Relaties
alle pijlers
Moegestreden in een relatie met iemand die nooit tevreden is...(deel 3)
maandag 19 februari 2007 om 20:27
quote: Monique742 schreef dinsdag 19 sep 2006 om 21:05 Na maanden van twijfel neem ik toch maar de stap om mijn verhaal hier te plaatsen.Ik praat hier nooit met IEMAND over en ik BARST bijna...(heb wel gewoon vriendinnen, familie, leuke ouders maar ja,de drempel om dit op tafel te gooien is te groot...)Want ja,naar buiten toe kunnen we heel goed mooi weer spelen...Ik heb al 9 jaar een relatie waarvan 8 jaar samenwonend,ondertussen hebben we twee kinderen van 5 en 3,een mooi huis,een leuke auto, kortom allemaal prima maar o,o,o, ik ben zo verdrietig...Mijn vriend heeft een goede baan waarvoor hij lange dagen van huis is en als hij thuis is, heel moe is voor mij heel begrijpelijk.Dus ik zorg dat alles draait,het eten op tafel staat,het huis er bewoonbaar bij staat enz.We zijn beide begin 30 en zien er allebei vrij acceptabel uit,niet te dik,goed verzorgd en we zijn even intelligent(hadden zelfde score opIQ-test)niks bijzonders dus.MIS!Hij verwijt mij altijd, elke dag opnieuw, verbaal, hoe -DOM(ik zeur altijd en overal over) ik ben,hoe- LELIJK (ik ben veel te dik,vroeger,toen we elkaar leerden kennen,toen was ik nog leuk (64kilo nu 67 bij 1.69) ik ben -dat ik van die rare kleren draag (Hen M,esprit,Vila enz)-dat het huishouden zo slecht geregeld is(om de zoveel maanden trekt hij van alles uit de kast(kan administratie zijn,kleren,keukenspul,speelgoed,wat dan ook om op een bult te gooien en dan zegt ie :zo,dit kan allemaal weg en dit moet je even netjes opruimen.En dit meestal als ik een dagje weg ben geweest ofzo,zodat ik als ik thuiskom me het leplazurus schrik)-dat er dingen niet goed zijn(bv:zijn kleren zijn altijd gewassen en gestreken en kortom klaar voor gebruik,maar het is nooit goed genoeg, hij pakt iets en zit er een kreukel in of ruikt naar zijn zin niet goed,gooit hij het op de grond en kan ik het opnieuw wassen en strijken)Zijn oplossing voor al onze problemen is sex.Als we vaker en gepassioneerder sex zouden hebben dan zou alles beter gaan,hij zou mij positiever benaderen en zelf ook iets maar gaan doen,nu hebben we gemiddeld genomen 2 keer per week sex,en heb ik wel es van die periodes dat ik meer zin heb(dus vaker) en op andere plekken(dus spannender)en andere standjes(dus afwisselender)maar nee,in zo'n periode merk ik geen verschil in zijn gedrag..En ja,als iemand maar vaak genoeg zegt hoe lelijk,dik en onverzorgd je wel niet bent,ja neem dan maar van mij aan dat je zin in sex dan wel overgaat...In het begin ging ik overal tegenin,werd ik overal boos over(begrijpelijk?)maar tegenwoordig,laat ik het maar gaan,(ik ben uitgestreden,moe,leeg)voor de lieve vrede en de kinderen,want ik WIL geen gebroken gezin,en ik WIL geen ruzie,maar ik wil ook niet dat ze het normaal vinden om zo met iemand om te gaan...Natuurlijk is dit het verhaal in korte lijnen maar ik hoop dat iemand me een beetje kan laten inzien hoe ik hiermee om moet gaan,want ik denk,dat ik er aan onderdoor ga...
dinsdag 27 februari 2007 om 23:24
Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik met open ogen in de emancipatieval ben gelopen. Ik was toch zo geëmancipeerd, niet jaloers of bezitterig, eiste niets van mijn man, was niet de zeurderige vrouw of dominante kenau? Nee, wij spraken alles keurig samen door. Duh! Onze manier van afspraken maken was dat mijn ex iets in zijn hoofd had en het "dus" zo gebeurde. Als ik het er niet mee eens was, schond ik dus de afspraak en kon ik een fikse rel verwachten. En daar had ik geen zin in, dus koos ik eieren voor mijn geld en gaf steeds vaker toe. Waarmee ik zijn manipulatie en emotionele chantage weer beloonde met het gewenste effect. Enzovoorts.
Ik begrijp nu pas dat ik helemaal niet geëmancipeerd was, of niet zoals ik mezelf voorhield. Ik schikte me helemaal in het traditionele beeld van het lieve, glimlachende vrouwtje dat conflicten uit de weg gaat, niet zeurt, geen grenzen aangeeft, onvoorwaardelijk "achter haar man staat", zichzelf wegcijfert en verontschuldigt en anderen altijd voor zichzelf laat gaan - tot en met vreemden aan toe.
Bij ons was ik het die keer op keer bevestigde dat ik het "zo getroffen had" met een man die thuis wilde blijven om voor de kinderen te zorgen. Nogmaals: dúh! Hij wás al thuis en hij zorgde helemaal niet voor de kinderen. Ging zitten internetten terwijl de kinderen (de jongste was 2) in bad zaten. En dan lacherig en bijna trots aan iedereen vertellen hoe hij geschrokken was toen de oudste hem riep en hij de jongste met een panisch gezicht onder water zag liggen. En ik moest de volgende dag weer naar mijn werk, moest de kinderen bij hem achterlaten terwijl ik al honderdduizend keer had gezegd dat hij erbij moest blijven zitten als ze in bad gingen (het feit dat je dat al moet zeggen!!). Een betaalde oppas die zoiets flikte had ik allang ontslagen, maar nee, dit was Mijn Man en ik verdedigde hem door dik en dun.
Het voelt zo bevrijdend om dat nu niet meer te doen. Om de meest beschamende en mensonterende gebeurtenissen nu te kunnen vertellen. Carrrie, je verhaal is schokkend om te lezen, en ik denk dat dat voor de verhalen van alle vrouwen hier geldt. En allemaal denken we: hoe heeft ze het zo ver kunnen laten komen? Alsof het bij ons minder erg is of was. Als we nu eerst eens aan onszélf toegeven dat het bij ons óók heel erg was. Dat vergoeilijkende moet eraf! Het is, zoals je zegt, gevaarlijk. Gevaarlijk voor je eigen welzijn, want elke keer dat je hem tegen beter weten verdedigt, verraad je jezelf en verlies je een stuk van jezelf. Ik leer nu weer om trouw te zijn aan mezelf en dat is misschien de reden waarom ik zo ontzettend kwaad ben. Dat ik mezelf zo veel jaren heb weten te bedriegen...
Carrrie, kwaad worden op je ex en hem het aandeel geven dat hem toekomt is een belangrijke stap. De volgende stap is verantwoordelijkheid nemen voor het feit dat je hem hebt toegestaan je dit alles aan te doen. Die depressie en burnout kwamen niet door hem, maar doordat jij het pikte dat hij je zo behandelde. Dat is nóg veel moeilijker te accepteren... maar als je dat lukt, dan ben je een veel en veel sterker mens. Niet meer kapot te krijgen. Want dan weet je dat je zelf het grootste gevaar bent voor jezelf en kun je dat gevaar uitschakelen.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 1 maart 2007 om 07:54
Lieve dames, Vrouw heeft zelf aangegeven een poosje problematisch te zitten met internettoegang. Hoewel ik jullie sentiment snap en deel is het misschien een idee om het voorlopig even als een vaststaand feit te beschouwen dat Vrouw het goed heeft ingeschat en ze dus gewoon omdat ze de benodigde juiste stappen aan het zetten is niet online is. De één na de ander die hier haar bezorgdheid komt neerzetten maakt een dag al snel een week lijken, en twee dagen een maand. En hoe lullig ook, internet maakt geen geluid, dus onze lokroep gaat toch min of meer verloren in cyberspace.
Nou, dat was even mijn nuchtere kant aan het woord.
Nu even de emotioneel kreupele ;). Dubioo, steeds halverwege een post van jou denk ik ja, dat ga ik typen, en dat, en dat en oh ja dàt. Maar dan ben ik aan het einde en dan moet ik eerst even alles wat er opgerakeld is weer een plaatsje geven. Ik ben erg blij dat je hier schrijft, je hebt mooie en steekhoudende posts
.
En last but not least ook nog een stukje grijnzende kant.
Ik ken een mop :D. Komt een man bij zijn advocaat... Ok, het is gewoon een waargebeurd verhaal ;). Mijn exman was naar zijn advocaat gegaan (en later nog naar de mediator voor een second opinion ;)) om mij he-le-maal kapot te sue-en (op basis waarvan dat weet bijna niemand :?). Maar nadat zijn advocaat hem had aangehoord had zij de illustere woorden gesproken "Weet u wat u moet doen meneer de ex?". "Nou, nou, nou?????" had mijn hoopvolle bloeddorstige ex haar de woorden uit de mond getrokken (ok, dat stukje fataseer ik er bij ;)) "Gewoon eens de alimentatie gaan betalen waar mevrouw recht op heeft."
Bwhahahahaha ;)
Zucht
Have a nice day y'all
Nou, dat was even mijn nuchtere kant aan het woord.
Nu even de emotioneel kreupele ;). Dubioo, steeds halverwege een post van jou denk ik ja, dat ga ik typen, en dat, en dat en oh ja dàt. Maar dan ben ik aan het einde en dan moet ik eerst even alles wat er opgerakeld is weer een plaatsje geven. Ik ben erg blij dat je hier schrijft, je hebt mooie en steekhoudende posts
.En last but not least ook nog een stukje grijnzende kant.
Ik ken een mop :D. Komt een man bij zijn advocaat... Ok, het is gewoon een waargebeurd verhaal ;). Mijn exman was naar zijn advocaat gegaan (en later nog naar de mediator voor een second opinion ;)) om mij he-le-maal kapot te sue-en (op basis waarvan dat weet bijna niemand :?). Maar nadat zijn advocaat hem had aangehoord had zij de illustere woorden gesproken "Weet u wat u moet doen meneer de ex?". "Nou, nou, nou?????" had mijn hoopvolle bloeddorstige ex haar de woorden uit de mond getrokken (ok, dat stukje fataseer ik er bij ;)) "Gewoon eens de alimentatie gaan betalen waar mevrouw recht op heeft."
Bwhahahahaha ;)
Zucht
Have a nice day y'all
donderdag 1 maart 2007 om 09:15
Whahahahahaahaaaa! Heerlijk verhaal!
Madre, je hebt natuurlijk gelijk wat betreft VK. Ik denk alleen dat iedereen graag wil laten weten dat we aan haar denken en met haar bezig zijn. Dat komt al snel wat verdrietig over misschien maar ik voor mij kan zeggen dat ik het positief benader en dat ik me ook goed realiseer dat wat er ook gebeurt, VK haar eigen keuzes maakt.
Madre, je hebt natuurlijk gelijk wat betreft VK. Ik denk alleen dat iedereen graag wil laten weten dat we aan haar denken en met haar bezig zijn. Dat komt al snel wat verdrietig over misschien maar ik voor mij kan zeggen dat ik het positief benader en dat ik me ook goed realiseer dat wat er ook gebeurt, VK haar eigen keuzes maakt.
donderdag 1 maart 2007 om 10:18
Vervolg van het verhaal: de man wil natuurlijk een mannelijke advocaat. Want zo'n vrouw begrijpt hem toch niet.
Ik snap je nuchtere kant Madre en stel me voor dat Vrouw bijvoorbeeld in een opvanghuis zit en geen kans ziet om te posten. Weet ik het. Anyway zou ik gewoon blij zijn om iets van haar te lezen.
Ik snap je nuchtere kant Madre en stel me voor dat Vrouw bijvoorbeeld in een opvanghuis zit en geen kans ziet om te posten. Weet ik het. Anyway zou ik gewoon blij zijn om iets van haar te lezen.
donderdag 1 maart 2007 om 21:13
Lieve dames, Vrouw heeft zelf aangegeven een poosje problematisch te zitten met internettoegang. Hoewel ik jullie sentiment snap en deel is het misschien een idee om het voorlopig even als een vaststaand feit te beschouwen dat Vrouw het goed heeft ingeschat en ze dus gewoon omdat ze de benodigde juiste stappen aan het zetten is niet online is. De één na de ander die hier haar bezorgdheid komt neerzetten maakt een dag al snel een week lijken, en twee dagen een maand. En hoe lullig ook, internet maakt geen geluid, dus onze lokroep gaat toch min of meer verloren in cyberspace.
Nou, dat was even mijn nuchtere kant aan het woord.
Nu even de emotioneel kreupele ;). Dubioo, steeds halverwege een post van jou denk ik ja, dat ga ik typen, en dat, en dat en oh ja dàt. Maar dan ben ik aan het einde en dan moet ik eerst even alles wat er opgerakeld is weer een plaatsje geven. Ik ben erg blij dat je hier schrijft, je hebt mooie en steekhoudende posts
En last but not least ook nog een stukje grijnzende kant.
Ik ken een mop :D. Komt een man bij zijn advocaat... Ok, het is gewoon een waargebeurd verhaal ;). Mijn exman was naar zijn advocaat gegaan (en later nog naar de mediator voor een second opinion ;)) om mij he-le-maal kapot te sue-en (op basis waarvan dat weet bijna niemand :?). Maar nadat zijn advocaat hem had aangehoord had zij de illustere woorden gesproken "Weet u wat u moet doen meneer de ex?". "Nou, nou, nou?????" had mijn hoopvolle bloeddorstige ex haar de woorden uit de mond getrokken (ok, dat stukje fataseer ik er bij ;)) "Gewoon eens de alimentatie gaan betalen waar mevrouw recht op heeft."
Bwhahahahaha ;)
Zucht
Have a nice day y'all
Lieve Madre,
Leuke mop :D (alleen sta ik helaas aan de andere kant van het verhaal en kreeg ik zo ongeveer hetzelfde antwoord te horen :() We kunnen vast een prachtig "Het Grote Moppenboek der Exen" of iets dergelijks samenstellen als we de handen ineenslaan.
Ik denk er trouwens wel over om ooit een boek te schrijven. Dat heb ik altijd al gewild. Naast deze ellende heb ik het nodige meegemaakt dat in de categorie 'soap' valt, dus heb ik inmiddels voer genoeg voor een dikke pil (of twee?) :P Volgens mijn psychologe zou het therapeutisch werken. Nou, dat scheelt dan meteen weer in de kosten van therapie ;)
Ik denk dat hier schrijven zeer zeker ook therapeutisch werkt. Ik zou het erg fijn vinden als je toch op een bepaald moment kan reageren op de dingen die iets in je oproepen Madre, zelfs als het oudere berichtjes zijn. Ik vind je bijdragen altijd erg nuttig en ze zetten mij ook weer aan het denken. En het werkt voor jou vást ook therapeutisch :P
Ik blijf me heel eigenwijs toch zorgen maken om VK tot ik hier iets van haar hoor. Ik weet natuurlijk heel goed dat ze waarschijnlijk te druk is om te internetten (ik wist trouwens niet dat dat lastig zou worden de komende tijd, dat is goed om te weten). Ik ben geschrokken van wat ze laatste keer schreef, de doodsbedreigingen en de opmerking over "begrip hebben voor vaders die hun gezin overhoop schieten". Ik ben pas op rust als ik wat gehoord heb. Inderdaad heeft hier roepen weinig zin als ze niet online komt, da's inderdaad lastig ;)
Hoe gaat het nu met jou Madre?
*; dubio
Ga in therapie!
donderdag 1 maart 2007 om 21:46
me too.maar ik vrees dat VK onder invloed van moeder en familie heeft besloten dat het advies van hier toch misschien niet zo waardevol was....volgens mij had moeders internet nml. en ik pikte ook uit haar laatste bericht op dat haar moeder haar een beetje terug naar het forum gestuurd had met de boodschap "kijk nu maar eens wat ze hier van zeggen".ik hou er alvast rekening mee dat we VK hier nooit weer terug zien. heel jammer natuurlijk.wommels!
donderdag 1 maart 2007 om 22:06
Eigenwijs komt toch van "eigen wijze"?
Daar komt bij dat ik een gediplomeerde wijze vrouw ben,namelijk vroedvrouw. Op mijn diploma staat letterlijk "vroedvrouw", wat komt van vroede vrouw, wat op haar beurt weer wijze vrouw betekent... (in nieuw nederlands verloskundige dus).
Tja, ik heb er dus zelfs voor geleerd, erg he....
Carrrie.
Daar komt bij dat ik een gediplomeerde wijze vrouw ben,namelijk vroedvrouw. Op mijn diploma staat letterlijk "vroedvrouw", wat komt van vroede vrouw, wat op haar beurt weer wijze vrouw betekent... (in nieuw nederlands verloskundige dus).
Tja, ik heb er dus zelfs voor geleerd, erg he....
Carrrie.
donderdag 1 maart 2007 om 23:01
Dus op advies van mijn moeder wend ik me maar tot jullie: wat adviseren jullie me? Waar denken jullie dat ik goed aan doe?
(NB. de dreigingen die mijn tante en vriendin omschrijven die hij zou gaan kunnen uitvoeren, achten we eigenlijk wel heel reeël. Als ik terugdenk aan het feit dat hij destijds de partner van zijn ex-vriendin met een pistool had opgezocht, dan vraag ik me af waar hij nu bij mij in staat zou zijn als ik hem alles afneem en zijn hele leven kapotmaak, zoals hij het beslist zou zien).
Ik kijk uit naar jullie reacties!
Liefs, VK
Lieve VK,
Je stelde vorige week de vraag wat wij adviseren. Ik geef je het volgende ter overweging. Er is geen weg terug. Het wanstaltige "evenwicht" van het verleden is voorgoed doorbroken toen jij aankondigde te gaan scheiden. Daarmee ben jij, in de ogen van je ex, een cruciale grens overgegaan. Je nam je leven in eigen handen. Voor hem is niets bedreigender dan dat.
Het maakt nu niet meer uit wat je doet, hij zal je nooit vergeven, hij zal nooit meer van je houden, hij zal je nooit meer lief of aardig vinden, hij zal je zelfs nooit meer verdragen. De opties die je hebt zijn: teruggaan en voor de rest van je leven in slavernij leven, waarbij je man je hoe langer hoe meer zal gaan mishandelen - eerst psychisch, later ook fysiek, met mogelijk rampzalige gevolgen voor jou en je zoontje. Een leven zoals vroeger is nooit meer mogelijk, nu hij jouw kracht heeft gezien. Hij weet nu hoe bedreigend die kan zijn voor hem en de enige manier om die kracht in te tomen is jou compleet kapot te maken, tot je jankend en bloedend en om vergiffenis smekend op de grond ligt. Dit is dus geen optie.
De andere optie is de scheiding doorzetten. Daarbij kun je kiezen tussen hem geven wat hij wil of vechten voor waar je recht op hebt. Ook daarbij geldt dat hij nooit maar dan ook nooit genoegdoening zal vinden in welke regeling dan ook, al geef je hem de wereld op een presenteerblaadje. Jij hebt hem tot in zijn binnenste gekwetst en dat kun jij nooit meer goedmaken. Hij zal je altijd blijven bevechten, proberen je kapot te maken en eronder te krijgen.
Mijns inziens is de manier om hier zo goed mogelijk uit te komen, heel serieus maatregelen nemen om jezelf te beschermen. Dat doe je door praktische voorzorgsmaatregelen maar vooral ook door jezelf mentaal weerbaar te maken. Hij heeft een slachtoffer nodig. Zolang jij bereid bent die rol te spelen, zal hij je niet met rust laten. Je hebt je kracht laten zien en je merkt dat hij keer op keer reageert met loze dreigementen en verwijten. Die kracht boezemt hem angst in. En wacht maar tot jij je woede loslaat, dan doet hij het in zijn broek. Ik heb het al vaker gezegd, en anderen met mij: hij heeft net zo veel macht als jij hem geeft.
Ik begrijp dat je angst, gezien zijn gedrag, deels gefundeerd is. Maar er is ook een irrationeel deel. Ik zou naar een psycholoog gaan om dat aan te pakken, zowel de irrationele als de rationele angst. Ik krijg van mijn psycholoog geweldige, praktische adviezen om mezelf te beschermen. Dat gaat zo goed dat ik die adviezen inmiddels steeds beter zelf kan verzinnen :P Die weerbaarheid zal essentieel zijn in de omgang met je ex.
liefs,
dubio
(NB. de dreigingen die mijn tante en vriendin omschrijven die hij zou gaan kunnen uitvoeren, achten we eigenlijk wel heel reeël. Als ik terugdenk aan het feit dat hij destijds de partner van zijn ex-vriendin met een pistool had opgezocht, dan vraag ik me af waar hij nu bij mij in staat zou zijn als ik hem alles afneem en zijn hele leven kapotmaak, zoals hij het beslist zou zien).
Ik kijk uit naar jullie reacties!
Liefs, VK
Lieve VK,
Je stelde vorige week de vraag wat wij adviseren. Ik geef je het volgende ter overweging. Er is geen weg terug. Het wanstaltige "evenwicht" van het verleden is voorgoed doorbroken toen jij aankondigde te gaan scheiden. Daarmee ben jij, in de ogen van je ex, een cruciale grens overgegaan. Je nam je leven in eigen handen. Voor hem is niets bedreigender dan dat.
Het maakt nu niet meer uit wat je doet, hij zal je nooit vergeven, hij zal nooit meer van je houden, hij zal je nooit meer lief of aardig vinden, hij zal je zelfs nooit meer verdragen. De opties die je hebt zijn: teruggaan en voor de rest van je leven in slavernij leven, waarbij je man je hoe langer hoe meer zal gaan mishandelen - eerst psychisch, later ook fysiek, met mogelijk rampzalige gevolgen voor jou en je zoontje. Een leven zoals vroeger is nooit meer mogelijk, nu hij jouw kracht heeft gezien. Hij weet nu hoe bedreigend die kan zijn voor hem en de enige manier om die kracht in te tomen is jou compleet kapot te maken, tot je jankend en bloedend en om vergiffenis smekend op de grond ligt. Dit is dus geen optie.
De andere optie is de scheiding doorzetten. Daarbij kun je kiezen tussen hem geven wat hij wil of vechten voor waar je recht op hebt. Ook daarbij geldt dat hij nooit maar dan ook nooit genoegdoening zal vinden in welke regeling dan ook, al geef je hem de wereld op een presenteerblaadje. Jij hebt hem tot in zijn binnenste gekwetst en dat kun jij nooit meer goedmaken. Hij zal je altijd blijven bevechten, proberen je kapot te maken en eronder te krijgen.
Mijns inziens is de manier om hier zo goed mogelijk uit te komen, heel serieus maatregelen nemen om jezelf te beschermen. Dat doe je door praktische voorzorgsmaatregelen maar vooral ook door jezelf mentaal weerbaar te maken. Hij heeft een slachtoffer nodig. Zolang jij bereid bent die rol te spelen, zal hij je niet met rust laten. Je hebt je kracht laten zien en je merkt dat hij keer op keer reageert met loze dreigementen en verwijten. Die kracht boezemt hem angst in. En wacht maar tot jij je woede loslaat, dan doet hij het in zijn broek. Ik heb het al vaker gezegd, en anderen met mij: hij heeft net zo veel macht als jij hem geeft.
Ik begrijp dat je angst, gezien zijn gedrag, deels gefundeerd is. Maar er is ook een irrationeel deel. Ik zou naar een psycholoog gaan om dat aan te pakken, zowel de irrationele als de rationele angst. Ik krijg van mijn psycholoog geweldige, praktische adviezen om mezelf te beschermen. Dat gaat zo goed dat ik die adviezen inmiddels steeds beter zelf kan verzinnen :P Die weerbaarheid zal essentieel zijn in de omgang met je ex.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 2 maart 2007 om 07:56
VK, wat een moeilijke situatie. Ik heb net het hele topic doorgelezen en kan alleen maar zeggen ga alsjeblieft voor jezelf. Je hoeft niet in angst te leven, je kunt altijd de politie waarschuwen. Wanneer je een aanklacht in dient, verpest je niet zijn leven, dat heeft hij zelf gedaan, door gedrag te vertonen dat een aanklacht zou rechtvaardigen. Als een dief word betrapt en een strafblad krijgt is dat dan de schuld van degene die hem betrapt? Je neemt hem nog steeds in bescherming. Hij doet het tegenovergestelde.
Waarschijnlijk heeft hij nu een grote bek, vind hij een nieuwe vrouw en waait het allemaal weer over. Bedenk wel dat hij lang niet zo eerlijk naar jou is als jij nu naar hem probeert te zijn. En feit is wel dat je veel meer poot om op te staan hebt in rechtszaken op het moment dat hij een (zelf veroorzaakt) strafblad heeft. Je bent eigenlijk gek als je het niet doet hoor. Je bent lang genoeg voor hem gegaan en hij kon je niet hetzelfde bieden. Ga nu maar gewoon voor jezelf. Mijn zegen heb je.
Waarschijnlijk heeft hij nu een grote bek, vind hij een nieuwe vrouw en waait het allemaal weer over. Bedenk wel dat hij lang niet zo eerlijk naar jou is als jij nu naar hem probeert te zijn. En feit is wel dat je veel meer poot om op te staan hebt in rechtszaken op het moment dat hij een (zelf veroorzaakt) strafblad heeft. Je bent eigenlijk gek als je het niet doet hoor. Je bent lang genoeg voor hem gegaan en hij kon je niet hetzelfde bieden. Ga nu maar gewoon voor jezelf. Mijn zegen heb je.
vrijdag 2 maart 2007 om 09:14
Sorry Floor, je reactie is vast lief bedoeld maar een uitspraak als 'ga voor jezelf, mijn zegen heb je' schopt hier nu niet bepaald kont. VK gaat door een proces heen wat voor de meeste mensen bijna onvoorstelbaar is. Fijn dat ze daarvoor jouw zegen heeft. Die van ons heeft ze ook allemaal, daar gaat het dus helemaal niet om.
We zijn al maanden en maanden bezig met dit onderwerp en de vrouwen die hier schrijven hebben stuk voor stuk ervaring met een relatie zoals die van VK. Sommigen van deze vrouwen woonden jaren samen met een regelrechte misogyn, zoals ook de man van VK is.
Dank je wel voor je hartelijke bijdrage in ieder geval.
We zijn al maanden en maanden bezig met dit onderwerp en de vrouwen die hier schrijven hebben stuk voor stuk ervaring met een relatie zoals die van VK. Sommigen van deze vrouwen woonden jaren samen met een regelrechte misogyn, zoals ook de man van VK is.
Dank je wel voor je hartelijke bijdrage in ieder geval.
vrijdag 2 maart 2007 om 10:06
Eleonora, ik vind wel dat je wat hard reageert hier. Floor heeft de moeite genomen het hele topic door te lezen. Ik weet niet of ze daar het vorige (deel 2) mee bedoelt, maar dat biedt toch enig inzicht in de situatie van VK en het proces dat ze doormaakt. Ze komt hier met de beste bedoelingen om VK een hart onder de riem te steken. Maar misschien heb jij slechte ervaringen met goedbedoelde opmerkingen van buitenstaanders (kan ik me wel wat bij voorstellen) en reageer je daarom wat stekelig?
Ik vind bovendien dat ze gelijk heeft. VK neemt haar ex inderdaad in bescherming als ze de aangifte zou intrekken. Zij is er niet verantwoordelijk voor als hij een strafblad heeft: híj heeft een strafbaar feit begaan. Ongetwijfeld is zij de enige van de twee die daar een schuldgevoel over heeft. Hoe raar is dat? (Helaas herken ik die gedachtegang.) Ik kan me haar situatie goed voorstellen, ik weet dat het heel anders is als je er middenin zit en bovendien vanwege je kind die man nooit uit je leven zal krijgen. Maar VK is een sterke, moedige vrouw, ik denk dat ze wel de moed heeft om door te zetten.
*;
dubio
Ga in therapie!
vrijdag 2 maart 2007 om 10:23
Eleonora nou weten we wel dat jij alleen je eigen reacties geweldig en fijngevoelig genoeg vind maar iedereen heeft het recht hier haar mening te geven dus doe anders ff dimmen met je betweterigheid en arrogantie.
Met Dubio ben ik het volledig eens. Ik heb zelf dit soort dingen van dichtbij meegemaakt met onze buren. Hij mishandelde haar, maar op zo'n manier, dat het net niet ernstig genoeg leek voor de buitenwereld, en dat zij zich ontzettend schuldig voelde toen ze (eindelijk!) bij de politie zat om een aanklacht in te dienen. Gevolg daarvan was, dat ze de aanklacht niet doorgezet heeft en weg is gegaan. Ze is nu nog bang want ook al heeft ze geen aanklacht in gediend, hij heeft andere redenen gevonden om haar te bedreigen (ik denk dat het helemaal niet eens uitmaakt wat ze doet, hij blijft toch wel dreigen). Deze man komt heel erg overeen met de mannen uit de berichten hier. Egocentrisch, maar naar de buitenwereld een gulle nette en vooral heel sociale man die vooral wil dat anderen het goed hebben en het allemaal wel even zal regelen. Tot in de details (ze was te slordig, ruimde niet op, was lui, terwijl ze keihard werkte) klopt het.
Ik denk gewoon niet dat het uitmaakt of je wel of niet lief bent. Dit type (uiterst onzekere) man zal zich altijd genaaid voelen. Zich genaaid voelen is namelijk geen reactie op serieus te nemen omstandigheden, maar een way of life. Een standaard uitgangspunt. Deze mensen zijn, voor hun eigen gevoel, constant in de verdediging zonder er ook maar 1 moment bij stil te staan dat ZIJ degenen zijn die anderen naaien, dat ZIJ degenen zijn die mensen dingen aandoen. Zij zijn namelijk slachtoffer. Altijd en eeuwig slachtoffer. En de wereld, die is tegen ze. En jij dus ook.
Met Dubio ben ik het volledig eens. Ik heb zelf dit soort dingen van dichtbij meegemaakt met onze buren. Hij mishandelde haar, maar op zo'n manier, dat het net niet ernstig genoeg leek voor de buitenwereld, en dat zij zich ontzettend schuldig voelde toen ze (eindelijk!) bij de politie zat om een aanklacht in te dienen. Gevolg daarvan was, dat ze de aanklacht niet doorgezet heeft en weg is gegaan. Ze is nu nog bang want ook al heeft ze geen aanklacht in gediend, hij heeft andere redenen gevonden om haar te bedreigen (ik denk dat het helemaal niet eens uitmaakt wat ze doet, hij blijft toch wel dreigen). Deze man komt heel erg overeen met de mannen uit de berichten hier. Egocentrisch, maar naar de buitenwereld een gulle nette en vooral heel sociale man die vooral wil dat anderen het goed hebben en het allemaal wel even zal regelen. Tot in de details (ze was te slordig, ruimde niet op, was lui, terwijl ze keihard werkte) klopt het.
Ik denk gewoon niet dat het uitmaakt of je wel of niet lief bent. Dit type (uiterst onzekere) man zal zich altijd genaaid voelen. Zich genaaid voelen is namelijk geen reactie op serieus te nemen omstandigheden, maar een way of life. Een standaard uitgangspunt. Deze mensen zijn, voor hun eigen gevoel, constant in de verdediging zonder er ook maar 1 moment bij stil te staan dat ZIJ degenen zijn die anderen naaien, dat ZIJ degenen zijn die mensen dingen aandoen. Zij zijn namelijk slachtoffer. Altijd en eeuwig slachtoffer. En de wereld, die is tegen ze. En jij dus ook.
vrijdag 2 maart 2007 om 10:40
Me don't either. Al is het wel een beetje flauw om iemand eerst aan te vallen, daarmee bewust reactie uitlokkend en vervolgens zeggen dat jij daar geen zin in hebt. Begin dan ook niet.
Wat ik wel zie, is dat er opvallend veel gelijkennissen zijn in dit soort relaties. Het lijkt wel of een leuke lieve man makkelijker te verlaten is dan een manipulatieve man. Hoewel waarschijnlijk meer uit angst dan uit liefde voor de persoon. Zo oneerlijk. Ik vind dat alle vrouwen hier verschrikkelijk veel te verduren hebben (gehad). Zulke mannen zouden niet mogen bestaan. Het is moeilijk om te nemen waar je recht op hebt, bij een wraakzuchtig manipulatief persoon. Zo iemand wordt eigenlijk gewetenloos omdat hij zichzelf kan laten geloven dat hij zich slechts verdedigt tegen iemand die hem uit wil buiten. Ze kunnen zichzelf vanalles wijsmaken als dat zo uitkomt.
VK dat stukje dat jij vreemd zou gaan vind ik ook heel typerend. De enige manier om zijn (groooooote) ego heel te houden is zo te merken door er een allemaal haar schuld verhaal van te maken waardoor iedereen wel achter hem moet staan. Als jij vreemd zou zijn gegaan zou hij zijn gezicht kunnen redden naar de buitenwereld en ben jij de grote boevrouw. Misschien hoopt hij zelfs wel stiekem dat je hem financieel wilt uitbuiten. Want dan kan hij weer zeggen zie je wel alleen op mijn geld uit, die vrouw en dan heeft hij niks verkeerd gedaan, een gedachte die hij denk ik met alles wat hij in zich heeft wil verdedigen.
vrijdag 2 maart 2007 om 11:44
