Relaties
alle pijlers
Partner met cptss
zaterdag 14 september 2024 om 14:12
Beste lezers,
na lang meelezen heb ik een account aangemaakt.
Ik ben op zoek naar ervaringen van mensen die een partner met cptss hebben. Op internet kom ik er maar weinig over tegen. Bij wat ik vind, gaat het er voornamelijk over hoe je je partner met cptss het beste kunt ondersteunen.
Ik heb zó lang (15+ jaar) geprobeerd om mijn partner bij te staan, dat ik er inmiddels zelf aan onderdoor ga. Ondanks dat ik veel van hem hou, ben ik op een punt gekomen waarop ik me hopeloos voel over de toekomst. Ik zit al een langere periode thuis met een burnout en knap maar niet op. Ik laat inmiddels de gedachte toe dat ik alleen kan herstellen als ik stop met de relatie. Als niet al mijn energie verbruikt wordt door het eindeloze geduld, begrip, 'vertalen' van zijn communicatie (hoe het eruit komt vs hoe hij het bedoelt), accepteren dat hij mij emotioneel niet kan bieden wat ik nodig heb, etc.
Ik zou het liefst met hem samen blijven. Maar ik ben zo totaal leeg. Ik weet nu niet of ik m'n situatie door m'n burnout eindelijk glashelder zie, of dat mijn gevoel en gedachten er juist door vertroebeld worden.
Hij is echt een lieve, bijzondere man met een gouden hart. Hij is beschadigd door ernstige verwaarlozing en mishandeling in zijn kindertijd. Juist omdat hij hier geen keuze in heeft gehad, het hem is aangedaan, mag ik van mezelf niet boos op hem zijn. Maar de laatste tijd voel ik toch woede, om alles wat ikzelf heb gemist.
Wie heeft er ervaring, inzicht, een boekentip, goede raad?
na lang meelezen heb ik een account aangemaakt.
Ik ben op zoek naar ervaringen van mensen die een partner met cptss hebben. Op internet kom ik er maar weinig over tegen. Bij wat ik vind, gaat het er voornamelijk over hoe je je partner met cptss het beste kunt ondersteunen.
Ik heb zó lang (15+ jaar) geprobeerd om mijn partner bij te staan, dat ik er inmiddels zelf aan onderdoor ga. Ondanks dat ik veel van hem hou, ben ik op een punt gekomen waarop ik me hopeloos voel over de toekomst. Ik zit al een langere periode thuis met een burnout en knap maar niet op. Ik laat inmiddels de gedachte toe dat ik alleen kan herstellen als ik stop met de relatie. Als niet al mijn energie verbruikt wordt door het eindeloze geduld, begrip, 'vertalen' van zijn communicatie (hoe het eruit komt vs hoe hij het bedoelt), accepteren dat hij mij emotioneel niet kan bieden wat ik nodig heb, etc.
Ik zou het liefst met hem samen blijven. Maar ik ben zo totaal leeg. Ik weet nu niet of ik m'n situatie door m'n burnout eindelijk glashelder zie, of dat mijn gevoel en gedachten er juist door vertroebeld worden.
Hij is echt een lieve, bijzondere man met een gouden hart. Hij is beschadigd door ernstige verwaarlozing en mishandeling in zijn kindertijd. Juist omdat hij hier geen keuze in heeft gehad, het hem is aangedaan, mag ik van mezelf niet boos op hem zijn. Maar de laatste tijd voel ik toch woede, om alles wat ikzelf heb gemist.
Wie heeft er ervaring, inzicht, een boekentip, goede raad?
zaterdag 14 september 2024 om 15:41
Ik heb ervaring, merk precies hetzelfde. Ook een soortgelijke achtergrond van mijn man.
Geen tips helaas. Ik zit nu zelf in therapie om te kijken of ik er nog mee om kan gaan of dat het klaar is. Dat heeft me tot nu wel geholpen met het loslaten van de woede en boosheid. Maar verder weet ik het nog niet.
Geen tips helaas. Ik zit nu zelf in therapie om te kijken of ik er nog mee om kan gaan of dat het klaar is. Dat heeft me tot nu wel geholpen met het loslaten van de woede en boosheid. Maar verder weet ik het nog niet.
zaterdag 14 september 2024 om 15:43
Als je het idee hebt dat je leeg bent, specifiek door de relatie, dan denk ik meteen: ga je dan niet al ruim vijftien jaar over je grenzen heen? Het feit dat hij CPTSS heeft, en de reden daarvan, is vreselijk. Voor hem en voor jullie. Maar als er geen balans in de relatie is, wordt het wel erg zwaar. Draag jij de hele relatie? Ben jij altijd degene die hem steunt? Krijg je zelf ooit steun? Heb je gezonde grenzen?
zaterdag 14 september 2024 om 15:54
Bedankt voor jullie reacties.
Hij doet weldegelijk zijn best, eigenlijk op elk gebied. Maar hij heeft zoveel dingen niet geleerd of gekregen als kind. Ik denk dat dat ervoor zorgt dat hij het niet echt kan geven aan mij.
Ik ga inderdaad al zo lang over mijn grenzen. Ik draag de relatie en het gezin (we hebben sanen twee oudere pubers).
Mijn grenzen zijn inderdaad niet gezond, het is echter zo dat ik daar ook pas sinds kort achter kom. Ik heb therapie, gelukkig.
Hij doet weldegelijk zijn best, eigenlijk op elk gebied. Maar hij heeft zoveel dingen niet geleerd of gekregen als kind. Ik denk dat dat ervoor zorgt dat hij het niet echt kan geven aan mij.
Ik ga inderdaad al zo lang over mijn grenzen. Ik draag de relatie en het gezin (we hebben sanen twee oudere pubers).
Mijn grenzen zijn inderdaad niet gezond, het is echter zo dat ik daar ook pas sinds kort achter kom. Ik heb therapie, gelukkig.
zaterdag 14 september 2024 om 15:56
.
Kan je met jouw partner praten over wat je merkt, mist en anders zou willen?
Zijn er dingen die ook echt kunnen veranderen?
Kan en mag jij je grenzen aangeven?
Weet jouw partner wat je hier schrijft (niet dat je overweegt te verbreken, maar wel wat je zwaar vindt?) en hoe reageert hij daarop?
Heeft hij therapie (gehad)?
Kan je met jouw partner praten over wat je merkt, mist en anders zou willen?
Zijn er dingen die ook echt kunnen veranderen?
Kan en mag jij je grenzen aangeven?
Weet jouw partner wat je hier schrijft (niet dat je overweegt te verbreken, maar wel wat je zwaar vindt?) en hoe reageert hij daarop?
Heeft hij therapie (gehad)?
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 15-09-2024 20:01
25.74% gewijzigd
zaterdag 14 september 2024 om 16:00
Het is ook een combinatie, ik ben eind 40 en merk dat de overgang me verandert. Dat ik ook eens voor mezelf wil gaan zorgen, ipv voor iedereen om me heen. Daarnaast heb ik afgelopen jaar zelf de diagnose adhd gekregen. Volgens m'n psycholoog heeft het continu over grenzen gaan (ook in m'n relatie dus) daar ook mee te maken.
Ik ben gewend om veel energie te hebben en veel tegelijk te doen. Dat vond ik altijd fijn. Maar nu kan ik bijna niks meer en is m'n wereldje zo klein geworden.
Ik ben gewend om veel energie te hebben en veel tegelijk te doen. Dat vond ik altijd fijn. Maar nu kan ik bijna niks meer en is m'n wereldje zo klein geworden.
zaterdag 14 september 2024 om 16:09
Avocadeau, hij weet alles, we praten open en eerlijk, hoe moeilijk en soms hard ook. We houden echt veel van elkaar. Hij weet ook dat ik nu aan het eind van m'n energie zit.
Hij heeft een jaar of 10 geleden therapie gehad omdat hij toen depressief was. Dat heeft toen wel geholpen, qua inzichten. Hij heeft dankzij de inzichten, verkregen bij de therapie ook het contact met zijn ouders verbroken, wat voor hem een goede zet is gebleken.
Samen hebben we al meer dan 5 jaar af en aan relatietherapie.
Hij wil nu in therapie om de trauma's uit zijn kindertijd te gaan verwerken. Althans, daar een start mee te maken. We weten allebei dat het een heel proces zal worden en dat er geen garanties zijn over zijn herstel.
Hij heeft een jaar of 10 geleden therapie gehad omdat hij toen depressief was. Dat heeft toen wel geholpen, qua inzichten. Hij heeft dankzij de inzichten, verkregen bij de therapie ook het contact met zijn ouders verbroken, wat voor hem een goede zet is gebleken.
Samen hebben we al meer dan 5 jaar af en aan relatietherapie.
Hij wil nu in therapie om de trauma's uit zijn kindertijd te gaan verwerken. Althans, daar een start mee te maken. We weten allebei dat het een heel proces zal worden en dat er geen garanties zijn over zijn herstel.
zaterdag 14 september 2024 om 16:28
Ik ben ook de partner met PTSS en het is inderdaad heel belangrijk, voor mij, dat mijn partner stabiel is. Er zijn verschillende groepen voor partners van mensen met (C)PTSS die erg helpend kunnen zijn. Ik weet niet of je daar al eens naar gekeken hebt? Mijn partner had daar geen behoefte aan en dat is ook prima.
Ik heb intussen heel veel behandeling gehad (variërend van ambulant tot ‘opname’), maar helaas nog altijd PTSS.
Zorg vooral ook voor jezelf en het is denk ik absoluut goed om zelf ook in therapie te gaan gezien je eigen klachten. Misschien kan het ook zinvol zijn om samen af en toe naar een therapie te gaan (van jou of van hem), om dan misschien beter/duidelijker in beeld te krijgen wat jullie beiden nodig hebben.
Begrijp ik trouwens goed dat hij in al die jaren nog altijd geen traumatherapie heeft gehad?! Dat lijkt me sowieso stap 1.
Ik heb intussen heel veel behandeling gehad (variërend van ambulant tot ‘opname’), maar helaas nog altijd PTSS.
Zorg vooral ook voor jezelf en het is denk ik absoluut goed om zelf ook in therapie te gaan gezien je eigen klachten. Misschien kan het ook zinvol zijn om samen af en toe naar een therapie te gaan (van jou of van hem), om dan misschien beter/duidelijker in beeld te krijgen wat jullie beiden nodig hebben.
Begrijp ik trouwens goed dat hij in al die jaren nog altijd geen traumatherapie heeft gehad?! Dat lijkt me sowieso stap 1.
uggs wijzigde dit bericht op 14-09-2024 16:29
7.74% gewijzigd
zaterdag 14 september 2024 om 16:36
Ik bedenk me nu dat die groepen georganiseerd werden vanuit de werkgever. Ik heb beroepsgerelateerde PTSS, maar ik kan me haast niet voorstellen dat die er niet zijn voor ‘gewone’ burgers.
Ik zie sowieso dat er een Facebook groep is (ik heb zelf geen Facebook), waar je je kunt aansluiten.
https://ipractice.nl/klachten/ptss/omgang-naaste/
En misschien kunnen zij je iets verder helpen met groepen?
Ik zie sowieso dat er een Facebook groep is (ik heb zelf geen Facebook), waar je je kunt aansluiten.
https://ipractice.nl/klachten/ptss/omgang-naaste/
En misschien kunnen zij je iets verder helpen met groepen?
zaterdag 14 september 2024 om 16:41
Mijn zus had een relatie met iemand met enen soortgelijke achtergrond. Zij voelde zich ontzettend eenzaam in de relatie. Het ging nooit echt over haar en wat zij nodig had. Hij was ook niet echt een leuke vader, nog steeds niet. Uiteindelijk heeft ze na lang wikken en wegen, toch de scheiding in gang gezet en toen kon ze pas echt aan haar eigen leven en ontwikkeling beginnen
zaterdag 14 september 2024 om 16:41
Ik wil heel veel schrijven merk ik, maar kern daarvan is: werk eerst (volledig!) aan je eigen herstel.
Wonen jullie samen / kun je voor een paar maanden elders terecht? Natuurlijk hoef je mentaal niet uit verbinding met je partner, maar voorlopig even wat gekaderder contact, zonder elkaar steeds te triggeren of al je energie steken in rekening houden met elkaar doet wonderen, zou kunnen bijdragen. In een rustige omgeving je eigen routine terugvinden en die activiteiten ondernemen waarvan je oplaad en herstelt, ten minste totdat je het idee hebt de wereld (relatie) weer aan te kunnen.
Al het andere komt daarna (gaandeweg) wel, zou mijn tip zijn. En al duurt het bij wijze van spreken nog jáááren voordat er weer energie in jou zit, zet dat echt op nummer 1, want je (en je partner) weet dat zo lang jullie allebei niet voor jou zorgen, dit sowieso een ongezond en doodlopend pad is. Dat merk je nu, en waarschijnlijk al een tijdje.
Ik heb de waarheid niet in pacht natuurlijk en iedere dynamiek is anders; bovenstaande komt voort uit eigen ervaring. Je eigen intuïtie zit meestal goed; hoe spreekt het jou aan, TO?
Wonen jullie samen / kun je voor een paar maanden elders terecht? Natuurlijk hoef je mentaal niet uit verbinding met je partner, maar voorlopig even wat gekaderder contact, zonder elkaar steeds te triggeren of al je energie steken in rekening houden met elkaar doet wonderen, zou kunnen bijdragen. In een rustige omgeving je eigen routine terugvinden en die activiteiten ondernemen waarvan je oplaad en herstelt, ten minste totdat je het idee hebt de wereld (relatie) weer aan te kunnen.
Al het andere komt daarna (gaandeweg) wel, zou mijn tip zijn. En al duurt het bij wijze van spreken nog jáááren voordat er weer energie in jou zit, zet dat echt op nummer 1, want je (en je partner) weet dat zo lang jullie allebei niet voor jou zorgen, dit sowieso een ongezond en doodlopend pad is. Dat merk je nu, en waarschijnlijk al een tijdje.
Ik heb de waarheid niet in pacht natuurlijk en iedere dynamiek is anders; bovenstaande komt voort uit eigen ervaring. Je eigen intuïtie zit meestal goed; hoe spreekt het jou aan, TO?
zaterdag 14 september 2024 om 16:49
zaterdag 14 september 2024 om 16:56
zaterdag 14 september 2024 om 17:02
Goede vraag of ik dingen herken uit m'n eigen jeugd. Daar heb ik veel over nagedacht. Ik kan eigenlijk niet anders dan concluderen dat ik uit een veilig en liefdevol gezin kom. Dat maakt het voor mij eigenlijk nog lastiger te begrijpen dat ik mijn eigen behoeften zolang aan de kant heb geschoven.
We hebben natuurlijk ook veel moois en goeds in onze relatie, het is echt niet alleen maar ellende. Maar nu ik met die burnout worstel heb ik zoveel tijd om na te denken en uit te pluizen. Er spelen op andere gebieden ook wel wat dingen, maar ik denk dat onze relatie de grootste oorzaak is van m'n totaal lege accu.
We hebben natuurlijk ook veel moois en goeds in onze relatie, het is echt niet alleen maar ellende. Maar nu ik met die burnout worstel heb ik zoveel tijd om na te denken en uit te pluizen. Er spelen op andere gebieden ook wel wat dingen, maar ik denk dat onze relatie de grootste oorzaak is van m'n totaal lege accu.
zaterdag 14 september 2024 om 20:15
zaterdag 14 september 2024 om 20:16
zaterdag 14 september 2024 om 20:17
zaterdag 14 september 2024 om 20:22
Klinkt alsof je in elk geval je eigen behoeftes en wensen meer serieus moet gaan nemen.
Je praat al heel open met elkaar, en jullie hebben allebei (relatie)therapie, dus zelfreflectie is jullie beiden niet vreemd.
Praktisch gezien lijkt het me logisch om nu volledig in te zetten op wat jij nodig hebt, jou herstel. En als daar (tijdelijk) meer ruimte en rust voor nodig is, dan is dat zo.
Dan kan je daarna gaan kijken of en wat je mist, wat je nog wel wilt, wat absoluut niet.
Soms is ruimte sowieso nodig om dit soort zaken beter te kunnen zien.
Lotgenoten groepen voor partners met (c)ptss zullen er vast zijn. En daar zal je misschien een zeer van herkenning vinden, en/of handvatten van anderen, wat hun helpt.
Uiteindelijk is liefde mooi, maar als je er zelf aan kapot gaat moet je je af gaan vragen of liefde genoeg is.
Je praat al heel open met elkaar, en jullie hebben allebei (relatie)therapie, dus zelfreflectie is jullie beiden niet vreemd.
Praktisch gezien lijkt het me logisch om nu volledig in te zetten op wat jij nodig hebt, jou herstel. En als daar (tijdelijk) meer ruimte en rust voor nodig is, dan is dat zo.
Dan kan je daarna gaan kijken of en wat je mist, wat je nog wel wilt, wat absoluut niet.
Soms is ruimte sowieso nodig om dit soort zaken beter te kunnen zien.
Lotgenoten groepen voor partners met (c)ptss zullen er vast zijn. En daar zal je misschien een zeer van herkenning vinden, en/of handvatten van anderen, wat hun helpt.
Uiteindelijk is liefde mooi, maar als je er zelf aan kapot gaat moet je je af gaan vragen of liefde genoeg is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
