Relaties
alle pijlers
Sterfbed & ruzie
zaterdag 8 juli 2023 om 08:13
Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
zondag 23 juli 2023 om 17:48
zondag 23 juli 2023 om 17:55
Soms is er geen oplossing. Geen juiste vorm. Soms is iets heel oneerlijk, wreed en onverdraaglijk.Miss_Communicatie schreef: ↑23-07-2023 17:48Volgens mij wordt er niet zozeer getwijfeld aan wat de man van TO heeft meegemaakt met zijn vader, maar wordt er de mogelijkheid benoemd hoe hiermee omgegaan kan worden om ermee te dealen.
En volgens velen is de huidige vorm hiervan niet de juiste.
De mogelijkheid die hier de afgelopen pagina's benoemd werd, draait om een soort introspectie: wat heb je eigenlijk zélf fout gedaan, welke rol speelde jijzelf in de giftige wisselwerking, waar ligt jouw eigen verantwoordelijkheid?
Dat zijn vragen die hier NIET gesteld hoeven worden. Gewoon niet.
zondag 23 juli 2023 om 18:02
Dit, meer heb ik niet toe te voegen.Grobbekuiken_ schreef: ↑23-07-2023 17:11Hou het daar dan ook bij alsjeblieft want gelukkig maar dat je het je maar moeilijk voorstellen. Wij helaas wel en dat mag je gewoon aannemen zonder allerlei redenen te bedenken. Daarmee zet je een ander alsnog weg als iemand die het zelf allemaal verkeerd interpreteert en dat frustreert...alwéér, je wordt wéér niet helemaal geloofd. Sommige mensen zijn gewoon zo verrot.
Je zou bijna aan jezelf gaan twijfelen zeg...
zondag 23 juli 2023 om 18:06
en geef je weer de boodschap, jij doet het niet goed, aan de man van TOMiss_Communicatie schreef: ↑23-07-2023 17:48Volgens mij wordt er niet zozeer getwijfeld aan wat de man van TO heeft meegemaakt met zijn vader, maar wordt er de mogelijkheid benoemd hoe hiermee omgegaan kan worden om ermee te dealen.
En volgens velen is de huidige vorm hiervan niet de juiste.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 23 juli 2023 om 18:06
In dit hele topic mis ik de stem en verantwoordelijkheid van de vader. Anderen communiceren over of door hem. Moeder en zus zijn de kwade Geniussen, maar stevende vader kan toch ook zélf bellen? Ik heb alleen gelezen dat die man niet meer kan lopen, niet dat hij niet kan praten. Of niet meer anderen heel lelijk kan aansturen.
Ik lees wel een soort verwachting dat vader op zijn sterfbed enkel goede dingen zou willen horen. Maar misschien wil vader op zijn sterfbed liever een spectaculaire eindshow als lijdend voorwerp van een ander, en zet hij alles en iedereen (vrouw, dochter, zakenrelaties/vrienden) in om die show te krijgen. En wie zou een stervende man tegenspreken?
Vanuit een bepaald perspectief is ‘eenzaam en verlaten door enige zoon sterven’ in combinatie met overige familie die je zo manipuleert dat ze zich daar heel druk om maken, veel aanlokkelijker dan ‘mooie woorden en aandacht waarvan je weet dat ze onecht zijn’
Ik lees wel een soort verwachting dat vader op zijn sterfbed enkel goede dingen zou willen horen. Maar misschien wil vader op zijn sterfbed liever een spectaculaire eindshow als lijdend voorwerp van een ander, en zet hij alles en iedereen (vrouw, dochter, zakenrelaties/vrienden) in om die show te krijgen. En wie zou een stervende man tegenspreken?
Vanuit een bepaald perspectief is ‘eenzaam en verlaten door enige zoon sterven’ in combinatie met overige familie die je zo manipuleert dat ze zich daar heel druk om maken, veel aanlokkelijker dan ‘mooie woorden en aandacht waarvan je weet dat ze onecht zijn’
Imagine
zondag 23 juli 2023 om 18:12
Ik begrijp deze frustratie zo goed!samarinde schreef: ↑23-07-2023 17:55Soms is er geen oplossing. Geen juiste vorm. Soms is iets heel oneerlijk, wreed en onverdraaglijk.
De mogelijkheid die hier de afgelopen pagina's benoemd werd, draait om een soort introspectie: wat heb je eigenlijk zélf fout gedaan, welke rol speelde jijzelf in de giftige wisselwerking, waar ligt jouw eigen verantwoordelijkheid?
Dat zijn vragen die hier NIET gesteld hoeven worden. Gewoon niet.
Ik denk dat het niet uit te leggen is wat zo'n jeugd met je doet. Het werkt je hele leven door.
Als kind alleen maar naar jezelf kijken, wat doe ik verkeerd, wat kan ik doen zodat moeder niet link wordt, alles voor de lieve vrede, alles... Wat moet je als kind doen? Wat is dan mijn verantwoordelijkheid?
Ik heb het eerder geschreven. Nogmaals. Het boek ongezien opgegroeid heeft mij inzicht en "rust" gegeven.
Ik haak hier verder af. Je mag me altijd een pb doen als je nog iets wil weten.
Sterkte!
zondag 23 juli 2023 om 19:20
Ik heb het niet over een oplossing. Ik heb het over ‘hoe kan ik leren omgaan met iets wat me is aangedaan’.samarinde schreef: ↑23-07-2023 17:55Soms is er geen oplossing. Geen juiste vorm. Soms is iets heel oneerlijk, wreed en onverdraaglijk.
De mogelijkheid die hier de afgelopen pagina's benoemd werd, draait om een soort introspectie: wat heb je eigenlijk zélf fout gedaan, welke rol speelde jijzelf in de giftige wisselwerking, waar ligt jouw eigen verantwoordelijkheid?
Dat zijn vragen die hier NIET gesteld hoeven worden. Gewoon niet.
En dat je dan bepaalde zaken moet onderzoeken (hoe is het voor vader zo gekomen), hoeft daar niets aan af te doen.
Pijnlijk is het wel, dat blijkt ook uit de reacties. Niemand zegt, dat het makkelijk is. Juist niet.
conversation = awareness
zondag 23 juli 2023 om 19:23
Soms zijn mensen te beschadigd om dat te kunnen.Ladyday21 schreef: ↑23-07-2023 14:00Nou ja, kan. Maar ik vermoed, dat vader met zijn Joodse achtergrond en oorlogsverleden, ook het nodige voor zijn kiezen heeft gehad. Dat ontslaat je uiteraard niet van de verantwoordelijkheid om een leuk mens proberen te zijn, op zijn minst voor je eigen kinderen.
zondag 23 juli 2023 om 19:31
Namen en rugnummers graag - want ik vraag mij af of ik mij ook aangesproken moet voelen?
Als ik een gevoelige snaar heb geraakt vind ik dat vervelend overigens. Het komt mij voor dat men wel heeft geprobeerd met jou/jouw man en de situatie mee te denken en geprobeerd heeft het te begrijpen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 23 juli 2023 om 19:42
Volgens mij heb jij nog nooit een sterfbed meegemaakt. Bellen vanaf je sterfbed, dat klinkt een beetje lachwekkend, sorry. Als artsen aangeven dat het de laatste paar dagen zijn dan is dat absoluut niet aan de orde. Dat is liggen, vooral slapen, af en toe een keer de ogen open en een woordje fluisteren, misschien 2, dat je misschien kunt verstaan maar misschien ook niet.Klapstoel schreef: ↑23-07-2023 18:06In dit hele topic mis ik de stem en verantwoordelijkheid van de vader. Anderen communiceren over of door hem. Moeder en zus zijn de kwade Geniussen, maar stevende vader kan toch ook zélf bellen? Ik heb alleen gelezen dat die man niet meer kan lopen, niet dat hij niet kan praten. Of niet meer anderen heel lelijk kan aansturen.
Ik lees wel een soort verwachting dat vader op zijn sterfbed enkel goede dingen zou willen horen. Maar misschien wil vader op zijn sterfbed liever een spectaculaire eindshow als lijdend voorwerp van een ander, en zet hij alles en iedereen (vrouw, dochter, zakenrelaties/vrienden) in om die show te krijgen. En wie zou een stervende man tegenspreken?
Vanuit een bepaald perspectief is ‘eenzaam en verlaten door enige zoon sterven’ in combinatie met overige familie die je zo manipuleert dat ze zich daar heel druk om maken, veel aanlokkelijker dan ‘mooie woorden en aandacht waarvan je weet dat ze onecht zijn’
Tenzij het natuurlijk helemaal niet waar was dat de artsen dat stadium aangaven.
zondag 23 juli 2023 om 20:57
Maar oprechte vraag TO; je man heeft last van deze situatie, hoe zien jullie dan vervolgens voor je hoe dit verder zou moeten gaan? Want zijn familie gaat niet veranderen, zoveel is wel duidelijk. Dan is het toch op z'n minst het proberen waard om zélf iets anders te doen?
Niemand zegt dat dat niet extreem pijnlijk en verdrietig is, maar als de kaarten zo liggen dat jij als enige iets zou kunnen doen om je situatie wellicht te verlichten, dan is dat toch wat je te doen hebt?
Niemand zegt dat dat niet extreem pijnlijk en verdrietig is, maar als de kaarten zo liggen dat jij als enige iets zou kunnen doen om je situatie wellicht te verlichten, dan is dat toch wat je te doen hebt?
zondag 23 juli 2023 om 21:02
En eerlijk gezegd, denk ik dat hier ook genoeg mensen zijn en reageren die hun portie afwijzing en geestelijke mishandeling van hun ouders ook wel hebben gehad. Hun "andere" zienswijzen op dit verhaal afdoen als "je weet niet waar je het over hebt" is evenmin eerlijk en doet geen recht aan hun verleden.
zondag 23 juli 2023 om 21:03
Grobbekuiken_ schreef: ↑23-07-2023 11:29Ik weet niet wat ik lees.
Iedereen die nu roept over minste weerstand en 'je moet het zo doen' en meer van wat degenen die in iets vergelijkbaars doen of hebben gedaan... jullie hebben dezelfde ervaring en 'wij' doen het allemaal niet goed want alleen op wraak uit en jullie hebben dat 'beter' gedaan? Of zijn dit teksten terwijl je geen idee hebt van hoe het is als je er middenin zit, want dan is het vanaf de zijlijn wel makkelijk roepen en zelfs bagatelliseren wat mij betreft.
Gatver, maakt me boos. Ben je je leven lang denigrerend en meer behandeld, wordt het hier nog even dunnetjes overgedaan
+1 Grobbekuiken!
zondag 23 juli 2023 om 21:20
Het punt met de giftige dynamiek is dat al het normale niet werkt. Opbellen, gesprek voeren, uitleggen, proberen te begrijpen. En zeggen dat Samarindeman dat dan toch weer moet proberen of de andere kant moet zien geeft mijn inziens aan dat je die giftigheid niet hebt meegemaakt. Wees blij. Het enige dat werkt is door de ellende heen voelen, je verwachtingen los laten en vanuit daar doen wat voor jou werkt. Dan wordt je handelen zoveel mogelijk actie, geen reactie op anderen. En het vereist het aangaan van veel pijn. En je eigen plan durven trekken, los van wat anderen, ook op n forum daarvan vinden. En zelfs vergeven. Het opgeven om te proberen te begrijpen. Omdat jij mag geloven en handelen naar wat voor jou goed is. Mijn ervaring is dat ik Altijd probeerde de andere kant te zien. En daardoor bleef twijfelen of het niet aan mij lag etc. Niks is zwart, wit, er is altijd ook grijs. Maar in dit soort dynamiek is er weinig oplossing te vinden in het grijs. Is mijn ervaring..en bij mij waren het niet eens mijn eigen ouders. Of vrijwel niet. Geen idee hoe dat moet zijn als t je ouders betreft, zoals bij sommigen van jullie..
zondag 23 juli 2023 om 21:52
U plaatst hier het verhaal (wellicht om te kunnen relativeren) en vraagt om advies. Zoals u inmiddels al doorheeft, deze situatie heeft als verhaal meerdere kanten. Niet alleen vanuit uw partner maar ook vanuit de overige leden van het gezin en aangetrouwden.samarinde schreef: ↑23-07-2023 17:55Soms is er geen oplossing. Geen juiste vorm. Soms is iets heel oneerlijk, wreed en onverdraaglijk.
De mogelijkheid die hier de afgelopen pagina's benoemd werd, draait om een soort introspectie: wat heb je eigenlijk zélf fout gedaan, welke rol speelde jijzelf in de giftige wisselwerking, waar ligt jouw eigen verantwoordelijkheid?
Dat zijn vragen die hier NIET gesteld hoeven worden. Gewoon niet.
Het moge duidelijk zijn dat degene die hier een reactie plaatst, dit doet vanuit zijn / haar perspectief en zienswijze. Er wordt niemand naar de mond gepraat noch dat iemand zegt het enkel de schuld / verantwoordelijkheid van die of die.
En hoe vervelend ook, hoe cru het ook is, iedereen is slachtoffer en iedereen heeft een rol in het geheel. Het is dan ook niet meer dan normaal - althans dat is mijn persoonlijke mening - dat uw partner ook naar zich zelf moet kijken en ja, die vragen zouden óók gesteld moeten kunnen worden. Niet zozeer als beschuldiging of als verwijtende vinger. Want als uw partner (en wellicht met u erbij) therapie krijgt om de gezinsdynamiek te begrijpen en te verwerken wat heeft plaats gevonden, gaan deze vragen op de een of andere manier óók gesteld worden.
Dan zou ik u adviseren, lees uw eigen posting eens terug, liefst meerdere malen. Heeft u in de gaten hoe ú in de verdedingsmodus en ontwijking schiet?
Vader is 90+ en gezien zijn leeftijd heel wat meegemaakt. Hij is het product van zijn opvoeding in een tijd die bol stond van grote sociale onrust en onzekerheden, opgegroeid in een tijd dat er sprake was van grote financiele en sociale armoede. Wel eens bij stil gestaan dat hij zelf misschien ook te maken gehad heeft van geestelijke mishandeling, het niet goed genoeg zijn et cetera, kortom dat wat jouw man heeft meegemaakt en nog mee maakt, dat je schoonvader dat heeft mee gekregen en zodoende niet beter weet? Zou best kunnen dat jouw partner een carbon copy is van zijn vader en als zodanig een trigger is. Het is NU gemakkelijk zeggen dat hij dan maar hulp had moeten zoeken, hulp die er in DIE tijd er niet was? Mensen van die generatie liepen en lopen niet naar een hulpverlener.
Het zou ook kunnen dat vader het gewoon niet kon, dat er sprake is van onmacht. Dan kun je willen wat je wilt maar als het niet gaat, gaat het niet.
Bedoel ermee te zeggen, ga eens in de schoenen van vader staan en achterhaal waarom vader is zoals hij is en doet zoals hij doet.
En ja, het is algemeen bekend dat mensen, naarmate ze ouder worden, stukken moeilijker in de omgang worden en kinderen pijnlijk kunnen bejegenen.
Klinkt alsof ik vader verdedig en zijn daden vergoeilijk. Dit is pertinent niet de bedoeling. Maar wil er mee aangeven dat de dynamiek een gevolg is van een dieper liggende oorzaak.
Is mijn laatste bijdrage.
zondag 23 juli 2023 om 22:13
Samarinde, ik quote je hier maar even. Hier mag een ieder van alles vinden, concluderen, in twijfel trekken, etc. Sterker nog: je vraagt je nota bene zelf af of en zo ja in hoeverre jullie/jouw man ook een rol spelen in deze saga. Men probeert een paar posts verder vervolgens constructief mee te denken en dan vraag je om meer compassie voor de slachtoffers van geestelijke mishandeling zoals je man en schrijf je dat er vragen zijn die niet gesteld hoeven worden gevolgd door een gewoon niet doen - opmerking.samarinde schreef: ↑22-07-2023 13:04[…]
Misschien zijn wij zelf ook wel toxisch. Of nog veel toxischer dan zij. Ik geef jou alle ruimte om dat te vinden; op basis van wat ik hier schrijf mag jij je eigen conclusies trekken. Dat mag trouwens iedereen. Mij helpt dit topic om dat scherp te krijgen: ligt het nou echt alleen aan de andere partij, of is mijn man - en ik sta achter hem - zelf verantwoordelijk voor dit sterfbed-drama?
Sorry - ik volg het niet meer (en ja, dat zou ook aan mij kunnen liggen of mijn beperkte EQ).
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 23 juli 2023 om 22:23
Ik denk (maar dat is invullerij van mijn kant), dat de reacties (en het waren er veel de afgelopen pak hem beet 24u) toch echt iets too much waren. En natuurlijk, gelooft ze niet echt, dat haar man ook toxisch is. Wat wel zo is, is dat hij tegen wil en dank wel deel uitmaakt van de toxische dynamiek. Én de emoties (al dan niet geuit) lopen denk ik ondertussen toch erg hoog op. Ik denk, dat het niet weten, niets meer horen eigenlijk op dit moment geen rust brengt. Maar het kan, dat ik enorm uit de bocht vlieg, hiermee.Baggal schreef: ↑23-07-2023 22:13Samarinde, ik quote je hier maar even. Hier mag een ieder van alles vinden, concluderen, in twijfel trekken, etc. Sterker nog: je vraagt je nota bene zelf af of en zo ja in hoeverre jullie/jouw man ook een rol spelen in deze saga. Men probeert een paar posts verder vervolgens constructief mee te denken en dan vraag je om meer compassie voor de slachtoffers van geestelijke mishandeling zoals je man en schrijf je: gewoon niet doen.
Sorry - ik volg het niet meer (en ja, dat zou ook aan mij kunnen liggen of mijn beperkte EQ).
ladyday21 wijzigde dit bericht op 23-07-2023 22:23
0.18% gewijzigd
What would Patsy do?
zondag 23 juli 2023 om 22:23
Ik begrijp dat het om een joodse man gaat. Gaat dus wel iets verder dan wat armoede en onzekerheid. Het was een tijd, die wij ons gelukkig niet meer kunnen voorstellen maar waarbij het grootste deel van het Joodse volk is uitgemoord. Natuurlijk laat dat hele diepe sporen na.Kleppeboxx schreef: ↑23-07-2023 21:52U plaatst hier het verhaal (wellicht om te kunnen relativeren) en vraagt om advies. Zoals u inmiddels al doorheeft, deze situatie heeft als verhaal meerdere kanten. Niet alleen vanuit uw partner maar ook vanuit de overige leden van het gezin en aangetrouwden.
Het moge duidelijk zijn dat degene die hier een reactie plaatst, dit doet vanuit zijn / haar perspectief en zienswijze. Er wordt niemand naar de mond gepraat noch dat iemand zegt het enkel de schuld / verantwoordelijkheid van die of die.
En hoe vervelend ook, hoe cru het ook is, iedereen is slachtoffer en iedereen heeft een rol in het geheel. Het is dan ook niet meer dan normaal - althans dat is mijn persoonlijke mening - dat uw partner ook naar zich zelf moet kijken en ja, die vragen zouden óók gesteld moeten kunnen worden. Niet zozeer als beschuldiging of als verwijtende vinger. Want als uw partner (en wellicht met u erbij) therapie krijgt om de gezinsdynamiek te begrijpen en te verwerken wat heeft plaats gevonden, gaan deze vragen op de een of andere manier óók gesteld worden.
Dan zou ik u adviseren, lees uw eigen posting eens terug, liefst meerdere malen. Heeft u in de gaten hoe ú in de verdedingsmodus en ontwijking schiet?
Vader is 90+ en gezien zijn leeftijd heel wat meegemaakt. Hij is het product van zijn opvoeding in een tijd die bol stond van grote sociale onrust en onzekerheden, opgegroeid in een tijd dat er sprake was van grote financiele en sociale armoede. Wel eens bij stil gestaan dat hij zelf misschien ook te maken gehad heeft van geestelijke mishandeling, het niet goed genoeg zijn et cetera, kortom dat wat jouw man heeft meegemaakt en nog mee maakt, dat je schoonvader dat heeft mee gekregen en zodoende niet beter weet? Zou best kunnen dat jouw partner een carbon copy is van zijn vader en als zodanig een trigger is. Het is NU gemakkelijk zeggen dat hij dan maar hulp had moeten zoeken, hulp die er in DIE tijd er niet was? Mensen van die generatie liepen en lopen niet naar een hulpverlener.
Het zou ook kunnen dat vader het gewoon niet kon, dat er sprake is van onmacht. Dan kun je willen wat je wilt maar als het niet gaat, gaat het niet.
Bedoel ermee te zeggen, ga eens in de schoenen van vader staan en achterhaal waarom vader is zoals hij is en doet zoals hij doet.
En ja, het is algemeen bekend dat mensen, naarmate ze ouder worden, stukken moeilijker in de omgang worden en kinderen pijnlijk kunnen bejegenen.
Klinkt alsof ik vader verdedig en zijn daden vergoeilijk. Dit is pertinent niet de bedoeling. Maar wil er mee aangeven dat de dynamiek een gevolg is van een dieper liggende oorzaak.
Is mijn laatste bijdrage.
zondag 23 juli 2023 om 22:31
Daar zou je best gelijk in kunnen hebben, maar als je enerzijds de schuld bij jezelf zoekt, hetgeen ik heel logisch vind, en aangeeft dat een ieder iets mag vinden, kun je een paar posts later niet zeggen dat het allemaal niet meer mag - natuurlijk. Dit geldt te meer wanneer de meeste posts eigenlijk gingen over de relatie tussen Samarinde en haar man (en het gevaar dat kan schuilen in de analyses die gemaakt worden) zonder dat daarbij getwijfeld werd aan het feitenrelaas van TO.Ladyday21 schreef: ↑23-07-2023 22:23Ik denk (maar dat is invullerij van mijn kant), dat de reacties (en het waren er veel de afgelopen pak hem beet 24u) toch echt iets too much waren. En natuurlijk, gelooft ze niet echt, dat haar man ook toxisch is. Wat wel zo is, is dat hij tegen wil en dank wel deel uitmaakt van de toxische dynamiek. Én de emoties (al dan niet geuit) lopen denk ik ondertussen toch erg hoog op. Ik denk, dat het niet weten, niets meer horen eigenlijk op dit moment geen rust brengt. Maar het kan, dat ik enorm uit de bocht vlieg, hiermee.
Ik denk (maar dat is een aanname) ook dat het niet weten of (schoon)vader al is overleden heel moeilijk is. Het niet horen en het je toch afvragen…
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 23 juli 2023 om 22:35
En daar toch ergens diep (misschien zelfs onbewust) toch schuld bij jezelf bij zoeken. Want het zwijgen aan die kant was een reactie op man. Onterecht, natuurlijk. Als de familie aan de andere kant gezond en volwassen zou handelen, dan zouden ze man van TO gewoon op de hoogte houden. Desnoods summier en zakelijk.Baggal schreef: ↑23-07-2023 22:31Daar zou je best gelijk in kunnen hebben, maar als je enerzijds de schuld bij jezelf zoekt, hetgeen ik heel logisch vind, en aangeeft dat een ieder iets mag vinden, kun je een paar posts later niet zeggen dat het allemaal niet meer mag - natuurlijk. Dit geldt te meer wanneer de meeste posts eigenlijk gingen over de relatie tussen Samarinde en haar man (en het gevaar dat kan schuilen in de analyses die gemaakt worden) zonder dat daarbij getwijfeld werd aan het feitenrelaas van TO.
Ik denk (maar dat is een aanname) ook dat het niet weten of (schoon)vader al is overleden heel moeilijk is. Het niet horen en het je toch afvragen…
What would Patsy do?
zondag 23 juli 2023 om 22:39
Wellicht heb je hierin gelijk. En zoiets is ook meteen de valkuil wanneer je gewend bent om urenlange gesprekken met elkaar te hebben zonder een andere invalshoek. Je bevestigd elkaar en wordt als het ware blind voor andere inzichten.Ladyday21 schreef: ↑23-07-2023 22:23Ik denk (maar dat is invullerij van mijn kant), dat de reacties (en het waren er veel de afgelopen pak hem beet 24u) toch echt iets too much waren. En natuurlijk, gelooft ze niet echt, dat haar man ook toxisch is. Wat wel zo is, is dat hij tegen wil en dank wel deel uitmaakt van de toxische dynamiek. Én de emoties (al dan niet geuit) lopen denk ik ondertussen toch erg hoog op. Ik denk, dat het niet weten, niets meer horen eigenlijk op dit moment geen rust brengt. Maar het kan, dat ik enorm uit de bocht vlieg, hiermee.
Door hier op een forum als Viva je verhaal te doen, krijg je die andere invalshoek wel, in allerlei vormen. Dat kan beangstigend zijn, aanvallend en je onbegrepen voelen.
Ik heb met TO te doen, het is ook lastig en een buitengewone pijnlijke situatie.
conversation = awareness
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
