Relaties
alle pijlers
Sterke/zelfstandige vrouw
woensdag 2 april 2008 om 23:54
Hallo dames,
Ik vroeg me af wie van jullie gezien word of in ieder geval bestempeld wordt als een sterke vrouw. Ervaren jullie voor of nadelen hiervan en had je liever een klein meisje willen zijn en krijg je daar gewoon geen kans voor?
Ik word vaak gezien als een sterke vrouw of in ieder geval zo voelt dat. Maar ook ik heb behoefte om zwak te zijn en lijkt het alsof dat niet mag. Ik moet overal klaar voor zijn , mijn familie/ vrienden/enz enz... Ik heb geen problemen en mijn problemen zijn geen problemen want ik red het wel
Ben benieuwd naar jullie ervaringen. Misschien dat jullie even zin hebben om uit te huilen/te zeuren of je ei kwijt willen
Ga je gang
Ik vroeg me af wie van jullie gezien word of in ieder geval bestempeld wordt als een sterke vrouw. Ervaren jullie voor of nadelen hiervan en had je liever een klein meisje willen zijn en krijg je daar gewoon geen kans voor?
Ik word vaak gezien als een sterke vrouw of in ieder geval zo voelt dat. Maar ook ik heb behoefte om zwak te zijn en lijkt het alsof dat niet mag. Ik moet overal klaar voor zijn , mijn familie/ vrienden/enz enz... Ik heb geen problemen en mijn problemen zijn geen problemen want ik red het wel
Ben benieuwd naar jullie ervaringen. Misschien dat jullie even zin hebben om uit te huilen/te zeuren of je ei kwijt willen
Ga je gang
donderdag 3 april 2008 om 00:25
Ik word ook gezien als een sterke vrouw. En meestal ben ik dat ook. Maar nu dat er een aantal zaken in mijn leven niet goed gaan, ben ik allerminst sterk. Het stempel van sterke vrouw werkt me nu dan ook een beetje tegen. Ik merk dat weinig mensen vragen hoe het met me gaat of even een helpende hand bieden, omdat ze ervan uitgaan dat ik het allemaal toch wel red. Het wordt ook steeds tegen me gezegd: "gelukkig ben jij erg sterk" of "jij komt toch altijd overal bovenop". Zo voel ik het anders even helemaal niet.
Ik moet wel zeggen, dat ik zelf misschien ook wel wat schuld hierin heb. Ik vraag niet graag om hulp en ik heb moeite om zomaar mijn hart uit te storten bij vrienden of familie.
Ik moet wel zeggen, dat ik zelf misschien ook wel wat schuld hierin heb. Ik vraag niet graag om hulp en ik heb moeite om zomaar mijn hart uit te storten bij vrienden of familie.
donderdag 3 april 2008 om 00:25
Ik ben een sterke vrouw, maar heb zeker mijn momenten van zwakte. Dat mag! Ik vind het een teken van sterkte dat ik altijd mezelf ben ook in mijn zwakke momenten. Juist daarin zie ik mijn sterk zijn.
In mijn zwakkere momenten zie ik beren en tijgers op de weg, ik ben niet bang om die beren en tijgers op tafel te gooien en ze bespreekbaar te maken, of in ieder geval uit te spreken. Is 'om hulp vragen' niet juist een teken van kracht?
Ik kom, zie en overwin.....juist door (of misschien wel dankzij) mijn zwakkere momenten.
In mijn zwakkere momenten zie ik beren en tijgers op de weg, ik ben niet bang om die beren en tijgers op tafel te gooien en ze bespreekbaar te maken, of in ieder geval uit te spreken. Is 'om hulp vragen' niet juist een teken van kracht?
Ik kom, zie en overwin.....juist door (of misschien wel dankzij) mijn zwakkere momenten.
donderdag 3 april 2008 om 00:30
Soleil, dat is misschien het verschil. Ik uit ook mijn zwakke kanten en momenten en mensen vragen dus ook aan mij hoe het met mij gaat en of ik het wel aan kan. En kan daar dan ook een eerlijk antwoord op geven.... 'nee, nu gaat het even niet goed met me', of 'het gaat nu wél goed met me'.
Misschien is dit wat kort door de bocht en zijn er heel veel verschillende situaties te bedenken, maar de kern blijft; spreek je uit, óók je momenten van 'zwakte'.
Misschien is dit wat kort door de bocht en zijn er heel veel verschillende situaties te bedenken, maar de kern blijft; spreek je uit, óók je momenten van 'zwakte'.
donderdag 3 april 2008 om 00:33
ja precies,,,Ze zijn het gewend dat je het allemaal wel regelt en redt in je eentje. Ik merk ook hoe de relatie met de famile dan anders gaat lopen , het lijkt wel alsof ze teleurgesteld zijn dat je dan ineens anders word.
Ik noem dat meer vrede met jezelf sluiten en je ware ik ontdekken en de stress en wat anderen van je verwachten loslaten. Als de mensen het niet kunnen hebben , jammer dan! Voor jezelf kiezen lijkt me ook een goede zaak.
Waarom moet je het anderen naar de zin maken terwijl hun niet eens bereid zijn om ietsterug te geven. En nee ik zal geen trut worden , zit niet in de aard van het beestje, maar wel de dingen heroverwegen en relativeren.
Nog steeds blijf ik een sterke vrouw, maar op een andere manier. ( meer dichter bij mezelf en mijn eigen gevoelens) .
Je gevoel uiten is naar mijn mening ook een van de sterke eigenschappen. Zeggen waar het op staat en wat je ergens van vind , maar ook je gevoelens tonen en steun durven te zoekenen naar de liefde verlangen. Het is allemaal menselijk!
Het maar steeds opkroppen en doorgaan terwijl je niet meer jezelf kunt zal je persoontje vroeg of laat opbreken.
Dicht bij mezelf blijven is een keuze die ik ga maken. Tikkeltje egoistisch ? Prima dan....
Ik noem dat meer vrede met jezelf sluiten en je ware ik ontdekken en de stress en wat anderen van je verwachten loslaten. Als de mensen het niet kunnen hebben , jammer dan! Voor jezelf kiezen lijkt me ook een goede zaak.
Waarom moet je het anderen naar de zin maken terwijl hun niet eens bereid zijn om ietsterug te geven. En nee ik zal geen trut worden , zit niet in de aard van het beestje, maar wel de dingen heroverwegen en relativeren.
Nog steeds blijf ik een sterke vrouw, maar op een andere manier. ( meer dichter bij mezelf en mijn eigen gevoelens) .
Je gevoel uiten is naar mijn mening ook een van de sterke eigenschappen. Zeggen waar het op staat en wat je ergens van vind , maar ook je gevoelens tonen en steun durven te zoekenen naar de liefde verlangen. Het is allemaal menselijk!
Het maar steeds opkroppen en doorgaan terwijl je niet meer jezelf kunt zal je persoontje vroeg of laat opbreken.
Dicht bij mezelf blijven is een keuze die ik ga maken. Tikkeltje egoistisch ? Prima dan....
donderdag 3 april 2008 om 00:45
quote:_Jonna_ schreef op 03 april 2008 @ 00:30:
Soleil, dat is misschien het verschil. Ik uit ook mijn zwakke kanten en momenten en mensen vragen dus ook aan mij hoe het met mij gaat en of ik het wel aan kan. En kan daar dan ook een eerlijk antwoord op geven.... 'nee, nu gaat het even niet goed met me', of 'het gaat nu wél goed met me'.
Misschien is dit wat kort door de bocht en zijn er heel veel verschillende situaties te bedenken, maar de kern blijft; spreek je uit, óók je momenten van 'zwakte'.
Je hebt daar zeker een punt hoor en ik ben me daar ook van bewust, maar ik vind het heel moeilijk om daarin te veranderen. Hoewel ik wel geleerd heb om wat opener te zijn over zulke dingen de laatste jaren. Maar ik lach toch nog snel verdriet weg. In gezelschap dan, alleen thuis komt alles er dan des te heviger uit.
Ik heb ook veel ensen om me heen die daarin het zelfde zijn als ik. En dat zijn dan ook niet echt de mensen die vragen naar hoe het gaat. Die tonen zelf ook moeilijk emoties en zwakke momenten en vinden het ook een soort zwakte om dat te doen, dus dat maakt het voor mij dan ook niet makkelijker.
Soleil, dat is misschien het verschil. Ik uit ook mijn zwakke kanten en momenten en mensen vragen dus ook aan mij hoe het met mij gaat en of ik het wel aan kan. En kan daar dan ook een eerlijk antwoord op geven.... 'nee, nu gaat het even niet goed met me', of 'het gaat nu wél goed met me'.
Misschien is dit wat kort door de bocht en zijn er heel veel verschillende situaties te bedenken, maar de kern blijft; spreek je uit, óók je momenten van 'zwakte'.
Je hebt daar zeker een punt hoor en ik ben me daar ook van bewust, maar ik vind het heel moeilijk om daarin te veranderen. Hoewel ik wel geleerd heb om wat opener te zijn over zulke dingen de laatste jaren. Maar ik lach toch nog snel verdriet weg. In gezelschap dan, alleen thuis komt alles er dan des te heviger uit.
Ik heb ook veel ensen om me heen die daarin het zelfde zijn als ik. En dat zijn dan ook niet echt de mensen die vragen naar hoe het gaat. Die tonen zelf ook moeilijk emoties en zwakke momenten en vinden het ook een soort zwakte om dat te doen, dus dat maakt het voor mij dan ook niet makkelijker.
donderdag 3 april 2008 om 00:46
Het is het beeld wat je van jezelf neerzet wat anderen van je zien. Op het moment dat jezelf anders bent, of anders bent gaan denken, klopt het beeld wat anderen van je hebben niet meer en is daardoor ook lastiger voor hen om mee om te gaan. Dus eigenlijk zou je kunnen zeggen: verander niet, groei niet..... Maar of dat nou de weg is? Nee! Blijf bij jezelf, of misschien wel wat Gandhi ooit zei: 'wees de verandering die je in de wereld wilt zien'. Laat dus jouw wereld maar zien dat jij aan het veranderen bent en dat jij ook je zwakkere momenten hebt.
donderdag 3 april 2008 om 00:51
donderdag 3 april 2008 om 00:57
quote:_Soleil_ schreef op 03 april 2008 @ 00:48:
[...]
Herkenbaar wat je schrijft.
ja, maar ik denk ook dat juist omdat ik nu voor mezelf kies en meer afstand neem ( wat niet makkelijk is) omdat ik jaren ingezogen werd in de familie gebeuren hun niet goed kunnen accepteren dat ik eigenlijk niet helemaal diegene ben die ze dachten dat ik was.
Makkelijker gezegd : Ik probeerde te voldoen aan het ideeal wat zij voor ogen hadden en minder voor wat ik nu echt voelde.
En natuurlijk valt het dan ineens tegen als je tegen begint te stribbelen en niet voldoet aan wat andere graag willen dat je bent. Maar nogmaals...Ik denk dat we moeten doen wat goed voor ons voelt en dat je pas dan gelukkig kan zijn. Nee durven te zeggen, egoistisch durven te zijn , maar ook zwak durven te zijn en echt jezelf blijven want pas dan kan je van jezelf houden en dus ook van anderen. En beseffen dat jezelf zijn niet eens zo gek is
[...]
Herkenbaar wat je schrijft.
ja, maar ik denk ook dat juist omdat ik nu voor mezelf kies en meer afstand neem ( wat niet makkelijk is) omdat ik jaren ingezogen werd in de familie gebeuren hun niet goed kunnen accepteren dat ik eigenlijk niet helemaal diegene ben die ze dachten dat ik was.
Makkelijker gezegd : Ik probeerde te voldoen aan het ideeal wat zij voor ogen hadden en minder voor wat ik nu echt voelde.
En natuurlijk valt het dan ineens tegen als je tegen begint te stribbelen en niet voldoet aan wat andere graag willen dat je bent. Maar nogmaals...Ik denk dat we moeten doen wat goed voor ons voelt en dat je pas dan gelukkig kan zijn. Nee durven te zeggen, egoistisch durven te zijn , maar ook zwak durven te zijn en echt jezelf blijven want pas dan kan je van jezelf houden en dus ook van anderen. En beseffen dat jezelf zijn niet eens zo gek is
donderdag 3 april 2008 om 01:00
quote:_Jonna_ schreef op 03 april 2008 @ 00:51:
Misschien heeft het ook te maken met het feit dat mensen vaak tegen mij zeggen dat ik zo doorzichtig ben als glas. Ik kan niet veel verborgen houden voor mijn directe omgeving. Ze zien het aan me en daardoor kan ik ook 'zwak' zijn. Misschien dat het dat in mijn geval makkelijker maakt.
Wat ik wel merk aan jou is dat jij wellicht te open bent wat ook gevaarlijk kan zijn. Ik begin nu te leren dat het averechts werkt.
Soms is niets zeggen of tot 10 tellen niet eens zo slecht! Niet meegesleept worden in provocaties. Natuurlijk niet in de gevallen dat er over je heen gewalst word. Wel voor jezelf blijfen opkomen enzo maar op sommige momenten fff passsen,,,
Misschien heeft het ook te maken met het feit dat mensen vaak tegen mij zeggen dat ik zo doorzichtig ben als glas. Ik kan niet veel verborgen houden voor mijn directe omgeving. Ze zien het aan me en daardoor kan ik ook 'zwak' zijn. Misschien dat het dat in mijn geval makkelijker maakt.
Wat ik wel merk aan jou is dat jij wellicht te open bent wat ook gevaarlijk kan zijn. Ik begin nu te leren dat het averechts werkt.
Soms is niets zeggen of tot 10 tellen niet eens zo slecht! Niet meegesleept worden in provocaties. Natuurlijk niet in de gevallen dat er over je heen gewalst word. Wel voor jezelf blijfen opkomen enzo maar op sommige momenten fff passsen,,,
donderdag 3 april 2008 om 09:15
Ik word ook gezien als een sterke vrouw, en ik ben het ook..Ik ben er niet altijd blij mee, maar ik doe het zelf, ik vraag geen hulp en geef ook niet snel toe dat iets me zwaar valt of me niet lukt.
Laatste tijd probeer ik iets vaker mij kwetsbaar op te stellen, maar ach, het lukt niet echt
, ik weet niet, het zit niet zo in me omdat ik weet dat ik het uiteindelijk toch zelf moet doen.
En tot nu toe gaat het me ook goed af allemaal, tuurlijk heb ik wel eens mijn tegenslagen, ben alleen ( met 7 vriendjes) met mijn 6 kinderen, werk 36 uur, doe er een studie naast en train nog 5 keer in de week, dus ja, soms is het wel eens pittig. Maar gelukkig ben ik een sterke vrouw met een nuchter hoofd op mijn romp en tot nu toe kom ik overal uit.
De keren dat ik hulp nodig had gaven de mensen van wie ik die hulp goed kon gebruiken niet echt thuis, dus ja, dan los je het zelf maar weer op, en het is tot nu toe altijd gelukt.
Ik vind het wel best zo..
Laatste tijd probeer ik iets vaker mij kwetsbaar op te stellen, maar ach, het lukt niet echt
, ik weet niet, het zit niet zo in me omdat ik weet dat ik het uiteindelijk toch zelf moet doen.En tot nu toe gaat het me ook goed af allemaal, tuurlijk heb ik wel eens mijn tegenslagen, ben alleen ( met 7 vriendjes
) met mijn 6 kinderen, werk 36 uur, doe er een studie naast en train nog 5 keer in de week, dus ja, soms is het wel eens pittig. Maar gelukkig ben ik een sterke vrouw met een nuchter hoofd op mijn romp en tot nu toe kom ik overal uit.De keren dat ik hulp nodig had gaven de mensen van wie ik die hulp goed kon gebruiken niet echt thuis, dus ja, dan los je het zelf maar weer op, en het is tot nu toe altijd gelukt.
Ik vind het wel best zo..
donderdag 3 april 2008 om 10:47
Grappig, ik ben toevallig gisteren nog een sterke vrouw genoemd door iemand die ik al een tijd niet had gezien. Ik vind het een groot compliment!
Sterk zijn is wat mij betreft niet alles aankunnen, maar ook juist je eigen zwaktes kennen en hulp vragen als het nodig is. Ik maak nu een heel zware tijd door: er komt gigantisch veel op me af. Iemand zei van de week nog tegen me dat het bewonderenswaardig is dat ik nog op mijn benen sta. En dat is ook zo, een minder sterk iemand was waarschijnlijk allang ingestort. Ik heb ook regelmatig het gevoel dat ik het niet meer aankan. Maar ik ben me daarvan bewust en zoek hulp. In de vorm van professionele hulp (rechtsbijstand, psycholoog, diverse instanties) maar ook een vangnet om me heen waar ik op terug kan vallen.
Dat betekent voor mij ook dat ik iets aan anderen moet geven. Maar eerder was het bij mij ook eerder andersom, liever geven dan nemen want nemen voelt ongemakkelijk, als een verplichting, een schuld. Nu zie ik in dat durven ontvangen ook moedig is.
Wat ik bij jou ook als pijnpunt voel, is dat je je grenzen niet goed weet aan te geven. Te snel ja zegt als je nee bedoelt, veel geeft zonder er iets voor terug te krijgen, te lang doorgaat als het eigenlijk al niet meer gaat, steeds iets extra's geeft. Doorzettingsvermogen, empathie en opofferingsbereidheid zijn op zich sterke eigenschappen. Maar je moet ook leren jezelf te beschermen en daar zijn die grenzen voor. Als je die niet respecteert, respecteer je jezelf niet. Je stelt anderen boven jezelf. Daar grenzen aan stellen is geen egoïsme, dat is gewoon verantwoordelijkheid nemen voor jezelf. Jij moet eerst goed voor jezelf zorgen en dan kun je pas voor anderen zorgen.
groeten,
dubio
Sterk zijn is wat mij betreft niet alles aankunnen, maar ook juist je eigen zwaktes kennen en hulp vragen als het nodig is. Ik maak nu een heel zware tijd door: er komt gigantisch veel op me af. Iemand zei van de week nog tegen me dat het bewonderenswaardig is dat ik nog op mijn benen sta. En dat is ook zo, een minder sterk iemand was waarschijnlijk allang ingestort. Ik heb ook regelmatig het gevoel dat ik het niet meer aankan. Maar ik ben me daarvan bewust en zoek hulp. In de vorm van professionele hulp (rechtsbijstand, psycholoog, diverse instanties) maar ook een vangnet om me heen waar ik op terug kan vallen.
Dat betekent voor mij ook dat ik iets aan anderen moet geven. Maar eerder was het bij mij ook eerder andersom, liever geven dan nemen want nemen voelt ongemakkelijk, als een verplichting, een schuld. Nu zie ik in dat durven ontvangen ook moedig is.
Wat ik bij jou ook als pijnpunt voel, is dat je je grenzen niet goed weet aan te geven. Te snel ja zegt als je nee bedoelt, veel geeft zonder er iets voor terug te krijgen, te lang doorgaat als het eigenlijk al niet meer gaat, steeds iets extra's geeft. Doorzettingsvermogen, empathie en opofferingsbereidheid zijn op zich sterke eigenschappen. Maar je moet ook leren jezelf te beschermen en daar zijn die grenzen voor. Als je die niet respecteert, respecteer je jezelf niet. Je stelt anderen boven jezelf. Daar grenzen aan stellen is geen egoïsme, dat is gewoon verantwoordelijkheid nemen voor jezelf. Jij moet eerst goed voor jezelf zorgen en dan kun je pas voor anderen zorgen.
groeten,
dubio
Ga in therapie!
donderdag 3 april 2008 om 10:53
[quote]twijfelvrouwtje22 schreef op 03 april 2008 @ 00:57:
[...]
ja, maar ik denk ook dat juist omdat ik nu voor mezelf kies en meer afstand neem ( wat niet makkelijk is) omdat ik jaren ingezogen werd in de familie gebeuren hun niet goed kunnen accepteren dat ik eigenlijk niet helemaal diegene ben die ze dachten dat ik was.
Of: ....dat jij niet meer diegene bent die zij willen dat je bent, namelijk iemand die ze makkelijk voor hun karretje kunnen spannen.
Zie het maar zo: jij verandert en zij reageren daarop. Als ze dat niet deden, zou er niets veranderen. Natuurlijk verzetten zij zich daartegen, dat is de menselijke natuur.
[...]
ja, maar ik denk ook dat juist omdat ik nu voor mezelf kies en meer afstand neem ( wat niet makkelijk is) omdat ik jaren ingezogen werd in de familie gebeuren hun niet goed kunnen accepteren dat ik eigenlijk niet helemaal diegene ben die ze dachten dat ik was.
Of: ....dat jij niet meer diegene bent die zij willen dat je bent, namelijk iemand die ze makkelijk voor hun karretje kunnen spannen.
Zie het maar zo: jij verandert en zij reageren daarop. Als ze dat niet deden, zou er niets veranderen. Natuurlijk verzetten zij zich daartegen, dat is de menselijke natuur.
Ga in therapie!
donderdag 3 april 2008 om 11:52
Ik vind mezelf ook een sterke vrouw! Heb eindelijk een beslissing gemaakt waar ik al heeeeel lang over twijfelde en nu heb ik hem gemaakt en het is goed en zie aan mijn omgeving dat ze blij voor me zijn dat ik die stap heb durven zetten! Deze keus en beslissing is/ was moeilijk, maar ik krijg er straks heel veel voor terug! Wat ik allemaal heb meegemaakt en dat ik nog kan staan waar ik wil staan, heeft mij sterker en zelfverzekerder gemaakt. Ik was er blijkbaar nu sterk genoeg voor om het aan te kunnen....
Liefs,
Sanne
Liefs,
Sanne
donderdag 3 april 2008 om 13:07
Een topic waarin gevraagd wordt welke vrouw zichzelf sterk vindt en uitgerekend een man vind dat raar en borstklopperig.......... Mogen alleen mannen sterk zijn? Omdat dat algemeen geaccepteerd is of vanzelfsprekend? Vrouwen mogen vooral niet zeggen dat ze zichzelf sterk vinden, want dan is het dus raar en borstklopperig. Of is het misschien bedreigend?
donderdag 3 april 2008 om 14:43
Ook hier een sterke vrouw (vind ik en wordt van mij gezegd). Merendeels ben ik er heel blij mee, soms ook helemaal niet en wil ik ook weleens even schuilen bij die of degene. Wel moet ik ervoor waken (vooral in tijden van drukte en hectiek) om niet door te slaan in een te rationele houding en gedrag en me hierdoor afzonder en afsluit voor anderen.
donderdag 3 april 2008 om 14:47
quote:badmeester schreef op 03 april 2008 @ 13:14:
Nee mijn opmerking is niet sexe gebonden maar persoonsgebonden:
Ik vind vanuit mijn eigen normen en waarden, het op zijn zachtst gezegd opmerkelijk, wanneer mensen zichzelf bepaalde kwaliteiten toedichten. Noem het calvinisme of wat dan ook maar dat vind ik.
Als jij iets hebt gepresteerd waar je zelf erg trots op bent dan zeg jij iets als: 'nee joh, valt reuze mee?'
Ik kom uit een ernstig gereformeerd milieu waar ik, als meisje, niets voorstelde. Hoevaak ik heb moeten horen; 'dat kun jij niet' of 'dat is niks voor meisjes' of 'wees jij maar lief en aardig', zijn niet te tellen.
Toen ik me op een gegeven moment ontworstelde aan dat milieu kreeg ik iets heel strijdvaardigs over me. Ik zal iedereen laten zien dat ik het wél kan, dat meisjes ook sterk kunnen zijn en dat ik niet langer lief en aardig wil zijn. En warempel! Het is me gelukt om er uit te komen. Ik ben veel sterker dan iedereen ooit heeft gezegd. Dus ik zeg heel trots; 'ik ben sterk!'
Ik denk dat iedereen aan het calvinisme kan ontkomen en dat iedereen andere waarden en normen kan aannemen zonder daar een ander pijn mee te doen of zonder jezelf te kort te doen.
Nee mijn opmerking is niet sexe gebonden maar persoonsgebonden:
Ik vind vanuit mijn eigen normen en waarden, het op zijn zachtst gezegd opmerkelijk, wanneer mensen zichzelf bepaalde kwaliteiten toedichten. Noem het calvinisme of wat dan ook maar dat vind ik.
Als jij iets hebt gepresteerd waar je zelf erg trots op bent dan zeg jij iets als: 'nee joh, valt reuze mee?'
Ik kom uit een ernstig gereformeerd milieu waar ik, als meisje, niets voorstelde. Hoevaak ik heb moeten horen; 'dat kun jij niet' of 'dat is niks voor meisjes' of 'wees jij maar lief en aardig', zijn niet te tellen.
Toen ik me op een gegeven moment ontworstelde aan dat milieu kreeg ik iets heel strijdvaardigs over me. Ik zal iedereen laten zien dat ik het wél kan, dat meisjes ook sterk kunnen zijn en dat ik niet langer lief en aardig wil zijn. En warempel! Het is me gelukt om er uit te komen. Ik ben veel sterker dan iedereen ooit heeft gezegd. Dus ik zeg heel trots; 'ik ben sterk!'
Ik denk dat iedereen aan het calvinisme kan ontkomen en dat iedereen andere waarden en normen kan aannemen zonder daar een ander pijn mee te doen of zonder jezelf te kort te doen.
