Sterfbed & ruzie

Anoniem_64c227383a508 zaterdag 8 juli 2023 om 08:13

Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.

Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.

Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.

Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.

Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.

Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?

Baggal zondag 23 juli 2023 om 22:42

Miss_Communicatie schreef: ↑
23-07-2023 22:39
Wellicht heb je hierin gelijk. En zoiets is ook meteen de valkuil wanneer je gewend bent om urenlange gesprekken met elkaar te hebben zonder een andere invalshoek. Je bevestigd elkaar en wordt als het ware blind voor andere inzichten.

Door hier op een forum als Viva je verhaal te doen, krijg je die andere invalshoek wel, in allerlei vormen. Dat kan beangstigend zijn, aanvallend en je onbegrepen voelen.

Ik heb met TO te doen, het is ook lastig en een buitengewone pijnlijke situatie.

Ja… hier sluit ik mij ook bij aan - mooi omschreven.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Anoniem_64c227383a508 zondag 23 juli 2023 om 23:29

Zonenmaan schreef: ↑
23-07-2023 21:20
Het punt met de giftige dynamiek is dat al het normale niet werkt. Opbellen, gesprek voeren, uitleggen, proberen te begrijpen. En zeggen dat Samarindeman dat dan toch weer moet proberen of de andere kant moet zien geeft mijn inziens aan dat je die giftigheid niet hebt meegemaakt. Wees blij. Het enige dat werkt is door de ellende heen voelen, je verwachtingen los laten en vanuit daar doen wat voor jou werkt. Dan wordt je handelen zoveel mogelijk actie, geen reactie op anderen. En het vereist het aangaan van veel pijn. En je eigen plan durven trekken, los van wat anderen, ook op n forum daarvan vinden. En zelfs vergeven. Het opgeven om te proberen te begrijpen. Omdat jij mag geloven en handelen naar wat voor jou goed is. Mijn ervaring is dat ik Altijd probeerde de andere kant te zien. En daardoor bleef twijfelen of het niet aan mij lag etc. Niks is zwart, wit, er is altijd ook grijs. Maar in dit soort dynamiek is er weinig oplossing te vinden in het grijs. Is mijn ervaring..en bij mij waren het niet eens mijn eigen ouders. Of vrijwel niet. Geen idee hoe dat moet zijn als t je ouders betreft, zoals bij sommigen van jullie..

Dit geeft wel heel goed weer hoe mijn man denkt. Genuanceerd, met begrip voor zijn getraumatiseerde vader (want daarom draaide het bij hem thuis: stel geen vragen, heb mededogen, vergeef hem zijn onhebbelijkheid) en dat heeft van hem (mijn man, dus) een enorm empathische, ruimhartige en gulle man gemaakt: hij geeft alles weg als hij de ander maar gelukkig kan maken. Zo is hij geconditioneerd.

Zonder hem nou meteen tot heilige te verklaren, kan ik wel zeggen dat hij álles voor zijn ouders heeft gedaan wat in zijn macht lag. Niets was te gek. Het was alleen nooit goed genoeg.

De laatste jaren ging het slecht met zijn vader, daarom voelde hij zich genoodzaakt - als ‘goede zoon’ - om elke week langs te gaan. Met lood in zijn schoenen, maar hij deed het. Het was een afspraak met zichzelf. Om toch een beetje plezier te beleven aan die bezoekjes aan zijn ouders, nam hij vlakbij hun huis een privé tennisleraar in de arm, met wie hij een uur tenniste voordat hij naar zijn ouders ging.

Toen zijn ouders hier lucht van kregen, waren ze eigenlijk niet meer zo geïnteresseerd in zijn bezoekjes: “Oh, wil je woensdag langskomen maar ga je eerst tennissen…? Nou, dan weten we niet of we thuis zijn als je komt. Misschien wel, misschien niet. Kijk maar, je kunt het altijd proberen…” Dit alles uitgesproken met een overdreven teleurgestelde stem.

Mind you: het is 45 minuten rijden naar hun woonplaats. Mijn man had daar verder niets te zoeken; hij had die tennisles geregeld om een wekelijkse routine te hebben, vanwege zijn ouders. Maar nee - ze hadden toch liever dat hij die afstand blootsvoets aflegde, met een knapzak over zijn schouder, want DAN deed hij echt moeite om ze te zien. DAN moest hij echt lijden. Maar als hij van tevoren ging tennissen, voor zijn plezier, dan kon hij wat hen betreft net zo goed thuisblijven. Dan was het geen offer.

Mijn man bleef proberen het grijs te zien, de nuance, maar dat werd wel steeds lastiger. Het was gewoon niet te begrijpen.

Noekie-Noek zondag 23 juli 2023 om 23:39

Misschien komt het op zijn ouders over dat hij alleen maar langs kwam omdat hij toch in de buurt was en voelde dat voor hun ook vervelend.

Ik vind eerlijk gezegd jouw/jullie kijk op bepaalde situaties best wel bizar.

Ladyday21 zondag 23 juli 2023 om 23:40

Noekie-Noek schreef: ↑
23-07-2023 23:39
Misschien komt het op zijn ouders over dat hij alleen maar langs kwam omdat hij toch in de buurt was en voelde dat voor hun ook vervelend.

Ik vind eerlijk gezegd jouw/jullie kijk op bepaalde situaties best wel bizar.

In gezondere relaties hoeft men niet zo achterdochtig te zijn, natuurlijk. Ze weten natuurlijk allemaal ergens wel, dat ze het eigenlijk niet leuk hebben met elkaar.

What would Patsy do?

Anoniem_64c227383a508 zondag 23 juli 2023 om 23:45

Noekie-Noek schreef: ↑
23-07-2023 23:39
Misschien komt het op zijn ouders over dat hij alleen maar langs kwam omdat hij toch in de buurt was en voelde dat voor hun ook vervelend.

Ik vind eerlijk gezegd jouw/jullie kijk op bepaalde situaties best wel bizar.

Wij wonen drie kwartier bij hen vandaan, bij ons in de buurt zijn genoeg tennisclubs (mijn man is zelfs lid hier, op 10 minuten afstand van ons huis) dus hij was niet ‘toch in de buurt’.

Baggal zondag 23 juli 2023 om 23:48

En nu komen er alleen maar posts die nogmaals onderstrepen waarom die ouders zo verschrikkelijk zijn/waren…

Ik geloof je best, maar daadwerkelijk ingaan op vragen doe je ook sporadisch. Jammer Samarinde, ik lees je normaliter erg graag en snap ook dat dit reuze pijnlijk is allemaal.

A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.

Ladyday21 zondag 23 juli 2023 om 23:50

@Samarinde, zou het jullie toch niet “helpen” als er wel duidelijkheid is over vaders situatie? Is je man er zo ok mee?

What would Patsy do?

Noekie-Noek zondag 23 juli 2023 om 23:56

samarinde schreef: ↑
23-07-2023 23:45
Wij wonen drie kwartier bij hen vandaan, bij ons in de buurt zijn genoeg tennisclubs (mijn man is zelfs lid hier, op 10 minuten afstand van ons huis) dus hij was niet ‘toch in de buurt’.

Zo bedoel ik het niet. Voor zijn oudrrs zal het zo voelen. Oh je komt hier tennissen en bent dan toch in de buurt dus kom je bij ons langs zal hun gedachtegang zijn.

Anoniem_64c227383a508 zondag 23 juli 2023 om 23:59

Baggal schreef: ↑
23-07-2023 23:48
En nu komen er alleen maar posts die nogmaals onderstrepen waarom die ouders zo verschrikkelijk zijn/waren…

Ik geloof je best, maar daadwerkelijk ingaan op vragen doe je ook sporadisch. Jammer Samarinde, ik lees je normaliter erg graag en snap ook dat dit reuze pijnlijk is allemaal.

Ik reageer niet direct op alle vragen omdat ik het antwoord niet weet. Misschien komt dat nog.

Een paar dingen zijn me bijgebleven van de discussie van vandaag. Daar moet ik nog over nadenken.

Ik hoef niet na te denken over de vraag of wij niet eens moeten kijken naar de pijn en het onvermogen van de familie van mijn man, want dat doen we al. Deden we altijd al. Maar het verandert niets aan de zaak.

De hoofdvraag - hoe nu verder? - is in zo verre beantwoord dat we in een impasse terecht zijn gekomen. Stilstand dus.

Dreamglasses maandag 24 juli 2023 om 00:00

samarinde schreef: ↑
23-07-2023 23:29
Dit geeft wel heel goed weer hoe mijn man denkt. Genuanceerd, met begrip voor zijn getraumatiseerde vader (want daarom draaide het bij hem thuis: stel geen vragen, heb mededogen, vergeef hem zijn onhebbelijkheid) en dat heeft van hem (mijn man, dus) een enorm empathische, ruimhartige en gulle man gemaakt: hij geeft alles weg als hij de ander maar gelukkig kan maken. Zo is hij geconditioneerd.

Zonder hem nou meteen tot heilige te verklaren, kan ik wel zeggen dat hij álles voor zijn ouders heeft gedaan wat in zijn macht lag. Niets was te gek. Het was alleen nooit goed genoeg.

De laatste jaren ging het slecht met zijn vader, daarom voelde hij zich genoodzaakt - als ‘goede zoon’ - om elke week langs te gaan. Met lood in zijn schoenen, maar hij deed het. Het was een afspraak met zichzelf. Om toch een beetje plezier te beleven aan die bezoekjes aan zijn ouders, nam hij vlakbij hun huis een privé tennisleraar in de arm, met wie hij een uur tenniste voordat hij naar zijn ouders ging.

Toen zijn ouders hier lucht van kregen, waren ze eigenlijk niet meer zo geïnteresseerd in zijn bezoekjes: “Oh, wil je woensdag langskomen maar ga je eerst tennissen…? Nou, dan weten we niet of we thuis zijn als je komt. Misschien wel, misschien niet. Kijk maar, je kunt het altijd proberen…” Dit alles uitgesproken met een overdreven teleurgestelde stem.

Mind you: het is 45 minuten rijden naar hun woonplaats. Mijn man had daar verder niets te zoeken; hij had die tennisles geregeld om een wekelijkse routine te hebben, vanwege zijn ouders. Maar nee - ze hadden toch liever dat hij die afstand blootsvoets aflegde, met een knapzak over zijn schouder, want DAN deed hij echt moeite om ze te zien. DAN moest hij echt lijden. Maar als hij van tevoren ging tennissen, voor zijn plezier, dan kon hij wat hen betreft net zo goed thuisblijven. Dan was het geen offer.

Mijn man bleef proberen het grijs te zien, de nuance, maar dat werd wel steeds lastiger. Het was gewoon niet te begrijpen.

Het klinkt als een bijzonder moeilijk en stroperig contact.

Ik denk dat jouw man nooit echt de knoop heeft doorgehakt om het contact te verbreken met zijn ouders, tot nu.

Dat is wellicht wat "onhandig" qua moment, maar het komt wel vaker voor dat de spreekwoordelijke druppel juist komt op de meest trigger-gevoelige momenten als ziekte, verhuizing, kinderen krijgen en dus de dood, etc.

En terwijl bij hem nu echt de maat vol is, is de familie na de laatste crisis 'gewoon' weer verder gegaan en op dit moment denken zij dat jouw man geen interesse toont of gek geworden is.

Ik mis wat passages in je verhaal: wanneer heeft je man voor het laatst heel duidelijk gezegd hoe hij de omgang met zijn familie heeft beleefd? Hoe hij zich daarbij voelde?
Ik hoor en lees hoe boos, verdrietig en gefrustreerd hij is (overigens heel begrijpelijk), maar weet zijn familie dit ook echt?

Only dead fish go with the flow

Miss_Communicatie maandag 24 juli 2023 om 00:04

Noekie-Noek schreef: ↑
23-07-2023 23:56
Zo bedoel ik het niet. Voor zijn oudrrs zal het zo voelen. Oh je komt hier tennissen en bent dan toch in de buurt dus kom je bij ons langs zal hun gedachtegang zijn.

Dat kàn inderdaad een gedachtegang zijn ja.
Maar deze optie lijkt voor TO geen optie. Niet eens een heel-ver-weg-optie.
Vastgebeten in het kwade daglicht waarin de schoonouders gezien worden, terecht of onterecht.

Lieve TO, ik kan me indenken dat je je aangevallen voelt hier.
Probeer in te zien, dat dit misschien niet het geval is. Mensen nemen de tijd om een reactie te schrijven, leven met je mee, maar praten misschien niet met je mee zoals je dat gehoopt/verwacht had.

Ik zie wel de goede intenties, hopelijk lukt jou dat ook binnenkort. Sterkte.

conversation = awareness

Anoniem_64c227383a508 maandag 24 juli 2023 om 00:06

Noekie-Noek schreef: ↑
23-07-2023 23:56
Zo bedoel ik het niet. Voor zijn oudrrs zal het zo voelen. Oh je komt hier tennissen en bent dan toch in de buurt dus kom je bij ons langs zal hun gedachtegang zijn.

Ja, maar dat is een achterdochtige manier van denken. Mijn man heeft die tennisles omwille van zijn ouders (in hun woonplaats, waar hij helemaal niets te zoeken heeft) geregeld.

Waarom zou het beter, waardevoller, specialer zijn als hij die 45 minuten reed zónder te gaan tennissen (maar onderweg wel te tanken, wat toch ook een handeling is die niet om zijn ouders draait - of is dat wel toegestaan?)

Ladyday21 maandag 24 juli 2023 om 00:10

samarinde schreef: ↑
24-07-2023 00:06
Ja, maar dat is een achterdochtige manier van denken. Mijn man heeft die tennisles omwille van zijn ouders (in hun woonplaats, waar hij helemaal niets te zoeken heeft) geregeld.

Waarom zou het beter, waardevoller, specialer zijn als hij die 45 minuten reed zónder te gaan tennissen (maar onderweg wel te tanken, wat toch ook een handeling is die niet om zijn ouders draait - of is dat wel toegestaan?)

Dit is wat ik steeds probeer te zeggen. De relatie is ongezond, dus er wordt continu getwijfeld aan iedereens motieven. Daarom deed zus ook zo “raar” tegen je dochter. Want die denkt…(weer invulling van mij, hoor)…”waarom belt dat kind nu ineens? Ah, die zit met broer en Samarinde in het buitenverblijf… jaja… nou, ze kan die twee precies niets melden. ja, dat ma op het toilet zit. En doei!” Niet netjes, niet fair, zeker niet naar je dochter toe. Maar zo werkt dat dus. Iedere actie wordt met argwaan bekeken. Het is misschien ook een beetje, zoals de waard enzovoort.

What would Patsy do?

Miss_Communicatie maandag 24 juli 2023 om 00:12

samarinde schreef: ↑
23-07-2023 23:59
Ik reageer niet direct op alle vragen omdat ik het antwoord niet weet. Misschien komt dat nog.

Een paar dingen zijn me bijgebleven van de discussie van vandaag. Daar moet ik nog over nadenken.

Ik hoef niet na te denken over de vraag of wij niet eens moeten kijken naar de pijn en het onvermogen van de familie van mijn man, want dat doen we al. Deden we altijd al. Maar het verandert niets aan de zaak.

De hoofdvraag - hoe nu verder? - is in zo verre beantwoord dat we in een impasse terecht zijn gekomen. Stilstand dus.

Stilstand kan ook even. Pas op de plaats, rust in het moment. Haal adem, in en uit. Je hoeft nu niet te beslissen wat te doen. Laat het op je afkomen.

En for the record: mijn oma is 94 geworden en ze is elf (ja echt elf keer) bediend…

conversation = awareness

Dreamglasses maandag 24 juli 2023 om 00:13

samarinde schreef: ↑
24-07-2023 00:06
Ja, maar dat is een achterdochtige manier van denken. Mijn man heeft die tennisles omwille van zijn ouders (in hun woonplaats, waar hij helemaal niets te zoeken heeft) geregeld.

Waarom zou het beter, waardevoller, specialer zijn als hij die 45 minuten reed zónder te gaan tennissen (maar onderweg wel te tanken, wat toch ook een handeling is die niet om zijn ouders draait - of is dat wel toegestaan?)

Dat is ook zo en het slaat ook nergens op dat zijn ouders hem 'straffen' op deze manier.
Hierin zie ik ook hoe manipulatief het afdwingen van die liefde is van zijn ouders wel.

Maar ik vraag me nog steeds af - nu je man alweer geruime tijd aanmoddert met deze toxic familie-dynamiek: wanneer heeft hij echt gezegd tegen zijn familie wat hem dwars zit?

Only dead fish go with the flow

Miss_Communicatie maandag 24 juli 2023 om 00:14

samarinde schreef: ↑
24-07-2023 00:06
Ja, maar dat is een achterdochtige manier van denken. Mijn man heeft die tennisles omwille van zijn ouders (in hun woonplaats, waar hij helemaal niets te zoeken heeft) geregeld.

Waarom zou het beter, waardevoller, specialer zijn als hij die 45 minuten reed zónder te gaan tennissen (maar onderweg wel te tanken, wat toch ook een handeling is die niet om zijn ouders draait - of is dat wel toegestaan?)

Die ouders zijn ook niet helemaal goed, dat mag wel duidelijk zijn.

conversation = awareness

Miss_Communicatie maandag 24 juli 2023 om 00:14

Dubbel

conversation = awareness

Female_40plus maandag 24 juli 2023 om 00:43

samarinde schreef: ↑
23-07-2023 23:59
Ik reageer niet direct op alle vragen omdat ik het antwoord niet weet. Misschien komt dat nog.

Een paar dingen zijn me bijgebleven van de discussie van vandaag. Daar moet ik nog over nadenken.

Ik hoef niet na te denken over de vraag of wij niet eens moeten kijken naar de pijn en het onvermogen van de familie van mijn man, want dat doen we al. Deden we altijd al. Maar het verandert niets aan de zaak.

De hoofdvraag - hoe nu verder? - is in zo verre beantwoord dat we in een impasse terecht zijn gekomen. Stilstand dus.

De vraag is op dit moment inderdaad wat jouw man nú en in de nabije toekomst wil.
- wil hij de huidige gezondheidstoestand van zijn vader weten?
- heeft hij behoefte om nog afscheid van zijn vader te nemen?
- als vader overlijdt, heeft hij behoefte om zelf een rol op zich te nemen of mee te denken aan de wijze waarop de begrafenis/crematie plaatsvindt?
- wil hij naar de begrafenis/crematie?
- wil hij nog contact met zijn moeder?

Per vraag, indien antwoord “ja”, zal dan bekeken moeten worden hoe dat bereikt zou kunnen worden.

Probeer het op dit moment ‘to the point’ te houden, zonder te kijken naar welke fouten er door wie gemaakt zijn. Kijk naar de behoefte die er nu bij jouw man is. Het verleden ga je niet meer veranderen, alleen op de toekomst kan je (misschien) nog wat invloed uitoefenen.

Anoniem_64c227383a508 maandag 24 juli 2023 om 01:23

Dreamglasses schreef: ↑
24-07-2023 00:13
Dat is ook zo en het slaat ook nergens op dat zijn ouders hem 'straffen' op deze manier.
Hierin zie ik ook hoe manipulatief het afdwingen van die liefde is van zijn ouders wel.

Maar ik vraag me nog steeds af - nu je man alweer geruime tijd aanmoddert met deze toxic familie-dynamiek: wanneer heeft hij echt gezegd tegen zijn familie wat hem dwars zit?

Ik had net een antwoord getypt maar toen was mijn telefoon leeg

In het kort: mijn man heeft vlak voor onze vakantie desgevraagd aan zijn zus uitgelegd waarom hij, het zwarte schaap van de familie, niet in staat was om twee volle dagen in één ruimte te zitten met zijn kwelgeest/vader. Hij heeft zich tijdens dat gesprek echt blootgegeven en gezegd dat hij vaak bijna huilend terug reed na de bezoekjes aan zijn ouders. Zijn zus ‘herkende het niet’ en nam het voor kennisgeving aan (geen woord van medeleven - want dit is in de familie een taboe: het mag niet en het kan niet, daarom bestaat het niet). Dat mijn man in een niet zo ver verleden al het contact met zijn ouders én zijn zus heeft verbroken, zal ze zich ongetwijfeld herinneren. Maar ook hiervoor geldt: taboe.

Dit was enkele dagen voor onze vakantie. Er was nog geen sprake van een sterfbed: de vader was stokoud en doofde langzaam uit, dat wel. Mijn man heeft dit in vertrouwen met zijn zus besproken; zijn moeder wilde hij er onder deze omstandigheden niet (opnieuw) mee belasten.

Laten we het erop houden dat er na de breuk, die ongeveer 2 jaar duurde, een wankel evenwicht was gevonden. Er werd over niets gepraat.

Het heeft er alle schijn van (volgens mijn man, die meer zicht heeft op de onderlinge familieverhoudingen), dat zijn zus naderhand heel boos is geworden over wat hij gezegd heeft. Hij denkt dat zij tegen hun moeder heeft gezegd dat hij het niet verdient om geïnformeerd te worden over het feit dat hun vader enkele dagen later op sterven lag. Zij heeft sindsdien inderdaad de telefoon van hun moeder bewaakt (en opgenomen), dus ik geloof het ergens wel.

Anoniem_64c227383a508 maandag 24 juli 2023 om 01:38

Female_40plus schreef: ↑
24-07-2023 00:43
De vraag is op dit moment inderdaad wat jouw man nú en in de nabije toekomst wil.
- wil hij de huidige gezondheidstoestand van zijn vader weten?
- heeft hij behoefte om nog afscheid van zijn vader te nemen?
- als vader overlijdt, heeft hij behoefte om zelf een rol op zich te nemen of mee te denken aan de wijze waarop de begrafenis/crematie plaatsvindt?
- wil hij naar de begrafenis/crematie?
- wil hij nog contact met zijn moeder?

Per vraag, indien antwoord “ja”, zal dan bekeken moeten worden hoe dat bereikt zou kunnen worden.

Probeer het op dit moment ‘to the point’ te houden, zonder te kijken naar welke fouten er door wie gemaakt zijn. Kijk naar de behoefte die er nu bij jouw man is. Het verleden ga je niet meer veranderen, alleen op de toekomst kan je (misschien) nog wat invloed uitoefenen.

Goede vragen. Op dit moment beantwoordt hij alles met nee. Maar het wringt wel. Nou ja, logisch.

Welke behoeften hij heeft, is op dit moment onduidelijk. Ook logisch. Dat zijn vader gaat overlijden of al is overleden is voor hem een gegeven, meer niet. Maar hij is boos over het onrecht dat hem weer wordt aangedaan, zo voelt hij het; hij is er zeker van dat zijn zus/moeder tegen zowel eventueel bezoek (onder wie de Amerikaanse zakenrelatie) als zijn vader zeggen dat hij, mijn man dus, liever op vakantie ging dan zijn stervende vader te bezoeken. Dat hij egoïstisch is, liefdeloos, een klootzak.

Ik weet natuurlijk niet of dat waar is. Ik weet alleen dat ze al bijna twee weken zwijgen.

meisje85 maandag 24 juli 2023 om 07:12

Wat ik heel erg terug lees in je verhalen is dat je man eigenlijk steeds "het kleine kind" - wat in zekere zin ook samenhangt met slachtoffer zijn -is in het verhaal. Hij is natuurlijk volwassen, dat snap ik, maar het lijkt op een bepaalde manier alsof hij die rol niet (helemaal) heeft. Hij heeft verwachtingen, hoop, is afwachtend en lijdzaam, onbekend met eigen behoeften. Waardoor sommige dingen die heel normaal of logisch zijn, voor hem geen normale of logische opties zijn. Dit zijn echt dingen die hij in therapie zal moeten inzien. Het is hier en nu, maar je man handelt vanuit toen. Maar hier en nu is hij een volwassen man, die zich uit mag spreken, die verwachtingen los mag laten, die zelf teugels in handen kan pakken, zonder dat hij daarbij afhankelijk hoeft te zijn van wat zijn ouders doen. Als we het dan hebben over zijn rol in deze dynamiek, dan gaat het volgens mij daarover en zou er voor je man echt een wereld te winnen zijn als hij daar meer inzicht in zou krijgen.

meisje85 wijzigde dit bericht op 24-07-2023 07:39

4.60% gewijzigd

*Sikkepit* maandag 24 juli 2023 om 07:30

Samarinde, ik had al een beetje aan zien komen dat de reacties je zouden raken en tot afweer zouden leiden. Dat is ook heel begrijpelijk. Jij en je man hebben, door de jaren heen, in al die lange gesprekken, een narratief opgebouwd. Overtuigingen die een rol speelden in jullie leven, ze waren (hoe pijnlijk misschien) vertrouwd en bekend en daarmee geruststellend. Vanuit dat narratief konden jullie gebeurtenissen en ervaringen in een perspectief plaatsen en zodoende interpreteren en verklaren.

Ik vermoed dat nu voor het eerst in al die jaren die overtuigingen bevraagd en in een ander daglicht gesteld worden. Door onbekende buitenstaanders nota bene. Dat kan mogelijk voelen alsof je ze worden afgenomen. Alsof mensen je niet geloven en je wellicht het gevoel kunnen geven of jullie zèlf debet zijn aan deze situatie. Dat roept begrijpelijk een sterke reactie en afkeur op.

Aan je wijze van reageren haal ik dat je je eigen overtuigingen blijft verdedigen en ik denk dat het waarschijnlijk te onveilig voelt om andere inzichten zelfs maar te onderzoeken en beproeven. Ik had ook niet verwacht dat een handvol berichten van wat onbekenden daar zomaar verandering in zouden kunnen brengen.

Ik ben in elk geval blij dat jullie de keuze hebben gemaakt dat je man in therapie gaat en eigenlijk denk ik dat ook jij daarmee gebaat zult zult zijn. In een therapie zullen jullie overtuigingen ook bekeken, bevraagd en in een ander licht gesteld gaan worden, maar dan op een professionele wijze die hopelijk wel veilig genoeg is om voor jezelf die uitdaging aan te gaan. Dat laatste hoop ik oprecht. Ik lees twee mensen die die al lang gevangen zitten in de slangenkuil van een giftige familiedynamiek. Een familie die waarschijnlijk allemaal op hun eigen manier gebukt gaat en probeert te overleven met de gevolgen van generationeel trauma. En, onmachtig als ze zijn, elkaar daarin beschadigen en meer trauma veroorzaken. Dat is pijnlijk om als buitenstaander te lezen en ik wens jullie dan ook dat daar iets van verlichting in mag komen. Ik hoop ook dat jullie mogen ervaren dat je zelf meer macht en mogelijkheden hebt dan je zou vermoeden om die dynamiek te veranderen en het patroon van beschadigen te stoppen.

Een forum is daarvoor niet de plaats. Een psycholoog wel.
Ik wens jullie veel sterkte, moed en wijsheid.

*sikkepit* wijzigde dit bericht op 24-07-2023 07:39

0.52% gewijzigd

De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.

Tacelia maandag 24 juli 2023 om 07:34

samarinde schreef: ↑
24-07-2023 01:38
Welke behoeften hij heeft, is op dit moment onduidelijk. Ook logisch. Dat zijn vader gaat overlijden of al is overleden is voor hem een gegeven, meer niet. Maar hij is boos over het onrecht dat hem weer wordt aangedaan, zo voelt hij het; hij is er zeker van dat zijn zus/moeder tegen zowel eventueel bezoek (onder wie de Amerikaanse zakenrelatie) als zijn vader zeggen dat hij, mijn man dus, liever op vakantie ging dan zijn stervende vader te bezoeken. Dat hij egoïstisch is, liefdeloos, een klootzak.

Hoe moeilijk ook voor dit moment, denk ik dat het er op de momenten dat het er toe gaat doen, voor je man wel duidelijk wordt wat hij wil/behoefte aan heeft. Normaalgesproken is het wel redelijk in te schatten, maar in een situatie als deze weet je niet wat je eerst nog te wachten staat. Het feit dat ze al zo lang niets laten horen, terwijl ze weten dat jullie terug zijn ... het zou mij niets verbazen als vader een keisterke man blijkt te zijn die er deze keer 'wonderbaarlijk' bovenop is gekomen of dat het gewoon allemaal niet waar is hoe jullie het hebben ervaren en je man ineens niet meer op kwam dagen op de wekelijkse bezoekjes.

Anoniem_64bf7f5e221ca maandag 24 juli 2023 om 07:42

Sikkepit wat een mooie, waardevolle post.

meisje85 maandag 24 juli 2023 om 07:45

Ik schreef het ook al eerder, maar ik denk ook echt dat het heel erg zou helpen als jij ook met iemand gaat praten. Want jullie handelen en denken op dit vlak als één, maar daardoor ontbreekt bij jou ook het vermogen om er van meer afstand naar te kijken. Je wordt er net zo goed in meegezogen. Ook dat is niet nodig, jij mag het ook meer het proces (en het verdriet) van je man laten zijn. Er zijn hem ontzettend veel mensen voor gegaan die ook een kutleven met hun ouders achter de rug hebben, er zijn écht manieren om daar anders mee te leren omgaan. En nogmaals, iedereen weet dat dat pijnlijk, moeilijk en kut is, en een veel te hoge prijs is om te betalen voor iets dat niet bij jou begon, maar zo oneerlijk is het leven soms nu eenmaal.

Actieve topics