Relaties
alle pijlers
Sterfbed & ruzie
zaterdag 8 juli 2023 om 08:13
Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
maandag 10 juli 2023 om 12:19
Dat gevoel is straks niet over als hij nu wel gaat. Dat litteken blijft.
Waarmee ik zeker niet zeg dat jullie niet zouden moeten gaan.
Is er ook nog iets gezegd over jullie kinderen en afscheid nemen , of helemaal niets ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 10 juli 2023 om 12:54
Helemaal eens.Quincy2 schreef: ↑10-07-2023 11:37Ze gaan waarschijnlijk nog wel meer uit de kast trekken om de hond terug in zijn hok te krijgen. Als hij dat inziet, dat vast wel nog meer aankomt, dan raakt het hem misschien minder. Want het heeft niets met hem als persoon te maken, maar met een patroon en behoefte van zijn familie. Ze hebben niet zijn steun of hulp nodig, ze willen dat hij in zijn hok gaat zodat ze de controle behouden.
Als hij teruggaat, gaat hij zo dat hok weer in. Wat hij ook mag denken over zelf bepalen. Hij zit nu nog aan een lijn en die trekken ze zo terug. Doorknippen, dan werkt dat niet meer.
maandag 10 juli 2023 om 12:59
Het zou me niet eens verbazen.
Ik zou op vakantie blijven TO. Zij hadden er niet aan gedacht om je man in te lichten en dan zou hij nu opeens terug moeten komen? Dat rijmt niet met elkaar.
maandag 10 juli 2023 om 13:11
Hier ook een ervaren ouders-er-uit-gooier. Helemaal eens!Oude_Man_2 schreef: ↑10-07-2023 11:11Ik ben geen psycholoog, wel ervaren ouders-er-uit-gooier. Mijn 2 centen: die explosie was je man. De spijt is de emotionele chantage.
Laat hem maar exploderen, goede stap op weg naar genezing.
De momenten dat je explodeert zijn de momenten dat je "ziet" wat er daadwerkelijk gebeurt. Juist dan wordt de emotionele chantage ingezet. Tot het moment komt dat je geen spijt voelt maar helder blijft zien wat er uitgespeeld wordt. Heftig, maar nodig. Idd. Explodeer maar. Laat niet met je "spelen". Want dat is wel wat er uiteindelijk gebeurt.
Wat het lastig maakt is dat dit nu gebeurt in een situatie die "lastig" is. Lees, veel ruimte voor emotionele chantage.
Ik denk dat je man vooral voor zichzelf op een rijtje moet zetten wat hij wil in deze situatie. Niet zijn moeder, zus, vader, partner, enz. Wat wil hij en kan hij met het besluit wat hij neemt leven en de gevolgen dragen. Daarmee geeft hij zijn grens aan. Aan de ander of ze deze grens accepteren. Niet makkelijk, wel nodig.
Sterkte. Steun je partner in zijn keuze. Welke hij ook maakt. Steun hem.
maandag 10 juli 2023 om 13:31
Mooi beschreven.Quincy2 schreef: ↑10-07-2023 11:37Ze gaan waarschijnlijk nog wel meer uit de kast trekken om de hond terug in zijn hok te krijgen. Als hij dat inziet, dat vast wel nog meer aankomt, dan raakt het hem misschien minder. Want het heeft niets met hem als persoon te maken, maar met een patroon en behoefte van zijn familie. Ze hebben niet zijn steun of hulp nodig, ze willen dat hij in zijn hok gaat zodat ze de controle behouden.
Als hij teruggaat, gaat hij zo dat hok weer in. Wat hij ook mag denken over zelf bepalen. Hij zit nu nog aan een lijn en die trekken ze zo terug. Doorknippen, dan werkt dat niet meer.
Om los te komen van emotionele chantage moet je stoppen met emotioneel reageren. Man is zich er nu alleen maar in aan het vastdraaien, wat hem stress en zelftwijfel gaat geven. Dit kan ten koste gaan van jullie eenheid als echtpaar/gezin.
maandag 10 juli 2023 om 13:35
Ik heb tot hier gelezen maar hier ben ik het wel heel erg mee eens.Mariejan schreef: ↑08-07-2023 08:54Je man wil niet helpen maar wenst wel op de hoogte gehouden te worden. Dat is een beetje vreemd.
Je gaat zonder de situatie te checken op vakantie en dan is het hun schuld dat jullie al 6 uur onderweg waren toen jullie hoorden dat vader op sterven was.
Ik snap dat je niet gaat mantelzorgen bij een klootzak, maar dan wel verwachten van de mensen die dat wel doen, en dus een hele zware taak hebben, dat ze je op de hoogte houden, dat is echt héél raar.
Hij had ook zelf elke dag zijn zus kunnen bellen om te vragen hoe het met haar gaat en of hij wat voor haar kan doen.
Levensgenieter 
maandag 10 juli 2023 om 13:45
Dus als ik het goed begrijp is er vanuit de familie gecommuniceerd:
1. voor de vakantie is er niets aan de hand
2. ineens is vader bijna dood,
3. jullie/jullie kind mogen eigenlijk geen contact/worden afgepoeierd/worden in het ongewisse gelaten
4. dan is er ineens weer niets aan de hand ?? (belletje zus)
5. en dan nu is vader ineens weer bijna dood en moeten jullie komen opdraven ...
Exploderen is niet heel netjes, maar wat mag je man trots zijn dat hij in zo'n giftige omgeving zijn grenzen heeft gevoeld en eens goed boos is geworden. Je zou toch van minder doordraaien.
Sterkte hoor, wat een k*t situatie. Ik zou persoonlijk dit misschien wel gebruiken om met de botte bijl te breken met ze allemaal. Je man kan het toch nooit goed doen. Als hij teruggaat, krijgt hij alle ellende. Als hij blijft ook.
Het komt over alsof het gezonder is als hij wegblijft en na de vakantie met iemand gaat praten om zijn schuldgevoel te laten genezen. Echt niet nodig dat hij zich zo schuldig voelt. Wat een narigheid.
1. voor de vakantie is er niets aan de hand
2. ineens is vader bijna dood,
3. jullie/jullie kind mogen eigenlijk geen contact/worden afgepoeierd/worden in het ongewisse gelaten
4. dan is er ineens weer niets aan de hand ?? (belletje zus)
5. en dan nu is vader ineens weer bijna dood en moeten jullie komen opdraven ...
Exploderen is niet heel netjes, maar wat mag je man trots zijn dat hij in zo'n giftige omgeving zijn grenzen heeft gevoeld en eens goed boos is geworden. Je zou toch van minder doordraaien.
Sterkte hoor, wat een k*t situatie. Ik zou persoonlijk dit misschien wel gebruiken om met de botte bijl te breken met ze allemaal. Je man kan het toch nooit goed doen. Als hij teruggaat, krijgt hij alle ellende. Als hij blijft ook.
Het komt over alsof het gezonder is als hij wegblijft en na de vakantie met iemand gaat praten om zijn schuldgevoel te laten genezen. Echt niet nodig dat hij zich zo schuldig voelt. Wat een narigheid.
maandag 10 juli 2023 om 13:49
Ik snap dat je man niet gaat mantelzorgen. De relatie met de andere familieleden is al niet goed en die met zijn vader ook niet, dat gaat niet goed dan.
Wel had hij duidelijke afspraken kunnen maken over wanneer en waarvoor hij op de hoogte wordt gehouden.
Is dat lastig vanuit die familie, verwacht dan niks. Het is nooit goed gegaan en het zal ook niet beter worden. Een overlijden geeft bij iedereen stress en bij slechte familiebanden alleen maar meer gedoe.
Je kunt niks anders doen dan er voor je man zijn, en hem bijstaan hierin want het is een verdrietige situatie.
Wel had hij duidelijke afspraken kunnen maken over wanneer en waarvoor hij op de hoogte wordt gehouden.
Is dat lastig vanuit die familie, verwacht dan niks. Het is nooit goed gegaan en het zal ook niet beter worden. Een overlijden geeft bij iedereen stress en bij slechte familiebanden alleen maar meer gedoe.
Je kunt niks anders doen dan er voor je man zijn, en hem bijstaan hierin want het is een verdrietige situatie.
Levensgenieter
maandag 10 juli 2023 om 13:53
Dit is een beetje zuur hoe het overkomt en een aanname van je, dat weet je niet.
Hopelijk zeg je dat zo niet tegen je man en hou je het neutraal.
Levensgenieter
maandag 10 juli 2023 om 14:00
Zeker een beetje zuur, maar zeer begrijpelijk gezien de omstandigheden. Bovendien kent ze familie langer dan vandaag.MissButterflyyy schreef: ↑10-07-2023 13:53Dit is een beetje zuur hoe het overkomt en een aanname van je, dat weet je niet.
Hopelijk zeg je dat zo niet tegen je man en hou je het neutraal.
Het is haar vergeven.
maandag 10 juli 2023 om 14:03
Het is man goed recht om niet te helpen.
Ik kan mij echter ook voorstellen dat het voor moeder en zus, die nu zelf de zware taak hebben om voor iemand op sterfbed te zorgen, dan 'gezeur' wordt wanneer niet helpende broer/zoon dan ook nog bepaalde eisen heeft over hoe ze hem moeten informeren.
Vergeet niet dat informeren en de telefoontjes/vragen die erna komen ook weer een extra taak is voor ze terwijl ze het al druk en emotioneel hebben.
Ik kan mij echter ook voorstellen dat het voor moeder en zus, die nu zelf de zware taak hebben om voor iemand op sterfbed te zorgen, dan 'gezeur' wordt wanneer niet helpende broer/zoon dan ook nog bepaalde eisen heeft over hoe ze hem moeten informeren.
Vergeet niet dat informeren en de telefoontjes/vragen die erna komen ook weer een extra taak is voor ze terwijl ze het al druk en emotioneel hebben.
maandag 10 juli 2023 om 14:05
Het zou me niets verbazen als de echte shit nog niet eens begonnen is.
Zo'n familiesysteem is een kaartenhuis en één van de onderste kaarten staat nu op het punt om weg te glijden.
Ik heb inmiddels diverse keren vanaf de zijlijn meegemaakt dat met het zwarte schaap exact ditzelfde spel werd gespeeld rondom het overlijden van pa/ma/opa/oma. Echt tot op de letter identiek. En het schaap speelde braaf mee. Al denk je dat je niet meespeelt, door je agressie te tonen of wat dan ook. Dat is juist precies hoe je je medewerking verleent. Excuses dat dit heel arrogant klinkt, maar je kan er gewoon op wachten wat er dan gebeurt.
Het is niet dat familieleden letterlijk zeggen "zeg, we willen graag dat jij alle shit opvangt van wat er allemaal mis is in ons gezin." Was het maar zo. Het verloopt op een hele rattige manier die je nooit ziet aankomen. En het is uiteindelijk wel de uitwerking, dat het zwarte schaap de schuld zal moeten dragen en van zichzelf verwijderd raakt. Want een mens kan die verantwoordelijkheid niet dragen, niet zonder zichzelf geweld aan te doen.
Eén van mijn kennissen is later opgenomen in een psychiatrische kliniek en staat nu weer onder strak bewind van de familie (hij was er net los van) onder het mom van "zie je wel, je bent instabiel. Je hebt ons nodig." De andere, een dame van in de 50 is na dat overlijden overspannen geraakt en twee jaar later ontslagen (was een collega die 25 jaar bij ons werkte). Ze werkt nog altijd niet. Zij functioneerde daarvoor prima, is getrouwd en heeft een gezin. Maar na dat overlijden is er zo veel bizarre shit naar boven gekomen in dat gezin, die haar persoonlijk aangaat, en dat heeft haar hele leven op z'n kop gezet. Je weet echt niet wat er allemaal omhoog kan komen na een overlijden en wat dat met een mens doet. Maar het feit dat dit nu gebeurt geeft al aan dat dit verhaal een staartje zal krijgen.
Dus je kan maar beter je teflon regenjas aantrekken als dit soort dingen gebeuren en maken dat je eigen huis zo stevig mogelijk staat en dat je dichtbij je eigen fundering blijft. Lees je goed in en maak niet de bekende fouten. Misschien valt het in deze allemaal mee! Maar better safe than sorry.
Zo'n familiesysteem is een kaartenhuis en één van de onderste kaarten staat nu op het punt om weg te glijden.
Ik heb inmiddels diverse keren vanaf de zijlijn meegemaakt dat met het zwarte schaap exact ditzelfde spel werd gespeeld rondom het overlijden van pa/ma/opa/oma. Echt tot op de letter identiek. En het schaap speelde braaf mee. Al denk je dat je niet meespeelt, door je agressie te tonen of wat dan ook. Dat is juist precies hoe je je medewerking verleent. Excuses dat dit heel arrogant klinkt, maar je kan er gewoon op wachten wat er dan gebeurt.
Het is niet dat familieleden letterlijk zeggen "zeg, we willen graag dat jij alle shit opvangt van wat er allemaal mis is in ons gezin." Was het maar zo. Het verloopt op een hele rattige manier die je nooit ziet aankomen. En het is uiteindelijk wel de uitwerking, dat het zwarte schaap de schuld zal moeten dragen en van zichzelf verwijderd raakt. Want een mens kan die verantwoordelijkheid niet dragen, niet zonder zichzelf geweld aan te doen.
Eén van mijn kennissen is later opgenomen in een psychiatrische kliniek en staat nu weer onder strak bewind van de familie (hij was er net los van) onder het mom van "zie je wel, je bent instabiel. Je hebt ons nodig." De andere, een dame van in de 50 is na dat overlijden overspannen geraakt en twee jaar later ontslagen (was een collega die 25 jaar bij ons werkte). Ze werkt nog altijd niet. Zij functioneerde daarvoor prima, is getrouwd en heeft een gezin. Maar na dat overlijden is er zo veel bizarre shit naar boven gekomen in dat gezin, die haar persoonlijk aangaat, en dat heeft haar hele leven op z'n kop gezet. Je weet echt niet wat er allemaal omhoog kan komen na een overlijden en wat dat met een mens doet. Maar het feit dat dit nu gebeurt geeft al aan dat dit verhaal een staartje zal krijgen.
Dus je kan maar beter je teflon regenjas aantrekken als dit soort dingen gebeuren en maken dat je eigen huis zo stevig mogelijk staat en dat je dichtbij je eigen fundering blijft. Lees je goed in en maak niet de bekende fouten. Misschien valt het in deze allemaal mee! Maar better safe than sorry.
maandag 10 juli 2023 om 14:06
Oh maar dat kan heel goed hoor. Ik had ook een ingewikkelde relatie met met name mijn moeder, en ben een periode niet bij mijn ouders geweest, maar niemand mocht ook maar iets weten. Alles voor de schone schijn.MissButterflyyy schreef: ↑10-07-2023 13:53Dit is een beetje zuur hoe het overkomt en een aanname van je, dat weet je niet.
Hopelijk zeg je dat zo niet tegen je man en hou je het neutraal.
maandag 10 juli 2023 om 14:09
Eh, het is toch al jaren zo dat die vader niet lang meer te leven lijkt te hebben?Drakenoog schreef: ↑10-07-2023 13:45Dus als ik het goed begrijp is er vanuit de familie gecommuniceerd:
1. voor de vakantie is er niets aan de hand
2. ineens is vader bijna dood,
3. jullie/jullie kind mogen eigenlijk geen contact/worden afgepoeierd/worden in het ongewisse gelaten
4. dan is er ineens weer niets aan de hand ?? (belletje zus)
5. en dan nu is vader ineens weer bijna dood en moeten jullie komen opdraven ...
Er is dus nogal wat onduidelijkheid en variatie in hoe dokters zijn overlevingskansen zien.
Als zijn toestand steeds fluctueert en moeder en zus dit soort dingen steeds van een dokter horen, dan kunnen zij daar niks aan doen.
Ze kunnen het zo nooit goed doen. Als ze niet het laatste nieuws doorgeven, zijn ze slecht omdat ze niet communiceren.
Als ze dus wel communiceren, dan is het weer niet goed omdat de toestand steeds verandert en dat irritant is voor broer omdat de toestand verandert.
Als broer wel vaker zou komen mantel zorgen, dan zou hij zelf met dokters kunnen praten en niet afhankelijk zijn van familie om dit steeds te moeten doorgeven.
Dat doet hij niet, maar dan ook niet de boodschapper (die dus als extra taak heeft steeds broer te informeren) de schuld geven omdat het niet fijn is voor vakantieplannen oid.
maandag 10 juli 2023 om 14:12
Dit schreef ik zaterdag. Misschien is het fijn om het vandaag ook nog een keer te lezen?zakdoek schreef: ↑08-07-2023 10:41Misschien geeft het je lucht om te bedenken dat er in deze situatie geen ‘goed’ is. Er zijn alleen maar kwaden om uit te kiezen.
Wat je ook kiest, er zit verdriet en pijn aan vast. Hoe verwerkt je man de situatie ook kan hebben, dit rakelt natuurlijk een heleboel oud zeer op wat ook als het verwerkt is pijnlijk blijft.
Deze vakantie is sowieso al ‘verpest’. Het overlijden van een ouder, waar je ook nog eens geen goede band mee had, daar staat je leven even van op de kop.
Bij jullie komt daar ook nog eens bij kijken dat zijn zus het favoriete kind is. Dat vind ik heel erg voor je man.
Ik snap zijn moeder en zijn zus. Die hebben hun eigen werkelijkheid waarin je man niet eens wilde helpen!
Ik snap je man ook, vind het knap van hem dat hij zijn grens aangegeven heeft. Maar daar schakel je alle tegenstrijdige gevoelens natuurlijk niet mee uit dus logisch dat hij nu emotioneel is. En jij ook.
Ik zou proberen je man te volgen én daarbij benadrukken dat er geen goed en fout is. Ook niet als je er later op terugkijkt. Juist omdat er zoveel tegenstrijdige gevoelens zijn.
Sterkte!
Houd voor ogen dat er geen goede keuze is, er zijn alleen maar kwaden om uit te kiezen. Je kunt niet in de toekomst kijken, dus probeer voor nu de minst kwade te kiezen.
Sterkte!
maandag 10 juli 2023 om 14:20
Klopt.Vage schreef: ↑10-07-2023 14:05Het zou me niets verbazen als de echte shit nog niet eens begonnen is.
Zo'n familiesysteem is een kaartenhuis en één van de onderste kaarten staat nu op het punt om weg te glijden.
Ik heb inmiddels diverse keren vanaf de zijlijn meegemaakt dat met het zwarte schaap exact ditzelfde spel werd gespeeld rondom het overlijden van pa/ma/opa/oma. Echt tot op de letter identiek. En het schaap speelde braaf mee. Al denk je dat je niet meespeelt, door je agressie te tonen of wat dan ook. Dat is juist precies hoe je je medewerking verleent. Excuses dat dit heel arrogant klinkt, maar je kan er gewoon op wachten wat er dan gebeurt.
Het is niet dat familieleden letterlijk zeggen "zeg, we willen graag dat jij alle shit opvangt van wat er allemaal mis is in ons gezin." Was het maar zo. Het verloopt op een hele rattige manier die je nooit ziet aankomen. En het is uiteindelijk wel de uitwerking, dat het zwarte schaap de schuld zal moeten dragen en van zichzelf verwijderd raakt. Want een mens kan die verantwoordelijkheid niet dragen, niet zonder zichzelf geweld aan te doen.
Eén van mijn kennissen is later opgenomen in een psychiatrische kliniek en staat nu weer onder strak bewind van de familie (hij was er net los van) onder het mom van "zie je wel, je bent instabiel. Je hebt ons nodig." De andere, een dame van in de 50 is na dat overlijden overspannen geraakt en twee jaar later ontslagen (was een collega die 25 jaar bij ons werkte). Ze werkt nog altijd niet. Zij functioneerde daarvoor prima, is getrouwd en heeft een gezin. Maar na dat overlijden is er zo veel bizarre shit naar boven gekomen in dat gezin, die haar persoonlijk aangaat, en dat heeft haar hele leven op z'n kop gezet. Je weet echt niet wat er allemaal omhoog kan komen na een overlijden en wat dat met een mens doet. Maar het feit dat dit nu gebeurt geeft al aan dat dit verhaal een staartje zal krijgen.
Dus je kan maar beter je teflon regenjas aantrekken als dit soort dingen gebeuren en maken dat je eigen huis zo stevig mogelijk staat en dat je dichtbij je eigen fundering blijft. Lees je goed in en maak niet de bekende fouten. Misschien valt het in deze allemaal mee! Maar better safe than sorry.
In dit geval zou het misschien nog het beste zijn geen contact meer te hebben.
Voelt het voor je man wel goed kan hij nog naar de begrafenis gaan. Maar dat hoeft niet natuurlijk.
Natuurlijk zullen zijn zus en moeder kwaad zijn dat hij niks meer met ze te maken wil hebben. Maar wel contact geeft ook alleen maar gedoe en op de eindstreep is niemand er gelukkiger van.
Dat is het enige wat je er aan kunt veranderen vrees ik.
Levensgenieter
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
