Relaties
alle pijlers
Moegestreden in een relatie met iemand die nooit tevreden is...(deel 3)
maandag 19 februari 2007 om 20:27
quote: Monique742 schreef dinsdag 19 sep 2006 om 21:05 Na maanden van twijfel neem ik toch maar de stap om mijn verhaal hier te plaatsen.Ik praat hier nooit met IEMAND over en ik BARST bijna...(heb wel gewoon vriendinnen, familie, leuke ouders maar ja,de drempel om dit op tafel te gooien is te groot...)Want ja,naar buiten toe kunnen we heel goed mooi weer spelen...Ik heb al 9 jaar een relatie waarvan 8 jaar samenwonend,ondertussen hebben we twee kinderen van 5 en 3,een mooi huis,een leuke auto, kortom allemaal prima maar o,o,o, ik ben zo verdrietig...Mijn vriend heeft een goede baan waarvoor hij lange dagen van huis is en als hij thuis is, heel moe is voor mij heel begrijpelijk.Dus ik zorg dat alles draait,het eten op tafel staat,het huis er bewoonbaar bij staat enz.We zijn beide begin 30 en zien er allebei vrij acceptabel uit,niet te dik,goed verzorgd en we zijn even intelligent(hadden zelfde score opIQ-test)niks bijzonders dus.MIS!Hij verwijt mij altijd, elke dag opnieuw, verbaal, hoe -DOM(ik zeur altijd en overal over) ik ben,hoe- LELIJK (ik ben veel te dik,vroeger,toen we elkaar leerden kennen,toen was ik nog leuk (64kilo nu 67 bij 1.69) ik ben -dat ik van die rare kleren draag (Hen M,esprit,Vila enz)-dat het huishouden zo slecht geregeld is(om de zoveel maanden trekt hij van alles uit de kast(kan administratie zijn,kleren,keukenspul,speelgoed,wat dan ook om op een bult te gooien en dan zegt ie :zo,dit kan allemaal weg en dit moet je even netjes opruimen.En dit meestal als ik een dagje weg ben geweest ofzo,zodat ik als ik thuiskom me het leplazurus schrik)-dat er dingen niet goed zijn(bv:zijn kleren zijn altijd gewassen en gestreken en kortom klaar voor gebruik,maar het is nooit goed genoeg, hij pakt iets en zit er een kreukel in of ruikt naar zijn zin niet goed,gooit hij het op de grond en kan ik het opnieuw wassen en strijken)Zijn oplossing voor al onze problemen is sex.Als we vaker en gepassioneerder sex zouden hebben dan zou alles beter gaan,hij zou mij positiever benaderen en zelf ook iets maar gaan doen,nu hebben we gemiddeld genomen 2 keer per week sex,en heb ik wel es van die periodes dat ik meer zin heb(dus vaker) en op andere plekken(dus spannender)en andere standjes(dus afwisselender)maar nee,in zo'n periode merk ik geen verschil in zijn gedrag..En ja,als iemand maar vaak genoeg zegt hoe lelijk,dik en onverzorgd je wel niet bent,ja neem dan maar van mij aan dat je zin in sex dan wel overgaat...In het begin ging ik overal tegenin,werd ik overal boos over(begrijpelijk?)maar tegenwoordig,laat ik het maar gaan,(ik ben uitgestreden,moe,leeg)voor de lieve vrede en de kinderen,want ik WIL geen gebroken gezin,en ik WIL geen ruzie,maar ik wil ook niet dat ze het normaal vinden om zo met iemand om te gaan...Natuurlijk is dit het verhaal in korte lijnen maar ik hoop dat iemand me een beetje kan laten inzien hoe ik hiermee om moet gaan,want ik denk,dat ik er aan onderdoor ga...
zondag 4 maart 2007 om 21:25
Hallo lieve allemaal, ik ben weer terug van een welverdiende vakantie samen met mijn lief. Het is super gegaan, we zijn samen gaan skieen en zelfs dat gaat op een heerlijk gelijkwaardig niveau.
Wat kan liefde toch fijn zijn.
Wat jammer dat er nog geen nadere berichten van VK zijn over hoe het nu met haar gaat. Laten we hopen dat ze een weekje vrij gehad heeft en geen pc ter beschikking had. Ik meen dat zij altijd vanaf haar werk postte.
VK, ik hoop snel van je te horen.
Wel ben ik hogelijk verbaasd over de veranderde toon van posten hier. Ineens wordt hier taal gebruikt als, ff dimmen etc. We zijn al maanden een zeer hecht postend groepje, die ipv elkaar af te branden toch van elkaar probeert te leren.
Floor, fijn dat je alles bij je buren zo hebt kunnen volgen. Mogelijk waren de wanden in je huis zo dun als in ons houten apartement in de bergen en heb je een zeer groot empatisch vermogen, dat je beseft wat een dergelijke relatie met iemand kan doen. Ik vind je taalgebruik ver beneden de maat richting de andere posters. Wanneer je het oneens bent met iemand, dan zijn er veel sympatiekere manieren om dit te vertellen.
Door dit posting gedrag in zo'n beladen topic als dit is, kan een heel topic om zeep geholpen worden en dat zou bijzonder jammer zijn.
Wat kan liefde toch fijn zijn.
Wat jammer dat er nog geen nadere berichten van VK zijn over hoe het nu met haar gaat. Laten we hopen dat ze een weekje vrij gehad heeft en geen pc ter beschikking had. Ik meen dat zij altijd vanaf haar werk postte.
VK, ik hoop snel van je te horen.
Wel ben ik hogelijk verbaasd over de veranderde toon van posten hier. Ineens wordt hier taal gebruikt als, ff dimmen etc. We zijn al maanden een zeer hecht postend groepje, die ipv elkaar af te branden toch van elkaar probeert te leren.
Floor, fijn dat je alles bij je buren zo hebt kunnen volgen. Mogelijk waren de wanden in je huis zo dun als in ons houten apartement in de bergen en heb je een zeer groot empatisch vermogen, dat je beseft wat een dergelijke relatie met iemand kan doen. Ik vind je taalgebruik ver beneden de maat richting de andere posters. Wanneer je het oneens bent met iemand, dan zijn er veel sympatiekere manieren om dit te vertellen.
Door dit posting gedrag in zo'n beladen topic als dit is, kan een heel topic om zeep geholpen worden en dat zou bijzonder jammer zijn.
zondag 4 maart 2007 om 22:08
Oke sorry. Ik werd gewoon een beetje moe van Eleonora tijdens het lezen van het topic al omdat ze de hele tijd zo'n eigenlijk ben alleen ik goed genoeg om hier te posten maar ik zal jullie gedogen toontje heeft tegen de niet dagelijkse posters. Dat vind ik overigens ook sfeerverziekend hoewel langzamer opgebouwd.
Maar goed. Daar heeft verder niemand wat aan. Maar we woonden in een flat en je kon elkaar inderdaad redelijk horen maar ook was het een vriendin van mijn moeder dus vandaag dat wij goed op de hoogte waren van wat er speelde. Echt een heel lieve vrouw hoor. Dat lijkt VK ook te zijn van wat ik hier lees. Onbegrijpelijk zulke mannen.
Maar goed. Daar heeft verder niemand wat aan. Maar we woonden in een flat en je kon elkaar inderdaad redelijk horen maar ook was het een vriendin van mijn moeder dus vandaag dat wij goed op de hoogte waren van wat er speelde. Echt een heel lieve vrouw hoor. Dat lijkt VK ook te zijn van wat ik hier lees. Onbegrijpelijk zulke mannen.
maandag 5 maart 2007 om 09:59
Dank je allemaal wel voor jullie lieve woorden!
Floor er zijn maar 2 dingen sfeerverziekend hier en dat zijn:
A. de omstandigheden waaronder veel vrouwen hier geleefd hebben of nog leven. Persoonlijk kan ik daar nog steeds erg van streek van raken.
B. Jouw aanvallen op een paar posters die het zo enorm goed bedoelen en vrouwen stimuleren en motiveren hun eigen pad te volgen om zodoende te ontsnappen uit een onmogelijke situatie.
Floor er zijn maar 2 dingen sfeerverziekend hier en dat zijn:
A. de omstandigheden waaronder veel vrouwen hier geleefd hebben of nog leven. Persoonlijk kan ik daar nog steeds erg van streek van raken.
B. Jouw aanvallen op een paar posters die het zo enorm goed bedoelen en vrouwen stimuleren en motiveren hun eigen pad te volgen om zodoende te ontsnappen uit een onmogelijke situatie.
maandag 5 maart 2007 om 10:25
Schrijf ook weer een stukje nav het gemopper van vorige week dit is geen aanval,maar ook ik wil je graag uitleggen hoe het kan voelen Floor
Ook ik vind dat je zo moeilijk kunt oordelen als je niet in een soortgelijke situatie hebt gezeten,je voelt dan juist de angst,je eigenwaarde die je meestal dan al niet meer hebt,dat is juist waarom er vrouwen op dit forum meeschrijven op zo'n topic.
Je wil dan zo graag dat de ander ook inziet dat het heel anders kan,en dat je angst,en onzekerheden zo normaal zijn in zo'n situatie,maar dat het echt anders kan,als je je angst opzij durft te zetten.
Maak het ook nu weer van zo dichtbij mee,een moeder van een vriendje van een van mijn kids,is aan de kant gezet voor een jongere vrouw,maar ze heeft nog geen andere woonruimte,en dat pikt meneer dan niet,dit weekeind escaleerde dit,en heeft hij haar in het bijzijn van hun zoon (6jaar) flink geslagen,en gedreigd haar met hun kind te doden.
En omdat je weet hoe dit voelt spring je in,en help je met de praktische kant,om de boel te ontlasten.
Dat is dus waarom deze vrouwen hier schrijven ,en graag willen helpen,we zijn daar geweest,en weten dat het anders kan
Ook ik vind dat je zo moeilijk kunt oordelen als je niet in een soortgelijke situatie hebt gezeten,je voelt dan juist de angst,je eigenwaarde die je meestal dan al niet meer hebt,dat is juist waarom er vrouwen op dit forum meeschrijven op zo'n topic.
Je wil dan zo graag dat de ander ook inziet dat het heel anders kan,en dat je angst,en onzekerheden zo normaal zijn in zo'n situatie,maar dat het echt anders kan,als je je angst opzij durft te zetten.
Maak het ook nu weer van zo dichtbij mee,een moeder van een vriendje van een van mijn kids,is aan de kant gezet voor een jongere vrouw,maar ze heeft nog geen andere woonruimte,en dat pikt meneer dan niet,dit weekeind escaleerde dit,en heeft hij haar in het bijzijn van hun zoon (6jaar) flink geslagen,en gedreigd haar met hun kind te doden.
En omdat je weet hoe dit voelt spring je in,en help je met de praktische kant,om de boel te ontlasten.
Dat is dus waarom deze vrouwen hier schrijven ,en graag willen helpen,we zijn daar geweest,en weten dat het anders kan
maandag 5 maart 2007 om 10:46
Hallo VK,
Fijn om weer van je te horen. Ik ben nog steeds nieuwschierig of het nou zijn zwager of jouw zwager is die zo n goede rol in dit geheel heeft gespeeld?Het klinkt goed allemaal. Heeft je advocaat de overeenkomst bekeken op rechtsgeldigheid etc? Nogmaals, heerlijk dat je weg bent, hoe voel je je nu?
Fijn om weer van je te horen. Ik ben nog steeds nieuwschierig of het nou zijn zwager of jouw zwager is die zo n goede rol in dit geheel heeft gespeeld?Het klinkt goed allemaal. Heeft je advocaat de overeenkomst bekeken op rechtsgeldigheid etc? Nogmaals, heerlijk dat je weg bent, hoe voel je je nu?
maandag 5 maart 2007 om 11:00
VK, fantastisch om te horen dat alles zo goed uitpakt voor je! Ik kan bijna niet geloven dat je in zo weinig tijd zo veel hebt bereikt! Je ex heeft toegestemd in een redelijke regeling, alles is ondertekend, je huis is in de verkoop, je kan straks weer in je huis wonen, je zet de aangifte door. Dat heb jíj allemaal voor elkaar hebt gekregen! :D Ik ben erg onder de indruk. Ik hoop dat de goede verstandhouding zo blijft. In mijn ervaring gaat het met ups en downs, maar over het algemeen kunnen we toch nog aardig samen door één deur en dat is al heel wat. Als je ziet hoeveel gescheiden stellen elkaar de tent uit vechten...
liefs,
dubio
liefs,
dubio
Ga in therapie!
maandag 5 maart 2007 om 11:25
Vk, fijn om weer wat van je te horen. Je duidelijke houding in deze fase werpt zijn vruchten af.
Hij ziet nu in, dat hij niets meer kan bereiken door op de oude wijze door te gaan. Jij bepaalt je grenzen nu en laat hem er niet meer mee spelen.
Heel goed dat je zwager (is toch zijn broer?) je steunt in deze. Dat steuntje had je heel hard nodig.
Kom je al wel wat tot rust? Hoe is het met je kleine mannetje?
Ik hoop wel, dat je nog even thuis bent om wat te herstellen van alle emoties van de afgelopen tijd. Dat zul je heel hard nodig hebben.
Ik heb het nergens gelezen, maar ga er direct van uit dat je niet meer terug naar je oude huis gaat om er te wonen samen met hem.
Hij ziet nu in, dat hij niets meer kan bereiken door op de oude wijze door te gaan. Jij bepaalt je grenzen nu en laat hem er niet meer mee spelen.
Heel goed dat je zwager (is toch zijn broer?) je steunt in deze. Dat steuntje had je heel hard nodig.
Kom je al wel wat tot rust? Hoe is het met je kleine mannetje?
Ik hoop wel, dat je nog even thuis bent om wat te herstellen van alle emoties van de afgelopen tijd. Dat zul je heel hard nodig hebben.
Ik heb het nergens gelezen, maar ga er direct van uit dat je niet meer terug naar je oude huis gaat om er te wonen samen met hem.
maandag 5 maart 2007 om 12:49
VK, ik heb niet eens kunnen lezen wat je geschreven hebt, ik ben druk aan het werk maar moest net even spieken!
Geweldig dat we weer wat van je horen......Ik ben ontzettend opgelucht. De angel heeft je mijn telefoonummers gemaild. Mocht je zin hebben dan kun je me altijd bellen.
Liefs en nogmaals, ik ben echt ontzettend blij dat je weer hebt gepost en ik ga het later lezen!!!
Geweldig dat we weer wat van je horen......Ik ben ontzettend opgelucht. De angel heeft je mijn telefoonummers gemaild. Mocht je zin hebben dan kun je me altijd bellen.
Liefs en nogmaals, ik ben echt ontzettend blij dat je weer hebt gepost en ik ga het later lezen!!!
maandag 5 maart 2007 om 13:22
maandag 5 maart 2007 om 14:11
Heeft iemand gisteren Kruispunt gezien, op NL2? Ik viel er halverwege in, maar het ging over een vrouw die in de crisisopvang bij de Augustinesser nonnen (oid) zat. Toen ik inschakelde, zag ik eerst een interview met haar waarin ze vertelde over haar man. Hij had haar wel regelmatig het ziekenhuis in geslagen, maar hij was toch wel een lieve man als hij niet had gedronken en ze hield nog wel een beetje van hem. Ik herkende zo het goedpratende gedrag! Ik kreeg achteraf pas door dat ze in een crisisopvang voor mishandelde vrouwen zat en hoe erg de situatie voor haar geweest moest zijn. De enige reden waarom ik dacht dat het wel meeviel, was omdat zíj het zo bracht!
Enfin, het droevige eind van het liedje was dat de vrouw na de maximale periode van 8 weken die ze in de opvang mocht verblijven, weer terugging naar haar man (ze huurde een kamertje bij hem in huis!!! :?). Hij hielp haar nu met van alles en daar was ze toch wel heel blij mee.... Zucht... zo herkenbaar :( Toen ik dat zag vervloekte ik de nonnen even hardop (oeps, nu ga ik vast naar de hel ) omdat ze de vrouwen in die 8 weken niet het nodige aanreiken om zichzelf daarna te kunnen redden. Ze waren ook erg geënt op verzoening, tenzij dat echt niet ging. Ze bedoelden het vast goed, maar de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen. In dit geval was dit misschien wel heel letterlijk zo voor deze vrouw :(
Je kan de uitzending hier zien.
dubio
Enfin, het droevige eind van het liedje was dat de vrouw na de maximale periode van 8 weken die ze in de opvang mocht verblijven, weer terugging naar haar man (ze huurde een kamertje bij hem in huis!!! :?). Hij hielp haar nu met van alles en daar was ze toch wel heel blij mee.... Zucht... zo herkenbaar :( Toen ik dat zag vervloekte ik de nonnen even hardop (oeps, nu ga ik vast naar de hel ) omdat ze de vrouwen in die 8 weken niet het nodige aanreiken om zichzelf daarna te kunnen redden. Ze waren ook erg geënt op verzoening, tenzij dat echt niet ging. Ze bedoelden het vast goed, maar de weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen. In dit geval was dit misschien wel heel letterlijk zo voor deze vrouw :(
Je kan de uitzending hier zien.
dubio
Ga in therapie!
maandag 5 maart 2007 om 17:39
Lief dat je het vraagt, het gaat wel op af en toe een crisis/flinke dip na. Ik moet mezelf er maar aan blijven herinneren dat het niet allemaal in een stijgende lijn gaat. Maar als ik dan lees dat VK zo snel al afspraken op papier heeft staan... aaaargh, dat het bij ons zo verschrikkelijk lang moet duren, gek word ik ervan! Ik droom van de dag dat ik de scheidingspapieren onderteken en dat hoofdstuk eindelijk kan afsluiten.
Liefs,
dubio
Ga in therapie!
maandag 5 maart 2007 om 20:31
Lieve Dubio,
Bij mij ging het ook twee stappen vooruit en één stap achteruit hoor.... Vooral in de eerste maanden leek eht wel een rollercoaster. De ene dag dacht ik dat we in onderling overleg en samen de dingen wel konden regelen, de volgende dag kwam hij wederom een afspraak niet na en stond ik weer met de handen in het haar.
Het is nu een jaar geleden dat ik er achter kwam dat hij met mijn vriendin rommelde. Dat ik alles op alles zette om te redden wat er te redden viel. Dat ik he-le-maal van de kaart raakte als hij alleen maar héér naam noemde, maar niets mocht laten merken want ik moest-de-sterke-Carrrie-zijn-toch?
Achteraf vraag ik mij af waar ik mee bezig was, zowel in die periode als in de jaren ervóór! Ik had al véél eerder de stekker erui moeten trekken! Hij-die-liever-van-twee-walletjes-at was mij abdoluut niet waard!
Nu snáp ik wel waarom hij in de eerste instantie wel met haar verder wilde maar het huis nog niet uit wilde! Zij had namelijk (om zichzelf en haar kinderen in bescherming te nemen?) gezegd dat hij dáár niet gelijk in kon terkken (hihi). Hij had geen plek voor zichzelf behalve een kleine slaapkamer bij een kameraad, maar daar had meneer natuurlijk niet gelijk trek in....
Nu zijn we een jaar verder, ik heb een andere partner (als in: gelijkwaardige relatie met héél véél rust en een écht thuis!) en ik snap niet wat ik met hem moest....
Rust, rust, rust en heerlijke liefde..... ik had het nooit verwacht maar het is gekomen. Ook ik heb een periode gehad waarin ik niet meer wist waarom ik op deze aardbol was, het leven leek één grote doffe ellende. Maar: het is nu beter dan ooit en ik heb nog nooit zo lekker in mijn vel gezeten!
Weet dus: het was nooit zo donker of het werd weer licht, voor alles is een oplossing en uiteindelijk wordt het alleen maar beter!
Liefs,
Carrrie.
Bij mij ging het ook twee stappen vooruit en één stap achteruit hoor.... Vooral in de eerste maanden leek eht wel een rollercoaster. De ene dag dacht ik dat we in onderling overleg en samen de dingen wel konden regelen, de volgende dag kwam hij wederom een afspraak niet na en stond ik weer met de handen in het haar.
Het is nu een jaar geleden dat ik er achter kwam dat hij met mijn vriendin rommelde. Dat ik alles op alles zette om te redden wat er te redden viel. Dat ik he-le-maal van de kaart raakte als hij alleen maar héér naam noemde, maar niets mocht laten merken want ik moest-de-sterke-Carrrie-zijn-toch?
Achteraf vraag ik mij af waar ik mee bezig was, zowel in die periode als in de jaren ervóór! Ik had al véél eerder de stekker erui moeten trekken! Hij-die-liever-van-twee-walletjes-at was mij abdoluut niet waard!
Nu snáp ik wel waarom hij in de eerste instantie wel met haar verder wilde maar het huis nog niet uit wilde! Zij had namelijk (om zichzelf en haar kinderen in bescherming te nemen?) gezegd dat hij dáár niet gelijk in kon terkken (hihi). Hij had geen plek voor zichzelf behalve een kleine slaapkamer bij een kameraad, maar daar had meneer natuurlijk niet gelijk trek in....
Nu zijn we een jaar verder, ik heb een andere partner (als in: gelijkwaardige relatie met héél véél rust en een écht thuis!) en ik snap niet wat ik met hem moest....
Rust, rust, rust en heerlijke liefde..... ik had het nooit verwacht maar het is gekomen. Ook ik heb een periode gehad waarin ik niet meer wist waarom ik op deze aardbol was, het leven leek één grote doffe ellende. Maar: het is nu beter dan ooit en ik heb nog nooit zo lekker in mijn vel gezeten!
Weet dus: het was nooit zo donker of het werd weer licht, voor alles is een oplossing en uiteindelijk wordt het alleen maar beter!
Liefs,
Carrrie.
maandag 5 maart 2007 om 20:38
P.S. Over het tekenen van de echtsceidingspapieren:
Bij ons heeft het ook vrij lang geduurd allemaal, van 25 maart 2006(de dag dat hier vier man politie in huis stond en hij eruit ging) tot 20 december 2006 (de dag dat ik de papieren ophaalde bij de advocaat en de scheiding zelf mocht laten inschrijven bij de gemeente).
"Grappig" detail: de dag dat de scheidng werd ingeschreven hebben we ook een afspraak gemaakt voor de ondertrouw: op 22 januari 2007 ben ik met mijn lief geregistreerd partnerschap aangegaan.
Als ik dit zo schrijf lijkt het wel heel erg snel gegaan allemaal. En dat terwijl ik hem nog niet eens kende (wel eens gezien, verder niet) op het moment dat mijn ex hier de deur uit ging! Maar na een periode van elke dag heen-en-weer-pendelen (om de katten eten te geven) en alleen nog maar in de weekenden in zijn huis zijn, hebben we de stap genomen om samen te gaan wonen in mijn huis. Omdat we dingen goed willen regelen hebben we deze stap gezet, die voor ons beiden heel goed voelde.
Het kan snel gaan.......
Bij ons heeft het ook vrij lang geduurd allemaal, van 25 maart 2006(de dag dat hier vier man politie in huis stond en hij eruit ging) tot 20 december 2006 (de dag dat ik de papieren ophaalde bij de advocaat en de scheiding zelf mocht laten inschrijven bij de gemeente).
"Grappig" detail: de dag dat de scheidng werd ingeschreven hebben we ook een afspraak gemaakt voor de ondertrouw: op 22 januari 2007 ben ik met mijn lief geregistreerd partnerschap aangegaan.
Als ik dit zo schrijf lijkt het wel heel erg snel gegaan allemaal. En dat terwijl ik hem nog niet eens kende (wel eens gezien, verder niet) op het moment dat mijn ex hier de deur uit ging! Maar na een periode van elke dag heen-en-weer-pendelen (om de katten eten te geven) en alleen nog maar in de weekenden in zijn huis zijn, hebben we de stap genomen om samen te gaan wonen in mijn huis. Omdat we dingen goed willen regelen hebben we deze stap gezet, die voor ons beiden heel goed voelde.
Het kan snel gaan.......
maandag 5 maart 2007 om 20:40
Dubio, ik sluit me aan bij Carrie die haar nieuwe leven mooi beschrijft. Tijd is alles wat je nodig hebt en ook alles wat je hebt nu. Over een jaar ziet je leven er weer heel anders uit. Dat kan troostrijk zijn en tegelijkertijd harstikke demotiverend, dat begrijp ik.
Ik hoop dat je lekker bij ons blijft en schrijft hoe het met je gaat. Als het goed gaat en ook als dat niet zo is......
*;
Ik hoop dat je lekker bij ons blijft en schrijft hoe het met je gaat. Als het goed gaat en ook als dat niet zo is......
*;
maandag 5 maart 2007 om 21:07
Inderdaad...
Ook ik ben hier een jaar geleden begonnen met het schrijven van mijn verhaal. Het is verwijderd in verband met de kans op herkenning maar ik heb er een heleboel reacties op gehad! En die reacties hebben mij destijds toch wel over een drempel heen geholpen (al was ik destijds rázend want hoe kónden anderen nu zo kortzichtig zijn...)
En nu... is het leven gewoon héél anders.....
Dat is iedereen heir gegund!
Ik hoop dus dat ik inspiratie kan zijn voor een ieder die nog vóór de keuze óf al middenin het proces staat....
Liefs,
Carrrie.
Ook ik ben hier een jaar geleden begonnen met het schrijven van mijn verhaal. Het is verwijderd in verband met de kans op herkenning maar ik heb er een heleboel reacties op gehad! En die reacties hebben mij destijds toch wel over een drempel heen geholpen (al was ik destijds rázend want hoe kónden anderen nu zo kortzichtig zijn...)
En nu... is het leven gewoon héél anders.....
Dat is iedereen heir gegund!
Ik hoop dus dat ik inspiratie kan zijn voor een ieder die nog vóór de keuze óf al middenin het proces staat....
Liefs,
Carrrie.
dinsdag 6 maart 2007 om 09:16
