Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
woensdag 7 februari 2024 om 18:53
Dank je, Q.
We hebben idd ook gedacht dat het misschien in zekere zin ook een opluchting voor haar kan zijn. Maar ik denk dat dat gevoel misschien pas veel later komt. We gaan het zien, fijn iig om ook jullie input te lezen. Online vind je toch vooral de verhalen van ouderverstoting na manipulatie en loyaliteitsconflict.
We hebben idd ook gedacht dat het misschien in zekere zin ook een opluchting voor haar kan zijn. Maar ik denk dat dat gevoel misschien pas veel later komt. We gaan het zien, fijn iig om ook jullie input te lezen. Online vind je toch vooral de verhalen van ouderverstoting na manipulatie en loyaliteitsconflict.
donderdag 8 februari 2024 om 07:02
@ meisje: Zouden de kinderen het gesprek ook durven herhalen met vader en moeder samen? En dan samen in alle openheid oplossingen bedenken? Kan me zo voorstellen dat het voor moeder niet fijn is om voor een voldongen feit/ plan komen te staan zonder dat ze zelf inspraak heeft gehad. Ik denk dat het voor kinderen in zo’n situatie wel echt heel belangrijk is om hun signaal heel serieus te nemen. Hoe verdrietig voor hun moeder ook, het is wel de realiteit van de situatie en de kinderen. En zij heeft dat als moeder ook serieus te nemen. Met haar emoties, hoe hard dat ook klinkt, zal ze als volwassen vrouw zelf moeten dealen en niet dumpen bij jullie en de kinderen. Ze houdt jullie daarmee een beetje gegijzeld. En dat zorgt er nu denk ik net voor dat de kinderen zo klem zitten daar. Zij moeten moeder gelukkig maken zeg maar. En die druk zouden kinderen nooit moeten hoeven voelen. Ik word er wel blij van dat jullie samen blijkbaar wel als heel veilig worden ervaren en dat ze echt terecht konden met hun verhaal, ongeacht de uitkomst nog. Knap werk. En vast een hele opluchting voor ze.
donderdag 8 februari 2024 om 07:14
Hoi Epicureo, de bedoeling is om zeker gezamenlijk het gesprek aan te gaan (het gezin zeg maar). Niemand wil haar voor een voldongen feit stellen. Er zijn heel veel varianten denkbaar, als idd de uiteindelijke conclusie gaat zijn dat de tijd anders verdeeld moet worden. Ik schreef hier natuurlijk al eens eerder dat er al vaker situaties zijn geweest waarbij zij de kinderen belast met haar emoties en dat doet ze natuurlijk eigenlijk iedere keer ook met haar buien, dus dat maakt het lastig. Het is heel dapper van ze, dat ze dit hebben gezegd en daarmee dus eigenlijk ook zeggen dat zij dit klusje niet gaan klaren voor hun moeder. We merken bij hen nu ook wat meer dat ze zelf behoefte hebben aan een pas op de plaats. Waar ze het, toen ze het zeiden, zo'n beetje wilden dat volgende week allemaal duidelijk zou zijn hoe het nu verder gaat, staan ze er nu iets "relaxter" in en begrijpen ze dat dit ook een beetje tijd nodig heeft. Ik denk dat dat ook de opluchting is van deze last van hun schouders.
Hoe is het nu eigenlijk met jouw ontluikende relatie?
Hoe is het nu eigenlijk met jouw ontluikende relatie?
donderdag 8 februari 2024 om 09:08
Die gaat als een trein. Ongelooflijk hoe vanzelf en natuurlijk het gaat. We proberen buiten onze verplichtingen en zijn kinderen om zoveel mogelijk samen te zijn. Soms gewoon alleen even voor een snelle knuffel en een kopje thee. Zo fijn en ongedwongen. We gaan over een paar weken zelfs een stedentripje maken samen. Heerlijk.
donderdag 8 februari 2024 om 11:18
Wat heftig Meisje. Er is hier al veel nuttigs gezegd, en het klinkt ook alsof het voor hun in ieder geval fijn is geweest het te delen.
Epicureo: fijn! Ik heb voordat ik mee ging schrijven al eens globaal meegelezen en het klinkt ook alsof je er weer fris instaat en go with the flow, weer een man met kinderen?
Hier gaat het over het algemeen heel goed, maar soms wel wat hobbels. Ik schrijf het hieronder op, maar wil het nog weg willen halen dus ook liever niet quoten
Epicureo: fijn! Ik heb voordat ik mee ging schrijven al eens globaal meegelezen en het klinkt ook alsof je er weer fris instaat en go with the flow, weer een man met kinderen?
Hier gaat het over het algemeen heel goed, maar soms wel wat hobbels. Ik schrijf het hieronder op, maar wil het nog weg willen halen dus ook liever niet quoten
uitdelucht wijzigde dit bericht op 08-02-2024 17:42
Reden: weggehaald wegens herkenbaarheid
Reden: weggehaald wegens herkenbaarheid
60.23% gewijzigd
donderdag 8 februari 2024 om 11:37
Ik merk dat ik niet in de wieg gelegd ben als plusmoeder. Ik erger me groen en geel aan de zoon van mijn nieuwe vriend en eigenlijk ook zijn rol als grenzensteller of eigenlijk het gebrek daaraan. Als zijn zoon er is beheerst die met zijn gedrag compleet de ruimte, iets dat ik met mijn eigen kinderen niet gewend ben. Ik vind het heel naar maar ik denk dat dit een dealbreaker is.
donderdag 8 februari 2024 om 13:42
Ik begrijp het wel Uitdelucht. Klinkt alsof er nu een soort nieuwe fase is van onthechting tussen jouw partner en zijn ex. Eentje waarbij zij op nog weer meer afstand van hem komt te staan, doordat sommige dingen niet meer gewenst zijn. Lastig dat het daarvóór wel mocht, want dan linkt zij het een beetje aan jou, terwijl het feitelijk gewoon het gevolg is van een relatie die over is. Logische gevolg daarvan is dat er dus minder "samen" is. Misschien zijn ze iets te lang door gegaan met die "samen-dingen", als je begrijpt wat ik bedoel. Het is een fase van herijken denk ik, en dat is lastig omdat het een hernieuwde confrontatie is met dat wat was (een gezin, een relatie, een samen) en er nu niet meer is.
donderdag 8 februari 2024 om 14:36
Pioen, ik herinner me even niet of je hier al eerder hebt geschreven. En dus ook niet hoe je situatie is. Wonen jullie samen?
Ik denk dat stiefschap bij uitstek een situatie is waar je alleen aan kunt beginnen als je opvoedingsstijl in grote lijnen overeen komt met die van je partner. Als je met z'n 2en een kind krijgt, kan je nog samen ergens in het midden uitkomen of je erbij neerleggen dat hij a doet en jij b. Maar in je stiefouderschap is je rol sowieso al anders en kan je niet een heel andere lijn aan gaan houden dan die van de ouder, want zo'n status heb je helemaal niet in het gezin, dus dan komt het er al snel op neer dat jij moet slikken en je zal ergeren. Dus als je over basale dingen anders denkt, zou dat voor mij idd betekenen dat het 'm dus niet gaat worden.
Ik denk dat stiefschap bij uitstek een situatie is waar je alleen aan kunt beginnen als je opvoedingsstijl in grote lijnen overeen komt met die van je partner. Als je met z'n 2en een kind krijgt, kan je nog samen ergens in het midden uitkomen of je erbij neerleggen dat hij a doet en jij b. Maar in je stiefouderschap is je rol sowieso al anders en kan je niet een heel andere lijn aan gaan houden dan die van de ouder, want zo'n status heb je helemaal niet in het gezin, dus dan komt het er al snel op neer dat jij moet slikken en je zal ergeren. Dus als je over basale dingen anders denkt, zou dat voor mij idd betekenen dat het 'm dus niet gaat worden.
donderdag 8 februari 2024 om 15:14
Wonen niet samen gelukkig en dat zie ik ook niet gebeuren met hem. Mijn opvoedstijl ligt inderdaad iets anders, ik zou me schamen als mijn kinderen zich zo zouden gedragen naar mij of naar andere volwassenen toe.meisje85 schreef: ↑08-02-2024 14:36Pioen, ik herinner me even niet of je hier al eerder hebt geschreven. En dus ook niet hoe je situatie is. Wonen jullie samen?
Ik denk dat stiefschap bij uitstek een situatie is waar je alleen aan kunt beginnen als je opvoedingsstijl in grote lijnen overeen komt met die van je partner. Als je met z'n 2en een kind krijgt, kan je nog samen ergens in het midden uitkomen of je erbij neerleggen dat hij a doet en jij b. Maar in je stiefouderschap is je rol sowieso al anders en kan je niet een heel andere lijn aan gaan houden dan die van de ouder, want zo'n status heb je helemaal niet in het gezin, dus dan komt het er al snel op neer dat jij moet slikken en je zal ergeren. Dus als je over basale dingen anders denkt, zou dat voor mij idd betekenen dat het 'm dus niet gaat worden.
donderdag 8 februari 2024 om 16:29
Wat fijn Epicureo!
Pioen wat lastig. Kunnen jullie er wel over praten?
Uitdelucht ik herken het een beetje. Wij wonen niet samen dus delen nog geen spullen ofzo. Maar eerst kwam zijn ex wel vaker zomaar binnen of belde hem vaak over kleine dingetjes waarvan ik dacht kun je zelf wel bedenken toch. Ik heb er nooit wat van gezegd en mijn vriend is er vanzelf steeds minder op in gegaan en ze komt nu ook niet meer ineens de woonkamer binnen als ik er ben. Ze belt ook niet zo vaak meer. Misschien als het lukt maar even laten gaan en kijken hoe het loopt.
Pioen wat lastig. Kunnen jullie er wel over praten?
Uitdelucht ik herken het een beetje. Wij wonen niet samen dus delen nog geen spullen ofzo. Maar eerst kwam zijn ex wel vaker zomaar binnen of belde hem vaak over kleine dingetjes waarvan ik dacht kun je zelf wel bedenken toch. Ik heb er nooit wat van gezegd en mijn vriend is er vanzelf steeds minder op in gegaan en ze komt nu ook niet meer ineens de woonkamer binnen als ik er ben. Ze belt ook niet zo vaak meer. Misschien als het lukt maar even laten gaan en kijken hoe het loopt.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
donderdag 8 februari 2024 om 17:41
Thanks Meisje en Blauwedruif,
Ja het is zeker echt nog de onthechting en ontwenning, die ik ook wel snap. Samenzijn geeft natuurlijk ook een bepaald gemak, en er zijn verder wel dingen waaruit ik haar gevoel uit kan begrijpen: iets minder stabiliteit in het leven op meerdere fronten bijvoorbeeld.
Merk dat ik het wel lastig vind als het dan over mij gaat, hoewel ik ook weet dat het niet persoonlijk is. Het is gewoon gek om iemand in het leven te hebben die eigenlijk niet zo op je zit te wachten (en dan dus niet mij als persoon, maar de rol die ik heb). Maargoed, dat hoort erbij en ik kan daar toch niets aan doen.
Ja het is zeker echt nog de onthechting en ontwenning, die ik ook wel snap. Samenzijn geeft natuurlijk ook een bepaald gemak, en er zijn verder wel dingen waaruit ik haar gevoel uit kan begrijpen: iets minder stabiliteit in het leven op meerdere fronten bijvoorbeeld.
Merk dat ik het wel lastig vind als het dan over mij gaat, hoewel ik ook weet dat het niet persoonlijk is. Het is gewoon gek om iemand in het leven te hebben die eigenlijk niet zo op je zit te wachten (en dan dus niet mij als persoon, maar de rol die ik heb). Maargoed, dat hoort erbij en ik kan daar toch niets aan doen.
donderdag 8 februari 2024 om 18:53
Hier gaat t wel weer goed. Ik heb aangegeven dat ik echt wel begrijp dat de vakantie op sommige punten tegenviel met het geruzie tussen mijn kinderen maar dat ik het niet leuk vind als hij steeds negatief over ze praat. Het zijn wel kinderen en hij is de volwasse. Tot nu toe gaat t goed.
Ons tripje gaan we met z'n 2e doen. Hij begreep het. Hij heeft t ook niet meer erover gehad om zijn kind mee te nenen.
Ons tripje gaan we met z'n 2e doen. Hij begreep het. Hij heeft t ook niet meer erover gehad om zijn kind mee te nenen.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
donderdag 8 februari 2024 om 23:39
Toen ik een relatie kreeg met mijn man (hij 2 kinderen, ik geen) hebben we heel veel over opvoeden gepraat. Ik wist intuïtief dat het voor mij een dealbreaker zou zijn als hij een heel andere opvoedstijl zou hebben als ik. We zitten op 1 lijn en ik weet zeker dat dat een belangrijke succesfactor is van onze 10-jarige relatie.Pioen00 schreef: ↑08-02-2024 11:37Ik merk dat ik niet in de wieg gelegd ben als plusmoeder. Ik erger me groen en geel aan de zoon van mijn nieuwe vriend en eigenlijk ook zijn rol als grenzensteller of eigenlijk het gebrek daaraan. Als zijn zoon er is beheerst die met zijn gedrag compleet de ruimte, iets dat ik met mijn eigen kinderen niet gewend ben. Ik vind het heel naar maar ik denk dat dit een dealbreaker is.
donderdag 8 februari 2024 om 23:56
Ik snap dit heel goed.Pioen00 schreef: ↑08-02-2024 11:37Ik merk dat ik niet in de wieg gelegd ben als plusmoeder. Ik erger me groen en geel aan de zoon van mijn nieuwe vriend en eigenlijk ook zijn rol als grenzensteller of eigenlijk het gebrek daaraan. Als zijn zoon er is beheerst die met zijn gedrag compleet de ruimte, iets dat ik met mijn eigen kinderen niet gewend ben. Ik vind het heel naar maar ik denk dat dit een dealbreaker is.
Hier net zo.
Als bonus dochter er is, woon ik er bij in.
Ook zij beheerst met haar gedrag compleet de ruimte, wat..het hele huis.
En ook partner heeft een behoorlijk gebrek aan grenzen stellen, ik vind het een behoorlijk ding.
Ik ben snel met begrenzen, want ik wil geen voetveeg zijn van een puber, maar ja..zijn kind..zijn opvoeding.
Wij wonen wel samen.
En het eerste jaar was het oke.
Maar dit gedrag van bonuskind is sinds een jaar ontstaan.
Sinds zij de pubertijd is ingegaan is de sfeer compleet anders als zij er is.
Ook ik ben dit niet gewend van mijn eigen kinderen.
Ik zie er tegenop als ze komt, heb er geen zin in en het liefst wil ik haar vermijden.
Ben ik nu de boze stiefmoeder?
Nee ik wil dat ook zij het fijn heeft, en daar doe ik veel voor.
Maar wordt niet gewaardeerd, en niets mee gedaan.
Dus ben ermee gestopt, want het voelt als water naar de zee brengen en kost bakken energie.
vrijdag 9 februari 2024 om 14:19
Epicureo, wat klinkt dat heerlijk. En fijn dat het zo soepel loopt!
Pioen, hoe oud is het kind en hoe vaak is hij bij jouw partner? Is er ruimte om elkaar (voorlopig) wat ontlopen?
Chocobrownie, als het gedrag recent ontstaan is, is het misschien een kwestie van de puberteit uitzitten?
Uitdelucht, ik kan niet meer lezen wat je hebt geschreven, maar kan wel ongeveer opmaken waar het over gaat. Vasthouden dat het niet om jou als persoon gaat! Mijn ouders gingen ook een tijdje heel goed met elkaar om en dat was weg toen mijn vader een nieuwe partner kreeg. Dat was jammer, maar niks aan te doen. Ik begreep ook goed dat mijn moeder toen wat afhaakte. Daar ging het ook wel een beetje om de persoon, want dat was ook geen match.
Pioen, hoe oud is het kind en hoe vaak is hij bij jouw partner? Is er ruimte om elkaar (voorlopig) wat ontlopen?
Chocobrownie, als het gedrag recent ontstaan is, is het misschien een kwestie van de puberteit uitzitten?
Uitdelucht, ik kan niet meer lezen wat je hebt geschreven, maar kan wel ongeveer opmaken waar het over gaat. Vasthouden dat het niet om jou als persoon gaat! Mijn ouders gingen ook een tijdje heel goed met elkaar om en dat was weg toen mijn vader een nieuwe partner kreeg. Dat was jammer, maar niks aan te doen. Ik begreep ook goed dat mijn moeder toen wat afhaakte. Daar ging het ook wel een beetje om de persoon, want dat was ook geen match.
zaterdag 10 februari 2024 om 10:01
Dat is absoluut een lastige beslissing. Misschien tijdelijk niet meer naar hun vader, tot hij echt laat zien dat hij van de alcohol af kan blijven? Of af en toe een paar uurtjes als hij nuchter is?
Klinkt niet als een veilige omgeving voor ze en als ik je zo hoor hebben je kinderen al genoeg klappen van de zweep gehad. Ze vertonen niet voor niks zulk gedrag.
Zwaar voor je. Snap dat je ook behoefte hebt aan rust en tijd voor jezelf/vriend. Hopelijk heb je een goed netwerk (ouders, vrienden) die bij willen springen.
Klinkt niet als een veilige omgeving voor ze en als ik je zo hoor hebben je kinderen al genoeg klappen van de zweep gehad. Ze vertonen niet voor niks zulk gedrag.
Zwaar voor je. Snap dat je ook behoefte hebt aan rust en tijd voor jezelf/vriend. Hopelijk heb je een goed netwerk (ouders, vrienden) die bij willen springen.
zaterdag 10 februari 2024 om 10:04
Is dat uberhaupt iets dat je zelf kunt beslissen Blauwedruif? Ik bedoel, er is toch een omgangsregeling regeling waar je je aan moet houden en waar hij op kan wijzen. Of doel je in je bericht ook op een langer traject?
Hoe dan ook, ik ben toevallig een kind van een moeder met hetzelfde probleem. In mijn puberteit speelde dit. Ze ging rond mijn 18e een kliniek in en sindsdien gaat het goed. Een wonder, bijna, ze heeft er hard voor gewerkt. Mijn ouders waren in die periode bij elkaar en ik zou niet weten hoe mijn broer en ik het hadden moeten doen als ze gescheiden waren en wij in die periode ook deels alleen bij haar hadden verbleven. Dan was het er feitelijk op neer gekomen dat we voor een groot deel voor onszelf hadden moeten zorgen denk ik. Nu hadden we onze vader nog, en natuurlijk heeft die periode ondanks dat ook wel littekens achtergelaten, maar ik denk dat dat nog veel erger was geweest als wij om de zoveel tijd met haar alleen hadden moeten leven. Als het erop neer komt dat je ex hierdoor verzaakt in opvoeding, veiligheid en dat wat jullie kinderen nog meer nodig hebben, dan kan je denk ik niet anders dan hier voor gaan liggen. En dat betekent misschien ook dat je een beslissing moet nemen die je kinderen (nu) niet begrijpen.
Hoe dan ook, ik ben toevallig een kind van een moeder met hetzelfde probleem. In mijn puberteit speelde dit. Ze ging rond mijn 18e een kliniek in en sindsdien gaat het goed. Een wonder, bijna, ze heeft er hard voor gewerkt. Mijn ouders waren in die periode bij elkaar en ik zou niet weten hoe mijn broer en ik het hadden moeten doen als ze gescheiden waren en wij in die periode ook deels alleen bij haar hadden verbleven. Dan was het er feitelijk op neer gekomen dat we voor een groot deel voor onszelf hadden moeten zorgen denk ik. Nu hadden we onze vader nog, en natuurlijk heeft die periode ondanks dat ook wel littekens achtergelaten, maar ik denk dat dat nog veel erger was geweest als wij om de zoveel tijd met haar alleen hadden moeten leven. Als het erop neer komt dat je ex hierdoor verzaakt in opvoeding, veiligheid en dat wat jullie kinderen nog meer nodig hebben, dan kan je denk ik niet anders dan hier voor gaan liggen. En dat betekent misschien ook dat je een beslissing moet nemen die je kinderen (nu) niet begrijpen.
zaterdag 10 februari 2024 om 16:49
Hij is nu al 3x in een kliniek geweest. Na zo'n 3 weken thuis gaat het weer mis. Officieel hebben we een omgangsregeling en kan ik niet zomaar zeggen ze komen niet maar het is niet veilig dus dan kan ik dat wel doen. Hij kan naar de rechter maar daar kan nuniet eens aan. VT is er ook bij betrokken. Die zullen dan ook aangeven dat het niet veilig is.
Verder heb ik een goed netwerk gelukkig. Mijn moeder en zijn ouders zijn bereid te helpen. Ik heb lieve buren. En mijn vriend doet ook wat hij kan.
Verder heb ik een goed netwerk gelukkig. Mijn moeder en zijn ouders zijn bereid te helpen. Ik heb lieve buren. En mijn vriend doet ook wat hij kan.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
