Relaties
alle pijlers
Onbetrouwbare man met geldproblemen
zondag 23 maart 2008 om 14:52
Hallo,
Ik vraag hier om hulp bij deze gevoelige zaak, ik wordt er dus niet goed van. Mijn man die kan niet goed met geld omgaan. Ik heb kinderen en heb het geld hard nodig. Hij maakt pint soms 100 euro eruit en ik zou niet weten waaraan hij het uitgeeft ik bezuinig me de pleuris. Betaal van het overige geld alle rekeningen, Wat hij trouwens niet eens verdient. Hij zit in de soca en ik ben te depressief om aan de slag te gaan. Hij belooft steeds beterschap maar pint dan het geld eraf. zodat wij in de problemen komen. En maakt schulden om niets. Hoe kom ik van deze bullshit af. Hij is gewoon een vieze gore leugenaar. Gisteren was ik kwaad en deed ik de deur niet open. Hij moest toen naar zijn moeder toe.
Hij is daar nog steeds. Maar ja die stuurt hem weer terug. En niemand weet van onze problemen dus.
Maar we zijn in principe gewoon een gezin met 2 kinderen. De kinderen houden van hun vader, ik weet ook dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen onheil. Ik heb echter geen geld en geen kracht om weer te verhuizen. Ben net een jaar geleden verhuist. Naar een eengezins. En ingericht. Hij verandert niet al 8 jaar niet. Wie heeft dit ook meegemaakt en kan mij vertellen hoe je het aangepakt.
Ik vraag hier om hulp bij deze gevoelige zaak, ik wordt er dus niet goed van. Mijn man die kan niet goed met geld omgaan. Ik heb kinderen en heb het geld hard nodig. Hij maakt pint soms 100 euro eruit en ik zou niet weten waaraan hij het uitgeeft ik bezuinig me de pleuris. Betaal van het overige geld alle rekeningen, Wat hij trouwens niet eens verdient. Hij zit in de soca en ik ben te depressief om aan de slag te gaan. Hij belooft steeds beterschap maar pint dan het geld eraf. zodat wij in de problemen komen. En maakt schulden om niets. Hoe kom ik van deze bullshit af. Hij is gewoon een vieze gore leugenaar. Gisteren was ik kwaad en deed ik de deur niet open. Hij moest toen naar zijn moeder toe.
Hij is daar nog steeds. Maar ja die stuurt hem weer terug. En niemand weet van onze problemen dus.
Maar we zijn in principe gewoon een gezin met 2 kinderen. De kinderen houden van hun vader, ik weet ook dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen onheil. Ik heb echter geen geld en geen kracht om weer te verhuizen. Ben net een jaar geleden verhuist. Naar een eengezins. En ingericht. Hij verandert niet al 8 jaar niet. Wie heeft dit ook meegemaakt en kan mij vertellen hoe je het aangepakt.
zondag 23 maart 2008 om 17:08
quote:Scorpion80 schreef op 23 maart 2008 @ 15:34:
Ik lees dat je wegens depressie niet kan werken. Zou het niet verstandig zijn om daar aan te gaan werken?
Misschien heb je baat bij medicatie?
Als je zelf wat beter in je vel komt te zitten, kun je straks je eigen boontjes doppen en er zelf wat bij verdienen zodat jullie niet meer zo krap zitten.
Geldproblemen is de grootste oorzaak van ruzies tussen echtparen. Als je zelf ook wat bijverdient hoeven jullie niet meer zo krap te zitten en hoeft er niet voor ieder euro verantwoording afgelegd te worden.
Werken kan je ook uit die sleur helpen en het is goed voor je eigenwaarde ( en voor je portemonnee!)
Is ook al in dr andere topic gezegd.
Ik reageer toch maar weer dan:
Jullie hebben allebei een enorme schop onder jullie kont nodig.
Ik lees dat je wegens depressie niet kan werken. Zou het niet verstandig zijn om daar aan te gaan werken?
Misschien heb je baat bij medicatie?
Als je zelf wat beter in je vel komt te zitten, kun je straks je eigen boontjes doppen en er zelf wat bij verdienen zodat jullie niet meer zo krap zitten.
Geldproblemen is de grootste oorzaak van ruzies tussen echtparen. Als je zelf ook wat bijverdient hoeven jullie niet meer zo krap te zitten en hoeft er niet voor ieder euro verantwoording afgelegd te worden.
Werken kan je ook uit die sleur helpen en het is goed voor je eigenwaarde ( en voor je portemonnee!)
Is ook al in dr andere topic gezegd.
Ik reageer toch maar weer dan:
Jullie hebben allebei een enorme schop onder jullie kont nodig.
zondag 23 maart 2008 om 17:16
Sorry hoor, maar ik heb geen woorden voor moeders zoals jij. Allemaal excuses over hoe iets gekomen is en allemaal de schuld van anderen. Je bent er altijd nog zelf bij. Je laat je kinderen toch geen honger lijden?? Een kind van 3 in een babybedje? En een relatie met zoveel wantrouwen en ruzie. Je moet je schamen dat je dit je kinderen aandoet. En dat laat je nu al 8 jaar aanmodderen?
Sorry dat ik zo hard ben maar ik vind dit bespottelijk, goede dingen in het leven komen je nooit zomaar aanwaaien, daar moet iedereen z`n best voor doen, jij dus ook. Je hebt het zelf zover laten komen en jullie kinderen meegetrokken in jullie puinhoop.
Sorry dat ik zo hard ben maar ik vind dit bespottelijk, goede dingen in het leven komen je nooit zomaar aanwaaien, daar moet iedereen z`n best voor doen, jij dus ook. Je hebt het zelf zover laten komen en jullie kinderen meegetrokken in jullie puinhoop.
zondag 23 maart 2008 om 17:28
Je hebt een leven wat nauwelijks kwaliteit heeft, geen kasten, geen wasmachine. Maar erger is nog een man die zich niet verantwoordelijk voelt. In een relatie moet iets van kwaliteit zijn, iets van "beter" dan alleen leven, dat is bij jou alleen maar slechter dan alleen. Geen enkele reden volgens mij om te blijven.
Denk na of dit het leven is, of dit de kwaliteit is die je van je leven wilt. Als dat het geval is: blijf vooral zo leven. Als dat niet het geval is: stap op, wat voor praktische problemen dat geeft: veel erger kan het niet worden en is ondergeschikt aan jaren zo doorgaan. Je kinderen? Die worden niet beter van doorgaan.
Even doorbijten nu duurt korter dan jarenlange ellende die je nog te wachten staat.
Er zal echt niets veranderen. Ik ben geen helderziende, maar ik kan je dit honderdprocent zeker voorspellen. Sterker nog: het wordt alleen maar erger.
Denk na of dit het leven is, of dit de kwaliteit is die je van je leven wilt. Als dat het geval is: blijf vooral zo leven. Als dat niet het geval is: stap op, wat voor praktische problemen dat geeft: veel erger kan het niet worden en is ondergeschikt aan jaren zo doorgaan. Je kinderen? Die worden niet beter van doorgaan.
Even doorbijten nu duurt korter dan jarenlange ellende die je nog te wachten staat.
Er zal echt niets veranderen. Ik ben geen helderziende, maar ik kan je dit honderdprocent zeker voorspellen. Sterker nog: het wordt alleen maar erger.
zondag 23 maart 2008 om 18:26
quote:sterretje28 schreef op 23 maart 2008 @ 17:02:
Nou meiden bedankt voor jullie woorden. Het komt wel hard aan en ik krijg tranen in mijn ogen en zelfs mijn hart doet pijn. En ik weet dat het ook aanstellerij is wat ik doe...Ik kan sterker zijn dan nu en een beter leven lijden. Ik wil ook sterker zijn en me niet meer schamen en verstoppen.
Mijn man heeft mij ingeprent dat ik egoistisch ben ik mag wel werken maar moet mijn kinderen zelf van school halen en oppas regelen.
je zou mijn huis moeten zien....Mijn dochter van 3 slaapt op een babybed. Ik slaap op een matras op de grond. Ik heb geen kasten. mijn wasautomaat is defect.
Alles moeten we eigenlijk samen doen. Maar dat lukt niet eens. zelfs naar de uitkering gaan we apart. Zeuren.......een schreeuw naar hulp. Ik weet dat ik het zelf moet doen. Waar ga ik in godsnaam beginnen. Het ergste is dat de uitkeringsinstanties het ook hebben gehad. Mijn man wilt daar ook niet meewerken en we zijn 2 maanden gekort. En nu dreigen ze hem wegens niet meewerken de uitkering te stoppen. Het is een zooi.....geworden.
Ik denk dat ik niet tot een oplossing kan komen maar gewoon wegmoet....hoe dan ook ..ik kom steeds hierop uit, bedankt meiden voor jullie mening......
Ik vind het geen aanstellerij wat je hier schrijft. Je leven zit blijkbaar nu zo in elkaar. Het is triest om te moeten zeggen, maar je bent heus niet de enigste die in zo'n diepe put zit.
Als je hier uit wilt komen zul je wel stappen moeten ondernemen, want de oplossing (die er echt wel is) ligt bij jou en bij jou alleen.
Dit kun je ook niet langer geheim houden voor de buitenwerld, want zolang jij niet aan anderen duidelijk maakt dat je het anders wilt, zal niemand je kunnen helpen, omdat ze niet weten dat je hulp nodig hebt.
Ga naar je huisarts en stort je hart leeg, alles eruit gooien.
Probeer goede hulpverlening te krijgen (maatschappelijkwerk, schuldsanering) en laat die man niet weer in huis.
Als je voor jezelf en de kinderen wilt gaan dan moet je die man de deur uitdoen. Dat hoeft helemaal niet in te houden dat jezelf het huis uit moet. Als je bij een advocaat een echtscheiding aanvraagt, dan kunnen er voorlopige voorzieningen geregeld worden en heb je grote kans dat jij in het huis mag blijven en hij iets ander moet zoeken.
Als je iets wilt veranderen zul je dus dingen moeten gaan regelen.
Mocht je besluiten om bij hem weg te gaan, dan is het heel erg verstandig om via je advocaat hem een brief te sturen dat schulden die hij maakt vanaf dat moment ( en dus niet pas vanaf het moment dat een echtscheding is uitgesproken) helemaal voor rekening voor hem zijn.
Bezig gaan met je leven weer positief in te delen. Werken is natuurlijk een goede oplossing voor geldprolemen, maar volgens mij zijn er eerst een aantal andere dingen die je eerst moet aanpakken.
Ik wens je veel succes en de oplossing ligt bij jezelf. Ga ervoor
Nou meiden bedankt voor jullie woorden. Het komt wel hard aan en ik krijg tranen in mijn ogen en zelfs mijn hart doet pijn. En ik weet dat het ook aanstellerij is wat ik doe...Ik kan sterker zijn dan nu en een beter leven lijden. Ik wil ook sterker zijn en me niet meer schamen en verstoppen.
Mijn man heeft mij ingeprent dat ik egoistisch ben ik mag wel werken maar moet mijn kinderen zelf van school halen en oppas regelen.
je zou mijn huis moeten zien....Mijn dochter van 3 slaapt op een babybed. Ik slaap op een matras op de grond. Ik heb geen kasten. mijn wasautomaat is defect.
Alles moeten we eigenlijk samen doen. Maar dat lukt niet eens. zelfs naar de uitkering gaan we apart. Zeuren.......een schreeuw naar hulp. Ik weet dat ik het zelf moet doen. Waar ga ik in godsnaam beginnen. Het ergste is dat de uitkeringsinstanties het ook hebben gehad. Mijn man wilt daar ook niet meewerken en we zijn 2 maanden gekort. En nu dreigen ze hem wegens niet meewerken de uitkering te stoppen. Het is een zooi.....geworden.
Ik denk dat ik niet tot een oplossing kan komen maar gewoon wegmoet....hoe dan ook ..ik kom steeds hierop uit, bedankt meiden voor jullie mening......
Ik vind het geen aanstellerij wat je hier schrijft. Je leven zit blijkbaar nu zo in elkaar. Het is triest om te moeten zeggen, maar je bent heus niet de enigste die in zo'n diepe put zit.
Als je hier uit wilt komen zul je wel stappen moeten ondernemen, want de oplossing (die er echt wel is) ligt bij jou en bij jou alleen.
Dit kun je ook niet langer geheim houden voor de buitenwerld, want zolang jij niet aan anderen duidelijk maakt dat je het anders wilt, zal niemand je kunnen helpen, omdat ze niet weten dat je hulp nodig hebt.
Ga naar je huisarts en stort je hart leeg, alles eruit gooien.
Probeer goede hulpverlening te krijgen (maatschappelijkwerk, schuldsanering) en laat die man niet weer in huis.
Als je voor jezelf en de kinderen wilt gaan dan moet je die man de deur uitdoen. Dat hoeft helemaal niet in te houden dat jezelf het huis uit moet. Als je bij een advocaat een echtscheiding aanvraagt, dan kunnen er voorlopige voorzieningen geregeld worden en heb je grote kans dat jij in het huis mag blijven en hij iets ander moet zoeken.
Als je iets wilt veranderen zul je dus dingen moeten gaan regelen.
Mocht je besluiten om bij hem weg te gaan, dan is het heel erg verstandig om via je advocaat hem een brief te sturen dat schulden die hij maakt vanaf dat moment ( en dus niet pas vanaf het moment dat een echtscheding is uitgesproken) helemaal voor rekening voor hem zijn.
Bezig gaan met je leven weer positief in te delen. Werken is natuurlijk een goede oplossing voor geldprolemen, maar volgens mij zijn er eerst een aantal andere dingen die je eerst moet aanpakken.
Ik wens je veel succes en de oplossing ligt bij jezelf. Ga ervoor
zondag 23 maart 2008 om 18:33
Nog een kleine aanvullig.
Toen ik een aantal jaren geleden bij mijn ex wegging had ik ook helemaal niets. Ik heb maanden met twee kinderen op tuinstoelen in de woonkamer gezeten. We sliepen met z'n drieen op een 2persoonsluchtbed. Verhuisdozen dienden als kasten.
Ik heb 2 weken moeten doen met 25 gulden, voordat ik recht op een uitkering had.
Dat was toen, met veel inzet en kracht hebben we nu een heel normaal huishouden met alles erop en eraan. Dus het is best mogelijk om hier uit te komen.
Toen ik een aantal jaren geleden bij mijn ex wegging had ik ook helemaal niets. Ik heb maanden met twee kinderen op tuinstoelen in de woonkamer gezeten. We sliepen met z'n drieen op een 2persoonsluchtbed. Verhuisdozen dienden als kasten.
Ik heb 2 weken moeten doen met 25 gulden, voordat ik recht op een uitkering had.
Dat was toen, met veel inzet en kracht hebben we nu een heel normaal huishouden met alles erop en eraan. Dus het is best mogelijk om hier uit te komen.
zondag 23 maart 2008 om 19:04
Geen nieuwe kleren en niet naar de kapper kunnen is vervelend maar je gaat er niet dood aan. Feit is dat je langdurig in de bijstand zit, en hoe langer je in de bijstand zit hoe moeilijker het financieel gaat worden. Er is blijkbaar geen reden waarom jullie niet zouden kunnen werken (vandaar de druk van de sociale dienst en de korting) Dus je moet gewoon aan het werk, en ik heb het al eerder gezegd, als die man deze ontwikkeling belet moet je hem achter je laten. Deel hem mee dat je wilt scheiden en ga dat regelen. Overmorgen rechtshulp vragen en advocaat inschakelen, en dan gelijk langs het CWI voor werk. Je zit al aan de medicatie en je loopt ook bij een therapeut dus dat is al geregeld. Geef niet langer af op de instanties of je man... doe iets!
Het zal echt niet makkelijk zijn. veranderingen zijn altijd moeilijk, maar uiteindelijk kan de situatie er alleen maar op vooruit gaan. Het zal je verbazen hoe goed het voelt om dingen te gaan ondernemen die goed zijn voor jou en je kinderen.
Het zal echt niet makkelijk zijn. veranderingen zijn altijd moeilijk, maar uiteindelijk kan de situatie er alleen maar op vooruit gaan. Het zal je verbazen hoe goed het voelt om dingen te gaan ondernemen die goed zijn voor jou en je kinderen.
zondag 23 maart 2008 om 19:13
Hoe meer ik lees hoe meer ik het idee krijg dat je je verschuilt achter allerlei excuses waarom de situatie is zoals ie is, maar je houdt het zelf in stant door je man toe te staan zo met jou en je gezin en het geld om te gaan.
Je hebt zo een goede reden om je te blijven beklagen en als de situatie maar uitzichtloos genoeg is ga je zelf nog meer erin geloven dat je er nooit meer uitkomt en dan hoef je ook niets te doen. Lekker makkelijk.
Stop daarmee. Er gaat niets veranderen als jij er niets aan doet! Wij kunnen je allerlei adviezen geven maar je moet het wel zelf doen, als je doet niet alleen kunt zoek er dan hulp bij, maar je zult zelf het initiatief moeten nemen om uit deze situatie te komen. En je hebt genoeg redenen om dat te doen, lijkt mij, als je kinderen hebt. Is dit het voorbeeld dat je ze mee wilt geven? Een moeder die depressief is, van een uitkering leeft en haar man het gezin de vernieling in laat helpen? Mooi voorbeeld ben je.
Je hebt zo een goede reden om je te blijven beklagen en als de situatie maar uitzichtloos genoeg is ga je zelf nog meer erin geloven dat je er nooit meer uitkomt en dan hoef je ook niets te doen. Lekker makkelijk.
Stop daarmee. Er gaat niets veranderen als jij er niets aan doet! Wij kunnen je allerlei adviezen geven maar je moet het wel zelf doen, als je doet niet alleen kunt zoek er dan hulp bij, maar je zult zelf het initiatief moeten nemen om uit deze situatie te komen. En je hebt genoeg redenen om dat te doen, lijkt mij, als je kinderen hebt. Is dit het voorbeeld dat je ze mee wilt geven? Een moeder die depressief is, van een uitkering leeft en haar man het gezin de vernieling in laat helpen? Mooi voorbeeld ben je.
zondag 23 maart 2008 om 19:27
Inderdaad net als wat meds zegt; probeer eens een reintegratietraject te krijgen van het CWI of UWV. In sommige situaties willen ze zelfs wel eens een opleiding voor je betalen. Er zijn momenteel gewoon wat knopen die doorgehakt moeten worden. Waar begin je? Dat is vaak het lastigste. Je zit zo lang in deze rotsituatie dat het uitzichtloos lijkt, maar dat is het niet!
Rustig aan opbouwen naar een plek in de maatschappij. In jouw geval misschien met wat ondersteuning erbij omdat je zo lang uit de werksfeer bent geweest.
Probeer zelf deze situatie te veranderen. Wacht niet op je man, dat doe je al jaren. Hij verandert blijkbaar niet.
Voor je kinderen is opvang mogelijk. Je krijgt vast veel van de belastingdienst terug als je inkomen erg laag is.
Je zult zien wanneer je je eigen centen verdient je een stuk beter gaat voelen. Je kunt meer voor je kinderen kopen, je kunt eten tot het eind van de maand, je kunt eens naar de kapper, eens een truitje kopen... dingen waar een vrouw van opknapt.
Mocht je weer een baan hebben en je huwelijk is echt klote en er is geen lichtpuntje meer, dan is de stap om te scheiden misschien iets kleiner dan wanneer je afhankelijk bent van je man.
Probeer plannen te maken. Werk aan jezelf, doe het voor jezelf EN voor je kinderen.
Rustig aan opbouwen naar een plek in de maatschappij. In jouw geval misschien met wat ondersteuning erbij omdat je zo lang uit de werksfeer bent geweest.
Probeer zelf deze situatie te veranderen. Wacht niet op je man, dat doe je al jaren. Hij verandert blijkbaar niet.
Voor je kinderen is opvang mogelijk. Je krijgt vast veel van de belastingdienst terug als je inkomen erg laag is.
Je zult zien wanneer je je eigen centen verdient je een stuk beter gaat voelen. Je kunt meer voor je kinderen kopen, je kunt eten tot het eind van de maand, je kunt eens naar de kapper, eens een truitje kopen... dingen waar een vrouw van opknapt.
Mocht je weer een baan hebben en je huwelijk is echt klote en er is geen lichtpuntje meer, dan is de stap om te scheiden misschien iets kleiner dan wanneer je afhankelijk bent van je man.
Probeer plannen te maken. Werk aan jezelf, doe het voor jezelf EN voor je kinderen.
zondag 23 maart 2008 om 19:34
quote:Scorpion80 schreef op 23 maart 2008 @ 19:27:
Mocht je weer een baan hebben en je huwelijk is echt klote en er is geen lichtpuntje meer, dan is de stap om te scheiden misschien iets kleiner dan wanneer je afhankelijk bent van je man.
.Op zich ben ik het eens met je posting. Alleen dit punt zou ik ff anders aanpakken. Ik denk namelijk dat TO in gemeenschap van goederen is getrouwd, en dan blijft zij mede verantwoordelijk voor de schulden die hij heeft en zal maken. Daarom lijkt het mij het beste om eerst los te komen van haar man, omdat dan het geld ook daadwerkelijk naar haar en haar kinderen gaat.
Mocht je weer een baan hebben en je huwelijk is echt klote en er is geen lichtpuntje meer, dan is de stap om te scheiden misschien iets kleiner dan wanneer je afhankelijk bent van je man.
.Op zich ben ik het eens met je posting. Alleen dit punt zou ik ff anders aanpakken. Ik denk namelijk dat TO in gemeenschap van goederen is getrouwd, en dan blijft zij mede verantwoordelijk voor de schulden die hij heeft en zal maken. Daarom lijkt het mij het beste om eerst los te komen van haar man, omdat dan het geld ook daadwerkelijk naar haar en haar kinderen gaat.
zondag 23 maart 2008 om 19:54
quote:kletsbets schreef op 23 maart 2008 @ 19:34:
[...]
Op zich ben ik het eens met je posting. Alleen dit punt zou ik ff anders aanpakken. Ik denk namelijk dat TO in gemeenschap van goederen is getrouwd, en dan blijft zij mede verantwoordelijk voor de schulden die hij heeft en zal maken. Daarom lijkt het mij het beste om eerst los te komen van haar man, omdat dan het geld ook daadwerkelijk naar haar en haar kinderen gaat.
Dat denk ik ook. En wat je ook op je klompen kunt aanvoelen is dat hij meer geld uit gaat geven als er meer binnen komt.
Geldproblemen hebben vaak meer te maken met de manier van hoe je met je geld omgaat, dan met de hoeveelheid die er binnen komt.
[...]
Op zich ben ik het eens met je posting. Alleen dit punt zou ik ff anders aanpakken. Ik denk namelijk dat TO in gemeenschap van goederen is getrouwd, en dan blijft zij mede verantwoordelijk voor de schulden die hij heeft en zal maken. Daarom lijkt het mij het beste om eerst los te komen van haar man, omdat dan het geld ook daadwerkelijk naar haar en haar kinderen gaat.
Dat denk ik ook. En wat je ook op je klompen kunt aanvoelen is dat hij meer geld uit gaat geven als er meer binnen komt.
Geldproblemen hebben vaak meer te maken met de manier van hoe je met je geld omgaat, dan met de hoeveelheid die er binnen komt.
zondag 23 maart 2008 om 19:58
zondag 23 maart 2008 om 20:01
Sterretje, je kunt de oorzaak van je problemen bij je man blijven leggen en wachten totdat hij verandert, en dan verandert er in de tussentijd niets voor jou en je kinderen. Met andere woorden: het is tijd om aan de slag te gaan.
Maak een stappenplan (dat helpt om overzicht te krijgen), stel voor elke stap een realistische tijdslimiet en print de tips van Meds uit.
Niet zeuren, maar doen.
Maak een stappenplan (dat helpt om overzicht te krijgen), stel voor elke stap een realistische tijdslimiet en print de tips van Meds uit.
Niet zeuren, maar doen.
.
zondag 23 maart 2008 om 20:50
Daar had ik nog niet eens aan gedacht ja. Als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd splitst de schuld zich.
Ik zat net ook te denken... stel dat je gaat werken... vervalt dan niet de bijstand-uitkering van je man? Het gedeelte dat jij verdient wordt ervan afgetrokken of als je boven het minimum verdient vervalt het helemaal.
Kan je man niet werken? Heeft hij geen sollicitatieplicht?
Als je straks gaat werken verandert er nog niets. Of je zou fulltime moeten werken om enigszins rond te komen. Dat zou waarschijnlijk teveel worden voor je, denk ik?
Het zou een mooie boel zijn... jij fulltime werken, de kinderen verzorgen, het huishouden en de financiële administratie bijhouden en meneer zijn schulden betalen. Dit werkt ook niet.
Ik vind dat jouw man ook actie moet ondernemen in het zoeken van werk en het aanpakken van zijn geldproblemen.
Ik zou gewoon eens een afspraak maken met maatschappelijk werk. Hier hoef je vaak geen verwijzing van de huisarts voor te hebben. Bespreek je problemen en gooi alles op tafel. De eerste keer ga je alleen zodat je alles kan vertellen en daarna neem je je man eens mee.
Ik zat net ook te denken... stel dat je gaat werken... vervalt dan niet de bijstand-uitkering van je man? Het gedeelte dat jij verdient wordt ervan afgetrokken of als je boven het minimum verdient vervalt het helemaal.
Kan je man niet werken? Heeft hij geen sollicitatieplicht?
Als je straks gaat werken verandert er nog niets. Of je zou fulltime moeten werken om enigszins rond te komen. Dat zou waarschijnlijk teveel worden voor je, denk ik?
Het zou een mooie boel zijn... jij fulltime werken, de kinderen verzorgen, het huishouden en de financiële administratie bijhouden en meneer zijn schulden betalen. Dit werkt ook niet.
Ik vind dat jouw man ook actie moet ondernemen in het zoeken van werk en het aanpakken van zijn geldproblemen.
Ik zou gewoon eens een afspraak maken met maatschappelijk werk. Hier hoef je vaak geen verwijzing van de huisarts voor te hebben. Bespreek je problemen en gooi alles op tafel. De eerste keer ga je alleen zodat je alles kan vertellen en daarna neem je je man eens mee.
zondag 23 maart 2008 om 20:58
zondag 23 maart 2008 om 21:10
quote:sterretje28 schreef op 23 maart 2008 @ 14:52:
Hallo,
Ik vraag hier om hulp bij deze gevoelige zaak, ik wordt er dus niet goed van. Mijn man die kan niet goed met geld omgaan. Ik heb kinderen en heb het geld hard nodig. Hij maakt pint soms 100 euro eruit en ik zou niet weten waaraan hij het uitgeeft ik bezuinig me de pleuris. Betaal van het overige geld alle rekeningen, Wat hij trouwens niet eens verdient. Hij zit in de soca en ik ben te depressief om aan de slag te gaan. Hij belooft steeds beterschap maar pint dan het geld eraf. zodat wij in de problemen komen. En maakt schulden om niets. Hoe kom ik van deze bullshit af. Hij is gewoon een vieze gore leugenaar. Gisteren was ik kwaad en deed ik de deur niet open. Hij moest toen naar zijn moeder toe.
Hij is daar nog steeds. Maar ja die stuurt hem weer terug. En niemand weet van onze problemen dus.
Maar we zijn in principe gewoon een gezin met 2 kinderen. De kinderen houden van hun vader, ik weet ook dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen onheil. Ik heb echter geen geld en geen kracht om weer te verhuizen. Ben net een jaar geleden verhuist. Naar een eengezins. En ingericht. Hij verandert niet al 8 jaar niet. Wie heeft dit ook meegemaakt en kan mij vertellen hoe je het aangepakt.
Hallo,
Ik vraag hier om hulp bij deze gevoelige zaak, ik wordt er dus niet goed van. Mijn man die kan niet goed met geld omgaan. Ik heb kinderen en heb het geld hard nodig. Hij maakt pint soms 100 euro eruit en ik zou niet weten waaraan hij het uitgeeft ik bezuinig me de pleuris. Betaal van het overige geld alle rekeningen, Wat hij trouwens niet eens verdient. Hij zit in de soca en ik ben te depressief om aan de slag te gaan. Hij belooft steeds beterschap maar pint dan het geld eraf. zodat wij in de problemen komen. En maakt schulden om niets. Hoe kom ik van deze bullshit af. Hij is gewoon een vieze gore leugenaar. Gisteren was ik kwaad en deed ik de deur niet open. Hij moest toen naar zijn moeder toe.
Hij is daar nog steeds. Maar ja die stuurt hem weer terug. En niemand weet van onze problemen dus.
Maar we zijn in principe gewoon een gezin met 2 kinderen. De kinderen houden van hun vader, ik weet ook dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen onheil. Ik heb echter geen geld en geen kracht om weer te verhuizen. Ben net een jaar geleden verhuist. Naar een eengezins. En ingericht. Hij verandert niet al 8 jaar niet. Wie heeft dit ook meegemaakt en kan mij vertellen hoe je het aangepakt.
zondag 23 maart 2008 om 21:24
Alleenstaande moeders kunnen ook hun kinderen naar een opvang brengen en weer zelf ophalen. Dus tja...
Maar het lijkt me wel handig dat je meneer eruitdondert. Dat is al een goede bezuiniging. Bespaart ook energie, die van jezelf. Voor wasmachines kun je toch vaak vergoeding krijgen? Misschien dat je kunt beginnen met dat uit te zoeken.
Typisch trouwens dat HIJ jou egoïstisch vind....wat zijn ze toch altijd goed in manipuleren en de zaken om- en verdraaien.
Maar het lijkt me wel handig dat je meneer eruitdondert. Dat is al een goede bezuiniging. Bespaart ook energie, die van jezelf. Voor wasmachines kun je toch vaak vergoeding krijgen? Misschien dat je kunt beginnen met dat uit te zoeken.
Typisch trouwens dat HIJ jou egoïstisch vind....wat zijn ze toch altijd goed in manipuleren en de zaken om- en verdraaien.
zondag 23 maart 2008 om 22:01
Mmm Fleurtje, misschien heb je toch betere voelsprieten dan ik....
Veel wat hier nu is gezegd werd ook al in het andere topic genoemd, zoals maatschappelijk werk en bv een reintegratietraject om aan werk te komen.
Het is een lastige situatie waar je in zit Sterretje, heb je wat aan de adviezen die je hier (en in het andere topic) krijgt?
Veel wat hier nu is gezegd werd ook al in het andere topic genoemd, zoals maatschappelijk werk en bv een reintegratietraject om aan werk te komen.
Het is een lastige situatie waar je in zit Sterretje, heb je wat aan de adviezen die je hier (en in het andere topic) krijgt?
zondag 23 maart 2008 om 23:52
Hallo, ik ben mevrouw Flapdrol.
Ik ben getrouwd met meneer Flapdrol.
Meneer Flapdrol pimpt zijn leven op door af en toe 100 euro uit te geven, wat de rest van ons gezin goed kan gebruiken.
Wat moet ik nou doen?
Groetjes mevrouw Flapdrol.
Resume: ik vind je man een eikel, maar jij kan er ook wat van. Ik zou deze vent lozen. Beter kwijt dan rijk.
Twee: werk ook eens aan jezelf. Jij bent depri, maar onderneem op zijn minst iets waardoor jij er ook beter voor komt te staan. Ga naar de sociale dienst, vraag of ze je verder kunnen helpen. Ga in therapie. Deze omgeving is shit, maar je kan er alleen uitkomen door te erkennen dat het zo ook niet verder kan, en daarnaar te handelen.
Ik ben getrouwd met meneer Flapdrol.
Meneer Flapdrol pimpt zijn leven op door af en toe 100 euro uit te geven, wat de rest van ons gezin goed kan gebruiken.
Wat moet ik nou doen?
Groetjes mevrouw Flapdrol.
Resume: ik vind je man een eikel, maar jij kan er ook wat van. Ik zou deze vent lozen. Beter kwijt dan rijk.
Twee: werk ook eens aan jezelf. Jij bent depri, maar onderneem op zijn minst iets waardoor jij er ook beter voor komt te staan. Ga naar de sociale dienst, vraag of ze je verder kunnen helpen. Ga in therapie. Deze omgeving is shit, maar je kan er alleen uitkomen door te erkennen dat het zo ook niet verder kan, en daarnaar te handelen.
