Relaties
alle pijlers
Realitycheck 2.0 nodig: Financiën
vrijdag 15 maart 2024 om 10:02
Hallo allemaal,
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
vrijdag 15 maart 2024 om 22:01
Ja zoiets zou ook mijn idee zijn idd.Wissewis schreef: ↑15-03-2024 18:03Is het ook een optie dat er - naast de villa - nu ook al een huis / appartement op jullie 2 namen gekocht wordt?
Dat jullie verhuren zolang hij leeft?
Als hij dan toch zowat een huis cadeau wil doen bij zijn dood én hij heeft kennelijk aardig wat geld kan je dat beter nu al kopen en de winst van de huur nu vangen.
Ben je daarnaast tenminste zeker dat je straks effectief - nadat je 't huurcontract hebt opgezegd en alle wettelijke termijnen daarbij hebt gerespecteerd - een dak boven je hoofd hebt.
Zonder dat ineens blijkt dat jouw spaargeld én zijn voorstel van bedrag ineens toch niet genoeg is om in de buurt te blijven wonen / er gewoon geen woningen te vinden zijn.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:01
coderood schreef: ↑15-03-2024 21:50Dat snap ik wel. Maar dan zou ik het dus voor mijn gevoel ook niet oké vinden om hem wel alles te geven. Is een gevoels ding denk ik.
Mijn partner is 8 jaar ouder en we hebben allebei apart van elkaar kinderen maar wij hebben gewoon langstlevende met vruchtgebruik tot overlijden. T zou toch niet wenselijk zijn als een van ons moet verhuizen omdat de ander overlijd.
Hangt er maar net vanaf wanneer de eerste overlijd. Ik ken een situatie waarbij dat al met 48 jaar was helaas, en dan wordt het wel erg lang wachten voor de kinderen op hun erfenis… er was destijds zelfs geen geld voor de kinderen om te kunnen studeren, want al het geld van de overleden vader zat in het huis en stiefmoeder (die pas 3 jaar in hun leven was toen vader overleed) had vruchtgebruik en was niet van plan de kinderen tegemoet te komen. Terwijl zij echt prima had kunnen verhuizen naar een kleiner huis zodat er een deel overwaarde beschikbaar zou komen voor de kinderen. Maar dat vertikt ze inmiddels al 20 jaar. Tja.
Ik ken deze inmiddels volwassen kinderen van heel dichtbij en ze hebben echt een knauw gehad van de situatie. Dus ik zou het persoonlijk echt anders regelen, waarschijnlijk niet heel anders dan de vriend van TO.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:03
Hij bepaalt, maar ze komt er bepaald niet karig vanaf. Lijkt me prima.__appelbloesem__ schreef: ↑15-03-2024 19:55Dit inderdaad. Man bepaalt hoe hun relatie financieel geregeld wordt en TO mag zich ernaar voegen, puur omdat hij meer geld heeft dan TO. Hij bepaalt niet alleen hoe zijn erfenis geregeld is, maar ook hoe die van TO geregeld moet worden. En de hele wereld vindt vervolgens dat ze haar partner vooral dankbaar moet zijn voor zijn ruimhartigheid, terwijl ik het idee heb dat TO ook zonder man zichzelf kan redden financieel.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:18
Ik zou het een behoorlijk onderdanige positie vinden en dat past mij niet. Ook niet als ik daar een villa voor in bruikleen krijg. Als man dan denigrerend zou doen over mijn geld zodra ik voorstel samen een normaal huis te kopen zou her voor mij klaar zijn. Ik kan daar echt niet tegen. Ik denk dat ik maar blij mag zijn dat ik degene ben die meer heeft in onze relatieLorem_Ipsum schreef: ↑15-03-2024 22:03Hij bepaalt, maar ze komt er bepaald niet karig vanaf. Lijkt me prima.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:20
Sja... ik vind dan weer niet dat kinderen ook maar ergens recht op hebben eerlijk gezegd. Dan moeten ze lang wachten... pech voor hun. T is hun geld niet.Stientje schreef: ↑15-03-2024 22:01Hangt er maar net vanaf wanneer de eerste overlijd. Ik ken een situatie waarbij dat al met 48 jaar was helaas, en dan wordt het wel erg lang wachten voor de kinderen op hun erfenis… er was destijds zelfs geen geld voor de kinderen om te kunnen studeren, want al het geld van de overleden vader zat in het huis en stiefmoeder (die pas 3 jaar in hun leven was toen vader overleed) had vruchtgebruik en was niet van plan de kinderen tegemoet te komen. Terwijl zij echt prima had kunnen verhuizen naar een kleiner huis zodat er een deel overwaarde beschikbaar zou komen voor de kinderen. Maar dat vertikt ze inmiddels al 20 jaar. Tja.
Ik ken deze inmiddels volwassen kinderen van heel dichtbij en ze hebben echt een knauw gehad van de situatie. Dus ik zou het persoonlijk echt anders regelen, waarschijnlijk niet heel anders dan de vriend van TO.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:21
Ik vind het een prima regeling TO. Eigenlijk meer dan prima zelfs. Je hebt je huis verkocht en de opbrengst op je bankrekening staan. Je hebt je niet (deels) ingekocht in de villa waar je nu woont en bij zijn overlijden krijg je 5x je geld plus de inboedel mee? En wat betaal je nu dan precies mee aan woonlasten?
Ik vind het eens een keer heel positief dat de man in kwestie aan zijn kinderen denkt wanneer hij overlijdt. Zij hebben het oudste recht op de erfenis.
Wat betreft het zijn van jouw erfgenaam. Je kunt natuurlijk in je testament op laten nemen dat een deel naar hem gaat en een deel terug naar je ouders/siblings. Jij bepaalt natuurlijk net zo goed als hij wat jij doet met jouw geld. En wanneer je ouders/siblings overleden zijn gaat het naar hem.
Ik ben wel benieuwd naar welke regeling je dan wel zou willen waar je mee tevreden bent? Het huis verkopen en samen iets kopen waarvan jullie 50/50 eigenaar zijn en dan een testament op de langstlevende? Dan doe je zijn kinderen weer tekort.
Zie het als iets zakelijke en profiteer ervan zolang hij leeft en jullie samen kunnen genieten. Het is ook niet zo dat je op straat komt te staan na zijn overlijden.
Ik vind het eens een keer heel positief dat de man in kwestie aan zijn kinderen denkt wanneer hij overlijdt. Zij hebben het oudste recht op de erfenis.
Wat betreft het zijn van jouw erfgenaam. Je kunt natuurlijk in je testament op laten nemen dat een deel naar hem gaat en een deel terug naar je ouders/siblings. Jij bepaalt natuurlijk net zo goed als hij wat jij doet met jouw geld. En wanneer je ouders/siblings overleden zijn gaat het naar hem.
Ik ben wel benieuwd naar welke regeling je dan wel zou willen waar je mee tevreden bent? Het huis verkopen en samen iets kopen waarvan jullie 50/50 eigenaar zijn en dan een testament op de langstlevende? Dan doe je zijn kinderen weer tekort.
Zie het als iets zakelijke en profiteer ervan zolang hij leeft en jullie samen kunnen genieten. Het is ook niet zo dat je op straat komt te staan na zijn overlijden.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:23
Nee van hun vader. Ook niet van TO. Het is geen samen opgebouwd vermogen he? Ik vind het slim van de vriend van TO dat hij het zo gedaan heeft. Scheelt bij zijn overlijden misschien wel een hele ruzie over geld. Kan maar duidelijk zijn.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:26
Het is ook niet het geld van hun stiefmoeder. Maar zij heeft nog wel een jaar of 40 vruchtgebruik, terwijl de kinderen bij een moeder met een minimum inkomen leefden en zichzelf voor hun studies diep in de schulden hebben moeten steken. Ik kan je vertellen: dat helpt niet bij een complex rouwproces.
Dus als moeder (en stiefmoeder) zou ik zeggen: regel het alsjeblieft goed voor je kinderen want dat voorkomt niet alleen ruzie maar ook psychisch leed. Goed gedaan van de vriend van TO dus.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:37
Hier hebben wij het enigszins andersom vastgelegd. Mijn vermogen blijft in mijn familie en gaat dus niet (geheel) naar partner na mijn overlijden. Niet dat ik nu rijk ben maar ik heb wel erfenissen in de toekomst die hopelijk nog heel lang gaan duren.
De kinderen van mijn partner kunnen hier nooit aanspraak op maken. Evenals mijn bedrijf nooit naar hen over kan gaan maar "terug" gaat naar mijn familie.
Het enige waar zij recht op hebben is hun kindsdeel en dat deel staat op de langstlevende. Er was namelijk geen sprake van eerder vermogen.
De kinderen van mijn partner kunnen hier nooit aanspraak op maken. Evenals mijn bedrijf nooit naar hen over kan gaan maar "terug" gaat naar mijn familie.
Het enige waar zij recht op hebben is hun kindsdeel en dat deel staat op de langstlevende. Er was namelijk geen sprake van eerder vermogen.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:41
Ja lastige situatie. Aan de andere kant ken ik iemand wiens partner overleed een paar maanden voor ze zouden gaan trouwen. Binnen no time is door de familie uit het huis waar ze woonde gezet en ze had niks meer (was geëmigreerd hierheen voor hem). Dat helpt ook niet bij een rouwproces.Stientje schreef: ↑15-03-2024 22:26Het is ook niet het geld van hun stiefmoeder. Maar zij heeft nog wel een jaar of 40 vruchtgebruik, terwijl de kinderen bij een moeder met een minimum inkomen leefden en zichzelf voor hun studies diep in de schulden hebben moeten steken. Ik kan je vertellen: dat helpt niet bij een complex rouwproces.
Dus als moeder (en stiefmoeder) zou ik zeggen: regel het alsjeblieft goed voor je kinderen want dat voorkomt niet alleen ruzie maar ook psychisch leed. Goed gedaan van de vriend van TO dus.
vrijdag 15 maart 2024 om 22:53
Ik zou tzt de toko gewoon verkopen en dat geld evt reserveren voor de erfenis van de kinderen. Wat moet je in hemelsnaam als ouder wordend stel met een hele villa. Ik begrijp daar sowieso niets van, maar dat terzijde. Dan een wat kleiner huis kopen waar jullie samen nog mooie herinneringen kunnen maken en waar jij in kan verblijven als jouw partner overlijdt.
vrijdag 15 maart 2024 om 23:01
Wellicht is de villa al lang in de familie en ligt daar geschiedenis en herinneringen die ook weer doorgegeven gaan worden aan de kinderen.Luna500 schreef: ↑15-03-2024 22:53Ik zou tzt de toko gewoon verkopen en dat geld evt reserveren voor de erfenis van de kinderen. Wat moet je in hemelsnaam als ouder wordend stel met een hele villa. Ik begrijp daar sowieso niets van, maar dat terzijde. Dan een wat kleiner huis kopen waar jullie samen nog mooie herinneringen kunnen maken en waar jij in kan verblijven als jouw partner overlijdt.
En hoezo zou je in een minder huis gaan wonen? Als er geld is is er tenslotte ook geld voor onderhoud van huis en tuin en kun je juist als je met pensioen bent van de luxere faciliteiten, de ruimte en de rust genieten itt dat rijtjeshuis met een postzegel tuin en geluidsoverlast van bbq-ende buren.
vrijdag 15 maart 2024 om 23:06
Jeetje, nee natuurlijk niet. Ik heb niet eens instagram dus dat soort dingen interesseren mij niet. Maar meer omdat het voor mijn gevoel scheef is dat als zij overlijd hij er een pak geld bij krijgt en er verder niks veranderd en als hij overlijdt moet zij na 2 jaar het huis uit omdat de kinderen het geld krijgen.
vrijdag 15 maart 2024 om 23:19
Het zou juist scheef zijn als iemand die niks ingebracht heeft alles zou erven terwijl er ook kinderen zijn.coderood schreef: ↑15-03-2024 23:06Jeetje, nee natuurlijk niet. Ik heb niet eens instagram dus dat soort dingen interesseren mij niet. Maar meer omdat het voor mijn gevoel scheef is dat als zij overlijd hij er een pak geld bij krijgt en er verder niks veranderd en als hij overlijdt moet zij na 2 jaar het huis uit omdat de kinderen het geld krijgen.
Bovendien kan zij het zich op haar inkomen niet veroorloven om daar te blijven wonen.
vrijdag 15 maart 2024 om 23:28
coderood schreef: ↑15-03-2024 23:06Jeetje, nee natuurlijk niet. Ik heb niet eens instagram dus dat soort dingen interesseren mij niet. Maar meer omdat het voor mijn gevoel scheef is dat als zij overlijd hij er een pak geld bij krijgt en er verder niks veranderd en als hij overlijdt moet zij na 2 jaar het huis uit omdat de kinderen het geld krijgen.
En zij zelf ook een aanzienlijk deel he? Plus nu lage woonlasten en kunnen sparen. Ze blijft niet achter met lege handen. Verre van.
vrijdag 15 maart 2024 om 23:47
Je kan ook kleiner wonen mét genoemde faciliteiten. Tussen postzegeltuin met geluidsoverlast en een villa zit nogal wat.Dubois schreef: ↑15-03-2024 23:01Wellicht is de villa al lang in de familie en ligt daar geschiedenis en herinneringen die ook weer doorgegeven gaan worden aan de kinderen.
En hoezo zou je in een minder huis gaan wonen? Als er geld is is er tenslotte ook geld voor onderhoud van huis en tuin en kun je juist als je met pensioen bent van de luxere faciliteiten, de ruimte en de rust genieten itt dat rijtjeshuis met een postzegel tuin en geluidsoverlast van bbq-ende buren.
Ik begrijp nooit zo goed waar een tweetal honderden vierkante meters aan ruime nodig voor heeft en zeker als je ouder wordt,
Maar goed, het huis kan emotionele waarde hebben idd.
vrijdag 15 maart 2024 om 23:53
Daarnaast vind ik het een beetje gek dat TO haar belangrijk zijn of goed genoeg gevoel koppelt aan de erfenis en dus aan het geld. Wat in feite van haar partner is.
Ik denk dat ze er veel meer aan heeft om met dat gevoel, het gemis van eigenwaarde, aan de slag kan gaan dan energie te verspillen in een zakelijke regeling omtrent een erfenis waar ze geen recht op heeft en waar ze al een aanzienlijk deel van gaat ontvangen.
In mijn ogen bekijk je het dan te materialistisch en vergeet je waar het dus wel om gaat namelijk het gelukkig zijn in het hier en nu en liefde voor elkaar voelen en genieten. Want ik lees nergens in de OP dat partner TO benadeelt verder.
Wat ze wel kan doen is haar testament zodanig wijzigen dat (een deel) van haar erfenis naar haar kant van de familie gaat. Iets wat in verhouding staat tot wat zij gaat erven. Dan is alles gevoelsmatig rechtgetrokken lijkt mij.
Ik denk dat ze er veel meer aan heeft om met dat gevoel, het gemis van eigenwaarde, aan de slag kan gaan dan energie te verspillen in een zakelijke regeling omtrent een erfenis waar ze geen recht op heeft en waar ze al een aanzienlijk deel van gaat ontvangen.
In mijn ogen bekijk je het dan te materialistisch en vergeet je waar het dus wel om gaat namelijk het gelukkig zijn in het hier en nu en liefde voor elkaar voelen en genieten. Want ik lees nergens in de OP dat partner TO benadeelt verder.
Wat ze wel kan doen is haar testament zodanig wijzigen dat (een deel) van haar erfenis naar haar kant van de familie gaat. Iets wat in verhouding staat tot wat zij gaat erven. Dan is alles gevoelsmatig rechtgetrokken lijkt mij.
zaterdag 16 maart 2024 om 00:18
Het gaat er TO niet om dat ze in die villa wil kunnen blijven wonen, het gaat haar erom dat ze in hun gezamenlijke thuis kan blijven wonen, op de plek waar ze samen leefden en samen herinneringen hebben gemaakt. Het gaat niet om de monetaire waarde, maar om de emotionele waarde. Het gevoel van een echt thuis hebben is heel belangrijk, wanneer je weet dat je weg moet op het moment dat je partner overlijdt(ook al is het 'pas' 2 jaar na het overlijden) leef je constant met de wetenschap dat het enkel tijdelijk is en dus niet echt thuis.
zaterdag 16 maart 2024 om 06:03
Dat is gewoon de realiteit van het leven. Ik werk in de thuiszorg en heel erg weinig mensen sterven in het huis waar ze hun hele leven hebben doorgebracht. Ik zie echt het probleem niet. Het was om te beginnen al niet 'haar' huis.m-april schreef: ↑16-03-2024 00:18Het gaat er TO niet om dat ze in die villa wil kunnen blijven wonen, het gaat haar erom dat ze in hun gezamenlijke thuis kan blijven wonen, op de plek waar ze samen leefden en samen herinneringen hebben gemaakt. Het gaat niet om de monetaire waarde, maar om de emotionele waarde. Het gevoel van een echt thuis hebben is heel belangrijk, wanneer je weet dat je weg moet op het moment dat je partner overlijdt(ook al is het 'pas' 2 jaar na het overlijden) leef je constant met de wetenschap dat het enkel tijdelijk is en dus niet echt thuis.
Ik vind TO verwend en nooit tevreden. Ook hoe ze over zijn kinderen praat, ze is jaloers op zijn dochters. Ze heeft er zelf voor gekozen om in een financieel ongelijkwaardige relatie te stappen. Het vermogen was er al voor zij haar intrede deed. Ze mag hier royaal van mee genieten en wanneer manlief komt te overlijden krijgt ze en bedrag waar ze makkelijk een prachtig eigen huis van kan kopen. En ze is nog niet content.
Mocht ik de man zijn dan zou mijn liefde serieus bekoelen.
Ik woon in mijn eigen huis. Dat is later voor mijn kind. Ongeacht wie er intussen in mijn leven komt en of die hier komt wonen of niet.
Hoe onrealistisch om te denken dat je in het huis waar je op dit moment woont, heel je leven zal wonen.
zaterdag 16 maart 2024 om 06:16
Eens. Sowieso is een relatie met iemand met kinderen anders dan met iemand die ze niet heeft. Dan heb je een gedeelde plek.Attraverso schreef: ↑16-03-2024 06:03Dat is gewoon de realiteit van het leven. Ik werk in de thuiszorg en heel erg weinig mensen sterven in het huis waar ze hun hele leven hebben doorgebracht. Ik zie echt het probleem niet. Het was om te beginnen al niet 'haar' huis.
Ik vind TO verwend en nooit tevreden. Ook hoe ze over zijn kinderen praat, ze is jaloers op zijn dochters. Ze heeft er zelf voor gekozen om in een financieel ongelijkwaardige relatie te stappen. Het vermogen was er al voor zij haar intrede deed. Ze mag hier royaal van mee genieten en wanneer manlief komt te overlijden krijgt ze en bedrag waar ze makkelijk een prachtig eigen huis van kan kopen. En ze is nog niet content.
Mocht ik de man zijn dan zou mijn liefde serieus bekoelen.
Ik woon in mijn eigen huis. Dat is later voor mijn kind. Ongeacht wie er intussen in mijn leven komt en of die hier komt wonen of niet.
Hoe onrealistisch om te denken dat je in het huis waar je op dit moment woont, heel je leven zal wonen.
Genoeg ellende en verdriet gezien bij kinderen omdat vader of moeder de nieuwe partner ( soms echt net in hun leven) alles naliet. En ja dat mag, maar ik vind het niet kloppen.
Waarom dan gaan samenwonen als je er zo in staat als to? En to, jij mag zelf bepalen waar jouw erfenis heen gaat.
Mijn huis gaat ook naar mijn kinderen, niemand die daar tussen komt. Mijn vriend is verantwoordelijk voor zijn eigen hachje.
zaterdag 16 maart 2024 om 07:03
Haar eigen koophuis heeft ze weg gedaan toen ze luxer kon gaan wonen. Ze hecht dus blijkbaar zelf geen emotionele waarde aan wat ze zelf had opgebouwd. Ze hecht dus vooral aan de luxe nu die door een ander is opgebouwd.m-april schreef: ↑16-03-2024 00:18Het gaat er TO niet om dat ze in die villa wil kunnen blijven wonen, het gaat haar erom dat ze in hun gezamenlijke thuis kan blijven wonen, op de plek waar ze samen leefden en samen herinneringen hebben gemaakt. Het gaat niet om de monetaire waarde, maar om de emotionele waarde. Het gevoel van een echt thuis hebben is heel belangrijk, wanneer je weet dat je weg moet op het moment dat je partner overlijdt(ook al is het 'pas' 2 jaar na het overlijden) leef je constant met de wetenschap dat het enkel tijdelijk is en dus niet echt thuis.
zaterdag 16 maart 2024 om 07:23
Ik weet niet hoe het in jou relatie gaat, maar bij ons zijn dit gezamenlijke beslissingen. In TO’s geval bepaalt haar partner, terwijl die totaal niet van TO’s pensioen afhankelijk is. De regeling is op zichzelf niet slecht, maar relatie is wel ongelijkwaardig. Als daar vervolgens niet over gepraat kan worden, als je partner ‘denigrerend doen over mijn financiële situatie’, zou ik daar geen zin meer in hebben, ik denk dat dit TO’s minderwaardigheidsgevoelens alleen maar versterkt.
zaterdag 16 maart 2024 om 07:34
__appelbloesem__ schreef: ↑16-03-2024 07:23Ik weet niet hoe het in jou relatie gaat, maar bij ons zijn dit gezamenlijke beslissingen. In TO’s geval bepaalt haar partner, terwijl die totaal niet van TO’s pensioen afhankelijk is. De regeling is op zichzelf niet slecht, maar relatie is wel ongelijkwaardig. Als daar vervolgens niet over gepraat kan worden, als je partner ‘denigrerend doen over mijn financiële situatie’, zou ik daar geen zin meer in hebben, ik denk dat dit TO’s minderwaardigheidsgevoelens alleen maar versterkt.
Of is dat laatste slechts een interpretatie van haar? Net zoals het gevoeld dat ze heeft niet goed genoeg te zijn of te weinig te betekenen?
Ik denk dat TO er verstandig aan doet om aan haar eigenwaarde te gaan werken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
