Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
zaterdag 27 januari 2024 om 12:40
Ik denk dat we het ons allemaal wel realiseren dat een relatie opbouwen makkelijker gaat wanneer er geen kinderen in het spel zijn. Helemaal als er ook nog eens aan beide kanten kindersituaties zijn. Het vraagt zo gigaveel aanpassing. Maar ook: extra aandacht hebben voor dichtbij jezelf blijven. Wat heb je/ heeft jouw situatie nodig? Ik heb mezelf deze keer wel voorgenomen daar heel dichtbij te blijven, me niet te laten meeslepen in dramasituaties.
En voor druif: ik zou echt voet bij stuk houden, een weekendje voor jullie samen, zonder kinderen, ook niet die van hem. Als hij anders besluit, dan gaat hij maar mooi alleen met zijn zoon toch?
En voor druif: ik zou echt voet bij stuk houden, een weekendje voor jullie samen, zonder kinderen, ook niet die van hem. Als hij anders besluit, dan gaat hij maar mooi alleen met zijn zoon toch?
zaterdag 27 januari 2024 om 15:00
Ik denk dat hey ook uitmaakt of je beiden kinderen hebt of niet. Ik had het positiever ingeschat vooraf.Advocaatje schreef: ↑27-01-2024 11:59Wat helemaal niet vreemd is, want veel van ons hadden de impact misschien niet goed ingeschat. En je weet nooit helemaal hoe het in realiteit is. Maar op een gegeven moment moet je er wel nee dealen.
zaterdag 27 januari 2024 om 23:20
zondag 28 januari 2024 om 00:23
Ik denk dat als je zelf kinderen hebt je misschien beter in kan schatten hoe het zal zijn als wanneer je nog geen kinderen hebt.Advocaatje schreef: ↑27-01-2024 23:20Met kinderen positiever of negatiever? Want de vriend van blauwedruif heeft zelf ook een kind.
Maar daarnaast ligt hey uiteraard ook aan de persoon.
zondag 28 januari 2024 om 11:55
Ik denk dat bij ons vooral ook het verschil is dat ik er 2 heb dat is heel anders dan 1. Daarbij heb ik ook nog s een puber. Dat is voor mij al niet makkelijk want hij pubert flink maar het is mijn kind en ik hou sws van hem en weet hoe hij was voor hij puber was. Mijn vriend kent hem alleen nu als puber en ziet vooral hoe moeilijk het voor mij is. Dus ik snap ook wel dat dat het niet makkelijker maakt. Daarbij is mijn jongste vrij druk ed ik ben ook bezig met adhd onderzoeken. Dus ja ik heb ook niet de meest makkelijke combinatie nu. Dan is 1 kind wat je zelf opvoed en nog niet pubert een stuk makkelijker.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
zondag 28 januari 2024 om 11:58
Dat is zeker waar en je weet het pas wanneer je het meemaakt. Van te voren is dat niet in te schatten omdat iedere situatie anders is. Had ik nu een man ontmoet die zelf ook een lastige puber heeft en precies weet hoe dat is dan was het misschien anders maar heb je weer hele andere uitdagingen.Epicureo schreef: ↑27-01-2024 12:40Ik denk dat we het ons allemaal wel realiseren dat een relatie opbouwen makkelijker gaat wanneer er geen kinderen in het spel zijn. Helemaal als er ook nog eens aan beide kanten kindersituaties zijn. Het vraagt zo gigaveel aanpassing. Maar ook: extra aandacht hebben voor dichtbij jezelf blijven. Wat heb je/ heeft jouw situatie nodig? Ik heb mezelf deze keer wel voorgenomen daar heel dichtbij te blijven, me niet te laten meeslepen in dramasituaties.
En voor druif: ik zou echt voet bij stuk houden, een weekendje voor jullie samen, zonder kinderen, ook niet die van hem. Als hij anders besluit, dan gaat hij maar mooi alleen met zijn zoon toch?
Ik heb uitgelegd dat ik gewoon graag samen wil zonder kinderen. Dus dat gaan we doen. Hij zegt ik wil ook met mijn zoontje dus dan missen we ook weer een weekend samen. Maar ja liever een weekend met allebei de kinderen minder om elkaar te zien en 4 dagen echt samen. Ik heb totaal geen moeite met zijn zoontje hoor maar er gaat nou eenmaal altijd veel aandacht naar een kind.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 7 februari 2024 om 13:20
Nee, alleen hier (met hun vader trouwens, ik was er niet bij), de dag nadat ze hierheen kwamen. Ze zijn ook bang voor heftige reactie van moeder. Ze wordt snel heel verdrietig of heel boos of heel onredelijk ("nou, dan gaan jullie toch lekker als jullie dat zo graag willen", dat idee zeg maar). Reëele vrees, lijkt me. Net als dat vriend (en daarmee daarna alsnog de kinderen) hetzelfde lot zal wachten als hij het aankaart.
woensdag 7 februari 2024 om 13:23
Ze denken nu aan een avond in de week avondeten of een keertje thee drinken. En dat klinkt absurd als ik het zo zeg, maar laat denk ik ook wel zien hoe gekwetst ze zijn.
woensdag 7 februari 2024 om 14:54
Heftig meisje! Het betekent voor jullie ook heel wat als de kinderen er altijd zijn. Maar ook erg moeilijk voor de kinderen zo 'n beslissing. Maar ook voor hun moeder om te horen. Zij zal op haar manier haar best doen en het is niet leuk als je kinderen niet willen komen. Hopelijk vinden jullie er een weg in.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 7 februari 2024 om 15:08
Ja klopt, maar eerlijk gezegd is de keuze voor mij snel gemaakt als ze zich in hun andere huis niet thuis voelen, dan vind ik het eigenlijk niet eens een keuze. Maar goed, daar zijn we nog niet. Alhoewel ze daar ook over hadden nagedacht; dat ze weten dat wij veel leuke dingen doen als zij er niet zijn en een stuk minder als zij er wel zijn, en dat ze snappen dat het er dan, als ze er altijd zouden zijn, allemaal weer wat anders uit ziet dan als ze er nu een week zijn.
woensdag 7 februari 2024 om 16:52
woensdag 7 februari 2024 om 16:54
Wel lief dat ze dat wel beseffen. Het scheelt ook dat ze niet meer zo klein zijn. Ouber leeftijd zijn ze al aardig zelfstandig. Maar als het mogelijk is zou het denk ik voor iedereen wel beter te zijn om te sturen op meer dan een avondje. Misschien om het weekend vrij tm ma ochtend en het andere weekend alleen een dagdeel ofzomeisje85 schreef: ↑07-02-2024 15:08Ja klopt, maar eerlijk gezegd is de keuze voor mij snel gemaakt als ze zich in hun andere huis niet thuis voelen, dan vind ik het eigenlijk niet eens een keuze. Maar goed, daar zijn we nog niet. Alhoewel ze daar ook over hadden nagedacht; dat ze weten dat wij veel leuke dingen doen als zij er niet zijn en een stuk minder als zij er wel zijn, en dat ze snappen dat het er dan, als ze er altijd zouden zijn, allemaal weer wat anders uit ziet dan als ze er nu een week zijn.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 7 februari 2024 om 17:12
Dat vind ik ook een goede inderdaadAdvocaatje schreef: ↑07-02-2024 17:02Ik zou vooral proberen ze mee te geven om open te staan om het eventueel ook weer aan te passen. Dus dat nu 1x per week niet betekent dat het nooit meer een weekend kan worden bijvoorbeeld.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 7 februari 2024 om 17:30
Ja, alle opties zijn bespreekbaar en deels ook al ter sprake gekomen. Oriënterend, om te horen hoe zij erin staan, ook met dus de boodschap dat andere opties dan die waaraan zij nu denken waarschijnlijk beter zijn voor iedereen. En idd ook dat een keuze niet voor altijd is. Dus eigenlijk alles wat jullie ook zeggen. 
Maar het is nu vooral even opluchting, het is ook nog zo vers: ze hebben verteld wat hen dwars zit en lopen er niet alleen meer mee rond, dat doet ze goed.
Maar het is nu vooral even opluchting, het is ook nog zo vers: ze hebben verteld wat hen dwars zit en lopen er niet alleen meer mee rond, dat doet ze goed.
woensdag 7 februari 2024 om 18:09
Jeetje wat rot Meisje. Knap hoe jij er mee omgaat!
Persoonlijk zou ik het heel heftig vinden als zoon van mijn partner permanent bij ons komt wonen.
Nu 50/50 vind ik behapbaar.
Heel dapper dat ze het hebben gezegd en als de situatie onhoudbaar voor ze is, dan moedig dat ze dit durven. Het klinkt dan totaal niet als ouderverstoting, maar keuzes die zij zelf willen maken.
Ouderverstoting gebeurt vaak door manipulatie van een andere ouder, waardoor kinderen gedwongen worden door de manipulerende ouder, daar te gaan wonen. Dat is echt heel naar.
In jullie situatie is dat niet aan de orde en voelen zij zich prettiger bij jullie.
Verdrietig voor moeder, wellicht ook juist weer goed? Klinkt alsof moeder vooral heel erg overvraagd wordt en op deze manier kan ze ook weer een gezonde relatie met haar kinderen opbouwen.
Het klinken als hele wijze, empathische pubers. Die ook jullie prive tijd hierin mee nemen en overzien.
Hopelijk is er een goed gesprek met moeder mogelijk om tot een fijne verdeling te komen.
Persoonlijk zou ik het heel heftig vinden als zoon van mijn partner permanent bij ons komt wonen.
Nu 50/50 vind ik behapbaar.
Heel dapper dat ze het hebben gezegd en als de situatie onhoudbaar voor ze is, dan moedig dat ze dit durven. Het klinkt dan totaal niet als ouderverstoting, maar keuzes die zij zelf willen maken.
Ouderverstoting gebeurt vaak door manipulatie van een andere ouder, waardoor kinderen gedwongen worden door de manipulerende ouder, daar te gaan wonen. Dat is echt heel naar.
In jullie situatie is dat niet aan de orde en voelen zij zich prettiger bij jullie.
Verdrietig voor moeder, wellicht ook juist weer goed? Klinkt alsof moeder vooral heel erg overvraagd wordt en op deze manier kan ze ook weer een gezonde relatie met haar kinderen opbouwen.
Het klinken als hele wijze, empathische pubers. Die ook jullie prive tijd hierin mee nemen en overzien.
Hopelijk is er een goed gesprek met moeder mogelijk om tot een fijne verdeling te komen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
