Relaties
alle pijlers
Monogamie kan dat nog? Open relaties..hoe, wat en waarom?
zondag 23 december 2007 om 11:14
Hallo allemaal,
Ik las daarstraks het topic "ken je eigenlijk iemand die vreemd gaat". N.a.v het lezen van dat topic wil ik graag een nieuw topic starten.
Onderlinge relaties; vriendschappen, liefdesrelaties, werkrelaties, ouder-kind relaties, split- ups, verbintenissen, aantrekkingskracht, verliefdheid, houden van...het heeft allemaal al geruime tijd mijn aandacht. Ik lees er veel over, zowel literatuur als ook lektuur en als het even kan praat ik er beroepsmatig over of met mensen die mij dierbaar zijn. Het onderwerp relaties en welke invulling wij daar aan geven of zouden willen geven brengt ons vaak op zinnige discussies, grondige analyses, inzichten en regelmatig verdriet.
Ik weet niet of iemand zich hierin herkent maar ik vind bovenstaande opsomming in de regel vreselijk complex.
Nog meer mensen??
Ben zelf al 7 jaar single, misschien 3 x verliefd geweest (na beeindigen van mijn toenmalige relatie), geen duurzame relatie meer gehad...laat staan dat ik mijn kind bij een eventuele kandidaat betrokken heb. En zoals zovelen hier heb ik ook alles leuk voor elkaar, ben een zelfstandige vrouw en kan goed mijn zaakjes regelen. Naast een prima karakter kan ik ook nog eens vooruit met mijn uiterlijk. Ik baal na al die tijd ook van het gemis van een partner en zeker rond deze periode. Maar moet eerlijk bekennen dat ik die tijd vermoedelijk ook nodig had om tot mezelf te komen na veel gedoe en ellende. En als ik terugkijk heb ik me wel eens eenzamer gevoeld dan nu. Ik wist wel dat je geluk niet mag afhangen van het wel of niet hebben van een partner. Maar weten is iets anders dan het ook zo voelen. En nu voel ik dat zo, al een poosje! Gelukkig maar want ik kan het nu beter accepteren dat ik alleen ben.
Maar ooit zal er wel een einde komen aan dat alleen zijn. En dan?
Wie zorgt daarvoor, wie maakt me straks weer gek van verlangen? Maar ondanks dat ik me genoeg in de materie verdiept heb. What the F**K weet ik nou van relaties tussen mannen en vrouwen? Mijn eigen, laatste, duurzame relatie is nou niet bepaald een geweldig referentiekader. Er zijn momenten dat ik zelfs denk of iig het vermoeden heb dat er destijds nooit sprake van echt houden van is geweest ( van beide kanten niet). Dat voelt vl mij gewoon anders, puurder! Maar zeker weten doe ik het niet want ik heb gewoon geen verglijkings materiaal.
Ik fluit mezelf soms terug als ik weer eens aan het overdrijven ben. Zo heel af en toe klopt het beeld niet wat ik dan heb van een (naar mijn maatstaven) ideale relatie. Dergelijke relaties bestaan toch niet! Als je het niet hebt ben je ws al gauw geneigd te vluchten in je fantasie.
En toch kan ik me goed voorstellen met welke persoonlijkheid ik straks weer een relatie zou willen aangaan en op welke manier die verhouding zou kunnen groeien. Maar vooral...hoe blijft het groeien en hoe hou je zoiets in stand? Houden van is denk ik niet alleen genoeg. Behalve de gebruikelijke cliches denk ik ook aan elkaar stimuleren, van elkaar kunnen leren, delen, elkaar aanvoelen, pers. groei en ontwikkeling, samen maar ook vrij mogen zijn en acceptatie.
Welke factoren zijn belangrijk voor jullie om een relatie te doen slagen en speelt opvoeding en opleiding daarin een rol? Verleden en kinderen?
Twee, meestal voor elkaar onbekende personen, met o.a. een verschillende achtergrond, event. cultuur, visie, normen en waardenpatroon. Heel uniek als dat mooi samen gaat en je iets kan maken van die relatie.
Vraag me in het bijzonder af of er ergens binnen die relatie een moment komt dat de mogelijke relatievorm en/of voorkeur ter sprake wordt gebracht en op grond daarvan afspraken worden gemaakt.
N.a.v. voorgaande ervaringen, kinderen of andere persoonlijke omstandigheden misschien toch maar willen latten en event. het stukje zelfstandigheid willen benadrukken. Dan wellicht later tot de conclusie komen dat samenwonen een must is of net niet. Of bestaat er nog zoiets als verkering, verloven en trouwen en dan pas een gezamelijk huishouden voeren? Dat laatste komt op mij over als een pre-historisch begrip.
En dan...je hebt het over je leven samen en je partner oppert zijn idee dat hij/zij toch graag een open relatie zou willen met jou.
"Elkaars" sexuele vrijheid niet willen beperken dus. Sta je daar niet achter en stop je er meteen mee of is er een compromis mogelijk? Je denkt aan liefde/ gevoelens, wilt hem/haar niet kwijt. Principes van een monogame relatie overboord gooien en je lief volgen, wellicht tegen je gevoel in. Hoe gaat dat dan binnen zo'n relatie?
Weten wanneer partner elders is en met een rot gevoel op de bank zitten wachten. Nadien geen vragen stellen en zwijgend naar bed gaan...het waait wel over.
Zelf, indien er zich een gelegenheid voordoet ook met andere personen omgaan naast je relatie of er iig voor openstaan. Afspreken dat het allemaal kan en mag maar dat je discreet bent en elkaar niets zult vertellen op het moment dat er een ander is en je 'gewoon' bent sporten. Waarom niet, bang om toch te kwetsen of om gekwetst te worden? "Mag" je dan verliefd worden of niet? De garantie niet verliefd worden kan je toch onmogelijk krijgen of geven!
Waarom een open relatie dan....is dat voor velen een vrijbrief om dan legaal sex (dit is geen oordeel overigens) te mogen hebben met andere personen naast de vaste partner en het niet meer stiekem te hoeven doen of heeft het meer te maken met het feit dat men geen serieuze verbintenis aan durft te gaan en zich niet helemaal kan geven aan een vaste partner? In hoeverre is het een aanvulling m.b.t. je relatie?
Ga je verder dan sex alleen en wil je ook intimiteit en een emotionele connectie, ga dan voor Polyamorie, een relatievorm waarbij erkend wordt dat het mogelijk is om van meer dan een persoon tegelijk te houden. Alle betrokkenen zijn op de hoogte!!
Omschrijving polyamorie en open relatie = vl wikipedia overigens.
Ik heb nu geen vaste relatie maar sta er zeker voor open. Een relatie waarbij samenwonen op den duur tot de mogelijkheden behoort. Echter geloof ik door al die verhalen om me heen niet dat mensen zijn gemaakt om monogaam te zijn. Alsof je elkaar dergelijke garanties kunt geven. Er is altijd wel iemand die nog beter bij je past en met wie het nog fijner etc is. Moet die persoon ook maar net tegen komen. (Maar van de andere kant...het gras is ook niet groener bij n ander).
Zolang het niet ter sprake komt binnen een vaste relatie gaan beide partijen en tevens de maatschappij ervan uit dat men een monogame relatie aangaat. Althans, dat is mijn indruk. Zag onlangs een stelling; afgesproken monogamie werkt vreemdgaan in de hand. Want verboden vruchten zijn lekker. What else is new!!
Zo kom je weer op het onderwerp vreemdgaan, waar hier het hele forum mee vol staat. Nog steeds niet geaccepteert en ik wil dit niet goed praten overigens! Maar of het nu de vreemdganger (ster)betreft of de minarres (minnaar), de omgeving heeft doorgaans weinig begrip en er wordt nogal snel een oordeel geveld. Men kan alleen compassie hebben voor de bedrogen partner, wellicht zonder enig zicht t.a.v. het aandeel van hem of haar binnen de relatie, wat bijdraagt aan verstoring. Lekker met zn allen (ver)oordelen. Daar zijn we goed in. Net zoals bij de relatievorm polyamorie. Ook nog zo'n taboe alhier. Zijn hier mensen die hiervoor hebben gekozen?
Zou de wereld niet een beetje mooier zijn als iedereen voor polyamorie zou kiezen??? Geen vreemdgangers meer, geen last meer van allerlei moeilijke gevoelens die je er vaak gratis bij krijgt, geen verdriet van alle betrokkenen.
Dan nog het fenomeen swingen, voor zover ik het begrijp ... beide partners akkoord en vervolgens andere personen betrekken bij plezier,genot en sex, samen of in een andere ruimte. Respect en elkaars grenzen niet overschrijden.
Hoe zit dat bij swingers. Komt het voor dat dergelijke contacten veranderen in een vorm van polyamorie? Eventueel bij veelvuldig contact met hetzelfde stel. Of is dat wat vergezocht?
Maaaaaaaaaaaar...je moet toch ergens mee beginnen. Een relatie in de polyamorie sfeer zul je niet meteen hebben lijkt me.
Mensen, ben benieuwd hoe dat werkt allemaal. Dus kom maar op met die reacties en maak mij wat wijzer. Belanden jullie ergens op een punt dat van bijv. een monogame relatie (eventueel na vreemdgaan) een open relatie wordt "gemaakt". Of meteen duidelijk zijn en aangeven dat je alleen een open relatie wilt. Hoe ga je met dergelijke relaties om, welke afspraken zijn er, houden ze stand en welke invloed heeft het op je gevoelens voor elkaar, soc leven etc etc?
Oeps...sorry beetje lang verhaal geworden. Maar ging helemaal op in het geheel en in mn overpeinzingen.
Groetjes,
Isa
Ik las daarstraks het topic "ken je eigenlijk iemand die vreemd gaat". N.a.v het lezen van dat topic wil ik graag een nieuw topic starten.
Onderlinge relaties; vriendschappen, liefdesrelaties, werkrelaties, ouder-kind relaties, split- ups, verbintenissen, aantrekkingskracht, verliefdheid, houden van...het heeft allemaal al geruime tijd mijn aandacht. Ik lees er veel over, zowel literatuur als ook lektuur en als het even kan praat ik er beroepsmatig over of met mensen die mij dierbaar zijn. Het onderwerp relaties en welke invulling wij daar aan geven of zouden willen geven brengt ons vaak op zinnige discussies, grondige analyses, inzichten en regelmatig verdriet.
Ik weet niet of iemand zich hierin herkent maar ik vind bovenstaande opsomming in de regel vreselijk complex.
Nog meer mensen??
Ben zelf al 7 jaar single, misschien 3 x verliefd geweest (na beeindigen van mijn toenmalige relatie), geen duurzame relatie meer gehad...laat staan dat ik mijn kind bij een eventuele kandidaat betrokken heb. En zoals zovelen hier heb ik ook alles leuk voor elkaar, ben een zelfstandige vrouw en kan goed mijn zaakjes regelen. Naast een prima karakter kan ik ook nog eens vooruit met mijn uiterlijk. Ik baal na al die tijd ook van het gemis van een partner en zeker rond deze periode. Maar moet eerlijk bekennen dat ik die tijd vermoedelijk ook nodig had om tot mezelf te komen na veel gedoe en ellende. En als ik terugkijk heb ik me wel eens eenzamer gevoeld dan nu. Ik wist wel dat je geluk niet mag afhangen van het wel of niet hebben van een partner. Maar weten is iets anders dan het ook zo voelen. En nu voel ik dat zo, al een poosje! Gelukkig maar want ik kan het nu beter accepteren dat ik alleen ben.
Maar ooit zal er wel een einde komen aan dat alleen zijn. En dan?
Wie zorgt daarvoor, wie maakt me straks weer gek van verlangen? Maar ondanks dat ik me genoeg in de materie verdiept heb. What the F**K weet ik nou van relaties tussen mannen en vrouwen? Mijn eigen, laatste, duurzame relatie is nou niet bepaald een geweldig referentiekader. Er zijn momenten dat ik zelfs denk of iig het vermoeden heb dat er destijds nooit sprake van echt houden van is geweest ( van beide kanten niet). Dat voelt vl mij gewoon anders, puurder! Maar zeker weten doe ik het niet want ik heb gewoon geen verglijkings materiaal.
Ik fluit mezelf soms terug als ik weer eens aan het overdrijven ben. Zo heel af en toe klopt het beeld niet wat ik dan heb van een (naar mijn maatstaven) ideale relatie. Dergelijke relaties bestaan toch niet! Als je het niet hebt ben je ws al gauw geneigd te vluchten in je fantasie.
En toch kan ik me goed voorstellen met welke persoonlijkheid ik straks weer een relatie zou willen aangaan en op welke manier die verhouding zou kunnen groeien. Maar vooral...hoe blijft het groeien en hoe hou je zoiets in stand? Houden van is denk ik niet alleen genoeg. Behalve de gebruikelijke cliches denk ik ook aan elkaar stimuleren, van elkaar kunnen leren, delen, elkaar aanvoelen, pers. groei en ontwikkeling, samen maar ook vrij mogen zijn en acceptatie.
Welke factoren zijn belangrijk voor jullie om een relatie te doen slagen en speelt opvoeding en opleiding daarin een rol? Verleden en kinderen?
Twee, meestal voor elkaar onbekende personen, met o.a. een verschillende achtergrond, event. cultuur, visie, normen en waardenpatroon. Heel uniek als dat mooi samen gaat en je iets kan maken van die relatie.
Vraag me in het bijzonder af of er ergens binnen die relatie een moment komt dat de mogelijke relatievorm en/of voorkeur ter sprake wordt gebracht en op grond daarvan afspraken worden gemaakt.
N.a.v. voorgaande ervaringen, kinderen of andere persoonlijke omstandigheden misschien toch maar willen latten en event. het stukje zelfstandigheid willen benadrukken. Dan wellicht later tot de conclusie komen dat samenwonen een must is of net niet. Of bestaat er nog zoiets als verkering, verloven en trouwen en dan pas een gezamelijk huishouden voeren? Dat laatste komt op mij over als een pre-historisch begrip.
En dan...je hebt het over je leven samen en je partner oppert zijn idee dat hij/zij toch graag een open relatie zou willen met jou.
"Elkaars" sexuele vrijheid niet willen beperken dus. Sta je daar niet achter en stop je er meteen mee of is er een compromis mogelijk? Je denkt aan liefde/ gevoelens, wilt hem/haar niet kwijt. Principes van een monogame relatie overboord gooien en je lief volgen, wellicht tegen je gevoel in. Hoe gaat dat dan binnen zo'n relatie?
Weten wanneer partner elders is en met een rot gevoel op de bank zitten wachten. Nadien geen vragen stellen en zwijgend naar bed gaan...het waait wel over.
Zelf, indien er zich een gelegenheid voordoet ook met andere personen omgaan naast je relatie of er iig voor openstaan. Afspreken dat het allemaal kan en mag maar dat je discreet bent en elkaar niets zult vertellen op het moment dat er een ander is en je 'gewoon' bent sporten. Waarom niet, bang om toch te kwetsen of om gekwetst te worden? "Mag" je dan verliefd worden of niet? De garantie niet verliefd worden kan je toch onmogelijk krijgen of geven!
Waarom een open relatie dan....is dat voor velen een vrijbrief om dan legaal sex (dit is geen oordeel overigens) te mogen hebben met andere personen naast de vaste partner en het niet meer stiekem te hoeven doen of heeft het meer te maken met het feit dat men geen serieuze verbintenis aan durft te gaan en zich niet helemaal kan geven aan een vaste partner? In hoeverre is het een aanvulling m.b.t. je relatie?
Ga je verder dan sex alleen en wil je ook intimiteit en een emotionele connectie, ga dan voor Polyamorie, een relatievorm waarbij erkend wordt dat het mogelijk is om van meer dan een persoon tegelijk te houden. Alle betrokkenen zijn op de hoogte!!
Omschrijving polyamorie en open relatie = vl wikipedia overigens.
Ik heb nu geen vaste relatie maar sta er zeker voor open. Een relatie waarbij samenwonen op den duur tot de mogelijkheden behoort. Echter geloof ik door al die verhalen om me heen niet dat mensen zijn gemaakt om monogaam te zijn. Alsof je elkaar dergelijke garanties kunt geven. Er is altijd wel iemand die nog beter bij je past en met wie het nog fijner etc is. Moet die persoon ook maar net tegen komen. (Maar van de andere kant...het gras is ook niet groener bij n ander).
Zolang het niet ter sprake komt binnen een vaste relatie gaan beide partijen en tevens de maatschappij ervan uit dat men een monogame relatie aangaat. Althans, dat is mijn indruk. Zag onlangs een stelling; afgesproken monogamie werkt vreemdgaan in de hand. Want verboden vruchten zijn lekker. What else is new!!
Zo kom je weer op het onderwerp vreemdgaan, waar hier het hele forum mee vol staat. Nog steeds niet geaccepteert en ik wil dit niet goed praten overigens! Maar of het nu de vreemdganger (ster)betreft of de minarres (minnaar), de omgeving heeft doorgaans weinig begrip en er wordt nogal snel een oordeel geveld. Men kan alleen compassie hebben voor de bedrogen partner, wellicht zonder enig zicht t.a.v. het aandeel van hem of haar binnen de relatie, wat bijdraagt aan verstoring. Lekker met zn allen (ver)oordelen. Daar zijn we goed in. Net zoals bij de relatievorm polyamorie. Ook nog zo'n taboe alhier. Zijn hier mensen die hiervoor hebben gekozen?
Zou de wereld niet een beetje mooier zijn als iedereen voor polyamorie zou kiezen??? Geen vreemdgangers meer, geen last meer van allerlei moeilijke gevoelens die je er vaak gratis bij krijgt, geen verdriet van alle betrokkenen.
Dan nog het fenomeen swingen, voor zover ik het begrijp ... beide partners akkoord en vervolgens andere personen betrekken bij plezier,genot en sex, samen of in een andere ruimte. Respect en elkaars grenzen niet overschrijden.
Hoe zit dat bij swingers. Komt het voor dat dergelijke contacten veranderen in een vorm van polyamorie? Eventueel bij veelvuldig contact met hetzelfde stel. Of is dat wat vergezocht?
Maaaaaaaaaaaar...je moet toch ergens mee beginnen. Een relatie in de polyamorie sfeer zul je niet meteen hebben lijkt me.
Mensen, ben benieuwd hoe dat werkt allemaal. Dus kom maar op met die reacties en maak mij wat wijzer. Belanden jullie ergens op een punt dat van bijv. een monogame relatie (eventueel na vreemdgaan) een open relatie wordt "gemaakt". Of meteen duidelijk zijn en aangeven dat je alleen een open relatie wilt. Hoe ga je met dergelijke relaties om, welke afspraken zijn er, houden ze stand en welke invloed heeft het op je gevoelens voor elkaar, soc leven etc etc?
Oeps...sorry beetje lang verhaal geworden. Maar ging helemaal op in het geheel en in mn overpeinzingen.
Groetjes,
Isa
zondag 23 december 2007 om 11:31
Lang verhaal inderdaad Isa, maar wel boeiend. Ik heb het aandachtig gelezen en ik herken veel van wat je naar voren brengt. Ook valt het me op dat er blijkbaar meer mensen (mannen en vrouwen) serieus over aan het nadenken zjin. De vanzelfsprekendheid van een levenslange monogame relatie als norm is aan het vervagen maar wat er voor in de plaats zou moeten komen is onduidelijk.
Zelf ben ik nu 2,5 jaar gescheiden en het single leven bevalt me eigenlijk best goed. De vrijheid, inclusief de sexuele vrijheid, zal ik niet zomaar weer inleveren. Als ik al eens fantaseer over een nieuwe relatie kom ik eigenlijk uit op een open relatie met een leuke bi-vrouw. Als ze maar niet verliefd wordt op vrouwen Dan kan je samen genieten van mooie vrouwen stel ik me zo voor (mijn ex was nogal jaloers, die sloeg al groen uit als ik naar een andere vrouw keek). Of ik een vrouw waar ik echt gek op ben ook zou kunnen/willen "delen" met andere mannen ... daar ben ik nog niet helemaal uit. Rationeel en op dit moment zou ik ja zeggen maar misschien verandert dat als de feitelijke situatie zich voordoet ?
Anyway ... zolang ik daar voor mezelf niet uit ben begin ik niet aan een vaste relatie. Want wat het ook wordt: het zal een relatie worden gebaseerd op eerlijkheid en openheid. En anders geen relatie. Zoveel heb ik wel geleerd.
Zelf ben ik nu 2,5 jaar gescheiden en het single leven bevalt me eigenlijk best goed. De vrijheid, inclusief de sexuele vrijheid, zal ik niet zomaar weer inleveren. Als ik al eens fantaseer over een nieuwe relatie kom ik eigenlijk uit op een open relatie met een leuke bi-vrouw. Als ze maar niet verliefd wordt op vrouwen Dan kan je samen genieten van mooie vrouwen stel ik me zo voor (mijn ex was nogal jaloers, die sloeg al groen uit als ik naar een andere vrouw keek). Of ik een vrouw waar ik echt gek op ben ook zou kunnen/willen "delen" met andere mannen ... daar ben ik nog niet helemaal uit. Rationeel en op dit moment zou ik ja zeggen maar misschien verandert dat als de feitelijke situatie zich voordoet ?
Anyway ... zolang ik daar voor mezelf niet uit ben begin ik niet aan een vaste relatie. Want wat het ook wordt: het zal een relatie worden gebaseerd op eerlijkheid en openheid. En anders geen relatie. Zoveel heb ik wel geleerd.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
zondag 23 december 2007 om 11:44
Ik ga er nog iets aan toevoegen.
De norm in een "normale" monogame relatie is dat je niet vreemd mag gaan, op straffe van verlies van alles wat je lief is. Wie vreemd gaat wordt er subiet uit gebonjourd. Althans dat lees je vaak op dit forum.
Daardoor krijgt het een enorme lading en ook aantrekkingskracht. Als je weet dat je iets niet mag doen wordt het interessant. Als je weet dat je iets levenslang niet mag doen wordt het bijna onweerstaanbaar.
Recent schreef een vrouw op dit forum dat ze niet wilde en niet hoopte dat haar partner vreemd zou gaan maar als het toch een keer gebeurde wilde ze het niet weten en er geen last van hebben. En dat heeft ze ook met hem besproken. Ik denk dat dit getuigt van wijheid en ook van psychologisch inzicht. In feite maakt ze "vreemdgaan" voor haar partner een stuk minder spannend want hij weet dat hij het kan doen. Nu, volgende week, volgend jaar. Hij weet ook dat zijn partner het niet leuk vindt en dat hij zelf zal moeten dealen met een evt. schuldgevoel daarover.
Ik denk dat ze 2 doelen bereikt: de spanning van het absoluut verbodene heeft ze weggenomen dus de kans dat haar partner vreemdgaat is eerder kleiner dan groter geworden. En mocht het toch een keer gebeuren dan is het niet iets dat haar relatie meteen opblaast. Het is teruggebracht tot een menselijke zwakheid.
Levenslange monogamie is in feite een heel hoge en zware norm.
En het is een norm die blijkbaar voor velen te hoog ligt gezien de vele drama's rond het thema vreemdgaan. Uiteindelijk heeft het alles te maken met verwachtingen die niet waargemaakt worden.
Wellicht wordt het tijd om onze verwachtingen t.a.v. relaties te refreshen ?
* geeft Badmeester een tissue en een mep op zijn schouder*
De norm in een "normale" monogame relatie is dat je niet vreemd mag gaan, op straffe van verlies van alles wat je lief is. Wie vreemd gaat wordt er subiet uit gebonjourd. Althans dat lees je vaak op dit forum.
Daardoor krijgt het een enorme lading en ook aantrekkingskracht. Als je weet dat je iets niet mag doen wordt het interessant. Als je weet dat je iets levenslang niet mag doen wordt het bijna onweerstaanbaar.
Recent schreef een vrouw op dit forum dat ze niet wilde en niet hoopte dat haar partner vreemd zou gaan maar als het toch een keer gebeurde wilde ze het niet weten en er geen last van hebben. En dat heeft ze ook met hem besproken. Ik denk dat dit getuigt van wijheid en ook van psychologisch inzicht. In feite maakt ze "vreemdgaan" voor haar partner een stuk minder spannend want hij weet dat hij het kan doen. Nu, volgende week, volgend jaar. Hij weet ook dat zijn partner het niet leuk vindt en dat hij zelf zal moeten dealen met een evt. schuldgevoel daarover.
Ik denk dat ze 2 doelen bereikt: de spanning van het absoluut verbodene heeft ze weggenomen dus de kans dat haar partner vreemdgaat is eerder kleiner dan groter geworden. En mocht het toch een keer gebeuren dan is het niet iets dat haar relatie meteen opblaast. Het is teruggebracht tot een menselijke zwakheid.
Levenslange monogamie is in feite een heel hoge en zware norm.
En het is een norm die blijkbaar voor velen te hoog ligt gezien de vele drama's rond het thema vreemdgaan. Uiteindelijk heeft het alles te maken met verwachtingen die niet waargemaakt worden.
Wellicht wordt het tijd om onze verwachtingen t.a.v. relaties te refreshen ?
* geeft Badmeester een tissue en een mep op zijn schouder*
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
zondag 23 december 2007 om 11:54
Tjee wat een lap tekst, maar ik heb onlangs hierover twee blogs op hyves gezet, hetzelfde probleem waar je tegen aan liep houdt mij, ons ook al een 1,5 jaar bezig.
Lees ze maar eens door, wellicht een beetje de goede richting dan op dan;
http://freeyouropenmind.hyves.nl/
Blog 1
http://freeyouropenmind.h...levenslessen_Deel_1/co_i/
Blog 2
http://freeyouropenmind.h..._nde_levenslessen_2/5CiI/
De derde is in de maak!
Als ik je verhaal zo lees, ben je al heel erg goed op de goede weg!!!!! Sjampoooo
Liefs Twan
Lees ze maar eens door, wellicht een beetje de goede richting dan op dan;
http://freeyouropenmind.hyves.nl/
Blog 1
http://freeyouropenmind.h...levenslessen_Deel_1/co_i/
Blog 2
http://freeyouropenmind.h..._nde_levenslessen_2/5CiI/
De derde is in de maak!
Als ik je verhaal zo lees, ben je al heel erg goed op de goede weg!!!!! Sjampoooo
Liefs Twan
zondag 23 december 2007 om 12:04
@Donkey...ja klopt, het onderwerp duikt regelmatig overal en nergens op.
Maar hoe dan verder, welke voorwaarden blabla. Ik vind het mega boeiend, ondanks het feit dat ik single ben.
Zou zo ook voor mezelf niet weten op welke manier het dan wel moet en met welke manier ik vrede zou kunnen hebben. Maar zoals jij ook aangeeft, eerlijkheid en vertrouwen...een absolute must.
Soms krijg je een specifiek issue pas helder als je er zelf in zit. En ws weet je dan ook hoe je moet handelen. Hangt ook geheel af van gevoelens, emoties en event andere partij.
Maar hoe dan verder, welke voorwaarden blabla. Ik vind het mega boeiend, ondanks het feit dat ik single ben.
Zou zo ook voor mezelf niet weten op welke manier het dan wel moet en met welke manier ik vrede zou kunnen hebben. Maar zoals jij ook aangeeft, eerlijkheid en vertrouwen...een absolute must.
Soms krijg je een specifiek issue pas helder als je er zelf in zit. En ws weet je dan ook hoe je moet handelen. Hangt ook geheel af van gevoelens, emoties en event andere partij.
zondag 23 december 2007 om 12:25
Gaat het weer badmeester?? Is al goed hoor, als je nog eens "stiekem" komt lezen kun je ons misschien alsnog voorzien van advies oid!
Super Twan....ga er straks eens voor zitten. Ben benieuwd.
Donkey...precies aan hetgeen jij schrijft zit ik heel lang te denken.
Naar alle waarschijnlijkheid zou ik een pot partner zelf die keuze geven (ongeacht het hoe, wat, waarom, met wie etc...je hebt altijd een keuze, ook als bedrogen partner )
Wij hebben een relatie en krijgt alle vertrouwen, aan hem de keuze wat hij daarmee doet. Mocht er iemand anders tussendoor huppelen is het verstandig als ie al zijn sporen wist en discreet is. Geldt dan voor mij toch de uitspraak "wat niet weet, wat niet deert" En vice versa ws ook, mocht het gebeuren. Wordt idd minder aantrekkelijk gemaakt op die manier.
Maar ik kan wel voor mezelf een onderscheid maken tussen een o.n.s en een langdurige affaire waarbij er sprake is van meer dan alleen sex.
Met dat eerste zou ik nog kunnen leven. Dat tweede zou moeilijker worden, al weet je dat ook pas op het moment zelf. En misschien kan/wil je dan ook met betreffende persoon verder.
Mocht ik zelf in de positie komen en in een affaire belanden want dat risico loopt ieder mens....kan me niet zo 123 voorstellen dat het van lange duur zou zijn want zou meteen door de mand vallen met mn gedrag. Zou moeite hebben met omschakelen van persoon a naar b.
Super Twan....ga er straks eens voor zitten. Ben benieuwd.
Donkey...precies aan hetgeen jij schrijft zit ik heel lang te denken.
Naar alle waarschijnlijkheid zou ik een pot partner zelf die keuze geven (ongeacht het hoe, wat, waarom, met wie etc...je hebt altijd een keuze, ook als bedrogen partner )
Wij hebben een relatie en krijgt alle vertrouwen, aan hem de keuze wat hij daarmee doet. Mocht er iemand anders tussendoor huppelen is het verstandig als ie al zijn sporen wist en discreet is. Geldt dan voor mij toch de uitspraak "wat niet weet, wat niet deert" En vice versa ws ook, mocht het gebeuren. Wordt idd minder aantrekkelijk gemaakt op die manier.
Maar ik kan wel voor mezelf een onderscheid maken tussen een o.n.s en een langdurige affaire waarbij er sprake is van meer dan alleen sex.
Met dat eerste zou ik nog kunnen leven. Dat tweede zou moeilijker worden, al weet je dat ook pas op het moment zelf. En misschien kan/wil je dan ook met betreffende persoon verder.
Mocht ik zelf in de positie komen en in een affaire belanden want dat risico loopt ieder mens....kan me niet zo 123 voorstellen dat het van lange duur zou zijn want zou meteen door de mand vallen met mn gedrag. Zou moeite hebben met omschakelen van persoon a naar b.
zondag 23 december 2007 om 12:25
Ik heb niet alles heel aandachtig gelezen, maar in jouw eerste deel herkende ik mezelf wel enorm. Ben ook single, met kind, feitelijk op "normale relatie" gebied zo groen als gras.
Waar ik je echter kwijt raak is bij het poly amory verhaal. Ik zelf zou geen behoefte hebben aan een open relatie, dan blijf ik liever gewoon vrijgezel. Ik zie de meerwaarde niet van een vaste relatie als die toch niet exclusief is, daaris mijn vrijheid me dan toch te lief voor. Als ik die vrijheid moet opofferen aan iemand, dan wil ik daar ook wat voor terug, namelijk exclusiviteit.
Wél kan ik me vinden in wat Donkeyshot schrijft: ik heb nooit erg veel moeite met vreemdgaan gehad, zolang ik er maar niks van merk. Ik heb voor een partner altijd de harde eis gehad dat ik te allen tijde het gevoel wil hebben dat ik de enige ben, de meest bijzondere ben, degene ben die op nummer 1 staat. Als je dat niet zo voelt, dan fake je het maar wat mij betreft. Zodra ik het gevoel krijg dat iemand liever bij een ander is dan bij mij, dan is ie al-tijd exit. Dus voor mij zou polyamory totaal niet werken, maar vreemdgaan zonder dat dat verder mijn eigen positie bedreigt, ach, wat niet weet wat niet deert, denk ik dan maar. Zodra ik het wél weet mag je echter je koffers pakken (zoals mijn exen ondervonden hebben...).
Waar ik je echter kwijt raak is bij het poly amory verhaal. Ik zelf zou geen behoefte hebben aan een open relatie, dan blijf ik liever gewoon vrijgezel. Ik zie de meerwaarde niet van een vaste relatie als die toch niet exclusief is, daaris mijn vrijheid me dan toch te lief voor. Als ik die vrijheid moet opofferen aan iemand, dan wil ik daar ook wat voor terug, namelijk exclusiviteit.
Wél kan ik me vinden in wat Donkeyshot schrijft: ik heb nooit erg veel moeite met vreemdgaan gehad, zolang ik er maar niks van merk. Ik heb voor een partner altijd de harde eis gehad dat ik te allen tijde het gevoel wil hebben dat ik de enige ben, de meest bijzondere ben, degene ben die op nummer 1 staat. Als je dat niet zo voelt, dan fake je het maar wat mij betreft. Zodra ik het gevoel krijg dat iemand liever bij een ander is dan bij mij, dan is ie al-tijd exit. Dus voor mij zou polyamory totaal niet werken, maar vreemdgaan zonder dat dat verder mijn eigen positie bedreigt, ach, wat niet weet wat niet deert, denk ik dan maar. Zodra ik het wél weet mag je echter je koffers pakken (zoals mijn exen ondervonden hebben...).
Am Yisrael Chai!
zondag 23 december 2007 om 12:32
Ik denk dat het héél moeilijk is ( en dan druk ik me zwak uit ) om te beginnen aan een relatie waarvan gelijk duidelijk is dat er met meerdere mensen sex ( en eventueel meer ) mogelijk is . ( of men moet beiden al ervaring hebben met dit soort relaties ) . Een en ander dient namelijk nog opgebouwd te worden , zoals vertrouwen , houden van , ....
Ik kan me wel voorstellen dat iemand zegt dat zo'n soort relatie zijn of haar ideaal is , maar ik denk niet dat je daar vanaf de eerste maanden aan kunt beginnen .
Wij swingen , maar had je ons in de eerste 15 jaren verteld dat we dat ooit eens zouden doen hadden we je niet geloofd .
Als ik swingers even heel grof indeel zijn er drie categorieën ; de eerste zijn de stellen die al lang bij elkaar zijn en een zeer solide basis hebben , de tweede categorie zijn stellen die beiden uit een lange relatie komen , altijd al interesse hadden voor dit soort dingen en nu een partner hebben die dit ook wil . De derde categorie zijn stellen waarvan één graag wil en de ander meedoet in de angst de partner te verliezen .
Ik kan me wel voorstellen dat iemand zegt dat zo'n soort relatie zijn of haar ideaal is , maar ik denk niet dat je daar vanaf de eerste maanden aan kunt beginnen .
Wij swingen , maar had je ons in de eerste 15 jaren verteld dat we dat ooit eens zouden doen hadden we je niet geloofd .
Als ik swingers even heel grof indeel zijn er drie categorieën ; de eerste zijn de stellen die al lang bij elkaar zijn en een zeer solide basis hebben , de tweede categorie zijn stellen die beiden uit een lange relatie komen , altijd al interesse hadden voor dit soort dingen en nu een partner hebben die dit ook wil . De derde categorie zijn stellen waarvan één graag wil en de ander meedoet in de angst de partner te verliezen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 23 december 2007 om 12:37
Raar trouwens , ik weet dat wat wij doen of hoe ik denk iets is wat andere mensen niet kunnen begrijpen.......... maar dan lees ik wél dat anderen zich voor kunnen stellen dat iemand zich eens bezondigt 
aan een ONS ( one night stand ) . Maar dát doen swingers dus ; mijn man en ik zijn SAMEN single ....
aan een ONS ( one night stand ) . Maar dát doen swingers dus ; mijn man en ik zijn SAMEN single ....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 23 december 2007 om 12:45
Goeie vraag Ivy. Verliefd worden kan je niet verbieden.
Ik lees nogal eens over bi vrouwen die wel sexueel kunnen genieten van een andere vrouw maar die zeggen niet op een vrouw verliefd te kunnen worden (en wel op een man). Er van uitgaand dat dat echt zo is lijkt me dat voor de partner van zo'n vrouw een geruststellende gedachte: ze heeft wel sex met een andere vrouw maar ze wordt niet verliefd op een vrouw dus dat is niet bedreigend. Het is maar sex zeg maar. Maar het is voor mij relatief onbekend terrein dus stuur me maar bij als ik het verkeerd zie.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
zondag 23 december 2007 om 12:51
En weer even inhakend op FV: super belangrijk in een relatie vind ik inderdaad dat je moet kunnen voelen dat je voor je partner altijd die ene hele speciale bent waar je iets exclusiefs mee hebt. Anders slaat je relatie nergens op. Je moet elkaar dat gevoel kunnen geven en vanuit dat gevoel elkaar vrijheid gunnen. Althans zo kijk ik er nu tegenaan.
Ooit ging mijn (toen nog) partner met een vriendin op vakantie.
Ik zei haar: geniet ervan, doe waar je zin in hebt zolang je maar niet ziek, zwanger of verliefd terug komt. In feite zei ik dus: je mag best een avontuurtje hebben als het onze relatie maar niet beschadigt.
Ooit ging mijn (toen nog) partner met een vriendin op vakantie.
Ik zei haar: geniet ervan, doe waar je zin in hebt zolang je maar niet ziek, zwanger of verliefd terug komt. In feite zei ik dus: je mag best een avontuurtje hebben als het onze relatie maar niet beschadigt.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
zondag 23 december 2007 om 12:56
zondag 23 december 2007 om 12:56
Hierbij ga je er van uit dat vreemdgaan je positie bedreigt. Daar ergens zit de crux volgens mij. Vreemdgaan waar je niet van afweet is voor jou niet bedreigend maar als je er achter komt is het super bedreigend voor jouw positie en dus is het einde relatie als ik het goed lees.
In feite zit de crux dus in je eigen hoofd: door de confrontatie met het vreemdgaan van je partner kan je jezelf niet meer zien als die ene, die bijzondere die op nr. I staat.
Je geeft daarmee een betekenis en een lading aan het vreemdgaan die je partner er waarschijnnlijjk nooit in heeft gezien.
Waarom zou jij niet meer zijn nr. I zijn omdat hij in een zwak moment heeft toegegeven aan een ONS ? Als er sprake is van een 2e liefdesrelatie ben ik het met je eens maar geldt dat ook voor een slippertje ?
Voor mij zou het gegeven an sich dat mijn (imaginaire) partner sex heeft met iemand anders (man of vrouw) niet bedreigend zijn.
Bedreigend wordt het als ze ziek, zwanger of verliefd wordt.
Als je maar voldoende vertrouwen hebt dat die gevolgen niet aan de orde zijn is het voor mij bespreekbaar.
Maar dan ook letterlijk bespreekbaar: ik wil wel weten waar ik aan toe ben (daar heeft mijn partner ook recht op) .Stiekum achter mijn rug om met een ander rollebollen zou ik niet waarderen. Dat kost vertrouwen en zonder vertrouwen gaat een relatie kapot.
Een partner die faket dat ik haar nr. I ben zou ik gruwelijk respektloos vinden. Als ik niet (meer) haar nr. I ben wil ik dat horen.
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
zondag 23 december 2007 om 13:10
Gooi er nog maar wat balletjes bij dan Noah; maak je punt eens concreet ?
De norm dat je niet mag verlangen de nr. I te zijn van je eigen partner lijkt me ongeveer net zo onhaalbaar als de norm van levenslange monogamie in de 21e eeuw ... gaan we de lat nu op een andere manier onhaalbaar hoog leggen ?
De norm dat je niet mag verlangen de nr. I te zijn van je eigen partner lijkt me ongeveer net zo onhaalbaar als de norm van levenslange monogamie in de 21e eeuw ... gaan we de lat nu op een andere manier onhaalbaar hoog leggen ?
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
zondag 23 december 2007 om 13:13
Mijn pure liefde maakt juist dat mijn partner op 1 staat.......het zal best aan mijn ego liggen dat ik graag zijn nummer 1 wil zijn.............
Maar je kunt wel afspreken elkaar op 1 te zetten , al zul je misschien soms liever een ander daar zetten . Monogamie bedrijven terwijl je graag de buurvrouw wil bangen is een voorbeeld van je partner op nummer 1 zetten terwijl je gevoelsmatig.... toch ?
Maar je kunt wel afspreken elkaar op 1 te zetten , al zul je misschien soms liever een ander daar zetten . Monogamie bedrijven
terwijl je graag de buurvrouw wil bangen is een voorbeeld van je partner op nummer 1 zetten terwijl je gevoelsmatig.... toch ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 23 december 2007 om 13:17
Wel..ik maak een onderscheid tussen het ervoor kiezen samen met je partner om je relatie exclusief te maken.
Echter geloof ik ook dat je van meerdere mensen kunt en mag houden.
En t mooie daaraan is dat we met zn allen heel veel van mekaar mogen houden
hihi
(ik heb het hier overigens nog niet over sex of wat je ermee doet he!)
Maar de keuzes die je binnen je relatie maakt zijn volgens mij, zoals ik ook al zei, keuzes.
En dat is prima. Want als je met iemand samen heel gelukkig bent, en je hebt veel van elkaar te leren en met elkaar te delen, is dat iets wat je absoluut mag koesteren.
Maar als we ook al liefde in een kooitje gaan stoppen dan doen we volgens mij hetzelfde als we doen in de kerk, namelijk onze eigen vrijheid zodanig beperken en onderdrukken dat we door alleen de opgelegde regelementen al onze vrijheden verliezen.
Het is een visie kwestie in mijn ogen, zegmaar, en welke keuze je daaruit maakt is in elk geval prima, als je die samen zo kunt maken.
Echter geloof ik ook dat je van meerdere mensen kunt en mag houden.
En t mooie daaraan is dat we met zn allen heel veel van mekaar mogen houden
hihi(ik heb het hier overigens nog niet over sex of wat je ermee doet he!)
Maar de keuzes die je binnen je relatie maakt zijn volgens mij, zoals ik ook al zei, keuzes.
En dat is prima. Want als je met iemand samen heel gelukkig bent, en je hebt veel van elkaar te leren en met elkaar te delen, is dat iets wat je absoluut mag koesteren.
Maar als we ook al liefde in een kooitje gaan stoppen dan doen we volgens mij hetzelfde als we doen in de kerk, namelijk onze eigen vrijheid zodanig beperken en onderdrukken dat we door alleen de opgelegde regelementen al onze vrijheden verliezen.
Het is een visie kwestie in mijn ogen, zegmaar, en welke keuze je daaruit maakt is in elk geval prima, als je die samen zo kunt maken.
