Relaties
alle pijlers
na 17 jaar uit elkaar
zondag 24 juni 2007 om 21:06
had een relatie van 17 jaar, waarvan 8 getrouwd, en 2 schatten van kinderen. Komt mijn ( bijna ex) man ineens met een verhaal dat hij niet gelukkig meer met me is en niet weet wat hij wil. Blijkt na 5 weken om elkaar heen draaien en veel praten en huilen dat hij een ander heeft. nu is hij weg en ben ik verslagen achtergebleven. Dit soort dingen lees je toch alleen in boekjes en hoort alleen een ander te overkomen.....nu ben ik die ander en ben ik gewoon verbijsterd. Ik wist niet dat je zoveel emoties tegelijk kan voelen. Boos, verdrietig, gekwetst, ik kan wel even doorgaan. Wie heeft dit ook meegemaakt?
zondag 24 juni 2007 om 21:15
Hoi San,
Jéé zeg, dit is inderdaad niet leuk voor je! Ik kan me heel goed voorstellen dat dit heel hard bij je aankomt....zo ineens pats...boem! Verslagenheid, verdriet, boos, gekwetst...alles in één! Het lijkt me dat je ook met een heleboel vragen in je hoofd zit over het hoe en waarom en hoelang hij hier al mee rondloopt.... Ik heb het zelf niet meegemaakt zo, maar ook ik wil je heel veel sterkte wensen!
Knuffel
Jéé zeg, dit is inderdaad niet leuk voor je! Ik kan me heel goed voorstellen dat dit heel hard bij je aankomt....zo ineens pats...boem! Verslagenheid, verdriet, boos, gekwetst...alles in één! Het lijkt me dat je ook met een heleboel vragen in je hoofd zit over het hoe en waarom en hoelang hij hier al mee rondloopt.... Ik heb het zelf niet meegemaakt zo, maar ook ik wil je heel veel sterkte wensen!
Knuffel
zondag 24 juni 2007 om 21:28
ja, inderdaad pats boem...heel goed omschreven. Ik was echt heel gelukkig in mijn huwelijk en we waren volgens mij echt een modelgezin. Mensen in mijn omgeving zijn ook allemaal verslagen dat dit ons is overkomen, De zin die ik het meeste hoor de laatste tijd is " van iedereen hadden we het verwacht, maar van JULLIE??? " wat moet ik daar nou mee. Ik had het ook echt niet aan zien komen. De spreekwoordelijke "last to know" . Het feit dat er een paar mensen waren die eerder dan ik wisten dat mijn huwelijk kapot ging is zo kwetsend... En het idee dat hij nu met iemand anders in bed ligt terwijl hij pas nog elke dag naast mij wakker werd....Hij was de meest stabiele, eerlijke en lieve man die ik me wensen kon en dat hij tot zoiets in staat is begrijp ik echt niet. Ik heb me dus al die tijd onterecht veilig gevoeld en dat is :(
zondag 24 juni 2007 om 21:31
Hoi San,
Weet precies hoe je je voelt. 10 jaar geleden heb ik precies hetzelfde meegemaakt. Jouw verhaal kan het mijne zijn. Zelfs even lang samen en getrouwd en ook 2 kids.
Het zal moeilijk zijn de komende tijd. Maar je gaat het redden meid! Praat erover, evt. met hulp van maatschappelijk werk. Wees lief voor jezelf en je kinderen. Wat mij heeft geholpen is een dagboek bijhouden, iedere dag schreef ik hierin. Ik had een lijstje met negatieve dingen en een lijst met positieve dingen en na verloop van tijd werd deze laatste lijst steeds langer!
Heel veel STERKTE !!!!!!!!*;
Weet precies hoe je je voelt. 10 jaar geleden heb ik precies hetzelfde meegemaakt. Jouw verhaal kan het mijne zijn. Zelfs even lang samen en getrouwd en ook 2 kids.
Het zal moeilijk zijn de komende tijd. Maar je gaat het redden meid! Praat erover, evt. met hulp van maatschappelijk werk. Wees lief voor jezelf en je kinderen. Wat mij heeft geholpen is een dagboek bijhouden, iedere dag schreef ik hierin. Ik had een lijstje met negatieve dingen en een lijst met positieve dingen en na verloop van tijd werd deze laatste lijst steeds langer!
Heel veel STERKTE !!!!!!!!*;
zondag 24 juni 2007 om 23:02
hai san
ook hier iemand die verslagen achter bleef, na 26 jaar idd pats boem bij haar gezin weg.
ik kan je vertellen het word een hele moelijke tijd voor je, je onbegrip je machteloosheid, het onder buik gevoel,en die watten in je hoofd.
ik ben nu 4 1/2 jaar verder(en dacht toen ook dit komt nooit meer goed met me)
andere vertelde me ook laat de tijd je wonden helen,ook ik dacht ach lul maar het komt nooit meer goed tussen mijn oren.
maar ze hadden gelijk(gelukkig) de tijd heeld wonden(het is nu nog heeel moeilijk voor jou om dit te gloven maar het is ECHT zo)
ik leefde echt als een sombie (robot),ik deed de dingen die ik moest doen want ik had 2 kinderen hier die moesten eten en schone kleren aan moesten enz enz.
maar langzaam bouw je alles op,langzaam heeld die wond,langzaam vind je je zelf terug,langzaam vind je andere dingen weer belanrijk,langzaam word je sterker en sterker.
en ik weet(dat je nu denk alle maal gelul) maar gloof me ajb het komt echt goed hoe moelijk het ook is.
gr sunrise
ook hier iemand die verslagen achter bleef, na 26 jaar idd pats boem bij haar gezin weg.
ik kan je vertellen het word een hele moelijke tijd voor je, je onbegrip je machteloosheid, het onder buik gevoel,en die watten in je hoofd.
ik ben nu 4 1/2 jaar verder(en dacht toen ook dit komt nooit meer goed met me)
andere vertelde me ook laat de tijd je wonden helen,ook ik dacht ach lul maar het komt nooit meer goed tussen mijn oren.
maar ze hadden gelijk(gelukkig) de tijd heeld wonden(het is nu nog heeel moeilijk voor jou om dit te gloven maar het is ECHT zo)
ik leefde echt als een sombie (robot),ik deed de dingen die ik moest doen want ik had 2 kinderen hier die moesten eten en schone kleren aan moesten enz enz.
maar langzaam bouw je alles op,langzaam heeld die wond,langzaam vind je je zelf terug,langzaam vind je andere dingen weer belanrijk,langzaam word je sterker en sterker.
en ik weet(dat je nu denk alle maal gelul) maar gloof me ajb het komt echt goed hoe moelijk het ook is.
gr sunrise
zondag 24 juni 2007 om 23:25
Ik heb er geen ervaring mee, maar wil je wel graag heel veel sterkte wensen.
Meid, wat erg zeg! En dan nog dat je zo gelukkig was en het helemaal niet zag aankomen... vreselijk.
Wat zal je veiligheidsgevoel aangetast zijn zeg en wat zal je de grond onder je hebben voelen wegzakken. En dan nog je man met een ander...
Een nachtmerrie.
Heel veel sterkte *;
Meid, wat erg zeg! En dan nog dat je zo gelukkig was en het helemaal niet zag aankomen... vreselijk.
Wat zal je veiligheidsgevoel aangetast zijn zeg en wat zal je de grond onder je hebben voelen wegzakken. En dan nog je man met een ander...
Een nachtmerrie.
Heel veel sterkte *;
zondag 24 juni 2007 om 23:57
Onbegrijpelijk! Je man kan heel goed toneelspelen, gewoon om het feit dat jij niks in de gaten hebt gehad! Hij heeft geen greintje respect getoond naar jou toe, en ik concludeer daar uit dat ie dus al een tijdje niet meer van je hield. Als hij nog van je hield, dan had hij zich tegen zijn verliefdheid moeten verzetten en zijn huwelijk met jou moeten redden. Naar mijn mening is hij puur egocentrisch te werk gegaan, en heeft jou gewoon laten barsten. Ik kan me nu dan ook voorstellen dat jou vertrouwen in hem in één klap van de aardbodem is verdwenen. Heb je inmiddels alweer contact met hem gehad? Ik hoop voor je dat je er achter kan komen wat zijn beweegredenen waren om zoiets te flikken....Nogmaals veel sterkte, en hoor graag van je hoe het verloopt...op mijn steun kan je rekenen.
maandag 25 juni 2007 om 07:58
Eerst een dikke knuffel.... *;
Ook ik ben na een relatie van 17.5 jaar 'aan de kant gezet'.
Ook hij hield niet meer van mij... en écht er was geen ander.....
Totdat hij uit huis was hier en op zich zelf woonde en de verhalen 'los gingen barsten' en meneer al zo'n 3 jaar de 'lieve' echtgenoot speelde en geheime minnaar.
Ook mijn wereld stortte in.... ik ben nu ruim een jaar verder leef hier alleen met mijn kindje en ik weet nu dat ik beter af ben zonder hem dan met hem.
En natuurlijk mis ik hem, als mijn maatje.... maar na alle leugens die nu zijn uitgekomen moet ik blij zijn dat de relatie ten einde is....
Hij zat totaal anders in de relatie dan dat ik zat :(
Ik moet zeggen dat ik, ook toen ik nog niet wist dat hij een ander had dat ik nooit een poging heb gedaan om hem terug te winnen.... ik was bang afgewezen te worden.... heeft me wel veel pijn gedaan hoor.
Maar kan nu na een jaar zeg maar trots terug kijken hoe ik er nu voor staat... psychisch zit ik af en toe nog in de knoop.... het wordt steeds meer een knoopje hoor.
Maar ik ben ook hulp gaan zoeken....ik dacht niet uit de cirkel te kunnen komen... maar doordat de tijd verder gaat gaat het heel langzaam zeker wel lukken.
De psycholoog zei tegen mij: Houden van is in al die jaren opgebouwd en kan niet in een paar weken afgebroken worden... dat moet slijten... en kan lang duren.
Ik weet zeker dat ook jij er bovenop zult komen.
Dit rouwproces moet je door....
Sterkte!!
Ook ik ben na een relatie van 17.5 jaar 'aan de kant gezet'.
Ook hij hield niet meer van mij... en écht er was geen ander.....
Totdat hij uit huis was hier en op zich zelf woonde en de verhalen 'los gingen barsten' en meneer al zo'n 3 jaar de 'lieve' echtgenoot speelde en geheime minnaar.
Ook mijn wereld stortte in.... ik ben nu ruim een jaar verder leef hier alleen met mijn kindje en ik weet nu dat ik beter af ben zonder hem dan met hem.
En natuurlijk mis ik hem, als mijn maatje.... maar na alle leugens die nu zijn uitgekomen moet ik blij zijn dat de relatie ten einde is....
Hij zat totaal anders in de relatie dan dat ik zat :(
Ik moet zeggen dat ik, ook toen ik nog niet wist dat hij een ander had dat ik nooit een poging heb gedaan om hem terug te winnen.... ik was bang afgewezen te worden.... heeft me wel veel pijn gedaan hoor.
Maar kan nu na een jaar zeg maar trots terug kijken hoe ik er nu voor staat... psychisch zit ik af en toe nog in de knoop.... het wordt steeds meer een knoopje hoor.
Maar ik ben ook hulp gaan zoeken....ik dacht niet uit de cirkel te kunnen komen... maar doordat de tijd verder gaat gaat het heel langzaam zeker wel lukken.
De psycholoog zei tegen mij: Houden van is in al die jaren opgebouwd en kan niet in een paar weken afgebroken worden... dat moet slijten... en kan lang duren.
Ik weet zeker dat ook jij er bovenop zult komen.
Dit rouwproces moet je door....
Sterkte!!
maandag 25 juni 2007 om 09:16
San , wat on-ge-loof-lijk kut moet dat zijn.......je ergste nachtmerrie werkelijkheid geworden !
Is hij direct naar haar toegegaan of zit hij bij iemand anders zolang ? Is hij 100 % zeker van zijn zaak of is de boel op de spits gedreven ?
Bezoekt hij wel de kinderen ? Kun je hem bereiken in geval van nood ?
Krijg je een beetje steun en praktische hulp uit je omgeving ?
Is hij direct naar haar toegegaan of zit hij bij iemand anders zolang ? Is hij 100 % zeker van zijn zaak of is de boel op de spits gedreven ?
Bezoekt hij wel de kinderen ? Kun je hem bereiken in geval van nood ?
Krijg je een beetje steun en praktische hulp uit je omgeving ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 25 juni 2007 om 13:39
jeetje, wat doen jullie reacties me goed zeg...ik heb nog nooit iets op een forum geschreven maar ja, heb dan ook nog nooit in zo'n situatie gezeten.
Ik ben ook blij dat niemand zegt dat ik wel heel naief was om niets in de gaten te hebben, ben namelijk best realistisch type maar als je zoveel van iemand houdt en denkt te weten hoe iemand is kan het dus iedereen overkomen.
zelfs nu ik zoveel te weten ben gekomen snap ik er nog niets van en zijn er geen puzzelstukjes die op zijn plaats vallen. Hij was 's avonds en in de weekenden gewoon thuis ( je kan ook onder werktijd vreemdgaan) en ik heb nooit vreemde sms-sjes gelezen of gesprekken gehoord. En weet je, als je dus bedenkt hoe " goed" hij dit dus geregeld had doet het alleen maar meer pijn. je moet wel heel goed bij je verstand zijn en de dingen heel goed plannen om ervoor te zorgen dat je vrouw er niet achter komt en hij wist dus ook heel goed waar hij mee bezig was. Het gekke is dat hij een hele rustige stabiele man is (was) die zijn gezin altijd op de 1e plaats zette. Hij zorgt wel heel goed voor de kinderen als ze bij hem zijn en hij zegt ze vreselijk te missen. Ik denk dan, had voor je huwelijk gevochten en dan had het misschien niet zover hoeven komen. Kinderen zijn gewoon altijd de dupe...Zelfs toen ik wist van die ander wilde ik het niet opgeven, maar hij is zo vreselijk verliefd op haar dat het een verloren wedstrijd was. Ik geloof oprecht dat de zon inderdaad wel weer voor me gaat schijnen, maar ik zal echt eerst door deze verschrikkelijke tijd heen moeten. Dat gaat me lukken, ik weet het zeker !
Ik ben ook blij dat niemand zegt dat ik wel heel naief was om niets in de gaten te hebben, ben namelijk best realistisch type maar als je zoveel van iemand houdt en denkt te weten hoe iemand is kan het dus iedereen overkomen.
zelfs nu ik zoveel te weten ben gekomen snap ik er nog niets van en zijn er geen puzzelstukjes die op zijn plaats vallen. Hij was 's avonds en in de weekenden gewoon thuis ( je kan ook onder werktijd vreemdgaan) en ik heb nooit vreemde sms-sjes gelezen of gesprekken gehoord. En weet je, als je dus bedenkt hoe " goed" hij dit dus geregeld had doet het alleen maar meer pijn. je moet wel heel goed bij je verstand zijn en de dingen heel goed plannen om ervoor te zorgen dat je vrouw er niet achter komt en hij wist dus ook heel goed waar hij mee bezig was. Het gekke is dat hij een hele rustige stabiele man is (was) die zijn gezin altijd op de 1e plaats zette. Hij zorgt wel heel goed voor de kinderen als ze bij hem zijn en hij zegt ze vreselijk te missen. Ik denk dan, had voor je huwelijk gevochten en dan had het misschien niet zover hoeven komen. Kinderen zijn gewoon altijd de dupe...Zelfs toen ik wist van die ander wilde ik het niet opgeven, maar hij is zo vreselijk verliefd op haar dat het een verloren wedstrijd was. Ik geloof oprecht dat de zon inderdaad wel weer voor me gaat schijnen, maar ik zal echt eerst door deze verschrikkelijke tijd heen moeten. Dat gaat me lukken, ik weet het zeker !
maandag 25 juni 2007 om 16:45
Lieve San,
Wat verschrikkelijk voor je meid, echt een ontzettende klap na zoveel tijd. Natuurlijk komt het allemaal goed met je. Het zal even duren maar je gaat hier overheen komen. Fijn te lezen dat je iets hebt aan de reacties van de mensen hier. Ik hoop dat je lekker van je af blijft schrijven als je de behoefte voelt.
Mijn allerliefste beste vriendin heeft een week geleden gehoord dat haar man vreemdgaat, met de vrouw van een kennis. Die kennis belde dus zelf op om het haar te vertellen, in het duits/engels (hij is duits). Ze verstond maar vijf woorden in eerste instantie; X (zijn naam), Y (haar naam), fucking, hotel en Z (plaatsnaam). Maar het was genoeg om haar wereld in te laten storten.
De man van mijn vriendin wil graag met haar door, zij weet het nog niet. De vrouw van de kennis is bereid haar huwelijk op te geven voor de man van mijn vriendin.
Het is een beerput zulke dingen, ik voel met je mee.....
Wat verschrikkelijk voor je meid, echt een ontzettende klap na zoveel tijd. Natuurlijk komt het allemaal goed met je. Het zal even duren maar je gaat hier overheen komen. Fijn te lezen dat je iets hebt aan de reacties van de mensen hier. Ik hoop dat je lekker van je af blijft schrijven als je de behoefte voelt.
Mijn allerliefste beste vriendin heeft een week geleden gehoord dat haar man vreemdgaat, met de vrouw van een kennis. Die kennis belde dus zelf op om het haar te vertellen, in het duits/engels (hij is duits). Ze verstond maar vijf woorden in eerste instantie; X (zijn naam), Y (haar naam), fucking, hotel en Z (plaatsnaam). Maar het was genoeg om haar wereld in te laten storten.
De man van mijn vriendin wil graag met haar door, zij weet het nog niet. De vrouw van de kennis is bereid haar huwelijk op te geven voor de man van mijn vriendin.
Het is een beerput zulke dingen, ik voel met je mee.....
maandag 25 juni 2007 om 22:27
Hoi San,
Moet veel aan je denken, waar je doorheen moet. Bij mij is het dus al 10 jaar geleden maar weet nog maar al tegoed hoe het voelt. Ook een rustige man, lief voor de kinderen, altijd zijn gezin op de eerste plaats en dan dat.......wat is dat toch met die mannen........later heeft mijn ex nog wel eens laten merken spijt te hebben, maar voor mij was het toen te laat. Ik ben gelukkig met mijn nieuwe partner en mijn twee super zoons, waar ik een heel hechte band mee heb, we hebben tenslotte met z'n drietjes een moeilijke tijd doorstaan. En daar ben ik nu trots op. Je bent sterker dan je denkt. Ook jij gaat het redden San!
een dikke knuffel*;
Moet veel aan je denken, waar je doorheen moet. Bij mij is het dus al 10 jaar geleden maar weet nog maar al tegoed hoe het voelt. Ook een rustige man, lief voor de kinderen, altijd zijn gezin op de eerste plaats en dan dat.......wat is dat toch met die mannen........later heeft mijn ex nog wel eens laten merken spijt te hebben, maar voor mij was het toen te laat. Ik ben gelukkig met mijn nieuwe partner en mijn twee super zoons, waar ik een heel hechte band mee heb, we hebben tenslotte met z'n drietjes een moeilijke tijd doorstaan. En daar ben ik nu trots op. Je bent sterker dan je denkt. Ook jij gaat het redden San!
een dikke knuffel*;
maandag 25 juni 2007 om 22:52
hallo..ik heb helaas ook het zelfde mee gemaakt na een relatie van 21 jaar waarvan 18 jaar getrouwd...hij wilde ook rust en ...ging op zich zelf wonen...en na een half jaar heeft hij de scheiding aan gevraagd...is niet meer terug geweest.....en nu na 4 jaar hoor je dan hij ging intussen vreemd maar niemand durfde het te zeggen vonden het te pijnlijk.....voor mij...maar kan je zeggen dat allee wonden helen...ook deze wond....ik heb er 3 jaar overgedaan ben nu sinds 9 maanden gelukkig met een hele lieve man...
ik wens je veel sterkte
ik wens je veel sterkte
maandag 25 juni 2007 om 23:25
Hoi San,
Wat afschuwelijk voor je. Echt een nachtmerrie.
Ik heb hetzelfde meegemaakt, 16 jaar samen, 2 kids. Dacht dat we gelukkig waren. En dan stort je wereld opeens in elkaar. Hij hield ook niet meer van me, was al lang niet meer gelukkig (had ie erg goed gecamoufleerd), en was stapelverliefd op een ander.
Zorg heel goed voor jezelf in deze moeilijke tijd. Je kindjes hebben je hard nodig, dus zorg dat je genoeg eet en slaapt. Ben je al bij de dokter langs geweest? Accepteer alle hulp die je kunt gebruiken op dit moment.
Voor mij is het nu 3 jaar geleden. Het blijft een kras op m'n ziel, maar gelukkig gaat het wel heel goed met mij en de kindjes. Zoals iemand anders hier al schrijft: we zijn een heel hecht gezin omdat we samen zoveel hebben meegemaakt.
Ik heb zelf heel veel gehad aan de Engelstalig forum, www.midlifecrisisforum.com. Of het een midlifecrisis was bij mijn man weet ik niet, maar hier vond ik heel veel vergelijkbare verhalen en ontzettend veel begrip en steun.
Veel sterkte!
Wat afschuwelijk voor je. Echt een nachtmerrie.
Ik heb hetzelfde meegemaakt, 16 jaar samen, 2 kids. Dacht dat we gelukkig waren. En dan stort je wereld opeens in elkaar. Hij hield ook niet meer van me, was al lang niet meer gelukkig (had ie erg goed gecamoufleerd), en was stapelverliefd op een ander.
Zorg heel goed voor jezelf in deze moeilijke tijd. Je kindjes hebben je hard nodig, dus zorg dat je genoeg eet en slaapt. Ben je al bij de dokter langs geweest? Accepteer alle hulp die je kunt gebruiken op dit moment.
Voor mij is het nu 3 jaar geleden. Het blijft een kras op m'n ziel, maar gelukkig gaat het wel heel goed met mij en de kindjes. Zoals iemand anders hier al schrijft: we zijn een heel hecht gezin omdat we samen zoveel hebben meegemaakt.
Ik heb zelf heel veel gehad aan de Engelstalig forum, www.midlifecrisisforum.com. Of het een midlifecrisis was bij mijn man weet ik niet, maar hier vond ik heel veel vergelijkbare verhalen en ontzettend veel begrip en steun.
Veel sterkte!
dinsdag 26 juni 2007 om 00:11
Ongelooflijk hoeveel mannen (en ongetwijfeld ook vrouwen) er vreemd gaan. Hoorde afgelopen weekend ook weer zo'n verhaal. Nooit iets gemerkt, man altijd 's avonds en weekenden thuis..... totdat ze een keer zijn werk belde (ipv zijn mobiel) en hoorde dat ie een vrije dag had!? De collega aan de telefoon reageerde natuurlijk ook heel raar! En toen is het uitgekomen. Ik ken het gezin ook, had 't echt nooit verwacht, leek echt ideaal. Niet dus.
Dus verwijt jezelf vooral niets! Ook achteraf heeft zij totaal niets gemerkt aan zijn gedrag en het speelde al een jaar!!! Maar ze zagen elkaar gewoon niet vaak, 2x per maand ofzo. Ik denk echt dat alle mannen die de kans krijgen 'm grijpen. Als ze nog niet vreemd zijn gegaan, hebben ze gewoon de kans nog niet gekregen..... maar ze dromen er wel van.
Dus verwijt jezelf vooral niets! Ook achteraf heeft zij totaal niets gemerkt aan zijn gedrag en het speelde al een jaar!!! Maar ze zagen elkaar gewoon niet vaak, 2x per maand ofzo. Ik denk echt dat alle mannen die de kans krijgen 'm grijpen. Als ze nog niet vreemd zijn gegaan, hebben ze gewoon de kans nog niet gekregen..... maar ze dromen er wel van.
dinsdag 26 juni 2007 om 00:17
weet je gompie
dat is iets waar we allemaal naar zoeken, jij dacht aan een midlifecrisis, en tuurlijk begrijp ik dat, gewoon omdat we iets zoeken om het te verklaren wat we in ene mee maken, ook ik dacht aan een ovegang of zo burn out?
ik was ook aan het zoeken naar een verklaring, en eigelijk is de verklaring.
ze zijn verliefd geworden op een ander(mooi.. leuk,, vlinders,,vrij..geen verandwoording meer.
en dat is wat er eigelijk achter zit, maar omdat wij zoooon onbegrip hebben zoeken we naar een excus (zeg het me maar als ik ongelijk heb) sorry!!
dat is iets waar we allemaal naar zoeken, jij dacht aan een midlifecrisis, en tuurlijk begrijp ik dat, gewoon omdat we iets zoeken om het te verklaren wat we in ene mee maken, ook ik dacht aan een ovegang of zo burn out?
ik was ook aan het zoeken naar een verklaring, en eigelijk is de verklaring.
ze zijn verliefd geworden op een ander(mooi.. leuk,, vlinders,,vrij..geen verandwoording meer.
en dat is wat er eigelijk achter zit, maar omdat wij zoooon onbegrip hebben zoeken we naar een excus (zeg het me maar als ik ongelijk heb) sorry!!
dinsdag 26 juni 2007 om 11:47
Lieve San 3,
je zult het nu nog niet helemaal kunnen bevatten, maar ook jij zult je draai weer vinden en gelukkig worden. Ik heb twee jaar geleden ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij, alleen hadden wij geen kinderen. Mijn ex was na bijna 17 jaar opeens op een avond weg, om niet meer terug te komen. Midlife crisis dacht ik, op zoek naar iets. En ja hoor, twee maanden later had hij een nieuwe vriendin, 10 jaar jonger. Ze zijn trouwens nog steeds samen, maar om nou te zeggen dat mijn ex straalt van geluk.... neuh niet echt.
Maar goed, ikzelf werd na drie maanden waanzinnig verliefd op iemand.... nooit verwacht dat dat zou gebeuren! En zo snel ook! Nu woon ik alweer een jaar samen en ik ben nog steeds tot over mijn oren verlliefd. Met deze man ga ik oud worden, dat weet ik zeker. Bij mijn ex heb ik dat gevoel nooit gehad, raar he?
Lief meissie, praat veel met jouw eigen vrienden. Durf verdrietig te zijn maar vergeet ook niet te knokken voor jezelf en te genieten van je eigen kracht. Je bent sterker dan je denkt!
je zult het nu nog niet helemaal kunnen bevatten, maar ook jij zult je draai weer vinden en gelukkig worden. Ik heb twee jaar geleden ongeveer hetzelfde meegemaakt als jij, alleen hadden wij geen kinderen. Mijn ex was na bijna 17 jaar opeens op een avond weg, om niet meer terug te komen. Midlife crisis dacht ik, op zoek naar iets. En ja hoor, twee maanden later had hij een nieuwe vriendin, 10 jaar jonger. Ze zijn trouwens nog steeds samen, maar om nou te zeggen dat mijn ex straalt van geluk.... neuh niet echt.
Maar goed, ikzelf werd na drie maanden waanzinnig verliefd op iemand.... nooit verwacht dat dat zou gebeuren! En zo snel ook! Nu woon ik alweer een jaar samen en ik ben nog steeds tot over mijn oren verlliefd. Met deze man ga ik oud worden, dat weet ik zeker. Bij mijn ex heb ik dat gevoel nooit gehad, raar he?
Lief meissie, praat veel met jouw eigen vrienden. Durf verdrietig te zijn maar vergeet ook niet te knokken voor jezelf en te genieten van je eigen kracht. Je bent sterker dan je denkt!
dinsdag 26 juni 2007 om 14:59
Dag San!
Ik kan je geloof ik de hand schudden. Twee weken geleden gaf mijn partner na meer dan 18 jaar aan dat hij niet meer wou. De koek was op. Ik denk dat hij zwaar overspannen is, hij werkt zich halfdood, al heel lang. Waarschijnlijk om problemen te vermijden... Ik weet het niet. Ik voel me lamgeslagen nu. Ik zie nu heel goed waar het mis ging tussen ons, maar kan me nog steeds niet voorstellen dat hij dit echt meent. Ik ben in een hele nare droom verzeild geraakt. Hij heeft bovendien de laatste tijd vrienden van een internetforum waar hij vaak heen gaat. Ik ken hen niet, maar heb het gevoel dat zij hem 'los' praten van mij.
Ik kan je geloof ik de hand schudden. Twee weken geleden gaf mijn partner na meer dan 18 jaar aan dat hij niet meer wou. De koek was op. Ik denk dat hij zwaar overspannen is, hij werkt zich halfdood, al heel lang. Waarschijnlijk om problemen te vermijden... Ik weet het niet. Ik voel me lamgeslagen nu. Ik zie nu heel goed waar het mis ging tussen ons, maar kan me nog steeds niet voorstellen dat hij dit echt meent. Ik ben in een hele nare droom verzeild geraakt. Hij heeft bovendien de laatste tijd vrienden van een internetforum waar hij vaak heen gaat. Ik ken hen niet, maar heb het gevoel dat zij hem 'los' praten van mij.
dinsdag 26 juni 2007 om 21:37
Heb net even de verhalen van andere meiden gelezen en het is gewoon bizar hoe vaak dit soort dingen gebeuren. het is allemaal zo herkenbaar, het ongeloof, dan de boosheid en tenslotte het verdriet. Ik zou willen zeggen het allesoverheersende verdriet. Ik wist niet dat ik zoveel tranen had en ik heb er eigenlijk genoeg van om steeds te huilen. Maar 17 jaar is niet over in 2 maanden. Ik zou verschrikkelijk blij moeten zijn dat ik niet met iemand ben die duidelijk niet genoeg van me houdt, maar het doen zo'n pijn. Ik kan de knop niet vinden die ik om moet draaien om niet meer van hem te houden. Verstand en gevoel....mijlenver van elkaar verwijderd. ben zo blij met alle reacties, het geeft ongelofelijk veel steun. heel erg bedankt meiden!
dikke*;
dikke*;
