Relaties
alle pijlers
No life anymore....
vrijdag 15 juni 2007 om 20:58
De titel klinkt heftiger dan dat ik (misschien) bedoel.
Ik weet met mijn probleem ook niet zoveel raad en of ik hem hier moet plaatsen, maar ik zou het fijn vinden mijn verhaal te kunnen doen en wat harten onder de riem te krijgen.
Het zit als volgt.
Sinds een half jaar is mijn ex bij mij en ons gezin weg gegaan. Hij had er geen zin meer in en voor mij kwam het geheel onverwachts. Nooit ruzie, nooit spanning.
Anywayz... ik sta er nu alleen voor. Mijn ex is totaal niet meer in de picture. Dus dat betekent dat ik de opvoeding voor onze peuter helemaal alleen doe. Bovendien heb ik een fulltime baan en natuurlijk de huishouding.
De laatste tijd bekruipt mij het gevoel dat ik geen kant op kan. Heb nooit tijd voor mezelf. Zelfs als ik naar de kapper wil of een tandartsafspraak heb, moet ik opvang regelen.
Ook de avonden, zit ik "verplicht" thuis omdat kindje in bed ligt. Kan niet sporten of met een kennis wat gaan drinken.
Laatst heb ik mijn ouders gevraagd of zij van zaterdag op zondag op konden passen, zodat ik eens kon bijtanken en uitslapen. Dit heeft mij zo goed gedaan!! Maar toen ik aangaf of ze zoiets iedere 6 weken wilden doen, kreeg ik te horen dat het dan zo'n verplichting is.
Ik kan af en toe wel huilen omdat ik gewoonweg niet meer aan mezelf toekom. Ben ontzettend moe en iedere dag sleep ik mij er door heen. Het is niets anders dan werken, boodschappen, spelen, opvoeden, huishouden etc etc. Nooit eens leuke dingen in mijn eentje of voor mezelf doen.
Ik ben een type dat erg waarde hecht aan vrijheid eens in de zoveel tijd. Met mijn ex kon ik toendertijd wel eens weggaan 's avonds omdat hij er dan was, maar dat is niet meer. Hij zit lekker in het buitenland zich uit te leven.
Ik voel me gewoon heel verdrietig. Heb niet eens de mogelijkheid om een nieuwe relatie aan te gaan, laat staan een vriendschap op te bouwen.
Echt, mijn familie is best super. Ze passen 1 volle dag per week op als ik moet werken. De andere dagen is mijn kind bij het KDV.
Maar zie het nu even niet meer zitten. Het weekend staat voor de deur en ik geniet er niet van. Al tijden niet. Omdat ik geen kant op kan.
Wie herkent dit???
Of moet dit bij de pijler "Mama"? Maar daar gaat het alleen over baby's en dat soort zaken. Niet over zulke gevoelens die ik heb.
Bedankt voor het lezen. Het is een vrij lang verhaal.
Ik weet met mijn probleem ook niet zoveel raad en of ik hem hier moet plaatsen, maar ik zou het fijn vinden mijn verhaal te kunnen doen en wat harten onder de riem te krijgen.
Het zit als volgt.
Sinds een half jaar is mijn ex bij mij en ons gezin weg gegaan. Hij had er geen zin meer in en voor mij kwam het geheel onverwachts. Nooit ruzie, nooit spanning.
Anywayz... ik sta er nu alleen voor. Mijn ex is totaal niet meer in de picture. Dus dat betekent dat ik de opvoeding voor onze peuter helemaal alleen doe. Bovendien heb ik een fulltime baan en natuurlijk de huishouding.
De laatste tijd bekruipt mij het gevoel dat ik geen kant op kan. Heb nooit tijd voor mezelf. Zelfs als ik naar de kapper wil of een tandartsafspraak heb, moet ik opvang regelen.
Ook de avonden, zit ik "verplicht" thuis omdat kindje in bed ligt. Kan niet sporten of met een kennis wat gaan drinken.
Laatst heb ik mijn ouders gevraagd of zij van zaterdag op zondag op konden passen, zodat ik eens kon bijtanken en uitslapen. Dit heeft mij zo goed gedaan!! Maar toen ik aangaf of ze zoiets iedere 6 weken wilden doen, kreeg ik te horen dat het dan zo'n verplichting is.
Ik kan af en toe wel huilen omdat ik gewoonweg niet meer aan mezelf toekom. Ben ontzettend moe en iedere dag sleep ik mij er door heen. Het is niets anders dan werken, boodschappen, spelen, opvoeden, huishouden etc etc. Nooit eens leuke dingen in mijn eentje of voor mezelf doen.
Ik ben een type dat erg waarde hecht aan vrijheid eens in de zoveel tijd. Met mijn ex kon ik toendertijd wel eens weggaan 's avonds omdat hij er dan was, maar dat is niet meer. Hij zit lekker in het buitenland zich uit te leven.
Ik voel me gewoon heel verdrietig. Heb niet eens de mogelijkheid om een nieuwe relatie aan te gaan, laat staan een vriendschap op te bouwen.
Echt, mijn familie is best super. Ze passen 1 volle dag per week op als ik moet werken. De andere dagen is mijn kind bij het KDV.
Maar zie het nu even niet meer zitten. Het weekend staat voor de deur en ik geniet er niet van. Al tijden niet. Omdat ik geen kant op kan.
Wie herkent dit???
Of moet dit bij de pijler "Mama"? Maar daar gaat het alleen over baby's en dat soort zaken. Niet over zulke gevoelens die ik heb.
Bedankt voor het lezen. Het is een vrij lang verhaal.
vrijdag 15 juni 2007 om 21:13
Heel herkenbaar! aangezien je fulltime werkt, heb je misschien ook een redelijk inkomen? Ga op zoek naar een betrouwbare oppas. Een kind heeft niet voor niets twee ouders... In je eentje is het best heftig. Dan heb je af en toe tijd voor jezelf nodig, voorals als je kind nog klein is. Beetje rondvragen in je vriendenkring naar iemand die het leuk vindt om met enige regelmaat op te passen en daarmee iets bij te verdienen... Zelfs als je het wat minder breed hebt is het de investering waard. Na zo'n middag of avond voor jezelf ben je er weer des te meer voor je kind, dus ga je vooral niet schuldig voelen omdat je deze behoefte hebt :-)
vrijdag 15 juni 2007 om 21:16
Lastige en erg vervelende situatie lijkt me!
Natuurlijk gun je je kindje van alles, en wil je het beste ervoor. Maar je moet inderdaad ook wel eens aan jezelf denken. Je hebt geen andere opties, behalve je ouders voor een oppas?
Als je echt graag eens weg wilt gaan, en aan jezelf denken.. Plak dan een briefje in de supermarkt, vraag in het rond, kijk eens op internet voor een leuke oppas. Dit hoeft ook echt niet veel geld te kosten. Er zijn genoeg meiden vanaf een jaar of 16 die graag een avondje willen oppassen voor een paar euro.
Voor overdag is de optie om een je peuter een dagdeel naar de kinderopvang te doen?? En dit is absoluut niet zielig o.i.d., alleen maar goed voor de ontwikkeling van het kind etc. Je hebt ook flex-groepen, zodat je zelf kunt bepalen welke dag en welk dagdeel je kind naar de creche gaat. Dit kun je ook makkelijk omschakelen naar andere tijden en dagen (vandaar flex)
Misschien een optie??
Natuurlijk gun je je kindje van alles, en wil je het beste ervoor. Maar je moet inderdaad ook wel eens aan jezelf denken. Je hebt geen andere opties, behalve je ouders voor een oppas?
Als je echt graag eens weg wilt gaan, en aan jezelf denken.. Plak dan een briefje in de supermarkt, vraag in het rond, kijk eens op internet voor een leuke oppas. Dit hoeft ook echt niet veel geld te kosten. Er zijn genoeg meiden vanaf een jaar of 16 die graag een avondje willen oppassen voor een paar euro.
Voor overdag is de optie om een je peuter een dagdeel naar de kinderopvang te doen?? En dit is absoluut niet zielig o.i.d., alleen maar goed voor de ontwikkeling van het kind etc. Je hebt ook flex-groepen, zodat je zelf kunt bepalen welke dag en welk dagdeel je kind naar de creche gaat. Dit kun je ook makkelijk omschakelen naar andere tijden en dagen (vandaar flex)
Misschien een optie??
vrijdag 15 juni 2007 om 21:16
vrijdag 15 juni 2007 om 21:17
Hoi Jeetje,
Als eerste kan ik mij goed voorstellen hoe je je voelt. Het is ook zwaar om je kind alleen op te voeden!
Wat ik mij afvraag is waarom jouw ex helemaal niet meer in the picture is? Hij heeft toch ook de verantwoording over zijn kind? Goede afspraken en een goede omgangsregeling lijkt mij niet meer dan normaal.
Ten tweede zou je kunnen kijken of je voor incidentele oppas, zoals bijv. een avondje weg doordeweeks of in het weekend, een studente zou kunnen vinden die wat wilt bijverdienen.
Als eerste kan ik mij goed voorstellen hoe je je voelt. Het is ook zwaar om je kind alleen op te voeden!
Wat ik mij afvraag is waarom jouw ex helemaal niet meer in the picture is? Hij heeft toch ook de verantwoording over zijn kind? Goede afspraken en een goede omgangsregeling lijkt mij niet meer dan normaal.
Ten tweede zou je kunnen kijken of je voor incidentele oppas, zoals bijv. een avondje weg doordeweeks of in het weekend, een studente zou kunnen vinden die wat wilt bijverdienen.
vrijdag 15 juni 2007 om 21:24
Lieve Jeetje,
Wat kan ik me voorstellen dat je zo af en toe eens uit wil wapperen met jezelf en aan je eigen dingen toe zou willen komen.
Is het een idee om via het prikbord van de Viva of wie weet via een ander kanaal een oproep te plaatsen met de vraag om andere alleenstaande moeders (of ook vaders)?
Je bent niet alleen meid. Er is een alleenstaande ouder topic hier op het forum en er moeten nog anderen zijn die jouw situatie heel goed begrijpen.
Heel goed dat je bent gaan schrijven, dat kan ontzettend opluchten.
Liefs,
Eleonora
Wat kan ik me voorstellen dat je zo af en toe eens uit wil wapperen met jezelf en aan je eigen dingen toe zou willen komen.
Is het een idee om via het prikbord van de Viva of wie weet via een ander kanaal een oproep te plaatsen met de vraag om andere alleenstaande moeders (of ook vaders)?
Je bent niet alleen meid. Er is een alleenstaande ouder topic hier op het forum en er moeten nog anderen zijn die jouw situatie heel goed begrijpen.
Heel goed dat je bent gaan schrijven, dat kan ontzettend opluchten.
Liefs,
Eleonora
vrijdag 15 juni 2007 om 21:28
Ik sluit me aan bij Loomi!
Ben ruim 2 jaar lid van ouderalleen en is zeker aan te raden!
Daar zijn meerdere alleenstaande vaders en moeders die hun kinderen altijd hebben,
je kan er leuke kontakten leggen, en met uitjes meedoen, er zijn daar zoveel uitjes met de kids!
Ook oud en nieuw bijvoorbeeld!
en dit jaar ga ik met een leuke club kamperen!
Zelf heb ik nog wel het geluk dat de vader wel in beeld is.
Strakkies wordt het allemaal ietse makkelijker, vriendinnetjes op school, misschien een logeerpartijtje,
alleen daar heb je nu niet zoveel aan,
je wilt nu ruimte!
Sterkte meid, en geloof me, je komt er wel!
Ben ruim 2 jaar lid van ouderalleen en is zeker aan te raden!
Daar zijn meerdere alleenstaande vaders en moeders die hun kinderen altijd hebben,
je kan er leuke kontakten leggen, en met uitjes meedoen, er zijn daar zoveel uitjes met de kids!
Ook oud en nieuw bijvoorbeeld!
en dit jaar ga ik met een leuke club kamperen!
Zelf heb ik nog wel het geluk dat de vader wel in beeld is.
Strakkies wordt het allemaal ietse makkelijker, vriendinnetjes op school, misschien een logeerpartijtje,
alleen daar heb je nu niet zoveel aan,
je wilt nu ruimte!
Sterkte meid, en geloof me, je komt er wel!
vrijdag 15 juni 2007 om 21:32
Dank jullie wel alvast voor de reacties.
En voor het meedenken. Maar het ligt toch gecompliceerder.
Ik werk fulltime omdat ik niets van mijn ex gedaan krijg. Riant is mijn inkomen niet, ik mag blij zijn dat ik de maand haal zonder rood te staan. Mij ex is weg en daar blijft het (helaas) bij. Ook financieel steunt hij me niet, dus vandaar dat ik fulltime moet werken. En jullie kunnen wel zeggen dat hij zijn verplichtingen heeft, maar als daar geen gehoor aan wordt gegeven, dan houdt het op.....
Eén middag per week ben ik "vrij". Maar dan ben ik wel druk om het huishouden op orde te krijgen en met mijn kindje tijd door te brengen.
Op de overige 4,5 dag dat ik per week werk, zit mijn kind de hele dag op het KDV (2,5 dag) of bij opa en oma (1 dag). Daarbij heb ik een vaste oppasdame aan huis (1 dag), maar die is op leeftijd en kan ik ook niet altijd vragen omdat zij ook nog eens terminale zorg doet in een verzorgingshuis, zodat ze 's avonds vaak niet kan.
Maar daar gaat het mij ook niet om.
Ik voel me zo opgehokt 's avonds en in het weekend. Ben nog vrij jong, dus zou graag eens een keer uit willen. Of een dagje winkelen of een terrasje pakken of naar de bioscoop.
Dit kan financieel niet, maar ook vanwege de tijd niet. Die heb ik simpelweg niet. En vrienden heb ik ook niet die zouden kunnen oppassen.
En om mijn kind over te laten aan een 16-jarige van het supermarkt-ophangbord, nee dank je. Ze is al vaak genoeg zonder haar moeder.
Het gaat mij om het gevoel dat ik er bij heb. Zo is het ouderschap helemaal niet leuk. Het is teveel. Ik loop echt op mijn tandvlees.
Heb dit al met mijn huisarts besproken en hij vind het wel een beetje belachelijk dat mijn ouders niet akkoord gaan met zo'n 6-weken regeling. Dan kan ik mij daar naartoe leven, zeg maar. Hij weet in welke situatie ik zit en dat het niet veranderbaar is.
Misschien moet ik met een psycholoog gaan praten??
Zie het gewoon niet meer zo lekker zitten. Wil eens wat leuks doen! En uitslaaaaaaaaaaapen.
Oh, bedankt voor de tip van die website van ouder alleen.
En voor het meedenken. Maar het ligt toch gecompliceerder.
Ik werk fulltime omdat ik niets van mijn ex gedaan krijg. Riant is mijn inkomen niet, ik mag blij zijn dat ik de maand haal zonder rood te staan. Mij ex is weg en daar blijft het (helaas) bij. Ook financieel steunt hij me niet, dus vandaar dat ik fulltime moet werken. En jullie kunnen wel zeggen dat hij zijn verplichtingen heeft, maar als daar geen gehoor aan wordt gegeven, dan houdt het op.....
Eén middag per week ben ik "vrij". Maar dan ben ik wel druk om het huishouden op orde te krijgen en met mijn kindje tijd door te brengen.
Op de overige 4,5 dag dat ik per week werk, zit mijn kind de hele dag op het KDV (2,5 dag) of bij opa en oma (1 dag). Daarbij heb ik een vaste oppasdame aan huis (1 dag), maar die is op leeftijd en kan ik ook niet altijd vragen omdat zij ook nog eens terminale zorg doet in een verzorgingshuis, zodat ze 's avonds vaak niet kan.
Maar daar gaat het mij ook niet om.
Ik voel me zo opgehokt 's avonds en in het weekend. Ben nog vrij jong, dus zou graag eens een keer uit willen. Of een dagje winkelen of een terrasje pakken of naar de bioscoop.
Dit kan financieel niet, maar ook vanwege de tijd niet. Die heb ik simpelweg niet. En vrienden heb ik ook niet die zouden kunnen oppassen.
En om mijn kind over te laten aan een 16-jarige van het supermarkt-ophangbord, nee dank je. Ze is al vaak genoeg zonder haar moeder.
Het gaat mij om het gevoel dat ik er bij heb. Zo is het ouderschap helemaal niet leuk. Het is teveel. Ik loop echt op mijn tandvlees.
Heb dit al met mijn huisarts besproken en hij vind het wel een beetje belachelijk dat mijn ouders niet akkoord gaan met zo'n 6-weken regeling. Dan kan ik mij daar naartoe leven, zeg maar. Hij weet in welke situatie ik zit en dat het niet veranderbaar is.
Misschien moet ik met een psycholoog gaan praten??
Zie het gewoon niet meer zo lekker zitten. Wil eens wat leuks doen! En uitslaaaaaaaaaaapen.
Oh, bedankt voor de tip van die website van ouder alleen.
vrijdag 15 juni 2007 om 21:44
Hallo Jeetje,
weet niet hoe lang de periode moet zijn maar dacht als je langer dan 6 maanden alleen zorgt voor je kleine, je heel veel kortingen van de belastingdienst krijgt
algemene heffingskorting
arbeidskorting
kinderkorting
combinatiekorting
aanvullende combinatiekorting
alleenstaande ouder korting
aanvullende alleenstaande ouder korting
dat kan oplopen tot een korting van zo'n 7500 euro, wat betekend dat je ge bruto salaris netto krijgt!
komt best goed, dan he, en dan is het zo wie zo beter als je fulltime werkt zodat je optimaal van die kortingen gebruik kan maken,
als je te weinig uren werkt, wordt er ook niet zoveel belasting over ingehouden, waardoor je je kortingen niet kunt verrekenen!
En de uitjes hoeven niet duur te zijn hoor, op ouderalleen hebben ze best een leuke serie aanbiedingen met goedkope vakanties!
kinderkorting
aanvullende eenoud=
weet niet hoe lang de periode moet zijn maar dacht als je langer dan 6 maanden alleen zorgt voor je kleine, je heel veel kortingen van de belastingdienst krijgt
algemene heffingskorting
arbeidskorting
kinderkorting
combinatiekorting
aanvullende combinatiekorting
alleenstaande ouder korting
aanvullende alleenstaande ouder korting
dat kan oplopen tot een korting van zo'n 7500 euro, wat betekend dat je ge bruto salaris netto krijgt!
komt best goed, dan he, en dan is het zo wie zo beter als je fulltime werkt zodat je optimaal van die kortingen gebruik kan maken,
als je te weinig uren werkt, wordt er ook niet zoveel belasting over ingehouden, waardoor je je kortingen niet kunt verrekenen!
En de uitjes hoeven niet duur te zijn hoor, op ouderalleen hebben ze best een leuke serie aanbiedingen met goedkope vakanties!
kinderkorting
aanvullende eenoud=
vrijdag 15 juni 2007 om 21:49
De kortingen krijg ik allemaal al. Financieel heb ik alles al laten berekenen. Maar het houdt echt niet over, helaas.
Maar even een vraag: wat kun je dan zoal in een weekend doen met een kind van tussen de 2 en 2,5??
Ik wil eens van de weekenden genieten. Heb het gevoel er ook echt voor mijn kindje te moeten zijn, natuurlijk. Maar wil niet mezelf verliezen. En dat doe ik nu wel, waardoor ik in een negatieve spiraal terecht kom en steeds meer tegen de weekenden op ga zien.
En nog wat, stel ik kom een leuke vent tegen, hoe zou ik dat moeten aanpakken?? Ik wil niet dat mijn kind daar onder lijdt. Zomaar even wat hersenspinsels.....
Maar even een vraag: wat kun je dan zoal in een weekend doen met een kind van tussen de 2 en 2,5??
Ik wil eens van de weekenden genieten. Heb het gevoel er ook echt voor mijn kindje te moeten zijn, natuurlijk. Maar wil niet mezelf verliezen. En dat doe ik nu wel, waardoor ik in een negatieve spiraal terecht kom en steeds meer tegen de weekenden op ga zien.
En nog wat, stel ik kom een leuke vent tegen, hoe zou ik dat moeten aanpakken?? Ik wil niet dat mijn kind daar onder lijdt. Zomaar even wat hersenspinsels.....
vrijdag 15 juni 2007 om 21:55
Want zou het echt weer heel fijn vinden om een relatie te krijgen. Iemand die een leuke aanvulling op mijn leven is en die me wat zou kunnen verlichten. Dit bedoel ik niet praktisch, hahaha. Maar meer dat ik eens "verzorgd" wordt. Een fijne knuffel, een aai over mijn hoofd of een heerlijke massage. Serieuze volwassen gesprekken ipv kindertaal. Dat soort dingen daar hou ik me de laatste tijd wel mee bezig, want nu vind ik niet de mogelijkheid om uit te gaan en een leuke vent tegen te komen.
Zucht........
Ach ja, zit gewoon in een dip. Normaal gesproken ben ik veeeel positiever. Blij dat ik het hier van me af kan schrijven.
Kom nu weer redelijk uit mijn dip. Het gaat heus wel goed komen!!!
Ben een leuke, lieve, spontane en positieve jonge vrouw. Moet denk ik alleen nog wat jaartjes wachten.
Zucht........
Ach ja, zit gewoon in een dip. Normaal gesproken ben ik veeeel positiever. Blij dat ik het hier van me af kan schrijven.
Kom nu weer redelijk uit mijn dip. Het gaat heus wel goed komen!!!
Ben een leuke, lieve, spontane en positieve jonge vrouw. Moet denk ik alleen nog wat jaartjes wachten.
vrijdag 15 juni 2007 om 22:00
Hoi Jeetje,
Volgens mij ben je even aan het ondersneeuwen. Vervelend voor je!
Probeer je er alleen niet bij neer te leggen. En ja, ik besef dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Probeer met de krachten die je nog wél hebt de situatie te veranderen.
Is het bijvoorbeeld mogelijk om op je werk ipv 5 dagen 4 dagen van 9 uur te gaan werken? Is het mogelijk om met flexibele uren te gaan werken? Is het mogelijk een x aantal uur per week thuis te werken? Is het reëel om aan een nieuwe baan te gaan werken waar bovenstaande mogelijk is?
Ondanks dat de vader niet in beeld is, kun je toch opeisen dat hij financieel bijdraagt? Ik weet hier het fijne niet vanaf hoor, maar ik heb weleens gehoord, dat als hij als erkend vader bekend staat je een zaak tegen hem kunt aanspannen. Heb je iemand in je omgeving die je om raad/advies kunt vragen?
Heb je je woonsituatie onder de loep genomen? Is het een mogelijkheid goedkoper te wonen? Kun je je woonlasten verlagen?
Al deze vragen zijn geen oordelen hoor, gewoon de vragen waar ik het eerst aan denk bij je situatie.
Vergeet ook vooral jezelf niet, ondanks de situatie waarin je nu zit. Ga naar je huisarts. Zeg hem, dat je met iemand wilt gaan praten. Vraag of hij je naar een maatschappelijk werker of psycholoog wil doorsturen. Hier kun je je verhaal kwijt en wellicht ook adviezen krijgen. Kijk of je iets kunt doen aan je sociale contacten.
Ik wens je heel veel succes in deze moeilijke periode. Probeer het positieve te blijven zien tussen alle zwaarheden. Je geeft aan dat je jong bent, je hebt een kind en er zullen betere tijden aanbreken. Je moet daar alleen wel iets voor doen.
*;
Volgens mij ben je even aan het ondersneeuwen. Vervelend voor je!
Probeer je er alleen niet bij neer te leggen. En ja, ik besef dat dat makkelijker gezegd is dan gedaan. Probeer met de krachten die je nog wél hebt de situatie te veranderen.
Is het bijvoorbeeld mogelijk om op je werk ipv 5 dagen 4 dagen van 9 uur te gaan werken? Is het mogelijk om met flexibele uren te gaan werken? Is het mogelijk een x aantal uur per week thuis te werken? Is het reëel om aan een nieuwe baan te gaan werken waar bovenstaande mogelijk is?
Ondanks dat de vader niet in beeld is, kun je toch opeisen dat hij financieel bijdraagt? Ik weet hier het fijne niet vanaf hoor, maar ik heb weleens gehoord, dat als hij als erkend vader bekend staat je een zaak tegen hem kunt aanspannen. Heb je iemand in je omgeving die je om raad/advies kunt vragen?
Heb je je woonsituatie onder de loep genomen? Is het een mogelijkheid goedkoper te wonen? Kun je je woonlasten verlagen?
Al deze vragen zijn geen oordelen hoor, gewoon de vragen waar ik het eerst aan denk bij je situatie.
Vergeet ook vooral jezelf niet, ondanks de situatie waarin je nu zit. Ga naar je huisarts. Zeg hem, dat je met iemand wilt gaan praten. Vraag of hij je naar een maatschappelijk werker of psycholoog wil doorsturen. Hier kun je je verhaal kwijt en wellicht ook adviezen krijgen. Kijk of je iets kunt doen aan je sociale contacten.
Ik wens je heel veel succes in deze moeilijke periode. Probeer het positieve te blijven zien tussen alle zwaarheden. Je geeft aan dat je jong bent, je hebt een kind en er zullen betere tijden aanbreken. Je moet daar alleen wel iets voor doen.
*;
vrijdag 15 juni 2007 om 22:11
Dank je CL.
Alle bovenstaande vragen heb ik mij ook afgevraagd. Nee, kan niet verder terug dan naar 4,5 dag werken. Ook de werkgever kan mij niet thuis laten werken. Hahaha, dat gaat echt niet in mijn branche, moet al lachen om het idee. Ik zeg niet wat ik doe, vanwege eventuele herkenning. Bovendien heb ik al jaren voor deze werkgever een uitzendcontract, dus niet werken betekent geen geld. Op korte termijn zit er geen vast contract in. Veranderen van baan vind ik geen goed idee omdat ik het er erg naar mijn zin heb. Een nieuwe baan brengt voor mij ook weer onrust die ik niet wil.
Mijn ex en ik hadden net een ander huis gekocht, daar woon ik echt veel te fijn. Dat ga ik niet opgeven om goedkoper te zitten. Want verhuizen kost ook enorm veel geld. Daar schiet ik nu niets mee op.
Je ziet het, alle mogelijjkheden heb ik overwogen. En is sta inderdaad ookn niet overal voor open, zoals baanverandering of (weer) een verhuizing.
Huisarts ben ik al geweest. Heb al 3 gesprekken gehad met een psycholoog. Die zegt dat ik alles op een rij heb en dat ik precies weet waar ik mee bezig ben. Ja, in de praktijk. Maar met mijn gevoelens kan ik nog steeds niet overweg.
Maar met huisarts zelf kan ik goed praten. Echter geeft hij aan dat hij niet hiervoor is opgeleid. Hij wil me wel doorverwijzen, maar dan heb ik weer het probleem dat ik niet weet wanneer ik dan zou moeten gaan ivm werk en opvang. Hahaha, cirkeltje is weer rond.
Maar ik ga eruit komen, hoor!
Had een uur geleden gewoon een enorme dip.
Wilde puur mijn verhaal even kwijt.
(P.S. En ik wil een man, hahahahaha :P)
Herkennen jullie dat ook? Als het weer warmer wordt, de zomer komt er aan, en je zit lang zonder partner, dat je dan veel meer trek krijgt? Hahahaha, dat is nu denk ik het geval..... ;)
Alle bovenstaande vragen heb ik mij ook afgevraagd. Nee, kan niet verder terug dan naar 4,5 dag werken. Ook de werkgever kan mij niet thuis laten werken. Hahaha, dat gaat echt niet in mijn branche, moet al lachen om het idee. Ik zeg niet wat ik doe, vanwege eventuele herkenning. Bovendien heb ik al jaren voor deze werkgever een uitzendcontract, dus niet werken betekent geen geld. Op korte termijn zit er geen vast contract in. Veranderen van baan vind ik geen goed idee omdat ik het er erg naar mijn zin heb. Een nieuwe baan brengt voor mij ook weer onrust die ik niet wil.
Mijn ex en ik hadden net een ander huis gekocht, daar woon ik echt veel te fijn. Dat ga ik niet opgeven om goedkoper te zitten. Want verhuizen kost ook enorm veel geld. Daar schiet ik nu niets mee op.
Je ziet het, alle mogelijjkheden heb ik overwogen. En is sta inderdaad ookn niet overal voor open, zoals baanverandering of (weer) een verhuizing.
Huisarts ben ik al geweest. Heb al 3 gesprekken gehad met een psycholoog. Die zegt dat ik alles op een rij heb en dat ik precies weet waar ik mee bezig ben. Ja, in de praktijk. Maar met mijn gevoelens kan ik nog steeds niet overweg.
Maar met huisarts zelf kan ik goed praten. Echter geeft hij aan dat hij niet hiervoor is opgeleid. Hij wil me wel doorverwijzen, maar dan heb ik weer het probleem dat ik niet weet wanneer ik dan zou moeten gaan ivm werk en opvang. Hahaha, cirkeltje is weer rond.
Maar ik ga eruit komen, hoor!
Had een uur geleden gewoon een enorme dip.
Wilde puur mijn verhaal even kwijt.
(P.S. En ik wil een man, hahahahaha :P)
Herkennen jullie dat ook? Als het weer warmer wordt, de zomer komt er aan, en je zit lang zonder partner, dat je dan veel meer trek krijgt? Hahahaha, dat is nu denk ik het geval..... ;)
vrijdag 15 juni 2007 om 22:12
Hai Jeetje,
ik zit in hetzelfde schuitje
. Peuter van 3, hele drukke baan, geen contact met ex, moeder dood, vader heeft een nieuw gezin en mijn broer woont in het buitenland. Dus vorige week heb ik een enorme jankbui gehad van een hele dag omdat ik het allemaal zwaar oneerlijk vond. Ik had een feestje en mijn vader liet het op het laatste moment afweten terwijl ik er werkelijk al de hele week naartoe leefde omdat ik zo op mijn tandvlees liep en toen gingen de sluizen open.
Wat ik nu even op de korte termijn gedaan heb is even een weekje vrij nemen van mijn werk. Ik was eerst van plan om die hele week als me-time te gebruiken, maar omdat ik de laatste twee weken ofzo ook niet echt quality time met mijn zoon besteed heb doordat ik gewoon zo moe en gestresst ben, ga ik nu maar eventjes een paar daagjes met mijn zoontje alleen maar leuke dingen doen. Dus de ene helft is mamma-en-kind tijd, en daarna heb ik nog twee dagen dat hij op de creche zit en ik dus even bij kan tanken en eigen dingen doen.
Gelukkig heb ik wel een hele lieve oppas, maar goed, die moet ik betalen dus daar maak ik weinig gebruik van voor 'zomaar', het kost al genoeg voor noodzakelijke dingen.
Tja meid, soms is het behoorlijk zwaar, ik weet er alles van. Maar probeer toch je koppie niet te laten hangen, af en toe even vrij nemen van je werk voor je overloopt is echt geen slecht idee.
Het enige waar ik nu nog steeds wel van baal is dat ik nu eindelijk weer toe ben aan een vriendje en dat zie ik niet gebeuren. Ik had een vriendje maar die heeft ook allerlei kindgerelateerde problemen dus we zijn "on a break" en tja, als je nooit ergens komt kom je ook nooit een andere leuke vent tegen. Dat kan me soms wel aanvliegen, het idee dat ik nog jaren vrijgezel zal blijven omdat het gewoon allemaal niet te combineren is. Maar ja, het is wat het is, mijn zoon maakt veel goed, gelukkig en ik probeer er maar het beste van te maken. Al met al ben ik redelijk gelukkig en loopt het hier prima, en dat is ook heel wat waard. Als ik echt een dip heb hou ik me maar vast aan de gedachte dat ze niet altijd klein blijven en dat het met een jaar of vijf ofzo weer anders is allemaal. Jammer alleen dat ik dan zelf oud ben, maar goed, je kan niet alles hebben... :D
ik zit in hetzelfde schuitje
. Peuter van 3, hele drukke baan, geen contact met ex, moeder dood, vader heeft een nieuw gezin en mijn broer woont in het buitenland. Dus vorige week heb ik een enorme jankbui gehad van een hele dag omdat ik het allemaal zwaar oneerlijk vond. Ik had een feestje en mijn vader liet het op het laatste moment afweten terwijl ik er werkelijk al de hele week naartoe leefde omdat ik zo op mijn tandvlees liep en toen gingen de sluizen open.Wat ik nu even op de korte termijn gedaan heb is even een weekje vrij nemen van mijn werk. Ik was eerst van plan om die hele week als me-time te gebruiken, maar omdat ik de laatste twee weken ofzo ook niet echt quality time met mijn zoon besteed heb doordat ik gewoon zo moe en gestresst ben, ga ik nu maar eventjes een paar daagjes met mijn zoontje alleen maar leuke dingen doen. Dus de ene helft is mamma-en-kind tijd, en daarna heb ik nog twee dagen dat hij op de creche zit en ik dus even bij kan tanken en eigen dingen doen.
Gelukkig heb ik wel een hele lieve oppas, maar goed, die moet ik betalen dus daar maak ik weinig gebruik van voor 'zomaar', het kost al genoeg voor noodzakelijke dingen.
Tja meid, soms is het behoorlijk zwaar, ik weet er alles van. Maar probeer toch je koppie niet te laten hangen, af en toe even vrij nemen van je werk voor je overloopt is echt geen slecht idee.
Het enige waar ik nu nog steeds wel van baal is dat ik nu eindelijk weer toe ben aan een vriendje en dat zie ik niet gebeuren. Ik had een vriendje maar die heeft ook allerlei kindgerelateerde problemen dus we zijn "on a break" en tja, als je nooit ergens komt kom je ook nooit een andere leuke vent tegen. Dat kan me soms wel aanvliegen, het idee dat ik nog jaren vrijgezel zal blijven omdat het gewoon allemaal niet te combineren is. Maar ja, het is wat het is, mijn zoon maakt veel goed, gelukkig en ik probeer er maar het beste van te maken. Al met al ben ik redelijk gelukkig en loopt het hier prima, en dat is ook heel wat waard. Als ik echt een dip heb hou ik me maar vast aan de gedachte dat ze niet altijd klein blijven en dat het met een jaar of vijf ofzo weer anders is allemaal. Jammer alleen dat ik dan zelf oud ben, maar goed, je kan niet alles hebben... :D
Am Yisrael Chai!
vrijdag 15 juni 2007 om 22:19
Hahaha, ik zie dat we tegelijk hebben zitten posten. En dat bij jou waarschijnlijk ook de bottle neck zit in het feit dat je wel weer eens een vent zou willen . Tja, dat herken ik dus maar al te goed. Ik vraag me hier op het forum echt heel vaak af hoe al die moeders hier toch zo snel aan nieuwe relaties komen, daar heb ik echt weleens wakker van gelegen. Nicknames waarvan ik weet dat ze alleenstaande moeders zijn en die binnen no-time dan weer schrijven over hun nieuwe man waarmee ze samen wonen. Hoe dóen die vrouwen dat? En wat doe ik dan fout?
Echt, dat is iets waar ik heel erg mee bezig kan zijn, want hoe ik de situatie ook bekijk, ik zou niet weten waar ik ten eerste een man zou moeten tegenkomen, ten tweede wanneer ik dan in godesnaam zou moeten daten en ten derde hoe je dat allemaal aanpakt met een kind.
Vooral nu ik net een tijdje het wel geprobeerd heb om iets op te bouwen, dan heb je er weer even aan geproefd, aan de liefde, en dat valt me nu wel zwaar.
Dus andere alleenstaande moeders: hoe dóen jullie dat toch?
. Tja, dat herken ik dus maar al te goed. Ik vraag me hier op het forum echt heel vaak af hoe al die moeders hier toch zo snel aan nieuwe relaties komen, daar heb ik echt weleens wakker van gelegen. Nicknames waarvan ik weet dat ze alleenstaande moeders zijn en die binnen no-time dan weer schrijven over hun nieuwe man waarmee ze samen wonen. Hoe dóen die vrouwen dat? En wat doe ik dan fout? Echt, dat is iets waar ik heel erg mee bezig kan zijn, want hoe ik de situatie ook bekijk, ik zou niet weten waar ik ten eerste een man zou moeten tegenkomen, ten tweede wanneer ik dan in godesnaam zou moeten daten en ten derde hoe je dat allemaal aanpakt met een kind.
Vooral nu ik net een tijdje het wel geprobeerd heb om iets op te bouwen, dan heb je er weer even aan geproefd, aan de liefde, en dat valt me nu wel zwaar.
Dus andere alleenstaande moeders: hoe dóen jullie dat toch?
Am Yisrael Chai!
vrijdag 15 juni 2007 om 22:20
Voor FV een dikke knuffel!! (Weet niet hoe ik die poppetjes moet invoegen)
Ik leef ook met jou mee.
Wat een nare situatie. Maar ook jij bent volgens mij wel positief ingesteld, zoals ik. Alleen is het soms echt oneerlijk en op die momenten dat je dat zo voelt, dan wil je dat kwijt.
Mensen komen met van die goedbedoelde adviezen, maar daar heb je dan zelf wss ook al lang over nagedacht. Want 's nachts piekeren doe je toch al gauw als je in een situatie als ons zit.
Ik kan jouw gevoel ook begrijpen als je zegt dat het je aanvliegt om zo lang zonder vriend te zitten.
Dat heb ik precies hetzelfde!!! Helemaal omdat ex zich een slag in de rondte n**kt en doet en laat wat hij wil. Terwijl ik niet eens naar de kapper kan, hahaha.
Ik leef ook met jou mee.
Wat een nare situatie. Maar ook jij bent volgens mij wel positief ingesteld, zoals ik. Alleen is het soms echt oneerlijk en op die momenten dat je dat zo voelt, dan wil je dat kwijt.
Mensen komen met van die goedbedoelde adviezen, maar daar heb je dan zelf wss ook al lang over nagedacht. Want 's nachts piekeren doe je toch al gauw als je in een situatie als ons zit.
Ik kan jouw gevoel ook begrijpen als je zegt dat het je aanvliegt om zo lang zonder vriend te zitten.
Dat heb ik precies hetzelfde!!! Helemaal omdat ex zich een slag in de rondte n**kt en doet en laat wat hij wil. Terwijl ik niet eens naar de kapper kan, hahaha.
vrijdag 15 juni 2007 om 22:22
vrijdag 15 juni 2007 om 22:23
vrijdag 15 juni 2007 om 22:29
Mijn zoon is 3 jaar en 3 maanden en ik ben dus ongeveer 3 jaar en 7 maanden single denk ik. Ik heb vlak nadat mijn moeder overleden was een tijdje een vriendje gehad via internet ( was iemand die ik eigenlijk al kende, maar niet op die manier zeg maar) , toen was mijn zoon bijna 1,5. Maar dat was binnen no time over omdat ik toen nog heel verdrietig was en eigenlijk gewoon niet helemaal functioneerde zeg maar. En dit jaar heb ik ook iets kortstondigs met iemand gehad van een paar maanden die ik ook al kende maar ook weer op internet tegenkwam. En toen zag ik het helemaal zitten, maar had hij weer allerlei heftige problemen dus was hij er niet aan toe.
Dus ik heb daar eigenlijk nog wel een beetje liefdesverdriet van. Of nou ja, volgens mij is het - heel krengerig - niet eens zozeer om hemzelf, maar vooral om het idéé van hem, het leek me zo leuk en het was zo veelbelovend in het begin.
Dus eigenlijk ben ik gewoon al ruim 3,5 jaar vrijgezel, want die twee korte flings vind ik eigenlijk niet echt meetellen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 15 juni 2007 om 22:29
quote: CL2 reageerde Bovendien heb ik al jaren voor deze werkgever een uitzendcontract, dus niet werken betekent geen geld. Op korte termijn zit er geen vast contract in. Veranderen van baan vind ik geen goed idee omdat ik het er erg naar mijn zin heb. Een nieuwe baan brengt voor mij ook weer onrust die ik niet wil.
Krijg ik gelijk weer een andere vraag; hoe kan het, dat je al jaren werkt met een uitzendcontract? Bedoel je, dat je een fasecontract hebt? Dat mag niet langer dan 2 jaar zijn nl. Hierna heb je wettelijk gezien (flexwet) gewoon recht op een vaste aanstelling. Maar voor ik te ver doordraai, wacht ik nog even op je antwoord.
Dat komt omdat het bedrijf is overgenomen, daardoor is feitelijk de werkgever veranderd. Daarom zit ik nog steeds met een uitzendcontract. Gelukkig zal daar volgend jaar wellicht verandering in komen.
Het is ontzettend goed van je, dat je verstandsmatig (bestaat dit woord?) alles op een rijtje hebt. Maar gevoelsmatig heb je dat niet. En dat lijkt me zeer logisch, maar juist door je gevoelens te uiten kun je ook hier weer alles op een rijtje krijgen. Hoeft wat mij betreft niet persé een psycholoog te zijn, al is het maar 'iemand' waar je je ei kwijt kunt. Misschien lukt het hier wel! Of is/komt er iemand onverwachts in je omgeving waarbij je dit kunt. Ik gun je dit van harte, want dat is écht fijn én belangrijk.
Vind het inderdaad fijn mijn ei hier kwijt te kunnen. Even van me afschrijven en zien dat ik niet de enige ben. Zie verhaal van FashionVictim.
Maar ik ga eruit komen, hoor!
Had een uur geleden gewoon een enorme dip.
Wilde puur mijn verhaal even kwijt.
Je positiviteit is inderdaad weer terug, gelukkig!!! Ik begrijp, dat het niet elke minuut van de dag kommer en kwel is hoor. Maar soms hè...
(P.S. En ik wil een man, hahahahaha :P)
Herkennen jullie dat ook? Als het weer warmer wordt, de zomer komt er aan, en je zit lang zonder partner, dat je dan veel meer trek krijgt? Hahahaha, dat is nu denk ik het geval..... ;)
Krijg ik gelijk weer een andere vraag; hoe kan het, dat je al jaren werkt met een uitzendcontract? Bedoel je, dat je een fasecontract hebt? Dat mag niet langer dan 2 jaar zijn nl. Hierna heb je wettelijk gezien (flexwet) gewoon recht op een vaste aanstelling. Maar voor ik te ver doordraai, wacht ik nog even op je antwoord.
Dat komt omdat het bedrijf is overgenomen, daardoor is feitelijk de werkgever veranderd. Daarom zit ik nog steeds met een uitzendcontract. Gelukkig zal daar volgend jaar wellicht verandering in komen.
Het is ontzettend goed van je, dat je verstandsmatig (bestaat dit woord?) alles op een rijtje hebt. Maar gevoelsmatig heb je dat niet. En dat lijkt me zeer logisch, maar juist door je gevoelens te uiten kun je ook hier weer alles op een rijtje krijgen. Hoeft wat mij betreft niet persé een psycholoog te zijn, al is het maar 'iemand' waar je je ei kwijt kunt. Misschien lukt het hier wel! Of is/komt er iemand onverwachts in je omgeving waarbij je dit kunt. Ik gun je dit van harte, want dat is écht fijn én belangrijk.
Vind het inderdaad fijn mijn ei hier kwijt te kunnen. Even van me afschrijven en zien dat ik niet de enige ben. Zie verhaal van FashionVictim.
Maar ik ga eruit komen, hoor!
Had een uur geleden gewoon een enorme dip.
Wilde puur mijn verhaal even kwijt.
Je positiviteit is inderdaad weer terug, gelukkig!!! Ik begrijp, dat het niet elke minuut van de dag kommer en kwel is hoor. Maar soms hè...
(P.S. En ik wil een man, hahahahaha :P)
Herkennen jullie dat ook? Als het weer warmer wordt, de zomer komt er aan, en je zit lang zonder partner, dat je dan veel meer trek krijgt? Hahahaha, dat is nu denk ik het geval..... ;)
vrijdag 15 juni 2007 om 22:31
Troost het jullie als ik zeg, dat je ze in het uitgaansleven ook niet tegenkomt.........
ben bijna 3 jaar alleen, heb een druk sociaal leven, met en zonder mijn kleine,
maar qua mannen alleen maar bagger, sorry dat ik het zeg,
echt in de kroeg of discotheek vind je hem niet,
moet gewoon geluk hebben daarin, en ja dat heb ik wel op andere vlakken, maar helaas niet in de liefde,
so be it, baal ontzettend.
heb geen zin in een relatie of iemand die voor me zorgt, daar ben ik nu te lang alleen en zelfstandig voor,
mis iemand voor mijn huidhonger, en plat gezegd voor de sex.......
ook dat lukt me niet de laatste tijd ahah
maar goed als je te graag wilt, dan gebeurt het niet........
ik zit nu met mijn voeten in een teiltje koud water af te koelen ahaha
sterkte meiden, komt allemaal goed, weet alleen niet op het relatiegebied, maar de rest wel, heeft zijn tijd nodig, om alles in je koppie op een rijtje te krijgen,
en echt een relatie nu zo na een half jaar,gaat je daar niet mee helpen.........
maar zeg nooit nooit........
ben bijna 3 jaar alleen, heb een druk sociaal leven, met en zonder mijn kleine,
maar qua mannen alleen maar bagger, sorry dat ik het zeg,
echt in de kroeg of discotheek vind je hem niet,
moet gewoon geluk hebben daarin, en ja dat heb ik wel op andere vlakken, maar helaas niet in de liefde,
so be it, baal ontzettend.
heb geen zin in een relatie of iemand die voor me zorgt, daar ben ik nu te lang alleen en zelfstandig voor,
mis iemand voor mijn huidhonger, en plat gezegd voor de sex.......
ook dat lukt me niet de laatste tijd ahah
maar goed als je te graag wilt, dan gebeurt het niet........
ik zit nu met mijn voeten in een teiltje koud water af te koelen ahaha
sterkte meiden, komt allemaal goed, weet alleen niet op het relatiegebied, maar de rest wel, heeft zijn tijd nodig, om alles in je koppie op een rijtje te krijgen,
en echt een relatie nu zo na een half jaar,gaat je daar niet mee helpen.........
maar zeg nooit nooit........
vrijdag 15 juni 2007 om 22:35
Sorry Boxy, maar je tovert een vette lach op mijn gezicht, hahahahaa!
Ja, het troost enorm.... hihihi.
Zit ook met mijn voeten in een teiltje.
Alleen wil ik niet iemand alleen voor de sex. Maar goed, zo is iedereen anders.
Qua gevoel vind ik het niet eerlijk van mijn ex. Hij heeft nooit moeite gedaan voor zijn gezin, nooit gecommuniceerd met waar hij mee zat. Weet het nog steeds niet en dat maakt het moeilijk.
Hij flingt en swingt er op los. Terwijl ik graag een gezin had gewild en wat tijd voor mezelf en voor elkaar.
Maar goed, tanden op elkaar en doorgaan.
Ja, het troost enorm.... hihihi.
Zit ook met mijn voeten in een teiltje.
Alleen wil ik niet iemand alleen voor de sex. Maar goed, zo is iedereen anders.
Qua gevoel vind ik het niet eerlijk van mijn ex. Hij heeft nooit moeite gedaan voor zijn gezin, nooit gecommuniceerd met waar hij mee zat. Weet het nog steeds niet en dat maakt het moeilijk.
Hij flingt en swingt er op los. Terwijl ik graag een gezin had gewild en wat tijd voor mezelf en voor elkaar.
Maar goed, tanden op elkaar en doorgaan.
