Relaties
alle pijlers
Sterfbed & ruzie
zaterdag 8 juli 2023 om 08:13
Mijn man heeft een zeer slechte band met zijn vader (90+) die hem altijd heeft gekleineerd en getreiterd. Vijf jaar geleden hoorden we dat zijn vader niet lang meer te leven had. Dat viel dus mee. Wel gaat het inmiddels zeer slecht met hem.
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
Vorige week belde zijn zus met de vraag of mijn man twee dagen per week bij zijn ouders kon komen mantelzorgen; hun moeder kon het alleen (met hulp van de zus) niet meer aan. Mijn man zei nee. Bood wel aan om boodschappen te doen en anderszins bij te springen. Moeder en zus waren woest.
Afgelopen maandag sprak mijn man zijn (ijzige) moeder voor het laatst. Wij zouden woensdag op vakantie gaan en ze zou hem op de hoogte houden van de situatie.
Woensdag stormde het, daarom reden wij pas donderdag weg. Onderweg belde mijn man zijn moeder. Zijn zus nam op en zei dat hun vader sinds dinsdag op sterven lag: er was inmiddels nachtverpleging in huis, het was bijna voorbij.
Toen mijn man vroeg waarom ze hem niet hadden gebeld - wij zaten inmiddels al 6 uur op de snelweg - zei ze: Joh, daar heb ik toch helemaal niet aan gedacht? Later zei zijn moeder hetzelfde: niet aan gedacht. Wel bleek uit het gesprek dat de kinderen van zijn zus de dag ervoor al langs waren geweest om afscheid te nemen.
Mijn man will niet terug. Hij voelt zich buitengesloten en wacht de begrafenis wel af. Ik snap hem, maar ik vind het een afschuwelijke situatie. Wat vinden jullie? Terug gaan? Afwachten?
zaterdag 8 juli 2023 om 14:31
Gelukkig maar. Er is hem al genoeg aangedaan, hij moet hierin echt voor zichzelf gaan zorgen.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:32
Maar mocht hij naar het sterfbed van zijn vader willen, dan is dat toch zeker wel iets tussen hem en zijn vader? Wat heeft de rest van de familie daarmee te maken? Wat maakt het dan uit wat zij denken?samarinde schreef: ↑08-07-2023 14:02Dit denkt mijn man inderdaad. Hij heeft straf.
En nu weigert hij terug te gaan, wat ik begrijp, want nú heeft hij alles al verpest en dan zit hij daar straks naast dat sterfbed (zijn vader is nog niet overleden, voor zo ver wij weten…) en krijgt hij giftige blikken toegeworpen van zijn zus en zijn moeder. Hij zegt: “Ik kan het nu toch niet meer goed doen, dus dan doe ik liever niks.”
En zo is het eigenlijk altijd geweest. Het is nooit goed.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:33
Dat is altijd zo pijnlijk. Die onverbrekelijke loyaliteit. Toch weer de verstandigste willen zijn. Ik vind je man en jou als twee goede mensen klinken. Maar dit is inderdaad echt vreselijk, je kunt hier niet meer zomaar overheen of omheen.samarinde schreef: ↑08-07-2023 13:43Ja, toch wel. Hij kwam er nog wekelijks, hè? Niet van harte, maar uit plichtsbesef deed hij het.
Hij investeerde in een zo normaal mogelijke relatie. Die investering zou zich, dacht hij (en ik ook) uitbetalen na de dood van zijn vader, omdat hij dan misschien de kans kreeg om een betere, normalere band op te bouwen met zijn moeder - ook slachtoffer, tenslotte - en zijn zus.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:33
Taskmaster schreef: ↑08-07-2023 08:35Waarom heeft man zijn zus en moeder niet gesteund in de mantelzorg? Ik snap wel dat ze daar erg boos en teleurgesteld om zijn. Hij had het voor hen kunnen doen. En dan wel op vakantie gaan…. Tja.
heb je gelezen wat er in de OP staat ? Die man is gekleineerd etc door die vader, zou jij dan staan te springen om tijd in mantelzorg te stoppen ?
zaterdag 8 juli 2023 om 14:35
Mantelzorg is niet heilig. Soms zijn er hele goede (persoonlijke) redenen waarom je niet wil en kunt mantelzorgen.Taskmaster schreef: ↑08-07-2023 08:35Waarom heeft man zijn zus en moeder niet gesteund in de mantelzorg? Ik snap wel dat ze daar erg boos en teleurgesteld om zijn. Hij had het voor hen kunnen doen. En dan wel op vakantie gaan…. Tja.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:35
Lorrelies schreef: ↑08-07-2023 14:08Dus hij ontneemt zichzelf ook de kans om afscheid te nemen terwijl hij dat ergens wel wil? Of misschien wel niet wil.
Of had hij een stok nodig om mee te slaan?
Wat overigens legitiem is, relaties met ouders kunnen enorm ingewikkeld zijn en dat in combinatie met emoties maakt soms wat onredelijk
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:42
Van zo’n afscheid hoop je, stel je je voor, dat het op het allerallerlaatste moment nog een soort van goed komt, dat er excuses komen of een lief woord.
Misschien is je man realistisch genoeg om te voorzien dat dat er niet in zit en een allerlaatste samenzijn juist nog een dolksteek wordt of een onbevredigend niets. Dan zou je er heen gaan voor je goed fatsoen terwijl je weet dat je voor de laatste keer op je hart wordt getrapt.
Nu kan hij er juist met goed fatsoen niet heen.
Misschien is je man realistisch genoeg om te voorzien dat dat er niet in zit en een allerlaatste samenzijn juist nog een dolksteek wordt of een onbevredigend niets. Dan zou je er heen gaan voor je goed fatsoen terwijl je weet dat je voor de laatste keer op je hart wordt getrapt.
Nu kan hij er juist met goed fatsoen niet heen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:48
Helemaal eens.blijfgewoonbianca schreef: ↑08-07-2023 14:42Van zo’n afscheid hoop je, stel je je voor, dat het op het allerallerlaatste moment nog een soort van goed komt, dat er excuses komen of een lief woord.
Misschien is je man realistisch genoeg om te voorzien dat dat er niet in zit en een allerlaatste samenzijn juist nog een dolksteek wordt of een onbevredigend niets. Dan zou je er heen gaan voor je goed fatsoen terwijl je weet dat je voor de laatste keer op je hart wordt getrapt.
Nu kan hij er juist met goed fatsoen niet heen.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:50
Ik vind je man niet zo constructief met zijn beschuldigingen. Zijn moeder heeft gelijk! Hij is op vakantie gegaan en heeft aangegeven het laatste stuk zorgen niet te willen doen. Het gaat natuurlijk niet over boodschappen of administratie. Iemand die op sterven ligt, gaat dwalen, moet verschoond, is in de war of angstig etc. Dat werd moeder en zuster te zwaar. En nu doet hij beledigd omdat hij geen afscheid kon nemen? En jij vindt het raar dat moeder, die net haar man is verloren, overstuur is? Wat is er weinig begrip over en weer.samarinde schreef: ↑08-07-2023 13:30Ja, maar dit zijn toch dingen die best ver van ons afstaan: breken met familie, begrafenissen boycotten… al dat drama is zo onnodig als je gewoon normaal met elkaar praat en je excuses aanbiedt (extreme emoties tenslotte, dan worden dingen soms op de spits gedreven), maar dat ‘gewoon praten’ zit er met hen niet in. Het is altijd anders gegaan, niet gebeurd, ze herinneren zich dingen niet, ze hebben dat nooit gezegd enzovoort. Zinloos.
Gisteren zei mijn man aan de telefoon tegen zijn moeder: “Je hebt me de kans ontnomen om afscheid te nemen en dat neem ik je kwalijk.” Toen zei zij: “Jij had ook zelf kunnen bellen.” Ja, zei mijn man, dat had hij absoluut kunnen doen, maar hij had het aardig gevonden als zij, zodra duidelijk werd dat het opeens heel hard achteruit ging, hém had gebeld. En niet twee dagen had gewacht tot hij op vakantie was. Toen ging zijn moeder huilen en roepen: “Ik ben je moeder! Ik ben je moeder!” en vervolgens gaf ze de telefoon aan onze zwager, die wat zalvende woorden sprak over ‘geen schuld’, en dat was het.
Praten lukt dus niet, maar om niet naar een begrafenis te gaan (van je vader…) is wel een grote stap. Misschien draait het daar alsnog op uit, dat zou kunnen…
zaterdag 8 juli 2023 om 14:50
Maar echt! Die loyaliteit is zo immens groot, ik denk soms zelfs groter dan bij ‘normale’ kinderen en ouders. Omdat het niet klopt, omdat uit alle macht moet worden aangetoond dat dat gevoel van ‘er niet toe doen’ en ‘niet lief zijn’ onterecht is. Zó triest.
Kijk dan, ik ben wel lief! (En daarom mogen jullie altijd ongevraagd vliegtickets en hotels boeken op mijn zaak).
Kijk dan, ik ben wel succesvol! (En daarom haal ik jullie uit de financiële shit omdat jullie zelf geen pensioen hebben geregeld).
Kijk dan, kijk dan!
Maar nee, het is nooit goed genoeg. En er is ook jaloezie.
Om bovenstaande redenen (financiële steun, jarenlang, maar stank voor dank) heeft mijn man al heel lang geleden besloten dat zijn taak erop zit. De mantelzorg is voor zijn zus. Hij heeft, over het geheel genomen, véél meer voor die mensen gedaan en betekend dan zij met dat halve jaar mantelzorgen.
Maar die emotionele loyaliteit is sterker dan wat ook. Het gevoel ‘gefaald te hebben’ is erin gehamerd vanaf de kindertijd.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:51
Ook dit is natuurlijk een onvolwassen houding.samarinde schreef: ↑08-07-2023 14:02Dit denkt mijn man inderdaad. Hij heeft straf.
En nu weigert hij terug te gaan, wat ik begrijp, want nú heeft hij alles al verpest en dan zit hij daar straks naast dat sterfbed (zijn vader is nog niet overleden, voor zo ver wij weten…) en krijgt hij giftige blikken toegeworpen van zijn zus en zijn moeder. Hij zegt: “Ik kan het nu toch niet meer goed doen, dus dan doe ik liever niks.”
En zo is het eigenlijk altijd geweest. Het is nooit goed.
zaterdag 8 juli 2023 om 14:54
samarinde schreef: ↑08-07-2023 13:30Ja, maar dit zijn toch dingen die best ver van ons afstaan: breken met familie, begrafenissen boycotten… al dat drama is zo onnodig als je gewoon normaal met elkaar praat en je excuses aanbiedt (extreme emoties tenslotte, dan worden dingen soms op de spits gedreven), maar dat ‘gewoon praten’ zit er met hen niet in. Het is altijd anders gegaan, niet gebeurd, ze herinneren zich dingen niet, ze hebben dat nooit gezegd enzovoort. Zinloos.
(...)
Praten lukt dus niet, maar om niet naar een begrafenis te gaan (van je vader…) is wel een grote stap. Misschien draait het daar alsnog op uit, dat zou kunnen…
Nee, die dingen staan ver van jou af. Jij komt uit een 'normaal' gezin zeg je. Je man heeft al aangegeven dat hij mazzel heeft als hij niet bij de begrafenis 'mag' zijn. Hóór dat. Dat is zíjn wereld. Steun hem daarin. Het zou een zegen voor hem kunnen zijn als hij op deze manier ook het drama met zijn moeder straks en zus niet mee hoeft te maken.
zaterdag 8 juli 2023 om 15:04
Ik denk dat je man zelf heel goed voelt tot hoe ver hij wil gaan. Hij gaat niet over 1 nacht ijs en maakt nu keuzes om zichzelf te beschermen.
ik lees ergens een reactie dat het onvolwassen gedrag is.. zijn ouders zijn degene die zich hebben gedragen als onvolwassen mensen.
Sterkte en succes Samarinde. Sta achter je man, houd hem soms een spiegel voor, maar leg niks op.
ik lees ergens een reactie dat het onvolwassen gedrag is.. zijn ouders zijn degene die zich hebben gedragen als onvolwassen mensen.
Sterkte en succes Samarinde. Sta achter je man, houd hem soms een spiegel voor, maar leg niks op.
zaterdag 8 juli 2023 om 15:05
Paska, ik vraag me oprecht af of jij in het echt zelf de moeder bent die in gebreke is gebleven, of juist een kind met een rotjeugd dat tot het einde het goede zal proberen te doen. En ik bedoel dit niet gemeen of op de man, maar een andere reden om dingen te zien zoals jij ze ziet weet ik niet.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
zaterdag 8 juli 2023 om 15:07
Echt hoor, lees nou eens wat TO schrijft inplaats van je eigen interpretaties te blijven roeptoeteren.Paska schreef: ↑08-07-2023 14:50Ik vind je man niet zo constructief met zijn beschuldigingen. Zijn moeder heeft gelijk! Hij is op vakantie gegaan en heeft aangegeven het laatste stuk zorgen niet te willen doen. Het gaat natuurlijk niet over boodschappen of administratie. Iemand die op sterven ligt, gaat dwalen, moet verschoond, is in de war of angstig etc. Dat werd moeder en zuster te zwaar. En nu doet hij beledigd omdat hij geen afscheid kon nemen? En jij vindt het raar dat moeder, die net haar man is verloren, overstuur is? Wat is er weinig begrip over en weer.
zaterdag 8 juli 2023 om 15:08
zaterdag 8 juli 2023 om 15:09
Zelfs nadat je ze uit je leven schopt.
zaterdag 8 juli 2023 om 15:10
Zelfs nog nadat TO heeft aangegeven dat haar man zijn ouders jarenlang financieel gesteund heeft en uiteindelijk meer heeft gedaan dan zijn zus, blijven de sneren gewoon doorgaan.LaFleurNoire schreef: ↑08-07-2023 15:07Echt hoor, lees nou eens wat TO schrijft inplaats van je eigen interpretaties te blijven roeptoeteren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
