Moegestreden in een relatie met iemand die nooit tevreden is...(deel 3)

Prima hoor Eleonora, door alle spanningen weeg ik trouwens al lang geen 67 kilo meer maar dit even terzijde...

Ik ga nu even een antwoordje schrijven op jouw verhaal.

Met m'n ex in het ziekenhuis was heel erg raar,van veel verschillende kanten:

het was 2,5 maand nadat we uit elkaar waren gegaan,

zonder dat we een echt normaal woord, face-to-face tegen elkaar hadden gezegd,

en juist omdat alles in het teken stond van mijn zoon,liep het gemoedelijk,zonder rare dingen,woordenwisselingen what-so- ever,als je niet beter wist zou je denken dat alles nog "normaal" was zo "vertrouwd" voelde het nog...



maar dat was natuurlijk niet zo,toen hij geopereerd werd en wij moesten wachten (met z'n 2 -en,in een kamertje,(betere relatietherapie kun je bijna niet bedenken) werd eerst wat gesproken over natuurlijk de juridische afhandelingen(hij vroeg,en ik gaf antwoord als ik dat wilde of gaf een antwoord waar hij niks meekon...)en later wat over buren,bekenden familie,vrienden enz enz.

Hij werd lekker bijgepraat,want zelfs over zijn buren nu,kan ik nu nog steeds meer vertellen dan hij...



Ik dacht eigenlijk dat we toen wel alles gehad hadden en bereidde mij al voor op een dagje lezen,maar hij wilde toch wel graag z'n verhaal kwijt...(Ik denk echt dat ie zelden met iemand spreekt)

Ging het onderwerp "vriendin" 's morgens nog over; we-zien -wel en het moet nog groeien, we moeten maar afwachten hoe het loopt..

's middags werd het heel anders...



Nadat hij de eerste 2 weken na mijn vertrek erg druk was geweest het huis"@Monique-loos"te maken,toen kwam er toch een duiveltje om de hoek kijken...

Hoe nu de feestdagen door,het kon toch werkelijk niet zo zijn dat hij "The king of the world" alleen zou zitten met oud en nieuw?

Was hij niet eens benaderd door de ex-vriendin van zijn Beste vriend?(Zij schijnt ook niet helemaal lekker in haar vel te zitten,heeft natuurlijk veel meegemaakt,tijdens de oorlog en daarna en ook in de prive-sfeer

(hoorde ik van Beste Vriend,die mij belde toen hij het heugelijke nieuws te horen had gekregen...)je kunt zeggen dat zij op dit moment redelijk labiel door het leven gaat..Beste Vriend heeft ook altijd nog contact met haar gehouden maar had dit juist de laatste maanden op een laag pitje gezet omdat hij er niet meer tegen kon...ze ging soms een beetje flippen..op z'n zachtst gezegd,en daarom heeft zij destijds om weer in contact met Beste Vriend te komen, mijn ex benaderd.(heeft hij mij ook wel verteld,maar ging toen ene oor in en andere weer uit,en was destijds dus ook echt nog niks.)



Maar ex dacht:Dit moet haar zijn!

Beetje smsen,beetje mailen,beetje bellen en het begin was daar:weet je wat?we kennen elkaar nu 3 weken...(in deze hoedanigheid,met daartussen 10 jaar niet gezien...)Kom maar bij mij! En ze kwam,met rode koffer! 10 dagen lang,en ze vertrok, met rode koffer en Verlovingsring!(kat-in-het bakkie!)



Gaandeweg het Gesprek kwam ex erachter dat ik meer wist,dan ik eigenlijk kon weten,hij begon dus te vermoeden dat ik met Beste Vriend gesproken had...

Belachelijk vond ie!Vooral het feit dat hij mij gebeld heeft,en hier boos over was...?Waarom?Ze konden toch best samen nog wel iets leuks doen...?(Beste Vriend heeft hem te kennen gegeven hem nooit meer te willen zien/spreken...)



En wat vind ik?

Ik vind het belachelijk,ik sta hier mijlenver boven:Doe Normaal!

Hoe gekker hij doet en hierover praat als"De-Liefde-Van- Z'n -Leven"

hoe zieliger ik hem vind...

En hij zag het:hij dacht dat hij mij pakken kon,dacht zelfs nog al die tijd dat ik met hangende pootjes terugkomen zou,maar ziet dat dat niet zo is en dat ik verder van hem sta dan ooit geweest...

Dat wat hij nu ook doet of zegt,op wat voor gebied dan ook,dat ik niet meer ga doen wat hij wil...Nooit Meer!





(oja msn-en Eleonora,ik zou wel willen..maar ik ben echt een knurft op technisch gebied en weet dus niet hoe ik dit voor elkaar moet krijgen,al wel hulp aangeboden gekregen,van verschillende kanten,en zelf geprobeerd maar tot nu toe nog niet gelukt...zodra het geactiveerd is,hoor je van mij...)

En dan nog;de kinderen...



Tja, het is natuurlijk allemaal Heel Erg Wennen...



Mijn jongste(meisje) (3,5) zit heerlijk in de peuterpubertijd,dus die schopt bij tijd en wijle overal tegenaan ...en aan de andere kant doet ze heel erg lief,ze is iig altijd erg blij als ze weer thuis zijn na een middagje spelen bij papa...



Mijn oudste(jongen 5,5) heeft het moeilijk,hij is erg in de war,en dat is niet verwonderlijk,hij heeft in zijn korte leven al erg veel meegemaakt:



-Hij is al 2 keer uit zijn huis (z'n veilige haven) vertokken, om vervolgens nooit meer terug te komen...(eerste keer door brand bij buren,waardoor ons huis ook onbewoonbaar was,en dit hebben wij alle drie bewust meegemaakt,vanaf het eerste vlammetje...)

in het laatste huis is hij wel teruggekomen en slaapt hij nu dus ook wel,maar toch heel anders dan voorheen...

Bij iedere logeerpartij/speelafspraak bij ex wil hij vantevoren niet,bij terugkomst wil hij weer naar ex...

(ex doet nu leuke dingen,kwam hij voorheen niet van de bank,uit z'n bed,nu heeft hij alle tijd om met ze te spelen en dingen met ze te doen(het huishouden en zijn eigen dingen doet hij daarna wel weer)(...al is dat tot nu toe niet heel erg veel buiten de deur...)

-ze wonen nu in een huis zonder hun vader...

-de rollen zijn nu ook omgekeerd,omdat zij "de Harde Hand" kwijt zijn,moet ik 10 keer zo streng zijn als voorheen,ze zijn brutaal, hebben snel een grote mond dus ik loop de hele dag te corrigeren...een doodvermoeiende bezigheid.(vandaag een gesprek met intern begeleider,op zijn nieuwe school over gehad(tevens weer een verandering:nieuwe school,andere kinderen enz.enz.)

-en als klap op de vuurpijl moest hij ook nog even geopereerd..huilt hij anders vaak en veel,om het minste of geringste..nu heeft hij gestraald de hele dag:En z'n vader En z'n moeder aan z'n bed! De hele dag aandacht!



Ik hoop dat tegen de tijd dat ze echt gewend zijn in dit huis,en speelomgeving, vriendjes, de rust is weergekeerd en ik alle juridische rompslomp achter me kan laten dat we dan allemaal weer verder kunnen met ons leven...

Fijn om te lezen dat het je niet meer zo'n pijn doet dat hij een 'verloofde' heeft.

Het is ook eigenlijk om te lachen en te huilen tegelijk. Heb je al een idee hoe je de omgang van je kinderen met papa aan gaat pakken als zij weer hier is?

Houdt hij zich wel aan een regelmatige omgang?

De hele dag corrigeren is inderdaad heel erg vermoeiend, en ik vraag me af of er echt iets aan te doen is tenzij je in Nanny-regimes wilt gaan opvoeden.

Hoop dat het gewoon een kwestie is van jullie ritme terugvinden, en dat gaatje van 'de grote baas' zelf opvullen. Ik heb zelf een manneke in huis die maar al te graag baaske wil zijn in ons huis, jongensbloed?

Tja, mamzelle, hoe dat gaat met de omgangsregeling als zij hier weer is:geen idee...

voorlopig is ze hier even nog niet

(en hoe voortvarend mijn ex ook is,hij zei:het kan heel snel gaan,het kan ook zo weer over zijn...wordt afwachten dus..)



Hij houdt zich wel aan de afspraken,ook vooral voor de buitenwereld,ik merk ook dat hij toch wel blij is als ie ze weer terug kan brengen(vooral niet teveel moeite dpoen,net voor het eten terugbrengen enzo.)en dan weer z'n eigen ding kan gaan doen..



Ik hoop idd dat we gewoon de rust krijgen,om alles te plaatsen,en te wennen en dat mijn zoon ook daardoor rustiger zal worden...

ach,we zitten nu eigenlijk nog in het beginstadium van alles...

Ik moet nu eerst opleiding/werk zoeken,en dat valt nog niet mee...

Hoi Monique,



Leuk om te horen dat het zo goed met je gaat: voor ons allemaal een hoopgevend voorbeeld :D Ik heb in een deuk gelegen om je beeldende beschrijving van de "scène met de rode koffer": het zou grappig zijn als het tegelijkertijd niet zo triest was. Ik hoop dat jij hier niet te veel mee te maken hoeft te hebben (in negatieve zin). Ga je dat boek nou nog eens schrijven? :P



Juridische rompslomp achter me laten en verder kunnen met ons leven... je neemt me de woorden uit de mond. Ik heb morgen een afspraak met een advocaat en zie dat als de eerste concrete stap in de richting van een scheiding. Ik geef mediation nog wel een kans en het zou fijn zijn als we er zo uit kunnen komen, maar ik stel daar wel een termijn aan. Lukt het binnen die termijn niet concrete onderhandelingen aan te gaan, dan wordt het de rechter. Hoe dan ook gebeurt er eindelijk iets.



Mijn kinderen zijn ongeveer even oud als de jouwe. Mijn ervaring - maar ik denk dat het per kind verschilt - is dat het belangrijk is dat ze weten waar ze aan toe zijn. Wat dat betreft is het fijn dat jouw ex zich goed aan de afspraken houdt, bij mij is dat helaas niet het geval. Ik maak de dagen waarop ze naar papa gaan inzichtelijk met een kalender waarop ze elke avond een kruisje zetten. Dan kunnen ze precies zien over hoeveel nachtjes slapen ze papa weer zien. Ik merkte dat ze na thuiskomst vaak van streek waren en nu ze weten wanneer de volgende keer is dat ze papa zien, is dat veel minder. Soms sta je er niet bij stil, maar als je niet tegen ze zegt wanneer papa weer komt, denken zij misschien wel dat hij helemaal niet meer komt. Er gaan soms dingen in die koppies om waar je geen weet van hebt.



Bij mij was het omgekeerd, mijn ex was tamelijk makkelijk wat regels betreft. Ik heb er direct voor gekozen duidelijke regels in te voeren (niet te veel nieuwe) en vooral de bestaande regels duidelijker te gaan toepassen. Dat was in het begin soms een drama, vooral omdat ik psychisch ook niet echt sterk was. En dan een brullend, gillend, trappend kind voor je hebben is niet waar je op zit te wachten :( Maar ik zag het als een investering en die werpt nu zijn vruchten af. Het waren altijd al lieve kinderen, maar ze zijn nu echt engeltjes (zeg ik niet alleen hoor ). Het geeft hun structuur en duidelijkheid als ze weten waar ze aan toe zijn, en ik denk dat dat juist in deze woelige tijden heel goed voor ze is. Hoe uit jouw oudste zijn verwarring?



Ik heb in het begin ook drama's gehad bij het vertrek naar papa en de thuiskomst. We hebben aanvankelijk gezegd dat ze niet hoefden te gaan als ze niet wilden, en dat werkte eventjes goed (Ik wil niet naar papa! Ik hoef niet te gaan als ik niet wil hè mama? Nee hoor kind. Ik wil wel naar papa!). Het idee was hun het gevoel te geven dat ze enige controle over de situatie hadden. Maar al snel werkte het niet meer en hebben we besloten duidelijk te zijn. Waarschijnlijk was het te veel verantwoordelijkheid voor ze en hadden ze het gevoel dat ze moesten kiezen.



We hebben uitgelegd dat wij allebei willen dat ze naar papa gaan en dat het voor henzelf ook belangrijk is. Papa en mama hebben het zo besloten en er wordt niet over onderhandeld. Dit moest wel gepaard gaan met een duidelijke omgangsregeling (die waren er tot dusver niet) en ik heb toen ook die kalender ingevoerd. Nog één keer hebben we een drama gehad, maar we hebben samen één lijn getrokken en moesten even hard zijn. Daarna zijn ze altijd zonder problemen bij papa in de auto gestapt.



Zo te horen doe jij het hardstikke goed en hebben de kinderen gewoon tijd (en een boel liefde) nodig om weer hun draai te vinden.



liefs,

dubio

VK,suc6! vraag en vertel alles! als de tijd op is: gewoon rekken.en denk vervolgens erg goed na ivm je veiligheid en geld. die auto + verzekering had je al niet moeten doen, ga verder nergens op in! heb je de tips van kopieen maken van bankafschriften etc al opgevolgd? sterkte en success,wommels!

Lieve vrouw-weet-wat-ze-wil,



Veel succes vanmiddag! Goed dat je een vriendin meeneemt en het huizenverhaal prioriteit maakt. Probeer je het niet te relativeren? Hoe beter de advocaat de ernst van de situatie meekrijgt, hoe beter hij jij kan helpen.



zet hem op, we duimen voor je!

Lieve vrouw-weet-wat-ze-wil,



Veel succes vanmiddag! Goed dat je een vriendin meeneemt en het huizenverhaal prioriteit maakt. Probeer je het niet te relativeren? Hoe beter de advocaat de ernst van de situatie meekrijgt, hoe beter hij  jou kan helpen.



zet hem op, we duimen voor je!

Vrouwtje ook van mij heel veel succes vanmiddag en inderdaad een heel slim idee om je vriendin mee te nemen.

Dat je een voorlopige voorziening gaat aanvragen waarbij jij met jullie kind de woning toegewezen krijgt tot jij passende woonruimte hebt gevonden is iets wat ik een tijdje geleden had opgeschreven en wat ik alleen maar kan toejuichen! Ik heb dat ook gedaan en kon uiteindelijk in mijn (huur) woning blijven.



Waarschijnlijk zal jouw ex hier vreselijk teleurgesteld over zijn (dan druk ik het héél zacht uit!) omdat hij de woning -mijn interpretatie- als zijn eigendom ziet.



Ik begrijp dat je bang bent voor excessen. Bespreek dit met je advocaat, maar laat hier geen beslissing van afhangen! Neem voorzorgsmaatregelen om je veiligheid te waarborgen (zéker als hij de boodschap krijgt) maar ga deze 'move' niet uit de weg! Als jij je laat leiden door je angst heeft hij alleen maar waar hij je hebben wil, klein en nietig in een hoek gedreven.



Goed dat je je vragen hebt opgeschreven. Gaat er iemand met je mee vanmiddag? Twee horen immers meer dan één!



Succes, ik hoop snel bericht te lezen over hoe het was, lieve groetjes,



Carrrie.

Ow... ik lees nu dat je een vriendin meeneemt.



YOU GO GIRL !!

Lieve Vrouw Kanjer,Zo ken ik je weer meid! Super hoe voortvarend je de zaken aanpakt! Je zal zien dat je met elke aanvaring, hoe klein ook, steeds sterker wordt. Het is grappig hoe de zaken parallel lopen bij ons. Ik heb morgen mijn afspraak met de advocaat en ga vandaag mijn vragenlijstje opstellen. En ook ik heb gisteren een aanvaring met mijn ex gehad, toen ik hem een onaangename mededeling deed. Iets wat ik al een halfjaar geleden had willen en moeten doen, maar steeds maar voor me uitgeschoven had. Uit angst voor zijn reactie uiteraard.Meneer riep direct dat we dan maar naar de rechter moeten gaan en dat hij zijn advocaat morgenochtend meteen opdracht zou geven om de papieren in te dienen. Ik bang natuurlijk Ik heb gevraagd of hij dat kon beloven, want dan kon ik dat meteen met mijn advocaat bespreken. Aan het eind van het liedje krabbelde hij helemaal terug, omdat hij natuurlijk merkte dat de loze dreigementen niet hielpen. En zelf is hij veel banger om naar de rechter te gaan (waarschijnlijk terecht) dan ik. En weet je wat nu het allerleukste van het verhaal is? Normaliter zou ik helemaal op, uitgeput en leeggezogen zijn na zo'n gesprek. Maar nu heb ik eerst eens keihard gelachen om zijn belachelijke opmerkingen ("hoeveel had ik het afgelopen jaar eigenlijk gewerkt?" "nou, meer dan jij!"). Vervolgens heb ik een powernummer opgezet met de volumeknop helemaal open en ben ik even helemaal uit mijn bol gegaan Voor het eerst lukte het me om de negatieve energie van mijn boosheid (denk aan jouw stukje VK!) om te zetten in positieve energie. Ik voelde me geweldig! Ik leer echt om hem los te laten, het patroon te doorbreken.Jij bent daar ook hard mee bezig VK! Fantastisch dat je de moed had hem te zeggen dat je zelf wel een makelaar ging regelen! Ik weet hoe moeilijk het is om zulke confrontaties aan te gaan (zie boven ).Weet je wat me ook opvalt? Dat de woorden die je ex tegen je gebruikt, precies de woorden zijn die op hem van toepassing zijn! Dat is bij mij precies zo. Hij is al jaren onverantwoord bezig, heeft zijn handen van je afgetrokken, denkt nergens over na en laat jou alles zelf uitzoeken. Hou dat voor ogen als je met hem praat. Hij praat in feite tegen een spiegel :-) Zelf doen wij dat ook, tenminste als we "goed" praten. Tot nu toe hebben we veel met hem meegepraat en hadden wij dus hetzelfde verhaal en gebruikten we dezelfde woorden als zij doen. Je merkt dat de reactie anders wordt als je andere woorden gaat gebruiken.Bespreek je angst voor een uitbarsting met je advocaat en vraag hem/haar hoe je dit het beste kunt aanpakken zonder je eigen veiligheid en die van je zoontje in gevaar te brengen. Het is het moment dat je allang vreest: dit is geen irrationele angst, maar een gevoel dat je moet aangrijpen om maatregelen te nemen om jezelf te beschermen.Heel veel succes vanmiddag. Een belangrijke stap!!Liefs,dubio

Vrouwtje, heel veel succes vanmiddag bij je advocaat. Leg alles daar op tafel (ook dat hij heel onredelijk en explosief kan reageren) en probeer hem z.s.m. de deur uit werken. Je bent goed bezig meid!

VK,suc6. ik ben er nog niet van overtuigd dat jij niet in je huis kan blijven wonen hoor... vraag advocaat daar ook naar.en ook een goede makelaar verdient zichzelf terug. en als de makelaar het huis verkoopt aan een andere klant van hem, mag hij geen kosten in rekening brengen? dat denk ik in ieder geval. vraag ernaar bij meeus?die internetmakelaars zijn toch een beetje amateurs die de restjes van de markt proberen te pikken.doorzetten!wommels!

Niets toe te voegen aan de andere posts. Wat klink je beslist, you go girl O+

Wat een volslagen idioot om niet meer voor 'vreten' te willen zorgen voor jullie kind. Aan de andere kant, wees blij, het sterkt je alleen maar in de gedachten dat je de juiste beslissing neemt. En echt heel goed VK dat je hem duidelijk maakt dat je je eigen zaakjes wel regelt. Ben trots op je *;

Het verbaast mij helaas niet, Vrouw. Ik blijk zelf ook kinderen te hebben met een man die ze graag ziet als hij mij voor zijn karretje kan spannen, en anders vooralsnog niet. Ik geloof heel best dat hij van zijn kinderen houdt, maar dan wel op zijn eigen onnavolgbare wijze. Maak je daar alstjeblieft niet druk om, Vrouw, dat is tussen hem en zijn zoon, en niet jóuw zaak. Niet meer.



Spannend he, dat je zostraks écht naar je advocate gaat? Wat moet dat lekker vrij voelen ... kan ik me vaag herinneren. Laat je niet terugslaan door het feit dat zo'n procedure best wel wat tijd in beslag gaat nemen.

Lief Vrouwtje,Ik lees en leef hier al tijden mee, maar heb tot nu toe niet gereageerd, omdat ik weinig toe te voegen heb aan de geweldige reacties die hier regelmatig gepost worden. Laat me je allereerst even zeggen hoe geweldig ik het vind dat je de afgelopen maanden zo ontzettend gegroeid bent. Ik ben er dan ook van overtuigd dat alles op zijn pootjes terecht gaat komen voor je. Volgend jaar rond deze tijd ziet alles er heel anders uit, hou je daar aan vast als je momenten hebt van twijfel en moe(deloos)heid!!Maar de reden dat ik nu toch reageer is dat omdat ik me zorgen maak. En dan voornamelijk om je zoontje, helemaal na je laatste alarmerende berichtjes. Ik vind het echt heel erg te lezen hoever je toekomstige ex gaat in zijn egoisme. Het kan niet anders of je zoontje moet echt veel meekrijgen van de negatieve sfeer thuis, ook al denk je zelf dat het misschien wel meevalt. Ik denk dat je ergens niet WILT zien in hoeverre jullie relatie een impact moet hebben op dit jochie, omdat het te pijnlijk is voor je, omdat je hem wilt sparen. Maar Vrouwtje, een vader die zijn kind, puur uit zelfbehoud, niet eens meeneemt naar een park, hem niet buiten wil laten spelen, niet wil koken, is FUNEST voor onder andere het zelfbeeld van je kind. Dat kan jij alleen niet compenseren. Hoe langer deze situatie nog gaat duren, hoe meer je zoontje eronder zal lijden. Plus het feit dat je toekomstige ex waarschijnlijk meer en meer woede-aanvallen zal krijgen nu hij zich in het nauw gederven gaat voelen nu jij niet meer zo meegaand ben...ik vrees het ergste! Dat jullie er als volwassen een puinhoop van maken is één ding, maar jullie zoontje is hier nu al slachtoffer nummer 1 van. Ik wil je dan ook op het hart drukken : zorg in godsnaam voor eigen woonruimte, en wel zo snel mogelijk!!! Haal je zoontje weg uit deze situatie, zorg dat er weer rust in de tent komt, een veilige haven, in ieder geval als hij bij jou is. Ik vind echt dat je dit aan je zoontje verplicht bent! En dat zou de absolute prioriteit moeten hebben, boven jouw angst, -mistplaatste- "plichtsgevoel" en praktsche bezwaren. Trek aan de bel voor een noodoplossing!!! Die zijn er echt wel!Ik wens je veel moed en sterkte toe voor de komende tijd, ik blijf je hier volgen, hoor!Liefs, Tulipe

Hé VK, je bent echt goed bezig (ik zeg het nog een keer :P). Hou die gebeurtenissen voor ogen elke keer als je geneigd bent medelijden te krijgen met je ex. Want reken er maar op dat hij die kaart gaat uitspelen: hij is het slachtoffer, híj heeft hier niet voor gekozen (boehoe). Als hij weer op de poeslieve, verzoenende toer gaat om iets van je gedaan te krijgen of om je zoet te houden, denk dan aan die momenten. Dat hij jou en je kind geen eten wilde geven, je dagenlang links liet liggen, altijd mooie beloftes doet waar hij op terugkomt...



Als jij het niet doet, gaat dat huis nooit verkocht worden en gaan jullie nooit scheiden. Reken er maar vast op dat jij daar helemaal alleen voor moet zorgen. Gelukkig kun je dat prima



Wees maar blij dat jij je niet kan voorstellen dat iemand zo de verantwoording voor zijn kind verzaakt: dat zegt heel wat over jou. Jij kan je ook niet voorstellen dat iemand alleen maar aan zichzelf denkt en zijn kind niet eens op de 2e plaats heeft staan. Het is zoals Madre zei: hij staat op plaats 1 t/m 22, op de 23e plaats komt (misschien) zijn kind. Misschien staat zijn auto nog wel hoger, wie weet.



Hel fijn voor je zoon dat hij een mama heeft die lief genoeg is voor twee O+ Des te meer reden om goed voor jezelf te zorgen.



Ik heb het ook meegemaakt: voor "straf" omdat ik de auto ging wassen nadat ik thuiskwam van mijn werk (ja, ik durfde! :?), waarbij de kinderen enthousiast kwamen helpen, kregen we alledrie pas om 9 uur 's avonds een bord KOUD eten voorgeschoteld. Ik krijg nog tranen (van woede) in mijn ogen als ik eraan denk. Of die keer dat ik 's avonds "te laat" thuiskwam (hij had wel "toestemming gegeven" voor de film maar niet voor een aansluitend etentje ) en hij met opzet de kinderen tot 11 uur had wakker gehouden. Die lagen dus op een doordeweekse avond voor pampus op de bank. "Ze wilden niet naar bed." Lees: jij bent een slechte moeder want je komt niet op tijd thuis om je kinderen naar bed te brengen, en dat zul je weten ook. :@



Hè ja, méééééémories, tralalalalala    Gelukkig kan ik er nu een beetje om lachen, maar dan vooral omdat ik ervoor heb gezorgd dat deze ongezonde situatie voor de kinderen niet meer bestaat.

VK, wat een toestanden allemaal! Maar wat ben jij aan het vechten en krachten aan het vinden.

Aan de ene kant super zoals je het doet, aan de andere kant is het zo triest te lezen hoe je man bezig is. Ik hoop oprecht, dat hij eens het licht zal zien en zich echt kan herpakken. Al was dit alleen maar voor jullie kind.



Wanneer we toch bezig zijn, ik heb nog over een ronde eetkamer tafel en stoelen. Eigenlijk best leuk spul. Last but not least ook een bus om e.e.a. in te vervoeren.



Ik hoop wel, dat je heel snel woonruimte kunt vinden. Hoe gaat dat traject nu? Sta je al wel ingeschreven met de mogelijkheid voor een urgentie verklaring of ga je particulier verder zoeken.



Waar we kunnen, daar zullen we je helpen meid!



@Tulipe, hoe is het met jou!

Lieve VK,Meid, wat een ontwikkelingen allemaal! Het spijt me voor je dat het zo'n gekkenhuis is (en dan ook nog die operatie er "even" tussendoor!), maar wat heb je het allemaal goed geregeld met je advocaat!!!! Een heel goed plan, met je zwager en je moeder, en ja, het lijk me héél verstandig te plannen dat je niet meer met je ex samenwoont direct vanaf het moment dat je je strijdplan aankondigt en je dezelfde dag nog bij je moeder intrekt. En lekker dan even wat vakantiedagen opnemen en tijd besteden aan je zoontje. Jullie hebben beiden wel wat rust verdient!Fijn dat je ex voor een zacht prijsje een advocaat kan krijgen, maar lieverd dat is verder zijn pakkie an nu! In bijna elke scheiding is dit een moeilijke fase (ieder voor zich tot de boel financieel gescheiden is) en het is in jullie geval echt de beste oplossing dit via advocaten te doen. Je hebt ook geen andere oplossing met je starre ex wat de financiën betreft en zijn wel erg rare visie op de zog. "verdeling" (dwz. hij krijgt alles en jij niets...is ie nu helemaal....?! )Ik ben overigens hartstikke trots op je , weet je dat? :)You go girl, zet 'em op! Tulipe