Relaties
alle pijlers
Onbetrouwbare man met geldproblemen
zondag 23 maart 2008 om 14:52
Hallo,
Ik vraag hier om hulp bij deze gevoelige zaak, ik wordt er dus niet goed van. Mijn man die kan niet goed met geld omgaan. Ik heb kinderen en heb het geld hard nodig. Hij maakt pint soms 100 euro eruit en ik zou niet weten waaraan hij het uitgeeft ik bezuinig me de pleuris. Betaal van het overige geld alle rekeningen, Wat hij trouwens niet eens verdient. Hij zit in de soca en ik ben te depressief om aan de slag te gaan. Hij belooft steeds beterschap maar pint dan het geld eraf. zodat wij in de problemen komen. En maakt schulden om niets. Hoe kom ik van deze bullshit af. Hij is gewoon een vieze gore leugenaar. Gisteren was ik kwaad en deed ik de deur niet open. Hij moest toen naar zijn moeder toe.
Hij is daar nog steeds. Maar ja die stuurt hem weer terug. En niemand weet van onze problemen dus.
Maar we zijn in principe gewoon een gezin met 2 kinderen. De kinderen houden van hun vader, ik weet ook dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen onheil. Ik heb echter geen geld en geen kracht om weer te verhuizen. Ben net een jaar geleden verhuist. Naar een eengezins. En ingericht. Hij verandert niet al 8 jaar niet. Wie heeft dit ook meegemaakt en kan mij vertellen hoe je het aangepakt.
Ik vraag hier om hulp bij deze gevoelige zaak, ik wordt er dus niet goed van. Mijn man die kan niet goed met geld omgaan. Ik heb kinderen en heb het geld hard nodig. Hij maakt pint soms 100 euro eruit en ik zou niet weten waaraan hij het uitgeeft ik bezuinig me de pleuris. Betaal van het overige geld alle rekeningen, Wat hij trouwens niet eens verdient. Hij zit in de soca en ik ben te depressief om aan de slag te gaan. Hij belooft steeds beterschap maar pint dan het geld eraf. zodat wij in de problemen komen. En maakt schulden om niets. Hoe kom ik van deze bullshit af. Hij is gewoon een vieze gore leugenaar. Gisteren was ik kwaad en deed ik de deur niet open. Hij moest toen naar zijn moeder toe.
Hij is daar nog steeds. Maar ja die stuurt hem weer terug. En niemand weet van onze problemen dus.
Maar we zijn in principe gewoon een gezin met 2 kinderen. De kinderen houden van hun vader, ik weet ook dat ik mijn kinderen moet beschermen tegen onheil. Ik heb echter geen geld en geen kracht om weer te verhuizen. Ben net een jaar geleden verhuist. Naar een eengezins. En ingericht. Hij verandert niet al 8 jaar niet. Wie heeft dit ook meegemaakt en kan mij vertellen hoe je het aangepakt.
maandag 24 maart 2008 om 00:20
@Sterretje ik hoop ook dat je blijft reageren.
Ik kan me heel goed voorstellen dat sommige reacties hard bij je overkomen, maar er zit wel waarheid in.
Elke kleine stap die je maakt naar een goed leven voor je kinderen en jezelf is er eentje.
Misschien kun je nu alleen maar kleine stappen maken, maar dat geeft niet. Die kleine stappen worden vanzelf groter als je onderweg bent.
Ik kan me heel goed voorstellen dat sommige reacties hard bij je overkomen, maar er zit wel waarheid in.
Elke kleine stap die je maakt naar een goed leven voor je kinderen en jezelf is er eentje.
Misschien kun je nu alleen maar kleine stappen maken, maar dat geeft niet. Die kleine stappen worden vanzelf groter als je onderweg bent.
dinsdag 25 maart 2008 om 19:34
quote:sterretje28 schreef op 25 maart 2008 @ 19:32:
[...]
Hai gaatgoed,
Dank je voor je begrip. Ik weet dat ik de enigste niet ben in deze problemen. En dat ik als enige aan te rekenen ben hiervoor. Ik was er inderdaad bij. Maar in het begin ging ik ook voor een betere leven. In de loop der jaren door allerlei tegenslagen ben ik nu gekomen waar ik ben. Ik lig er ook wakker van. En snap er ook niets van hoe ik het zover heb laten komen. Ik schaam me er ook dood voor.
Toen ik in dit huwelijk stapte had ik zo een toekomst echt niet in mijn hoofd. We hebben veel problemen wel overwonnen alleen nu zijn we 8 jaar verder en is de basis er nog steeds niet.
En de afgelopen jaar is het zo erg naar de klote gegaan dat ik sindsdien alleen maar aan het overleven ben. Van dag tot dag. Ik kan niet plannen voor morgen of volgende week. Maar nu ik het heb ingezien dat het niet zo langer meer kan. Wil ik mijn leven wel omdraaien tot iets beters.
Ik geef anderen niet de schuld. Maar ik ben te vaak de grond ingestampt door anderen. Alles wat ik deed was niet goed. Ik weet zelf niet meer wie ik ben. Ik kan wel iemand anders helpen maar niet mezelf.
Ik weet niet of je dat kan begrijpen. Dat je gewoon een nobody voelt een mislukkeling.
Ik wil verder met mijn leven. Nu ik heb gezien dat het zo niet gaat. Ik ben gestopt met mijn schoonfamilie te zien al een jaar. Zodat ze me niet meer kunnen beinvloeden met mijn relatie en mijn gedachtes. Ik geef ze niet de schuld. Maar ik wordt steeds in een richting geduwd. Door hun en mijn man.
Ik zie nu ook in wat voor zooi ik leef. Dat zag ik eerst niet omdat ik maar bezig was elke dag maar door te komen. Nu ik die medicatie heb ben ik niet meer zo chaotisch in mijn hoofd.
[...]
Hai gaatgoed,
Dank je voor je begrip. Ik weet dat ik de enigste niet ben in deze problemen. En dat ik als enige aan te rekenen ben hiervoor. Ik was er inderdaad bij. Maar in het begin ging ik ook voor een betere leven. In de loop der jaren door allerlei tegenslagen ben ik nu gekomen waar ik ben. Ik lig er ook wakker van. En snap er ook niets van hoe ik het zover heb laten komen. Ik schaam me er ook dood voor.
Toen ik in dit huwelijk stapte had ik zo een toekomst echt niet in mijn hoofd. We hebben veel problemen wel overwonnen alleen nu zijn we 8 jaar verder en is de basis er nog steeds niet.
En de afgelopen jaar is het zo erg naar de klote gegaan dat ik sindsdien alleen maar aan het overleven ben. Van dag tot dag. Ik kan niet plannen voor morgen of volgende week. Maar nu ik het heb ingezien dat het niet zo langer meer kan. Wil ik mijn leven wel omdraaien tot iets beters.
Ik geef anderen niet de schuld. Maar ik ben te vaak de grond ingestampt door anderen. Alles wat ik deed was niet goed. Ik weet zelf niet meer wie ik ben. Ik kan wel iemand anders helpen maar niet mezelf.
Ik weet niet of je dat kan begrijpen. Dat je gewoon een nobody voelt een mislukkeling.
Ik wil verder met mijn leven. Nu ik heb gezien dat het zo niet gaat. Ik ben gestopt met mijn schoonfamilie te zien al een jaar. Zodat ze me niet meer kunnen beinvloeden met mijn relatie en mijn gedachtes. Ik geef ze niet de schuld. Maar ik wordt steeds in een richting geduwd. Door hun en mijn man.
Ik zie nu ook in wat voor zooi ik leef. Dat zag ik eerst niet omdat ik maar bezig was elke dag maar door te komen. Nu ik die medicatie heb ben ik niet meer zo chaotisch in mijn hoofd.
dinsdag 25 maart 2008 om 22:46
sterretje28 schreef op 25 maart 2008 @ 12:52:
[...]
Ik denk dat ze met maatschappelijk werk de procedure moet bespreken. Ze zeiden overigens wel dat mijn kinderen ook te maken zouden krijgen met maatschappelijk werk. En ik wil ze erbuiten houden. Dat bij mijn labieliteit ze afgepakt zouden worden.
Ik zit nu aan de antideprissiva om met de situatie om te gaan. Ik zie geen uitweg.
Gequote van een ander topic.
Natuurlijk krijgen jouw kinderen dan ook te maken met maatschappelijk werk. Die zitten ook in deze shit, hoor. Door in deze situatie te blijven hangen hou jij je kinderen en juist niet buiten, je houdt ze in de shit.
Als het op een gegeven moment slecht gaat met jouw kinderen, en bijvoorbeeld school haalt jeugdzorg erbij, gaat het heel wat meer in jouw nadeel werken dat je al die tijd niets hebt gedaan om je kinderen in een betere situatie te brengen.
Als je hulp accepteert en laat zien dat je vecht voor en meewerkt aan een betere leefomgeving en een veilige opvoedsituatie voor je kinderen, in plaats van alleen maar voor het behouden van je kinderen, hoef je je heel wat minder zorgen te maken of jij je kinderen kwijt gaat raken dan nu. Op dit moment laat je alleen maar zien dat hun vader dan misschien wel de oorzaak is van de problemen, maar dat jij dus ook niet in staat bent om voor je kinderen een betere situatie te creeeren.
Sorry als dit hard overkomt, maar jouw redenatie rond hulp aan je kinderen vraag erom dat iemand je de schellen van de ogen schopt.
[...]
Ik denk dat ze met maatschappelijk werk de procedure moet bespreken. Ze zeiden overigens wel dat mijn kinderen ook te maken zouden krijgen met maatschappelijk werk. En ik wil ze erbuiten houden. Dat bij mijn labieliteit ze afgepakt zouden worden.
Ik zit nu aan de antideprissiva om met de situatie om te gaan. Ik zie geen uitweg.
Gequote van een ander topic.
Natuurlijk krijgen jouw kinderen dan ook te maken met maatschappelijk werk. Die zitten ook in deze shit, hoor. Door in deze situatie te blijven hangen hou jij je kinderen en juist niet buiten, je houdt ze in de shit.
Als het op een gegeven moment slecht gaat met jouw kinderen, en bijvoorbeeld school haalt jeugdzorg erbij, gaat het heel wat meer in jouw nadeel werken dat je al die tijd niets hebt gedaan om je kinderen in een betere situatie te brengen.
Als je hulp accepteert en laat zien dat je vecht voor en meewerkt aan een betere leefomgeving en een veilige opvoedsituatie voor je kinderen, in plaats van alleen maar voor het behouden van je kinderen, hoef je je heel wat minder zorgen te maken of jij je kinderen kwijt gaat raken dan nu. Op dit moment laat je alleen maar zien dat hun vader dan misschien wel de oorzaak is van de problemen, maar dat jij dus ook niet in staat bent om voor je kinderen een betere situatie te creeeren.
Sorry als dit hard overkomt, maar jouw redenatie rond hulp aan je kinderen vraag erom dat iemand je de schellen van de ogen schopt.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 26 maart 2008 om 00:07
Hoi Ster, goed dat je reageert want ik snap en lees echt heel duidelijk dat je het niet makkelijk hebt. Het is een vicieuze cirkel, door het leven wat je hebt voel je je minderwaardig en dat verlamt om iets te ondernemen. Je hoeft niet bang te zijn dat Maatschappelijk werk je kinderen weghaalt, dan moeten er echt extreme dingen aan de hand zijn. Maar als jij jouw leven als ervaart als een puinhoop dan zullen je kinderen dat ook doen en als jij hulp nodig hebt, dan hebben je kinderen dat ook. Hoe is nu de situatie met je man? En heb je al wat ondernomen vandaag om het tij te keren?
woensdag 26 maart 2008 om 00:24
quote:sterretje28 schreef op 25 maart 2008 @ 19:34:
[...]
Hoi Sterretje,
Ik begrijp je wel. Ik ben zelf ook meegezogen naar beneden in mijn huwelijk. Dat gaat ongemerkt. Je knokt en doet je best en verspilt al je energie en het levert niets op, sterker nog, het wordt alleen maar slechter.
Overleven van dag tot dag heb ik ook een hele tijd moeten doen anders trok ik het niet. Dat is ook de enigste manier om zo'n tijd door te komen. Want je leeft niet, maar bent aan het overleven en dat is heel zwaar.
Aan de reacties op dit onderwerp heb ik wel gelezen dat sommige mensen zich daar niet echt in kunnen verplaatsen.
Het gaat nu helemaal niet meer over wat je goed of fout gedaan hebt. Maar je wilt hier uit komen. En dat is een hele grote stap die je genomen hebt. Geloof me, die stap heb ik ook moeten maken en ik was daar echt verschrikkelijk bang voor.
Voor sommige mensen is dat misschien niet te begrijpen, maar als je diep in de shit terecht gekomen bent (wat echt geen bewuste keuze is) dan is eruit komen heeel heel erg moeilijk.
Die stap nemen om eruit te komen levert nl nog meer schit op dan je al hebt en meer kun je er eigenlijk niet bij hebben en dan moet je ook nog extra energie aanspreken om van alles en nog wat te gaan doen en regelen. Waar je de concequenties niet van kunt overzien en dat levert de nodige angst op.
Meid probeer je zoveel mogelijk te focussen op wat je wilt. Orde brengen in je gedachten. Niet bang zijn om hulp te zoeken.
Als je met maatschappelijk werk bezig gaat niet bang zijn. Natuurlijk worden je kinderen daar ook in betrokken.
Elke keer als je dingen niet doet omdat je bang bent, dan zul je nooit komen waar je naar toe wilt.
ANGST is nl de slechtste raadgever die er is.
Stapje voor stapje en dag voor dag zo kom je er echt wel. Het is een lange weg, maar het is mogelijk, want zo ben ik er ook gekomen. Het is mij gelukt en het gaat jou ook lukken.
Ik doe even mij armen om je heen en geef je een dikke knuffel met een hoop energie.
Je kan het.
[...]
Hoi Sterretje,
Ik begrijp je wel. Ik ben zelf ook meegezogen naar beneden in mijn huwelijk. Dat gaat ongemerkt. Je knokt en doet je best en verspilt al je energie en het levert niets op, sterker nog, het wordt alleen maar slechter.
Overleven van dag tot dag heb ik ook een hele tijd moeten doen anders trok ik het niet. Dat is ook de enigste manier om zo'n tijd door te komen. Want je leeft niet, maar bent aan het overleven en dat is heel zwaar.
Aan de reacties op dit onderwerp heb ik wel gelezen dat sommige mensen zich daar niet echt in kunnen verplaatsen.
Het gaat nu helemaal niet meer over wat je goed of fout gedaan hebt. Maar je wilt hier uit komen. En dat is een hele grote stap die je genomen hebt. Geloof me, die stap heb ik ook moeten maken en ik was daar echt verschrikkelijk bang voor.
Voor sommige mensen is dat misschien niet te begrijpen, maar als je diep in de shit terecht gekomen bent (wat echt geen bewuste keuze is) dan is eruit komen heeel heel erg moeilijk.
Die stap nemen om eruit te komen levert nl nog meer schit op dan je al hebt en meer kun je er eigenlijk niet bij hebben en dan moet je ook nog extra energie aanspreken om van alles en nog wat te gaan doen en regelen. Waar je de concequenties niet van kunt overzien en dat levert de nodige angst op.
Meid probeer je zoveel mogelijk te focussen op wat je wilt. Orde brengen in je gedachten. Niet bang zijn om hulp te zoeken.
Als je met maatschappelijk werk bezig gaat niet bang zijn. Natuurlijk worden je kinderen daar ook in betrokken.
Elke keer als je dingen niet doet omdat je bang bent, dan zul je nooit komen waar je naar toe wilt.
ANGST is nl de slechtste raadgever die er is.
Stapje voor stapje en dag voor dag zo kom je er echt wel. Het is een lange weg, maar het is mogelijk, want zo ben ik er ook gekomen. Het is mij gelukt en het gaat jou ook lukken.
Ik doe even mij armen om je heen en geef je een dikke knuffel met een hoop energie.
Je kan het.
woensdag 26 maart 2008 om 00:43
quote:Poezewoes schreef op 23 maart 2008 @ 15:06:
Ik ga spontaan hyperventileren als ik dit lees. Ik heb vroeger ook samengewoond met een man die onbetrouwbaar was met geld. Slapeloze nachten had ik ervan, wat voelde ik me onveilig. Alles heb ik geprobeerd om controle te krijgen over het geld, maar altijd weer dook er ergens een rekening op waar ik het bestaan niet van kende. Weggaan was uiteindelijk de manier om uit de problemen te blijven. Nog steeds, bijna 20 jaar later, ben ik huiverig voor roodstaan en betaal ik mijn rekeningen krampachtig op tijd.
Oh, hoe herkenbaar Poezewoes. Dat zijn helaas ook mijn woorden! Raak na jaren helemaal in de stress als ik denk aan betalingsachterstand, incassoburo's etc etc.
Zoiets is echt afschuwelijk en wil ik nooit meer meemaken!
Dus TO bedenk je aub goed of je zo door wilt gaan (ook in het belang van je kids). Zoiets gaat meestal van kwaad tot erger.
Ik heb van zo'n man ook een kind en als ik was gebleven waren we allemaal in de goot beland!
Ik ga spontaan hyperventileren als ik dit lees. Ik heb vroeger ook samengewoond met een man die onbetrouwbaar was met geld. Slapeloze nachten had ik ervan, wat voelde ik me onveilig. Alles heb ik geprobeerd om controle te krijgen over het geld, maar altijd weer dook er ergens een rekening op waar ik het bestaan niet van kende. Weggaan was uiteindelijk de manier om uit de problemen te blijven. Nog steeds, bijna 20 jaar later, ben ik huiverig voor roodstaan en betaal ik mijn rekeningen krampachtig op tijd.
Oh, hoe herkenbaar Poezewoes. Dat zijn helaas ook mijn woorden! Raak na jaren helemaal in de stress als ik denk aan betalingsachterstand, incassoburo's etc etc.
Zoiets is echt afschuwelijk en wil ik nooit meer meemaken!
Dus TO bedenk je aub goed of je zo door wilt gaan (ook in het belang van je kids). Zoiets gaat meestal van kwaad tot erger.
Ik heb van zo'n man ook een kind en als ik was gebleven waren we allemaal in de goot beland!
woensdag 26 maart 2008 om 01:03
P.s Sterretje.... je houdt op deze manier zelf ook bepaalde zaken instand, zo lang je nog bij die gast bent doe je er ook aan mee! Welke achterliggende oorzaak je depressie misschien heeft, alleen al hiervan zou je depressief worden Niet meer wijzen naar je partner, jij bent nu degene die moet veranderen. Ga hulp zoeken want hier kom je in je eentje niet meer uit.
Suc6
Suc6
woensdag 26 maart 2008 om 01:56
@Sterretje: Sorry maar ik wordt hier heel onpasselijk van. Je bent moeder! Zij zijn hier door jouw/jullie keuze. Aangezien hij niet echt handelingsbekwaam is komt deze verantwoording bij jou te liggen. Je zou voor je kinderen kunnen kiezen en weg te gaan bij deze man en gewoon te gaan werken. Maar nee het is makkelijker om te zeggen dat je het niet aan kan. Als je niets aan deze situatie doet kies jij dus ook voor deze situatie. Jij bent net zo goed verantwoordelijk. Ik neem aan dat deze man niet ineens zo is geworden waarom pik je dit al zolang en krijg je kinderen met deze ma? Kijk naar je kinderen en maak voor hen de beste keuze. Bouw een nieuw leven op zonder hem. Deze situatie is pure kindermishandeling van kinderen die onschuldig zijn en nergens om hebben gevraagd. Alsjeblieft denk aan je kinderen.
woensdag 26 maart 2008 om 04:10
quote:maxem schreef op 26 maart 2008 @ 01:56:
@Sterretje: Sorry maar ik wordt hier heel onpasselijk van. Je bent moeder! Zij zijn hier door jouw/jullie keuze. Aangezien hij niet echt handelingsbekwaam is komt deze verantwoording bij jou te liggen. Je zou voor je kinderen kunnen kiezen en weg te gaan bij deze man en gewoon te gaan werken. Maar nee het is makkelijker om te zeggen dat je het niet aan kan. Als je niets aan deze situatie doet kies jij dus ook voor deze situatie. Jij bent net zo goed verantwoordelijk. Ik neem aan dat deze man niet ineens zo is geworden waarom pik je dit al zolang en krijg je kinderen met deze man? Kijk naar je kinderen en maak voor hen de beste keuze. Bouw een nieuw leven op zonder hem. Deze situatie is pure kindermishandeling van kinderen die onschuldig zijn en nergens om hebben gevraagd. Alsjeblieft denk aan je kinderen.
@Sterretje: Sorry maar ik wordt hier heel onpasselijk van. Je bent moeder! Zij zijn hier door jouw/jullie keuze. Aangezien hij niet echt handelingsbekwaam is komt deze verantwoording bij jou te liggen. Je zou voor je kinderen kunnen kiezen en weg te gaan bij deze man en gewoon te gaan werken. Maar nee het is makkelijker om te zeggen dat je het niet aan kan. Als je niets aan deze situatie doet kies jij dus ook voor deze situatie. Jij bent net zo goed verantwoordelijk. Ik neem aan dat deze man niet ineens zo is geworden waarom pik je dit al zolang en krijg je kinderen met deze man? Kijk naar je kinderen en maak voor hen de beste keuze. Bouw een nieuw leven op zonder hem. Deze situatie is pure kindermishandeling van kinderen die onschuldig zijn en nergens om hebben gevraagd. Alsjeblieft denk aan je kinderen.
zaterdag 29 maart 2008 om 04:52
Sterretje: Typisch het voorbeeld van iemand die er niet tegen kan als er kritiek komt. Als je zielig gevonden wil worden ben je bij mij aan het verkeerde adres. Je kinderen zijn de enige die zielig zijn. Zij zijn onschuldig. Jij niet. Als je positieve aandacht wil zorg dan dat je een goede moeder wordt en geef jezelf een schop onder je kont. Zorg dat je leven in orde komt. Je krijgt meer eigen waarde en hoeft niet meer om aandacht te bedelen. Ik hoop echt dat het met de kinderen en jou in de toekomst goed gaat. Maar jij moet het doen.
