Relaties
alle pijlers
Moegestreden in een relatie met iemand die nooit tevreden is...(deel 3)
maandag 19 februari 2007 om 20:27
quote: Monique742 schreef dinsdag 19 sep 2006 om 21:05 Na maanden van twijfel neem ik toch maar de stap om mijn verhaal hier te plaatsen.Ik praat hier nooit met IEMAND over en ik BARST bijna...(heb wel gewoon vriendinnen, familie, leuke ouders maar ja,de drempel om dit op tafel te gooien is te groot...)Want ja,naar buiten toe kunnen we heel goed mooi weer spelen...Ik heb al 9 jaar een relatie waarvan 8 jaar samenwonend,ondertussen hebben we twee kinderen van 5 en 3,een mooi huis,een leuke auto, kortom allemaal prima maar o,o,o, ik ben zo verdrietig...Mijn vriend heeft een goede baan waarvoor hij lange dagen van huis is en als hij thuis is, heel moe is voor mij heel begrijpelijk.Dus ik zorg dat alles draait,het eten op tafel staat,het huis er bewoonbaar bij staat enz.We zijn beide begin 30 en zien er allebei vrij acceptabel uit,niet te dik,goed verzorgd en we zijn even intelligent(hadden zelfde score opIQ-test)niks bijzonders dus.MIS!Hij verwijt mij altijd, elke dag opnieuw, verbaal, hoe -DOM(ik zeur altijd en overal over) ik ben,hoe- LELIJK (ik ben veel te dik,vroeger,toen we elkaar leerden kennen,toen was ik nog leuk (64kilo nu 67 bij 1.69) ik ben -dat ik van die rare kleren draag (Hen M,esprit,Vila enz)-dat het huishouden zo slecht geregeld is(om de zoveel maanden trekt hij van alles uit de kast(kan administratie zijn,kleren,keukenspul,speelgoed,wat dan ook om op een bult te gooien en dan zegt ie :zo,dit kan allemaal weg en dit moet je even netjes opruimen.En dit meestal als ik een dagje weg ben geweest ofzo,zodat ik als ik thuiskom me het leplazurus schrik)-dat er dingen niet goed zijn(bv:zijn kleren zijn altijd gewassen en gestreken en kortom klaar voor gebruik,maar het is nooit goed genoeg, hij pakt iets en zit er een kreukel in of ruikt naar zijn zin niet goed,gooit hij het op de grond en kan ik het opnieuw wassen en strijken)Zijn oplossing voor al onze problemen is sex.Als we vaker en gepassioneerder sex zouden hebben dan zou alles beter gaan,hij zou mij positiever benaderen en zelf ook iets maar gaan doen,nu hebben we gemiddeld genomen 2 keer per week sex,en heb ik wel es van die periodes dat ik meer zin heb(dus vaker) en op andere plekken(dus spannender)en andere standjes(dus afwisselender)maar nee,in zo'n periode merk ik geen verschil in zijn gedrag..En ja,als iemand maar vaak genoeg zegt hoe lelijk,dik en onverzorgd je wel niet bent,ja neem dan maar van mij aan dat je zin in sex dan wel overgaat...In het begin ging ik overal tegenin,werd ik overal boos over(begrijpelijk?)maar tegenwoordig,laat ik het maar gaan,(ik ben uitgestreden,moe,leeg)voor de lieve vrede en de kinderen,want ik WIL geen gebroken gezin,en ik WIL geen ruzie,maar ik wil ook niet dat ze het normaal vinden om zo met iemand om te gaan...Natuurlijk is dit het verhaal in korte lijnen maar ik hoop dat iemand me een beetje kan laten inzien hoe ik hiermee om moet gaan,want ik denk,dat ik er aan onderdoor ga...
dinsdag 24 april 2007 om 16:31
Mooi zo! lang leve de therapie! ;)
De clausule die ik bedoel werkt alsvolgt:
Stel inkomen is 25.000 euro, alimentatie is 500 euro.
De clausule zegt:
- Bij 30.000 euro inkomen neemt de alimentatie met 50% af
- Bij 35.000 euro inkomen neemt de alimentatie met 100% af
30.000 euro is 2314 euro per maand (ex vakantie geld that is).
Zodra ex 2500 euro gaat verdienen (= 32.400) gaat er dus van het overige bedrag (2500 - 2314=186) 50% af (=93).
Ex kreeg 2314 + 500 = 2714
Ex krijgt 2500 + 407 = 2907
Ex kreeg 2314 + 500 = 2714
Ex krijgt 2600 + 357 = 2957
Vanaf 2700 euro komt er in dit rekenvoorbeeld een omslagpunt waar wat er op zijn salarisstrook bij komt 100% ingehouden wordt op de alimentatie.
Er valt erg veel te zeggen voor een regeling als deze omdat partneralimentatie valt onder de zorgplicht die voortkomt uit een huwelijk. Jij moet zorgen voor hem, maar hij heeft natuurlijk precies dezelfde verantwoordelijkheid om te zorgen voor jou. Tegenover partneralimentatie zou dus eigenlijk altijd een verplichting aan de ontvangende kant moeten staan (is utopie I know).
Hoewel ik een zeer groot voorstander ben van partneralimentatie, vind ik het een schande dat het gebruikt kan worden als hand-ophoud c.q. ex-partner-leegknijp bijdrage. Als er geen kinderen in het spel zijn (of als deze dus bij de alimentatiebetalende partij blijven wonen) of er zijn geen andere duidelijk aanwijsbare redenen dan zou m.i. de partneralimentatie op nul gesteld moeten worden.
Werken met je donder, arbeid adelt!
Anyway, je hebt een advocaat, die zal ook wel de nodige manieren weten om te zorgen dat je een voor jou zo gunstig mogelijke regeling treft. Enneh... it's war, val hem rustig snoeihard aan op zijn mannelijkheid ;). Welk mietje wil er nou onderhouden worden door een vrouw...
(En dan te bedenken dat ik mezelf echt als fair and balanced zie en altijd streef naar win/win. Maar niet willen werken grrrrr :@)
De clausule die ik bedoel werkt alsvolgt:
Stel inkomen is 25.000 euro, alimentatie is 500 euro.
De clausule zegt:
- Bij 30.000 euro inkomen neemt de alimentatie met 50% af
- Bij 35.000 euro inkomen neemt de alimentatie met 100% af
30.000 euro is 2314 euro per maand (ex vakantie geld that is).
Zodra ex 2500 euro gaat verdienen (= 32.400) gaat er dus van het overige bedrag (2500 - 2314=186) 50% af (=93).
Ex kreeg 2314 + 500 = 2714
Ex krijgt 2500 + 407 = 2907
Ex kreeg 2314 + 500 = 2714
Ex krijgt 2600 + 357 = 2957
Vanaf 2700 euro komt er in dit rekenvoorbeeld een omslagpunt waar wat er op zijn salarisstrook bij komt 100% ingehouden wordt op de alimentatie.
Er valt erg veel te zeggen voor een regeling als deze omdat partneralimentatie valt onder de zorgplicht die voortkomt uit een huwelijk. Jij moet zorgen voor hem, maar hij heeft natuurlijk precies dezelfde verantwoordelijkheid om te zorgen voor jou. Tegenover partneralimentatie zou dus eigenlijk altijd een verplichting aan de ontvangende kant moeten staan (is utopie I know).
Hoewel ik een zeer groot voorstander ben van partneralimentatie, vind ik het een schande dat het gebruikt kan worden als hand-ophoud c.q. ex-partner-leegknijp bijdrage. Als er geen kinderen in het spel zijn (of als deze dus bij de alimentatiebetalende partij blijven wonen) of er zijn geen andere duidelijk aanwijsbare redenen dan zou m.i. de partneralimentatie op nul gesteld moeten worden.
Werken met je donder, arbeid adelt!
Anyway, je hebt een advocaat, die zal ook wel de nodige manieren weten om te zorgen dat je een voor jou zo gunstig mogelijke regeling treft. Enneh... it's war, val hem rustig snoeihard aan op zijn mannelijkheid ;). Welk mietje wil er nou onderhouden worden door een vrouw...
(En dan te bedenken dat ik mezelf echt als fair and balanced zie en altijd streef naar win/win. Maar niet willen werken grrrrr :@)
dinsdag 24 april 2007 om 23:23
Hoi Madre,
Mooi, hier kan ik wat mee! Dit lijkt me inderdaad zeer redelijk. Ervan uitgaande dat ex ooit een baan zou hebben, laat staan een loonsverhoging zou krijgen Ik word ook misselijk van het idee dat de zorgplicht in de praktijk één kant op werkt, "omdat ik de kostwinner ben". Ja, hállo, als meneer ook eens de handen uit de mouwen had gestoken, dan wás ik waarschijnlijk niet eens gescheiden!
Zucht.
Betaal jij ook partneralimentatie? Of krijg je het? (Ik heb sterk de indruk dat bij de meeste exen op dit topic werken niet hun sterkste kant was.) Bij een scheiding is win-win denk ik onmogelijk, aangezien de belangen lijnrecht tegen elkaar staan. Je kan je hoogstens aansturen op een compromis waar je allebei even ontevreden mee bent ;) Ik geloof ook erg in Geven en Nemen... zo was onze relatie ook: ik gaf en hij nam. No more, honey
Liefs,
dubio
Mooi, hier kan ik wat mee! Dit lijkt me inderdaad zeer redelijk. Ervan uitgaande dat ex ooit een baan zou hebben, laat staan een loonsverhoging zou krijgen Ik word ook misselijk van het idee dat de zorgplicht in de praktijk één kant op werkt, "omdat ik de kostwinner ben". Ja, hállo, als meneer ook eens de handen uit de mouwen had gestoken, dan wás ik waarschijnlijk niet eens gescheiden!
Zucht.
Betaal jij ook partneralimentatie? Of krijg je het? (Ik heb sterk de indruk dat bij de meeste exen op dit topic werken niet hun sterkste kant was.) Bij een scheiding is win-win denk ik onmogelijk, aangezien de belangen lijnrecht tegen elkaar staan. Je kan je hoogstens aansturen op een compromis waar je allebei even ontevreden mee bent ;) Ik geloof ook erg in Geven en Nemen... zo was onze relatie ook: ik gaf en hij nam. No more, honey
Liefs,
dubio
Ga in therapie!
maandag 21 mei 2007 om 21:16
Het was even zoeken maar ik heb toch ons weggezakte topic (oei!) weer boven tafel getoverd om even te laten weten hoe het met ons gaat...
We zijn tenslotte alweer meer dan een half jaar verder...!
Ten eerste hoop ik natuurlijk dat het met iedereen die actief schreef en
meelas goed gaat.
Ook ben ik erg nieuwsgierig naar VK. En vandaar ook dat ik zelf maar es schrijf...
maar heel eerlijk gezegd moest ik gewoon even afstand nemen van het forum/topic om verder te gaan met het echte leven.
Als je in zo'n situatie zit als de onze heb je er heel veel steun aan, maar op een gegeven moment moet je ook gewoon verder, in het echte leven bedoel ik, en omdat het zo'n vreselijk emotioneel beladen onderwerp is en vrouwen op hetzelfde moment in een soortgelijke situatie zitten word je daar bijna in meegetrokken, in mijn geval moest ik dus even "door" maar ben wel blijven lezen...
Maar hoe gaat het nu met ons...
Het gaat z'n gangetje: kinderen wennen aan het huis, omgeving, school, situatie met mij alleen, omgangsregeling met hun vader enz enz.
Dit gaat redelijk, we hebben veel ups en downs en vooral het feit dat ik nu 10 keer strenger moet optreden dan voorheen, doet mij heel veel..dat is soms echt niet makkelijk.
Ze kunnen me echt het bloed onder m'n nagels vandaan halen en ik wil juist alleen maar "leuke dingen doen" maar ja, ze moeten luisteren anders gaan ze over me heenlopen en ze zien dat ik kwetsbaar ben en daar kan ik
op sommige momenten niet zo goed tegen, hierdoor heb ik wel een paar dipjes gehad maar gelukkig kon ik mezelf heel snel weer uit de put slepen en relativeren.
Ze lijken trouwens weinig last te hebben van de "breuk" op zich:ze hebben de situatie heel snel geaccepteerd, gaan nu het ene weekend 1 nachtje bij vader slapen,(die echt een stuk rustiger lijkt) het andere weekend daar 1 middag spelen, het bellen heeft hij nu zelf op laag pitje gezet omdat "gesprekjes toch vrij onzinnig zijn."
De juridische afhandelingen gaan traag (what's new?):
We zijn ongeveer op de helft vooral ook door eigen dingen te regelen,ik hoop er wel heel snel een einde aan te kunnen maken om echt Door te kunnen en los van elkaar te zijn.
Wat m'n ex verder allemaal doet is me een raadsel,hij is met Pasen met z'n aanstaande naar land van haar herkomst vertrokken daar 10 dagen geweest, heeft (naar eigen zeggen) spullen van haar meegenomen
(ze woonde toen tenslotte al zo'n week of 4 bij hem in) maar ze is niet mee teruggekomen en sinsdien is er niets meer van haar vernomen.
als ik er naar vraag is dat "prive" en zie ik het vanzelf wel als ze er weer is, want dat ze terugkomt is volgens hem een feit...we wachten met spanning af..
En ik persoonlijk,voel me hier erg thuis,heb het enorm getroffen met m'n huis, en heb voorlopig even de tijd gekregen om rustig aan te kijken naar opleiding/baan...
Het is natuurlijk geen vetpot en ook wil ik graag m'n eigen geld verdienen...maar voor nu en de rust voor de kinderen is het prima zo, na de zomer gaat ook de jongste naar school en dat brengt ook weer meer mogelijkheden met zich mee.
O ja..
nog een "klein" detail:
ondertussen ben ik dus ook weer iemand tegengekomen (zo'n 3 maanden geleden) die zich erg goed kan inleven in mijn situatie, mij helpt en bijstaat met eigenlijk alles en waar echt een soort "Carrrie-Reiger-Eleonora- relatie" mee aan het ontstaan is, ik kan zelf bijna niet geloven,(en wil er ook nog niet teveel over zeggen) dat dit echt waar is, en ben daarom nog wel erg voorzichtig en probeer rustig aan te doen...
Maar ondanks dat ik nog nooit een moment spijt heb gehad dat ik bij m'n ex ben weggegaan, geeft het kennen/hebben van zo'n speciaal iemand in je leven zo'n enorme kracht om door te gaan...
Wat kan het leven mooi zijn...!
We zijn tenslotte alweer meer dan een half jaar verder...!
Ten eerste hoop ik natuurlijk dat het met iedereen die actief schreef en
meelas goed gaat.
Ook ben ik erg nieuwsgierig naar VK. En vandaar ook dat ik zelf maar es schrijf...
maar heel eerlijk gezegd moest ik gewoon even afstand nemen van het forum/topic om verder te gaan met het echte leven.
Als je in zo'n situatie zit als de onze heb je er heel veel steun aan, maar op een gegeven moment moet je ook gewoon verder, in het echte leven bedoel ik, en omdat het zo'n vreselijk emotioneel beladen onderwerp is en vrouwen op hetzelfde moment in een soortgelijke situatie zitten word je daar bijna in meegetrokken, in mijn geval moest ik dus even "door" maar ben wel blijven lezen...
Maar hoe gaat het nu met ons...
Het gaat z'n gangetje: kinderen wennen aan het huis, omgeving, school, situatie met mij alleen, omgangsregeling met hun vader enz enz.
Dit gaat redelijk, we hebben veel ups en downs en vooral het feit dat ik nu 10 keer strenger moet optreden dan voorheen, doet mij heel veel..dat is soms echt niet makkelijk.
Ze kunnen me echt het bloed onder m'n nagels vandaan halen en ik wil juist alleen maar "leuke dingen doen" maar ja, ze moeten luisteren anders gaan ze over me heenlopen en ze zien dat ik kwetsbaar ben en daar kan ik
op sommige momenten niet zo goed tegen, hierdoor heb ik wel een paar dipjes gehad maar gelukkig kon ik mezelf heel snel weer uit de put slepen en relativeren.
Ze lijken trouwens weinig last te hebben van de "breuk" op zich:ze hebben de situatie heel snel geaccepteerd, gaan nu het ene weekend 1 nachtje bij vader slapen,(die echt een stuk rustiger lijkt) het andere weekend daar 1 middag spelen, het bellen heeft hij nu zelf op laag pitje gezet omdat "gesprekjes toch vrij onzinnig zijn."
De juridische afhandelingen gaan traag (what's new?):
We zijn ongeveer op de helft vooral ook door eigen dingen te regelen,ik hoop er wel heel snel een einde aan te kunnen maken om echt Door te kunnen en los van elkaar te zijn.
Wat m'n ex verder allemaal doet is me een raadsel,hij is met Pasen met z'n aanstaande naar land van haar herkomst vertrokken daar 10 dagen geweest, heeft (naar eigen zeggen) spullen van haar meegenomen
(ze woonde toen tenslotte al zo'n week of 4 bij hem in) maar ze is niet mee teruggekomen en sinsdien is er niets meer van haar vernomen.
als ik er naar vraag is dat "prive" en zie ik het vanzelf wel als ze er weer is, want dat ze terugkomt is volgens hem een feit...we wachten met spanning af..
En ik persoonlijk,voel me hier erg thuis,heb het enorm getroffen met m'n huis, en heb voorlopig even de tijd gekregen om rustig aan te kijken naar opleiding/baan...
Het is natuurlijk geen vetpot en ook wil ik graag m'n eigen geld verdienen...maar voor nu en de rust voor de kinderen is het prima zo, na de zomer gaat ook de jongste naar school en dat brengt ook weer meer mogelijkheden met zich mee.
O ja..
nog een "klein" detail:
ondertussen ben ik dus ook weer iemand tegengekomen (zo'n 3 maanden geleden) die zich erg goed kan inleven in mijn situatie, mij helpt en bijstaat met eigenlijk alles en waar echt een soort "Carrrie-Reiger-Eleonora- relatie" mee aan het ontstaan is, ik kan zelf bijna niet geloven,(en wil er ook nog niet teveel over zeggen) dat dit echt waar is, en ben daarom nog wel erg voorzichtig en probeer rustig aan te doen...
Maar ondanks dat ik nog nooit een moment spijt heb gehad dat ik bij m'n ex ben weggegaan, geeft het kennen/hebben van zo'n speciaal iemand in je leven zo'n enorme kracht om door te gaan...
Wat kan het leven mooi zijn...!
maandag 21 mei 2007 om 21:26
Moniekie, Moniekie, wat ben ik blij je te lezen! Ik heb er tranen van in mijn ogen, wil je dat geloven?
Nauurlijk is er nog van alles te regelen juridisch, ook dat komt goed op een dag. Jij gaat lekker en de kinderen ook, dat is het allerbelangrijkste. Ik vind het zo fantastisch dat je iemand tegen bent gekomen.....Het heeft mij een jaar gekost om te geloven dat ik had wat ik nu heb. Neem je tijd en geniet er van. Je oogkleppen gaan steeds verder af. Het gras is groener, het land ruikt lekkerder na een regenbui, de zonsondergangen zijn mooier dan ooit en niemand die je dat afneemt je maakt het mee en je mág er van genieten. Ik hoop dat je dat met volle teugen doet.
Net nu ik weer met een nieuw topic ben begonnen bij iemand die op het punt staat weg te gaan na 22 jaar gedomineerd en vernederd te zijn, laat jij weer van je horen. Heel fijn dat we weten dat het goed met je gaat en vanzelfsprekend ga je door met leven en laat je je voormalige relatie achter je.
Ik hoop je weer te spreken. Misschien ook eens op een ander topic in de toekomst!
Nauurlijk is er nog van alles te regelen juridisch, ook dat komt goed op een dag. Jij gaat lekker en de kinderen ook, dat is het allerbelangrijkste. Ik vind het zo fantastisch dat je iemand tegen bent gekomen.....Het heeft mij een jaar gekost om te geloven dat ik had wat ik nu heb. Neem je tijd en geniet er van. Je oogkleppen gaan steeds verder af. Het gras is groener, het land ruikt lekkerder na een regenbui, de zonsondergangen zijn mooier dan ooit en niemand die je dat afneemt je maakt het mee en je mág er van genieten. Ik hoop dat je dat met volle teugen doet.
Net nu ik weer met een nieuw topic ben begonnen bij iemand die op het punt staat weg te gaan na 22 jaar gedomineerd en vernederd te zijn, laat jij weer van je horen. Heel fijn dat we weten dat het goed met je gaat en vanzelfsprekend ga je door met leven en laat je je voormalige relatie achter je.
Ik hoop je weer te spreken. Misschien ook eens op een ander topic in de toekomst!
maandag 21 mei 2007 om 21:35
maandag 21 mei 2007 om 22:03
Mooooi!!!
Ben blij dat het goed met je gaat!
Dat je het soms moeilijk hebt met de kids snap ik wel. Zelf heb ik dat ook wel eens. Dan lijkt het wel alsof ík de persoon ben die alleen maar aan het verbieden is terwijl mijn ex 'lang-leve-de-lol' met hem heeft in het weekend. Maar ja, dat is nou eenmaal zo, hier woont hij en 'beleeft' hij de dagelijkse dingen en bij zijn vader is hij alleen in het weekend. Dat is nou eenmaal anders.
Over je nieuwe ehhh.... dingest... (je geeft het zlef nog geen naam dus dat zal ik niet voor jou doen) kan ik alleen maar zeggen: geniet er met volle teugen van! De omngeving zal het vást te snel vinden en blablabla... maar het is JOUW gevoel. Waarschijnlijk heb jij, net als ik, al heel lang geleden gevoelsmatig afscheid genomen van je ex en sta je daardoor 'open' voor iets 'nieuws', zo ervaar ik dat tenminste wel.
Lieve Monique, veel sterkte met de rest van de scheiding, leifs,
Carrrie.
Ben blij dat het goed met je gaat!
Dat je het soms moeilijk hebt met de kids snap ik wel. Zelf heb ik dat ook wel eens. Dan lijkt het wel alsof ík de persoon ben die alleen maar aan het verbieden is terwijl mijn ex 'lang-leve-de-lol' met hem heeft in het weekend. Maar ja, dat is nou eenmaal zo, hier woont hij en 'beleeft' hij de dagelijkse dingen en bij zijn vader is hij alleen in het weekend. Dat is nou eenmaal anders.
Over je nieuwe ehhh.... dingest... (je geeft het zlef nog geen naam dus dat zal ik niet voor jou doen) kan ik alleen maar zeggen: geniet er met volle teugen van! De omngeving zal het vást te snel vinden en blablabla... maar het is JOUW gevoel. Waarschijnlijk heb jij, net als ik, al heel lang geleden gevoelsmatig afscheid genomen van je ex en sta je daardoor 'open' voor iets 'nieuws', zo ervaar ik dat tenminste wel.
Lieve Monique, veel sterkte met de rest van de scheiding, leifs,
Carrrie.
