o) - wijzer.
Hoe dan ook, ik heb dus de instelling "ik zie het wel" en wil me er op dit moment niet tussen gooien. Wat me een beetje aan het twijfelen maakt: uit mijn vriendenkring krijg ik te horen, dat het zonde is om mijn hart aan iemand te geven, die misschien nooit voor mij zal kiezen. Typisch minaressen-lot ;o) En dat ik hem er juist wel op aan moet spreken, want misschien kom ik er daardoor gewoon wel achter, dat het sowieso nooit meer zal worden en dan bespaar ik mezelf een hoop tijd en ellende.
Natuurlijk zou een beetje meer zekerheid wel lekker zijn, maar ik denk dat het nu vooral theorie zou zijn. Zolang het nog niet eens zeker is dat zijn huwelijk definitief voorbij is, heeft het toch geen zin om dan al te gaan vragen, of ie daarna dan iets in een relatie met mij zou zien? Lijkt me dat het de situatie alleen nog maar ingewikkelder maakt, en ik vind bovendien dat ik geen scheiding van zijn kant zou mogen beinvloeden!.
Of ben ik daar nu onnozel en zou dat juist wel moeten vragen??
We wonen ver uit elkaar, dus zien we mekaar niet zo vaak. Wel bellen en msn-en we iedere dag. Bij onze eerste ontmoeting was het uitgangspunkt heel duidelijk "geen verwachtingen, geen verplichtingen". Door de onverwachte gevoelens is er toch meer ontstaan, maar ik houd dat standpunt nog steeds heel duidelijk voor ogen. Af en toe laat hij doorschemeren, dat áls hij vrij zou zijn, hij dan graag met mij door zou willen, maar ik vraag er nooit naar en concreet hebben we het er dus ook nooit over gehad.
Inmiddels is hij wat zijn huwelijk betreft op een punt beland, waar hij vreest dat het niet meer beter gaat worden. Hij wilde met zijn vrouw in relatie-therapie omdat hij hun dochtertje een scheiding wil besparen, maar zij vindt zichzelf zo perfect, het probleem ligt bij hem en als hij therapie wil, dan moet hij dat maar in zijn uppie doen. Vorige week is hij gaan informeren wat de consequenties voor zijn/hun eigen zaak zouden zijn, als hij zich laat scheiden.
Ik wil het thema "ons" nog steeds niet ter sprake brengen, omdat ik vind dat hij gewoon onbelast zijn zaken moet kunnen regelen. Daar wil ik niet met liefdesbetuigingen tussen gaan zitten of hem beinvloeden. Wat zijn uiteindelijke beslissing ook zal zijn, ik vind niet dat ik het recht heb me daar mee te bemoeien. Als hij zich inderdaad zou laten scheiden, zie ik daarna wel verder. Óf hij dan voor voor mij kiest, kan ik nog niet inschatten: hij maakt wel af en toe opmerkingen in die richting, maar concreet hebben we het er nooit over gehad. Ik kan me bovendien voorstellen, dat ie daarna ook niet gelijk op de volgende relatie zit te wachten. Vóór zijn huwelijk was ie meer het type van "leve de lust" en had eigenlijk nauwelijks serieuze relaties. Inmiddels is hij natuurlijk wel een flink aantal jaren ouder en - vermoedelijk? :o) - wijzer.
Hoe dan ook, ik heb dus de instelling "ik zie het wel" en wil me er op dit moment niet tussen gooien. Wat me een beetje aan het twijfelen maakt: uit mijn vriendenkring krijg ik te horen, dat het zonde is om mijn hart aan iemand te geven, die misschien nooit voor mij zal kiezen. Typisch minaressen-lot ;o) En dat ik hem er juist wel op aan moet spreken, want misschien kom ik er daardoor gewoon wel achter, dat het sowieso nooit meer zal worden en dan bespaar ik mezelf een hoop tijd en ellende.
Natuurlijk zou een beetje meer zekerheid wel lekker zijn, maar ik denk dat het nu vooral theorie zou zijn. Zolang het nog niet eens zeker is dat zijn huwelijk definitief voorbij is, heeft het toch geen zin om dan al te gaan vragen, of ie daarna dan iets in een relatie met mij zou zien? Lijkt me dat het de situatie alleen nog maar ingewikkelder maakt, en ik vind bovendien dat ik geen scheiding van zijn kant zou mogen beinvloeden!.
Of ben ik daar nu onnozel en zou dat juist wel moeten vragen??
maandag 3 maart 2008 om 18:09
Hoi xandore, ik heb je topic gelezen maar niet alle reacties die je r op gekregen hebt. Misschien val ik in herhaling.
Ik vind jouw "ik zie-wel-houding"op zich wel o.k.Toch ben ik het niet helemaal eens over hoe je tegen het vreemdgaan aan kijkt.
Ik heb in een soort gelijke situatie gezeten als jij. Mijn minnaar is uiteindelijk gescheiden en woont nu met mij al een aantal jaren samen. n het begin dacht ik er net zo over als jij "Hij gaat vreemd en ik niet". In de loop van de jaren kijk ik er toch wel wat anders tegen aan.Daar hebben we ook samen over gepraat. Voor de ex van mijn vriend was het ook beter geweest als zij eerst net jes aan hun scheiding hadden gewerkt en dat ik daarna pas in beeld kwam. Nu heeft zij een levenslange wrok jegens mij want ze ziet mij als verantwoordelijke van hun scheiding. Ook heeft mijn vriend die eerste 2 jaar na de scheiding, terwijl wij meteen zijn gaan samenwonen, met een groot schuldgevoel gezeten en heeft een aantal keren ook overwogen om voor het kind maar weer terug te keren naar zijn ex. Ik heb hem daar nooit van afgehouden.
Misschien is het verstandig als jullie toch een soort van time-out instellen. Geef hem de tijd om zijn zaakjes te regelen, mocht hij dat echt willen.
Als jullie echte soulemates zijn dan vind je elkaar wel weer en pak je het samen wel weer op.
Ik vind jouw "ik zie-wel-houding"op zich wel o.k.Toch ben ik het niet helemaal eens over hoe je tegen het vreemdgaan aan kijkt.
Ik heb in een soort gelijke situatie gezeten als jij. Mijn minnaar is uiteindelijk gescheiden en woont nu met mij al een aantal jaren samen. n het begin dacht ik er net zo over als jij "Hij gaat vreemd en ik niet". In de loop van de jaren kijk ik er toch wel wat anders tegen aan.Daar hebben we ook samen over gepraat. Voor de ex van mijn vriend was het ook beter geweest als zij eerst net jes aan hun scheiding hadden gewerkt en dat ik daarna pas in beeld kwam. Nu heeft zij een levenslange wrok jegens mij want ze ziet mij als verantwoordelijke van hun scheiding. Ook heeft mijn vriend die eerste 2 jaar na de scheiding, terwijl wij meteen zijn gaan samenwonen, met een groot schuldgevoel gezeten en heeft een aantal keren ook overwogen om voor het kind maar weer terug te keren naar zijn ex. Ik heb hem daar nooit van afgehouden.
Misschien is het verstandig als jullie toch een soort van time-out instellen. Geef hem de tijd om zijn zaakjes te regelen, mocht hij dat echt willen.
Als jullie echte soulemates zijn dan vind je elkaar wel weer en pak je het samen wel weer op.
maandag 3 maart 2008 om 21:47
Hoi xandore, ook ik heb een verhouding gehad met een getrouwde man. Ik zwichtte voor de aandacht, al wist ik heel goed dat het fout was en ik voelde me schuldig t.o.v. zijn vrouw.
Ik kon er na verloop van tijd niet meer tegen dat ik verstopt werd en dat ik hem nooit kon bellen, en de afhankelijkheid van zijn agenda en plannen, en het gebrek aan perspectief. Dus ik heb er een punt achter gezet.
Hij heeft mij geen beloftes gedaan over de toekomst, maar door zijn negatieve verhalen over zijn huwelijk begreep ik niet dat hij bij haar bleef. Ik weet nu dat hij met die praatjes probeerde om onze verhouding in stand te houden, want tegenwoordig hoor ik hem niet meer over zijn huwelijk of priveleven in het algemeen.
Hij heeft handig gebruik gemaakt van het feit dat ik gevoelig was voor aandacht en waardering en dat is naar mijn mening geen gezonde basis voor een relatie.
We waren (en zijn) collega's, en ik was bang om mijn baan te verliezen als het uit zou komen. Ik voelde me heel alleen, omdat ik de situatie voor iedereen geheim hield.
Ons contact beperkt zich nu alleen nog tot zaken en daar ben ik erg tevreden mee. Ik heb er veel spijt van en een hoop geleerd.
Voor mij geen getrouwde vent meer! Volgens mij komt er in het gros van de gevallen ellende van. Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als zijn vrouw er achter was gekomen.
Meid, zoek een leuke single vent die helemaal voor jou gaat en je zult merken wat een verademing dat is, in vergelijking met die slangenkuil waar je nu in zit.
En het is geen lot, het is een keuze. Je hebt ieder moment de keuze om door te gaan of te stoppen. Geef je verstand voorrang op je gevoel.
Ik kon er na verloop van tijd niet meer tegen dat ik verstopt werd en dat ik hem nooit kon bellen, en de afhankelijkheid van zijn agenda en plannen, en het gebrek aan perspectief. Dus ik heb er een punt achter gezet.
Hij heeft mij geen beloftes gedaan over de toekomst, maar door zijn negatieve verhalen over zijn huwelijk begreep ik niet dat hij bij haar bleef. Ik weet nu dat hij met die praatjes probeerde om onze verhouding in stand te houden, want tegenwoordig hoor ik hem niet meer over zijn huwelijk of priveleven in het algemeen.
Hij heeft handig gebruik gemaakt van het feit dat ik gevoelig was voor aandacht en waardering en dat is naar mijn mening geen gezonde basis voor een relatie.
We waren (en zijn) collega's, en ik was bang om mijn baan te verliezen als het uit zou komen. Ik voelde me heel alleen, omdat ik de situatie voor iedereen geheim hield.
Ons contact beperkt zich nu alleen nog tot zaken en daar ben ik erg tevreden mee. Ik heb er veel spijt van en een hoop geleerd.
Voor mij geen getrouwde vent meer! Volgens mij komt er in het gros van de gevallen ellende van. Ik moet er niet aan denken wat er was gebeurd als zijn vrouw er achter was gekomen.
Meid, zoek een leuke single vent die helemaal voor jou gaat en je zult merken wat een verademing dat is, in vergelijking met die slangenkuil waar je nu in zit.
En het is geen lot, het is een keuze. Je hebt ieder moment de keuze om door te gaan of te stoppen. Geef je verstand voorrang op je gevoel.
dinsdag 4 maart 2008 om 09:25
Idd zoek een leuke ongebonden man, misschien is die wel dichterbij dan je denkt.......
Zwicht niet weer voor iemand die gebonden is, ook niet voor een eenmalige ontmoeting.
De afspraak was met die eenmalige ontmoeting geen verwachtingen en geen verplichtingen.... je maakt mij niet wijs dat met die eenmalige ontmoeting gelijk warme gevoelens (waarover je het dan hebt) ontstaan zijn,Dus bij die eenmalige ontmoeting is het dus niet gebleven.
Waarom heb je uberhaupt met hem afgesproken die eerste keer eigenlijk?
Man oh man waar ben je aan begonnen?
Dat gedonder met andermanskerels !
Zwicht niet weer voor iemand die gebonden is, ook niet voor een eenmalige ontmoeting.
De afspraak was met die eenmalige ontmoeting geen verwachtingen en geen verplichtingen.... je maakt mij niet wijs dat met die eenmalige ontmoeting gelijk warme gevoelens (waarover je het dan hebt) ontstaan zijn,Dus bij die eenmalige ontmoeting is het dus niet gebleven.
Waarom heb je uberhaupt met hem afgesproken die eerste keer eigenlijk?
Man oh man waar ben je aan begonnen?
Dat gedonder met andermanskerels !
dinsdag 4 maart 2008 om 09:49
Hi! Bedankt voor de staaaaapel reacties! Ik was een paar dagen internet-loos en had net dus aardig wat te lezen :o) Ik ga niet op alle reacties reageren, want dan wordt het een eindeloos-topic, maar ik waardeer wel alle reacties!!
Dat het hier niet gaat om een lot, maar om een keuze, vind ik in ieder geval een goeie opmerking en alweer een eye-opener. Er zitten trouwens wat mij betreft een heel aantal eye-openers tussen.
Ook de opmerking of ik met de huidige situatie tevreden ben of er ongelukkig over, is iets waar ik heel bewust over na moet gaan denken. Want natuurlijk heb ook ik liever een vent waar ik "gewoon" mijn dag mee kan delen! Ik houd mijn ogen daarom wel degelijk open, mocht er een leuke beschikbare man langs komen, houd ik me aanbevolen! Tot nu toe waren die alleen - helaas! - stukken minder leuk dan mijn GM... al weet ik dat "leuk" in dit geval erg relatief is ;o)
Ik heb in ieder geval besloten dat ik niet meer naar hem toe ga. Ik vermoed dat de boel daardoor op een gegeven moment als een nachtkaars uit zal gaan. Misschien ontmoet ik een leuke - vrije! - man, misschien zoekt hij de volgende.. :o) En mocht hij tot de conclusie komen dat hij me echt niet wil missen, dan moet hij eerst zijn huwelijk maar regelen, daarna kunnen we dan verder kijken.
Dat het hier niet gaat om een lot, maar om een keuze, vind ik in ieder geval een goeie opmerking en alweer een eye-opener. Er zitten trouwens wat mij betreft een heel aantal eye-openers tussen.
Ook de opmerking of ik met de huidige situatie tevreden ben of er ongelukkig over, is iets waar ik heel bewust over na moet gaan denken. Want natuurlijk heb ook ik liever een vent waar ik "gewoon" mijn dag mee kan delen! Ik houd mijn ogen daarom wel degelijk open, mocht er een leuke beschikbare man langs komen, houd ik me aanbevolen! Tot nu toe waren die alleen - helaas! - stukken minder leuk dan mijn GM... al weet ik dat "leuk" in dit geval erg relatief is ;o)
Ik heb in ieder geval besloten dat ik niet meer naar hem toe ga. Ik vermoed dat de boel daardoor op een gegeven moment als een nachtkaars uit zal gaan. Misschien ontmoet ik een leuke - vrije! - man, misschien zoekt hij de volgende.. :o) En mocht hij tot de conclusie komen dat hij me echt niet wil missen, dan moet hij eerst zijn huwelijk maar regelen, daarna kunnen we dan verder kijken.
donderdag 6 maart 2008 om 00:20
Bedankt voor de lieve reacties!!! Dat steunt echt!
Ik ga dit absoluut volhouden, al doet het natuurlijk zeer... maar de grote afstand die tot nu toe zo lastig was, werkt nu in mijn voordeel... gelukkig maar, zo kom ik ook niet in de verleiding om spontaan toch even naar 'm toe te gaan.
Verdorie, ik ben een leuke, intelligente vrouw en ga toch niet op de reservebank zitten voor de rest van mijn leven... ggrrrr!
Maar verdrietig ben ik wel... *zucht* :o(
Ik ga dit absoluut volhouden, al doet het natuurlijk zeer... maar de grote afstand die tot nu toe zo lastig was, werkt nu in mijn voordeel... gelukkig maar, zo kom ik ook niet in de verleiding om spontaan toch even naar 'm toe te gaan.
Verdorie, ik ben een leuke, intelligente vrouw en ga toch niet op de reservebank zitten voor de rest van mijn leven... ggrrrr!
Maar verdrietig ben ik wel... *zucht* :o(
donderdag 6 maart 2008 om 07:38
Hoi Xandore, heel goed dat je zelf de knoop hebt doorgehakt. Hopelijk draagt dat feit op zich al bij aan meer zelfvertrouwen.
Ik heb mezelf destijds voorgehouden dat ik liever de rest van mijn leven alleen zou blijven, dan klem te blijven zitten tussen mijn gevoel en de realiteit in die toekomstloze en geheime verhouding.
En zoals bij het eind van elke relatie komen er emoties los zoals verdriet, pijn en teleurstelling. Geef het de tijd. Maar bedenk goed dat HIJ de laatste is die jou kan helpen dat te verwerken.
Sterkte!
Ik heb mezelf destijds voorgehouden dat ik liever de rest van mijn leven alleen zou blijven, dan klem te blijven zitten tussen mijn gevoel en de realiteit in die toekomstloze en geheime verhouding.
En zoals bij het eind van elke relatie komen er emoties los zoals verdriet, pijn en teleurstelling. Geef het de tijd. Maar bedenk goed dat HIJ de laatste is die jou kan helpen dat te verwerken.
Sterkte!
