Relaties
alle pijlers
Ouders zijn zuurpruimen
zondag 13 april 2025 om 19:35
Ken je dat gevoel?
Je hebt een goede jeugd gehad, niks te klagen.
Je moeder stopte met werken zodat ze fulltime voor haar kinderen kon zorgen.
Nu ben je volwassen, uitgevlogen, (gekozen) kind vrij, leef je een fijn leven, zijn je ouders zuurpruimen geworden, en uit elkaar gegroeid.
Je belt niet vaak genoeg (zelf bellen ze nooit), je komt niet vaak genoeg langs (2u rijden met de auto, wij werken fulltime, zij niet). Boos omdat er geen kleinkinderen zijn (je ontneemt ons iets). Ondernemen weinig (dus weinig te melden).
En als je dan gemiddeld 1x per maand langskomt, moet een van bovenstaande dingen toch altijd nog weer even benoemd worden, waardoor er op langsgaan/contact steeds meer druk komt te staan.
Even mijn hart luchten
Je hebt een goede jeugd gehad, niks te klagen.
Je moeder stopte met werken zodat ze fulltime voor haar kinderen kon zorgen.
Nu ben je volwassen, uitgevlogen, (gekozen) kind vrij, leef je een fijn leven, zijn je ouders zuurpruimen geworden, en uit elkaar gegroeid.
Je belt niet vaak genoeg (zelf bellen ze nooit), je komt niet vaak genoeg langs (2u rijden met de auto, wij werken fulltime, zij niet). Boos omdat er geen kleinkinderen zijn (je ontneemt ons iets). Ondernemen weinig (dus weinig te melden).
En als je dan gemiddeld 1x per maand langskomt, moet een van bovenstaande dingen toch altijd nog weer even benoemd worden, waardoor er op langsgaan/contact steeds meer druk komt te staan.
Even mijn hart luchten
maandag 14 april 2025 om 16:31
Mijn ouders zijn ook niet raar geworden. Sinds ze wat zijn gaan mankeren zijn ze meer gaan klagen en begrijpen ze de keuzes van jongere mensen minder goed. Sinds die tijd ook steeds veeleisender. Toen ze nog veel te doen hadden maakte het niet zo uit hoe vaak we langs kwamen, nu willen ze het liefst dat wij dat gat vullen.
anoniem_685661b319d1e wijzigde dit bericht op 14-04-2025 16:44
0.25% gewijzigd
maandag 14 april 2025 om 16:40
Hier is de boel nog wat meer veranderd sinds mijn ouders met pensioen zijn.Speculaastaart schreef: ↑14-04-2025 16:17Ik kan me hier zo niks bij voorstellen. Ik ben 58, zou ik dan over 2 jaar al zo ver zijn?
Iets met een zwart gat en elke dag die hetzelfde is.
En ze vaak de helft van de tijd niet eens weten welke dag we vandaag zijn.
Want het maakt toch niet uit.
Ze zijn op pensioen gegaan rond hun 65, dus je hebt nog even
.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
maandag 14 april 2025 om 16:51
Introvert34 schreef: ↑13-04-2025 19:42Ik denk een generatie dingetje. Altijd gefocust op de kinderen, en niet op zichzelf en de relatie. Kinderen het huis uit, geen zicht op kleinkinderen, en daar sta je dan?
Mijn ouders zijn gelukkig helemnaal niet zo, hebben een druk leven en ons nooit druk opgelegd om kinderen te krijgen.
Maar ik zie dit idd wel bij de ouders van een vriendin van mij. Haar moeder heeft altijd voor de kinderen gezorgd, nooit iets voor zichzelf gedaan en wilde haar dochters ook zo lang mogelijk klein houden.
Zodra ze het huis uitgingen begon idd het geclaim, het gevraagd naar kleinkinderen......ze belde zelfs een keer huilend op naar mijn vriendin waarom zij als enig van haar vriendinnen geen kleinkinderen had.
Echt ongelofelijk. Ik snap dat soort vrouwen echt niet: zelf geen enkele invulling aan je leven geven behalve je kinderen, en dan daarna jouw wensen gaan projecteren op jouw kinderen en van alles vna ze verwachten omdat jij het zelf niet voor elkaar krijgt een bevredigend leven te leiden.
maandag 14 april 2025 om 17:01
1. Vaak is het zo dat (schoon)ouders zélf na pensionering "ver"weg" zijn gaan wonden. Rustigere omgeving, meer keus in huizen...merano schreef: ↑14-04-2025 13:18Ik wil graag een aantal opmerkingen maken:
1) Voor de mensen die op een paar uur rijden van hun ouders wonen: Dat is waarschijnlijk niet toevallig. Ik snap dat studeren vaak met zich meebrengt dat je latere baan niet om de hoek is, maar het is ook zo dat als je graag in hun buurt was geweest je wel een baan had gezocht die dichterbij was.
2) Ouders die niks snappen van je werk is niet zo gek. De wereld is veranderd dus als je een moderne baan hebt hebt, is je werk waarschijnlijk een ver van mijn bed show voor ze. Maar je kunt er wel iets aan doen om jouw werk hen concreter te maken. Neem ze eens mee naar je werkplek, en geef ze een rondleiding. Laat ze op een feestje eens kennismaken met je collega's. Laat foto's zien, neem een product mee dat er in je bedrijf gemaakt wordt, of weet ik wat.
3) Er is verschil tussen niet willen en niet kunnen. Als mensen geen moeite willen doen dan is dat zo. Maar de grens is soms lastig te trekken. Vaardigheden slijten als je ze niet gebruikt. Ergens komt het moment dat niet willen omslaat naar niet kunnen. Als ze bepaalde dingen niet meer kunnen dan ligt de bal voor het contact en soms hulp bij jou, of je nu wilt of niet.
4) Ouders die geen interesse hebben in jullie mooie reis of fantastische kinderen. Als zich dat buiten hun wereld afspeelt geldt hetzelfde als voor je werk. Betrek ze erbij. Vraag of ze je naar Schiphol willen brengen of doe eens gek, vraag of ze mee willen.
Breng de kinderen een weekje bij opa en oma om te logeren, of ga als gezin een weekend op de camping staan bij hen in de buurt. Zodat ze je kunnen opzoeken daar en je iets samen kunt doen. Betrokkenheid bij elkaar komt van "samen leven", niet van sporadische bezoekjes.
5) Druk is een relatief begrip, dat vooral ook je eigen prioriteiten in het leven weergeeft.
6) Realiseer je dat je eigen kinderen, als je die hebt, later misschien je voorbeeld zullen volgen en jullie als ouders ook niet dicht bij hun leven betrekken. Dat is niet erg, maar de energie die je nu in je eigen gezin steekt is geen investering in de toekomst.
7) Ik snap helemaal dat het fijn is om even van je af te praten want ouders kunnen soms het bloed onder je nagels vandaan halen.
2. Ze hoeven niet alles te snappen, met een beetje belangstelling tonen komen ze al een heel eind.
3. Je hebt als kind echt wel door of het niet willen of niet kunnen is. Zeker een relatief jonge oudere kan best wat moeite doen zich bepaalde zaken eigen te maken. En (in mijn geval) ligt, als ik dat niet wil, de bal zeker niet automatisch bij mij.
4. Hier geldt het zelfde voor als bij punt 2. Een beetje belangstelling tonen (al dan niet gemeend) kan iedereen. Als deze ontbreekt zal een weekje op een camping staan (brrrrr, 't idee alleen al) niets veranderen.
5. "druk" is best wel meetbaar. En zeker niet relatief.
6. Ik hoop dat mijn kinderen mijn voorbeeld volgen! Doen ze gelukkig ook!
7. Aan mijn zure (schoon)moeders zal helaas nooit iets veranderen.
maandag 14 april 2025 om 17:13
Graag wil ik ook nog graag even de andere kant belichten. Volgens mij kan niemand zeggen hoe hij/zij wordt als je ouder wordt. Ik ben net 59 geworden, heb een dochter van net 16, heb een paar jaar geleden nog een hele carrièreswitch gemaakt en ben nog steeds aan het groeien in mijn baan. Zo start ik in september een nieuwe opleiding omdat ik een extra functie erbij heb gekregen. Ook heb ik het gevoel dat ik hartstikke bij blijf door mijn dochter. Mijn dochter vindt me een hippe moeder.
En toch merk ik bij mezelf ook steeds vaker dat ik het fijn vind om thuis te zijn, dat veel dingen niet meer zo belangrijk zijn en ben ik in sommige dingen ook angstiger geworden. Lichamelijk mankeer ik ook het een en ander maar daar merken niet veel mensen wat van. Ik vind mezelf ook soms wat minder flexibel geworden, mijn wereld maak ik soms bewust wat kleiner omdat ik erg geniet van het thuis zijn. Vroeger was ik echt wel anders. Soms merk ik ook dat ik wat negatiever word, daar probeer ik wel op te letten. Ik zou het echt vreselijk vinden als mijn dochter straks zo negatief over mij gaat praten omdat ik misschien minder wil of kan.
Ik herken overigens helemaal niet dat boomers geen zelfreflectie hebben, ik zie dat eigenlijk wel bij alle generaties in meer of mindere maten. Ik heb voor mijn werk een workshop Omgaan met generatieverschillen gedaan en zie dat er van alle generaties verwijten zijn naar een andere generatie.
Nou ja wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het mooi zou zijn als we soms met wat meer mildheid naar de ander kunnen kijken. Ik hoop dat mijn dochter dat later wel kan, net zoals ik nu met mildheid naar haar puberperikelen probeer te kijken.
En toch merk ik bij mezelf ook steeds vaker dat ik het fijn vind om thuis te zijn, dat veel dingen niet meer zo belangrijk zijn en ben ik in sommige dingen ook angstiger geworden. Lichamelijk mankeer ik ook het een en ander maar daar merken niet veel mensen wat van. Ik vind mezelf ook soms wat minder flexibel geworden, mijn wereld maak ik soms bewust wat kleiner omdat ik erg geniet van het thuis zijn. Vroeger was ik echt wel anders. Soms merk ik ook dat ik wat negatiever word, daar probeer ik wel op te letten. Ik zou het echt vreselijk vinden als mijn dochter straks zo negatief over mij gaat praten omdat ik misschien minder wil of kan.
Ik herken overigens helemaal niet dat boomers geen zelfreflectie hebben, ik zie dat eigenlijk wel bij alle generaties in meer of mindere maten. Ik heb voor mijn werk een workshop Omgaan met generatieverschillen gedaan en zie dat er van alle generaties verwijten zijn naar een andere generatie.
Nou ja wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het mooi zou zijn als we soms met wat meer mildheid naar de ander kunnen kijken. Ik hoop dat mijn dochter dat later wel kan, net zoals ik nu met mildheid naar haar puberperikelen probeer te kijken.
maandag 14 april 2025 om 17:15
Ik ben bijna 67 en man is bijna 69 maar geen sprake v an hoorSpeculaastaart schreef: ↑14-04-2025 16:17Ik kan me hier zo niks bij voorstellen. Ik ben 58, zou ik dan over 2 jaar al zo ver zijn?
maandag 14 april 2025 om 17:51
Oh ja, ik durf dus ook niet meer auto te rijden maar wij wonen in de hoofdstad en hebben al jaren bewust geen auto meer en ik rij dus ook al een tijd niet meer, het is ook echt zo druk in de stad met overal fietsers, scooters, toeristen. Maar ik spring wel makkelijk de trein, tram of metro in, dat vind ik dan weer geen probleem. Het grappige vind ik dat ik ook steeds meer jonge mensen hier spreek die geen rijbewijs of auto hebben, dat is dus ook niet per se een generatieding maar gewoon te duur in de stad.
maandag 14 april 2025 om 18:04
Denken jullie trouwens dat het uitmaakt of ouders in de stad of een klein dorpje wonen. Dat gevoel heb ik namelijk wel. Ik werkte ooit ergens waar er ook een ouderensoos bijeen kwam en die mensen waren allemaal nog zo actief, gingen naar musea, theater, concerten, boottochten. Maar in de stad is natuurlijk ook alles om de hoek en is het minder moeite.
maandag 14 april 2025 om 19:03
Ja, dat denk ik wel. Moeder en schoonmoeder komen beide uit een klein dorp, hun geboortedorp. Hebben het dorp nooit verlaten en hebben allebei een erg klein wereldje. Mijn schoonmoeder was vroeger wel behoorlijk ondernemend, mijn moeder is dat nooit geweest. Maar ze is sowieso een wat angstig type.Misssunshine schreef: ↑14-04-2025 18:04Denken jullie trouwens dat het uitmaakt of ouders in de stad of een klein dorpje wonen. Dat gevoel heb ik namelijk wel. Ik werkte ooit ergens waar er ook een ouderensoos bijeen kwam en die mensen waren allemaal nog zo actief, gingen naar musea, theater, concerten, boottochten. Maar in de stad is natuurlijk ook alles om de hoek en is het minder moeite.
maandag 14 april 2025 om 19:12
Aan de andere kant zul je wellicht meer aanspraak hebben in zo’n dorp. Want iedereen kent iedereen.Misssunshine schreef: ↑14-04-2025 18:04Denken jullie trouwens dat het uitmaakt of ouders in de stad of een klein dorpje wonen. Dat gevoel heb ik namelijk wel. Ik werkte ooit ergens waar er ook een ouderensoos bijeen kwam en die mensen waren allemaal nog zo actief, gingen naar musea, theater, concerten, boottochten. Maar in de stad is natuurlijk ook alles om de hoek en is het minder moeite.
En je kunt ook heel actief zin in een dorp ; dan ga je misschien met de mensen waar je vroeger nog mee in de kleuterklas hebt gezeten naar de plaatselijke voetbalvereniging om naar het eerste te kijken. Of je bent actief in de oranje vereniging of iets dergelijks.
Als er zo’n soos in een dorp zou zijn wat zulke uitstapjes zou organiseren dan zouden dorpse bejaarden dat vast ook leuk vinden.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 14 april 2025 om 19:31
Ik weet niet helemaal of dat nu een generatiedingetje is. Ik zie om mij heen veel jonge ouders die zeer gefocust op hun kinderen zijn.Introvert34 schreef: ↑13-04-2025 19:42Ik denk een generatie dingetje. Altijd gefocust op de kinderen, en niet op zichzelf en de relatie. Kinderen het huis uit, geen zicht op kleinkinderen, en daar sta je dan?
dinsdag 15 april 2025 om 06:58
Nou dit. Mijn kind is sowieso nog niet van het logeren, maar echt no way dat ik kind tegen zijn zin bij mijn ouders achter zou laten.Quincy2 schreef: ↑14-04-2025 14:22Nou, nee. Ik zou echt nooit mijn kind (want als je pas begint als er meerdere zijn ben je sowieso al te laat) gedwongen bij opa en oma hebben achtergelaten als het gevoel was hopen dat ze het allebei leuk zouden vinden.
Zoiets doe je alleen als je al zeker weet dat beide partijen het leuk vinden.
En ja, dat kun je prima inschatten als ze nog nooit gelogeerd hebben, door gewoon naar hun interactie tijdens gewone bezoeken te kijken. Is daar geen interactie, dan ga je ze niet laten logeren in de hoop dat.
dinsdag 15 april 2025 om 07:12
Tussen de zestig en de tachtig werkt dat prima. Daarboven worden ze toch wat minder mobiel, minder energiek, krijgen meer kwaaltjes etc.
Het is denk ik ook gewoon niet zo leuk om erg oud te worden.
dinsdag 15 april 2025 om 07:23
Maar sommige ouders doen al die dingen en blijven daarnaast toch gefixeerd op hoe vaak hun kinderen bellen en langskomen.blijfgewoonbianca schreef: ↑14-04-2025 19:12Aan de andere kant zul je wellicht meer aanspraak hebben in zo’n dorp. Want iedereen kent iedereen.
En je kunt ook heel actief zin in een dorp ; dan ga je misschien met de mensen waar je vroeger nog mee in de kleuterklas hebt gezeten naar de plaatselijke voetbalvereniging om naar het eerste te kijken. Of je bent actief in de oranje vereniging of iets dergelijks.
Als er zo’n soos in een dorp zou zijn wat zulke uitstapjes zou organiseren dan zouden dorpse bejaarden dat vast ook leuk vinden.
Mijn moeder is niet heel erg veeleisend op dit gebied, maar kan soms toch een verkeerde weergave van zaken geven. Dan kom je, en dan zit ze weer over een broer van me die ze al zooo lang niet heeft gezien. Dan zeg ik, maar toen en toen was hij er toch voor dit en dat? —oh ja! Ze denkt steevast dat dingen tijden geleden zijn.
Of ze zegt dat ze veel alleen is (is ze natuurlijk ook, want ze is minder mobiel nu, al onderneemt ze wel dingen) en dan praat je verder en dan heeft ze eigenlijk toch allerhande bezoek ontvangen.
In de stad is het wel makkelijker in de zin dat mensen soms altijd gewend zijn wat meer uithuizig te zijn. Mijn moeder gaat met lekker weer wel op een terrasje lunchen of in een café even ergens wat drinken. Of naar de film ofzo. Iets dat de dag een beetje breekt en dat je onder de mensen bent. Mijn vorige schoonmoeder zou dat echt nooit doen, zo alleen ergens gaan zitten! En die deed alles met haar man. Dat is lastig als die wegvalt.
pina wijzigde dit bericht op 15-04-2025 07:28
18.30% gewijzigd
dinsdag 15 april 2025 om 07:26
Als je het tussen de 60 en 80 al niet doet, kun je het na de 80 niet voortzetten, nee. Ik sport op twee locaties en daar zijn volop 80ers die nog helemaal bij de tijd zijn. Omdat ze altijd lichamelijk actief zijn geweest.
En ze blijven komen, met de bus ipv de fiets, een tas op wieltjes te nemen ipv te dragen, een wandelstok, enz.\
Zo'n 60er die doet of hij/zij al hoogbejaard is heeft het leven toch ook al geestelijk opgegeven?
dinsdag 15 april 2025 om 07:32
Je hebt het niet altijd voor het zeggen qua gezondheid, hoe actief je ook altijd was. Mijn moeder heeft een herseninfarct gehad toen ze 66 was, en is nu gewoon wankel, loopt met stok en heeft vreselijke last van ernstige draaiduizeligheid, daar is niets tegen te beginnen en het maakt je bang buitenshuis onwel te worden. Dit zijn vrij gangbare ouderdomskwalen. Ze gaat wel zo veel mogelijk met bus, trein en regiotaxi zelfstandig naar dingen. Ze doet haar best, maar makkelijk is het niet altijd.Quincy2 schreef: ↑15-04-2025 07:26Als je het tussen de 60 en 80 al niet doet, kun je het na de 80 niet voortzetten, nee. Ik sport op twee locaties en daar zijn volop 80ers die nog helemaal bij de tijd zijn. Omdat ze altijd lichamelijk actief zijn geweest.
En ze blijven komen, met de bus ipv de fiets, een tas op wieltjes te nemen ipv te dragen, een wandelstok, enz.\
Zo'n 60er die doet of hij/zij al hoogbejaard is heeft het leven toch ook al geestelijk opgegeven?
Hoe mensen oud worden maakt nou eenmaal heel veel verschil en dat is echt niet altijd te wijten aan een voorheen al dan niet actieve levensstijl.
pina wijzigde dit bericht op 15-04-2025 07:35
3.46% gewijzigd
dinsdag 15 april 2025 om 07:33
Totaal niet.
Iedere maand op bezoek? Echt, nog niet misschien
Oh, Spike, how could you ever know what it's like to be totally obsessed with a pony only to find out they're obsessed with somepony else?
dinsdag 15 april 2025 om 07:38
Dat denk ik ook, hoewel het toch ook persoonsgebonden is. Mijn opoe was al jaren alleen ( man jong overleden) en dat dus ook wel gewend. Toen ze in het verpleeghuis zat ( ze is 96 geworden) was ze nog altijd positief en geïnteresseerd in anderen. Vroeg altijd naar het werk, naar school, naar vriendjes van (achter) kleinkinderen en dacht altijd mee. Als je dan kwam terwijl ze wist dat je drukke dag had gehad en het bijvoorbeeld slecht weer was, dan was het steevast van kind, je bent al zo druk en met dat nare weer nog de weg op, was toch lekker thuis op de bank gebleven.
En ze had nog steeds verhalen over hoe het met die en die ging, wat voor activiteiten ze had gedaan, hoe het met 'de zusters' ging.
Maar ik hoor het meer dat ouders op een bepaalde leeftijd zeurderig worden. Jammer als het zo gaat.
dinsdag 15 april 2025 om 07:42
Mijn vader is eind 70 en had een hoop hobby's. Kerk, wandelen, vrijwilligerswerk etc. Nu parkinson en tia etc. Familie en vrienden vallen weg en hij heeft veel moeten opgeven.
Na jaren van klagen heeft hij een draai gemaakt. Er is 1 ding verandert en dat is zijn aanleunwoning. Sindsdien is het weer echt fijn om hem te bellen en op bezoek te gaan. Hij is een stuk gelukkiger geworden nu de alledaagse stress van een onhandig huis is wel gevallen.
Na jaren van klagen heeft hij een draai gemaakt. Er is 1 ding verandert en dat is zijn aanleunwoning. Sindsdien is het weer echt fijn om hem te bellen en op bezoek te gaan. Hij is een stuk gelukkiger geworden nu de alledaagse stress van een onhandig huis is wel gevallen.
dinsdag 15 april 2025 om 08:04
Herken het wel deels.
Mijn moeder was thuis voor de kinderen
En zoals zij ons opvoedde, zo moeten wij het ook met onze kinderen doen.
Altijd commentaar omdat we dat dus niet doen en op een toon waar je nekharen recht overeind van gaan staan.
Tijden veranderen en ook de manier waarop kinderen opgevoed worden veranderen
Ze wil er ook niet mee gaan in de vooruitgang, computer werd niet getolereerd in huis en heeft ze nog steeds een afkeer van.
Ze komen hier ook nooit langs en bellen heel sporadisch
En als je belt is het een oppervlakkig gesprek
Heb uiteindelijk een veel beter contact met mijn tante, dan met mijn moeder
Mijn moeder was thuis voor de kinderen
En zoals zij ons opvoedde, zo moeten wij het ook met onze kinderen doen.
Altijd commentaar omdat we dat dus niet doen en op een toon waar je nekharen recht overeind van gaan staan.
Tijden veranderen en ook de manier waarop kinderen opgevoed worden veranderen
Ze wil er ook niet mee gaan in de vooruitgang, computer werd niet getolereerd in huis en heeft ze nog steeds een afkeer van.
Ze komen hier ook nooit langs en bellen heel sporadisch
En als je belt is het een oppervlakkig gesprek
Heb uiteindelijk een veel beter contact met mijn tante, dan met mijn moeder
dinsdag 15 april 2025 om 08:28
Ja dat is echt herkenbaar. Mijn man heeft een oma die als je haar moet geloven altijd en eeuwig in jaar eentje zit en daarom maar dutjes doet want de dag is zo lang.pina schreef: ↑15-04-2025 07:23Maar sommige ouders doen al die dingen en blijven daarnaast toch gefixeerd op hoe vaak hun kinderen bellen en langskomen.
Mijn moeder is niet heel erg veeleisend op dit gebied, maar kan soms toch een verkeerde weergave van zaken geven. Dan kom je, en dan zit ze weer over een broer van me die ze al zooo lang niet heeft gezien. Dan zeg ik, maar toen en toen was hij er toch voor dit en dat? —oh ja! Ze denkt steevast dat dingen tijden geleden zijn.
Of ze zegt dat ze veel alleen is (is ze natuurlijk ook, want ze is minder mobiel nu, al onderneemt ze wel dingen) en dan praat je verder en dan heeft ze eigenlijk toch allerhande bezoek ontvangen.
In de stad is het wel makkelijker in de zin dat mensen soms altijd gewend zijn wat meer uithuizig te zijn. Mijn moeder gaat met lekker weer wel op een terrasje lunchen of in een café even ergens wat drinken. Of naar de film ofzo. Iets dat de dag een beetje breekt en dat je onder de mensen bent. Mijn vorige schoonmoeder zou dat echt nooit doen, zo alleen ergens gaan zitten! En die deed alles met haar man. Dat is lastig als die wegvalt.
Die vrouw heeft op een dag meer bezoek dan wij in een maand.
Hilarisch verhaal waar mijn kinderen stuk om gingen: we zien haar lopen met nog wat andere 80 plussers, leuk kletsen en zag er gezellig uit.
Die vrouwtjes allemaal toen ze ons zagen op slag heel sneu kijken: ja we doen maar een wandeling met zijn allen anders zitten we heel de dag helemaal alleen!
En dan straks lunchen want in mijn eentje eten is zo saai!
Ze buitelden nog net niet over elkaar heen om aan ons te vertellen hoe alleen en eenzaam ze waren en nouja, dan doe je dit maar.
Maar zo zag het er helemaal niet uit.
Kinderen roepen dat nog regelmatig: nou ik was vanmiddag maar met vriendinnen de stad in want anders zitten we allemaal helemaal alleen!
Nu snap ik best dat als je 50 of 60 jaar getrouwd bent het wennen is dat je niet meer 24/7 iemand bij je hebt en hun situatie niet een keuze is, maar het is ook wel een beetje komisch.
dinsdag 15 april 2025 om 10:01
Doet me denken aan een familie die ik ken waarvan de moeder in een verzorgingshuis woonde. Moeder klaagde ook dat ze altijd alleen was. Dat vonden ze al een beetje raar, want de kinderen kwamen allemaal best regelmatig.
Op een gegeven moment hebben ze een gastenboek neergelegd waar mensen in konden schrijven als ze op bezoek waren geweest. Nou, dat bleek echt veel bezoek geweest te zijn, er kwamen voortdurend mensen langs! Het was ook handig om zo contactgegevens te hebben van allerlei mensen die de kinderen niet direct zelf kenden.
Op een gegeven moment hebben ze een gastenboek neergelegd waar mensen in konden schrijven als ze op bezoek waren geweest. Nou, dat bleek echt veel bezoek geweest te zijn, er kwamen voortdurend mensen langs! Het was ook handig om zo contactgegevens te hebben van allerlei mensen die de kinderen niet direct zelf kenden.
dinsdag 15 april 2025 om 10:15
mijn oma deed dit ook... die was dementerend en dat hielp niet mee natuurlijk maar altijd zei ze dat ze niemand zag.. terwijl ik mijn zus dan tegenkwam in de gang die net wegging en ik net aankwam.. maar nee ze had mijn zus dan al zooooo lang niet gezien.pina schreef: ↑15-04-2025 10:01Doet me denken aan een familie die ik ken waarvan de moeder in een verzorgingshuis woonde. Moeder klaagde ook dat ze altijd alleen was. Dat vonden ze al een beetje raar, want de kinderen kwamen allemaal best regelmatig.
Op een gegeven moment hebben ze een gastenboek neergelegd waar mensen in konden schrijven als ze op bezoek waren geweest. Nou, dat bleek echt veel bezoek geweest te zijn, er kwamen voortdurend mensen langs! Het was ook handig om zo contactgegevens te hebben van allerlei mensen die de kinderen niet direct zelf kenden.
En als ze wel veel bezoek kreeg en wist dat wij dat wisten dan waren die mensen vervelend, of saai, of of of... haha ja ja oud worden was geen pretje voor mijn omaatje.
maar zij had nooit commentaar.. probeerde het altijd voor iedereen goed te doen en liet ons allemaal doen wat we deden. Ook toen het op de achterkleinkinderen aankwam..
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 15 april 2025 om 10:57
Ik denk dat het een enorm verschil maakt dat vrouwen tegenwoordig blijven werken. Die blijven tot hogere leeftijd actief, hebben sociale contacten buiten hun man 3n kinderen en gaan mee met ontwikkelingen. Vrouwen van vroeger stonden al vrij snel stil in hun ontwikkeling. Hadden alles afgestemd op hun man en kinderen. En als die wegvallen valt hun leven daarmee in een gat. Door te werken blijf je op tal van gebieden actief en ondernemend. En die verschillen zie ik in mijn omgeving (bij oudere mensen) heel duidelijk. Die mannen hebben vaak hun hobby's en eigen sociale contacten. En het huishouden hebben ze nooit hoeven doen dus gaan ze ook niet meer aanleren. Die hebben na hun pensioen echt alle dagen vrij (met de vrouw als inwonende huishoudster).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
