Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
zondag 11 februari 2024 om 09:03
Dat is in de toekomst wel de bedoeling inderdaad maar alleen als hij in normale staat is niet als hij er dronken bij zit. Mijn jongste is best van slag en vond het erg vervelend.Advocaatje schreef: ↑10-02-2024 19:04Valt er iets te regelen dat hij de kinderen begeleid ziet? Met zijn ouders erbij bijvoorbeeld?
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
zondag 11 februari 2024 om 09:17
Hier heeft mijn man volwassen kinderen uit een vorige relatie en samen hebben wij nog een dochter. In het begin verliep het contact met die kinderen stroef - begrijpelijk. Alleen de jongste ging mee op vakantie naar Hawaii en LA. De oudste twee zaten in een lastig parket, gelet op de verstandhouding tussen mijn man en zijn ex die moeilijk was. Ik geloof dat mijn man’s ex de scheiding na 18 jaar nog niet helemaal verwerkt heeft, maar we kunnen we als een familie uit eten gaan, elkaar spreken, etc. Ik zie mijzelf niet als stiefmoeder en ook niet als vriendin van de kinderen. Ik ben wel hartelijk in de zin dat ze altijd welkom zijn en stel geregeld voor om samen te eten.
Na de komst van onze dochter, inmiddels 6 jaar geleden, is het contact met mijn man’s oudste dochter positief veranderd. Waarschijnlijk ook omdat we nu allebei moeder zijn en gewoon meer gemeen hebben. Ze heeft nu ook volledig geaccepteerd dat haar vader geluk heeft gevonden bij een ander.
Na de komst van onze dochter, inmiddels 6 jaar geleden, is het contact met mijn man’s oudste dochter positief veranderd. Waarschijnlijk ook omdat we nu allebei moeder zijn en gewoon meer gemeen hebben. Ze heeft nu ook volledig geaccepteerd dat haar vader geluk heeft gevonden bij een ander.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
zondag 11 februari 2024 om 12:13
Zijn zoon is 13 en is 60% bij zijn vader. Ik heb mijn eigen kinderen in een co-ouderschap en in het begin dacht ik nog heel verliefd aan samenwonen maar dat zag ik echt niet zitten om mijn kinderen bloot te stellen aan dit soort gedrag.Chocobrownie schreef: ↑08-02-2024 23:56Ik snap dit heel goed.
Hier net zo.
Als bonus dochter er is, woon ik er bij in.
Ook zij beheerst met haar gedrag compleet de ruimte, wat..het hele huis.
En ook partner heeft een behoorlijk gebrek aan grenzen stellen, ik vind het een behoorlijk ding.
Ik ben snel met begrenzen, want ik wil geen voetveeg zijn van een puber, maar ja..zijn kind..zijn opvoeding.
Wij wonen wel samen.
En het eerste jaar was het oke.
Maar dit gedrag van bonuskind is sinds een jaar ontstaan.
Sinds zij de pubertijd is ingegaan is de sfeer compleet anders als zij er is.
Ook ik ben dit niet gewend van mijn eigen kinderen.
Ik zie er tegenop als ze komt, heb er geen zin in en het liefst wil ik haar vermijden.
Ben ik nu de boze stiefmoeder?
Nee ik wil dat ook zij het fijn heeft, en daar doe ik veel voor.
Maar wordt niet gewaardeerd, en niets mee gedaan.
Dus ben ermee gestopt, want het voelt als water naar de zee brengen en kost bakken energie.
Ik kan niet zo goed tegen het niet corrigeren. Hij ziet het gewoon niet, of eigenlijk pas als het geëscaleerd is en dat gebeurt dus vaak en heftig. Ik zeg er gewoon wel wat van, gewoon vanaf het eerste gedrag dat niet door de beugel kan want ik laat niet onbeschoft tegen me praten en vind het naar dat zijn vader dat niet oppakt.
Ik wil de boze stiefmoeder ook niet uithangen dus we hebben gisteren een gesprek gehad waarin ik heb aangegeven hier niet mee verder te kunnen.
zondag 11 februari 2024 om 21:04
Hoe is dat gesprek verlopen pioen?
Snapt hij het of betekend dit dat je niet verder kan samen of elkaar alleen nog ziet zonder kinderen?
We hebben er hier gewoon een gezellige dag van gemaakt met elkaar. Mijn jongste was zelfs het gedoe met zijn vader vergeten eind vd dag. Kinderen ook uitgelegd dat ze nu niet naar hun vader kunnen maar dat wij elkaar wel ook graag zien en dat we dat zoveel mogelijk deden zonder hun maar dat dat nu niet kan. Dat snappen ze.
Snapt hij het of betekend dit dat je niet verder kan samen of elkaar alleen nog ziet zonder kinderen?
We hebben er hier gewoon een gezellige dag van gemaakt met elkaar. Mijn jongste was zelfs het gedoe met zijn vader vergeten eind vd dag. Kinderen ook uitgelegd dat ze nu niet naar hun vader kunnen maar dat wij elkaar wel ook graag zien en dat we dat zoveel mogelijk deden zonder hun maar dat dat nu niet kan. Dat snappen ze.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
maandag 12 februari 2024 om 09:13
maandag 12 februari 2024 om 09:22
Ik voel me goed omdat ik de knoop heb doorgehakt en voor mezelf en mijn kids gekozen heb. Ik voel me behoorlijk verdrietig omdat ik in het begin toch veel hoop had dat het wel ging werken. Gelukkig heeft het niet al te lang geduurd en kom ik er wel weer bovenop hoorAdvocaatje schreef: ↑12-02-2024 09:13Dus het is over, Pioen? Misschien goed om de knoop door te hakken, maar niet leuk. Hoe voel je je?
maandag 12 februari 2024 om 17:21
Dat zal ze sowieso zijn, maar als we (of eigenlijk vriend en kinderen) daar te lang mee wachten idd nog meer ja, dat realiseren we ons. Daarom ook op niet te lange termijn. Tegelijkertijd waren ze er echt nog niet aan toe om het direct al te zeggen en daar was het vorige week wel op neer gekomen (omdat het ook verstandig lijkt het te zeggen op een moment dat ze niet bij hun moeder verblijven, zodat iedereen het even in alle rust door kan laten dringen). En ik vind dat overigens ook heel verdedigbaar in deze situatie hoor, om na zo'n "disclosure" niet direct daar aan de keukentafel te gaan zitten. Neemt niet weg dat dat ook koren op de molen zal zijn, maar het is nu eenmaal ook een beetje inherent aan de situatie. We willen geen wij/zij creëren, maar tegelijkertijd ontkom je daar toch ook niet helemaal aan juist ook omdat ze de situatie daar niet zo ervaren dat ze dit openlijk kunnen zeggen, wat direct ook goed laat zien waar zij problemen mee hebben. Het is continu balanceren, en nadenken over waar je verstandig aan doet. Gelukkig hebben we ook contact met iemand "die er verstand van heeft", dat helpt.
maandag 12 februari 2024 om 21:33
maandag 12 februari 2024 om 21:44
Wat lastig allemaal meisje85, maar wat ga jij er als stiefouder goed mee om. Ik kan me voorstellen dat het voor jou ook lastig kan zijn allemaal, maar het klinkt alsof je een goed team vormt met je partner en dat jullie een stabiele basis voor de kinderen kunnen zijn, en een voorbeeld van hoe mensen elkaar lief kunnen hebben en kunnen respecteren.
Blauwedruif, wat heftig ook waar jij mee te maken hebt. Ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om nog ruimte te maken voor jezelf, voor waar jij je aan kunt opladen. Terwijl je dat wel nodig hebt, ook samen met je vriend. Maar je kinderen je ook extra nodig hebben en dat dat echt lastig te balanceren is.
Pioen, verdrietig hoe het bij je gelopen is. Maar goed dat je de knoop doorgehakt hebt inderdaad. Ik had een vergelijkbare interne strijd toen ik een paar maandjes bij mijn vriend inwoonde. Zijn opvoedstijl (of gebrek eraan eigenlijk) stond me zo tegen, maar ik kon/mocht er niks van zeggen. Nu heb ik weer mijn eigen plekje, en ik mis zijn fijne lijf om tegenaan te liggen s nachts, en de momentjes samen, maar wat ben ik blij om weer mezelf te kunnen zijn.. ik ben misschien ook gewoon slechter geworden in samenwonen. Maar ik merk nu echt hoeveel het van me vroeg, hoe niet thuis ik me voelde daar. Het lijkt erop dat jij vergelijkbare opluchting voelt, ik hoop dat dat een beetje helpt tegen het liefdesverdriet wat je ongetwijfeld ook hebt.
Blauwedruif, wat heftig ook waar jij mee te maken hebt. Ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is om nog ruimte te maken voor jezelf, voor waar jij je aan kunt opladen. Terwijl je dat wel nodig hebt, ook samen met je vriend. Maar je kinderen je ook extra nodig hebben en dat dat echt lastig te balanceren is.
Pioen, verdrietig hoe het bij je gelopen is. Maar goed dat je de knoop doorgehakt hebt inderdaad. Ik had een vergelijkbare interne strijd toen ik een paar maandjes bij mijn vriend inwoonde. Zijn opvoedstijl (of gebrek eraan eigenlijk) stond me zo tegen, maar ik kon/mocht er niks van zeggen. Nu heb ik weer mijn eigen plekje, en ik mis zijn fijne lijf om tegenaan te liggen s nachts, en de momentjes samen, maar wat ben ik blij om weer mezelf te kunnen zijn.. ik ben misschien ook gewoon slechter geworden in samenwonen. Maar ik merk nu echt hoeveel het van me vroeg, hoe niet thuis ik me voelde daar. Het lijkt erop dat jij vergelijkbare opluchting voelt, ik hoop dat dat een beetje helpt tegen het liefdesverdriet wat je ongetwijfeld ook hebt.
maandag 12 februari 2024 om 23:06
Advocaatje ik heb nu even geen contact met mijn ex. Geen zin in. Ik heb tegen hem gezegd dat ik het wel hoor als hij het weer op orde is en dat ik mij even focus op mezelf en de kinderen. Wel vt weer gebeld die pakken het op.
Wat jammer pioen dat het niet werkt. Maar ik snap het wel. Wij hebben of nou ja hadden om de week nog niet eens een lang weekend samen dat is ook heel weinig. Nu zien we elkaar ook in het weekend met kinderen. Als dat niet zou kunnen om wat voor reden dan ook zou ik het ook te weinig vinden. En voor jullie is het misschien ook wel een punt waarop je nooit eens zal worden tot ze het huis uit zijn.
Wat jammer pioen dat het niet werkt. Maar ik snap het wel. Wij hebben of nou ja hadden om de week nog niet eens een lang weekend samen dat is ook heel weinig. Nu zien we elkaar ook in het weekend met kinderen. Als dat niet zou kunnen om wat voor reden dan ook zou ik het ook te weinig vinden. En voor jullie is het misschien ook wel een punt waarop je nooit eens zal worden tot ze het huis uit zijn.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
maandag 19 februari 2024 om 13:20
Poeh, Meisje85, klinkt als een verhaal van een lange adem. Niet geheel onverwacht, lijkt het, maar vooral zo sneu voor de kinderen.
In mijn vriend zijn ouderschapsconstructie rommelt het ook wat. Overeenkomst die ik meen te zien met de ex van jouw vriend is dat er in de emotie en projectie geschoten lijkt te worden. Verschil is dat zij juist geneigd lijkt e.e.a. af te schuiven.
[... Deel verwijderd zoals aangekondigd. ...]
In mijn vriend zijn ouderschapsconstructie rommelt het ook wat. Overeenkomst die ik meen te zien met de ex van jouw vriend is dat er in de emotie en projectie geschoten lijkt te worden. Verschil is dat zij juist geneigd lijkt e.e.a. af te schuiven.
[... Deel verwijderd zoals aangekondigd. ...]
canis-felis wijzigde dit bericht op 24-02-2024 12:43
63.40% gewijzigd
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 19 februari 2024 om 14:31
Ook ik kan een boek vol schrijven over het stiefmoeder zijn.
Man en ik zijn ruim 12 jaar samen en hebben samen 7 kinderen, die inmiddels jong volwassen zijn. En allemaal op zich zelf wonen.
Mijn exman is na de scheiding niet meer in beeld geweest, dus mijn kinderen woonden bij mij. Na 2,5 jaar latten ben ik bij hem ingetrokken. Met 2 kinderen, de oudste 2 zaten op kamers inmiddels. Zijn kinderen kwamen elk weekend en een dag doordeweeks. Ex van man woont vlakbij dus handig voor de kinderen.
Maar ohhh wat een vrouw is dat zeg...die heeft haar ongenoegen over mij en haar exman over de rug van de kinderen uitgespeeld. Al die jaren lang tot op de dag van vandaag.Die kinderen zijn daardoor dan ook behoorlijk beschadigd.
Man en ik hebben altijd heel goed gecommuniceerd en we stonden en staan voor elkaar in. Alle kinderen hetzelfde behandelen. En dat heeft tot veel gedoe geleidt. Opvoedmethode van ons en exvrouw lagen ver uiteen. Dat gaf natuurlijk veel gedoe.
Ik heb vaak geslikt, ook omdat ik toch wel veel medelijden had met mijn stiefkinderen. Zij konden aan de situatie niet veel doen . Toen de kinderen pubers werden, gingen ze steeds meer hun eigen gang. En kwamen niet meer op vaste afgesproken tijden. We vonden het prima, ze waren en zijn altijd welkom. Dus dan kwam die eten en een andere dag weer die....we blijven altijd de deur open houden.
Contact met ex nadat de kinderen de 21 waren gepasseerd [ vanwege ali } nihil. Dat gaf veel rust.
Nu de kinderen op zich zelf wonen breekt er een nieuw tijdperk aan, waar ik best tegen op zie...zij gaan natuurlijk hun verjaardagen enz vieren en dan ben ik toch wel een beetje bevreesd hoe dat zal gaan. Want ex komt dan ook met vriendje nummer 101 en dan? Gezellig samen babbelen? Van mij uit vind ik van wel...je moet je als volwassen mens gewoon gedragen omwille van het kind. Maar ik weet gewoon dat ex dat niet gaat doen. Ik denk zelfs dat ze haar kinderen verbiedt ons uit te nodigen of iig zeker niet samen een verjaardag vieren.
Ik vind het moeilijk....ze heeft het mij zo moeilijk gemaakt.
Man en ik zijn ruim 12 jaar samen en hebben samen 7 kinderen, die inmiddels jong volwassen zijn. En allemaal op zich zelf wonen.
Mijn exman is na de scheiding niet meer in beeld geweest, dus mijn kinderen woonden bij mij. Na 2,5 jaar latten ben ik bij hem ingetrokken. Met 2 kinderen, de oudste 2 zaten op kamers inmiddels. Zijn kinderen kwamen elk weekend en een dag doordeweeks. Ex van man woont vlakbij dus handig voor de kinderen.
Maar ohhh wat een vrouw is dat zeg...die heeft haar ongenoegen over mij en haar exman over de rug van de kinderen uitgespeeld. Al die jaren lang tot op de dag van vandaag.Die kinderen zijn daardoor dan ook behoorlijk beschadigd.
Man en ik hebben altijd heel goed gecommuniceerd en we stonden en staan voor elkaar in. Alle kinderen hetzelfde behandelen. En dat heeft tot veel gedoe geleidt. Opvoedmethode van ons en exvrouw lagen ver uiteen. Dat gaf natuurlijk veel gedoe.
Ik heb vaak geslikt, ook omdat ik toch wel veel medelijden had met mijn stiefkinderen. Zij konden aan de situatie niet veel doen . Toen de kinderen pubers werden, gingen ze steeds meer hun eigen gang. En kwamen niet meer op vaste afgesproken tijden. We vonden het prima, ze waren en zijn altijd welkom. Dus dan kwam die eten en een andere dag weer die....we blijven altijd de deur open houden.
Contact met ex nadat de kinderen de 21 waren gepasseerd [ vanwege ali } nihil. Dat gaf veel rust.
Nu de kinderen op zich zelf wonen breekt er een nieuw tijdperk aan, waar ik best tegen op zie...zij gaan natuurlijk hun verjaardagen enz vieren en dan ben ik toch wel een beetje bevreesd hoe dat zal gaan. Want ex komt dan ook met vriendje nummer 101 en dan? Gezellig samen babbelen? Van mij uit vind ik van wel...je moet je als volwassen mens gewoon gedragen omwille van het kind. Maar ik weet gewoon dat ex dat niet gaat doen. Ik denk zelfs dat ze haar kinderen verbiedt ons uit te nodigen of iig zeker niet samen een verjaardag vieren.
Ik vind het moeilijk....ze heeft het mij zo moeilijk gemaakt.
maandag 19 februari 2024 om 15:08
maandag 19 februari 2024 om 16:12
Triest zeg, ik kijk hier uit naar de tijd dat de kinderen ouder worden en exen niet meer zo een invloed hebben. Maar als ik jou lees is dat misschien niet zo...kataravrouw schreef: ↑19-02-2024 14:31Contact met ex nadat de kinderen de 21 waren gepasseerd [ vanwege ali } nihil. Dat gaf veel rust.
Nu de kinderen op zich zelf wonen breekt er een nieuw tijdperk aan, waar ik best tegen op zie...zij gaan natuurlijk hun verjaardagen enz vieren en dan ben ik toch wel een beetje bevreesd hoe dat zal gaan. Want ex komt dan ook met vriendje nummer 101 en dan? Gezellig samen babbelen? Van mij uit vind ik van wel...je moet je als volwassen mens gewoon gedragen omwille van het kind. Maar ik weet gewoon dat ex dat niet gaat doen. Ik denk zelfs dat ze haar kinderen verbiedt ons uit te nodigen of iig zeker niet samen een verjaardag vieren.
Ik vind het moeilijk....ze heeft het mij zo moeilijk gemaakt.
maandag 19 februari 2024 om 17:15
Hij maakt zich wat zorgen dat moeder zich niet zo bewust lijkt te zijn van mogelijke effecten van haar handelen, maar hij kan er verder ook niet veel mee.Advocaatje schreef: ↑19-02-2024 14:02Wat heftig, Meisje85. De kinderen gaan nu nog wel naar hun moeder? Hebben zij ook verteld wat ze zelf vinden of is dat op dit moment niet te doen.
Canis-felis, ook heftig. Hoe staat jouw vriend er in?
[... Stukje verwijderd...]
canis-felis wijzigde dit bericht op 24-02-2024 12:44
22.96% gewijzigd
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 19 februari 2024 om 17:19
Ja, dat valt bij mij dus wel mee omdat ik daar niet woon en de meeste dingen pas later hoor. Mijn vriend is niet zo emotiegedreven / primair, de moeder een stuk meer. Op zich niks mis mee, maar het is denk ik wel belangrijk er rekening mee te houden. Maar goed, ik heb daar dus verder geen rol van betekenis in. Ik hou het op luisteren en meedenken met mijn vriend.Autoster schreef: ↑19-02-2024 15:08@canis-felis het is natuurlijk heel normaal dat gedrag van je (stief)kind iets met je doet. Belangrijk is inderdaad om de emotie bij jezelf te laten zakken, onderling te bespreken en er naar het kind toe boven te staan. Doen wij hier ook, kost zeker moeite, maar is echt het beste.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 19 februari 2024 om 18:31
Ik weet niet hoe jouw relatie met de exen is, maar hier na relatieve rust omdat de kinderen hun eigen gang gingen en gaan. Nu ze samenwonen en dus ook hun verjaardagen niet meer thuis vieren, ben ik echt bang dat het gedoe met de ex weer opnieuw gaat beginnen. We zullen zien.
Ik ben er dus ook achtergekomen dat een gescheiden vader die echt graag ook zijn kinderen wil opvoeden, niet opgewassen is tegen een totaal niet meewerkende exvrouw. Hij kan van alles willen, maar als ex niet mee wil werken houdt alles op. In geval van mijn man dus ook zo. Hij heeft met lede ogen moeten toezien hoe zijn kinderen te grabbel zijn gegooid aan de grillen van zijn ex. Zo triest.
maandag 19 februari 2024 om 22:20
Heftig meisje ik hoop voor de kinderen dat ze wat bijtrekt en er een normaal gesprek mogelijk is. Is het nog een optie dat ze een gesprek hebben met een mediator? Bij mijn ex werkt dat soms ook omdat hij dan het gevoel heeft dat zijn kant ook gehoord wordt.
Hier is het ook nog niet erg rustig. Het geeft wel rust dat ik voor nu heb gezegd de kinderen komen voorlopig niet. Maar soms denk ik ook wel phoe wat als ze nooit meer kunnen gaan. Ik wil voor de kinderen vooral dat ze een vader hebben waar ze wel naartoe kunnen. Maar hij ziet dat niet en ziet zichzelf alleen maar als slachtoffer ipv dat hij denk shit ik moet wat gaan doen.
Hij gooit het er nu ook steeds op dat mijn kinderen last hebben van mijn vriend. Ik heb het ze meerdere keren gevraagd. Sommige dingen moeten ze aan wennen maar ze hebben gezegd dat ze echt geen last van hem hebben. En misschien dat ze ergens over geklaagd hebben bij hun vader. Maar hij kan dat niet in perspectief zetten en relativeren. Daar is hij niet toe in staat.
Hier is het ook nog niet erg rustig. Het geeft wel rust dat ik voor nu heb gezegd de kinderen komen voorlopig niet. Maar soms denk ik ook wel phoe wat als ze nooit meer kunnen gaan. Ik wil voor de kinderen vooral dat ze een vader hebben waar ze wel naartoe kunnen. Maar hij ziet dat niet en ziet zichzelf alleen maar als slachtoffer ipv dat hij denk shit ik moet wat gaan doen.
Hij gooit het er nu ook steeds op dat mijn kinderen last hebben van mijn vriend. Ik heb het ze meerdere keren gevraagd. Sommige dingen moeten ze aan wennen maar ze hebben gezegd dat ze echt geen last van hem hebben. En misschien dat ze ergens over geklaagd hebben bij hun vader. Maar hij kan dat niet in perspectief zetten en relativeren. Daar is hij niet toe in staat.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
