Relaties
alle pijlers
Partner en de buuv
woensdag 21 november 2007 om 11:22
Vertel nou eens, ben ik gek of niet?
Het begint allemaal januari 2006. Ik net bevallen en manlief gaat naar een groot jaarlijks terug kerend hier in de buurt. Om 6 uur 's ochtends sta ik een fles klaar te maken en komt hij binnen rollen, hartstikke gezellig! Pas later hoor ik dat hij van ongeveer 1 tot 6 dus bij de overbuurvrouw heeft gezeten met een vriendin van haar. Lekker aan de zuup. Prima niks mis mee. Sindsdien is er regelmatig contact tussen de buuv en partner. Haar relatie zit in een dip en ze kan zo lekker met hem praten.
Maart. Weer een groot feest waar hij met een vriend naartoe gaat. Meestal is hij rond 1 uur thuis maar nu werd het 4 uur. Ik vond het vreemd. Heb een sms gestuurd naar vriend om te vragen hoe laat het afgelopen was, 1 uur. Hmm, 3 uur vriend kwijt. ik voelde het al aan mijn water. Hem hiermee geconfronteerd en wat blijkt, hij was buuv met vriendin tegen gekomen en zijn de kroeg ingedoken. Hioj wilde dit niet vertellen omdat ik paranoia reageer op buuv volgens hem. Nou had ik ook al gezien dat er zeer regelmatig sms-verkeer is en ook gezellig samen naar de speeltuin als ik moet werken in de weekends.
Ik was boos natuurlijk, hij heeft gelogen maar hij blijft bij hoog en laag beweren dat er niks is. Buuv en vriendin ermee geconfronteerd dat hij tegen mij gelogen heeft en deze zeiden ook dat er niks was en dat het niet hun bedoeling was enz.
Het blijft een beetje sudderen. Af en toe thee drinken als ik ben werken en hij thuis werkt, even iets halen of brengen en dan even blijven hangen.
Een tijdje is het minder geweest maar nu vlamt het weer op merk ik. Ik controleer zijn mobiel (ik weet het, kom maar kom maar, vertel me maar dat dat prive is, zelfkwelling, not done.) en daaruit blijkt dat ze elke dag contact hebben. Als ik dan vraag of hij nog iemand geproken heeft is het antwoord standaard nee.
Wat moet ik hier nou mee? Niks? Confronteren en op biechten dat ik zijn mobiel nakijk? Zie ik echt spoken? Waar rook is is vuur? Gatverdamme, ik heb een hekel aan mezelf dat ik als krachtige vrouw die niet op haar mondje gevallen is hier zo onzeker insta!
Graag eerlijk advies! Ervaringen ook welkom!
Het begint allemaal januari 2006. Ik net bevallen en manlief gaat naar een groot jaarlijks terug kerend hier in de buurt. Om 6 uur 's ochtends sta ik een fles klaar te maken en komt hij binnen rollen, hartstikke gezellig! Pas later hoor ik dat hij van ongeveer 1 tot 6 dus bij de overbuurvrouw heeft gezeten met een vriendin van haar. Lekker aan de zuup. Prima niks mis mee. Sindsdien is er regelmatig contact tussen de buuv en partner. Haar relatie zit in een dip en ze kan zo lekker met hem praten.
Maart. Weer een groot feest waar hij met een vriend naartoe gaat. Meestal is hij rond 1 uur thuis maar nu werd het 4 uur. Ik vond het vreemd. Heb een sms gestuurd naar vriend om te vragen hoe laat het afgelopen was, 1 uur. Hmm, 3 uur vriend kwijt. ik voelde het al aan mijn water. Hem hiermee geconfronteerd en wat blijkt, hij was buuv met vriendin tegen gekomen en zijn de kroeg ingedoken. Hioj wilde dit niet vertellen omdat ik paranoia reageer op buuv volgens hem. Nou had ik ook al gezien dat er zeer regelmatig sms-verkeer is en ook gezellig samen naar de speeltuin als ik moet werken in de weekends.
Ik was boos natuurlijk, hij heeft gelogen maar hij blijft bij hoog en laag beweren dat er niks is. Buuv en vriendin ermee geconfronteerd dat hij tegen mij gelogen heeft en deze zeiden ook dat er niks was en dat het niet hun bedoeling was enz.
Het blijft een beetje sudderen. Af en toe thee drinken als ik ben werken en hij thuis werkt, even iets halen of brengen en dan even blijven hangen.
Een tijdje is het minder geweest maar nu vlamt het weer op merk ik. Ik controleer zijn mobiel (ik weet het, kom maar kom maar, vertel me maar dat dat prive is, zelfkwelling, not done.) en daaruit blijkt dat ze elke dag contact hebben. Als ik dan vraag of hij nog iemand geproken heeft is het antwoord standaard nee.
Wat moet ik hier nou mee? Niks? Confronteren en op biechten dat ik zijn mobiel nakijk? Zie ik echt spoken? Waar rook is is vuur? Gatverdamme, ik heb een hekel aan mezelf dat ik als krachtige vrouw die niet op haar mondje gevallen is hier zo onzeker insta!
Graag eerlijk advies! Ervaringen ook welkom!
woensdag 21 november 2007 om 16:21
Goed zo!
Zo hoort het!
Ik heb ook 'mannen' waar ik onwijs leuk contact mee heb. Ze zijn leuk om te zien, kan ermee lachen blablabla en als een paar naast me zouden wonen zou ik er elke dag koffie zitten leuten. Kom ik 1 van hen tegen in de kroeg vergeet ik plots de tijd.
Maar no way dat ze het halen bij mijn sexy vriend!
Dat kan toch ook? Het kan toch ook extreem goed klikken tussen je buuf en je man?
Van leuk contact hoeft echt niet altijd sex te komen hoor
ook al doen alle verhalen hier je soms twijfelen
Begrijp me niet verkeerd, ik wordt ook wel eens onzeker over vriendinnen van mijn vriend maar ik weet dat het vriendinnen zijn en verder niets.. (en dat weet hij van mij ook)
woensdag 21 november 2007 om 16:42
woensdag 21 november 2007 om 17:29
Ik kan alleen maar zeggen, ga met hem praten en zeggen dat het je dwars zit..
Ik heb dit zelf meegemaakt vorig jaar, maar dan met mn beste vriendin die ook dus bij mij in de straat woonde. Ik zou gaan trouwen en had al een vermoeden, aangezien ex altijd aan t sms-en was. Hij en zij waren ook aan het oefenlopen voor de Nijmegse 4-daagse en deden dat bijna elk weekend maar op het laatst ook elke woensdag. Het rare was ook dat mn ex altijd op de vrijdag vrij was en opeens op de woensdag vrij nam, zij was altijd al op woensdag vrij dus tja t zal wel.
Ik heb mn vermoedens tegen mn ex geuit, want ik kwam nav zijn gsm rekening erachter dat hij maar liefst 600 smsjes in een maand tijd naar haar had gestuurd, dus tja alarmbellen natuurlijk! Ik janken en hij janken, want we zouden namelijk die maand erop gaan trouwen, dus hij was helemaal in paniek dat ik natuurlijk niet meer wilde.
Hij heeft gezworen dat er niets was, maar t bleef niet kloppen, heb altijd van voorgevoelens last gehad dus tja. Niet lang erna gingen we (hij, ik en zij met dr man) een lang weekend weg, en vertrouwde het toen helemaal niet meer.
Ik was nl. een paar weken overtijd en waren mn ex en ik al n tijdje bezig met kinderen, hij wilde niets liever, maar tijdens dat weekendje ben ik dus niet goed geworden en het deed hem niets heel vreemd, terwijl de avond ervoor hij nog riep dat hij zoveeeel van me hield en niets liever wilde dan kids.
Maar anyway, die week erop heb ik dus een bloeding gehad en reageerde hij al zo lauw, ik kon mee naar een concert waar hij ook heel graag naar toe wilde (tja zij was er ook), en toen ik vertelde van mn bloeding zei hij doodleuk: nou dan ga ik wel in jouw plaats...
2 dagen later is de bom gebarsten en is haar man er dus achter gekomen dat ze verliefd waren op elkaar, dit was pas enkele weken en er was niets gebeurd hoor, nee tuurlijk niet genoeg mensen die ze hebben zien zoenen. Ik heb hem de deur uitgetrapt, wilde uiteraard niet meer trouwen (dat vond hij zo raar), hij wilde mij terug maar ik was er klaar mee.
Ik ben weer opnieuw begonnen maar mijn zelfvertrouwen heeft n klein deukje opgelopen, niet alleen was ik mn a.s. man kwijt maar ook mijn beste vriendin.. Ik ben gelukkiger dan ooit en af en toe steekt het me behoorlijk dat zij juist tegen iedereen zo zielig doet omdat zij het zo zwaar had..
Zij had echt verwacht zo van: inruilen die vriendin en hier ben ik! nou geloof me heel veel mensen waren het er niet mee eens over de grote inruilactie.
Dus nogmaals: ga praten met hem zo snel mogelijk!
Ik heb dit zelf meegemaakt vorig jaar, maar dan met mn beste vriendin die ook dus bij mij in de straat woonde. Ik zou gaan trouwen en had al een vermoeden, aangezien ex altijd aan t sms-en was. Hij en zij waren ook aan het oefenlopen voor de Nijmegse 4-daagse en deden dat bijna elk weekend maar op het laatst ook elke woensdag. Het rare was ook dat mn ex altijd op de vrijdag vrij was en opeens op de woensdag vrij nam, zij was altijd al op woensdag vrij dus tja t zal wel.
Ik heb mn vermoedens tegen mn ex geuit, want ik kwam nav zijn gsm rekening erachter dat hij maar liefst 600 smsjes in een maand tijd naar haar had gestuurd, dus tja alarmbellen natuurlijk! Ik janken en hij janken, want we zouden namelijk die maand erop gaan trouwen, dus hij was helemaal in paniek dat ik natuurlijk niet meer wilde.
Hij heeft gezworen dat er niets was, maar t bleef niet kloppen, heb altijd van voorgevoelens last gehad dus tja. Niet lang erna gingen we (hij, ik en zij met dr man) een lang weekend weg, en vertrouwde het toen helemaal niet meer.
Ik was nl. een paar weken overtijd en waren mn ex en ik al n tijdje bezig met kinderen, hij wilde niets liever, maar tijdens dat weekendje ben ik dus niet goed geworden en het deed hem niets heel vreemd, terwijl de avond ervoor hij nog riep dat hij zoveeeel van me hield en niets liever wilde dan kids.
Maar anyway, die week erop heb ik dus een bloeding gehad en reageerde hij al zo lauw, ik kon mee naar een concert waar hij ook heel graag naar toe wilde (tja zij was er ook), en toen ik vertelde van mn bloeding zei hij doodleuk: nou dan ga ik wel in jouw plaats...
2 dagen later is de bom gebarsten en is haar man er dus achter gekomen dat ze verliefd waren op elkaar, dit was pas enkele weken en er was niets gebeurd hoor, nee tuurlijk niet genoeg mensen die ze hebben zien zoenen. Ik heb hem de deur uitgetrapt, wilde uiteraard niet meer trouwen (dat vond hij zo raar), hij wilde mij terug maar ik was er klaar mee.
Ik ben weer opnieuw begonnen maar mijn zelfvertrouwen heeft n klein deukje opgelopen, niet alleen was ik mn a.s. man kwijt maar ook mijn beste vriendin.. Ik ben gelukkiger dan ooit en af en toe steekt het me behoorlijk dat zij juist tegen iedereen zo zielig doet omdat zij het zo zwaar had..
Zij had echt verwacht zo van: inruilen die vriendin en hier ben ik! nou geloof me heel veel mensen waren het er niet mee eens over de grote inruilactie.
Dus nogmaals: ga praten met hem zo snel mogelijk!
woensdag 21 november 2007 om 18:02
Ik vind dit heel mooi gezegd. helemaal mee eens.
Ik heb zelf een paar echt heel goede mannelijke vrienden, maar daar heb ik toch geen dagelijks contact mee. Ook met mijn allerbeste vriendin (we zijn als zusjes) heb ik zelfs niet elke dag contact. Terwijl wij elkaar minstens 2x per week zien (en niet omdat we samen werken ofzoiets, maar gewoon doelbewust contact om het contact).
Het feit dat hij dus zo veel contact heeft vind ik opvallend, maar dat jij er buiten gehouden wordt vind ik verdacht...
donderdag 22 november 2007 om 19:13
Ik ga echt niet zeggen dumpen met die hap hoor. Maar wel...oprotten met dat wijf!!!!!!!!!!! Dit klopt voor geen meter. Praat inderdaad met je man en vertel hoe je je eronder voelt. En hij heeft dat maar serieus te nemen want hij is tenslotte met JOU getrouwd en niet met die troela van de overkant. En met jou paranoia noemen heeft ie ook maar te kappen. Mannen die niet eerlijk zijn gebruiken die uitdrukking maar al te graag. En hij is niet eerlijk dat blijkt uit wat je over zijn mobiel hebt verteld. En nee dat is geen zelfkwelling, dat is zelfbehoud en vechten voor je huwelijk. Je bent verdorie toch zijn vrouw?
Sorry als ik wat bot overkomt, maar van dit soort dingen gaan me de haren overeind staan en zakt me de broek tot de enkels af.
Sterkte en succes lief Trutje
Sorry als ik wat bot overkomt, maar van dit soort dingen gaan me de haren overeind staan en zakt me de broek tot de enkels af.
Sterkte en succes lief Trutje
donderdag 22 november 2007 om 20:24
Hi Trutje 
Oke, ook mijn voelsprieten gaan uit bij jouw verhaal, maar er is ook iets anders wat me erg opvalt, nl. (meestal) als een man ECHT iets te verbergen heeft, geeft ie je geen kans om zijn mobiel te controleren!!! Hij neemt dat ding overal mee naartoe, wc, badkamer.........noem maar op!!! Ik lees niet in jouw verhaal dat hij dat doet, dus geef ik hem hierin het voordeel van de twijfel en heeft hij misschien echt niets te verbergen???
Zomaar een ding wat me erg opviel in jouw verhaal!!
Toch wens ik je heel veel sterkte, want er is niks zo verschrikkelijk als met twijfel en achterdocht naar je partner te moeten leven........
gr. Lois
Oke, ook mijn voelsprieten gaan uit bij jouw verhaal, maar er is ook iets anders wat me erg opvalt, nl. (meestal) als een man ECHT iets te verbergen heeft, geeft ie je geen kans om zijn mobiel te controleren!!! Hij neemt dat ding overal mee naartoe, wc, badkamer.........noem maar op!!! Ik lees niet in jouw verhaal dat hij dat doet, dus geef ik hem hierin het voordeel van de twijfel en heeft hij misschien echt niets te verbergen???
Zomaar een ding wat me erg opviel in jouw verhaal!!
Toch wens ik je heel veel sterkte, want er is niks zo verschrikkelijk als met twijfel en achterdocht naar je partner te moeten leven........
gr. Lois
vrijdag 23 november 2007 om 21:37
:
Hi Trutje
Oke, ook mijn voelsprieten gaan uit bij jouw verhaal, maar er is ook iets anders wat me erg opvalt, nl. (meestal) als een man ECHT iets te verbergen heeft, geeft ie je geen kans om zijn mobiel te controleren!!! Hij neemt dat ding overal mee naartoe, wc, badkamer.........noem maar op!!! Ik lees niet in jouw verhaal dat hij dat doet, dus geef ik hem hierin het voordeel van de twijfel en heeft hij misschien echt niets te verbergen???
Zomaar een ding wat me erg opviel in jouw verhaal!!
Toch wens ik je heel veel sterkte, want er is niks zo verschrikkelijk als met twijfel en achterdocht naar je partner te moeten leven........
gr. Lois
Hoi Trutje,
Hier ben ik het ook mee eens. Ik heb ook zowat hetzelfde gehad (ook eigen topic gehad hier) en bij mij ging het weer helemaal borrelen bij jouw verhaal. Het verschil tussen ons is inderdaad dat mijn man zijn mobiel bewaakte met zijn leven terwijl ie normaal gewoon op tafel lag enzo.
Ik zou hem hier wel mee confronteren hoor! Ik heb dat ook gedaan en haar ook, ben ik alleen heen gegaan, Deed ik wel vaker. Ik heb grotendeels gebluft en ben zo achter heel veel dingen gekomen. Gewoon dingen gezegd alsof de ander het al verteld had.
Alleen toen ik over zoenen begon hielden ze allebei voet bij stuk dat dat niet gebeurd was. Tja en toen was het aan mij om dat dan maar aan te nemen, toch?
Gelukkig zijn zijn ogen nu wel open gegaan en ziet hij heel goed waar zij (maar ook hij) mee bezig was.
Sterkte, ik weet hoe je je voelt!!!
Laat je nog ff weten hoe het nu gaat?
=X= Puck
zaterdag 24 november 2007 om 11:52
Hmmmm mannen kunnen je heel goed een schuldgevoel over jezelf geven, door alle schuld op jou te schuiven, dat JIJ degene bent die spoken ziet..... en dat JIJ paranoia bent, en dat ie daardoor zo reageert...
Maar ondertussen proberen ze daardoor de waarheid te verbergen. Echt meid, het is niet normaal dat je met een andere vrouw , of het nou de buuv is of weet ik veel wie, dagelijks smst. Het gevoel wat je hebt heet vrouwelijke intuitie......
En ik spreek uit ervaring helaas....
Maar hoop van harte dat ik het helemaal fout heb wat jou partner betreft!
sterkte en succes!
Maar ondertussen proberen ze daardoor de waarheid te verbergen. Echt meid, het is niet normaal dat je met een andere vrouw , of het nou de buuv is of weet ik veel wie, dagelijks smst. Het gevoel wat je hebt heet vrouwelijke intuitie......
En ik spreek uit ervaring helaas....
Maar hoop van harte dat ik het helemaal fout heb wat jou partner betreft!
sterkte en succes!
zaterdag 24 november 2007 om 17:03
Hmm, even samenvatten: bijna 2 jaar geleden heb je een kindje gekregen en sindsdien ben je niet blij met buuv.
Roept bij mij een aantal vragen op:
- Hoe vind je het om moeder te zijn? Is je lichaam erg veranderd?
- Voel jij je nog aantrekkelijk? Besteed je nog aandacht aan je uiterlijk?
- Hoeveel tijd besteed je ècht aan/met je partner?
- Gaan jullie nog wel eens samen leuke dingen doen?
- Draait alles om de kleine en het huis?
Het is natuurlijk wel erg makkelijk om met een paranoia-vingertje te wijzen naar man en buuv, maar je kunt ook eerst jezelf en je eigen gedrag onder de loep nemen...
Roept bij mij een aantal vragen op:
- Hoe vind je het om moeder te zijn? Is je lichaam erg veranderd?
- Voel jij je nog aantrekkelijk? Besteed je nog aandacht aan je uiterlijk?
- Hoeveel tijd besteed je ècht aan/met je partner?
- Gaan jullie nog wel eens samen leuke dingen doen?
- Draait alles om de kleine en het huis?
Het is natuurlijk wel erg makkelijk om met een paranoia-vingertje te wijzen naar man en buuv, maar je kunt ook eerst jezelf en je eigen gedrag onder de loep nemen...
zondag 25 november 2007 om 08:40
Ik ook buuf gehad...2001..
Heel complex verhaal geweest...vreselijk moeilijk..
Al je vertrouwen word geschaad..je hele vrouw zijn valt weg..
tenminste zo voelde het voor mij..
Achteraf afschuwelijk dat hij de buuf voor mijn gevoel meer vertrouwde dan mij..
Er word voor je gevoel ook achter je rug om gesproken..
Want waarom zou hij anders met een andere vrouw willen praten..
Beter is het dat hij wat vaker bij jou op de bank zit..en verteld wat hem
nou werkelijk dwars zit....
Het maakt niet uit wat ze samen delen..
Ook al is het alleen communicatie...het kan niet..
Je voelsprieten spelen op, en dat heb je waarschijnlijk niet bij elke vrouw..
Luister maar goed naar je eigen intuitie...
Jij word beschadigd zo...je hersenen werken de hele dag over deze
situatie..en ondertussen heb je ook nog kindje te verzorgen..
Hij moet er mee stoppen..anders gaat het denk ik gigantisch uit de klauwen
lopen....
Als hij je verwijt dat je teveel met de kleine bezig bent...bullsjit!!
Is een keuze die samen gemaakt hebt ...en het is logisch dat je je
verantwoordelijk voelt voor iets wat uit je eigen lichaam ontstaan is
Altijd tegen jezelf zeggen..Ik doe het goed!..hij is in deze diegene
die faalt...
Vreselijk gevoel...ga er niet te lang mee door..
Ik ben nu 40..inmiddels gescheiden sinds 4 jaar....
We hebben het samen nog geprobeerd mn ex en ik..
maar is niet gelukt...
Wil niet zeggen dat het jou zo moet vergaan...maar wees er op
tijd bij voor jezelf...en dan bedoel ik ook echt met jezelf..
Ik denk dat je nu al je persoonlijke normen en waarden voorbij loopt..
En dat breekt je op...
Bespreek je twijfels niet meer met de buuf..meis..ze is het niet waard he. Ze blijft dat toch ontkennen...
Dit soort topic's op viva hebben mij meer de ogen doen openen dan
de real life dinnetjes....
Het is en blijft een moeilijk verhaal als er derden in je huwelijk verschijnen
tenslotte maak je de belofte met zn tweeén..
zorg ervoor nooit het derde wiel aan de wagen te worden..
maar maak jezelf de lachende derde.....;)
Heel complex verhaal geweest...vreselijk moeilijk..
Al je vertrouwen word geschaad..je hele vrouw zijn valt weg..
tenminste zo voelde het voor mij..
Achteraf afschuwelijk dat hij de buuf voor mijn gevoel meer vertrouwde dan mij..
Er word voor je gevoel ook achter je rug om gesproken..
Want waarom zou hij anders met een andere vrouw willen praten..
Beter is het dat hij wat vaker bij jou op de bank zit..en verteld wat hem
nou werkelijk dwars zit....
Het maakt niet uit wat ze samen delen..
Ook al is het alleen communicatie...het kan niet..
Je voelsprieten spelen op, en dat heb je waarschijnlijk niet bij elke vrouw..
Luister maar goed naar je eigen intuitie...
Jij word beschadigd zo...je hersenen werken de hele dag over deze
situatie..en ondertussen heb je ook nog kindje te verzorgen..
Hij moet er mee stoppen..anders gaat het denk ik gigantisch uit de klauwen
lopen....
Als hij je verwijt dat je teveel met de kleine bezig bent...bullsjit!!
Is een keuze die samen gemaakt hebt ...en het is logisch dat je je
verantwoordelijk voelt voor iets wat uit je eigen lichaam ontstaan is
Altijd tegen jezelf zeggen..Ik doe het goed!..hij is in deze diegene
die faalt...
Vreselijk gevoel...ga er niet te lang mee door..
Ik ben nu 40..inmiddels gescheiden sinds 4 jaar....
We hebben het samen nog geprobeerd mn ex en ik..
maar is niet gelukt...
Wil niet zeggen dat het jou zo moet vergaan...maar wees er op
tijd bij voor jezelf...en dan bedoel ik ook echt met jezelf..
Ik denk dat je nu al je persoonlijke normen en waarden voorbij loopt..
En dat breekt je op...
Bespreek je twijfels niet meer met de buuf..meis..ze is het niet waard he. Ze blijft dat toch ontkennen...
Dit soort topic's op viva hebben mij meer de ogen doen openen dan
de real life dinnetjes....
Het is en blijft een moeilijk verhaal als er derden in je huwelijk verschijnen
tenslotte maak je de belofte met zn tweeén..
zorg ervoor nooit het derde wiel aan de wagen te worden..
maar maak jezelf de lachende derde.....;)
zondag 25 november 2007 om 12:31
[n
Als hij je verwijt dat je teveel met de kleine bezig bent...bullsjit!!
Is een keuze die samen gemaakt hebt ...en het is logisch dat je je
verantwoordelijk voelt voor iets wat uit je eigen lichaam ontstaan is.
Niet mee eens.
Je bent naast moeder ook nog vrouw. Als je alleen maar met je kind bezig bent en geen aandacht meer hebt voor je man, dan krijg je wel een probleem in je relatie. Niks mis om eens een avondje een oppas te nemen of je kind bij opa en oma te laten logeren, zodat je weer tijd voor elkaar hebt.
Altijd tegen jezelf zeggen..Ik doe het goed!..hij is in deze diegene
die faalt...
Als je dat altijd tegen jezelf zegt, kun je beter meteen gaan scheiden en nooit meer een relatie aangaan. Een relatie is een wisselwerking. Als jij er bij voorbaat al van uit gaatdat jij ales goed doet dan ontken je je eigen rol in het geheel en dan zou je idd je man wel eens zo in de armen van een ander kunnen jagen. Als je je realtie wilt redden is het veel zinvoller om je af te vragen of je idd je man niet een klein beetje verwaarloosd hebt.
Vreselijk gevoel...ga er niet te lang mee door..
Ik ben nu 40..inmiddels gescheiden sinds 4 jaar....
We hebben het samen nog geprobeerd mn ex en ik..
maar is niet gelukt...
Het is en blijft een moeilijk verhaal als er derden in je huwelijk verschijnen
tenslotte maak je de belofte met zn tweeén.. idd je makt de belofte met zijn tweeen en zal dus ook met zijn tweeen ermee aan de slag moeten. Hij moet afstand nemen van de buuf, maar zij moet openstaan voor zijn verhaal en zorgen dat ie de intimiteit die hij nu met buuf deelt ook met haar kan delen. zorg ervoor nooit het derde wiel aan de wagen te worden..
maar maak jezelf de lachende derde.....;
Als hij je verwijt dat je teveel met de kleine bezig bent...bullsjit!!
Is een keuze die samen gemaakt hebt ...en het is logisch dat je je
verantwoordelijk voelt voor iets wat uit je eigen lichaam ontstaan is.
Niet mee eens.
Je bent naast moeder ook nog vrouw. Als je alleen maar met je kind bezig bent en geen aandacht meer hebt voor je man, dan krijg je wel een probleem in je relatie. Niks mis om eens een avondje een oppas te nemen of je kind bij opa en oma te laten logeren, zodat je weer tijd voor elkaar hebt.
Altijd tegen jezelf zeggen..Ik doe het goed!..hij is in deze diegene
die faalt...
Als je dat altijd tegen jezelf zegt, kun je beter meteen gaan scheiden en nooit meer een relatie aangaan. Een relatie is een wisselwerking. Als jij er bij voorbaat al van uit gaatdat jij ales goed doet dan ontken je je eigen rol in het geheel en dan zou je idd je man wel eens zo in de armen van een ander kunnen jagen. Als je je realtie wilt redden is het veel zinvoller om je af te vragen of je idd je man niet een klein beetje verwaarloosd hebt.
Vreselijk gevoel...ga er niet te lang mee door..
Ik ben nu 40..inmiddels gescheiden sinds 4 jaar....
We hebben het samen nog geprobeerd mn ex en ik..
maar is niet gelukt...
Het is en blijft een moeilijk verhaal als er derden in je huwelijk verschijnen
tenslotte maak je de belofte met zn tweeén.. idd je makt de belofte met zijn tweeen en zal dus ook met zijn tweeen ermee aan de slag moeten. Hij moet afstand nemen van de buuf, maar zij moet openstaan voor zijn verhaal en zorgen dat ie de intimiteit die hij nu met buuf deelt ook met haar kan delen. zorg ervoor nooit het derde wiel aan de wagen te worden..
maar maak jezelf de lachende derde.....;
zondag 25 november 2007 om 21:58
Ik heb dat bij mijn ex man niet op kunnen brengen....
De man kon zo goed liegen...lulde me zo onder de tafel..
terwijl ik normaal gesproken ook mijn mondje wel weet te roeren...
Hij wist er altijd een twist aan te geven..zodat ik de schuldige was..
Veel vrouwen incl. moi..maken de *fout* zich te wijden aan kind
en huisje..
Apart dat vrouwen dit al doen vanaf het moment iemand een vrouw
creerde...
Ik heb waarschijnlijk een ouderwetse gedachte...
Ik had misschien wat meer aandacht moeten besteden aan mijn toedertijdse man..
Ik zie heus waar vrouwen met kleine kinderen de fout in gaan..
Ik stond ook niet in een avondjurk mijn ex op te wachten met een goed glas wijn.....
Ik persoonlijk vond het heel druk zo'n kleintje..
om alles in goede banen te leiden..
Ik vond juist in mijn huwelijk dat ik alles fout deed...
Je hebt van die mannen die er goed in zijn je een schuld gevoel ergens
over te geven..
Ik voelde me schuldig toen hij met de buuf omging..
Ik vond dat ik vreselijk faalde als vrouw zijnde...
Maar als moeder deed ik het goed...daar hield ik me aan vast..
Er was iets wat ik goed deed..en dat was moederzijn...
Ik gooide al mijn energie daarin..zodat hij me daar niet in kon raken..
Gesprekken liepen uit op vreselijke emotionele toestanden..die me zo
uit balans brachten dat ik daarna drie dagen niet kon functioneren..
dus dat ging ik vermijden...
want wederom kids...die me heel erg nodig hadden..
Ik had achteraf op zeker wel iets meer kunnen doen..
Geef mijn ex in deze ook zeker niet alleen de schuld...
Maar om in joling termen te spreken..Ik had er vaak de kracht niet meer voor...;)....ppfff
Dus stak ik mn kop in het zand...Ik kon en wilde het niet meer voelen..
Ik was bang dat hij me zou verlaten......(erg he..)
Dit kan de topic opener misschien ook wel hebben al deze gemixte gevoelens..
Ik wilde haar alleen een hart onder de riem steken..
Want wat ze doet..dat doet ze goed.......
Ik denk dat ze persoonlijk ook een groot faalgevoel heeft in deze..
onzekerheid...etc etc..
Nogmaals ik ben een aantal jaren verder en wijzer....
Heb een super leventje op gebouwd met mij en mn twee puber meiden..
Heb een paar jaar geen man gewild...tenminste niet echt....
Heb nu sinds 5 maanden een leuk vriendje..
Was daar ook nu pas aan toe...
Alleen toen ik vanochtend op dit forum het woordje buuf zag staan...nou...
hahahaha....er kwamen op een onbewaakt ogenblik oude gedachtes naar boven....
Ik ben nu ook veranderd...ben een zeer zelfstandig wijffie...
Maar ik voelde het zo erg...wat zij nu doormaakt...
klote gewoon..nou ja dat was het...doeg...;)
De man kon zo goed liegen...lulde me zo onder de tafel..
terwijl ik normaal gesproken ook mijn mondje wel weet te roeren...
Hij wist er altijd een twist aan te geven..zodat ik de schuldige was..
Veel vrouwen incl. moi..maken de *fout* zich te wijden aan kind
en huisje..
Apart dat vrouwen dit al doen vanaf het moment iemand een vrouw
creerde...
Ik heb waarschijnlijk een ouderwetse gedachte...
Ik had misschien wat meer aandacht moeten besteden aan mijn toedertijdse man..
Ik zie heus waar vrouwen met kleine kinderen de fout in gaan..
Ik stond ook niet in een avondjurk mijn ex op te wachten met een goed glas wijn.....
Ik persoonlijk vond het heel druk zo'n kleintje..
om alles in goede banen te leiden..
Ik vond juist in mijn huwelijk dat ik alles fout deed...
Je hebt van die mannen die er goed in zijn je een schuld gevoel ergens
over te geven..
Ik voelde me schuldig toen hij met de buuf omging..
Ik vond dat ik vreselijk faalde als vrouw zijnde...
Maar als moeder deed ik het goed...daar hield ik me aan vast..
Er was iets wat ik goed deed..en dat was moederzijn...
Ik gooide al mijn energie daarin..zodat hij me daar niet in kon raken..
Gesprekken liepen uit op vreselijke emotionele toestanden..die me zo
uit balans brachten dat ik daarna drie dagen niet kon functioneren..
dus dat ging ik vermijden...
want wederom kids...die me heel erg nodig hadden..
Ik had achteraf op zeker wel iets meer kunnen doen..
Geef mijn ex in deze ook zeker niet alleen de schuld...
Maar om in joling termen te spreken..Ik had er vaak de kracht niet meer voor...;)....ppfff
Dus stak ik mn kop in het zand...Ik kon en wilde het niet meer voelen..
Ik was bang dat hij me zou verlaten......(erg he..)
Dit kan de topic opener misschien ook wel hebben al deze gemixte gevoelens..
Ik wilde haar alleen een hart onder de riem steken..
Want wat ze doet..dat doet ze goed.......
Ik denk dat ze persoonlijk ook een groot faalgevoel heeft in deze..
onzekerheid...etc etc..
Nogmaals ik ben een aantal jaren verder en wijzer....
Heb een super leventje op gebouwd met mij en mn twee puber meiden..
Heb een paar jaar geen man gewild...tenminste niet echt....
Heb nu sinds 5 maanden een leuk vriendje..
Was daar ook nu pas aan toe...
Alleen toen ik vanochtend op dit forum het woordje buuf zag staan...nou...
hahahaha....er kwamen op een onbewaakt ogenblik oude gedachtes naar boven....
Ik ben nu ook veranderd...ben een zeer zelfstandig wijffie...
Maar ik voelde het zo erg...wat zij nu doormaakt...
klote gewoon..nou ja dat was het...doeg...;)
