Relaties
alle pijlers
No life anymore....
vrijdag 15 juni 2007 om 20:58
De titel klinkt heftiger dan dat ik (misschien) bedoel.
Ik weet met mijn probleem ook niet zoveel raad en of ik hem hier moet plaatsen, maar ik zou het fijn vinden mijn verhaal te kunnen doen en wat harten onder de riem te krijgen.
Het zit als volgt.
Sinds een half jaar is mijn ex bij mij en ons gezin weg gegaan. Hij had er geen zin meer in en voor mij kwam het geheel onverwachts. Nooit ruzie, nooit spanning.
Anywayz... ik sta er nu alleen voor. Mijn ex is totaal niet meer in de picture. Dus dat betekent dat ik de opvoeding voor onze peuter helemaal alleen doe. Bovendien heb ik een fulltime baan en natuurlijk de huishouding.
De laatste tijd bekruipt mij het gevoel dat ik geen kant op kan. Heb nooit tijd voor mezelf. Zelfs als ik naar de kapper wil of een tandartsafspraak heb, moet ik opvang regelen.
Ook de avonden, zit ik "verplicht" thuis omdat kindje in bed ligt. Kan niet sporten of met een kennis wat gaan drinken.
Laatst heb ik mijn ouders gevraagd of zij van zaterdag op zondag op konden passen, zodat ik eens kon bijtanken en uitslapen. Dit heeft mij zo goed gedaan!! Maar toen ik aangaf of ze zoiets iedere 6 weken wilden doen, kreeg ik te horen dat het dan zo'n verplichting is.
Ik kan af en toe wel huilen omdat ik gewoonweg niet meer aan mezelf toekom. Ben ontzettend moe en iedere dag sleep ik mij er door heen. Het is niets anders dan werken, boodschappen, spelen, opvoeden, huishouden etc etc. Nooit eens leuke dingen in mijn eentje of voor mezelf doen.
Ik ben een type dat erg waarde hecht aan vrijheid eens in de zoveel tijd. Met mijn ex kon ik toendertijd wel eens weggaan 's avonds omdat hij er dan was, maar dat is niet meer. Hij zit lekker in het buitenland zich uit te leven.
Ik voel me gewoon heel verdrietig. Heb niet eens de mogelijkheid om een nieuwe relatie aan te gaan, laat staan een vriendschap op te bouwen.
Echt, mijn familie is best super. Ze passen 1 volle dag per week op als ik moet werken. De andere dagen is mijn kind bij het KDV.
Maar zie het nu even niet meer zitten. Het weekend staat voor de deur en ik geniet er niet van. Al tijden niet. Omdat ik geen kant op kan.
Wie herkent dit???
Of moet dit bij de pijler "Mama"? Maar daar gaat het alleen over baby's en dat soort zaken. Niet over zulke gevoelens die ik heb.
Bedankt voor het lezen. Het is een vrij lang verhaal.
Ik weet met mijn probleem ook niet zoveel raad en of ik hem hier moet plaatsen, maar ik zou het fijn vinden mijn verhaal te kunnen doen en wat harten onder de riem te krijgen.
Het zit als volgt.
Sinds een half jaar is mijn ex bij mij en ons gezin weg gegaan. Hij had er geen zin meer in en voor mij kwam het geheel onverwachts. Nooit ruzie, nooit spanning.
Anywayz... ik sta er nu alleen voor. Mijn ex is totaal niet meer in de picture. Dus dat betekent dat ik de opvoeding voor onze peuter helemaal alleen doe. Bovendien heb ik een fulltime baan en natuurlijk de huishouding.
De laatste tijd bekruipt mij het gevoel dat ik geen kant op kan. Heb nooit tijd voor mezelf. Zelfs als ik naar de kapper wil of een tandartsafspraak heb, moet ik opvang regelen.
Ook de avonden, zit ik "verplicht" thuis omdat kindje in bed ligt. Kan niet sporten of met een kennis wat gaan drinken.
Laatst heb ik mijn ouders gevraagd of zij van zaterdag op zondag op konden passen, zodat ik eens kon bijtanken en uitslapen. Dit heeft mij zo goed gedaan!! Maar toen ik aangaf of ze zoiets iedere 6 weken wilden doen, kreeg ik te horen dat het dan zo'n verplichting is.
Ik kan af en toe wel huilen omdat ik gewoonweg niet meer aan mezelf toekom. Ben ontzettend moe en iedere dag sleep ik mij er door heen. Het is niets anders dan werken, boodschappen, spelen, opvoeden, huishouden etc etc. Nooit eens leuke dingen in mijn eentje of voor mezelf doen.
Ik ben een type dat erg waarde hecht aan vrijheid eens in de zoveel tijd. Met mijn ex kon ik toendertijd wel eens weggaan 's avonds omdat hij er dan was, maar dat is niet meer. Hij zit lekker in het buitenland zich uit te leven.
Ik voel me gewoon heel verdrietig. Heb niet eens de mogelijkheid om een nieuwe relatie aan te gaan, laat staan een vriendschap op te bouwen.
Echt, mijn familie is best super. Ze passen 1 volle dag per week op als ik moet werken. De andere dagen is mijn kind bij het KDV.
Maar zie het nu even niet meer zitten. Het weekend staat voor de deur en ik geniet er niet van. Al tijden niet. Omdat ik geen kant op kan.
Wie herkent dit???
Of moet dit bij de pijler "Mama"? Maar daar gaat het alleen over baby's en dat soort zaken. Niet over zulke gevoelens die ik heb.
Bedankt voor het lezen. Het is een vrij lang verhaal.
zaterdag 16 juni 2007 om 00:31
Het wordt ook meer een wisselwerking. De ene keer spelen ze bij jou en kan hun moeder even rustig shoppen ofzo, de andere keren spelen ze daar. Je gaat je agenda dan meer richten naar je kind, in plaats van andersom. Oh, wil jij bij die en die spelen en dat mag? Dan kan ik mooi even....vul maar in.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 16 juni 2007 om 00:38
Peoz en Lon,
Ik weet ook wel dat ik het goed doe, dat zei ik daar ook al. Als ik gewoon objectief naar mijn situatie kijk, of dan hier bij Sparkle een vergelijkbaar verhaal lees, dan weet ik ook gewoon dat het gewoon echt niet gemakkelijk ís. Er zijn nu eenmaal een hoop beperkingen als je en geen (ex-)partner en geen familie in de buurt en geen geldboom in de tuin hebt. En binnen die beperkingen kan het volgens mij gewoon niet beter dan ik doe. En inderdaad Poez, mijn zoon is niet alleen volgens mij fantastisch, maar is het gewoon echt. O+
Maar net wat je zegt Poez, je doet het gewoon niet snel goed in andermans ogen. En vooral als die kritiek van mensen komt van wie je juist had verwacht dat ze omdat ze om jou zelf geven je zouden helpen om het af en toe makkelijker te maken, dan is dat dubbel zuur.
Maar goed, ik heb lekker bijna vakantie en ik ga zelfs voor het eerst met mijn zoon echt ook een paar nachtjes weg en ik vind het helemaal spannend. Leuk spannend en eng spannend tegelijk, daar heb ik best wat voor moeten overwinnen om dat te durven ( en om het onszelf te gunnen om even helemaal niks te moeten.)
Hopelijk helpt dat de dip een beetje verjagen en komen we allebei lekker een beetje tot rust.
Nu echt truste!
Ik weet ook wel dat ik het goed doe, dat zei ik daar ook al. Als ik gewoon objectief naar mijn situatie kijk, of dan hier bij Sparkle een vergelijkbaar verhaal lees, dan weet ik ook gewoon dat het gewoon echt niet gemakkelijk ís. Er zijn nu eenmaal een hoop beperkingen als je en geen (ex-)partner en geen familie in de buurt en geen geldboom in de tuin hebt. En binnen die beperkingen kan het volgens mij gewoon niet beter dan ik doe. En inderdaad Poez, mijn zoon is niet alleen volgens mij fantastisch, maar is het gewoon echt. O+
Maar net wat je zegt Poez, je doet het gewoon niet snel goed in andermans ogen. En vooral als die kritiek van mensen komt van wie je juist had verwacht dat ze omdat ze om jou zelf geven je zouden helpen om het af en toe makkelijker te maken, dan is dat dubbel zuur.
Maar goed, ik heb lekker bijna vakantie en ik ga zelfs voor het eerst met mijn zoon echt ook een paar nachtjes weg en ik vind het helemaal spannend. Leuk spannend en eng spannend tegelijk, daar heb ik best wat voor moeten overwinnen om dat te durven ( en om het onszelf te gunnen om even helemaal niks te moeten.)
Hopelijk helpt dat de dip een beetje verjagen en komen we allebei lekker een beetje tot rust.
Nu echt truste!
Am Yisrael Chai!
zaterdag 16 juni 2007 om 00:40
Ja inderdaad zo ervaar ik dat nu ook. Dat gaat ineens wat makkelijker als ze eenmaal 4 of 5 zijn.
Ik vang ook heel veel kinderen op. Maar dat zal wel moeilijker zijn als je als moeder heel veel moet werken en dus niet zoveel mogelijkheden hebt om wat terug te doen.
En wat Leo zegt vind ik ook, je doet het goed!
zaterdag 16 juni 2007 om 00:46
Dank je Lon!
Wat betreft veel werken: nu Kitty naar school gaat werk ik ma di en woe tijdens school tijden. De andere 2 dagen is ze bij haar vader, en dan maak ik hele lange dagen om mijn uren te maken. Op die manier heb ik 3 middagen waarop ik ook wel eens een kind op kan vangen na school, als moeder onverwacht langer moet werken, of ergens heen moet. Wel een lekker gevoel! En in het weekend als Kitty hier is mag er ook gerust een keer een logeetje komen, gezellig!
Als je dat kunt regelen met je werk, dat je de ene dag wat korter werkt en de andere dag flink uren draait, is dat ook een oplossing die je kunt kiezen als je kind 2 of 3 dagen naar de opvang gaat, of wat makkelijker, een gastouder.
Wat betreft veel werken: nu Kitty naar school gaat werk ik ma di en woe tijdens school tijden. De andere 2 dagen is ze bij haar vader, en dan maak ik hele lange dagen om mijn uren te maken. Op die manier heb ik 3 middagen waarop ik ook wel eens een kind op kan vangen na school, als moeder onverwacht langer moet werken, of ergens heen moet. Wel een lekker gevoel! En in het weekend als Kitty hier is mag er ook gerust een keer een logeetje komen, gezellig!
Als je dat kunt regelen met je werk, dat je de ene dag wat korter werkt en de andere dag flink uren draait, is dat ook een oplossing die je kunt kiezen als je kind 2 of 3 dagen naar de opvang gaat, of wat makkelijker, een gastouder.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 16 juni 2007 om 00:58
zaterdag 16 juni 2007 om 01:04
Tsja Lon, ik roep ook wel eens dat ik het allemaal zo makkelijk kan regelen, omdat het er maar eentje is. Met 3 is het stukken lastiger, ook al omdat ze
allemaal in een andere leeftijd zitten en andere behoeftes hebben. Je brengt ze niet zo makkelijk allemaal naar hetzelfde vriendje!:D
Hoe oud zijn jou kinderen? Heb je verhaal hinkstapsprong gevolgd het afgelopen jaar, niet makkelijk allemaal! Haske goed dat je er zo positief tegen aan kan kijken. Een postieve blik is wat mij vaak heeft gered als ik het even niet meer zag zitten....
allemaal in een andere leeftijd zitten en andere behoeftes hebben. Je brengt ze niet zo makkelijk allemaal naar hetzelfde vriendje!:D
Hoe oud zijn jou kinderen? Heb je verhaal hinkstapsprong gevolgd het afgelopen jaar, niet makkelijk allemaal! Haske goed dat je er zo positief tegen aan kan kijken. Een postieve blik is wat mij vaak heeft gered als ik het even niet meer zag zitten....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 16 juni 2007 om 01:04
Over kamperen, ik ben vorig jaar al alleen weggeweest met mijn 3 kinderen (kamperen) en dat was echt superleuk! Beviel veel beter dan ik verwacht had. Dit jaar dus weer.
Ik ga maandag en dinsdag ook alleen weg met ze. Het is juist ook heel makkelijk, want je doet het op je eigen manier en dat geeft heel veel vrijheid.
Ik was bang dat ik daar echt als de alleenstaande gezien werd en ook al was ik dat wel, ik voelde me niet zo.
Oké, anderen zaten na tienen met zijn tweeen voor de tent en ik alleen maar echt veel verschil was er niet, want 'de stellen' zaten ook maar gewoon een boek te lezen.
Ik ga maandag en dinsdag ook alleen weg met ze. Het is juist ook heel makkelijk, want je doet het op je eigen manier en dat geeft heel veel vrijheid.
Ik was bang dat ik daar echt als de alleenstaande gezien werd en ook al was ik dat wel, ik voelde me niet zo.
Oké, anderen zaten na tienen met zijn tweeen voor de tent en ik alleen maar echt veel verschil was er niet, want 'de stellen' zaten ook maar gewoon een boek te lezen.
zaterdag 16 juni 2007 om 01:12
Poez, mijn kinderen zijn 9, 7 en 3.
Het zijn er dan wel drie maar juist omdat je er meer hebt groei je daar ook weer in mee.
Laatst wilde jongste met een meisje afspreken vd peuterspeelzaal, maar dat kon niet, zij haar moeder, want ze wist nog niet of haar andere kind niet ook een vriendje zou hebben gevraagd.
Tja, denk ik dan, jammer.
Ik houd daar geen rekening mee, als de anderen iets hebben afgesproken is dat inderdaad wat lastig met ophalen en wegbrengen maar dat hoort erbij.
En uiteindelijk is het alleen maar hectisch tussen 15.00 en 17.00 uur ´s middags, en dat is ook wel weer te overzien. Want je kunt zelfs nog op normale tijd eten gaan koken, dus ik begrijp die moeders niet die problemen maken terwijl ze gewoon thuis zijn. Maar ja.
Het zijn er dan wel drie maar juist omdat je er meer hebt groei je daar ook weer in mee.
Laatst wilde jongste met een meisje afspreken vd peuterspeelzaal, maar dat kon niet, zij haar moeder, want ze wist nog niet of haar andere kind niet ook een vriendje zou hebben gevraagd.
Tja, denk ik dan, jammer.
Ik houd daar geen rekening mee, als de anderen iets hebben afgesproken is dat inderdaad wat lastig met ophalen en wegbrengen maar dat hoort erbij.
En uiteindelijk is het alleen maar hectisch tussen 15.00 en 17.00 uur ´s middags, en dat is ook wel weer te overzien. Want je kunt zelfs nog op normale tijd eten gaan koken, dus ik begrijp die moeders niet die problemen maken terwijl ze gewoon thuis zijn. Maar ja.
zaterdag 16 juni 2007 om 01:31
Ach ja, ieder zijn eigen grenzen. Je doet het allemaal op je eigen manier. Sommige moeders hebben meer behoefte aan een strakke structuur dan anderen. Hier is het ook allemaal niet zo'n probleem, als je dan ook maar niet gaat vallen over dat het huishouden even wat minder vlotjes loopt, haha. Dat heeft bij mij vaak echt de laagste prioriteit, zou nog wel anders kunnen.....
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zaterdag 16 juni 2007 om 02:50
Je zegt dat je al jaren op uitzendbasis werkt. Dan heb jij allang recht op een contract! Die hoort je werkgever je te geven! Ga dat maar eens uitzoeken. Weet trouwens niet waar je woont hoor, maar ik werk op schiphol als visiteur en ik heb ook een kindje.
Ben nog wel met de vader maar die heeft al zo lang geen werk en toch red ik het financieel wel en ik werk maar 75 %.
Ben echt superblij met mijn baan. Ik verdien lekker en het is zeker geen stressgevende baan. Weet niet wat je doet, maar is dit niks voor jou? Je kan er ook als afroeper werken en dan kan je zelf diensten aanvragen.Ik werk wel in het weekend, maar omdat ik maar 75% werk, werk ik nooit in de avond. Ik ben altijd half drie of drie uur vrij.
O en genoeg leuke mannen die daar werken! ;)
Leuke collega's en genoeg tijd om daar mee te kletsen.
Haha lijkt wel of ik reclame aan het maken ben, maar ja heb het er echt naar mijn zin ook.
Nou hoop dat je er uit komt!
Wel rot voor je dat je ouders niet vaker op willen passen.
Dat geluk heb ik wel. Mijn moeder past doordeweeks op.
zaterdag 16 juni 2007 om 07:42
Je ouders hebben niet aangegeven dat ze niet willen oppassen, alleen willen ze er geen vaste regel van maken, dus dat ze precies om de 6 weken moeten oppassen. Maak toch gebruik van deze oppasmogelijkheid door gewoon te vragen of ze volgende week je kind kunnen hebben, dan hoor je wel of ze iets hebben afgesproken ja of nee. Dan heb je even lucht en kun je iets voor jezelf doen. Je moet alle mogelijkheden aangrijpen en opa en oma is gewoon een heel vertrouwd adres voor je kind.
zaterdag 16 juni 2007 om 09:36
Goedemorgen dames....heb ff snel alles doorgelezen ...weer veel gemist zo te lezen.
FV je schrijft ergens dat je het ook lekker vindt om even niets te hebben. Ja, dat heb ik ook, moet dan echt even afschakelen. Ben de hele dag problemen aan het oplossen op het werk, iedereen wil wat van me en thuis gaat het ook allemaal door. Lullig als je dan de reactie krijgt waarom je dan kinderen wilt. Als je met zn tweeen bent is er altijd nog een partner die het even kan overnemen.
FV je schrijft ergens dat je het ook lekker vindt om even niets te hebben. Ja, dat heb ik ook, moet dan echt even afschakelen. Ben de hele dag problemen aan het oplossen op het werk, iedereen wil wat van me en thuis gaat het ook allemaal door. Lullig als je dan de reactie krijgt waarom je dan kinderen wilt. Als je met zn tweeen bent is er altijd nog een partner die het even kan overnemen.
zaterdag 16 juni 2007 om 10:01
Wat een herkenbaar verhaal Jeetje,ik zit ook in deze situatie,zoals meerdere als ik de reacties lees.
Ik heb 2 kinderen en er is ook geen vader in beeld,familie heb ik niet,die wonen in het buitenland.
Je hebt al aardig wat tips gekregen,ik ga maar eens op die site voor ouderalleen.nl kijken,wie weet!
Ik heb 2 kinderen en er is ook geen vader in beeld,familie heb ik niet,die wonen in het buitenland.
Je hebt al aardig wat tips gekregen,ik ga maar eens op die site voor ouderalleen.nl kijken,wie weet!
zaterdag 16 juni 2007 om 10:17
Ben zelf niet alleenstaand maar wel moeder van inmidddels twee volwassen kinderen .Combinatie gezin,baan vond ik toen soms erg slopend:$
En wil graag even kwijt dat ik mijn petje afneem voor jullie dames
Vind jullie kanjers, hoe jullie dit alleen rooien!!
Mijn zus is sinds 4 maanden weduwe en heeft een dochtertje
Ze heeftoa veel aan de site ouderalleen en nog een andere site voor weduwe en weduwnaars met kinderen
Op beide sites wordt veel georginaseerd en ze vind veel herkenning!
Liefs
Plom!
En wil graag even kwijt dat ik mijn petje afneem voor jullie dames
Vind jullie kanjers, hoe jullie dit alleen rooien!!
Mijn zus is sinds 4 maanden weduwe en heeft een dochtertje
Ze heeftoa veel aan de site ouderalleen en nog een andere site voor weduwe en weduwnaars met kinderen
Op beide sites wordt veel georginaseerd en ze vind veel herkenning!
Liefs
Plom!
zaterdag 16 juni 2007 om 10:53
Hier nog iemand in hetzelfde schuitje met drie kinderen, ik hoop ook dat er iets voor me inzit op die sites. Zou toch niet de enige alleenstaande ouder zijn in deze stad, maar het is me nog niet gelukt om collega-alleenstaande moeders te treffen op de school van mijn kinderen. Nou ja, mijn buuf is wel alleenstaand maar dan met zo'n riant netwerk dat ze het niet lijkt te voelen.
zaterdag 16 juni 2007 om 11:09
@Mamzelle...lukt mij ook niet om op school gelijkgestemden te vinden.
Ik hoor vaker dat het leggen van contacten makkelijker moet zijn als het kind eenmaal naar school gaat. Ik vind dat best tegenvallen hoor. Mijn dochter gaat al een aantal jaartjes naar de basisschool en nog steeds heb ik daar weinig contacten. Ligt misschien ook wel een beetje aan mezelf. Maar ik heb er eerlijk gezegd ook geen tijd voor. 's Ochtends moet ik direct door naar mn werk en ik haal mn dochter vrijwel nooit van school omdat ik dan nog op mn werk ben. Voor haar is dat ook niet altijd leuk aangzien ze op die manier ook maar zelden kan afspreken met andere kids. Als ik dan eens vrij ben vind ik het prima als ze na school afspreekt want dat gun ik haar echt. Maar dan sta ik na het naar school brengen nooit een uur te kleppen op het schoolplein omdat er thuis nog zeoveel werkt ligt.
Lijkt me heerlijk om bijv drie dagen per week te werken en haar zelf uit school te kunnen halen maar helaas zit dat er niet in.
Hoe zit het met jullie contacten op de school/KDV?
Ik hoor vaker dat het leggen van contacten makkelijker moet zijn als het kind eenmaal naar school gaat. Ik vind dat best tegenvallen hoor. Mijn dochter gaat al een aantal jaartjes naar de basisschool en nog steeds heb ik daar weinig contacten. Ligt misschien ook wel een beetje aan mezelf. Maar ik heb er eerlijk gezegd ook geen tijd voor. 's Ochtends moet ik direct door naar mn werk en ik haal mn dochter vrijwel nooit van school omdat ik dan nog op mn werk ben. Voor haar is dat ook niet altijd leuk aangzien ze op die manier ook maar zelden kan afspreken met andere kids. Als ik dan eens vrij ben vind ik het prima als ze na school afspreekt want dat gun ik haar echt. Maar dan sta ik na het naar school brengen nooit een uur te kleppen op het schoolplein omdat er thuis nog zeoveel werkt ligt.
Lijkt me heerlijk om bijv drie dagen per week te werken en haar zelf uit school te kunnen halen maar helaas zit dat er niet in.
Hoe zit het met jullie contacten op de school/KDV?
zaterdag 16 juni 2007 om 11:23
Ik heb op het moment nog het geluk dat ik overdag vrij ben, als de kinderen naar school zijn. Een paar dingen vrijwilligerswerk, huishouden, en voor de rest echt tijd voor mij. Ligt aan mezelf dat ik die tijd niet gebruik om te gaan koffiedrinken met andere moeders, of op een andere manier te werken aan sociale contacten.
Er komen hier zat kinderen over de vloer en mijn kinderen gaan ook elders. Maar de contacten met moeders blijven oppervlakkig. En als het dan klikt tussen mij en een collega-moeder, zien de jongens elkaar ineens totaal niet meer zitten, krijg je van dat soort rare situaties. Dat is dan weer de betrekkelijkheid van vriendschap over de hoofden van de kinderen.
Er komen hier zat kinderen over de vloer en mijn kinderen gaan ook elders. Maar de contacten met moeders blijven oppervlakkig. En als het dan klikt tussen mij en een collega-moeder, zien de jongens elkaar ineens totaal niet meer zitten, krijg je van dat soort rare situaties. Dat is dan weer de betrekkelijkheid van vriendschap over de hoofden van de kinderen.
