Relaties
alle pijlers
Moegestreden in een relatie met iemand die nooit tevreden is...(deel 3)
maandag 19 februari 2007 om 20:27
quote: Monique742 schreef dinsdag 19 sep 2006 om 21:05 Na maanden van twijfel neem ik toch maar de stap om mijn verhaal hier te plaatsen.Ik praat hier nooit met IEMAND over en ik BARST bijna...(heb wel gewoon vriendinnen, familie, leuke ouders maar ja,de drempel om dit op tafel te gooien is te groot...)Want ja,naar buiten toe kunnen we heel goed mooi weer spelen...Ik heb al 9 jaar een relatie waarvan 8 jaar samenwonend,ondertussen hebben we twee kinderen van 5 en 3,een mooi huis,een leuke auto, kortom allemaal prima maar o,o,o, ik ben zo verdrietig...Mijn vriend heeft een goede baan waarvoor hij lange dagen van huis is en als hij thuis is, heel moe is voor mij heel begrijpelijk.Dus ik zorg dat alles draait,het eten op tafel staat,het huis er bewoonbaar bij staat enz.We zijn beide begin 30 en zien er allebei vrij acceptabel uit,niet te dik,goed verzorgd en we zijn even intelligent(hadden zelfde score opIQ-test)niks bijzonders dus.MIS!Hij verwijt mij altijd, elke dag opnieuw, verbaal, hoe -DOM(ik zeur altijd en overal over) ik ben,hoe- LELIJK (ik ben veel te dik,vroeger,toen we elkaar leerden kennen,toen was ik nog leuk (64kilo nu 67 bij 1.69) ik ben -dat ik van die rare kleren draag (Hen M,esprit,Vila enz)-dat het huishouden zo slecht geregeld is(om de zoveel maanden trekt hij van alles uit de kast(kan administratie zijn,kleren,keukenspul,speelgoed,wat dan ook om op een bult te gooien en dan zegt ie :zo,dit kan allemaal weg en dit moet je even netjes opruimen.En dit meestal als ik een dagje weg ben geweest ofzo,zodat ik als ik thuiskom me het leplazurus schrik)-dat er dingen niet goed zijn(bv:zijn kleren zijn altijd gewassen en gestreken en kortom klaar voor gebruik,maar het is nooit goed genoeg, hij pakt iets en zit er een kreukel in of ruikt naar zijn zin niet goed,gooit hij het op de grond en kan ik het opnieuw wassen en strijken)Zijn oplossing voor al onze problemen is sex.Als we vaker en gepassioneerder sex zouden hebben dan zou alles beter gaan,hij zou mij positiever benaderen en zelf ook iets maar gaan doen,nu hebben we gemiddeld genomen 2 keer per week sex,en heb ik wel es van die periodes dat ik meer zin heb(dus vaker) en op andere plekken(dus spannender)en andere standjes(dus afwisselender)maar nee,in zo'n periode merk ik geen verschil in zijn gedrag..En ja,als iemand maar vaak genoeg zegt hoe lelijk,dik en onverzorgd je wel niet bent,ja neem dan maar van mij aan dat je zin in sex dan wel overgaat...In het begin ging ik overal tegenin,werd ik overal boos over(begrijpelijk?)maar tegenwoordig,laat ik het maar gaan,(ik ben uitgestreden,moe,leeg)voor de lieve vrede en de kinderen,want ik WIL geen gebroken gezin,en ik WIL geen ruzie,maar ik wil ook niet dat ze het normaal vinden om zo met iemand om te gaan...Natuurlijk is dit het verhaal in korte lijnen maar ik hoop dat iemand me een beetje kan laten inzien hoe ik hiermee om moet gaan,want ik denk,dat ik er aan onderdoor ga...
vrijdag 30 maart 2007 om 12:10
Lieve, lieve, lieve VK,Heel fijn iets van je te horen! Ik ben niet verbaasd dat het niet zo goed met je gaat, ik zou eerder verbaasd zijn geweest nu een heel blije VK te horen te krijgen. Want meid, het is heel heel zwaar wat jij nu doormaakt. Het zou abnormaal zijn als je nu wel goed kon slapen, gewoon kon werken, lekker kon genieten van je zoontje, kortom goed functioneerde. Want jij hebt een soort kortsluiting meegemaakt… je bent volledig opgebrand. Dat heeft tijd nodig. Wees alsjeblieft heel erg lief voor jezelf. Als ik naar mezelf kijk: ik ben zo hard voor mezelf geweest toen ik het zo moeilijk had, vond dat ik tegenover iedereen te kort schoot, voelde me net als jij schuldig tegenover iedereen (inclusief mijn ex, onbegrijpelijk genoeg). Ik wilde ook zo snel mogelijk hieruit komen en daarmee verwachtte ik veel te veel van mezelf. Ik ben nu ruim een halfjaar verder en heb nu weer een inzinking, zie het net als jij helemaal niet zitten. En ik weet dat dat onder andere komt omdat ik zo streng ben voor mezelf. De scheiding schiet niet op, ik wéét hoe dat komt, het ligt zeker niet aan mij maar toch "straf" ik mezelf omdat het niet harder opschiet. De psychologe zei dat ik het ook een beetje moet kunnen loslaten en tevreden moet zijn met de kleine stapjes die ik steeds maak. Maar ik wil gewoon dat het achter de rug is! Ken je dat gevoel? 
Van hem af zijn, niet meer de gesprekken en confrontaties aan hoeven gaan, niet meer de papierhandel doorploegen, advocaten raadplegen, telefoontjes, brieven, bleg bleg bleg.Mmm, sorry, ik geloof dat ik ook even moet spuien Maar je herkent het vast een beetje. In je haast om ervan af te zijn, gaat het je nooit snel genoeg. En word je gefrustreerd en ontevreden (over jezelf!) en kwaad en verdrietig. Je voelt je al zo rot en dan maak je het jezelf eigenlijk nog moeilijker. Ik denk echt dat praten met de psycholoog je goed zal doen (als het een goeie is). Je hebt zo veel meegemaakt, lieve Vrouw, het is echt geen luxe om professionele hulp te hebben om daarmee om te gaan. Ik kan me voorstellen dat het verwarrend kan zijn met veel mensen te praten. Iedereen heeft zijn eigen kijk op de zaak, niemand kan zich precies in jouw situatie inleven en veel mensen geven advies. Dan weet je op een bepaald moment niet meer wat de waarheid is. En daarbij kan nu precies een psycholoog helpen. Die helpt je om JOUW waarheid te vinden. Hoe jij de dingen ziet en voelt en ervaart, want dat is het enige wat telt. Je zal merken dat die waarheid heel anders is dan je al die jaren hebt gedacht, althans zo ging het bij mij. Maar dat is een heel proces. Het begint met eerlijk zijn tegen jezelf (niet makkelijk als je jezelf zo lang voor de gek hebt gehouden). Geef aan jezelf toe dat de situatie waar jij nu in zit, geen keuze is. Je bent bijna kapotgegaan, het besluit dat je hebt genomen was letterlijk en figuurlijk om te overleven. Jij hebt niet gefaald. Het is normaal dat je bang bent. Laat die angst ook toe, die is niet je vijand maar je vriend. Want de combinatie van angst en moed en kracht zullen jou hier doorheen slepen. Die kracht en moed voel je nu misschien helemaal niet, maar ze zijn er wel. Jouw geest en lichaam hebben nu even rust nodig: gun jezelf die alsjeblieft en vraag niet te veel van jezelf. Doe simpele dingen die goed voor je zijn: wandelen (is mij door de psycholoog aangeraden i.v.m. endorfinen die daarbij vrijkomen, maar werkt over de hele linie heilzaam), een massage of bezoek aan de sauna, koop een mooi boek of leuke cd voor jezelf. Slaap. Laat je - zonder schuldgevoel!!! – in de watten leggen door je moeder. Geef jezelf toestemming even in staking te gaan, even een time-out te nemen van het leven. Je hebt het verdiend en je hebt het nodig. De realiteit ligt er echt nog wel als je terugkomt.een dikke knuffel,dubioPS Ik zou graag met je mailen als je dat wilt, dubiootje op hotmailPPS Het aanbod om te komen logeren staat nog steeds Ik ben volgende week een vijftal dagen van huis, dan kun je hier ook komen bivakkeren (met je moeder als je wilt)... Het is hier prachtig, ontspanning verzekerd
Van hem af zijn, niet meer de gesprekken en confrontaties aan hoeven gaan, niet meer de papierhandel doorploegen, advocaten raadplegen, telefoontjes, brieven, bleg bleg bleg.Mmm, sorry, ik geloof dat ik ook even moet spuien Maar je herkent het vast een beetje. In je haast om ervan af te zijn, gaat het je nooit snel genoeg. En word je gefrustreerd en ontevreden (over jezelf!) en kwaad en verdrietig. Je voelt je al zo rot en dan maak je het jezelf eigenlijk nog moeilijker. Ik denk echt dat praten met de psycholoog je goed zal doen (als het een goeie is). Je hebt zo veel meegemaakt, lieve Vrouw, het is echt geen luxe om professionele hulp te hebben om daarmee om te gaan. Ik kan me voorstellen dat het verwarrend kan zijn met veel mensen te praten. Iedereen heeft zijn eigen kijk op de zaak, niemand kan zich precies in jouw situatie inleven en veel mensen geven advies. Dan weet je op een bepaald moment niet meer wat de waarheid is. En daarbij kan nu precies een psycholoog helpen. Die helpt je om JOUW waarheid te vinden. Hoe jij de dingen ziet en voelt en ervaart, want dat is het enige wat telt. Je zal merken dat die waarheid heel anders is dan je al die jaren hebt gedacht, althans zo ging het bij mij. Maar dat is een heel proces. Het begint met eerlijk zijn tegen jezelf (niet makkelijk als je jezelf zo lang voor de gek hebt gehouden). Geef aan jezelf toe dat de situatie waar jij nu in zit, geen keuze is. Je bent bijna kapotgegaan, het besluit dat je hebt genomen was letterlijk en figuurlijk om te overleven. Jij hebt niet gefaald. Het is normaal dat je bang bent. Laat die angst ook toe, die is niet je vijand maar je vriend. Want de combinatie van angst en moed en kracht zullen jou hier doorheen slepen. Die kracht en moed voel je nu misschien helemaal niet, maar ze zijn er wel. Jouw geest en lichaam hebben nu even rust nodig: gun jezelf die alsjeblieft en vraag niet te veel van jezelf. Doe simpele dingen die goed voor je zijn: wandelen (is mij door de psycholoog aangeraden i.v.m. endorfinen die daarbij vrijkomen, maar werkt over de hele linie heilzaam), een massage of bezoek aan de sauna, koop een mooi boek of leuke cd voor jezelf. Slaap. Laat je - zonder schuldgevoel!!! – in de watten leggen door je moeder. Geef jezelf toestemming even in staking te gaan, even een time-out te nemen van het leven. Je hebt het verdiend en je hebt het nodig. De realiteit ligt er echt nog wel als je terugkomt.een dikke knuffel,dubioPS Ik zou graag met je mailen als je dat wilt, dubiootje op hotmailPPS Het aanbod om te komen logeren staat nog steeds Ik ben volgende week een vijftal dagen van huis, dan kun je hier ook komen bivakkeren (met je moeder als je wilt)... Het is hier prachtig, ontspanning verzekerd
Ga in therapie!
vrijdag 30 maart 2007 om 12:23
Lieve VK,fijn om weer wat te horen. hou vol! er komt echt wel een eind aan. - maak jezelf rustig door goed adem te halen ( diep met je buik ) - kijk of je je huis verkopen kan uitbesteden ( bemoei je er niet mee totdat de handtekening gezet moet worden ). neem anders zelf nog een makelaar in de arm: je ex heeft er belang bij om de boel zolang mogelijk te rekken. - je raakt in de war van het praten: dat is niet zo gek, je hebt zolang zoveel voor je gehouden/opgekropt.... gooi het eruit bij die psycholoog: die kijkt nergens van op hoor. - relativeer: je zegt dat je het gevoel hebt dat er aan alle kanten aan je getrokken wordt. maar wat is echt belangrijk? jij, je kind en je werk. hou je daar mee bezig, verder niets.ben je al bij de huisarts geweest met je klachten? wel doen, het zou me niet verbazen als ie je direct doorverwijst.sterkte,wommels!
vrijdag 30 maart 2007 om 13:18
Vrouw, ik heb niets meer toe te voegen aan wat hier al gezegd is, dus alleen een *;
Hoop dat je aan de psycholoog duidelijk kunt maken wat dit alles met je doet, zoals je vanochtend schreef, moet zeggen dat ik ook aan post traumatische stress stoornis dacht toen ik las van dat je niet kon slapen, en al die flashbacks. Dat zou dan een verklaring zijn voor dat je helemaal óp bent, iets waar je je niet schuldig over hoeft te voelen, waar je je tijdelijk bij neer moet leggen.
Hoop dat je aan de psycholoog duidelijk kunt maken wat dit alles met je doet, zoals je vanochtend schreef, moet zeggen dat ik ook aan post traumatische stress stoornis dacht toen ik las van dat je niet kon slapen, en al die flashbacks. Dat zou dan een verklaring zijn voor dat je helemaal óp bent, iets waar je je niet schuldig over hoeft te voelen, waar je je tijdelijk bij neer moet leggen.
vrijdag 30 maart 2007 om 19:15
Vrouwtje, ik heb je mailadres nooit gekregen, ik zal de angel vragen om me je adres te geven, dan zorg ik dat je mijn nummer krijgt ok?
En meid, vandaag heb ik via, via weer te maken gehad met mijn ex en nu, zes jaar later ben ik weer helemaal kapot van zijn macht nog over mij. Een relatie die zoveel gekost heeft blijft impact houden, het is dus helemaal niet gek dat je er doorheen zit.
Zoen!
En meid, vandaag heb ik via, via weer te maken gehad met mijn ex en nu, zes jaar later ben ik weer helemaal kapot van zijn macht nog over mij. Een relatie die zoveel gekost heeft blijft impact houden, het is dus helemaal niet gek dat je er doorheen zit.
Zoen!
maandag 2 april 2007 om 08:19
Lieve meiden, ik moet mijn ei kwijt. Ik vlieg tegen de muren op en heb mijn nagels tot aan het leven opgevroten de afgelopen dagen.
Sinds vorige week maandag heb ik stomtoevallig contact met mijn voormalige schoonzus. Ik heb daar een topic over geopend op overige (toeval of iets anders....?). In eerste instantie was ik dolblij en mailden we heen en weer. Ik was in de (naïeve) veronderstelling dat het wel weer zou kunnen, na zes jaren van elkaar niet gesproken te hebben.
Ook was ik in de veronderstlling (waarom weet ik niet eens) dat mijn ex schoonzus niet aan haar broer zou vertellen dat wij elkaar weer spreken. Dat heeft ze wel gedaan en vrijdag kreeg ik een mail van haar dat mijn ex problemen heeft met het contact en dat ze nog verjaardagskaarten en kerstkaarten wilde sturen maar dat ze verder geen contact meer kon hebben, omdat hij het er zo moeilijk mee had. Of ik dan een kerst- verjaarskaarten relatie wilde beginnen met haar om elkaar niet weer uit het oog te verliezen.
Het aanbod van de kaarten sturen heb ik afgewezen, ik heb haar een lieve afscheidsmail gestuurd en eigenlijk was het daarmee (ondanks behoorlijk verdriet en ook kwaadheid) klaar.
Nu mailde ze toch terug. Dat ze haar beslissing overhaast vond, dat ze het contact op een laag pitje (iets minder laag dan de kerstkaarten) voort wil zetten omdat ze vindt dat haar broer niet het recht heeft ons dit contact te verbieden.
Dat recht heeft hij ook niet maar dat neemt hij gewoon. Ik kan de dreiging van repressailles voelen in de manier waarop ze beschrijft hoe hij reageerde op haar verhaal over mij. Mijn ex heeft een zorgvuldig opgebouwd imago met een dun laagje vernis er overheen. Krab je dat dunne laagje weg dan komt er een heel agressief, onberekenbaar persoon naar buiten en die persoon ken ik maar al te goed. Zij weet het ook trouwens maar ze heeft minder van hem te vrezen.
Ik ben doodsbang. Hij heeft me na onze scheiding anderhalf jaar lang duidelijk gemaakt dat hij me op een dag zou weten te vinden en met me af zou rekenen en het heeft effect want ik slaap niet, eet niet en voel me continu ellendig. Ik zit nu op mijn werk. Ik krijg vandaag 22 acteurs langs voor een screentest en ik weet niet waar ik het vandaan moet halen. Ik ben bang dat hij hier straks voor de deur staat, dat hij me op mijn werk gaat bellen of me thuis opzoekt.
Via wederzijdse vrienden gaat er al jarenlang informatie over mij naar hem toe (andersom niet trouwens, ik wil niets van/over hem weten). Hoeveel informatie bleek toen ik mijn ex schoonzus sprak. Ik weet niets van haar en niets meer dan wat algemene dingen van hem, zij wist alles van mij. Dat ik een kind heb, waar ik woon, waar ik werk en ga zo maar door. Dat weet zij dus via mijn ex en hij heeft het weer van die vrienden. Hij houdt me dus nog steeds in de gaten, wil weten wat ik doe enzovoort en nu kom ik ineens (per ongeluk) te dichtbij en voel ik me onmiddelijk bedreigd, want ik kén hem. Hij heeft niets te doen want hij werkt niet, heeft alle tijd om boos te wijn en zich op te winden en ik heb bakken vol informatie over hem die hem in een kwaad daglicht kunnen stellen tegenover zijn familie.
Ik heb mijn ex schoonzus niet teruggeschreven. Haar mails gaan naar de junkmailbox en het is dat mijn man me attent maakte op haar bericht, anders had ik het niet eens gezien. Ik weet niet wat ik moet doen op dit moment. Niks waarschijnlijk maar ik ben bang voor hem en dat ben ik niet voor niets. Ik heb het gevoel dat ik dat steeds moet benadrukken. Ik typ dit in grote haast en ik lees het ook niet terug, ik moet het kwijt, ik voel me verschrikkelijk, alsof ik jaren terug in de tijd ben geslingerd.
Wat moet ik doen volgens jullie? Hoe kan ik me weer veilig voelen?
Sinds vorige week maandag heb ik stomtoevallig contact met mijn voormalige schoonzus. Ik heb daar een topic over geopend op overige (toeval of iets anders....?). In eerste instantie was ik dolblij en mailden we heen en weer. Ik was in de (naïeve) veronderstelling dat het wel weer zou kunnen, na zes jaren van elkaar niet gesproken te hebben.
Ook was ik in de veronderstlling (waarom weet ik niet eens) dat mijn ex schoonzus niet aan haar broer zou vertellen dat wij elkaar weer spreken. Dat heeft ze wel gedaan en vrijdag kreeg ik een mail van haar dat mijn ex problemen heeft met het contact en dat ze nog verjaardagskaarten en kerstkaarten wilde sturen maar dat ze verder geen contact meer kon hebben, omdat hij het er zo moeilijk mee had. Of ik dan een kerst- verjaarskaarten relatie wilde beginnen met haar om elkaar niet weer uit het oog te verliezen.
Het aanbod van de kaarten sturen heb ik afgewezen, ik heb haar een lieve afscheidsmail gestuurd en eigenlijk was het daarmee (ondanks behoorlijk verdriet en ook kwaadheid) klaar.
Nu mailde ze toch terug. Dat ze haar beslissing overhaast vond, dat ze het contact op een laag pitje (iets minder laag dan de kerstkaarten) voort wil zetten omdat ze vindt dat haar broer niet het recht heeft ons dit contact te verbieden.
Dat recht heeft hij ook niet maar dat neemt hij gewoon. Ik kan de dreiging van repressailles voelen in de manier waarop ze beschrijft hoe hij reageerde op haar verhaal over mij. Mijn ex heeft een zorgvuldig opgebouwd imago met een dun laagje vernis er overheen. Krab je dat dunne laagje weg dan komt er een heel agressief, onberekenbaar persoon naar buiten en die persoon ken ik maar al te goed. Zij weet het ook trouwens maar ze heeft minder van hem te vrezen.
Ik ben doodsbang. Hij heeft me na onze scheiding anderhalf jaar lang duidelijk gemaakt dat hij me op een dag zou weten te vinden en met me af zou rekenen en het heeft effect want ik slaap niet, eet niet en voel me continu ellendig. Ik zit nu op mijn werk. Ik krijg vandaag 22 acteurs langs voor een screentest en ik weet niet waar ik het vandaan moet halen. Ik ben bang dat hij hier straks voor de deur staat, dat hij me op mijn werk gaat bellen of me thuis opzoekt.
Via wederzijdse vrienden gaat er al jarenlang informatie over mij naar hem toe (andersom niet trouwens, ik wil niets van/over hem weten). Hoeveel informatie bleek toen ik mijn ex schoonzus sprak. Ik weet niets van haar en niets meer dan wat algemene dingen van hem, zij wist alles van mij. Dat ik een kind heb, waar ik woon, waar ik werk en ga zo maar door. Dat weet zij dus via mijn ex en hij heeft het weer van die vrienden. Hij houdt me dus nog steeds in de gaten, wil weten wat ik doe enzovoort en nu kom ik ineens (per ongeluk) te dichtbij en voel ik me onmiddelijk bedreigd, want ik kén hem. Hij heeft niets te doen want hij werkt niet, heeft alle tijd om boos te wijn en zich op te winden en ik heb bakken vol informatie over hem die hem in een kwaad daglicht kunnen stellen tegenover zijn familie.
Ik heb mijn ex schoonzus niet teruggeschreven. Haar mails gaan naar de junkmailbox en het is dat mijn man me attent maakte op haar bericht, anders had ik het niet eens gezien. Ik weet niet wat ik moet doen op dit moment. Niks waarschijnlijk maar ik ben bang voor hem en dat ben ik niet voor niets. Ik heb het gevoel dat ik dat steeds moet benadrukken. Ik typ dit in grote haast en ik lees het ook niet terug, ik moet het kwijt, ik voel me verschrikkelijk, alsof ik jaren terug in de tijd ben geslingerd.
Wat moet ik doen volgens jullie? Hoe kan ik me weer veilig voelen?
maandag 2 april 2007 om 09:50
Leo, ik wou dat ik een echt antwoord had. Helaas is dat niet zo want niemand weet zeker of één van onze exen op wat voor manier nog een keer uithaalt, of niet.
Wat ik een paar weken terug heb gedaan is rationeel naar mijn angst kijken, en rationeel naar mijn ex, zoals ik hem in het verleden kende. Wat heel erg hielp is dat iemand hier schreef dat de angst hem veel groter maakte dan hij in werkelijkheid is. Ik: ontzettend bang, van een monster in mijn hoofd; hij: een man met een fors temperament die veel schreeuwt maar in feite heel weinig uithaalt. Ik weet niet hoe de kansberekening bij jou uit zal vallen als je het rationeel afweegt. Misschien helpt het om je eigen krachtige teksten hier terug te lezen en daardoor weer een beetje bij je gevoel van 'het is voorbij' te komen.
Ik weet ook niet hoe lang het eerste bericht van zijn ongenoegen is geleden. Een week, een paar weken, een paar dagen?
Hoop dat de angst slijt, stukje bij beetje. Dat je steeds weer een klein stukje van je eigen ruimte terug kunt nemen en zeggen tegen jezelf 'doe me maar wat, liever dat je me wat doet dan dat ik blijf leven in angst, laat me eerst maar eens zien of die angst gegrond is'.
Ik voel me nog steeds niet supervrij in mijn huis, maar heb al wel steeds meer ruimte genomen, alleen de voordeur zit nog potdicht, de achterdeur staat al weer open. Wat wel blijft vreten is dat ex zo makkelijk al die 'vrijheid' weer om zeep kan helpen.
Wat k-t dat het bij jou ook nog steeds zo is.
Wat ik een paar weken terug heb gedaan is rationeel naar mijn angst kijken, en rationeel naar mijn ex, zoals ik hem in het verleden kende. Wat heel erg hielp is dat iemand hier schreef dat de angst hem veel groter maakte dan hij in werkelijkheid is. Ik: ontzettend bang, van een monster in mijn hoofd; hij: een man met een fors temperament die veel schreeuwt maar in feite heel weinig uithaalt. Ik weet niet hoe de kansberekening bij jou uit zal vallen als je het rationeel afweegt. Misschien helpt het om je eigen krachtige teksten hier terug te lezen en daardoor weer een beetje bij je gevoel van 'het is voorbij' te komen.
Ik weet ook niet hoe lang het eerste bericht van zijn ongenoegen is geleden. Een week, een paar weken, een paar dagen?
Hoop dat de angst slijt, stukje bij beetje. Dat je steeds weer een klein stukje van je eigen ruimte terug kunt nemen en zeggen tegen jezelf 'doe me maar wat, liever dat je me wat doet dan dat ik blijf leven in angst, laat me eerst maar eens zien of die angst gegrond is'.
Ik voel me nog steeds niet supervrij in mijn huis, maar heb al wel steeds meer ruimte genomen, alleen de voordeur zit nog potdicht, de achterdeur staat al weer open. Wat wel blijft vreten is dat ex zo makkelijk al die 'vrijheid' weer om zeep kan helpen.
Wat k-t dat het bij jou ook nog steeds zo is.
maandag 2 april 2007 om 09:56
Lieve Eleonora,Shit meid, sorry dat ik het zeg. Ik weet niet precies hoe jouw geschiedenis met die vent is, maar ik kan me er iets bij voorstellen als hij na zo lang zo snel weer zo veel angst in je opwekt :-(Hoe kun je je weer veilig voelen? Ik denk dat daar maar één antwoord op is en dat ligt in jezelf. Nu hangt jouw gevoel van veiligheid van hem af, zijn handelingen en woorden. Jouw gevoel van veiligheid was dus al die tijd vooral gebaseerd op het feit dat je niet met hem te maken had, maar zat niet stevig in jou verankerd. Daarom kan hij je nu zo makkelijk van je stuk brengen. In feite is de angst die je toen voor hem had nog net zo levendig aanwezig als toen. Vandaar ook dat je nu het gevoel hebt in de tijd teruggeslingerd te zijn.Concreet zou ik zeggen: werk dus aan je eigen balans en zelfvertrouwen (letterlijk: vertrouwen in en op jezelf). Er zijn veel manieren om jezelf in praktische zin tegen hem te beschermen, maar het belangrijkste is de angst die in jou zit weg te nemen. Om dat te kunnen, heb je professionele hulp nodig. Iemand die je helpt de angst te ontleden en de patronen te analyseren waardoor jij (nog altijd) op dezelfde manier op hem reageert. Angst kan een nuttige functie hebben (jezelf verdedigen of bescherming zoeken), maar kan ook verlammen. Jij weet nu niet hoe je die screentest moet doorstaan, je kan door de angst niet functioneren, dus de angst is niet functioneel.Jij bent zes jaar later gelukkig met een heel lieve man, hebt een kind… je hebt (of had tot nu toe) het gevoel dat je het verleden daarmee achter je had gelaten. Nu komt het je weer achtervolgen. Ik denk dat dat komt omdat je in jezelf niet met het verleden hebt afgerekend. Als je zo'n relatie afsluit, moet je daarna een belangrijke confrontatie met jezelf aangaan. Jezelf afvragen wat jouw rol erin geweest is, hoe je het hebt kunnen laten gebeuren, waarom je geen grenzen kon aangeven, welke gedrags- of denkpatronen jou in de weg hebben gezeten om jezelf te kunnen beschermen. Om die patronen te kunnen veranderen, moet je ze eerst doorgronden. Dat is heel erg moeilijk of misschien wel onmogelijk alleen te doen. Ik ben van mening dat je daarbij iemand nodig hebt, een psycholoog of andere professional, die bekend is met deze processen en de nodige ervaring en kennis heeft om je aan te sturen.Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat therapie mij veel geholpen heeft en helpt om mezelf te beschermen. Mijn ex is niet zo bedreigend als de jouwe, maar niettemin heb ik veel angst gevoeld en die voel ik nog steeds. Ik leer met hulp van de psycholoog niet vanuit die angst te handelen en te reageren, want daar maak ik mezelf alleen maar kwetsbaarder mee. Het is heel moeilijk, want die angst zit zo diep dat je er voor je gevoel geen grip op hebt. Toch kun je dat wel krijgen! Maar ik heb wel de psycholoog nodig om me te helpen de angst te doorgronden. Soms is de angst heel irrationeel, dan is doorgronden al genoeg om hem weg te nemen. Soms is die rationeel en dan bedenken we praktische manieren waarop ik mezelf kan beschermen. Hoe denk je erover om met een psycholoog te gaan praten? Sta je daarvoor open?Een praktische maatregel die je alvast kunt nemen, is ernstig gaan praten met jullie wederzijdse vrienden en ze heel duidelijk maken hoe bedreigd jij je door je ex voelt. Hang gerust de "vuile was" buiten, als je dat nog niet (genoeg) hebt gedaan. Als jij voorheen niet duidelijk genoeg bent geweest over het type man dat hij is en hoe hij je behandeld heeft, dan is het niet zo vreemd dat zij informatie over jou hebben doorgespeeld aan hem. Ze hadden waarschijnlijk geen idee dat ze dat beter niet konden doen. Geef ze duidelijke instructies: je wilt dat niets van wat je hun vertelt bij hem terechtkomt. Je zou ook kunnen kijken of je via hen je ex indirect duidelijk te maken dat je geenszins van plan bent zijn positie in zijn familie in gevaar te brengen. Zijn reactie is, zoals ik het opmaak uit jouw berichtje, vooral gebaseerd op angst. Als hij weet dat hij van jou niets te vrezen heeft, zal hij je hopelijk weer met rust laten. Misschien kun je dit ook met je ex-schoonzus bespreken en kan zij hem daarvan overtuigen. Als jullie het contact voortzetten, lijkt het me belangrijk duidelijke regels vast te leggen wat je ex betreft. Sterkte,dubio
Ga in therapie!
maandag 2 april 2007 om 10:30
Lieve Leo, we hebben het er al over gehad. VInd het super erg voor je, te meer omdat ook ik me door jouw verdriet en angst weer realiseer, dat dit nooit voorbij is.
Wapen jezelf en je gezin met de kracht, dat hij jullie nooit kan raken of beschadigen. Prent je deze gedachte in, de angst om rond te lopen dat hij dit wél zou kunnen doen is desatreus voor jullie.
Gisteren kreeg ik zelf ook een ongelooflijk felle uitval richting mijn vader. We zaten gezellig samen, nieuwe vriend, zijn dochter erbij en mijn vader.
Dus mijn vader begon te drammen, dat ik nog achter het geld aan moest wat ik nog recht op heb van mijn ex.
Mede door het gesprek van afgelopen vrijdag met je en het oud zeer werd ik echt pis en pislink op mijn vader.
Alle sporen wis je zoveel mogelijk uit, mijn ex weet niet waar ik woon en dan zou ik aan moeten gaan kloppen om een paar rotcenten........?
Ik bel je snel Leo!
Wapen jezelf en je gezin met de kracht, dat hij jullie nooit kan raken of beschadigen. Prent je deze gedachte in, de angst om rond te lopen dat hij dit wél zou kunnen doen is desatreus voor jullie.
Gisteren kreeg ik zelf ook een ongelooflijk felle uitval richting mijn vader. We zaten gezellig samen, nieuwe vriend, zijn dochter erbij en mijn vader.
Dus mijn vader begon te drammen, dat ik nog achter het geld aan moest wat ik nog recht op heb van mijn ex.
Mede door het gesprek van afgelopen vrijdag met je en het oud zeer werd ik echt pis en pislink op mijn vader.
Alle sporen wis je zoveel mogelijk uit, mijn ex weet niet waar ik woon en dan zou ik aan moeten gaan kloppen om een paar rotcenten........?
Ik bel je snel Leo!
maandag 2 april 2007 om 19:30
Lieve, lieve Leo, niet leuk, maar ik denk wel een waarheid als een koe, you can't have your cake and eat it to...
Hoe rot het ook is, ik denk niet dat je het ene leuke element uit je verleden kunt hebben en de rest van de bagger uit de weg kunt gaan.
Natúúrlijk heeft hij het recht niet. Maar hij neemt het wel. En niet JIJ bent degene die hem die ruimte geeft, maar je ex-schoonzus. Andere mensen kùn je niet managen lieverd. Jij doet het perfect, er zit een lek op een plek waar jij niet bijkunt. Jank, vreet chocola en ijs, schop tegen een paaltje en roep een paar lelijke woorden richting de hemel. Maar accepteer dit verlies en koester wat je wel hebt.
Sterkte schoonheid *;
Hoe rot het ook is, ik denk niet dat je het ene leuke element uit je verleden kunt hebben en de rest van de bagger uit de weg kunt gaan.
Natúúrlijk heeft hij het recht niet. Maar hij neemt het wel. En niet JIJ bent degene die hem die ruimte geeft, maar je ex-schoonzus. Andere mensen kùn je niet managen lieverd. Jij doet het perfect, er zit een lek op een plek waar jij niet bijkunt. Jank, vreet chocola en ijs, schop tegen een paaltje en roep een paar lelijke woorden richting de hemel. Maar accepteer dit verlies en koester wat je wel hebt.
Sterkte schoonheid *;
maandag 2 april 2007 om 20:34
Lieverds,Dacht dat ik de enige was die in de shit zat.....Vandaag is het zover gekomen dat ik mijn contactpersoon bij Bureau Jeugdzorg maar weer eens heb gebeld..... Mijn ex wil qua omgangsregeling niet voor- en achteruit. In het convenant staat elke veertien dagen een weekend (en dit verloopt prima!), drie weken in de zomervakantie (en hier gaat hij mee aan de loop, hij vindt twee wel genoeg) en de rest van de vakanties in overleg (lees: als het meneer uitkomt).Nu is het zo dat ik elke keer een teleurgesteld kind hier heb. En daar baal ik van. Vandaar dat ik vandaag in overleg ben getreden met BJ. Niet om hém zwart te maken maar om voor mijzelf handvaten aangereikt te krijgen over hoe hier mee om te gaan.Naar aanleiding van dat gesprek heb ik mijn ex een mail gestuurd; ik zal hem even knippen en plakken naar hier..... (en alle namen veranderen!)Beste Ex,Vanmorgen heb ik informatief telefonisch contact gehad met mijn contactpersoon bij Bureau Jeugdzorg, mevrouw X. Samen met haar heb ik een aantal feiten op een rijtje kunnen zetten. * communicatie van mij naar jou omtrent zoonlief gaat voortaan alléén nog via de mail en ik zou jou willen vragen dat omgekeerd ook zo te doen* voor het maken van afspraken, informeren over schoolzaken ed. hoef ik alleen jou te informeren en verder niemand* zaken die staan vermeld in het convenant dienen wij beiden na te komen, dit is een wettig document * duidelijkheid is blijkbaar geboden, dus is het belangrijk om van tevoren afspraken over omgang (data plus tijdstippen) zwart op wit te zetten (mail) Meivakantie Je hebt zelf te kennen gegeven dat je vrij kunt nemen in de tweede week van de meivakantie. Roostertechnisch zou zoonlief in het weekend voorafgaand aan deze week bij jou zijn. Mijn voorstel is dat zoonlief daarom van vrijdag 4 mei 2007 17.00 uur tot vrijdag 11 mei 2007 17.00 uur bij jou is. Zomervakantie Voor dit jaar is de zomervakantie vastgesteld. Zoonlief is gedurende de eerste drie weken van de zomervakantie bij jou. Zoonlief zou het weekend voorafgaand aan deze drie weken roostertechnisch bij mij zijn. Mijn voorstel is daarom dat zoonlief bij jou zal zijn van zondagavond 8 juli 2007 19.00 uur tot zondagavond 29 juli 2007 19.00 uur. Convenant: "overige vakanties in overleg" Mevrouw X. heeft mij uitgelegd dat deze regel als volgt uitgelegd dient te worden. Een kind heeft, afhankelijk van de leeftijd, een bepaald aantal dagen/weken vakantie. Op de lagere school zijn dit gemiddeld genomen 65 vrije-/vakantiedagen per jaar. Daarvan dient het kind de helft bij de vader en de helft bij de moeder door te brengen. Toen jouw advocaat een "tegenbod" deed voor de kinderalimentatie (op basis van jouw draagkrachtberekening) is zij uitgegaan van het kostenplaatje per dag op de dagen dat zoonlief bij jou is. Jullie zijn er in deze berekeningen júist van uit gegaan dat zoonlief de helft van het totale aantal vakantiedagen bij jou is. De kosten voor dit aantal dagen zijn namelijk in de draagkrachtberekening afgetrokken van de kinderalimentatie die jij per maand betaalt. Samengevat komt het er dus op neer dat ons convenant uit gaat van de helft van de vakantiedagen bij de moeder en de helft van de vakantiedagen bij vader, data in overleg. Vakantierooster volgend schooljaar Het vakantierooster voor volgend schooljaar staat al op de website van school. Zodra ik wat beter op de been ben zal ik, volledig naar het advies van mevrouw X., een voorstel doen voor de vakantieplanning/-verdeling in het schooljaar 2007-2008. Uiteraard staat het je vrij om al op deze website te gaan kijken en zelf met een voorstel te komen. Ook zal ik aan het begin van het nieuwe schooljaar een extra schoolgids vragen en aan zoonlief meegeven.10 minutengesprek Het 10-minutengesprek is een informatief voortgangsgesprek over de schoolresultaten van zoonlief. De uitnodiging is voor de ouders/verzorgers van zoonlief. Aangezien mijn man en ik samen de hoofdverzorgers zijn van zoonlief (ik heb het hier níet over het gezag maar over de dagelijkse verzorging), zal mijn man ook aanwezig zijn bij het gesprek morgen. Dit besluit is in overleg genomen met mevrouw X. Het schoolhoofd is reeds op de hoogte van het feit dat mijn man morgen mee komt en voorziet hierin geen problemen. Bijzondere dingen, (extra) omgang buiten het convenant om Naar advies van mevrouw X. het volgende voor wat betreft omgang buiten het convenant om. Als zoonlief graag wil dat jij ergens bij aanwezig bent dan laat ik hem dat ofwel zelf vragen, of ik stuur jou een mail en zal dan alléén als "boodschapper/doorgeefluik" fungeren. Het kan hier bijvoorbeeld gaan om feest op school, sporten, afzwemmen e.d.). Hierdoor geldt dus ook: je bent niet míj maar zoonlief "uitleg verschuldigd" als je ergens wel of niet bij aanwezig kunt of wilt zijn. Op die manier worden confrontaties tussen jou en mij uit de weg gegaan. Mocht het zo zijn dat jij zoonlief extra wilt zien, bijvoorbeeld met jouw (of een andere) verjaardag of als bijvoorbeeld jouw ouders over zijn uit "land waar ze wonen", mail mij en we kijken wat de mogelijkheden zijn. Ik heb nog nooit negatief tegenover zo'n vraag gestaan en ben ook niet van plan om dat in de toekomst te veranderen. Graag zou ik van jou zo spoedig mogelijk een reactie per mail ontvangen over mijn voorstellen aangaande de meivakantie en de zomervakantie. Ik zou je tot slot willen vragen om morgen op school niet over planning etc. te beginnen en dit zodoende gescheiden te houden van de zaken die morgen op school besproken dienen te worden: namelijk de schoolresultaten van zoonlief. Groet, Carrrie.Nu maar afwachen hoe Ex regaeert... Het is toch te belachelijk voor woorden dat ik elke keer écht op mijn strepen moet gaan staan om hem aan het convenant te laten houden???Groetjes en sterkte aan de rest van het span (vooral Eleonora en VK!),Carrrie.
maandag 2 april 2007 om 20:56
Lieve Leo,
Wat erg dat je dat gevoel weer terug hebt, dat angstige gevoel waarvan je dacht dat het voorbij was.
Lijkt mij een heel nare gewaarwording, zoals Pom al zegt, het gaat blijkbaar nooit echt over.
Ik wens je veel kracht toe om het weer een beetje achter je te kunnen laten.
*;
Misschien júist door te beseffen dat het nooit echt weggaat, helpt het je om het nu echt een plaats te geven de komende periode.
Wat erg dat je dat gevoel weer terug hebt, dat angstige gevoel waarvan je dacht dat het voorbij was.
Lijkt mij een heel nare gewaarwording, zoals Pom al zegt, het gaat blijkbaar nooit echt over.
Ik wens je veel kracht toe om het weer een beetje achter je te kunnen laten.
*;
Misschien júist door te beseffen dat het nooit echt weggaat, helpt het je om het nu echt een plaats te geven de komende periode.
maandag 2 april 2007 om 20:58
maandag 2 april 2007 om 22:01
Ik ben zooooo moe, ik hou het even kort.
Jullie zeggen allemaal dingen waar ik iets aan heb. Dat sterkt me zoals Mamzelle al vraagt echt. Ja, het helpt om jullie woorden te lezen, om mezelf vragen te stellen en Mazelle, jij zei ook dat jij geleerd hebt de angst in je hoofd te relativeren. Je hebt gelijk, dat helpt. Ik relativeer dus ook, al vind ik het lastig want ik merk dat zelfs indirect contact met deze man mijn verlamd. Zoveel jaren horen dat je op een dag omgelegd gaat worden, maakt toch indruk jammer genoeg.
Bianc, jij vroeg je (samen met anderen als ik me niet vergis) af of mijn ex mij niet al lang te grazen had genomen als hij wist waar ik werkte en zo. Op zich snap ik de redenatie alleen werkt het bij mijn ex zo dat zolang je geen bedreiging bent (wat ik de afgelopen jaren nooit ben geweest) en hij zo af en toe eens op de hoogte werd gebracht van mijn doen en laten zodat zijn controlebehoefte bevredigd werd, was er niks aan de hand. Voelt hij zich aangevallen, in een hoek gezet, of buitenspel gezet en raakt hij de controle kwijt, dan is het een ander verhaal, dan wordt hij gevaarlijk en bedreigend.
Maar goed, knappe jongen die voorbij mijn voordeur komt. Ik ben inmiddels wel zo ver dat ik inzie dat áls hij ooit het lef heeft bij me aan de deur te staan, ik hem nooit zonder slag of stoot langs me zou laten komen. Die tijd hebben we gehad en dat voel ik tot onder mijn voeten. Daarbij denk ik niet eens dat hij zou komen, hij is er te lui voor en ik ga het contact met zijn zus gewoon afkappen. Het is zoals Madre zegt, het zou leuk zijn maar je kunt niet één onderdeel uit zo'n relatie gaan behouden omdat dat zo leuk was. Je moet de hele bliksemse boel wegflikkeren om er echt vanaf te zijn.
Dubio, ik ben in therapie, bij een pscychiater, hoewel ik geen medicatie heb. Ik sta dus zeer zeker open voor zelfreflectie en ook een paar jaar geleden ben ik al eens in therapie geweest. Ik reflecteer me een ongeluk. Wat ik uitgevonden heb, de afgelopen week, is dat ik al een heel eind ben, maar nog niet helemaal klaar jammer genoeg.
Kan niet meer nadenken, ik val om van de slaap. Morgen verder.
Liefs,
PS
Car, goeie brief meid.......
Jullie zeggen allemaal dingen waar ik iets aan heb. Dat sterkt me zoals Mamzelle al vraagt echt. Ja, het helpt om jullie woorden te lezen, om mezelf vragen te stellen en Mazelle, jij zei ook dat jij geleerd hebt de angst in je hoofd te relativeren. Je hebt gelijk, dat helpt. Ik relativeer dus ook, al vind ik het lastig want ik merk dat zelfs indirect contact met deze man mijn verlamd. Zoveel jaren horen dat je op een dag omgelegd gaat worden, maakt toch indruk jammer genoeg.
Bianc, jij vroeg je (samen met anderen als ik me niet vergis) af of mijn ex mij niet al lang te grazen had genomen als hij wist waar ik werkte en zo. Op zich snap ik de redenatie alleen werkt het bij mijn ex zo dat zolang je geen bedreiging bent (wat ik de afgelopen jaren nooit ben geweest) en hij zo af en toe eens op de hoogte werd gebracht van mijn doen en laten zodat zijn controlebehoefte bevredigd werd, was er niks aan de hand. Voelt hij zich aangevallen, in een hoek gezet, of buitenspel gezet en raakt hij de controle kwijt, dan is het een ander verhaal, dan wordt hij gevaarlijk en bedreigend.
Maar goed, knappe jongen die voorbij mijn voordeur komt. Ik ben inmiddels wel zo ver dat ik inzie dat áls hij ooit het lef heeft bij me aan de deur te staan, ik hem nooit zonder slag of stoot langs me zou laten komen. Die tijd hebben we gehad en dat voel ik tot onder mijn voeten. Daarbij denk ik niet eens dat hij zou komen, hij is er te lui voor en ik ga het contact met zijn zus gewoon afkappen. Het is zoals Madre zegt, het zou leuk zijn maar je kunt niet één onderdeel uit zo'n relatie gaan behouden omdat dat zo leuk was. Je moet de hele bliksemse boel wegflikkeren om er echt vanaf te zijn.
Dubio, ik ben in therapie, bij een pscychiater, hoewel ik geen medicatie heb. Ik sta dus zeer zeker open voor zelfreflectie en ook een paar jaar geleden ben ik al eens in therapie geweest. Ik reflecteer me een ongeluk. Wat ik uitgevonden heb, de afgelopen week, is dat ik al een heel eind ben, maar nog niet helemaal klaar jammer genoeg.
Kan niet meer nadenken, ik val om van de slaap. Morgen verder.
Liefs,
PS
Car, goeie brief meid.......
maandag 2 april 2007 om 22:18
Jemig Leo.... het lijkt soms alsof je je leven weer hebt opgepakt, maar vaak juist als je denkt dat alles achter je ligt lijkt het wel niet te mogen.... Ik herken het maar al te goed!
Hoe staat jouw partner hierin?
Mijn man denkt gelukkig met mij mee, helpt mij (bijvoorbeeld met mijn brief van vandaag, die hij honderd keer "aangepast" voor zijn neus krijgt en geduldig opnieuw leest en becommentariseert) en steunt mij waar, hoe en wanneer hij maar kan.... Het is echt een geduldige lieverd en ik vind het nog altijd een prachtig wonder dat wij in elkaars leven mochten komen....
Sterkte lieverd, groetjes,
Carrrie.
Hoe staat jouw partner hierin?
Mijn man denkt gelukkig met mij mee, helpt mij (bijvoorbeeld met mijn brief van vandaag, die hij honderd keer "aangepast" voor zijn neus krijgt en geduldig opnieuw leest en becommentariseert) en steunt mij waar, hoe en wanneer hij maar kan.... Het is echt een geduldige lieverd en ik vind het nog altijd een prachtig wonder dat wij in elkaars leven mochten komen....
Sterkte lieverd, groetjes,
Carrrie.
dinsdag 3 april 2007 om 15:32
Eleonora, Madre had weer eens wijze woorden voor je. Ik denk dat het inderdaad de enige manier is om je ex weer je leven uit te bonjouren en jezelf te beschermen. Fijn om te horen dat je in therapie bent, dat zal je vast helpen deze episode te begrijpen en dan te archiveren. Ik ken het gevoel, ik ben nog veel minder ver dan jij maar heb ook soms het gevoel dat ik helemaal niet opschiet. Op die moeilijke momenten kan ik niet goed relativeren. Maar toch moet ik mezelf er dan aan herinneren dat ik wel heel erg op de goede weg ben en stappen vooruit heb gemaakt en dat die mindere momenten er nu eenmaal bij horen. Maar soms komen de emoties dan zo op je af dat me zelfs dat niet lukt. Nou ja, dan jank ik me maar de ogen uit mijn kop en ga de volgende dag weer verder met leven.
Ik vind je wel heel strijdbaar en sterk klinken nu, heel anders dan gisteren. Daar zie je aan dat het bij jou waarschijnlijk ook maar een moment was waarop alles op je af kwam. Je hebt wel degelijk een lange weg afgelegd, en ja, dit geeft je weer het een en ander te denken. Maar je pakt het nu toch heel goed aan, geeft de controle over de situatie niet weg (want jíj neemt een besluit in jouw belang) en laat je niet al te veel meer van je stuk brengen. Dat was 6 jaar geleden wel anders, durf ik te wedden. Hopelijk kun je dit nu achter je laten en verder met je lekkere leventje!
liefs,
dubio
Ik vind je wel heel strijdbaar en sterk klinken nu, heel anders dan gisteren. Daar zie je aan dat het bij jou waarschijnlijk ook maar een moment was waarop alles op je af kwam. Je hebt wel degelijk een lange weg afgelegd, en ja, dit geeft je weer het een en ander te denken. Maar je pakt het nu toch heel goed aan, geeft de controle over de situatie niet weg (want jíj neemt een besluit in jouw belang) en laat je niet al te veel meer van je stuk brengen. Dat was 6 jaar geleden wel anders, durf ik te wedden. Hopelijk kun je dit nu achter je laten en verder met je lekkere leventje!
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 3 april 2007 om 15:40
Carrrie, mooie brief, knap dat je het zo zakelijk hebt weten te houden. Fijn dat je samen met BJ boven water hebt gekregen dat het convenant wél een concrete afspraak bevat over de schoolvakanties (nl. 50-50 verdeeld) maar dat alleen concrete data ontbraken. Niet onbelangrijk dat dit in de berekening van de kinderalimentatie is meegenomen.
Ik hoop dat je er gauw uitkomt en dat jullie dan duidelijke afspraken voor de rest van het jaar kunnen maken... en dat je ex zich daar dan aan houdt!
liefs,
dubio
Ik hoop dat je er gauw uitkomt en dat jullie dan duidelijke afspraken voor de rest van het jaar kunnen maken... en dat je ex zich daar dan aan houdt!
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 3 april 2007 om 19:50
Het gaat inderdaad weer beter Dubio. Weg is het nog niet maar ik ben niet meer in paniek.
Ik ben eens aan het analyseren geslagen en realiseerde me dat het gewoon het 'idee' van contact is met die man wat me angst aanjaagt. Behalve de bedreigingen die ik gewoon niet met een korrel zout kan nemen omdat ze me zo lang zijn ingepeperd, is het het idee van iets te maken te moeten hebben met die vent. Daar word ik gewoon fysiek ziek van.
Daarmee samenhangt dus het contact met zijn zus. Haar mail van zondag deed mij meteen weer in paniek raken want zij is een te close link met hem.
Mijn man Carrie is net als de jouwe (denk ik) een rots in de branding. Hij kent het niet, al die angsten voor exen maar toen zijn ex-vrouw de partneralimentatie begon aan te vechten een paar jaar terug, toen we net ouders waren geworden, werd hij ook misselijk bij ieder contact met haar, dus hij weet wel wat het is om je rot te voelen over iemand uit het verleden.
Ik ben wel doodmoe meiden, het kost veel energie vind ik, al die gevoelens. Ik realiseer me weer eens heel goed hoe fantastisch ik het tegenwoordig heb met mijn gezin.
Liefs en bedankt voor de steun allemaal!
Ik ben eens aan het analyseren geslagen en realiseerde me dat het gewoon het 'idee' van contact is met die man wat me angst aanjaagt. Behalve de bedreigingen die ik gewoon niet met een korrel zout kan nemen omdat ze me zo lang zijn ingepeperd, is het het idee van iets te maken te moeten hebben met die vent. Daar word ik gewoon fysiek ziek van.
Daarmee samenhangt dus het contact met zijn zus. Haar mail van zondag deed mij meteen weer in paniek raken want zij is een te close link met hem.
Mijn man Carrie is net als de jouwe (denk ik) een rots in de branding. Hij kent het niet, al die angsten voor exen maar toen zijn ex-vrouw de partneralimentatie begon aan te vechten een paar jaar terug, toen we net ouders waren geworden, werd hij ook misselijk bij ieder contact met haar, dus hij weet wel wat het is om je rot te voelen over iemand uit het verleden.
Ik ben wel doodmoe meiden, het kost veel energie vind ik, al die gevoelens. Ik realiseer me weer eens heel goed hoe fantastisch ik het tegenwoordig heb met mijn gezin.
Liefs en bedankt voor de steun allemaal!
woensdag 4 april 2007 om 09:44
Leo gelukkig dat het weer wegeebt die paniek. *;
Jij schreef dat je je door je paniek terug in de tijd voelde gesmeten. Ik denk dat, hoe moet ik het nu zeggen, juist doordat je merkt dat je er even in terug gegooidt wordt betekend hoe ver je van die tijd en van die Leo bent losgekomen, verder gegeroeidt. Je schrik tegen je weer 'zo voelen' is je alarmsysteem dat afgaat, dat je op het goede spoor houdt.
Jij schreef dat je je door je paniek terug in de tijd voelde gesmeten. Ik denk dat, hoe moet ik het nu zeggen, juist doordat je merkt dat je er even in terug gegooidt wordt betekend hoe ver je van die tijd en van die Leo bent losgekomen, verder gegeroeidt. Je schrik tegen je weer 'zo voelen' is je alarmsysteem dat afgaat, dat je op het goede spoor houdt.
