Relaties
alle pijlers
Realitycheck 2.0 nodig: Financiën
vrijdag 15 maart 2024 om 10:02
Hallo allemaal,
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
Op 28-07-2019 heb ik al een topic hier geplaatst: Realitycheck nodig: Financiën.
Ik weet niet of ik een link kan plaatsen of deze omhoog kan halen, maar de situatie gaat hier dus op door. Sorry voor het lange verhaal, maar ik vind het erg lastig het kort en bondig uit te leggen..
Intussen ruim 8 jaar een relatie met mijn partner, hij is 13 jaar ouder en heeft 2 volwassen dochters. Ik heb geen kinderen. We hebben het fijn met elkaar en ik ben gelukkig, en ik denk mijn partner ook. Ik ben een prater en een enorme overdenker, te erge overdenker (ook door een 'label' wat ik heb). Ik probeer dit zo goed mogelijk onder controle te houden maar vind het soms lastig en dit kan wel zijn weerslag hebben op de relatie. Mijn partner gaat hier heel fijn mee om gelukkig.
Mijn vriend is alles behalve een prater, vind dit heel lastig en heeft dit absoluut niet van thuis meegekregen. Hij is erg zakelijk en slaat juist dicht bij moeilijke gesprekken. Ondanks deze verschillen hebben we hier toch een fijne middenweg in gevonden.
Financiëel is er een behoorlijk verschil tussen ons. Mijn partner komt uit een erg vermogend gezin en werkt mee in het familiebedrijf. Ik heb het ook leuk voor elkaar, fijne baan en een mooi spaarcentje, maar niet te vergelijken met zijn situatie.
We wonen intussen ongeveer 5 jaar samen in zijn huis. een grote villa die ik nooit of te nimmer zou kunnen betalen. Ik draag elke maand een kleine bijdrage bij zodat ik zelf ook goed kan sparen en zo wat op kan bouwen. mijn partner is royaal met dingen betalen, etentjes etc. maar uit mezelf zorg ik dat het meestal gewoon 50/50 is, maar hij vind het wel fijn om extra dingen voor en met mij te kunnen doen.
Ik had een koopwoning die ik heb verkocht toen we samen gingen wonen, en we hebben toen een samenlevingscontract op laten maken met een testament. Als er iets met mijn partner gebeurd mag ik nog 2 jaar blijven wonen en krijg ik een ruim bedrag (ongeveer 5 X mijn 'vermogen') zodat ik hypotheekvrij een huis zou kunnen kopen. Ik krijg ook de inboedel.
Een mooie royale regeling en mijn partner stond er zo'n beetje op dat hij mijn erfgenaam zou zijn omdat hij de verhoudingen anders wel scheef vond. Ik ben hiermee akkoord gegaan.
En toch... Het zit me niet lekker.
Toen we net samen gingen wonen vond ik het een mooie regeling maar ik merk dat met de jaren ik toch graag samen iets op zou willen bouwen, of in de woning waar we samen ons leven hebben zou mogen blijven wonen.
Een van zijn dochters woont samen en de andere zit in het buitenland, als zij terugkomt gaat ze ook in het familiebedrijf werken en partner is al aan het kijken voor een mooi huis voor haar.
Ik vind dit een erg lastig onderwerp omdat het zo'n gevoelskwestie is, en ik het niet met veel mensen durf en wil bespreken omdat het ook een prive kwestie voor mijn partner is.
Maar ik weet dus niet wat ik met mijn gedachten aan moet en ik merk dat ze steeds negatiever zijn geworden.
Ik heb hier wel met mijn partner over gesproken maar dat gaat zeer moeizaam, hij slaat dicht, word nukkig, vind dat ik niks te klagen heb met deze regeling.
Als ik opper samen iets te kopen kan hij best denigrerend doen over mijn financiële situatie (vind ik) waardoor ik het gevoel krijg dat ik overkom als een golddigger die in zijn villa wil blijven wonen en zelf niks heeft. (mijn gedachten)
Ik heb dit dus laatst na jaren nog een keer aangehaald en dat verliep echt niet fijn, we konden er gewoon niet over praten.
De scheiding met zijn ex is in financiëel opzicht heel vervelend en oneerlijk gelopen (volgens hem) dus dat zal zeker ook zijn weerslag hebben ons verhaal.
Maar goed, partner zegt er vooral zakelijk tegenaan te kijken en dat we het er nog weleens over hebben en that's it...
En ik weet dus niet in hoeverre mijn gedachten waarheid zijn.
en ik vind het verschrikkelijk om te zeggen, maar ik ben denk ik ook een beetje jaloers op zijn dochters. dat ze het, dankzij de familie en met name mijn partner, zo goed voor elkaar hebben. Mooie huizen, hoeven zich niet druk te maken over de toekomst. en dat ik dus de sleutel van het huis waar partner en ik samen ons leven hebben alsnog bij hun in moet leveren. Het gevoel dat ik er niet echt bij hoor, maar aan de zijlijn mee mag kijken.
mijn partner vind de regeling die we nou hebben goed omdat er geen gezeur van komt, het onderhoud van het huis te hoog gaat zijn voor mij en het huis eigenlijk ook te groot is om alleen te wonen.
Maar dat verdomde gevoel.
Ik kan overigens wel goed mijn zijn dochters opschieten. we lopen de deur niet plat bij elkaar maar het contact is gewoon fijn. Ook met de rest van zijn familie, en andersom met mijn familie ook.
en ik kom er NIET uit met mijn gedachten.
ik zou willen dat ik het luchtig kon bekijken, we hebben het goed, we hebben het goed geregeld mocht er iets gebeuren en dat ik gewoon blij kan zijn met hoe het gaat.
MAAR
In mijn hoofd ben ik zo boos.. Denk ik dat ik niet belangrijk genoeg ben voor hem, dat ik er niet echt bij hoor etc.. etc.. etc..
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe anderen over deze situatie/regeling denken. Gaan mijn gedachten en gevoel met me aan de haal? Is dit een fijne regeling of is mijn gevoel goed te snappen. Ik weet uiteraard dat alleen wij hier samen uit kunnen komen wat voor ons goed voelt. Maar ik zou het toch fijn vinden wat meningen van anderen te horen..
zaterdag 16 maart 2024 om 07:45
Ja dat laatste is sowieso een goed plan, aangezien TO haar eigen gevoel niet vertrouwt. Het kan ook dat haar gevoel gewoon klopt he, dat hij inderdaad denigrerend doet tegen haar, en haar het gevoel geeft dat zij weinig te betekenen heeft.MrsMorrison schreef: ↑16-03-2024 07:34Of is dat laatste slechts een interpretatie van haar? Net zoals het gevoeld dat ze heeft niet goed genoeg te zijn of te weinig te betekenen?
Ik denk dat TO er verstandig aan doet om aan haar eigenwaarde te gaan werken.
zaterdag 16 maart 2024 om 07:58
Wat zij als 'denigrerend' ziet is eigenlijk gewoon dat die man beschermt wat hij al had opgebouwd voor zij in het spel kwam, de kinderen, zijn vermogen. Ze geniet zeer ruim mee van wat hij had opgebouwd voor zij er was. Ook nadat hij zal overlijden. Hij heeft ook kinderen.__appelbloesem__ schreef: ↑16-03-2024 07:23Ik weet niet hoe het in jou relatie gaat, maar bij ons zijn dit gezamenlijke beslissingen. In TO’s geval bepaalt haar partner, terwijl die totaal niet van TO’s pensioen afhankelijk is. De regeling is op zichzelf niet slecht, maar relatie is wel ongelijkwaardig. Als daar vervolgens niet over gepraat kan worden, als je partner ‘denigrerend doen over mijn financiële situatie’, zou ik daar geen zin meer in hebben, ik denk dat dit TO’s minderwaardigheidsgevoelens alleen maar versterkt.
To is bewust in een bestaand gezin gestapt. Een man met kinderen en groot vermogen, een rugzak. Dat kan nooit gelijkwaardig zijn.
Wat zij wil kan je enkel bekomen als je samen onderaan start, dan kan je een gelijkwaardige relatie opbouwen.
Ze wil van alles het beste. Nooit content. Terwijl ze heel erg tevreden zou moeten zijn en in een zeer gunstige positie zit.
attraverso wijzigde dit bericht op 16-03-2024 08:02
4.14% gewijzigd
zaterdag 16 maart 2024 om 08:02
Het vervelende is dat geld wel wat doet met je eigenwaarde. Ik heb zelf een tijd gehad dat binnen mijn relatie de financiën ongelijk waren verdeeld. In mijn geval niet omdat partner zo vermogend was, maar omdat ik zelf geen inkomen had. Dat deed iets met mijn zelfvertrouwen, dat ik het gevoel had niets bij te dragen en afhankelijk van hem te zijn. Mijn partner zei er niets negatiefs over, het was mijn eigen gevoel. Zou dat bij To ook niet aan de hand zijn?
Daarom zeg ik tegen TO: tel je zegeningen. Wees trots op je eigen inkomsten, tevreden over je spaargeld en knijp in je handjes dat je de zekerheid hebt van een woning.
Daarom zeg ik tegen TO: tel je zegeningen. Wees trots op je eigen inkomsten, tevreden over je spaargeld en knijp in je handjes dat je de zekerheid hebt van een woning.
zaterdag 16 maart 2024 om 08:20
Partner is bereid TO geld voor een koophuis na te laten, geld wat dus niet meer naar zijn kinderen kan.__appelbloesem__ schreef: ↑16-03-2024 07:23Ik weet niet hoe het in jou relatie gaat, maar bij ons zijn dit gezamenlijke beslissingen. In TO’s geval bepaalt haar partner, terwijl die totaal niet van TO’s pensioen afhankelijk is. De regeling is op zichzelf niet slecht, maar relatie is wel ongelijkwaardig. Als daar vervolgens niet over gepraat kan worden, als je partner ‘denigrerend doen over mijn financiële situatie’, zou ik daar geen zin meer in hebben, ik denk dat dit TO’s minderwaardigheidsgevoelens alleen maar versterkt.
Stel dat TO 100.000 euro overwaarde gecasht heeft op haar huis en partner wil daar 5 ton van maken mocht hij wegvallen, dan is dat een zeer royale deal.
En TO zou dan gaan miepen over dat haar eigen ene ton ten gunste van haar partner zou komen bij haar vroegtijdig overlijden terwijl zijzelf geen kinderen heeft om aan na te laten?
Het moet wel van 2 kanten komen. Als TO zou zeggen dat ze de helft van haar eigen vermogen aan haar broer of nicht wil nalaten, staat het haar partner vrij om zijn nalatenschap aan haar ook te halveren natuurlijk.
zaterdag 16 maart 2024 om 08:53
Helemaal mee eens. Plus dat dit allemaal over een hypothetische situatie gaat die mogelijk niet eens gaat plaatsvinden. Hoe zonde om daar een verder fijne relatie door te laten verpesten.MrsMorrison schreef: ↑15-03-2024 23:53Daarnaast vind ik het een beetje gek dat TO haar belangrijk zijn of goed genoeg gevoel koppelt aan de erfenis en dus aan het geld. Wat in feite van haar partner is.
Ik denk dat ze er veel meer aan heeft om met dat gevoel, het gemis van eigenwaarde, aan de slag kan gaan dan energie te verspillen in een zakelijke regeling omtrent een erfenis waar ze geen recht op heeft en waar ze al een aanzienlijk deel van gaat ontvangen.
In mijn ogen bekijk je het dan te materialistisch en vergeet je waar het dus wel om gaat namelijk het gelukkig zijn in het hier en nu en liefde voor elkaar voelen en genieten. Want ik lees nergens in de OP dat partner TO benadeelt verder.
Wat ze wel kan doen is haar testament zodanig wijzigen dat (een deel) van haar erfenis naar haar kant van de familie gaat. Iets wat in verhouding staat tot wat zij gaat erven. Dan is alles gevoelsmatig rechtgetrokken lijkt mij.
zaterdag 16 maart 2024 om 09:09
De meest verstandige weduwen die ik ken zijn degenen die binnen een paar jaar na het overlijden van hun man het grote huis hebben verkocht, en die nu heel comfortabel hun verdere leven in een mooi appartement wonen. Zonder hoge kosten en zonder veel onderhoud. Ik ken er zelfs eentje die lekker is gaan huren zodat ze helemaal nergens meer over na hoeft te denken.
Je wil als oudere vrouw van 70+ echt niet in je eentje de verantwoordelijkheid over een groot huis, dus waarom zou je er überhaupt willen blijven wonen zonder je man? Ik denk dat TO echt aan haar gevoel voor eigenwaarde moet gaan werken en de regeling moet gaan zien voor wat het is: een goede regeling voor iedereen. Ik zou in haar geval overigens wel overwegen een deel van mijn vermogen na te laten aan siblings, want haar man heeft het zo te horen niet nodig.
Je wil als oudere vrouw van 70+ echt niet in je eentje de verantwoordelijkheid over een groot huis, dus waarom zou je er überhaupt willen blijven wonen zonder je man? Ik denk dat TO echt aan haar gevoel voor eigenwaarde moet gaan werken en de regeling moet gaan zien voor wat het is: een goede regeling voor iedereen. Ik zou in haar geval overigens wel overwegen een deel van mijn vermogen na te laten aan siblings, want haar man heeft het zo te horen niet nodig.
zaterdag 16 maart 2024 om 09:12
Hij heeft het dan wel niet nodig, maar het moet wel van 2 kanten komen wil TO niet als golddigger gezien worden.Stientje schreef: ↑16-03-2024 09:09De meest verstandige weduwen die ik ken zijn degenen die binnen een paar jaar na het overlijden van hun man het grote huis hebben verkocht, en die nu heel comfortabel hun verdere leven in een mooi appartement wonen. Zonder hoge kosten en zonder veel onderhoud. Ik ken er zelfs eentje die lekker is gaan huren zodat ze helemaal nergens meer over na hoeft te denken.
Je wil als oudere vrouw van 70+ echt niet in je eentje de verantwoordelijkheid over een groot huis, dus waarom zou je er überhaupt willen blijven wonen zonder je man? Ik denk dat TO echt aan haar gevoel voor eigenwaarde moet gaan werken en de regeling moet gaan zien voor wat het is: een goede regeling voor iedereen. Ik zou in haar geval overigens wel overwegen een deel van mijn vermogen na te laten aan siblings, want haar man heeft het zo te horen niet nodig.
zaterdag 16 maart 2024 om 09:41
Ik ben echt in shock dat zoveel vrouwen dit een goede regeling vinden waar TO maar blij mee moet zijn. Ik vind de manier waarop deze man wordt opgehemeld omdat hij het zogezegd voor z’n kinderen doet ook totaal niet gepast. Er is geen sprake van een gelijkwaardige relatie en TO voelt dat prima aan. Dat heeft niks met haar eigenwaarde te maken, die is juist prima anders zou ze deze reactie niet hebben.
zaterdag 16 maart 2024 om 09:42
Ze moet helemaal niets, ik snap gewoon probleem niet van TO. En niemand hemelt op.
Het is normaal als een ouder met kinderen ook aan de kinderen denkt. Hij heeft aan zijn vriendin gedacht, aan zijn kinderen en iemand met een bedrijf ook daar aan denkt, deze man heeft voor alle partijen een redelijke oplossing bedacht.
Je moet niet zo overdrijven.
Het is normaal als een ouder met kinderen ook aan de kinderen denkt. Hij heeft aan zijn vriendin gedacht, aan zijn kinderen en iemand met een bedrijf ook daar aan denkt, deze man heeft voor alle partijen een redelijke oplossing bedacht.
Je moet niet zo overdrijven.
zaterdag 16 maart 2024 om 09:44
Deze man heeft helemaal niet voor alle partijen een redelijke oplossing bedacht. Dat is nu net het hele punt. Bizar dat je dat niet ziet.Lucifee2024 schreef: ↑16-03-2024 09:42Ze moet helemaal niets, ik snap gewoon probleem niet van TO. En niemand hemelt op.
Het is normaal als een ouder met kinderen ook aan de kinderen denkt. En iemand met een bedrijf ook daar aan denkt, deze man heeft voor alle partijen een redelijke oplossing bedacht.
Je moet niet zo overdrijven.
Mijn relatie zou het niet zijn. Nog los van de regeling, alleen al het feit dat hij het in z’n eentje bedenkt en gewoon meedeelt is al teken aan de wand. Dat heeft helemaal niks met die kinderen te maken.
zaterdag 16 maart 2024 om 09:50
Nee? Leg eens uit dan? Of vind jij, als je al kinderen en een bedrijf hebt wanneer je je nieuwe partner leert kennen, hij/zij dan daarover moet meebeslissen in hoeverre hij/zij daar recht op heeft? Het gaat niet over vermogen dat ze samen hebben opgebouwd. Het gaat over een familiebedrijf, zijn familie, zijn vermogen. Waar zij een hele hap van krijgt.Eventjes schreef: ↑16-03-2024 09:44Deze man heeft helemaal niet voor alle partijen een redelijke oplossing bedacht. Dat is nu net het hele punt. Bizar dat je dat niet ziet.
Mijn relatie zou het niet zijn. Nog los van de regeling, alleen al het feit dat hij het in z’n eentje bedenkt en gewoon meedeelt is al teken aan de wand. Dat heeft helemaal niks met die kinderen te maken.
zaterdag 16 maart 2024 om 09:52
Deze man neemt grote beslissingen over de toekomst zonder dat in samenspraak met z’n partner te doen. Waar zie jij dan de gelijkwaardigheid?
Stel nou dat het niet om een villa zou gaan maar om zijn 3 kamer flat. Moest TO van jou dan nog steeds zo dankbaar zijn?
Natuurlijk moet de nieuwe partner meebeslissen! Daar ben je toch partners voor? Waar is je relatie anders op gebaseerd?
Stel nou dat het niet om een villa zou gaan maar om zijn 3 kamer flat. Moest TO van jou dan nog steeds zo dankbaar zijn?
Natuurlijk moet de nieuwe partner meebeslissen! Daar ben je toch partners voor? Waar is je relatie anders op gebaseerd?
zaterdag 16 maart 2024 om 09:54
Eventjes schreef: ↑16-03-2024 09:41Ik ben echt in shock dat zoveel vrouwen dit een goede regeling vinden waar TO maar blij mee moet zijn. Ik vind de manier waarop deze man wordt opgehemeld omdat hij het zogezegd voor z’n kinderen doet ook totaal niet gepast. Er is geen sprake van een gelijkwaardige relatie en TO voelt dat prima aan. Dat heeft niks met haar eigenwaarde te maken, die is juist prima anders zou ze deze reactie niet hebben.
Ik ben zelf een gescheiden moeder met een nieuwe partner die ook kinderen heeft uit een vorige relatie en bekijk het puur en alleen vanuit dat perspectief. Heeft niets met ophemelen of geen gelijkwaardigheid te maken.
Ik maak overigens dit soort beslissingen ook gewoon zelf zonder dat mijn partner daar perse over meebeslist. Het gaat om mijn vermogen, dat ik zelf door erfenis en werk heb vergaard voor ik hem leerde kennen. Andersom precies hetzelfde hoor.
zaterdag 16 maart 2024 om 10:00
Dus in feite zeg je: ik wil mijn leven met je delen maar ik betrek je niet bij mijn vermogen. Want je bent bang dat hij iets van je afpakt of zo?
zaterdag 16 maart 2024 om 10:01
En hoe zou je dit dan gelijkwaardig willen maken? Moet zij meer verdienen of hij uit zijn bedrijf stappen? Moet hij 10 jaar jonger worden of zij 10 jaar carrière uit een hoge hoed goochelen? Moeten we maar even vergeten dat hij al kinderen heeft opgevoed tot volwassen mensen?
Natuurlijk is dit niet gelijkwaardig, maar het is wat het is. Er is verschil in leeftijd, inkomen en familiebanden. We zijn niet allemaal getrouwd met de buurjongen die we kennen sinds de kleuterschool.
Wat voor oplossing zie jij?
zaterdag 16 maart 2024 om 10:02
Als je bij elkaar komt en al een heel leven achter de rug hebt dan stap je heel anders in dan wanneer je allebei net 20 bent en nog een leven moet opbouwen.Eventjes schreef: ↑16-03-2024 09:52Deze man neemt grote beslissingen over de toekomst zonder dat in samenspraak met z’n partner te doen. Waar zie jij dan de gelijkwaardigheid?
Stel nou dat het niet om een villa zou gaan maar om zijn 3 kamer flat. Moest TO van jou dan nog steeds zo dankbaar zijn?
Natuurlijk moet de nieuwe partner meebeslissen! Daar ben je toch partners voor? Waar is je relatie anders op gebaseerd?
Ik ben ook samen met een man die veel vermogen heeft en ik niet. Ik geef gewoon mn eigen huis niet op als er niet iets fatsoenlijks op tafel zou liggen. Maar hij zou nooit zijn bedrijf in gevaar brengen door welke regeling dan ook. Ook kinderen gaan altijd voor op nieuwe partners. Hoe zuur als je vader overlijd en jij nog jaren als kind vastzit aan de zure stiefmoeder die het vermogen beheerd.
Ik lees hier een meer dan prima regeling. Wel wat zakelijk en dat kan voor sommige mensen kil overkomen. Dat je nu niet ineens de regels kan veranderen, dat snap ik ook. Je bent hiermee akkoord gegaan toen je je huis verkocht en bij hem introk. Daarmee heb je een deel van je vrijheid en je vangnet opgegeven en in zijn handen gelegd.
Wellicht is het een idee om nu al te kijken voor een ander huis, huizen worden alleen maar duurder en dat als investering te verhuren of gewoon te gebruiken om jezelf in terug te trekken? Je hebt veel tijd voor jezelf nodig schrijf je, dus misschien is dat gewoon wel een fijne stap.
En als het geld toch tegen de plinten aanklotst, moet een huisje ook wel lukken.
zaterdag 16 maart 2024 om 10:02
Is daar een vaststaande definitie voor dan?Eventjes schreef: ↑16-03-2024 09:41Ik ben echt in shock dat zoveel vrouwen dit een goede regeling vinden waar TO maar blij mee moet zijn. Ik vind de manier waarop deze man wordt opgehemeld omdat hij het zogezegd voor z’n kinderen doet ook totaal niet gepast. Er is geen sprake van een gelijkwaardige relatie en TO voelt dat prima aan. Dat heeft niks met haar eigenwaarde te maken, die is juist prima anders zou ze deze reactie niet hebben.
zaterdag 16 maart 2024 om 10:03
Ze had ook haar eigen huis aan kunnen houden en blijven latten. Het zal financieel nooit gelijkwaardig worden tenzij TO de Staatsloterij jackpot een keer binnen weet te halen.Eventjes schreef: ↑16-03-2024 09:41Ik ben echt in shock dat zoveel vrouwen dit een goede regeling vinden waar TO maar blij mee moet zijn. Ik vind de manier waarop deze man wordt opgehemeld omdat hij het zogezegd voor z’n kinderen doet ook totaal niet gepast. Er is geen sprake van een gelijkwaardige relatie en TO voelt dat prima aan. Dat heeft niks met haar eigenwaarde te maken, die is juist prima anders zou ze deze reactie niet hebben.
zaterdag 16 maart 2024 om 10:05
Het heeft niks te maken met leeftijd, kinderen of eigen bedrijf. Het gaat erom dat hij haar niet betrekt, dat ze niet samen beslissen. Daar zit de ongelijkwaardigheid. Hij behandelt haar niet als een gelijkwaardige gesprekspartner. Hij beslist voor haar. Hij plaatst zichzelf boven haar omdat hij voor haar invult wat voor haar het beste is, zonder naar haar te luisteren. Dat is het probleem. TO’s probleem gaat niet over geld.xynix schreef: ↑16-03-2024 10:01En hoe zou je dit dan gelijkwaardig willen maken? Moet zij meer verdienen of hij uit zijn bedrijf stappen? Moet hij 10 jaar jonger worden of zij 10 jaar carrière uit een hoge hoed goochelen? Moeten we maar even vergeten dat hij al kinderen heeft opgevoed tot volwassen mensen?
Natuurlijk is dit niet gelijkwaardig, maar het is wat het is. Er is verschil in leeftijd, inkomen en familiebanden. We zijn niet allemaal getrouwd met de buurjongen die we kennen sinds de kleuterschool.
Wat voor oplossing zie jij?
zaterdag 16 maart 2024 om 10:06
Je kunt heel goed een gelijkwaardige relatie hebben met ongelijkwaardig vermogen. Gelijkwaardigheid gaat namelijk over hoe je met elkaar omgaat.
zaterdag 16 maart 2024 om 10:07
Het is de realiteit dat meer dan 30% van relaties stranden. Je gaat je familiebezit en bedrijf toch niet op het spel zetten voor zoiets onzekers als een relatie? Zeker niet een tweede relatie na een relatie waaruit kinderen/stamhouder/erfgenamen zijn voortgekomen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
