Relaties
alle pijlers
Sterfbed & ruzie
zaterdag 8 juli 2023 om 08:13
Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
vrijdag 14 juli 2023 om 14:15
Zelf al 25 jaar geleden afstand genomen van mijn ouder en stiefouder. Begin jaren had ik nog schuldgevoel omdat dit toch niet hoorde. Andere familieleden gaf ik aan dat bij bijeenkomsten waar mijn ouders zouden komen ik niet kwam omdat dit mij teveel spanning gaf maar dat ze ze vooral moesten uitnodigingen omdat ik hun wel een goede band toewens. Over de jaren heen heeft iedereen langzamerhand gezien wat het probleem is. Inmiddels begrijpen ze het en wordt er door de meeste actief vermeld of mijn ouders komen. Bij de anderen kom ik niet. Ik woonde niet meer in dezelfde omgeving dat scheelde. Vanuit daar hoorde ik via via geen onbegrip maar naar mijn idee verkeerde aannames. Dat komt omdat deze mensen jou en de situatie slecht kennen. Omdat het zo slecht uit te leggen is heb ik dat altijd gemeld. " Ik kan het je niet uitleggen maar contact is niet goed voor mij " En mijn vrienden uit mijn oude woonomgeving verteld dat ze me niet hoeven te verdedigen. Gemerkt dat mensen om mij heen veel meer bezig waren met uitleggen en verdedigen. Ik was na een poosje vooral opgelucht dat het niet meer hoefde en kon het me weinig schelen wat anderen ervan vonden.tinydancer schreef: ↑14-07-2023 11:29@ Kuzu, wat een mooie post ! Hoe ga je om met het onbegrip van mensen, die niet snappen dat afstand tot je familie noodzakelijk is ?
Mijn ouder zal ooit overlijden. Het drama wordt dan ook weer opgestart. Er is geen haar op mijn hoofd die denkt naar een afscheid te gaan. Inmiddels doen de drama's die via de app via familieleden bij me komen( omdat ze denken dat het einde zeer nabij is) tot mijn eigen verbazing me helemaal niets meer. Het liefst app ik OK terug.
vrijdag 14 juli 2023 om 14:21
Ik denk het wel. Maar zeker weten doe ik het natuurlijk niet. Hij blijft steeds zeggen hoe blij hij is dat wij getuige waren van de idiote gesprekken, maar ook: ik heb toch niks verkeerd gedaan? Het is toch niet gek dat ik zo reageer?
Ik zat erover na te denken en besefte dat ik eigenlijk nooit helemaal heb begrepen hoe dat zat, in die familie. Nooit echt heb kunnen navoelen wat het met je doet als je van jongs af aan geestelijk wordt mishandeld terwijl je nog volledig afhankelijk bent van je ouders en je eigen gezin je enige referentiekader is. Hij is geconditioneerd om te denken: wat heb ik verkeerd gedaan? En hoe kan ik het goed maken?
Inmiddels weet hij rationeel wel dat hij niks verkeerd doet, maar gevoelsmatig zit die reflex er gewoon ingebakken: ze zijn weer boos op me, ik krijg weer de schuld (al heb ik geen idee waarvan) en dús moet ik sorry zeggen en het goed maken.
vrijdag 14 juli 2023 om 14:37
En ook die zus… opeens herinner ik me de allereerste keer dat ik haar ontmoette, in het huis van hun ouders, die zelf op vakantie waren. We waren allemaal begin twintig. Wij hadden net tentamens gehad en wilden een paar dagen bijkomen: de hele dag Roland Garros kijken en Pernod drinken, heerlijk. De zus schuifelde wat rond op de achtergrond. Na een paar dagen werd mijn man gebeld door zijn hysterische ouders: zijn zus had ze gebeld om te zeggen dat wij een enorme puinhoop maakten van hun huis, dus wij moesten per direct het pand verlaten; de kosten voor de werkster konden we achterlaten op het aanrecht.
We hadden twee bordjes laten staan in de keuken
Ik was geschokt en wist serieus niet dat dit soort verraad onder broers en zussen bestond. En die ouders waren natuurlijk helemaal trots op hun geweldige dochter die toch maar even mooi had voorkomen dat wij de hele tent afbraken.
Tussen mij en de zus is het nooit meer helemaal goed gekomen, maar ik zie nu pas het patroon dat tóen al giftig was. Zij speelde toen al de waakhond.
We hadden twee bordjes laten staan in de keuken
Ik was geschokt en wist serieus niet dat dit soort verraad onder broers en zussen bestond. En die ouders waren natuurlijk helemaal trots op hun geweldige dochter die toch maar even mooi had voorkomen dat wij de hele tent afbraken.
Tussen mij en de zus is het nooit meer helemaal goed gekomen, maar ik zie nu pas het patroon dat tóen al giftig was. Zij speelde toen al de waakhond.
vrijdag 14 juli 2023 om 14:41
Het lijkt alsof de zwager zich de rol van zoon heeft toegeëigend. Heel naar. Moeilijk om te lezen dat zelfs dat laatste stukje van zélf beschikken, namelijk zeggen dat het klaar is, jouw man nu ook al wordt ontnomen. Door die zwager.
En het blijkt dus helaas echt waar te zijn: wat je ook zegt, hoe tactvol verwoord ook, het is altijd aanleiding voor de familie om jouw man terug in de hoek te zetten. Veel sterkte gewenst maar weer
En het blijkt dus helaas echt waar te zijn: wat je ook zegt, hoe tactvol verwoord ook, het is altijd aanleiding voor de familie om jouw man terug in de hoek te zetten. Veel sterkte gewenst maar weer
vrijdag 14 juli 2023 om 14:52
Ik denk dat die zwager ook een hartgrondige hekel heeft aan zijn schoonouders (die het hebben gepresteerd om het contact met zíjn ouders te verbreken na een ruzie over helemaal niksShepherdspie schreef: ↑14-07-2023 14:41Het lijkt alsof de zwager zich de rol van zoon heeft toegeëigend. Heel naar. Moeilijk om te lezen dat zelfs dat laatste stukje van zélf beschikken, namelijk zeggen dat het klaar is, jouw man nu ook al wordt ontnomen. Door die zwager.
En het blijkt dus helaas echt waar te zijn: wat je ook zegt, hoe tactvol verwoord ook, het is altijd aanleiding voor de familie om jouw man terug in de hoek te zetten. Veel sterkte gewenst maar weer
sorry dat ik hier om moet lachen maar ik bedoel: hoe kríjgen ze het voor elkaar om zelfs het leven van hun schoonzoon te verstieren?!) maar hij danst naar de pijpen van zijn vrouw.
vrijdag 14 juli 2023 om 14:56
vrijdag 14 juli 2023 om 16:09
Olympisch goudOude_Man_2 schreef: ↑14-07-2023 14:56Nou, knap van die vrouw op zich. Manipuleren is ook een kunst, en zij gaat kennelijk voor olympisch goud.
Maar sterkte voor je man. Ik leef met hem mee in dit topic. Krankzinnige families zijn lastig, heel lastig. En mijn enige echte oplossing is los kappen zo snel en volledig als je kan.
Denk je dat volledig los kappen kan zonder therapie?
vrijdag 14 juli 2023 om 16:29
Ik weet het ook niet, maar wij hebben allebei nooit therapie gehad, misschien maakt dat de drempel wat hoger. Zo van: dat kan ik wel zelf, dat is me eerder ook altijd gelukt. Toch denk ik dat het zonder professionele hulp heel moeilijk wordt om echt dat gevoel van vrijheid (en uiteindelijk opluchting, hoop ik) te ervaren.
vrijdag 14 juli 2023 om 17:39
Persoonlijk denk ik, dat als iemand zo gemanipuleerd is en zo geconditioneerd is om zichzelf schuldig te voelen, dat het wel erg prettig is om je gesterkt te voelen door een onafhankelijke derde. Maar zoals iemand anders zegt, het is natuurlijk heel persoonlijk. Hij zou om te beginnen eens met de POH kunnen praten. Gewoon voor een luisterend oor, buiten jullie gezin.
What would Patsy do?
vrijdag 14 juli 2023 om 17:49
Dat vind ik ook, ja. Maar ik merk dat mijn man een ‘verhaal’ nodig heeft: hij wil toch graag kunnen uitleggen wat hem is overkomen en zelf weet hij niet eens waar dat verhaal begint. Of hoe hij het moet verwoorden zonder zélf gek of rancuneus te lijken. Normaalgesproken heeft elk verhaal twee kanten…
vrijdag 14 juli 2023 om 18:03
Ik heb wel het voordeel dat ik veel oudere dames ken. Die hebben toch iets meer levenservaring en zijn al wel meer gekke gezinnen tegengekomen, dus die roepen niet zo snel "jamaarhetistochjemoeder" of "weesblijdatjenogeenmoederhebt" en zo.
Misschien is dat lastiger voor een man, geen idee.
vrijdag 14 juli 2023 om 18:08
Ik weet dat het kan. Ik weet niet of jouw man het kan.
Ik heb in mijn leven meutes therapeuten gesproken, met allerlei boeiende methodes en technieken, allemaal heel knap en geleerd. Maar allemaal voor iemand anders, nooit voor mezelf. Ik ben bang dat ik niet heel therapie-geschikt ben. Kudos voor wie er iets aan heeft, en super dat er therapeuten bestaan die iets bereiken. Persoonlijk overweeg ik, toevallig, op dit moment eens met een psycholoog te gaan praten puur om wat aan mijn zelfinzicht te werken. Maar een therapeut als probleem-oplosser/helper is gewoon niet iets waar ik beeld bij heb.
Dat vwb de therapie.
Dat loskappen ging me eigenlijk redelijk (!) makkelijk af. Het is zoiets als stoppen met roken. Ik heb daar geen nicotine-pleisters, therapie, of wat ook bij gebruikt (nu rookte ik ook pas een paar jaar en ben ik nogal verslavings-ongevoelig) maar ik had een motivatie (vriendin die zei: stoppen met roken of stoppen met mij) en ik trok de pleister ineens los. Laatste sigaretten weggooien, nooit meer roken.
Met familie net zo: ik heb letterlijk met mijn vrouw besproken wat “familie” voor ons is. Onze stamboom begint bij ons, en verder is iedereen welkom in onze familie met wie we bloed delen EN die op onze voorwaarden deel van onze familie wil uitmaken. Die voorwaarden zijn vrij simpel hoor. Liefde brengen, liefde halen, geen emotionele diarree, geen gezeik.
Dat bleken verschillende familieleden niet te kunnen opbrengen, dus die waren niet meer welkom en zijn geschrapt uit ons leven, rücksichtlos.
Heel bevrijdend, kan ik je melden, om te ontdekken dat je de heerser over je eigen leven bent. Het is jouw leven, jij maakt de regels. Wat een vrijheid is dat!
vrijdag 14 juli 2023 om 18:10
Mijn verhaal: mijn lichaam is geboren uit een man en een vrouw waar ik niets mee te maken heb. Mijn persoon is gegroeid uit mijn eigen leven, de mensen om me heen, mijn liefdes en mijn teleurstellingen. Die man en vrouw maken daar geen relevant deel meer van uit.samarinde schreef: ↑14-07-2023 17:49Dat vind ik ook, ja. Maar ik merk dat mijn man een ‘verhaal’ nodig heeft: hij wil toch graag kunnen uitleggen wat hem is overkomen en zelf weet hij niet eens waar dat verhaal begint. Of hoe hij het moet verwoorden zonder zélf gek of rancuneus te lijken. Normaalgesproken heeft elk verhaal twee kanten…
vrijdag 14 juli 2023 om 20:53
samarinde schreef: ↑14-07-2023 17:49Dat vind ik ook, ja. Maar ik merk dat mijn man een ‘verhaal’ nodig heeft: hij wil toch graag kunnen uitleggen wat hem is overkomen en zelf weet hij niet eens waar dat verhaal begint. Of hoe hij het moet verwoorden zonder zélf gek of rancuneus te lijken. Normaalgesproken heeft elk verhaal twee kanten…
Dit verhaal heeft ook twee kanten. De familie van je man zal de situatie vast heel anders zien en beleven dan hoe jouw man het ervaart.
Er hoeft ook niet per se altijd overeenstemming te zijn over wat ' de waarheid' is, want iedereen ziet toch alleen zijn eigen waarheid. Waar het om gaat is dat je voor jezelf moet zorgen en jezelf gelukkig moet maken. En als omgaan met je familie je geen goed doet omdat zij vuile spelletjes spelen, dan mag je gerust voor jezelf kiezen. Of beter nog, dan moet je eigenlijk voor jezelf kiezen. Niemand is als volwassene verplicht om in een situatie te blijven hangen die niet goed voor hem/haar is.
Nu heeft jouw schoonfamilie aangegeven dat het contact hier stopt. Wij hier horen alleen jouw kant van het verhaal, maar zij hebben vast een andere visie. Een over hoe jouw man zijn moeder en zus voor alles op liet draaien ook al hadden ze het zwaar. En dat hij dan moeilijk doet over informeren terwijl zij druk met hun zorgtaken zijn. En dat hij dan ook nog op vakantie gaat! En nu is voor hun de maat vol en verbreken ze het contact. En vanuit hun visie is dat misschien wel heel logisch.
Jouw man klaagt en verbreekt niet het contact. Dan doet hij het ook wel een beetje zichzelf aan misschien?
Ik snap dat kinderen loyaliteit richting hun ouders hebben. En ik heb ook al meerdere keren meegeschreven in dit topic over hoe verschrikkelijk die familie klinkt. Dus ik wil zeker niet zeggen dat zij gelijk hebben oid, absoluut niet. Maar zij mogen doen wat zij denken dat goed voor hun is en jouw man moet dat ook doen. En dit verhaal heeft dus ook niet maar 1 kant.
-----------
Eerder schreef jij onderstaand bericht. Ik twijfelde toen of ik er op moest reageren, maar had het niet gedaan. Dat wil ik nu nog wel graag doen. Ik vind namelijk heel erg naar voren komen in dit bericht, dan je man het zich laat gebeuren. Als hij zo in de situatie stond, waarom heeft hij dan niet zelf het contact verbroken? (En deze vraagt klinkt vast heel onaardig, maar wil hem toch stellen omdat ik denkt dat het misschien inzicht geeft:) Wat levert het hem op om een slachtoffer te blijven zijn?
samarinde schreef: ↑08-07-2023 13:08Mijn man zei net: “Als ik mazzel heb, nodigen ze me niet uit voor de begrafenis.” Toen ik zei dat dat wel heel bizar zou zijn, zei hij: “Mijn zus is wel het type om te eisen: hij of ik.”
En daar heeft hij zeker een punt.
Voor hem zou dit een mooie reden zijn om alle banden te verbreken. Blijkbaar heeft hij zo’n extreme daad nodig om verlost te raken van zijn schuldgevoel. Dat snap ik wel. Maar nódig is het niet, vind ik. Zoals hierboven al geschreven werd: hij is die mensen niks verschuldigd..
vrijdag 14 juli 2023 om 21:13
Hmmm… interessant. Ik ga erover nadenken. Op dit moment heb ik net iets teveel wijn gedronken en sta ik in een pan te roeren, maar ik kom erop terug.chocolol schreef: ↑14-07-2023 20:53Dit verhaal heeft ook twee kanten. De familie van je man zal de situatie vast heel anders zien en beleven dan hoe jouw man het ervaart.
Er hoeft ook niet per se altijd overeenstemming te zijn over wat ' de waarheid' is, want iedereen ziet toch alleen zijn eigen waarheid. Waar het om gaat is dat je voor jezelf moet zorgen en jezelf gelukkig moet maken. En als omgaan met je familie je geen goed doet omdat zij vuile spelletjes spelen, dan mag je gerust voor jezelf kiezen. Of beter nog, dan moet je eigenlijk voor jezelf kiezen. Niemand is als volwassene verplicht om in een situatie te blijven hangen die niet goed voor hem/haar is.
Nu heeft jouw schoonfamilie aangegeven dat het contact hier stopt. Wij hier horen alleen jouw kant van het verhaal, maar zij hebben vast een andere visie. Een over hoe jouw man zijn moeder en zus voor alles op liet draaien ook al hadden ze het zwaar. En dat hij dan moeilijk doet over informeren terwijl zij druk met hun zorgtaken zijn. En dat hij dan ook nog op vakantie gaat! En nu is voor hun de maat vol en verbreken ze het contact. En vanuit hun visie is dat misschien wel heel logisch.
Jouw man klaagt en verbreekt niet het contact. Dan doet hij het ook wel een beetje zichzelf aan misschien?
Ik snap dat kinderen loyaliteit richting hun ouders hebben. En ik heb ook al meerdere keren meegeschreven in dit topic over hoe verschrikkelijk die familie klinkt. Dus ik wil zeker niet zeggen dat zij gelijk hebben oid, absoluut niet. Maar zij mogen doen wat zij denken dat goed voor hun is en jouw man moet dat ook doen. En dit verhaal heeft dus ook niet maar 1 kant.
-----------
Eerder schreef jij onderstaand bericht. Ik twijfelde toen of ik er op moest reageren, maar had het niet gedaan. Dat wil ik nu nog wel graag doen. Ik vind namelijk heel erg naar voren komen in dit bericht, dan je man het zich laat gebeuren. Als hij zo in de situatie stond, waarom heeft hij dan niet zelf het contact verbroken? (En deze vraagt klinkt vast heel onaardig, maar wil hem toch stellen omdat ik denkt dat het misschien inzicht geeft:) Wat levert het hem op om een slachtoffer te blijven zijn?
vrijdag 14 juli 2023 om 21:24
Eerlijk gezegd zou ik als zus ook niet zo blij zijn om de nieuwe vriendin van mijn broer op zo'n manier te ontmoeten: de hele dag aan de sterke drank, dagenlang voor de tv in haar ouderlijk huissamarinde schreef: ↑14-07-2023 14:37En ook die zus… opeens herinner ik me de allereerste keer dat ik haar ontmoette, in het huis van hun ouders, die zelf op vakantie waren. We waren allemaal begin twintig. Wij hadden net tentamens gehad en wilden een paar dagen bijkomen: de hele dag Roland Garros kijken en Pernod drinken, heerlijk. De zus schuifelde wat rond op de achtergrond. Na een paar dagen werd mijn man gebeld door zijn hysterische ouders: zijn zus had ze gebeld om te zeggen dat wij een enorme puinhoop maakten van hun huis, dus wij moesten per direct het pand verlaten; de kosten voor de werkster konden we achterlaten op het aanrecht.
We hadden twee bordjes laten staan in de keuken
Ik was geschokt en wist serieus niet dat dit soort verraad onder broers en zussen bestond. En die ouders waren natuurlijk helemaal trots op hun geweldige dochter die toch maar even mooi had voorkomen dat wij de hele tent afbraken.
Tussen mij en de zus is het nooit meer helemaal goed gekomen, maar ik zie nu pas het patroon dat tóen al giftig was. Zij speelde toen al de waakhond.
vrijdag 14 juli 2023 om 21:28
Mijn persoonlijke mening is dat je het antwoord op die vraag beter laat rusten. Of het zoeken daarnaar. Dit gaat niet over jou maar over je man. Laat hem zijn proces en zijn eigen vragen stellen en eventueel antwoorden op zoeken. Stel je ondersteunend op, maar ga niet plaatsvervangend therapeut zijn.
Ook het aanbevolen boek dat je hebt besteld: heel goed om te lezen zodat je begrip krijgt van hoe het is om in een toxische familie te zitten. Maar laat het dan daar bij. Mocht hij het boek zelf (willen) lezen, laat hem dat op zijn eigen moment en tempo doen en gun hem zijn eigen inzichten. Die anders kunnen zijn dan de jouwe.
Ik herken wel een aantal dingen van jouw mans situatie. Bijvoorbeeld dat hij zegt: "Ik ben blij dat jullie deze bizarre gesprekken ook hebben meegekregen." Zo te horen heeft hij vooral behoefte aan begrip van jou, jullie als gezin. Ik had dat ook met mijn moeder. Dat mijn man mee was op bezoek en ze iets ogenschijnlijk heel normaals zei. En ik op de terugweg tegen mijn man zei: hoorde je dat ze x en y zei? En dat bij hem ook in ene het licht aan ging van wat er nu wérkelijk werd gezegd. Ik was zo blij dat hij eindelijk snapte waar ik mee te maken had. Meer had en heb ik niet nodig.
vrijdag 14 juli 2023 om 21:41
Helemaal eens met deze post.chocolol schreef: ↑14-07-2023 20:53Dit verhaal heeft ook twee kanten. De familie van je man zal de situatie vast heel anders zien en beleven dan hoe jouw man het ervaart.
Er hoeft ook niet per se altijd overeenstemming te zijn over wat ' de waarheid' is, want iedereen ziet toch alleen zijn eigen waarheid. Waar het om gaat is dat je voor jezelf moet zorgen en jezelf gelukkig moet maken. En als omgaan met je familie je geen goed doet omdat zij vuile spelletjes spelen, dan mag je gerust voor jezelf kiezen. Of beter nog, dan moet je eigenlijk voor jezelf kiezen. Niemand is als volwassene verplicht om in een situatie te blijven hangen die niet goed voor hem/haar is.
Nu heeft jouw schoonfamilie aangegeven dat het contact hier stopt. Wij hier horen alleen jouw kant van het verhaal, maar zij hebben vast een andere visie. Een over hoe jouw man zijn moeder en zus voor alles op liet draaien ook al hadden ze het zwaar. En dat hij dan moeilijk doet over informeren terwijl zij druk met hun zorgtaken zijn. En dat hij dan ook nog op vakantie gaat! En nu is voor hun de maat vol en verbreken ze het contact. En vanuit hun visie is dat misschien wel heel logisch.
Jouw man klaagt en verbreekt niet het contact. Dan doet hij het ook wel een beetje zichzelf aan misschien?
Ik snap dat kinderen loyaliteit richting hun ouders hebben. En ik heb ook al meerdere keren meegeschreven in dit topic over hoe verschrikkelijk die familie klinkt. Dus ik wil zeker niet zeggen dat zij gelijk hebben oid, absoluut niet. Maar zij mogen doen wat zij denken dat goed voor hun is en jouw man moet dat ook doen. En dit verhaal heeft dus ook niet maar 1 kant.
vrijdag 14 juli 2023 om 23:33
zaterdag 15 juli 2023 om 00:12
Maar echt, dat is niet aan Samarinde om te onderzoeken. Dat zou wellicht iets zijn als hij zelf dit topic had geopend. Dus ik zou de vraag ook niet via haar aan hem gesteld hebben. Wij kunnen Samarinde steunen en zij weer haar man, maar wat mij betreft blijven 'we' ver uit de buurt van het analyseren van de man van Samarinde.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
