Relaties
alle pijlers
Moegestreden in een relatie met iemand die nooit tevreden is...(deel 3)
maandag 19 februari 2007 om 20:27
quote: Monique742 schreef dinsdag 19 sep 2006 om 21:05 Na maanden van twijfel neem ik toch maar de stap om mijn verhaal hier te plaatsen.Ik praat hier nooit met IEMAND over en ik BARST bijna...(heb wel gewoon vriendinnen, familie, leuke ouders maar ja,de drempel om dit op tafel te gooien is te groot...)Want ja,naar buiten toe kunnen we heel goed mooi weer spelen...Ik heb al 9 jaar een relatie waarvan 8 jaar samenwonend,ondertussen hebben we twee kinderen van 5 en 3,een mooi huis,een leuke auto, kortom allemaal prima maar o,o,o, ik ben zo verdrietig...Mijn vriend heeft een goede baan waarvoor hij lange dagen van huis is en als hij thuis is, heel moe is voor mij heel begrijpelijk.Dus ik zorg dat alles draait,het eten op tafel staat,het huis er bewoonbaar bij staat enz.We zijn beide begin 30 en zien er allebei vrij acceptabel uit,niet te dik,goed verzorgd en we zijn even intelligent(hadden zelfde score opIQ-test)niks bijzonders dus.MIS!Hij verwijt mij altijd, elke dag opnieuw, verbaal, hoe -DOM(ik zeur altijd en overal over) ik ben,hoe- LELIJK (ik ben veel te dik,vroeger,toen we elkaar leerden kennen,toen was ik nog leuk (64kilo nu 67 bij 1.69) ik ben -dat ik van die rare kleren draag (Hen M,esprit,Vila enz)-dat het huishouden zo slecht geregeld is(om de zoveel maanden trekt hij van alles uit de kast(kan administratie zijn,kleren,keukenspul,speelgoed,wat dan ook om op een bult te gooien en dan zegt ie :zo,dit kan allemaal weg en dit moet je even netjes opruimen.En dit meestal als ik een dagje weg ben geweest ofzo,zodat ik als ik thuiskom me het leplazurus schrik)-dat er dingen niet goed zijn(bv:zijn kleren zijn altijd gewassen en gestreken en kortom klaar voor gebruik,maar het is nooit goed genoeg, hij pakt iets en zit er een kreukel in of ruikt naar zijn zin niet goed,gooit hij het op de grond en kan ik het opnieuw wassen en strijken)Zijn oplossing voor al onze problemen is sex.Als we vaker en gepassioneerder sex zouden hebben dan zou alles beter gaan,hij zou mij positiever benaderen en zelf ook iets maar gaan doen,nu hebben we gemiddeld genomen 2 keer per week sex,en heb ik wel es van die periodes dat ik meer zin heb(dus vaker) en op andere plekken(dus spannender)en andere standjes(dus afwisselender)maar nee,in zo'n periode merk ik geen verschil in zijn gedrag..En ja,als iemand maar vaak genoeg zegt hoe lelijk,dik en onverzorgd je wel niet bent,ja neem dan maar van mij aan dat je zin in sex dan wel overgaat...In het begin ging ik overal tegenin,werd ik overal boos over(begrijpelijk?)maar tegenwoordig,laat ik het maar gaan,(ik ben uitgestreden,moe,leeg)voor de lieve vrede en de kinderen,want ik WIL geen gebroken gezin,en ik WIL geen ruzie,maar ik wil ook niet dat ze het normaal vinden om zo met iemand om te gaan...Natuurlijk is dit het verhaal in korte lijnen maar ik hoop dat iemand me een beetje kan laten inzien hoe ik hiermee om moet gaan,want ik denk,dat ik er aan onderdoor ga...
zaterdag 24 februari 2007 om 12:58
Hoi dappere VK!
ja, dit is ook waar je al bang voor was en het is een onzekere situate nu. Maar ik ben heel blij dat je niet meer bij die man in hetzelfde huis zit! Je zult misschien het idee hebben dat je thuis de dingen meer onder controle had, maar het is zo dat je nu meer controle hebt. En juist omdat jij meer controle hebt zal hij zijn machtsmiddel gebruiken (jou angst aanjagen) om je weer terug te krijgen waar hij de controle heeft.
Het is verschrikkelijk dat die man zulke bedreigingen uit en dat jij daardoor niet in staat bent om je iegen leven te leiden en je eigen keuzes te maken. Kan me voorstellen dat de angst die hij inboezemt enorm verlammend zal werken. Maar door daar weg te gaan en nu bij je moeder te zitten heb je een hele dappere stap genomen! Als je zo moedig bent voor die stap, geloof ik dat je ook de moed zult vinden voor andere nodige stappen!
En ik denk als je toegeeft en hem al het geld geeft dat hij wilt en de aanklacht intrekt, dat dat hij nog steeds dezelfde wraakgevoelens zal hebben. Hij zal willen blijven controleren. En als je hem zijn zin geeft dan zeg je eigenlijk: je mag doen wat je wilt met mij en ik geef toch wel aan jou toe. Je hebt mij helemaal in je macht.
De vraag hier is eigenlijk: Wat kun jij doen om zelf meer macht te hebben over jouw eigen leven in deze situatie.
Van daaruit gezien zou ik in ieder geval de aangifte niet terug zetten naar een melding. Hij moet weten dat je niet akkoord bent met zijn dreigingen en dat hij geen vat mer op je heeft zoals hij dat had, en dit met de politie die achter je staat.
En verder wat kun je doen om zelf meer sterker te komen staan in deze situatie? Nieuwe baan? Nieuwe woonomgeving? Nieuwe school voor zoon? Of misschien zijn het minder ingrijpende dingen die je nodig hebt om je sterker te voelen in deze situatie. Zorgen voor mensen om je heen?
Daar zou ik me nu eerst op richten als ik jou was en niet op wat hij zou willen. Toegeven kan altijd later nog... probeer zo lang mogelijk vol te houden dit niet te doen!
Heel veel sterkte VK, en ik hoop dat je af en toe lekker kunt genieten van je zoon die het zo naar zijn zin heeft met jou bij oma!
ja, dit is ook waar je al bang voor was en het is een onzekere situate nu. Maar ik ben heel blij dat je niet meer bij die man in hetzelfde huis zit! Je zult misschien het idee hebben dat je thuis de dingen meer onder controle had, maar het is zo dat je nu meer controle hebt. En juist omdat jij meer controle hebt zal hij zijn machtsmiddel gebruiken (jou angst aanjagen) om je weer terug te krijgen waar hij de controle heeft.
Het is verschrikkelijk dat die man zulke bedreigingen uit en dat jij daardoor niet in staat bent om je iegen leven te leiden en je eigen keuzes te maken. Kan me voorstellen dat de angst die hij inboezemt enorm verlammend zal werken. Maar door daar weg te gaan en nu bij je moeder te zitten heb je een hele dappere stap genomen! Als je zo moedig bent voor die stap, geloof ik dat je ook de moed zult vinden voor andere nodige stappen!
En ik denk als je toegeeft en hem al het geld geeft dat hij wilt en de aanklacht intrekt, dat dat hij nog steeds dezelfde wraakgevoelens zal hebben. Hij zal willen blijven controleren. En als je hem zijn zin geeft dan zeg je eigenlijk: je mag doen wat je wilt met mij en ik geef toch wel aan jou toe. Je hebt mij helemaal in je macht.
De vraag hier is eigenlijk: Wat kun jij doen om zelf meer macht te hebben over jouw eigen leven in deze situatie.
Van daaruit gezien zou ik in ieder geval de aangifte niet terug zetten naar een melding. Hij moet weten dat je niet akkoord bent met zijn dreigingen en dat hij geen vat mer op je heeft zoals hij dat had, en dit met de politie die achter je staat.
En verder wat kun je doen om zelf meer sterker te komen staan in deze situatie? Nieuwe baan? Nieuwe woonomgeving? Nieuwe school voor zoon? Of misschien zijn het minder ingrijpende dingen die je nodig hebt om je sterker te voelen in deze situatie. Zorgen voor mensen om je heen?
Daar zou ik me nu eerst op richten als ik jou was en niet op wat hij zou willen. Toegeven kan altijd later nog... probeer zo lang mogelijk vol te houden dit niet te doen!
Heel veel sterkte VK, en ik hoop dat je af en toe lekker kunt genieten van je zoon die het zo naar zijn zin heeft met jou bij oma!
zaterdag 24 februari 2007 om 13:54
VK,allereerst van harte gefeliciteerd. daar zit je misschien niet op te wachten, maar dit is de onomkeerbare stap naar je bevrijding.ik moet zeggen dat ik diep onder de indruk ben van de politie: ik heb altijd het idee dat ze het liefst aangiftes vermijden. niet dus. je bent nu helemaal hoteldebotel over zijn "wraak". hiermee heeft ie wederom weer helemaal de controle over jou.je moet wel nadenken over eventuele verdediging tegen zijn stalken/wraak.het enige wat me daarover nog te binnenschoot is: schaf een partij van die spuitbustoetertjes aan. 1tje in je handtas, 1tje in de gang, 1tje bij je bed, 1tje in je auto. mocht er nu ooit wat gebeuren dan kan je in ieder geval de aandacht trekken.kijk of je je tante en familie's verhalen over dat ze de dreiging het wel serieus nemen, in de aangifte op te laten nemen. heb je de politie ook over het pistool verteld? wel doen hoor.wellicht ben je ook bij je moeder niet veilig, denk daar over na. zijn er broers of ooms van jou kant? vergeet voorlopig even de vooruitzichten van weer aan het werk, school etc. het zal er voorlopig wel even niet van komen, het is wachten op de advocaat.je vraagt je natuurlijk af of je er wel goed aan hebt gedaan. natuurlijk wel! wat is het alternatief dan? bij hem blijven? pappen en nathouden? alleen onder zijn voorwaarden scheiden?mocht je nog weer in arnhem "bodyguards" nodig hebben ( om wat op te halen, whatever ) dan bied ik me hierbij aan ( zoek contact via angels? )en als je je nu bij je moeder verveelt: is daar een sportschool? judo bv? je kan er misschien in de toekomst wat aan hebben, maar het is ook erg goed voor je zelfvertrouwen.wanhoop niet!sterkte,wommels
zaterdag 24 februari 2007 om 14:01
VK,ben natuurlijk ook diep onder de indruk van jou ( niet alleen van de politie :-)misschien moet ie wel onder gedwongen behandeling oid. krijgt ie een straatverbod, praten een paar agenten/rechercheurs eens even heel anders tegen hem. "dreiging met de dood" is geen kleinigheid hoor. maar angst is een slechte raadgever, je bent nu heel sterk geweest, blijf sterk, en wordt sterker!groeten,wommels
zaterdag 24 februari 2007 om 14:14
VK,hoe moeilijk ook,zet door meid,ga niet halsoverkop de boel terugdraaien.
De reden dat ik dit zeg is omdat ik het verhaal ken,heb er ook middenin gezeten,en ook ik dacht ik draai de boel terug *aangifte* maar weet je wat het is,hij weet nu dat je aangifte hebt gedaan,dus die boosheid zit er nu,je gelooft het nu nog niet maar die zakt af,en al zou je je aangifte nu intrekken,die boosheid zit er bij hem.
Nee meid,hoe moeilijk ook blijf aub rechtop staan,hou je rug recht als je met hem te maken hebt.
Je twijfels,en angst zijn zo normaal voor nu,maar met je aangifte heb je vooral jezelf ook beschermd,mocht er nu iets dreigen,is een telf naar de politie genoeg,je staat nu in het systeem,en je zou daar toch niet uit willen nu??
Kop op meid,er zijn hier alleen al zoveel mensen die je wel door willen duwen,ook al geloof je het nu nog niet.........het wordt zoveel beter,en de rust die je straks gaat krijgen is het meer dan waard
Zet'm op *;
De reden dat ik dit zeg is omdat ik het verhaal ken,heb er ook middenin gezeten,en ook ik dacht ik draai de boel terug *aangifte* maar weet je wat het is,hij weet nu dat je aangifte hebt gedaan,dus die boosheid zit er nu,je gelooft het nu nog niet maar die zakt af,en al zou je je aangifte nu intrekken,die boosheid zit er bij hem.
Nee meid,hoe moeilijk ook blijf aub rechtop staan,hou je rug recht als je met hem te maken hebt.
Je twijfels,en angst zijn zo normaal voor nu,maar met je aangifte heb je vooral jezelf ook beschermd,mocht er nu iets dreigen,is een telf naar de politie genoeg,je staat nu in het systeem,en je zou daar toch niet uit willen nu??
Kop op meid,er zijn hier alleen al zoveel mensen die je wel door willen duwen,ook al geloof je het nu nog niet.........het wordt zoveel beter,en de rust die je straks gaat krijgen is het meer dan waard
Zet'm op *;
zaterdag 24 februari 2007 om 14:22
Hoi Vrouwtje,
Ben zo trots op je!
Hou je maar een beetje vast aan het verhaal van Monique.. Ook daar zaten de volgende dag nieuwe sloten op de deur! Ook zij heeft haar rug recht gehouden en toonde aan de buitenkant geen angst..!
Lekker makkelijk gezegd voor ons misschien, maar als je nu alles terugdraait is alles, echt alles voor niks geweest!
Weet hij dat je bij je moeder bent trouwens?
xx
Ben zo trots op je!
Hou je maar een beetje vast aan het verhaal van Monique.. Ook daar zaten de volgende dag nieuwe sloten op de deur! Ook zij heeft haar rug recht gehouden en toonde aan de buitenkant geen angst..!
Lekker makkelijk gezegd voor ons misschien, maar als je nu alles terugdraait is alles, echt alles voor niks geweest!
Weet hij dat je bij je moeder bent trouwens?
xx
zaterdag 24 februari 2007 om 15:13
Lief vrouwtje,
wat een opluchting om van je te horen. Als jij de boel terug zou draaien (ik denk ook dat dat niet kan met jouw ex man) dan zou je jezelf dus nog de straf geven die hij vind dat je verdient, namelijk weggaan met helemaal niets.
het feit dat hij de laatste dagen zulke forse dreigementen zegt wel iets over hoe bang hij is over het feit dat jij nu uit zijn klauwen ontsnapt.
Degene die zijn billen brand moet op de blaren zitten en dat is hij. Jij hebt het over zijn toekomst verpesten met die aangifte, maar het is een terechte aangifte, zijn toekomst verpesten, dat doet jouw ex helemaal zelf.
Wat fijn dat je wegbent en wat ontzettend sterk van je! Neem al die voorzorgsmaatregelen die genoemd zijn, beter overbodig dan niet genomen toch?
wat een opluchting om van je te horen. Als jij de boel terug zou draaien (ik denk ook dat dat niet kan met jouw ex man) dan zou je jezelf dus nog de straf geven die hij vind dat je verdient, namelijk weggaan met helemaal niets.
het feit dat hij de laatste dagen zulke forse dreigementen zegt wel iets over hoe bang hij is over het feit dat jij nu uit zijn klauwen ontsnapt.
Degene die zijn billen brand moet op de blaren zitten en dat is hij. Jij hebt het over zijn toekomst verpesten met die aangifte, maar het is een terechte aangifte, zijn toekomst verpesten, dat doet jouw ex helemaal zelf.
Wat fijn dat je wegbent en wat ontzettend sterk van je! Neem al die voorzorgsmaatregelen die genoemd zijn, beter overbodig dan niet genomen toch?
zaterdag 24 februari 2007 om 15:14
(Hè bah, heel verhaal getypt net, is het opeens weg?! Nou ja, nu even iets beknopter...)VK, wat ontzettend GOED van je dat je gisteren hebt doorgezet! Je had echt geen andere keuze dan aangifte te doen en de hemelzijdank hebben die agenten je begeleid gisteren. De 1e reactie van je ex sprak al boekdelen. Ik krijg er helemaal de bibbers van. Ook het feit dat je tante en moeder kennelijk bang zijn voor hem en niet instaan voor zijn wraakacties maakt dat ik nog meer overtuigd ben dat je ex een gevaarlijke man is/kan zijn. Je hebt je zelf zo lang weggecijferd dat het heel moeilijk is voor je nu in 1 keer de knop om te draaien en geen rekening meer met hem te houden. Vandaar je twijfel, er is toch steeds dat stemmetje van die VK die zich zo de grond in heeft laten boren jarenlang door alle kritiek. Dat is ook logisch. Maar vergeet nooit VK dat jij jarenlang veel gegeven, toegegeven en geprobeerd hebt in deze relatie en jij weet dat je hem nooit moedwillig hebt willen kwetsen. En dit in grote tegenstelling wat je man zelf betreft. Je geweten is rein, WAT HIJ OOK VIND OF ZEGT. Hoe meer angst jij nu toont (door terug te krabbelen bijvoorbeeld) hoe meer macht je hem weer toedeelt waar hij onmiddellijk misbruik van zal maken. Jullie zitten in een hele preverse relatie en jij alleen kan die doorbreken door hem te laten merken (of nu te doen alsof) dat hij je niet meer kan raken. Dus recht je rug, wees voorbereid op de strijd die jij nu al gewonnen hebt als je niet meer toegeeft aan je angst en twijfel. Je hebt het recht hem te verlaten en gelukkig te worden zonder hem. Punt. Hij is net als ieder andere volwassene verantwoordelijk voor zijn eigen geluk en financiële toestand. Punt. Als hij niet zo'n onredelijk persoon was geweest was deze sitiatie nooit zo geëscaladeerd. Jouw exman is niet redelijk en zal het ook nooit worden (wat jou betreft). Luister dus ook niet meer naar zijn argumenten, maar naar je eigen verstand, intuïtie en goede raad van objectieve buitenstaanders om de materiële zaken (huis, inboedel, geld, scheiding). Je moeder en tante zijn zelf bang voor hem, dus wat dat betreft geen goede raadgevers, al is het natuurlijk heerlijk dat je geestelijke steun van ze krijgt en je bij je moeder in mag wonen even!Ik kan me goed voorstellen dat je je afvraagt of het niet beter is elders overnieuw te beginnen in een nieuw (en misschien ook iets goedkoper?) huis. Maar dat is aan de latere orde denk ik. Wanneer zie je advocate weer?Vergeet niet dat WAT JE OOK DOET OF ZEGT HET VOOR JE MAN TOCH NOOIT MEER GOED ZAL ZIJN! Of je nu wel of niet terugkrabbelt wat de aangifte betreft (wat absurd zou zijn), of hem tegemoet zal komen wat de financiën betreft (evengoed absurd), jij zal toch voor altijd jou, en de rest van de wereld, de schuld geven van zijn eigen mislukte leven. Dat inzien en toegeven kan je waarschijnlijk helpen een stuk twijfel los te laten. Veel sterkte VK. Je moet hier echt even doorheen, maar het komt allemaal weer goed met jou en je zoontje! Doorzetten nu, hoor!liefs, Tulipe
zaterdag 24 februari 2007 om 15:25
Vrouwtje, ik kan me zo goed voorstellen dat je nu twijfelt, bang bent. Been there. Zelf ben ik dus wel op een veilige, onbekende plek geweest, om de ergste storm af te wachten. Was bang dat ik op de verkeerde plek zat want ze wilden dat ik hem zijn woonrecht zou aanvechten en ik kon me niet voorstellen dat ik op zo'n onveilige plek zou willen wonen, dat ik die confrontatie zou willen aangaan. Woningruil is ook een optie, zeiden ze toen.
Nu voel je vooral je angst, over een paar dagen voel je je woede, over dat jij ontheemd bent door hem, dat jij je niet vrij voelt door hem. Over een paar weken minachting dat hij niets beters weet dan jou angst aan te jagen. Misschien medelijden dat hij een triest hoopje mens blijkt te zijn, achter al die woede. Op den duur merk je dat je niet zo heel bang voor hem hoeft te zijn, of je merkt dat je goede reden hebt om bang van hem te zijn, maar dan weet je ook dat je er goed aan hebt gedaan om te verdwijnen. Een leven elders opbouwen is beter dan de rest van je leven slaaf te zijn van je angst of zijn woede. Er is zoiets als ziektewet, om je werkgever even pas op de plaats te houden, totdat alles wat rustiger is, en omgang kan hij niet afdwingen zolang jij en je zoon niet veilig zijn in zijn omgeving. Dat laatste zou ik niet zeker weten, maar als hij zijn zoon wil zien, laat hem dan maar zijn zaak bij de rechter aantonen, of laat hem zijn fatsoen houden.
Verder niets toe te voegen aan wat er al gepost is.
Blijf nu bij jezelf en face the weather. *;
Nu voel je vooral je angst, over een paar dagen voel je je woede, over dat jij ontheemd bent door hem, dat jij je niet vrij voelt door hem. Over een paar weken minachting dat hij niets beters weet dan jou angst aan te jagen. Misschien medelijden dat hij een triest hoopje mens blijkt te zijn, achter al die woede. Op den duur merk je dat je niet zo heel bang voor hem hoeft te zijn, of je merkt dat je goede reden hebt om bang van hem te zijn, maar dan weet je ook dat je er goed aan hebt gedaan om te verdwijnen. Een leven elders opbouwen is beter dan de rest van je leven slaaf te zijn van je angst of zijn woede. Er is zoiets als ziektewet, om je werkgever even pas op de plaats te houden, totdat alles wat rustiger is, en omgang kan hij niet afdwingen zolang jij en je zoon niet veilig zijn in zijn omgeving. Dat laatste zou ik niet zeker weten, maar als hij zijn zoon wil zien, laat hem dan maar zijn zaak bij de rechter aantonen, of laat hem zijn fatsoen houden.
Verder niets toe te voegen aan wat er al gepost is.
Blijf nu bij jezelf en face the weather. *;
zaterdag 24 februari 2007 om 17:19
VK wat een verhaal weer!
Het enige wat ik kan zeggen, anderen zeiden het al, wat je ook doet, je zult het nooit goed doen.
Mijn advies; laat je adviseren door je advocaat en ga voor waar je recht op hebt. Niet meer en niet minder.
Hij is zo zwak nu, het enige wapen wat hij nu nog heeft is jouw te voeden met angst. En dat kan hij als de beste.
Je leven zal echt niet in het teken van angst en achtervolging komen te staan, al lijkt dat nu wel.
Hij gaat ook verder en, hoe vreemd ook, hoe eerder hij een nieuwe partner heeft, des te beter het wordt voor jou.
Dit type man blijft niet lang alleen, hij heeft iemand bij zich nodig en er zijn genoeg vrouwen beschikbaar die hem bij willen staan.
Heel veel sterkte en blijf lekker bij je moeder zitten.
Het enige wat ik kan zeggen, anderen zeiden het al, wat je ook doet, je zult het nooit goed doen.
Mijn advies; laat je adviseren door je advocaat en ga voor waar je recht op hebt. Niet meer en niet minder.
Hij is zo zwak nu, het enige wapen wat hij nu nog heeft is jouw te voeden met angst. En dat kan hij als de beste.
Je leven zal echt niet in het teken van angst en achtervolging komen te staan, al lijkt dat nu wel.
Hij gaat ook verder en, hoe vreemd ook, hoe eerder hij een nieuwe partner heeft, des te beter het wordt voor jou.
Dit type man blijft niet lang alleen, hij heeft iemand bij zich nodig en er zijn genoeg vrouwen beschikbaar die hem bij willen staan.
Heel veel sterkte en blijf lekker bij je moeder zitten.
zaterdag 24 februari 2007 om 18:24
Het kinderdagverblijf inlichten, dat is een zéér goed idee! Als jouw zoontje daar tenminste nu nog naar toe gaat...
Als je vrije dagen hebt opgenomen, zet dat dan om in een ziekmelding. Je bent overspannen, kunt de privésituatie niet aan werk zal daar zeker even niet aan toegevoegd kunnen worden. Elke bedrijfsarts zal dit accepteren! Ik vind het eerlijk gezegd al knap van je dat je tot nu toe elke dag bent gaan werken!
Mijn vader zegt wel eens:
het is nog nooit zó donker geweest of het werd weer licht....
En geloof mij, dit zal ook voor jou gaan gelden, al kan het wel even duren. Neem de tijd, je hebt genoeg te verwerken. Sta op je strepen, zorg dat je krijgt waar je recht op hebt, je hebt er genoeg voor moeten ondergaan!
Heel veel liefs en sterkte,
Carrrie.
Als je vrije dagen hebt opgenomen, zet dat dan om in een ziekmelding. Je bent overspannen, kunt de privésituatie niet aan werk zal daar zeker even niet aan toegevoegd kunnen worden. Elke bedrijfsarts zal dit accepteren! Ik vind het eerlijk gezegd al knap van je dat je tot nu toe elke dag bent gaan werken!
Mijn vader zegt wel eens:
het is nog nooit zó donker geweest of het werd weer licht....
En geloof mij, dit zal ook voor jou gaan gelden, al kan het wel even duren. Neem de tijd, je hebt genoeg te verwerken. Sta op je strepen, zorg dat je krijgt waar je recht op hebt, je hebt er genoeg voor moeten ondergaan!
Heel veel liefs en sterkte,
Carrrie.
zaterdag 24 februari 2007 om 20:16
Hoi lieve Vrouw,
Wat een verhaal weer hè. Heb jij dat ook dat je soms van eenafstandje naar je leven kijkt en echt niet kunt snappen hoe jij, of all people, ooit in deze situatie verzeild bent geraakt? Gelukkig is het einde van de situatie in zicht. Heus.
En dan àl die mensen met hun goede raad. Allemaal mensen die het beste met je voor hebben, maar helaas allemaal een ander idee van wat het beste zou kunnen zijn. Verwarrend, vermoeiend, maar als je het binnen kunt laten komen als 'liefde waar je niet per sé iets mee moet' kan het je ook veel steun geven en erg zalvend werken.
Als je de vraag dan tòch ook aan mij voorlegt kan ik niet anders dan zeggen dat JIJ bent weggegaan. JIJ hebt er over nagedacht, JIJ hebt al je moed verzameld, JIJ hebt alle handelingen verricht om weg te komen. Was dat makkelijk? Hell no! Nou... dan zal je dus wel een verdomd goede reden hebben gehad om het A te willen en B te volbrengen.
Je hebt al je keuzes al gemaakt. Dat proces is voorbij. Gun jezelf dus een streep onder je besluitvormingsproces. Je bent nu in de volgende fase, de uitvoering. Zorg voor een plan. Begin bij je droomdoel en bekijk wat je allemaal nog moet doen om daar te komen.
Er is niemand geweest, van àl die mensen die het beste met me voorhadden en me voorzagen van al hun meest wijze raad die bij mijn plan niet zei "Madre, dat is waanzin. dat lukt je nooit allemaal, niet in dat tijdsbestek, niet op die plaats, niet in die volgorde, niet in het roze, niet op dinsdag, niet, niet, niet". ALLES is gelukt. En niet omdat ik zou zo geweldig ben, maar omdat het punt bereikt was waarop heel het universum zijn bek moest houden en er niemand meer met me moest fucken. Een nieuw leven MOEST. En op dat punt ben jij nu ook. Dus jij kunt dat nu ook.
Als je kijkt naar de dynamiek zoals die er was tussen jou en je man dan liep jij op je tenen om het hem naar de zin te maken, blafte hij je af, en deed jij vervolgens nòg extremer je best om hem gelukkig te maken. Dat was jullie patroon. Van dat patroon werd je dood ongelukkig.
Als je kijkt naar de situatie zoals die nu is, dan ligt de verleiding om in dat oude patroon te vervallen ernstig op de loer. Hij blaft, jij geeft geld, hij blaft. Want hij KAN NIET GELUKKIG ZIJN.
Ik zei het al eerder, er zijn twee scenario's
1) Je stapt uit de relatie mèt de Zwarte Piet en ZONDER geld
2) Je stapt uit de relatie mèt de zwarte Piet en MET geld
Dit zijn de smaken, meer zijn er niet.
Als je kijkt naar je verleden dan kun je zeggen, ok, ik neem mijn verlies, hij stikt maar in zijn centen en ik bouw zelf een heel nieuw bestaan op. Zoals ik al zei, ik twijfel er geen seconde aan dat je dat lukt. Naar het verleden toe geredeneerd zou je dit dus kunnen doen.
Echter, het verleden is geweest. Het verleden komt niet meer terug. En most of all, het verleden was NIET leuk.
Zonder dat het nu al volledig zo voelt waarschijnlijk sta jij nu al voorzichtig met je tenen in je toekomst. Een toekomst dus die anders moet zijn dan je verleden. Nù maak je de blauwdruk voor hoe jullie gezamenlijke (wegens kind) toekomst er uit gaat zien. En je wil geen toekomst waarin als hij blaft, jij nog hoger op je tenen gaat lopen.
Dus... tanden op elkaar en gewoon je ingeslagen pad blijven volgen.
Het terugkijken naar wat hij in het verleden heeft gedaan met zijn exvriendin lijkt me niet verstandig omdat het niet relevant is. Je kent te weinig variabelen. Misschien heeft zij hem wèl die ruimte gelaten, het patroon is niet zo simpel te doorbreken zoals je weet, misschien heeft zij de politie niet ingeschakeld in de fase daarvoor, misschien heeft hij wel spijt, in ieder geval hadden zij samen geen kind. En zo kun je nog vanalles aanvoeren waar je gewoon niet van op de hoogte bent. Ik zeg absoluut niet dat het allemaal niet kàn. Maar ik vind wel dat je al genoeg aan je hoofd hebt om niet óók nog opties te gaan genereren van wat er allemaal nog meer voor ergs zou kunnen gebeuren.
Zorg dat hij weet dat hij bij jou nooit meer weg zal komen met zijn achterlijke gedrag. Dat geeft je de grootste kans op veiligheid en rust.
*;
Wat een verhaal weer hè. Heb jij dat ook dat je soms van eenafstandje naar je leven kijkt en echt niet kunt snappen hoe jij, of all people, ooit in deze situatie verzeild bent geraakt? Gelukkig is het einde van de situatie in zicht. Heus.
En dan àl die mensen met hun goede raad. Allemaal mensen die het beste met je voor hebben, maar helaas allemaal een ander idee van wat het beste zou kunnen zijn. Verwarrend, vermoeiend, maar als je het binnen kunt laten komen als 'liefde waar je niet per sé iets mee moet' kan het je ook veel steun geven en erg zalvend werken.
Als je de vraag dan tòch ook aan mij voorlegt kan ik niet anders dan zeggen dat JIJ bent weggegaan. JIJ hebt er over nagedacht, JIJ hebt al je moed verzameld, JIJ hebt alle handelingen verricht om weg te komen. Was dat makkelijk? Hell no! Nou... dan zal je dus wel een verdomd goede reden hebben gehad om het A te willen en B te volbrengen.
Je hebt al je keuzes al gemaakt. Dat proces is voorbij. Gun jezelf dus een streep onder je besluitvormingsproces. Je bent nu in de volgende fase, de uitvoering. Zorg voor een plan. Begin bij je droomdoel en bekijk wat je allemaal nog moet doen om daar te komen.
Er is niemand geweest, van àl die mensen die het beste met me voorhadden en me voorzagen van al hun meest wijze raad die bij mijn plan niet zei "Madre, dat is waanzin. dat lukt je nooit allemaal, niet in dat tijdsbestek, niet op die plaats, niet in die volgorde, niet in het roze, niet op dinsdag, niet, niet, niet". ALLES is gelukt. En niet omdat ik zou zo geweldig ben, maar omdat het punt bereikt was waarop heel het universum zijn bek moest houden en er niemand meer met me moest fucken. Een nieuw leven MOEST. En op dat punt ben jij nu ook. Dus jij kunt dat nu ook.
Als je kijkt naar de dynamiek zoals die er was tussen jou en je man dan liep jij op je tenen om het hem naar de zin te maken, blafte hij je af, en deed jij vervolgens nòg extremer je best om hem gelukkig te maken. Dat was jullie patroon. Van dat patroon werd je dood ongelukkig.
Als je kijkt naar de situatie zoals die nu is, dan ligt de verleiding om in dat oude patroon te vervallen ernstig op de loer. Hij blaft, jij geeft geld, hij blaft. Want hij KAN NIET GELUKKIG ZIJN.
Ik zei het al eerder, er zijn twee scenario's
1) Je stapt uit de relatie mèt de Zwarte Piet en ZONDER geld
2) Je stapt uit de relatie mèt de zwarte Piet en MET geld
Dit zijn de smaken, meer zijn er niet.
Als je kijkt naar je verleden dan kun je zeggen, ok, ik neem mijn verlies, hij stikt maar in zijn centen en ik bouw zelf een heel nieuw bestaan op. Zoals ik al zei, ik twijfel er geen seconde aan dat je dat lukt. Naar het verleden toe geredeneerd zou je dit dus kunnen doen.
Echter, het verleden is geweest. Het verleden komt niet meer terug. En most of all, het verleden was NIET leuk.
Zonder dat het nu al volledig zo voelt waarschijnlijk sta jij nu al voorzichtig met je tenen in je toekomst. Een toekomst dus die anders moet zijn dan je verleden. Nù maak je de blauwdruk voor hoe jullie gezamenlijke (wegens kind) toekomst er uit gaat zien. En je wil geen toekomst waarin als hij blaft, jij nog hoger op je tenen gaat lopen.
Dus... tanden op elkaar en gewoon je ingeslagen pad blijven volgen.
Het terugkijken naar wat hij in het verleden heeft gedaan met zijn exvriendin lijkt me niet verstandig omdat het niet relevant is. Je kent te weinig variabelen. Misschien heeft zij hem wèl die ruimte gelaten, het patroon is niet zo simpel te doorbreken zoals je weet, misschien heeft zij de politie niet ingeschakeld in de fase daarvoor, misschien heeft hij wel spijt, in ieder geval hadden zij samen geen kind. En zo kun je nog vanalles aanvoeren waar je gewoon niet van op de hoogte bent. Ik zeg absoluut niet dat het allemaal niet kàn. Maar ik vind wel dat je al genoeg aan je hoofd hebt om niet óók nog opties te gaan genereren van wat er allemaal nog meer voor ergs zou kunnen gebeuren.
Zorg dat hij weet dat hij bij jou nooit meer weg zal komen met zijn achterlijke gedrag. Dat geeft je de grootste kans op veiligheid en rust.
*;
zaterdag 24 februari 2007 om 22:49
Ik vraag de angels jou mijn telefoonnummer te mailen. Vind je dat goed? Durf je me te bellen denk je? Ik beloof je dat ik niet eng ben.
Dikke zoen
Elenora...jij bent echt één van de liefste mensen die ik ken! Jij maakt de wereld een stukje mooier!!! Geweldig schat zoals jij voor andere mensen klaar staat! Dikke kus!
Lourdes...
Dikke zoen
Elenora...jij bent echt één van de liefste mensen die ik ken! Jij maakt de wereld een stukje mooier!!! Geweldig schat zoals jij voor andere mensen klaar staat! Dikke kus!
Lourdes...
zondag 25 februari 2007 om 00:02
VK, dames,ik zat nog even over de situatie te peinzen en dacht toen het volgende: 1. hij is achterdochtig, wil weten waarom die telefoon rekening zo hoog is, vermoed een minnaar. 2. hij is superagressief op het misdadige af.als man, maar ik denk dat dit ook voor vrouwen herkenbaar zal zijn is het natuurlijk erger om aan de kant gezet te worden voor iemand anders ( een minnaar ) dan dat het gewoon "niet meer gaat". een minnaar roept om wraak.is het misschien is VKs eigen voordeel dat deze "angel" ( minnaar ) eruit gehaald wordt?ik begrijp dat hij nooit tevreden gesteld kan worden. maar het verwijderen van deze angel kan misschien erger voorkomen. om die angel eruit te halen zijn er verschillende mogelijkheden: 1. sms log overleggen ( hoe? kan misschien niet? ) 2. andere mensen hem laten vertellen dat het niet zo is. ( zijn zwager / moeder ? ) 3. uitleg dat je echt geen tijd hebt voor je werk, je kind, zijn gezeik, verkoop huis, ruil autos en de scheiding. daar kan geen minnaar meer bij.het is een dilemma. achterdocht en wantrouwen is (bijna) niet te verslaan.sterkte,wommels
zondag 25 februari 2007 om 00:18
zondag 25 februari 2007 om 09:08
Ik kan je trouwens van harte aanbevelen Eleonora's aanbod aan te nemen.
Ze is inderdaad niet eng. Als je wilt dan mag ze je mijn nummer ook geven (bij dezen Leo!)
Lieverd, zou je mij even willen mailen?
Je hebt mijn mailadres toch? Het is inmiddels @orange geworden maar wat er voor staat is nog hetzelfde. Als je het niet meer hebt dan kunnen we via de angels even uitwisselen ok?
zondag 25 februari 2007 om 09:19
Op zich heb ik ook zoiets van, laat hem de rekening zien, dan ben je er vanaf. Ik denk dat ik dat zelf bij mijn ex wel gedaan zou hebben. Sterker nog, ik heb het gedaan. Ik heb uren aan hem uitgelegd dat er echt nie-mand anders was. In mijn geval was het alleen niet waar. Er was inderdaad niet één iemand anders. Er waren vele anderen want ik deed niks dat daten en dook van het ene bed in het andere.
Aan de andere kant; Belachelijk als VK moet gaan uitleggen naar wie ze bel en SMS-t. Dat gaat hem geen donder aan en hij kan de pot op met zijn verdachtmakingen. De Leo die ik nu ben zou er geen woord meer aan vuilmaken want ik weet uit ervaring dat het einde zoek is als je eenmaal begint met aantonen dat je dingen wel of niet gedaan hebt bij zo'n man, dan kun je wel bezig blijven. De volgende keer wil hij weer wat anders bewezen zien.
Ik snap je hoor Wommels, dat je het niet opvat als kritiek of onbegrip want ik vind dat je zeker een punt hebt. Ik, als buitenstaander en niet direct betrokkene bij deze man heb alleen zoiets van, bekijk het lekker, commandeer je hondje en blaf zelf.
Ben benieuwd wat anderen er van vinden en wat VK zelf denkt.
VK, hoe is het meid? Heb je een beetje geslapen?
zondag 25 februari 2007 om 10:21
Ik zou me niet gaan verdedigen tegen zijn beschuldigingen. Stel dat Vrouw de log overlegt, dan is ze nog steeds niet vrij van zijn achterdocht -okee, dus jullie hebben niet gesmst, jullie hebben gewoon op de wc bij je werk ....- en maakt ze zich mogelijk nog verdachter bij hem -want wie onschuldig is hoeft niets te bewijzen-
Verder vraag ik me af of hij elk moment van de dag overtuigd is van haar ontrouw, of alleen op momenten dat hij geen controle over zichzelf of over haar heeft. Dit omdat ik zelf een ex heb die op slechte momenten beweert dat onze kinderen niet van hem zijn, op goede momenten wel degelijk erkent dat dat niet klopt - wel dat het mijn schuld is dat hij zo denkt maar hij is zich dan bewust van de onwaarheid. Ik heb in mijn geval vaak gedacht, nou, ga dan met die jong naar de huisarts en vraag een test aan, dan zie je zelf wel wat voor een oetlul je bent, maar dan zou er wel iets anders zijn geweest waarop hij me was gaan afvitten. Dus heb er uiteindelijk niets mee gedaan.
Verder vraag ik me af of hij elk moment van de dag overtuigd is van haar ontrouw, of alleen op momenten dat hij geen controle over zichzelf of over haar heeft. Dit omdat ik zelf een ex heb die op slechte momenten beweert dat onze kinderen niet van hem zijn, op goede momenten wel degelijk erkent dat dat niet klopt - wel dat het mijn schuld is dat hij zo denkt maar hij is zich dan bewust van de onwaarheid. Ik heb in mijn geval vaak gedacht, nou, ga dan met die jong naar de huisarts en vraag een test aan, dan zie je zelf wel wat voor een oetlul je bent, maar dan zou er wel iets anders zijn geweest waarop hij me was gaan afvitten. Dus heb er uiteindelijk niets mee gedaan.
maandag 26 februari 2007 om 10:29
Ook ik ben opgelucht om te lezen dat je weg bent uit dat huis met je zoontje. De situatie werd steeds enger...
Al meer mensen zeggen het: hij zal het je toch kwalijk nemen, ook als je nu weggaat zonder geld. Ik denk dat je beter door kunt zetten nu en zorgen dat je wel geld er aan over houdt. Geld zorgt dat je ergens anders opnieuw kunt beginnen en dat je veiligheidsmaatregelen kunt aanschaffen. Contact tussen je man en zoontje kan altijd op veilige plaatsen gaan plaatsvinden, zodat hij niet weet waar jullie wonen. Voor alle problemen zijn vast wel oplossingen te bedenken, je bent helaas niet de eerste die hier door heen moet.
Ik wens je heel veel sterkte, kracht en moed toe. Schakel iedereen in die je kent en die je kan helpen. Licht je werk in (voor als hij daar gaat posten of informatie gaat vragen), breng de politie bij je moeder in de woonplaats op de hoogte, breng je advocate op de hoogte zodat zij weet dat er haast bij is nu. En verder is het denk ik heel goed dat jij en je moeder zo genieten van je zoontje. Niets mis met genieten van de mooie dingen in het leven.
Zet hem op!
Al meer mensen zeggen het: hij zal het je toch kwalijk nemen, ook als je nu weggaat zonder geld. Ik denk dat je beter door kunt zetten nu en zorgen dat je wel geld er aan over houdt. Geld zorgt dat je ergens anders opnieuw kunt beginnen en dat je veiligheidsmaatregelen kunt aanschaffen. Contact tussen je man en zoontje kan altijd op veilige plaatsen gaan plaatsvinden, zodat hij niet weet waar jullie wonen. Voor alle problemen zijn vast wel oplossingen te bedenken, je bent helaas niet de eerste die hier door heen moet.
Ik wens je heel veel sterkte, kracht en moed toe. Schakel iedereen in die je kent en die je kan helpen. Licht je werk in (voor als hij daar gaat posten of informatie gaat vragen), breng de politie bij je moeder in de woonplaats op de hoogte, breng je advocate op de hoogte zodat zij weet dat er haast bij is nu. En verder is het denk ik heel goed dat jij en je moeder zo genieten van je zoontje. Niets mis met genieten van de mooie dingen in het leven.
Zet hem op!
