Relaties
alle pijlers
Sterfbed & ruzie
zaterdag 8 juli 2023 om 08:13
Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
zaterdag 8 juli 2023 om 13:17
Ik ook!
zaterdag 8 juli 2023 om 13:22
Hier hetzelfde. Mijn moeder kan nog steeds niet normaal doen.Cornelia schreef: ↑08-07-2023 12:20Nee hoor, dat zie je hier maar weer. Als je een slechte vader en een slechte moeder bent geweest heb je gewoon pech, dan red je je reet maar.
Oh om verwarring te voorkomen: dit is níet sarcastisch. Ik ga van mijn leven niet mantelzorgen bij mijn ouders, die hebben pech.
Ik doe praktisch en op afstand wat ik kan, ik beheer haar geld, regel eten, regel zorg. Iemand die mij op mijn 15e met niks (een buurvrouw heeft nog onder allerlei gekrijs en gedreig een jas, geld van tafel en schoenen gegrist) uit huis trapt ga ik niet fysiek mantelzorgen. Ik doe nu meer voor haar dan dat ze voor mij deed.
Ze heeft eten, onderdak en zorg.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:30
Ja, maar dit zijn toch dingen die best ver van ons afstaan: breken met familie, begrafenissen boycotten… al dat drama is zo onnodig als je gewoon normaal met elkaar praat en je excuses aanbiedt (extreme emoties tenslotte, dan worden dingen soms op de spits gedreven), maar dat ‘gewoon praten’ zit er met hen niet in. Het is altijd anders gegaan, niet gebeurd, ze herinneren zich dingen niet, ze hebben dat nooit gezegd enzovoort. Zinloos.
Gisteren zei mijn man aan de telefoon tegen zijn moeder: “Je hebt me de kans ontnomen om afscheid te nemen en dat neem ik je kwalijk.” Toen zei zij: “Jij had ook zelf kunnen bellen.” Ja, zei mijn man, dat had hij absoluut kunnen doen, maar hij had het aardig gevonden als zij, zodra duidelijk werd dat het opeens heel hard achteruit ging, hém had gebeld. En niet twee dagen had gewacht tot hij op vakantie was. Toen ging zijn moeder huilen en roepen: “Ik ben je moeder! Ik ben je moeder!” en vervolgens gaf ze de telefoon aan onze zwager, die wat zalvende woorden sprak over ‘geen schuld’, en dat was het.
Praten lukt dus niet, maar om niet naar een begrafenis te gaan (van je vader…) is wel een grote stap. Misschien draait het daar alsnog op uit, dat zou kunnen…
zaterdag 8 juli 2023 om 13:31
Dank je.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:31
Het klinkt eerlijk gezegd eigenlijk als een naaistreek : vraag iets bijna onmogelijks ( en kennelijk ook onzinnigs ) zodat zoon nog een keer kan falen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:35
Ja, dat heb ik ook geopperd. Dit moet hij toch een keer verwerken. Hij wilde nooit met iemand praten, maar dit sterfbed-drama is zo absurd dat zelfs hij nu inziet dat professionele hulp geen overbodige luxe is voor hem.lemoos2 schreef: ↑08-07-2023 13:16Ik weet niets zinnigs bij te dragen maar ik wil je wel sterkte wensen de komende tijd. Ik denk dat jij, als partner van, niet meer kunt doen dan er gewoon voor man te zijn. Dat zal hij nu denk ik het hardste van alles nodig hebben, die bevestiging dat hij er wel toe doet, belangrijk is in het leven van mensen en geliefd is.
Misschien zou hij over een tijdje, als hij daar behoefte aan heeft, met een professional over kunnen praten.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:37
Het gaat, denk ik, om aandacht. Daar gaat het bij deze mensen altijd om.blijfgewoonbianca schreef: ↑08-07-2023 13:31Het klinkt eerlijk gezegd eigenlijk als een naaistreek : vraag iets bijna onmogelijks ( en kennelijk ook onzinnigs ) zodat zoon nog een keer kan falen.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:38
Hm...dat vind ik geen terecht verwijt van man aan zijn moeder. Afscheid nemen van iemand die hij haat?samarinde schreef: ↑08-07-2023 13:30Ja, maar dit zijn toch dingen die best ver van ons afstaan: breken met familie, begrafenissen boycotten… al dat drama is zo onnodig als je gewoon normaal met elkaar praat en je excuses aanbiedt (extreme emoties tenslotte, dan worden dingen soms op de spits gedreven), maar dat ‘gewoon praten’ zit er met hen niet in. Het is altijd anders gegaan, niet gebeurd, ze herinneren zich dingen niet, ze hebben dat nooit gezegd enzovoort. Zinloos.
Gisteren zei mijn man aan de telefoon tegen zijn moeder: “Je hebt me de kans ontnomen om afscheid te nemen en dat neem ik je kwalijk.” Toen zei zij: “Jij had ook zelf kunnen bellen.” Ja, zei mijn man, dat had hij absoluut kunnen doen, maar hij had het aardig gevonden als zij, zodra duidelijk werd dat het opeens heel hard achteruit ging, hém had gebeld. En niet twee dagen had gewacht tot hij op vakantie was. Toen ging zijn moeder huilen en roepen: “Ik ben je moeder! Ik ben je moeder!” en vervolgens gaf ze de telefoon aan onze zwager, die wat zalvende woorden sprak over ‘geen schuld’, en dat was het.
Praten lukt dus niet, maar om niet naar een begrafenis te gaan (van je vader…) is wel een grote stap. Misschien draait het daar alsnog op uit, dat zou kunnen…
Frankly my dear, I don"t give a damn
zaterdag 8 juli 2023 om 13:39
Dat is precies wat bij mij opkwam toen ik dit las:blijfgewoonbianca schreef: ↑08-07-2023 13:31Het klinkt eerlijk gezegd eigenlijk als een naaistreek : vraag iets bijna onmogelijks ( en kennelijk ook onzinnigs ) zodat zoon nog een keer kan falen.
Gisteren zei mijn man aan de telefoon tegen zijn moeder: “Je hebt me de kans ontnomen om afscheid te nemen en dat neem ik je kwalijk.” Toen zei zij: “Jij had ook zelf kunnen bellen.” Ja, zei mijn man, dat had hij absoluut kunnen doen, maar hij had het aardig gevonden als zij, zodra duidelijk werd dat het opeens heel hard achteruit ging, hém had gebeld. En niet twee dagen had gewacht tot hij op vakantie was. Toen ging zijn moeder huilen en roepen: “Ik ben je moeder! Ik ben je moeder!” en vervolgens gaf ze de telefoon aan onze zwager, die wat zalvende woorden sprak over ‘geen schuld’, en dat was het.
Alsof ze expres gewacht had tot hij weg was, zodat hij het niet meer goed kon doen.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:43
Ja, toch wel. Hij kwam er nog wekelijks, hè? Niet van harte, maar uit plichtsbesef deed hij het.
Hij investeerde in een zo normaal mogelijke relatie. Die investering zou zich, dacht hij (en ik ook) uitbetalen na de dood van zijn vader, omdat hij dan misschien de kans kreeg om een betere, normalere band op te bouwen met zijn moeder - ook slachtoffer, tenslotte - en zijn zus.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:46
Dat kan heel goed hoor. Gevoelens zijn niet zo zwart/wit en al helemaal niet je gevoelens voor ouders. Bovendien is het de mogelijkheid om je het voor jezelf letterlijk af te sluiten die hem nu ontnomen wordt.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:47
Ik begrijp het wel een beetje. In mijn familie is mijn opa de slechterik, en mijn moeder hoopte dat hij als eerste dood zou gaan zodat ze misschien haar moeder weer terugkreeg. Maar het mocht helaas niet zo zijn, oma ging eerst.samarinde schreef: ↑08-07-2023 13:43Ja, toch wel. Hij kwam er nog wekelijks, hè? Niet van harte, maar uit plichtsbesef deed hij het.
Hij investeerde in een zo normaal mogelijke relatie. Die investering zou zich, dacht hij (en ik ook) uitbetalen na de dood van zijn vader, omdat hij dan misschien de kans kreeg om een betere, normalere band op te bouwen met zijn moeder - ook slachtoffer, tenslotte - en zijn zus.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
zaterdag 8 juli 2023 om 13:51
En dit.LaFleurNoire schreef: ↑08-07-2023 13:46Dat kan heel goed hoor. Gevoelens zijn niet zo zwart/wit en al helemaal niet je gevoelens voor ouders. Bovendien is het de mogelijkheid om je het voor jezelf letterlijk af te sluiten die hem nu ontnomen wordt.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:58
Ik zou terug gaan, afscheid nemen/het afsluiten kan maar 1x. Ik snap niet dat de keuze gemaakt is op vakantie te gaan als het zo slecht gaat, ongeacht hoe de band met vader was. Er is ook een moeder en zus die hulp nodig hebben. Door te zeggen dat je niet komt helpen terwijl het moeder te veel wordt en te vertrekken op vakantie is de situatie denk ik een beetje de verkeerde kant op gegaan. Als je zelf zo met de sitiatie om gaat, waarom zouden zij jou dan op de hoogte brengen?
Je partner geeft aan dat hij het wel ziet op de begrafenis. Hij is dus niet van plan moeder en zus te ondersteunen bij het regelen van alle zaken?
Sorry maar ik begrijp de houding van moeder en zus ergens wel.
Je partner geeft aan dat hij het wel ziet op de begrafenis. Hij is dus niet van plan moeder en zus te ondersteunen bij het regelen van alle zaken?
Sorry maar ik begrijp de houding van moeder en zus ergens wel.
zaterdag 8 juli 2023 om 13:58
Ik denk soms dat het alleen maar lijkt alsof zo iemand ook slachtoffer is. Vaak had de 'slechte' partner toch iets dat de 'zielige' partner nodig had, waardoor ze helemaal niet ten goede veranderen als de 'schuldige' partner wegvalt.
Mijn moeder werd bijvoorbeeld erger na haar scheiding. Alsof ze een nieuwe zondebok nodig had. Mijn schoonmoeder is ook niet positiever geworden toen haar man overleed. Ik had hier wel op gehoopt: dat ze een positiever mens zou worden als het negatieve juk eraf was. Nope. Die karakters pasten blijkbaar toch meer bij elkaar dan je eerst zou denken. Blijkbaar voedden ze elkaar gewoon.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:00
Het ging al vijf jaar slecht, dat heeft ze toch verteld? Het lijkt mij wel logisch dat ze ergens in die vijf jaar af en toe wel op vakantie gaan. Best raar om iemand daar een schuldgevoel over aan te praten.Noekie-Noek schreef: ↑08-07-2023 13:58Ik zou terug gaan, afscheid nemen/het afsluiten kan maar 1x. Ik snap niet dat de keuze gemaakt is op vakantie te gaan als het zo slecht gaat, ongeacht hoe de band met vader was. Er is ook een moeder en zus die hulp nodig hebben. Door te zeggen dat je niet komt helpen terwijl het moeder te veel wordt en te vertrekken op vakantie is de situatie denk ik een beetje de verkeerde kant op gegaan. Als je zelf zo met de sitiatie om gaat, waarom zouden zij jou dan op de hoogte brengen?
Je partner geeft aan dat hij het wel ziet op de begrafenis. Hij is dus niet van plan moeder en zus te ondersteunen bij het regelen van alle zaken?
Sorry maar ik begrijp de houding van moeder en zus ergens wel.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:02
Dit denkt mijn man inderdaad. Hij heeft straf.Quincy2 schreef: ↑08-07-2023 13:39Dat is precies wat bij mij opkwam toen ik dit las:
Gisteren zei mijn man aan de telefoon tegen zijn moeder: “Je hebt me de kans ontnomen om afscheid te nemen en dat neem ik je kwalijk.” Toen zei zij: “Jij had ook zelf kunnen bellen.” Ja, zei mijn man, dat had hij absoluut kunnen doen, maar hij had het aardig gevonden als zij, zodra duidelijk werd dat het opeens heel hard achteruit ging, hém had gebeld. En niet twee dagen had gewacht tot hij op vakantie was. Toen ging zijn moeder huilen en roepen: “Ik ben je moeder! Ik ben je moeder!” en vervolgens gaf ze de telefoon aan onze zwager, die wat zalvende woorden sprak over ‘geen schuld’, en dat was het.
Alsof ze expres gewacht had tot hij weg was, zodat hij het niet meer goed kon doen.
En nu weigert hij terug te gaan, wat ik begrijp, want nú heeft hij alles al verpest en dan zit hij daar straks naast dat sterfbed (zijn vader is nog niet overleden, voor zo ver wij weten…) en krijgt hij giftige blikken toegeworpen van zijn zus en zijn moeder. Hij zegt: “Ik kan het nu toch niet meer goed doen, dus dan doe ik liever niks.”
En zo is het eigenlijk altijd geweest. Het is nooit goed.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:08
Dus hij ontneemt zichzelf ook de kans om afscheid te nemen terwijl hij dat ergens wel wil?samarinde schreef: ↑08-07-2023 14:02Dit denkt mijn man inderdaad. Hij heeft straf.
En nu weigert hij terug te gaan, wat ik begrijp, want nú heeft hij alles al verpest en dan zit hij daar straks naast dat sterfbed (zijn vader is nog niet overleden, voor zo ver wij weten…) en krijgt hij giftige blikken toegeworpen van zijn zus en zijn moeder. Hij zegt: “Ik kan het nu toch niet meer goed doen, dus dan doe ik liever niks.”
En zo is het eigenlijk altijd geweest. Het is nooit goed.
Of had hij een stok nodig om mee te slaan?
Wat overigens legitiem is, relaties met ouders kunnen enorm ingewikkeld zijn en dat in combinatie met emoties maakt soms wat onredelijk
lorrelies wijzigde dit bericht op 08-07-2023 14:10
12.74% gewijzigd
Ja wat!? Pannekoek! Doei! ©
zaterdag 8 juli 2023 om 14:08
Ik zie niet zo goed waarom hij denkt in termen van het goed doen etc, die kans heeft hij zo te horen uberhapt nooit gehad. Bij hen althans. Voor zichzelf is wat anders. Ik vind eigenlijk dat hij meeeer dan genoeg heeft gedaan. Zelfs als hij straks op 't terras op de bestemming champagne bestelt. Zou ik wel doen overigens. Mag je best vieren dat het afgelopen is met het geklier van die eikel.... maar zet je schrap want er gaat nog een nasleep komen van jewelste... veel sterkte allebei en hopelijk toch een fijne vakantie
Lorem Ipsum
zaterdag 8 juli 2023 om 14:09
Als hij wel was geweest, was het waarschijnlijk ook niet voldoende geweest inderdaad, want dan had hij eerder moeten komen, meer moeten doen, überhaupt nooit weg geweest moeten zijn, bla bla bla.samarinde schreef: ↑08-07-2023 14:02Dit denkt mijn man inderdaad. Hij heeft straf.
En nu weigert hij terug te gaan, wat ik begrijp, want nú heeft hij alles al verpest en dan zit hij daar straks naast dat sterfbed (zijn vader is nog niet overleden, voor zo ver wij weten…) en krijgt hij giftige blikken toegeworpen van zijn zus en zijn moeder. Hij zegt: “Ik kan het nu toch niet meer goed doen, dus dan doe ik liever niks.”
En zo is het eigenlijk altijd geweest. Het is nooit goed.
Op een gegeven moment heb ik afgewogen: welk gevoel is beter voor mijn geestelijke gezondheid: 1) thuis blijven, niet op bezoek gaan, niet aanbieden om te helpen , of 2) erheen gaan en na 5 minuten me doodergeren en al 5 rotopmerkingen geïncasseerd hebben?
Punt 2 zou ik alleen doen voor de buitenwereld. Ik kon het niet.
En ik heb er geen last van gehad! Wat mij beter leek voor mijn eigen geesteljke gezondheid bleek ook beter.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:15
zaterdag 8 juli 2023 om 14:18
Interessante visie. Dit is waarschijnlijk precies wat zijn moeder en zus denken. Maar ze gaan voorbij (blinde vlek, denk ik) aan alle vernederingen en treiterijen die voor de nodige afstand hebben gezorgd, sowieso met zijn vader, maar ook met moeder & zus (want zij vormen samen een front).Noekie-Noek schreef: ↑08-07-2023 13:58Ik zou terug gaan, afscheid nemen/het afsluiten kan maar 1x. Ik snap niet dat de keuze gemaakt is op vakantie te gaan als het zo slecht gaat, ongeacht hoe de band met vader was. Er is ook een moeder en zus die hulp nodig hebben. Door te zeggen dat je niet komt helpen terwijl het moeder te veel wordt en te vertrekken op vakantie is de situatie denk ik een beetje de verkeerde kant op gegaan. Als je zelf zo met de sitiatie om gaat, waarom zouden zij jou dan op de hoogte brengen?
Je partner geeft aan dat hij het wel ziet op de begrafenis. Hij is dus niet van plan moeder en zus te ondersteunen bij het regelen van alle zaken?
Sorry maar ik begrijp de houding van moeder en zus ergens wel.
Geestig, vanochtend had mijn man het nog even over wat nu waarschijnlijk het laatste gesprek met zijn vader is geweest, vorige week dus. Hij ging samen met onze zoon langs bij zijn ouders. Zijn vader zat op een stoel en zweeg. Onze zoon vertelde wat over zijn leven en zei dat hij een nieuwe vriendin had. Opeens begon opa heel hard te lachen (ze waren stomverbaasd dat hij dat überhaupt nog kon) en hij zei: “weten jullie wie ook een nieuwe vriend heeft? Samarinde!” Hij gierde het uit van het lachen, terwijl mijn man aanstalten maakte om te vertrekken, want dit was gewoon weer een rotopmerking. Mijn zoon was ook in shock. (En nee, ik heb geen nieuwe vriend en opa is niet dement. Maar opa vindt het wel heel leuk om zijn eigen zoon te kleineren).
Dus zo gaat dat.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:26
En daar ben je dan 90+ voor. Te sneu voor woorden.samarinde schreef: ↑08-07-2023 14:18Interessante visie. Dit is waarschijnlijk precies wat zijn moeder en zus denken. Maar ze gaan voorbij (blinde vlek, denk ik) aan alle vernederingen en treiterijen die voor de nodige afstand hebben gezorgd, sowieso met zijn vader, maar ook met moeder & zus (want zij vormen samen een front).
Geestig, vanochtend had mijn man het nog even over wat nu waarschijnlijk het laatste gesprek met zijn vader is geweest, vorige week dus. Hij ging samen met onze zoon langs bij zijn ouders. Zijn vader zat op een stoel en zweeg. Onze zoon vertelde wat over zijn leven en zei dat hij een nieuwe vriendin had. Opeens begon opa heel hard te lachen (ze waren stomverbaasd dat hij dat überhaupt nog kon) en hij zei: “weten jullie wie ook een nieuwe vriend heeft? Samarinde!” Hij gierde het uit van het lachen, terwijl mijn man aanstalten maakte om te vertrekken, want dit was gewoon weer een rotopmerking. Mijn zoon was ook in shock. (En nee, ik heb geen nieuwe vriend en opa is niet dement. Maar opa vindt het wel heel leuk om zijn eigen zoon te kleineren).
Dus zo gaat dat.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:27
Ja! Ik heb geen goed woord voor die man over en ik heb het altijd jammer gevonden dat het verbroken contact na een paar jaar weer hersteld werd. Paarlen voor de zwijnen…
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
