Relaties
alle pijlers
Sterfbed & ruzie
zaterdag 8 juli 2023 om 08:13
Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
zondag 23 juli 2023 om 13:37
Niet?
Goh, daar denk ik toch heel anders over.
zondag 23 juli 2023 om 13:44
zondag 23 juli 2023 om 13:49
Beste TO,samarinde schreef: ↑23-07-2023 00:16Toch afscheid nemen gaat niet gebeuren, denk ik. Het zou de weg van de minste weerstand zijn, maar dat is ook precies wat zijn familie van hem verwacht. Het netto eindresultaat zal dan zijn dat ze in de toekomst nóg een stapje verder gaan, en nóg een stapje, want zo is het tenslotte altijd gegaan.
Als je man geen afscheid gaat nemen, zullen ze hem verwijten dat hij geen interesse toonde en tegen de buitenwereld zeggen dat hij niet eens het fatsoen had om langs te komen.
Gaat hij wel langs, dan is de kans groot dat een van de volgende dingen gebeuren:
- ze doen gewoon niet open
- ze maken stampij aan de deur - denk aan ohhhh nu heb je wel ineens tijd?!?!?!
- hij mag binnen komen, maar pas na een 'goed gesprek' afscheid nemen of mag weer vertrekken na het 'goede gesprek'
Ik denk dat je man de bui al een beetje voelt hangen, want het gaat natuurlijk weer zijn schuld zijn en hij zal sorry moeten zeggen. Hij kan jouw mening hierover voorspellen, schaamt zich waarschijnlijk kapot voor zijn familie
Ik zou je echt willen adviseren, probeer hem te steunen en neutraal te blijven - dat zijn nou net de dingen die hij van huis uit niet mee heeft gekregen. Spijt voor een keuze hoef je niet bang voor te zijn, als je je keuze weloverwogen maakt - kan je daar later altijd voor jezelf op terugvallen (ik vond dat op dat moment het beste, klaar over uit zegmaar). En accepteer ook ajb dat je waarschijnlijk lang niet al zijn keuzes zal snappen, dat hoeft ook niet, hij maakt ze namelijk op basis van ervaringen en gedachtes vanuit zijn hele leven. Dit is precies zo'n situatie waarin mensen die het meemaken vaak compleet anders reageren dan het gros van de mensen vinden hoe je zou moeten reageren. En dat is lastig, dat zie je ook in dit topic weer terug.
Sterkte ermee!
zondag 23 juli 2023 om 13:52
+1katkaatje schreef: ↑23-07-2023 13:28Een forum is niet alleen maar meepraten en zeggen "oh wat erg", want daar heeft een TO over het algemeen niet zoveel aan. Zeker niet bij dit soort vragen.
Een forum is juist een plek waar je geconfronteerd wordt met eigen blinde vlekken, er wordt gespiegeld, kritisch bevraagd. Sommige reacties kun je wat mee, anderen leg je naast je neer. De ene reactie is wat scherper verwoord, de andere wat milder.
Maar volgens mij hebben 96% van de reacties wel een begripvolle toon.
Een forum kan heel confronterend zijn wanneer je de TO bent. Soms worden zaken compleet verdraaid door derden die menen jou te kennen en soms nemen mensen ook de moeite kritische vragen te stellen en zich in jouw zaak te verdiepen, komen met suggesties waar je zelf nog niet aan gedacht had. Ik lees hier inderdaad vooral tools en doorgaans geen beschuldigingen aan het adres van Samarinde. Wel dingen die opvallen. Daar kan Samarinde wat mee of niet…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 23 juli 2023 om 13:55
En dit…*Sikkepit* schreef: ↑23-07-2023 13:29Er is niet één 'juiste' manier en niemand heeft precies zoiets als de man van TO meegemaakt.
Daarom wordt er steeds weer benadrukt dat dit complexe materie is en dat het juist, in een geval als dit, zo belangrijk is dat je de ruis weghaalt en op zoek gaat naar de kern. Dat je keuzes maakt op basis van het gevoel dat in die kern zit en niet vanwege alle ruis eromheen. De daadwerkelijke aanpak is uiteindelijk heel persoonlijk.
Wat je ook doet: sterkte Samarinde
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 23 juli 2023 om 13:56
Er bestaan ook mensen die gewoon slecht van zichzelf zijn, zonder dat ze een aai over de bol verdienen
zondag 23 juli 2023 om 14:00
Nou ja, kan. Maar ik vermoed, dat vader met zijn Joodse achtergrond en oorlogsverleden, ook het nodige voor zijn kiezen heeft gehad. Dat ontslaat je uiteraard niet van de verantwoordelijkheid om een leuk mens proberen te zijn, op zijn minst voor je eigen kinderen.
What would Patsy do?
zondag 23 juli 2023 om 14:01
En ook die mogelijkheid kun je leren accepteren en vandaaruit verder bouwen.
Door je gemoedsrust/handelen continue op andere te baseren, kun je jezelf erg tekort doen.
Daarom is therapie in dit geval volgens mij ook ontzettend nodig en kan man van TO (en TO zelf) hier veel mee bereiken.
conversation = awareness
zondag 23 juli 2023 om 14:11
In theorie ben ik het hier helemaal mee eens. De praktijk heeft me alleen geleerd dat je nog zo verbaal kundig kan zijn, maar dat je met sommige mensen gewoon niet kan praten. Mijn schoonmoeder is er een voorbeeld van: zodra er echt serieus iets uitgesproken moet worden, geeft ze niet thuis. Ze begint te huilen en overal doorheen te roepen dat ze het ook altijd verkeerd doet. Ze draait alles om, en uiteindelijk is zijzelf het grote slachtoffer dat onrecht aangedaan wordt. Ik heb veel scholing gevolgd op het gebied van gespreksvoering, maar met zo iemand kom je gewoon niet verder. Dus dan heeft gaan praten geen enkele zin.Baggal schreef: ↑23-07-2023 12:42Zijn reactie hierop is dat hij praat met zijn vrouw. Volkomen logisch natuurlijk, maar je loopt wel het risico dat je dan in kringetjes blijft rondgaan zonder dat je echt met een oplossing komt en dat je elkaar zo ontzettend kan zitten versterken.
Als je boos bent op zus, bel je zus, probeer je indien mogelijk de lucht wat te klaren, als je teleurgesteld bent in moeder, misschien is het dan ook goed om een dialoog met haar aan te gaan. Zelfs nu dit een moeilijk moment is.
En als je twijfelt over wel of niet bezoeken van je vader (als die twijfel er nog is) misschien gewoon eens goed om de telefoon op te pakken en met zus in conclaaf te gaan en eerlijk je gevoelens op tafel te leggen. En het helpt misschien ook bij het beantwoorden van bepaalde vragen.
En als dit een heel slecht plan is, gewoon niet gaan en ook leven met de gevolgen daarvan.
Mijn eigen moeder kan het ietsje beter, maar ook met haar is het uiterst moeizaam, omdat zij juist heel snel defensief wordt. Heel snel fel wordt en iets zegt als: oh, dus het is eigenlijk gewoon míj́n schuld?! Zij is maar heel mondjesmaat in staat om te zien dat het niet om schuld gaat, niet om wat een ander doet, maar hoe je er zelf op reageert. Zij kan heel verongelijkt vertellen over de schilder die vier maanden lang vergeten is om een offerte te sturen, en vervolgens boos worden als ik opper dat ze zelf ook eerder een herinnering kon sturen. Dan komt de 'oh, het is dus míj́n schuld' kaart op tafel.
Met mensen waar je niet ECHT mee kan praten, kom je al snel in een oppervlakkige dynamiek terecht, min of meer noodgedwongen omdat er niet echt over dingen te praten valt. Bij mijn eigen moeder wil ik wat meer moeite doen om daar soms toch doorheen te breken, ook al vindt ze dat niet altijd leuk. Bij mijn schoonmoeder, klinkt niet leuk maar eerlijk is eerlijk, vind ik het inmiddels gewoon te veel moeite. Resultaat is dat ik met haar een heel oppervlakkig contact heb.
Praten is een groot goed, maar niet iedereen kan het.
zondag 23 juli 2023 om 14:12
Ohh, maar dat denk ik ook zeker.Miss_Communicatie schreef: ↑23-07-2023 14:01En ook die mogelijkheid kun je leren accepteren en vandaaruit verder bouwen.
Door je gemoedsrust/handelen continue op andere te baseren, kun je jezelf erg tekort doen.
Daarom is therapie in dit geval volgens mij ook ontzettend nodig en kan man van TO (en TO zelf) hier veel mee bereiken.
Het ging mij puur om de stelling dat ouders altijd het beste voor hebben met hun kinderen.
Jarenlange therapie heeft mij uiteindelijk geleerd te accepteren dat er genoeg mensen op de wereld zijn die gewoon slecht zijn zonder dat er een aanleiding toe is. Dat idee is voor veel mensen -onbewust- lastig te verkroppen, waardoor mensen geneigd zijn te zoeken naar een reden achter bepaald gedrag (het bekende victim blaming zegmaar). Maar slachtoffers zelf hebben daar natuurlijk ook last van (waarom ik? Heb ik aanleiding gegeven?). Het is ook acceptatie van: die persoon is verrot en die ben ik helaas tegen gekomen.
Eigenlijk de enige reden waarom ik aansloeg op die post
zondag 23 juli 2023 om 14:19
Tsja ik weet niet hoor, wanneer heb je dan genoeg meegemaakt of welk geloof moet je aanhangen om deze vrijbrief van het vertonen van ongewenst gedrag te bemachtigen? Ik zou eerder denken, als je zo ontzettend veel nare dingen hebt meegemaakt, dan doe je er toch alles aan om het zelf goed te doen. Je weet immer hoe rot het voelt...?Ladyday21 schreef: ↑23-07-2023 14:00Nou ja, kan. Maar ik vermoed, dat vader met zijn Joodse achtergrond en oorlogsverleden, ook het nodige voor zijn kiezen heeft gehad. Dat ontslaat je uiteraard niet van de verantwoordelijkheid om een leuk mens proberen te zijn, op zijn minst voor je eigen kinderen.
zondag 23 juli 2023 om 14:33
En ook daar heb je weer gelijk in inderdaad en daar heb ik in dichterbij (mijn) huis ook wel voorbeelden van helaas.Jufjoke schreef: ↑23-07-2023 14:11In theorie ben ik het hier helemaal mee eens. De praktijk heeft me alleen geleerd dat je nog zo verbaal kundig kan zijn, maar dat je met sommige mensen gewoon niet kan praten. Mijn schoonmoeder is er een voorbeeld van: zodra er echt serieus iets uitgesproken moet worden, geeft ze niet thuis. Ze begint te huilen en overal doorheen te roepen dat ze het ook altijd verkeerd doet. Ze draait alles om, en uiteindelijk is zijzelf het grote slachtoffer dat onrecht aangedaan wordt. Ik heb veel scholing gevolgd op het gebied van gespreksvoering, maar met zo iemand kom je gewoon niet verder. Dus dan heeft gaan praten geen enkele zin.
Mijn eigen moeder kan het ietsje beter, maar ook met haar is het uiterst moeizaam, omdat zij juist heel snel defensief wordt. Heel snel fel wordt en iets zegt als: oh, dus het is eigenlijk gewoon míj́n schuld?! Zij is maar heel mondjesmaat in staat om te zien dat het niet om schuld gaat, niet om wat een ander doet, maar hoe je er zelf op reageert. Zij kan heel verongelijkt vertellen over de schilder die vier maanden lang vergeten is om een offerte te sturen, en vervolgens boos worden als ik opper dat ze zelf ook eerder een herinnering kon sturen. Dan komt de 'oh, het is dus míj́n schuld' kaart op tafel.
Met mensen waar je niet ECHT mee kan praten, kom je al snel in een oppervlakkige dynamiek terecht, min of meer noodgedwongen omdat er niet echt over dingen te praten valt. Bij mijn eigen moeder wil ik wat meer moeite doen om daar soms toch doorheen te breken, ook al vindt ze dat niet altijd leuk. Bij mijn schoonmoeder, klinkt niet leuk maar eerlijk is eerlijk, vind ik het inmiddels gewoon te veel moeite. Resultaat is dat ik met haar een heel oppervlakkig contact heb.
Praten is een groot goed, maar niet iedereen kan het.
Het is iets dat in mij opkwam als suggestie: even kijken of de impasse bij de andere kant doorbroken kan worden, een “waardig” afscheid indien gewenst toch nog kan en de begrafenis t.z.t. in aanwezigheid van alle familieleden kan plaatsvinden (indien die daar prijs op stellen). Maar idd - de communicatie met sommige mensen verloopt gewoon moeizaam en zit vol onbegrip/verwijten/slachtofferrol, etc.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 23 juli 2023 om 14:53
Een heleboel van wat je zegt, zeg ik nergens.Tacelia schreef: ↑23-07-2023 14:19Tsja ik weet niet hoor, wanneer heb je dan genoeg meegemaakt of welk geloof moet je aanhangen om deze vrijbrief van het vertonen van ongewenst gedrag te bemachtigen? Ik zou eerder denken, als je zo ontzettend veel nare dingen hebt meegemaakt, dan doe je er toch alles aan om het zelf goed te doen. Je weet immer hoe rot het voelt...?
What would Patsy do?
zondag 23 juli 2023 om 15:10
Ik dus ook.. ik weet niet wat jij doet Paske maar ik hoop dat je niet met mensen werkt die mishandeld zijn.. want jeetje wat zou je er vaak naast zitten.
ach.. ik doe ook maar wat..
zondag 23 juli 2023 om 16:31
zondag 23 juli 2023 om 16:36
Nee. Denk dat deze man zelf hulp had moeten zoeken voor zijn eigen sores. Dat bedoel ik dus ook, dat het je niet ontslaat van de verantwoordelijkheid ten opzichte van je kinderen. Maar dat mensen “slecht” geboren worden, daar geloof ik niet zo in. Maar misschien praten we langs elkaar heen.
What would Patsy do?
zondag 23 juli 2023 om 16:46
Ik ook!
Ik ben ook weg hier...
zondag 23 juli 2023 om 16:52
Het spijt me, als mijn post daar misschien ook aan bijdraagt. Ik heb het in mijn eigen omgeving nooit gezien, misschien is het dan gewoon heel erg moeilijk voor te stellen. Maar ja, nu moet ik ineens denken aan iets, dat in een ander topic naar boven kwam, over grootouders die hun 5-jarige kleindochter hebben doodgeslagen en misschien moet ik mijn mening maar herzien, inderdaad.
What would Patsy do?
zondag 23 juli 2023 om 17:11
Hou het daar dan ook bij alsjeblieft want gelukkig maar dat je het je maar moeilijk voorstellen. Wij helaas wel en dat mag je gewoon aannemen zonder allerlei redenen te bedenken. Daarmee zet je een ander alsnog weg als iemand die het zelf allemaal verkeerd interpreteert en dat frustreert...alwéér, je wordt wéér niet helemaal geloofd. Sommige mensen zijn gewoon zo verrot.Ladyday21 schreef: ↑23-07-2023 16:52
Het spijt me als mijn post, daar misschien ook aan bijdraagt. Ik heb het in mijn eigen omgeving nooit gezien, misschien is het dan gewoon heel erg moeilijk voor te stellen. Maar ja, nu moet ik ineens denken aan iets, dat in een ander topic naar boven kwam, over grootouders die hun 5-jarige kleindochter hebben doodgeslagen en misschien moet ik mijn mening maar herzien, inderdaad.
zondag 23 juli 2023 om 17:16
Ja, dat probeerde ik te zeggen. Dat ik er op terug kom. Dat ik het niet kán weten. Toch sluit het niet uit, dat deze vader met de juiste hulp misschien wel een goede vader voor zijn zoon had kunnen zijn. Maar dat heeft hij hoe dan ook af laten weten, kennelijk.Grobbekuiken_ schreef: ↑23-07-2023 17:11Hou het daar dan ook bij alsjeblieft want gelukkig maar dat je het je maar moeilijk voorstellen. Wij helaas wel en dat mag je gewoon aannemen zonder allerlei redenen te bedenken. Daarmee zet je een ander alsnog weg als iemand die het zelf allemaal verkeerd interpreteert en dat frustreert...alwéér, je wordt wéér niet helemaal geloofd. Sommige mensen zijn gewoon zo verrot.
En dan maakt het ook niet uit, dan komt het op hetzelfde neer.
What would Patsy do?
zondag 23 juli 2023 om 17:19
Goed dat je er op terug komt! Het is namelijk wel echt zo. Ik werk bij Veilig Thuis ( ja, vind ook wel altijd iemand iets van) maar het is helaas echt zo.. tot op het verdrietige af!Ladyday21 schreef: ↑23-07-2023 17:16Ja, dat probeerde ik te zeggen. Dat ik er op terug kom. Dat ik het niet kán weten. Toch sluit het niet uit, dat deze vader met de juiste hulp misschien wel een goede vader voor zijn zoon had kunnen zijn. Maar dat heeft hij hoe dan ook af laten weten, kennelijk.
En dan maakt het ook niet uit, dan komt het op hetzelfde neer.
ach.. ik doe ook maar wat..
zondag 23 juli 2023 om 17:40
Met de goede hulp had hij vast een andere vader kunnen zijn. Maar die hulp heeft hij niet gezocht. Hij heeft wél kinderen gekregen.
Hoe begrijpelijk misschien ook, voor kinderen van zo'n vader is dat verwarrend en ingewikkeld.
Een kind is altijd loyaal aan zijn ouders en komt dus in conflict met zichzelf. Hij had zo graag een goede, lieve vader gewild en heeft waarschijnlijk als kind heel wat gedrag van zijn vader vergoeilijkt (om tóch, in zijn hoofd, een goede vader te hebben want die heb je gewoon nodig als kind).
Uiteindelijk blijkt dat niet meer vol te houden: deze vader was niet goed voor zijn kind.
Onderschat niet hoeveel ingewikkelde gevoelens dat geeft en hoe zo'n kind, ook als volwassene, heen en weer geslingerd wordt want het is nogal wat om te erkennen dat jíj niet genoeg liefde gekregen hebt, niet genoeg gezien bent om tot een evenwichtige volwassene uit te groeien.
Door al die interne dubbele gevoelens, is het moeilijk om boos te worden want er is altijd weer die andere kant...
Je kunt van zo iemand dus geen volwassen uitgebalanceerde reactie verwachten. Daar gaat een heel proces aan vooraf.
Wij kunnen wel denken: je moet dit achter je laten en in het nu afstand nemen en doen alsof er niets gebeurd is, maar dat is nu juist het probleem. Dat kan hij dus precies niet.
Zolang hij nog geen therapie gehad heeft, raken alle akelige dingen die in het nu gebeuren aan de pijn van vroeger.
Alle goede adviezen zijn dus heel goed, maar die man is daar nog lang niet en kan dat dus niet.
Hij kon het als kind nooit goed doen, kan het nu niet goed doen, wat heeft het dan voor zin dat wij roepen dat hij nu als een volwassen man, zonder ruis, moet handelen. Daarmee vraag je het onmogelijke van hem en voelt hij wéér dat hij het niet goed kan doen.
Ik snap wel dat die man in zijn hoofd zit. Dit allemaal doorvoelen is, voor nu, veel te veel gevraagd. Hij moet in het gewone leven liefst wel overeind blijven en daar heeft hij zijn copingmechanismen voor nodig.
zondag 23 juli 2023 om 17:42
Ja. Dat is het precies: wéér niet helemaal geloofd worden, wéér verantwoording moeten nemen voor iets wat buiten je eigen macht ligt, wéér het gevoel opgedrongen krijgen dat het aan jóu ligt - en dat is nou juist het hele punt. Het ligt niet aan jou.Grobbekuiken_ schreef: ↑23-07-2023 17:11Hou het daar dan ook bij alsjeblieft want gelukkig maar dat je het je maar moeilijk voorstellen. Wij helaas wel en dat mag je gewoon aannemen zonder allerlei redenen te bedenken. Daarmee zet je een ander alsnog weg als iemand die het zelf allemaal verkeerd interpreteert en dat frustreert...alwéér, je wordt wéér niet helemaal geloofd. Sommige mensen zijn gewoon zo verrot.
Bovenstaande tekst gaat niet over mij, natuurlijk. Maar wel over Grobbekuiken en veel anderen die hebben meegemaakt wat mijn man meemaakt. En die hier ook meeschrijven. Een beetje meer compassie zou wel fijn zijn.
Met de discussie hierboven (veel posts, veel pagina's) kan ik helemaal niks. Terwijl ik best ruimdenkend ben. Ik ben ook niet heel sensitief, eerder rationeel, dus meestal kan ik me wel verplaatsen in andere standpunten. Nu niet. Want in dit soort kwesties - geestelijke mishandeling - gaat het om subtiele, onderhuidse en geraffineerde vormen van vernedering. Pesten. Zwartmaken. Iemand tot zondebok bombarderen, en daar mede-daders bij zoeken, hulpjes, hielenlikkers, waardoor het slachtoffer in een nachtmerrie terecht komt. Je kunt je niet verdedigen. Elk verhaal heeft toch twee kanten? En als de dader op zijn gedrag aangesproken wordt, is het: "Huh? Hoezo? Zo was het niet bedoeld, doe niet zo overgevoelig/moeilijk/neurotisch, dat heb ik nooit gezegd, dat heb je verkeerd begrepen, dat is nooit gebeurd, elk verhaal heeft twee kanten en jij hebt een blinde vlek. Of: jij bent een borderliner. Of: jij spoort niet."
Zo worden de slachtoffers schaakmat gezet. Ik zou zeggen: geloof het maar gewoon. Wat kost het je? Mededogen is gratis. Twijfel niet, stel jezelf geen vragen, vergelijk andermans situatie niet met die van jou, maar geloof gewoon dat er mensen zijn die stelselmatig worden mishandeld. En die ongelooflijk veel moeite hebben gehad om voor zichzélf onder woorden te brengen waarom hun wereld niet klopt.
Voor wat de situatie van mijn man betreft: het lijkt me nogal voor de hand liggen dat hij het sterfbed van zijn vader niet aan zich voorbij laat gaan omdat hij te lullig is om sorry te zeggen, of omdat hij te trots is om zijn fouten toe te geven, of omdat hij liever aan het stand ging liggen. Wie dat denkt, gaat helemaal voorbij aan de pijn en het ingebakken gevoel van afwijzing dat nu opeens de nekslag blijkt te zijn: ook dát nog. Alsof er al niet genoeg vernedering is geweest.
Ik ben plaatsvervangend verdrietig voor alle mensen die hier hebben meegeschreven en die totaal niet gezien worden, hier. Ook hier niet. Thuis niet, en hier evenmin.
zondag 23 juli 2023 om 17:46
Even nog voor de duidelijk Ik heb in ieder geval totaal niet willen suggereren, dat de man van TO en anderen hier, niet geestelijk mishandeld zijn of verwaarloosd of nog erger. Als dat zo over is gekomen, dan spijt me dat.
Ik geloof dat zeer zeker wel.
Ik probeerde alleen aan te geven, dat ik ook snap dat dit soort ouders ook hun bagage hebben. Maar dat was misplaatst. Omdat het namelijk niet uitmaakt, als ze daar niets mee hebben gedaan.
Ik geloof dat zeer zeker wel.
Ik probeerde alleen aan te geven, dat ik ook snap dat dit soort ouders ook hun bagage hebben. Maar dat was misplaatst. Omdat het namelijk niet uitmaakt, als ze daar niets mee hebben gedaan.
What would Patsy do?
zondag 23 juli 2023 om 17:48
Ik heb het niet over jou, hoor. Jij probeert te begrijpen hoe het zit, terwijl anderen oordelen.Ladyday21 schreef: ↑23-07-2023 17:46Even nog voor de duidelijk Ik heb in ieder geval totaal niet willen suggereren, dat de man van TO en anderen hier, niet geestelijk mishandeld zijn of verwaarloosd of nog erger. Als dat zo over is gekomen, dan spijt me dat.
Ik geloof dat zeer zeker wel.
Ik probeerde alleen aan te geven, dat ik ook snap dat dit soort ouders ook hun bagage hebben. Maar dat was misplaatst. Omdat het namelijk niet uitmaakt, als ze daar niets mee hebben gedaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
