Oproep voor vrouwen met vriend met kinderen deel 6

 

Ik bedoel, met verjaardagen van familie, buren en sommige anderen redeneer ik ook zo. Net zoals huwelijken, jubilea etc. van familie. Hij hoort er nu bij, klaar. Same for me!



Maar sommige verjaardagen van vrienden van mij zijn gewoon niet "kindproof" zeg maar. Dat zijn verjaardagen die tot laat duren met veel drank en daar komen uberhaupt geen andere kinderen. Tsja daar ze gje wat. Het is voor ons wel "makkeijk " dat we nu beter weten wanneer hij er is. Dus dat zoort feestjes hopen we eromheen te kunnen plannen. An als het wel in zo'n weekend valt, dan moeten we ter plekke een oplossing zoeken. Ik denk dat het dan iets wordt van: of vriend past op en ik ga dus alleen, of we gaan allebei niet. Dat zou denk ik ook zou zijn als we een "normaal" gezin waren. Dan moet je daar ook rekening mee houden. Een oppas regelen of naar oma brengen zouden we neit snel doen denk ik. In onze situatie, dat hij er al niet zo vaak is, zou ik me daar een beetje onaardig bij voelen. Zo van: je mag wel komen, maar we dumpen je, want we hebben wat leukers te doen zonder jou.

Wel moeiijk.



En hoe doe je dat dan als je afspreekt om met een ander stel uit eten te gaan dan? Het werkt toch niet als je daar ineens met kind op komt dagen? Ook dat plannen we eromheen. We weten nu nog niet hoe het zal gaan deze kfeestdagen, dus we hebben dat soort digen nog niet in de pijpleiding zitten. Wel famliedingen,



En als je uitgenodid bent voor een borrel? Kom je dan ook ineens met kind op de proppen? Dat ligt aan de borrel. Zijn er ook anderde kinderen? Is het van close vrienden, van een collega, van je moeder? Dat maakt nogal verschil denk ik. In de meeste gevallen: Ja, neem ik hem mee.



Sorry voor de vele vragen, maar ben gewoon erg nieuwsgierig, is absoluut niet vervelend bedoelt hoor.

Heeeeeeeeej Sproetje!



Het is met onze hex niet mogelijk een plannig temaken. Bovendien ziten wij nog met een andere partij: de groep.

Hex heeft tegen Zoon gezegd dat hij het weekend voor Kerst en de hele Kerst bij haar moet zijn. Hij moet kadootjes kopen (heeft geen rooie cent) dus nou  vraagt hij voor Sinterklaas geld van zijn vader en oma, dat kan hij dan voor die kadootjes gebruiken

Ik heb geprobeerd hem het uit zijn hoofd te praten. Belachelijk. Heb hem ook uitgelegd dat de afspraak is dat dat weekend voor Kerst een papa-weekend is, en als mama wil ruilen, dat ze dan papa maar even moet bellen.

Dat hij dan dus heel veel moet reizen in die week, omdat zij zonodig een kadootje van hem moet (neehee, dat heb ik niet letterlijk gezegd!).

Het wordt nu een beetje moeilijk, want hij wil zelf dus blikbaar met o&n bij ons zijn, omdat hij weet wat wij gaan doen. Geeft dus aan dat hij vrijdag voor kerst t/m woensdag erna bij mama wil zijn, en vervolgens door naar ons tot 1 jan. En op zich, als hij dat wil vinden wij dat prima, maar er komen wat principes naar boven mbt hex........Zij heeft zich gewoon aan de afspraken te houden, en is niet de baas. Ze overlegt maar.

 Bovendien kun je er donder op zeggen dat die jongen bij ONS gaat flippen omdat zij hem helemaal in de war schopt in die paar dagen. Dus zitten wij, dankzij haar, weer eens met de ellende.......terwijl het ook heel gezellig zou kunnen worden met Kerst.

De groep gaat dinsdag naar haar toe, bespreken hoe het verder moet......

Pfff Lief, wat een gedoe zeg. Maar je hebt gelijk hoor, afspraak is afspraak, dan belt ze maar om te vragen of het goed is.



En Sproetje, goed plan, die lijst per half jaar! Alleen moet hex dan wel meewerken. Wij hadden dit geweldige idee ook maar helaas, hex wilde hieraan ook niet meewerken en negeerde alle afspraken die gemaakt werden:(

maar als het werkt schept het wel veel duidelijkheid en vind ik het zeker een aanrader.

UP



Hoe gaat het met iedereen?

De 'vriendin' van mijn 'vriend' (als hij niet bij haar terug kwam zou zij zorgen dat hij z'n dochter nooit te zien kreeg, ze zijn sinds 2 weken weer bij elkaar...)heeft gisteren een dochtertje gekregen. Ik kan niet blij voor hem zijn, terwijl ik dat zo graag wil. Ik kan er alleen maar over nadenken dat hij zoiets moois en bijzonders met haar deelt en niet met mij. Heeft iemand hier ervaring mee? Gaat dit gevoel over en, als ik en hij toch weer bij elkaar komen, kan ik dit kindje dat ook zien als een goede 'stiefmoeder' dat hoort te doen? Kan ik er van gaan houden of blijf ik dit gevoel hebben? Ik word helemaal gek!

bladora.. als ik het god begrijp is ie onder "chantage" terug gegaan??



zo ja..wat is de basis van hun relatie dan?? een kind?? hmm lijkt me geen goeie basis..

De 'vriendin' van mijn 'vriend' (als hij niet bij haar terug kwam zou zij zorgen dat hij z'n dochter nooit te zien kreeg, ze zijn sinds 2 weken weer bij elkaar...)heeft gisteren een dochtertje gekregen. Ik kan niet blij voor hem zijn, terwijl ik dat zo graag wil. Ik kan er alleen maar over nadenken dat hij zoiets moois en bijzonders met haar deelt en niet met mij. Heeft iemand hier ervaring mee? Gaat dit gevoel over en, als ik en hij toch weer bij elkaar komen, kan ik dit kindje dat ook zien als een goede 'stiefmoeder' dat hoort te doen? Kan ik er van gaan houden of blijf ik dit gevoel hebben? Ik word helemaal gek!

maar hoe is de situatie nu precies dan? je hebt het ook over jou als stiefmoeder, maar jullie zijn nu toch uit elkaar? of zijn jullie eigenlijk nog stiekem bij elkaar en is hij ook bij haar alleen vanwege zijn dochter? Het gevoel wat jij hebt dat zij iets delen wat jij niet hebt, is hier veelvuldig besproken, heel veel nieuwe vriendinnen hebben hier wel moeite mee, ik denk als je dit topic (en het vorige) terugleest, je veel zal hebben aan wat er al gepost is, omdat deze gevoelens vaak besproken zijn, inclusief tips en ervaringen van beide kanten.

Even iets beter toelichten dan;

Zij hebben 9 jaar een relatie waarvan je de laatste 3 jaar eigenlijk geen relatie kan noemen. Afgelopen 1,5 jaar gaan wij veel met elkaar om. Ik kon het heel lang accepteren dat hij een ander had, omdat we toen nog niet echt een relatie hadden maar maar een heel goed contact. Sinds 5 maanden hebben we wel een relatie, heel ingewikkeld; hij is weg bij haar en gaat met mij, maar voor de buitenwereld, behalve een intieme vriendenkring van ons, doen we  nog steeds 'stiekem' dit omdat de sociale druk in 'het wereldje' waar wij inzitten heel groot is. We willen de boel niet teveel shockeren zeg  maar.



Maar op het moment dat hij haar duidelijk maakte dat hij bij haar weg ging bleek ze ineens al 4 maanden zwanger te zijn. Hij had niets in de gaten, ze was zonder hem op de hoogte te stellen met de pil gestopt.



En 2 weken geleden, 2 weken voor haar uitgerekende datum eiste ze ineens dat hij bij haar terug kwam omdat ze anders 'vader onbekend' zou opgeven en hij dus geen enkel recht zou hebben op zijn dochter. Dit kon hij niet verkroppen dus is weer bij haar. Of zij is  stante pede bij hem ingetrokken, heeft zijn mooie mannen huis omgetoverd tot een waar vrouwen-paleisje en eist hem volledig op. En blijft constant dreigen. Ik ben gisteren bij hem geweest, zij en z'n dochtertje lilggen nog in het ziekenhuis. Heb de foto's gezien. Dat schattige meisje kan er ook niets aan doen! En alles gaat nu over haar rug.



En ik ben zo verschrikkelijk bang om hem aan haar kwijt te raken. Hij heeft zo lang gesukkeld met z'n relatie, vond het zo moeilijk om bij haar weg te gaan, zelfs toen er geen enkele reden meer was om te blijven. Uiteindelijk koos hij voor mij, een stap waar hij echt heel trots op was. En nu is dat lieve meisje er. Dat moet toch weer genoeg reden zijn om toch weer voor haar te kiezen? Die gedachte maakt me helemaal gek. En zo onzeker! Ook al heb ik vannacht de hele nacht in zijn armen gelegen, als zij straks thuis komt, dan is hij weer constant bij haar. En hoelang zou ze hem nog blijven op eisen en chanteren? Ik ben zo verschrikkelijk ongelukkig op dit moment!

bladora..



hele vervelende positie!!  zijn kind zal uiteindelijk geen redmiddel zijn voor hun relatie.. vergeet dat niet!!  Als hij zijn kind erkent heeft heeft hij recht om haar te zien.. dreigementen zijn vaak uit wanhoop... zet voor jezelf alles even op paier.. gewoon de belangrijkste dingen die er op een bepaalde dag zijn gezegd en gedaan...

Zijn "vriendin" weet ook heel goed dat dit niet de manier is om hem terug te krijgen alleen voor nu is het wel gelukt...



kop op hoor meis!!!! de aanhouder wint...

meiden wat zijn we stil!!

Bladora, jij zit echt in een rot situatie. Als ik het goed begrijp is je vriend nu weer terug bij zijn ex. Misschien is het verstandig (en moeilijk) om hem los te laten. Laat hem het bij zijn ex proberen en als hij tot de conclusie komt dat het echt over is en jij bent nog 'vrij'dan kun je alsnog verder gaan maar dan heeft hij wel gekozen en het geprobeerd. Pas op dat je niet in zo'n situatie beland van dan hier dan daar zijn, dat is voor alle partijen slecht.



Ik heb eerder al eens op dit topic gereageerd. Ik ben nu zo ver dat ik de zoon van mijn vriend, die ik al meer dan twee jaar niet mag zien, niet meer wil zien. De ex van mijn vriend zit vol haat jegens mij. Ik ben schuldig (in haar ogen) aan alles wat in haar leven is fout gegaan. Een kind voelt dat, hoort van alles wat hij niet zou moeten horen en komt in mijn ogen in gewetensnood als je hem dwingt mij wel te ontmoeten. Hij mag het niet leuk vinden bij mij want zijn moeder haat me. daarnaast ben ik ook wel bang wat zij zal doen want in mijn ogen is ze erg labiel.

Mijn vriend is nu toch bezig een mediator in te schakelen want hij wil dat zijn ex toch gaat mee werken. Eigenlijk is de situatie dus nu andersom dan een tijd geleden toen ik steeds de gene was die zei dat ze hem graag wilde zien. Ik probeer me nu maar onafzijdig te houden. Lastig hoor, het had zo leuk kunnen zijn.

eranma,



Als ik het goed begrijp heeft de ex de touwtjes in handen... Als jij hem wel ziet wordt het een groot drama door zijn ex..

Hoe oud was zijn zoon ook alweer..??

kinderen zijn niet gek hoor vergeet dat niet.. zij voelen echt wel aan waar de rust zit.. en dat is op dit moment niet bij zijn moeder.. triest, want je gunt je kind toch het beste ...



Hieruit proef ik angst... angst dat haar zoon jouw misschien aardiger gaat vinden als haar. Daarbij vergeet ze dat kinderen zo'n groot loyaliteitsgevoel hebben jegens hun ouders dat ALS het zo is dat hij jouw aardiger vindt dan zijn eigen moeder.. hij dit NOOIT zal zeggen..

Ziet jouw vriend zijn zoon wel??

Nou een paar dagen verder, maar geen stap vooruit gekomen.

Ik heb (terwijl 'vriendin en dochter in ziekenhuis zijn) nog 2 dagen bij m'n 'vriend' geslapen. Heb de foto's gezien, het is toch ook van hem en het is zo'n schattig meisje, ik was helemaal verliefd.



Maar hier bereiken we niets mee. Ik ben zo verschrikkelijk bang om hem kwijt te raken dat ik denk ik teveel aan hem ga trekken. Voor hem is het genoeg dat hij van me houdt, dat ie zegt dat ie met mij oud wil worden en dat ie vanaf dat ie opstaat, totdat ie gaat slapen aan mij denkt. Maar voor mij is het niet genoeg! Ik word gek als ik denk dat ie bij haar (z'n vriendin) is. Mijn meest rustige momenten zijn tussen half 1 en 3 en na 10en (dan mag de vader niet bij de kraamvrouw zijn).



Ik denk echt dat ik hem los moet laten zoals eranma zei. Klinkt zo logisch. Ik gun hem, maar ook vooral mezelf rust dan. Maar hoe doe ik dat? Mijn hart krimpt tot een pijnlijke klomp als ik eraan denk dat hij samen met haar thuis als een gelukkig stel zich over de wieg buigt. En straks gaat ie weer van haar houden omdat ze toch de moeder van z'n kind is en ik niets meer van me laat horen. Allemaal onzekerheid ik weet het. Maar waar haal ik op dit moment de zekerheid vandaan?



Sorry dames, een veelste lang verhaal, maar het van me afschrijven is soms prettig. Ik kan helaas niet echt advies geven aan de andere dames, aangezien ik nog maar een beginneling ben met deze gevoelens in deze situatie. Maar het helpt mij wel om de verhalen van anderen te lezen! Daarvoor bedankt!

Bladora,



Misschien ben ik een beetje te direct nu hoor.....maar heeft hij nu niet het genot van twee walletjes? Een gezin aan de ene kant en iemand om van te houden aan de andere kant?

Ik vind het een vreemde situatie dat hij voor het kind is terug gegaan. Dat kan toch nooit goed zijn. Hoe lang gaat dat duren? Tot ze 18 is en op eigen benen kan staan? En hoe zit dat dan met jou? 18 jaar wachten, en alle kansen op ander geluk onmogelijk maken?



Ik denk dat zowel hij als jij bij zichzelf te rade moet gaan. Nu lijkt het goed te gaan, maar dat is korte termijn. Heb je hem gevraagd hoe hij het over een jaar, twee jaar ziet? Waar hij dan woont, met wie, en hoe zijn kind er het minst last van heeft?

Ik hoop toch dat hij op zijn minst een termijn voor zichzelf heeft vastgesteld, als hij zegt dat hij zoveel van jou houdt en altijd aan jou denkt. Dat lijkt me niet alleen voor jou overzichtelijker, maar voor hem ook, met zijn gevoelens voor jou.

Hoi Bladora, los laten is inderdaad heel erg moeilijk. Het zal je heel veel pijn geven en het is niet makkelijker te maken. Mss gaat hij weer van haar houden, die kans zit erin maar dan is het zo. Mss ga jij weer heel erg veel van iemand anders houden in een situatie sie niet zo complex is.

Het lijkt me heel moeilijk als je je vriend blijft zien want dan kom je nooit los van hem. Probeer dan ook echt helemaal geen contact meer te hebben dus ook geen sms en bespreek met hem waarom je die stap neemt. Zodat hij ook definitief een keus kan maken. Voor hem zal het mss minder moeilijk zijn want hij heeft zijn baby waar hij liefde van krijgt en kwijt kan, voor jou is het zwaarder.



wat betreft mijn vriend, hij ziet zijn kind wel maar dan in het huis van ex.

natuurlijk zal een kind loyaal blijven aan moeder maar zij is inderdaad bang dat hij dat niet zal zijn. Zij heeft haar hakken diep in het zand gestoken wat de situatie bijna onwrikbaar maakt.Hoe moet het voor een kind zijn als de rechter moeder dwingt om kind mee te geven aan exman naar vriendin en je weet en voelt dat mama daar heel erg overstuur van is. dat is voor een kind toch een rot situatie? Daarnaast ben ik gewoon langzaam bang geworden voor exvrouw, haar mails zijn vol haat en ik wil geen scenes.

Ik hoop dat het kind zich op den duur ontworstelt aan moeder en zelf druk op haar gaat uitoefenen dat hij met zijn vader mee wil maar dat zal nog wel een aantal jaren duren, vrees ik.

hij moet toch echt een keus maken, want nu eet hij van 2 walletjes en dat gaat gewoon niet. Hij houdt nu eigenlijk jullie allebei aan het lijntje en ik zou nu echt zeggen, tot hier en niet verder. Dus laat hem OF voor jou kiezen, OF laat hem met rust tot hij echt bij haar weg is. Want op deze manier kan niemand normaal verder leven.

Over het perspectief voor over een jaar.....

Ik ga in maart voor een jaar weg, moet voor m'n opleiding een jaar naar het buitenland.

Hij heeft mij (weet niet uit de grap of gemeend) voordat z'n dochter er was een papier gegeven met daarop in waterdichte termen dat ie tijd nodig heeft maar bij mij wil zijn als ik terug ben uit het buitenland. En dat ondertekend.

Ik wil het voor die tijd weten, anders kand ik in dat jaar een nieuw leven beginnen zonder hem. Hij zij dat dat ook wel kon en heeft als bewijs een wintersport geboekt voor ons tweeen eind februari. Maarja, uiteindelijk kan ie de namen veranderen en alsnog haar meenemen.



Z'n vriendin heeft hem gisteren gezegd dat ie het niet moest wagen bij haar weg te gaan de eerst komende tijd, dan zou ze er alsnog voor zorgen dat hij z'n dochter nooit zou zien. Ik snap niet dat vrouwen zo wanhopig kunnen zijn een kind in de strijd te gooien. Zij doet het. Het enige wat ik kan bedenken dat hij en z'n familie nogal vermogend zijn en veel aanzien genieten bij ons in de omgeving. Maar dat kan toch geen reden zijn?



Het moment van loslaten is nog niet echt gekomen. Het enige wat me nu lukt is de hele dag m'n telefoon weg leggen en alleen 's ochtends en 's avonds wat van me laten horen en ik heb mezelf een schop onder m'n kont gegeven en probeer niet te verdrietig te zijn. Maar dat ik minder sms naar hem resulteerde er wel na 1 dag (gisteravond) in dat hij 3 keer op m'n voicemail stond en 6 keer gesmst had en helemaal wanhopig deed. Wat wil hij toch?



Maar zo dapper ben ik ook weer niet...heb net een hele mooie knuffelhond gekocht, en er een grote roze strik omheen gedaan. Geen kaartje erbij, kan m'n naam er toch niet opzetten. En die ga ik vanavond bij hem langs brengen. Hij kookt en heeft een film gehuurd. 't is de laatste dag dat hij alleen is, morgen komen vrouw en dochter thuis. Moet ik vanavond zeggen dat ik ermee wil stoppen?

aan dat "contractje" zou ik geen waarde hechten, dat klinkt meer als iets wat pubers doen, en stelt verder niks voor. Zolang hij zich LAAT chanteren, zou ik me verre van hem houden tot hij een keus maakt en ook volledig voor jou kan gaan. Anders maak je jezelf kapot.

Je hebt gelijk,...maar vind het zó moeilijk. Ik geloof nog steeds dat hij meer om mij geeft dan om haar, en ik ben bang dat ik hem laat schieten en dan m'n kansen heb verspeeld. Pffff. En ik maak mezelf kapot, ben al sinds dat ik weet dat zij zwanger is niet meer mezelf. Maar ik wil hem zo graag! klink wel wanhopig, bah. Maar dit wordt een beetje off-topic.....Sorry!

Ik ben het helemaal met de vorige poster eens. Nu zij in het ziekenhuis ligt, gaat hij snel stiekem met jou zitten? Wat moet je met zo'n man? Waarom denk je dat hij wel eerlijk is tegen jou terwijl je open en bloot ziet hoe hij liegt tegen een ander en geen keus durft te maken (hoewel ik het idee krijg of hij geen keus wil maken en gewoon beide aan wil houden).

Badora, ik ben het eigenlijk wel met Smollie eens. Ik kan me wel voorstellen dat je er niet aan wil denken zonder hem verder te moeten, maar dat is mss wel het beste. Want hier wordt je toch ook niet gelukkig van. Je kunt nu alleen maar bij hem zijn omdat zijn vrouw in het ziekenhuis ligt omdat ze net bevallen is :o. Wat vind je daar zelf van??? Krijg je daar een goed gevoel bij?



Hij zal toch echt moeten kiezen lijkt me, want dit is voor niemand een gezonde situatie. Sterkte ermee.



Hoe is het verder met iedereen? Hier gaat het wel goed eigenlijk, dus geen nieuws is goed nieuws :P



Kus Sue

Bladora,

weet je zeker dat je vriend en zijn ex zo uit elkaar zijn als hij jou laat denken?

Ik krijg hier nl heel erg het idee van dat ze helemaal niet zo uit elkaar waren.

het klinkt wel heel erg en voor jou beter te begrijpen dat hij alleen voor zijn kind weer bij haar terug is, maar come on, dit Nederland anno 2006, hoezo voor zijn kind terugaan, anders ziet hij zijn kind nooit etc.

Er zijn erg veel juridische mogelijkheden en ik vind het niet erg aannemelijk dat je vriend wél direct terugrent naar zijn ex, maar blijkbaar nog niet de weg heeft kunnen vinden naar een advocaat, al is het maar om alvast juridisch advies in te winnen.

En dreigen met zijn kind niet te laten erkennen... geloof ik ook niet zo eerlijk gezegd, geen erkenning betekent ook geen aanspraak kunnen maken op kinderalimentatie, een alleenstaande moeder die zich ontpopt als hex en tóch bereid is om vrijwillig afstand te doen van kinderalimentatie? als die toch eens echt zouden bestaan....

Bovendien, het kind is nu een paar dagen (?) oud, dus het hele probleem van erkennen is zo goed als over zometeen, dat moet binnen een bepaalde periode (meiden, ik weet die termijn echt niet, jullie?) gedaan zijn en daarna ligt de wereld voor hem vrij hoor.

Dat plat gaan voor dreigementen van de ex en in naam van contact met kind dan maar terugvliegen naar haar en "gedoemd zijn met haar samen te blijven anders is hij zijn kind kwijt, maar eigenlijk houdt hij niet van haar maar van jou""  ... het komt op mij nogal naïef en melodramatisch over en ik geloof daar eigenlijk niet zo veel van, of hij moet echt piepjong zijn en nog geloven in de kerstman.

Excuses als dat een ongezouten mening is, maar zo komt het op mij over, volgens mij wordt je in de maling genomen en aan het lijntje gehouden als leuk voor erbij. 



Eranma, dat herken ik heel erg. Gedrag, ook onuitgesproken zaken, hebben enorm veel impact op een klein kind.

Ik heb al eens eerder een voorbeeldje genoemd, ik doe het nog eens; ex bij ons heeft een enkele maal bij het ophalen van uk hem even stevig geknuffeld en daarbij geroepen; dag uk, mama zal je heel erg missen hoor, hier zo zonder jou.

Het lijkt heel onschuldig en ongetwijfeld was het ook zo bedoeld vanuit ex, waarschijnlijk wilde zij uk juist het gevoel geven dat hij gewenst was en niet "weggestuurd" werd naar zijn vader, maar uk werd direct doodstil en huilerig. Tja, die vatte dat op als: mama zit helemaal zielig alleen zonder mij, wat erg, ik kan mama niet alleen laten...

Dit om aan te geven dat iets zo kleins en zo onschuldig bedoeld al flink wat impact kan hebben en dan hebben we het nog niet eens over de wat grotere dingen, zoals een ex die op een bepaalde toon over de andere ouder spreekt. kinderen voelen enorm veel, zien enorm veel en al die ex-en die beweren dat "dat niet zo is omdat ze het nooit letterlijk in het gezicht van hun uk zeggen" begrijpen wat mij betreft helemaal niets van opvoeden.

Opvoeden bestaat uit meer dan dingen zeggen of niet zeggen, goed voorbeeld doet goed volgen en kinderen kijken heel nauw naar gedrag en lichaamstaal en dat kan al de grootste problemen veroorzaken.



Ex had bij ons bv geregeld de gewoonte om met bezoek wel geregeld te praten over de scheiding / mijn man / omgang etc. Uk zat dan stilletjes in de kamer te spelen en ongetwijfeld dacht ex dat hij het dus niet echt opving, maar je wil niet weten welke details hij bij ons feilloos kon opsommen over wat "mama met tante besproken had" want hij had alles door.

zo werkt dat met kinderen en bij een scheiding willen moeders dat soms wel eens vergeten...

Bladora, ik sluit me bij PP aan. Ik hoop dat je de moeite neemt haar post zo onbevooroordeeld mogelijk door te lezen en dat je de kracht kunt vinden voor jezelf te kiezen (iig voorlopig tot hij eventueel wel bij haar weg gaat)



Nou, de feestdagen-kogel is hier door de kerk. Het is een drama geworden met ruzie tussen vriend en Hex(feeks trut blegh!!*&^%#$@^ pardon my french)

waar uiteindelijk kind natuurlijk de dupe van is omdat hij blijkbaar naast zijn moeder zat toen zij begon te schelden.



Wij hadden voor het gesprek al overlegd en afgesproken dat dit niet mocht gebeuren en dat we dan onze plannen maar om moesten gooien. Het gaat geheel tegen mijn gevoel in, maar wil niet dat kind hier de dupe van wordt. Met als resultaat dat we dus hebben toegegeven *zucht* Baal er echt van.

Lief, hebben jullie al wat van de groep gehoord?