Relaties
alle pijlers
Sinterklaas met familie
zondag 22 september 2024 om 19:47
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
woensdag 2 oktober 2024 om 08:28
Toch denk ik dat het vooral een kwestie is van "niet weten hoe het dan loopt" en daarom maar voor de huidige situatie blijven kiezen. Opgroeien met een lamzak van een vader en een moeder die daar continu boos en gefrustreerd over is, lijkt me ook nogal heftig en zijn weerslag hebben op de kinderen. Misschien is er in bepaalde gevallen juist wel wat voor te zegge om kinderen de helft van de tijd rust en ontspanning te bieden en de andere helft een huishouden waarin steken vallen, in plaats van het alternatief dat je biedt als je bij elkaar blijft? Wie zal het zeggen? Ik kan het niet tegen elkaar afwegen, maar dat geldt ook voor degene die voor de keuze staat om al dan niet te scheiden. Ik zou er in ieder geval niet aan willen dat blijven in dit soort gevallen altijd het juiste is.
woensdag 2 oktober 2024 om 08:56
stokbootje schreef: ↑01-10-2024 23:17Complimenten voor jou in ieder geval dat je met hem in gesprek blijft, en dat jullie je niet ingraven in teleurstelling en nukkig zijn. Maar ook goed om te lezen dat je nu echt voor jezelf opkomt, dat je niet slikt alles wat hij zegt slikt voor zoete koek.
Het klinkt wel alsof hij nog vooral aan het verdedigen is, in plaats van luisteren. Maar ik hoop dat we toch het een en ander bij hem binnen komt.
Soms landt het uiteindelijk wel, niet elke lamzak kan nooit meer veranderen. Soms lukt het wel om samen een betere balans te vinden.
Maar gaat nooit meteen, zelfs als iemand het wel ineens doorheeft en begrijpt, sommige denkwijzes en gedrag zit er in gebakken.
Goed zo TO, blijven praten en elke situatie waar hij zich weer gaat drukken, meteen bespreken.
woensdag 2 oktober 2024 om 09:27
Is het een situatie waarin hij zegt dat je te hoge eisen hebt en zijn handen er van af trekt? Of zegt hij dat jij te hoge eisen hebt maar spant hij zich wel in om tot een compromis te komen waarin jullie je allebei kunnen vinden en waarin jullie allebei een deel van het werk op je nemen?stokbootje schreef: ↑01-10-2024 18:13Ja, dat is wel waar.
Volgens hem zit het verschil erin dat ik met het huishouden gewoon hoge eisen heb. Dus dat hij de 'echt nodige taken' wel zou doen, met een kind.
Het hebben van verschillende ‘eisen’ lijkt me an sich geen reden om dan maar niks te doen. Dus als het eerste het geval is: dit gaat waarschijnlijk niet veranderen. Als het tweede het geval is dan kun je samen een heel eind komen denk ik.
woensdag 2 oktober 2024 om 10:34
In mijn voorbeeld (mijn vader) wordt er tegenwoordig echt wel ingegrepen als je kinderen hebt waar je een slechte dronk bij hebt, zodat je kinderen het huis uit vluchten. Of een ouder die je in de steek laat, door gewoon weg te gaan en niet thuis te komen. Dan heb je als andere ouder heel veel troeven in handen en worden de bezoekjes met pa onder toezicht gesteld. Dat was in mijn tijd niet of althans, mijn moeder deed er niks mee. Ik denk dat je als ouder nog veel kunt als de situatie écht onveilig is. En onveilig is voornl. heel onvoorspelbaar gedrag. Want op voorspelbaar gedrag kun je maatregelen nemen.meisje85 schreef: ↑02-10-2024 08:28Toch denk ik dat het vooral een kwestie is van "niet weten hoe het dan loopt" en daarom maar voor de huidige situatie blijven kiezen. Opgroeien met een lamzak van een vader en een moeder die daar continu boos en gefrustreerd over is, lijkt me ook nogal heftig en zijn weerslag hebben op de kinderen. Misschien is er in bepaalde gevallen juist wel wat voor te zegge om kinderen de helft van de tijd rust en ontspanning te bieden en de andere helft een huishouden waarin steken vallen, in plaats van het alternatief dat je biedt als je bij elkaar blijft? Wie zal het zeggen? Ik kan het niet tegen elkaar afwegen, maar dat geldt ook voor degene die voor de keuze staat om al dan niet te scheiden. Ik zou er in ieder geval niet aan willen dat blijven in dit soort gevallen altijd het juiste is.
Misschien zijn veel vrouwen bang om er instanties bij te betrekken, omdat ze dan liever de goede vrede bewaren? Maar reken maar dat een kind niet per se beter af is als het in een thuissituatie opgroeit, waarin het continue onveilig is, een gespannen sfeer hangt, het op eieren moet lopen omdat papa anders boos wordt op mama of andersom.
woensdag 2 oktober 2024 om 12:47
Ja dat is zeker een rode vlag! En neem je de managersrol ook op je?stokbootje schreef: ↑01-10-2024 18:08Zonder dit topic te willen kapen: zijn er dingen die volgens jullie al rode vlaggen zijn, voordat er kinderen zijn, die dit soort mannengedrag voorspellen?
Ik lees alles mee in dit topic, want het maakt me een beetje angstig voor mijn eigen situatie.. mijn vriend is iemand die ook heel vaak herinnert moet worden aan huishoudelijke taken, en die mij met liefde over alles de manager laat zijn (behalve als ik hem vertel hoe hij iets moet doen, dan is hij boos omdat ik teveel kritiek lever). We hebben nog geen kinderen, maar die wil ik wel. Hij zegt dat hij zonder problemen 50% van de zorg op zich zou nemen, maar dat zeiden die van jullie misschien ook wel?
woensdag 2 oktober 2024 om 14:05
Dit is een leuke vraag en goed dat je erover nadenkt, dat scheelt misschien wel ellende achteraf. Dit zijn wel echt de dingen die je goed moet bespreken en een antwoord als 'dat zien we wel als het zover is' is niet toereikendstokbootje schreef: ↑01-10-2024 18:08Zonder dit topic te willen kapen: zijn er dingen die volgens jullie al rode vlaggen zijn, voordat er kinderen zijn, die dit soort mannengedrag voorspellen?
Ik lees alles mee in dit topic, want het maakt me een beetje angstig voor mijn eigen situatie.. mijn vriend is iemand die ook heel vaak herinnert moet worden aan huishoudelijke taken, en die mij met liefde over alles de manager laat zijn (behalve als ik hem vertel hoe hij iets moet doen, dan is hij boos omdat ik teveel kritiek lever). We hebben nog geen kinderen, maar die wil ik wel. Hij zegt dat hij zonder problemen 50% van de zorg op zich zou nemen, maar dat zeiden die van jullie misschien ook wel?
-hoeveel uur willen jullie gaan werken als het kind er is? Allebei een dag minder is beter dan het anderhalfverdienmodel.
-hoe gaan jullie de opvang regelen en wie zoekt de contacten met de opvangorganisaties in de beurt, of wie vraagt de opa's en oma's en zorgt dat er goede afspraken komen
-wat zou je vriend doen als er een kind ziek is, qua werk?
-wat doet je vriend voor werk? Internationaal chauffeur, piloot, chirurg, boorplatformmedewerker zijn nu precies de beroepen waarbij zorg heel lastig te verdelen is. Als hij dat doet, wat wil hij veranderen?
-sowieso, hoe zijn de taken nu verdeelt en wie managet die taken?
-welke zorg ziet hij bij zo'n wurmpje voor zich? Flesje geven? Flesjes kopen, flesjes schoonmaken, kijken of er nog genoeg voeding op voorraad is? Luiers verschonen? Luiers kopen, kijken wanneer ze waar in de aanbieding zijn, vieze luiers in de container mikken, vochtige doekjes en sudocreme kopen, bij de drogist? De ondergekakte rompers schoonvegen en in de biotex zetten? Dat soort dingen is zoveel meer werk dan enkel de handeling op zich, en de hele regelatuur er rondom is het meeste werk. Probeer die dingen allemaal procesmatig aan te vliegen. Wat heb je nodig voor je tot handeling x komt, wat is naderhand nodig om weer klaar te zien tot de volgende ronde.
-Kijk dit filmpje: https://www.facebook.com/watch/?v=831716615369052
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 2 oktober 2024 om 14:21
ik denk dat dit topic toch juist duidelijk maakt dat dit soort gesprekken vooraf geen enkele zin heeft als je partner nu al geen verantwoordelijkheid neemt. Mannen zeggen wel dat ze dingen gaan doen, maar als het puntje bij paaltje komt blijken ze dat toch heel anders te zien.ninanoname schreef: ↑02-10-2024 14:05Dit is een leuke vraag en goed dat je erover nadenkt, dat scheelt misschien wel ellende achteraf. Dit zijn wel echt de dingen die je goed moet bespreken en een antwoord als 'dat zien we wel als het zover is' is niet toereikend
-hoeveel uur willen jullie gaan werken als het kind er is? Allebei een dag minder is beter dan het anderhalfverdienmodel.
-hoe gaan jullie de opvang regelen en wie zoekt de contacten met de opvangorganisaties in de beurt, of wie vraagt de opa's en oma's en zorgt dat er goede afspraken komen
-wat zou je vriend doen als er een kind ziek is, qua werk?
-wat doet je vriend voor werk? Internationaal chauffeur, piloot, chirurg, boorplatformmedewerker zijn nu precies de beroepen waarbij zorg heel lastig te verdelen is. Als hij dat doet, wat wil hij veranderen?
-sowieso, hoe zijn de taken nu verdeelt en wie managet die taken?
-welke zorg ziet hij bij zo'n wurmpje voor zich? Flesje geven? Flesjes kopen, flesjes schoonmaken, kijken of er nog genoeg voeding op voorraad is? Luiers verschonen? Luiers kopen, kijken wanneer ze waar in de aanbieding zijn, vieze luiers in de container mikken, vochtige doekjes en sudocreme kopen, bij de drogist? De ondergekakte rompers schoonvegen en in de biotex zetten? Dat soort dingen is zoveel meer werk dan enkel de handeling op zich, en de hele regelatuur er rondom is het meeste werk. Probeer die dingen allemaal procesmatig aan te vliegen. Wat heb je nodig voor je tot handeling x komt, wat is naderhand nodig om weer klaar te zien tot de volgende ronde.
-Kijk dit filmpje: https://www.facebook.com/watch/?v=831716615369052
En vooral het: ik wil best wat doen, je hoeft het alleen maar te vragen.
woensdag 2 oktober 2024 om 14:26
Ik denk ook dat het zo werkt en ben door dit topic nog blijer met mijn man dan ik al was!Mariejan schreef: ↑02-10-2024 14:21ik denk dat dit topic toch juist duidelijk maakt dat dit soort gesprekken vooraf geen enkele zin heeft als je partner nu al geen verantwoordelijkheid neemt. Mannen zeggen wel dat ze dingen gaan doen, maar als het puntje bij paaltje komt blijken ze dat toch heel anders te zien.
En vooral het: ik wil best wat doen, je hoeft het alleen maar te vragen.
Maar, erover praten samen maakt in elk geval duidelijk hoe haar vriend erover denkt en hoe hij die 50% zorg dan daadwerkelijk voor zich ziet. Daarom schrijf ik ook: probeer de processen te bespreken die leiden tot de luier verschonen/flesje geven/schoen en jas aantrekken en naar de opvang brengen. Dan weet zij in elk geval wat ze kan verwachten en weet hij ook wat er allemaal bij komt kijken.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 2 oktober 2024 om 14:26
Ik denk ook dat het zo werkt en ben door dit topic nog blijer met mijn man dan ik al was!Mariejan schreef: ↑02-10-2024 14:21ik denk dat dit topic toch juist duidelijk maakt dat dit soort gesprekken vooraf geen enkele zin heeft als je partner nu al geen verantwoordelijkheid neemt. Mannen zeggen wel dat ze dingen gaan doen, maar als het puntje bij paaltje komt blijken ze dat toch heel anders te zien.
En vooral het: ik wil best wat doen, je hoeft het alleen maar te vragen.
Maar, erover praten samen maakt in elk geval duidelijk hoe haar vriend erover denkt en hoe hij die 50% zorg dan daadwerkelijk voor zich ziet. Daarom schrijf ik ook: probeer de processen te bespreken die leiden tot de luier verschonen/flesje geven/schoen en jas aantrekken en naar de opvang brengen. Dan weet zij in elk geval wat ze kan verwachten en weet hij ook wat er allemaal bij komt kijken.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 2 oktober 2024 om 14:50
Een persoon die ik dat moet uitleggen is a priori geen relatiemateriaal voor mij. Ik leg toch ook niet uit dat je soepgroenten eerst moet wassen, dan moet snijden en dat pas daarna het kookproces begint.ninanoname schreef: ↑02-10-2024 14:26Ik denk ook dat het zo werkt en ben door dit topic nog blijer met mijn man dan ik al was!
Maar, erover praten samen maakt in elk geval duidelijk hoe haar vriend erover denkt en hoe hij die 50% zorg dan daadwerkelijk voor zich ziet. Daarom schrijf ik ook: probeer de processen te bespreken die leiden tot de luier verschonen/flesje geven/schoen en jas aantrekken en naar de opvang brengen. Dan weet zij in elk geval wat ze kan verwachten en weet hij ook wat er allemaal bij komt kijken.
Als de partner van Stokbootje nu al in de achteruit-leunmodus alle verantwoordelijkheid bij haar neerlegt en ook nog met de onderbouwing 'jouw standaard ligt hoger', dan zie ik het MET kinderen nog somberder in.
Geen woorden maar daden: Laat vóór ze aan kinderen beginnen maar zien dat ieder zijn of haar aandeel in het huishouden en de beslommeringen oppakt. Zonder dat er één de 'zeur' hoeft te zijn. Om tafel dus en taken verdelen/eigenaarschap geven. En dan blijkt in de praktijk of de partner van Stokbootje zijn aandeel inderdaad gaat leveren en blijft leveren en er dus fundamentele en duurzame veranderingen in zijn gedrag zijn.
woensdag 2 oktober 2024 om 15:06
Misschien kan je het al een beetje inschatten door te kijken hoe hij het nu doet als er bijvoorbeeld familie op bezoek komt, of als hij bij zijn familie is. Slaat hij zelf de boodschappen in, zet hij zelf de koffie, bedenkt hij zelf het eten en kookt hij, maakt hij voor ze langskomen even extra schoon uit zichzelf, helpt hij zonder gevraagd te worden bij ouders (ipv zich door moeder te laten bedienen bijvoorbeeld) etc.
Ik herken mezelf niet eens
woensdag 2 oktober 2024 om 15:15
Ik moet er ook niet aan denken! Zo blij met mijn schoonmoeder die dat haar zoon allemaal goed geleerd heeft!OlleGrieze schreef: ↑02-10-2024 14:50Een persoon die ik dat moet uitleggen is a priori geen relatiemateriaal voor mij. Ik leg toch ook niet uit dat je soepgroenten eerst moet wassen, dan moet snijden en dat pas daarna het kookproces begint.
Als de partner van Stokbootje nu al in de achteruit-leunmodus alle verantwoordelijkheid bij haar neerlegt en ook nog met de onderbouwing 'jouw standaard ligt hoger', dan zie ik het MET kinderen nog somberder in.
Geen woorden maar daden: Laat vóór ze aan kinderen beginnen maar zien dat ieder zijn of haar aandeel in het huishouden en de beslommeringen oppakt. Zonder dat er één de 'zeur' hoeft te zijn. Om tafel dus en taken verdelen/eigenaarschap geven. En dan blijkt in de praktijk of de partner van Stokbootje zijn aandeel inderdaad gaat leveren en blijft leveren en er dus fundamentele en duurzame veranderingen in zijn gedrag zijn.
De vraagsteller moet zich in elk geval goed realiseren dat hij echt niet gaat veranderen. Daarom kan ze er maar beter nu achter komen hoe de vork straks in de steel zal zitten.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 2 oktober 2024 om 15:15
Hele goeie tip dit!Voornu schreef: ↑02-10-2024 15:06Misschien kan je het al een beetje inschatten door te kijken hoe hij het nu doet als er bijvoorbeeld familie op bezoek komt, of als hij bij zijn familie is. Slaat hij zelf de boodschappen in, zet hij zelf de koffie, bedenkt hij zelf het eten en kookt hij, maakt hij voor ze langskomen even extra schoon uit zichzelf, helpt hij zonder gevraagd te worden bij ouders (ipv zich door moeder te laten bedienen bijvoorbeeld) etc.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
woensdag 2 oktober 2024 om 16:10
Mariejan schreef: ↑02-10-2024 14:21ik denk dat dit topic toch juist duidelijk maakt dat dit soort gesprekken vooraf geen enkele zin heeft als je partner nu al geen verantwoordelijkheid neemt. Mannen zeggen wel dat ze dingen gaan doen, maar als het puntje bij paaltje komt blijken ze dat toch heel anders te zien.
En vooral het: ik wil best wat doen, je hoeft het alleen maar te vragen.
Mee eens. Kijk naar wat hij nu DOET, ipv naar wat hij zegt en belooft.
Stokbootje weet het volgens mij echt meer dan prima, dat deze man niet de verantwoordelijkheden als vader gaat dragen zoals zij dat graag ziet. Ze heeft het bewijs al lang in handen, dat hij haar als manager van 'thuis' ziet en dat gaat uiteraard voor de kinderen ook gelden straks. En zelfs opdrachten/taken geven werkt niet, nu al niet (want hij neemt haar niet serieus) dus straks ook niet.
woensdag 2 oktober 2024 om 16:22
Was ze alleenstaande ouder?ninanoname schreef: ↑02-10-2024 15:15Ik moet er ook niet aan denken! Zo blij met mijn schoonmoeder die dat haar zoon allemaal goed geleerd heeft!
De vraagsteller moet zich in elk geval goed realiseren dat hij echt niet gaat veranderen. Daarom kan ze er maar beter nu achter komen hoe de vork straks in de steel zal zitten.
woensdag 2 oktober 2024 om 16:36
Nee, maar schoonvader zat op de wilde vaart en was van de 12 maanden er 8 ofzo niet thuis. Dus de credits voor de opvoeding gaan in het geval van mijn man echt compleet naar mijn schoonmoeder.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
donderdag 3 oktober 2024 om 00:08
Ik vraag me dan toch af wat zijn idee van kinderen hebben dan is, als hij ze gewoon vergeet eten te geven en zo weinig verantwoordelijkheid voor ze voelt. Waarom dan toch nog een kind 3? Ik snap dat soort mannen echt niet.Minik schreef: ↑01-10-2024 22:13Man had een grotere wens voor kind 3 dan ik. Dus zelfs met die gekke afslag is het niet zo dat man liever geen kinderen had gehad ofzo.
Vanavond uitgebreid met man gesproken. Hij zegt dat we verschillend zijn en verschillende behoeften hebben. Dat tijd samen voor mij belangrijk is, maar voor hem minder. Zijn ‘taal van liefde’ is eerder fysiek. Hij snapt volledig dat het natuurlijk niet zo werkt dat als ik zijn gedrag niet leuk vind, er dan wel lichamelijke intimiteit komt (en dan bedoel ik ook gewoon een knuffel of kus). Hij beweerde eerst dat hij de hoeveelheid tijd samen niet zo belangrijk vindt, maar vooral de kwaliteit van die tijd, dus echt aandacht voor elkaar. Dat heb ik wel direct onderuit gehaald want hij ligt het liefst op de bank spelletjes te spelen op zijn telefoon en als ik dan iets wil vragen of vertellen word ik straal genegeerd, dus aandacht voor me willen hebben is echt complete onzin.
En hij snapt (nog) niet dat ik zijn aandeel in het huishouden en zorg voor de kinderen juist heel zwaarwegend vind in de tijd die hij aan ons besteedt. Dat de houding van ‘het zal vanzelf wel een keer gebeuren’ een enorme frustratie bij mij oplevert.
Hij heeft nu wel erkend dat hij mij en de kinderen het afgelopen jaar verwaarloosd heeft. En daar ook sorry voor gezegd. Maar ja, t is wel een beetje tijd voor geen woorden maar daden voor mij nu.
Positief is dat hij wel op een punt zit dat hij snapt dat ik hier echt niet oké mee ben, en dat daar wel iets van wens tot verandering zit. Maar hoe diep die wens echt zit en hoe ver hij echt wil gaan om te veranderen, dat weet ik niet goed.
Verder heel goed TO dat je steeds in gesprek gaat met hem en duidelijk maakt dat je ontevreden bent.
Ik snap trouwens ook niet dat hij het gooit op verschil in behoeftes, want waarom wil hij dan überhaupt een relatie als hij weinig behoefte heeft aan iets met jou en het gezin te doen? Alleen voor de seks en zodat jij voor hem en zijn kinderen kan zorgen? Of weet hij gewoon niet beter, heeft hij geen goed voorbeeld gehad?
donderdag 3 oktober 2024 om 00:11
Ik zou te egoïstisch zijn om bij zo’n vader te blijven, alleen maar voor de kids. Ik wil zelf ook gewoon gelukkig zijn en gun mezelf een leuke partner. Trekken aan een dood paard en hopen dat ie ooit gaan veranderen, nee dat lijkt me heel frustrerend en moeilijk.meisje85 schreef: ↑02-10-2024 08:28Toch denk ik dat het vooral een kwestie is van "niet weten hoe het dan loopt" en daarom maar voor de huidige situatie blijven kiezen. Opgroeien met een lamzak van een vader en een moeder die daar continu boos en gefrustreerd over is, lijkt me ook nogal heftig en zijn weerslag hebben op de kinderen. Misschien is er in bepaalde gevallen juist wel wat voor te zegge om kinderen de helft van de tijd rust en ontspanning te bieden en de andere helft een huishouden waarin steken vallen, in plaats van het alternatief dat je biedt als je bij elkaar blijft? Wie zal het zeggen? Ik kan het niet tegen elkaar afwegen, maar dat geldt ook voor degene die voor de keuze staat om al dan niet te scheiden. Ik zou er in ieder geval niet aan willen dat blijven in dit soort gevallen altijd het juiste is.
donderdag 3 oktober 2024 om 08:56
appelientjex schreef: ↑03-10-2024 00:08Ik vraag me dan toch af wat zijn idee van kinderen hebben dan is, als hij ze gewoon vergeet eten te geven en zo weinig verantwoordelijkheid voor ze voelt. Waarom dan toch nog een kind 3? Ik snap dat soort mannen echt niet.
Verder heel goed TO dat je steeds in gesprek gaat met hem en duidelijk maakt dat je ontevreden bent.
Ik snap trouwens ook niet dat hij het gooit op verschil in behoeftes, want waarom wil hij dan überhaupt een relatie als hij weinig behoefte heeft aan iets met jou en het gezin te doen? Alleen voor de seks en zodat jij voor hem en zijn kinderen kan zorgen? Of weet hij gewoon niet beter, heeft hij geen goed voorbeeld gehad?
Omdat hij helemaal geen probleem heeft en ziet. Dus met 2 ging het prima en vond hij het leuk (hij deed leuke dingen met ze, TO de rest), dan is een derde ook leuk.
donderdag 3 oktober 2024 om 09:38
donderdag 3 oktober 2024 om 09:51
stokbootje schreef: ↑03-10-2024 09:38Ik wil dit topic niet kapen, dus ik heb niet op al jullie berichten gereageerd. En confronterend is het ook wel. Maar ik wil nog even zeggen dat ik het heel erg waardeer, jullie berichten. En dat ik er nu over probeer te praten met mijn vriend. Dat gaat moeizaam, helaas.
Ik begrijp wel dat het heel moeilijk is om het echt toe te laten. Maar ik heb je er al vaker over zien schrijven, hoe het gaat en hoe hij omgaat met jouw wensen en hoe moeizaam dat allemaal gaat. En ook de gesprekken daarover (je niet helemaal serieus nemen en afspraken dan ook weer niet nakomen als ik het me goed herinner?), dus dat het ook nu weer moeizaam gaat om er constructieve gesprekken over te hebben vind ik geen verrassing. Rot hoor, op andere vlakken is het natuurlijk wel fijn (anders was je helemaal niet meer samen met hem). Maar met alles wat ik gelezen heb: het is een keuze tussen accepteren dat dit is wie hij is (en dan ook niet zeuren, ook niet als hij met jullie kind straks inderdaad de verantwoordelijkheid niet draagt) of stoppen (of doorgaan en je kinderwens laten varen, maar ook dan blijft hij minder verantwoordelijkheid dragen dan jij wenselijk vindt dus dat zul je dan los moeten kunnen laten).
donderdag 3 oktober 2024 om 10:05
Hij vertelt je heel duidelijk waar je staat en hoe hij je ziet.stokbootje schreef: ↑03-10-2024 09:38Ik wil dit topic niet kapen, dus ik heb niet op al jullie berichten gereageerd. En confronterend is het ook wel. Maar ik wil nog even zeggen dat ik het heel erg waardeer, jullie berichten. En dat ik er nu over probeer te praten met mijn vriend. Dat gaat moeizaam, helaas.
En dat is op dit moment waarschijnlijk nog makkelijk te accepteren, omdat er nog zoveel leuke dingen tegenover staan.
Maar straks komt de baby. De taken in huis worden verhonderdvoudigd. Je slaapt slecht, de stress spuit uit je oren en dit is dan wat je van hem te horen krijgt.
donderdag 3 oktober 2024 om 10:13
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
