Stieftopic

Anoniem_66da9c8962792 woensdag 30 augustus 2023 om 10:11

Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.

Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.

Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.

anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan

4.75% gewijzigd

_melon2 dinsdag 9 juli 2024 om 11:18

meisje85 schreef: ↑
09-07-2024 10:44
Ik reageer wat voorzichtiger en afwijzender omdat ik - als ik eerlijk ben - het idee heb dat het best wel snel gaat. En ik vind het wel zo fair om je dat ook te zeggen, in plaats van dat maar half door te laten schemeren.
Jullie zijn sinds maart samen, dus dat is hooguit 4 maanden, en je bent er - vermoed ik, aan de hand van de hoeveelheid dagen die je noemt - altijd op de momenten dat jouw kinderen niet bij jou zijn. Dat is toch best een flink tempo sinds maart. En dan heb je het over je auto uitlenen, voor hen koken, en de jongste ergens brengen, en dan vraag ik me af hoe het kan dat je al zo snel zulke taken aan het doen bent in dat huishouden? Ik bedoel: ik breng de kinderen hier met liefde ergens heen als het moet, maar ik woon met hen in één huis (dat vind ik al een groot verschil) maar mijn vriend is gewoon de eerste die dat soort dingen opvangt, dus het is hier zelfs nog nooit voorgevallen. Koken doe ik uiteraard wel. In hun leven ben je niet meer dan de vriendin van hun vader en vooralsnog, hoe lullig ook, gewoon nog maar "een passant". Het klinkt haast een beetje alsof het wel makkelijk is (voor je vriend, zijn kinderen?) dat jij er bent om van alles op te knappen, snap je? Ik weet de omstandigheden natuurlijk niet, maar moet iedereen dit wel willen na een paar maanden?

Het is ook erg snel gegaan, wat ook echt niet de bedoeling was. Maar per toeval brachten we in het begin een hele dag door met zijn kinderen en dat klikte ook meteen goed. Toen was het meer zo dat hij zei; nou dan hoeft het ook niet meer allemaal stiekem, kom maar gewoon langs, je hebt ze nu toch al ontmoet.

Ik zie die dingen trouwens helemaal niet als 'van alles opknappen', maar ik ga en kan niet op de bank gaan zitten terwijl mijn vriend van alles moet doen. Dus ja dan vouw ik wel een wasje hoor als hij staat te dweilen.
Als wij zijn auto mee hebben en mijn auto staat voor de deur? Pak 'm gerust.
Ze weten dat ik het leuk vindt om ovenschotels etc. te maken, vriend kookt liever andere dingen. Vind het juist lief dat ze mij dan vragen om dit en dat eens te maken. Wil de jongste naar vrienden en heeft vriend net een biertje op? Waarom zou ik hem dan niet even brengen?
Ik zie dat helemaal niet als taken in het huishouden of dingen voor hun opknappen.

Anoniem_66da9c8962792 dinsdag 9 juli 2024 om 15:18

Verschillende mensen, verschillende tempo’s.

@melon: ik herken het wel wat je schrijft. Voor mij waren de dingen die jij noemt ook heel vanzelfsprekend in mijn vorige relatie met een man met kinderen. “Joh, ik heb toch die auto staan. Joh, ik hou zelf toch van koken.” Later ben ik daar wel wat anders op gaan terugkijken. Hoe meer jij er bent, dingen doet, hoe explicieter jouw rol automatisch wordt. En dat terwijl de relatie met hun vader nog maar net begonnen is. Stel dat, en natuurlijk hoeft het niet zo te zijn, dat die relatie barstjes gaat krijgen. Wat echt zomaar kan als je elkaar nog niet zo goed kent en nog door een roze verliefde bril kijkt. (Begrijp me niet verkeerd, dat is heerlijk en gewoon lekker blijven doen). Dan moeten die kids ook weer afscheid gaan nemen van jou, jij van hen, met alle gevolgen van dien. Ik zou daarom in jouw geval mijn rol in hun leven nog even wat kleiner houden.

Anoniem_66da9c8962792 dinsdag 9 juli 2024 om 15:33

Over mijn situatie. Ik heb het hele verhaal incl mijn gedachten en gevoel maar gewoon op tafel gegooid. Èn mijn zorgen voor de komende zomervakantie uitgesproken. Gelukkig heel veel begrip terug. En tranen: want idd heeft partner er heel veel last van dat de kinderen er niet altijd meer zijn. Hij is van mening dat de kinderen daarom altijd moeten kunnen komen aanwaaien als ze dat willen. Ik begrijp dat idee ook. Hij heeft daarnaast ook echt de behoefte wel om tijd met mij door te brengen. Voelt voor hem soms als spagaat. Twee dingen heel graag willen. We hebben nu afgesproken dat we de komende maand alleen bij mij thuis/ in mijn woonplaats afspreken, twee weekenden (za/ zo) per maand en een doordeweekse avond/ nacht. En dat als de kinderen dan appen/ bellen, ze helaas dan niet fysiek terecht kunnen. Tenzij noodgeval oid. Ook heeft hij aangegeven dat hij na hun vakantie (eind aug) graag zou willen dat ik de kinderen ga ontmoeten. Zodat het tzt wellicht normaler is dat ik er ook zou kunnen zijn op hun spontane aanwaaimomenten. De kinderen zijn ook nieuwsgierig geworden inmiddels. Dus wellicht een goede timing voor deze stap. Ik vind het nog een spannende, dus we gaan gewoon eerst even kijken hoe de komende weken lopen.

Wat trouwens leuk was: na het gesprek had hij een verrassing voor mij. Hij had bij mij thuis een privéchef met daaropvolgend een masseur geregeld. Alles erop en eraan. Vond het heerlijk. Dus ik zit ook weer even op mijn roze wolk.

Charlotta dinsdag 9 juli 2024 om 16:15

Epicureo schreef: ↑
09-07-2024 15:33
Over mijn situatie. Ik heb het hele verhaal incl mijn gedachten en gevoel maar gewoon op tafel gegooid. Èn mijn zorgen voor de komende zomervakantie uitgesproken. Gelukkig heel veel begrip terug. En tranen: want idd heeft partner er heel veel last van dat de kinderen er niet altijd meer zijn. Hij is van mening dat de kinderen daarom altijd moeten kunnen komen aanwaaien als ze dat willen. Ik begrijp dat idee ook. Hij heeft daarnaast ook echt de behoefte wel om tijd met mij door te brengen. Voelt voor hem soms als spagaat. Twee dingen heel graag willen. We hebben nu afgesproken dat we de komende maand alleen bij mij thuis/ in mijn woonplaats afspreken, twee weekenden (za/ zo) per maand en een doordeweekse avond/ nacht. En dat als de kinderen dan appen/ bellen, ze helaas dan niet fysiek terecht kunnen. Tenzij noodgeval oid. Ook heeft hij aangegeven dat hij na hun vakantie (eind aug) graag zou willen dat ik de kinderen ga ontmoeten. Zodat het tzt wellicht normaler is dat ik er ook zou kunnen zijn op hun spontane aanwaaimomenten. De kinderen zijn ook nieuwsgierig geworden inmiddels. Dus wellicht een goede timing voor deze stap. Ik vind het nog een spannende, dus we gaan gewoon eerst even kijken hoe de komende weken lopen.

Wat trouwens leuk was: na het gesprek had hij een verrassing voor mij. Hij had bij mij thuis een privéchef met daaropvolgend een masseur geregeld. Alles erop en eraan. Vond het heerlijk. Dus ik zit ook weer even op mijn roze wolk.

Volgens mij is jouw vriend een grote lieverd die het iedereen naar de zin probeert te maken. En dat is supermooi! Is hij nog niet zo lang gescheiden? Dan kan ik me deze gevoelens van hem wel voorstellen hoor (ach ja, ik heb ze soms na 7 jaar nog). Ik hoop dat het inderdaad gaat helpen als je de kinderen leert kennen zodat je dan niet weg hoeft als ze aan komen waaien.

Advocaatje dinsdag 9 juli 2024 om 16:45

Wat fijn, Epicureo! Al goed dat je het hebt besproken, maar ook dat hij het zo goed opgepakt heeft.

Qiya dinsdag 9 juli 2024 om 19:27

Meisje! Heel veel plezier tijdens je bruiloft. Spannend hoor. Geniet!

Epicureo, fijn zeg dat je openheid hebt gegeven en dit goed is ontvangen!
Rot voor je partner dat hij ze zo mist, wel iets om ook mee te nemen in of dit wel/niet bij je past.
Ik persoonlijk zou die spontane/onverwachte kind bezoeken niet zo kunnen waarderen. Wij wonen inmiddels samen en ik hou ontzettend van bonus kind. Ik hou nog meer van mijzelf en de tijd die ik voor mijzelf heb, die is me dierbaar. En als daar op regelmatige basis verandering in komt door spontane bezoekjes, zou ik dat niet trekken. Uitzonderingen daargelaten!

Kan jij dat aan? Dat je (zoals ik je lees) regelmatig 'gestoord' kunt worden als je quality time met je partner hebt?

Zonnestraaltje dinsdag 9 juli 2024 om 19:36

Aankomend weekend verlopig het laatste weekend de 2 bonus dochters hier. Want daarna zijn ze 3 weken bij moeders tot 12 augustus. Wij gaan niet op vakantie,maar wel dagjes uit met hun. Heb al wat buiten (buiten) activiteiten gekocht en vakantie doe boeken.

canis-felis dinsdag 9 juli 2024 om 19:39

Ik las het als een stap voor zowel partner als kinderen om eraan te wennen dat die spontane bezoekjes niet altijd en zonder écht overleg (als de situatie al niet voor zichzelf spreekt) plaatsvinden. Dat lijkt mij een goede eerste stap en ook fijn voor Epicureo als erkenning van wat zij aangeeft.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

canis-felis dinsdag 9 juli 2024 om 19:42

Zonnestraaltje schreef: ↑
09-07-2024 19:36
Aankomend weekend verlopig het laatste weekend de 2 bonus dochters hier. Want daarna zijn ze 3 weken bij moeders tot 12 augustus. Wij gaan niet op vakantie,maar wel dagjes uit met hun. Heb al wat buiten (buiten) activiteiten gekocht en vakantie doe boeken.

Hier werd een paar weken geleden nog de hele bende omgegooid door moeder vanwege de nieuwe baan van haar partner. Ze heeft geluk dat vriend en ik geen plannen hebben (en latten).

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Qiya dinsdag 9 juli 2024 om 20:33

canis-felis schreef: ↑
09-07-2024 19:39
Ik las het als een stap voor zowel partner als kinderen om eraan te wennen dat die spontane bezoekjes niet altijd en zonder écht overleg (als de situatie al niet voor zichzelf spreekt) plaatsvinden. Dat lijkt mij een goede eerste stap en ook fijn voor Epicureo als erkenning van wat zij aangeeft.

Zeker, maar ik las ook dat partner haar graag wil voorstellen aan de kinderen op korte termijn.
En zij er tzt aan kan wennen, de spontane aanwaai momenten.

Dat klonk voor mij als, dat dit er toch in blijft als ze eenmaal voorgesteld is.

canis-felis dinsdag 9 juli 2024 om 20:42

Qiya schreef: ↑
09-07-2024 20:33
Zeker, maar ik las ook dat partner haar graag wil voorstellen aan de kinderen op korte termijn.
En zij er tzt aan kan wennen, de spontane aanwaai momenten.

Dat klonk voor mij als, dat dit er toch in blijft als ze eenmaal voorgesteld is.

Da's waar. Ik kan me voorstellen dat het wat spannend gaat zijn.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Anoniem_66da9c8962792 dinsdag 9 juli 2024 om 21:06

Zo had ik er nog niet echt naar gekeken. Dank voor deze eye-opener. Ik heb zeker ook niet altijd zin in spontaan geaanwaai.

Zonnestraaltje dinsdag 9 juli 2024 om 21:27

canis-felis schreef: ↑
09-07-2024 19:42
Hier werd een paar weken geleden nog de hele bende omgegooid door moeder vanwege de nieuwe baan van haar partner. Ze heeft geluk dat vriend en ik geen plannen hebben (en latten).

Oei dan had moeder geluk dat Julie geen plannen hebben. Normaal zijn de kids hier altijd de eerste 3 weken van de zomervakantie. Maar omdat hun moeder te laat was met de vakantie aanvraag is het dit jaar om gedraaid. Het worden 3 lange weken,dat weet ik wel. Het zijn echte zussen,met veel ruzie. De jongste is geen makkelijke. Zeer eigenwijs en qua eten een enorme kieskauw.

Charlotta dinsdag 9 juli 2024 om 21:30

Epicureo schreef: ↑
09-07-2024 21:06
Zo had ik er nog niet echt naar gekeken. Dank voor deze eye-opener. Ik heb zeker ook niet altijd zin in spontaan geaanwaai.

Dit is een beetje zoeken weet ik uit ervaring. Natuurlijk is het fijn om je kinderen de vrijheid te kunnen geven om zich vrij tussen de 2 huizen te begeven. Tegelijk mag je als ouder ook wel soms voor jezelf kiezen. Wij werkten vandaag allebei thuis en ik ben niet lekker. Toen stiefdochter langs wilde komen met 2 vriendinnen heeft mijn vriend dan ook gezegd dat het niet uitkwam. En dat moet ook gewoon kunnen. Het kost even tijd om een weg te vinden in dit soort dingen maar dat lukt wel als je vriend en jij daarin op 1 lijn zitten.

meisje85 dinsdag 9 juli 2024 om 21:45

Qiya schreef: ↑
09-07-2024 20:33
Zeker, maar ik las ook dat partner haar graag wil voorstellen aan de kinderen op korte termijn.
En zij er tzt aan kan wennen, de spontane aanwaai momenten.

Dat klonk voor mij als, dat dit er toch in blijft als ze eenmaal voorgesteld is.

Ja, zo las ik het ook. Plus dat 'bij jou afspreken' ook een beetje klinkt als een makkelijke, zachtere manier om ze af te kunnen wimpelen ("ik ben niet thuis") in plaats van nee te zeggen als ze vragen om langs te komen.

Blauwedruif85 dinsdag 9 juli 2024 om 22:55

Charlotta schreef: ↑
09-07-2024 21:30
Dit is een beetje zoeken weet ik uit ervaring. Natuurlijk is het fijn om je kinderen de vrijheid te kunnen geven om zich vrij tussen de 2 huizen te begeven. Tegelijk mag je als ouder ook wel soms voor jezelf kiezen. Wij werkten vandaag allebei thuis en ik ben niet lekker. Toen stiefdochter langs wilde komen met 2 vriendinnen heeft mijn vriend dan ook gezegd dat het niet uitkwam. En dat moet ook gewoon kunnen. Het kost even tijd om een weg te vinden in dit soort dingen maar dat lukt wel als je vriend en jij daarin op 1 lijn zitten.

Dat denk ik ook dat het een beetje zoeken is naar een vorm die werkt voor iedereen. Toen ik het zoontje van mijn vriend nog niet kende kwam hij niet aanwaaien als mijn auto er stond. Nu wel natuurlijk maar ik vind het geen probleem dat dat gebeurt en meestal zegt zijn moeder het wel van te voren dat hij ff komt. Scheelt misschien dat ik zelf ook kinderen heb die hier zo'n beetje altijd zijn dus ook gewend ben om altijd kinderen om mij heen te hebben.
En voor iedereen is dat ook anders he. Dat is ook helemaal goed.
Maar ik denk als ouder dat je je altijd schuldig voelt en altijd bang bent om het ergens fout te doen.
Ik kan het heel fijn vinden om samen te zijn maar voel me dan wel schuldig dat ik ze bij oma laat logeren.

Vandaag is wat gisteren nog toekomst was

canis-felis dinsdag 9 juli 2024 om 23:41

Zonnestraaltje schreef: ↑
09-07-2024 21:27
Oei dan had moeder geluk dat Julie geen plannen hebben. Normaal zijn de kids hier altijd de eerste 3 weken van de zomervakantie. Maar omdat hun moeder te laat was met de vakantie aanvraag is het dit jaar om gedraaid. Het worden 3 lange weken,dat weet ik wel. Het zijn echte zussen,met veel ruzie. De jongste is geen makkelijke. Zeer eigenwijs en qua eten een enorme kieskauw.

Ja, ik hoop wel dat ze er geen vrijbrief in ziet om meer van dit soort grappen uit te halen. Ze heeft dan namelijk altijd wel argumenten dat haar agenda belangrijker is dan die van mijn vriend (en indirect soms ook die van mij).

Herkennen jullie dit trouwens: een paar weken terug zat mijn vriend voor zijn doen echt kwaad hierover naast me op de bank. Dat begrijp ik dan en ik praat ook wel wat met hem mee dan, omdat ik er deels in betrokken ben, maar ik let wel op mijn woorden etc. Een paar dagen later is het dan weer helemaal opgeklaard als ze er toch uit zijn met een compromis. Op zich goed en in dit geval ondervind ik er dus weinig gevolgen van, maar dan is het ineens weer koek en ei. Zal misschien door het latten komen, maar soms heb ik wat moeite die schakel om te zetten omdat ik nog in de modus "Deze actie was toch heel egoïstisch en STOM??" zit

Geen ramp verder, ik constateer het in stilte, maar ik voel me er op zo'n moment wel eens licht geïrriteerd om dat ik dan naar een boze partner heb zitten luisteren en 'ineens' is er niks meer aan de hand en is het een gevalletje 'dat gebeurt nu eenmaal af en toe', grmbl

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

canis-felis dinsdag 9 juli 2024 om 23:43

Die van mijn vriend zijn aan het puberen. Helemaal prima en zoals het hoort, maar mooi niet dat ik daar een week, laat staan drie, tussen ga zitten; ben erg blij met latten en mijn rustige appartement!

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

RonJja dinsdag 9 juli 2024 om 23:59

Ik ben een meelezer maar heb wel wat vragen over dat komen aanwaaien, bij niet gescheiden ouders voelen kinderen zich ook vrij om thuis te zijn wanneer ze willen en hoeven ze er niet over na te denken of hun bezoek wel gewenst is. Ze zijn er gewoon. Lijkt me dus heel natuurlijk gedrag. Ook nu ik volwassen ben kom ik langs bij mijn ouders en heb me nog nooit onwelkom of ongelegen gevoeld. Dus dat lijkt me een hele kunst om goed te doen als gescheiden ouder, een gevoel van afwijzing bij je kind te voorkomen.

Charlotta woensdag 10 juli 2024 om 07:58

RonJja schreef: ↑
09-07-2024 23:59
Ik ben een meelezer maar heb wel wat vragen over dat komen aanwaaien, bij niet gescheiden ouders voelen kinderen zich ook vrij om thuis te zijn wanneer ze willen en hoeven ze er niet over na te denken of hun bezoek wel gewenst is. Ze zijn er gewoon. Lijkt me dus heel natuurlijk gedrag. Ook nu ik volwassen ben kom ik langs bij mijn ouders en heb me nog nooit onwelkom of ongelegen gevoeld. Dus dat lijkt me een hele kunst om goed te doen als gescheiden ouder, een gevoel van afwijzing bij je kind te voorkomen.

Dat is het ook. Maar je moet ook bedenken dat je als gescheiden ouder gewoon een ander leven leidt als de kinderen er niet zijn. Dan doe je thuis dingen waar je gewoon even niet bij gestoord wil worden, zoals werken, slapen, quality time met je partner of vrienden. Vul zelf maar in, dit is ook weer voor iedereen anders. Op sommige momenten kan je dan simpelweg even geen extra personen in huis gebruiken. Zoals mijn voorbeeld hierboven: als wij allebei thuis werken en calls hebben dan kunnen er geen 3 pubermeisjes langskomen. We wonen klein en moeten ons kunnen concentreren. Die pubermeisjes hebben er ook weinig aan als ze verplicht stil op de slaapkamer moeten gaan zitten. Het is niet dat ze niet welkom zijn, soms is er gewoon geen ruimte of tijd voor ze omdat er in de dagplanning geen rekening met ze gehouden is en dan is het voor niemand leuk als ze toch komen.

Als je weet dat er kinderen thuiskomen en je hebt calls waarop je moet concentreren dan ga je natuurlijk niet allebei thuiswerken, maar gaat er minimaal eentje naar kantoor.

Overigens ben ik ook nooit gewend altijd maar binnen te lopen bij mijn ouders. Die hadden soms ook gewoon andere dingen te doen.

meisje85 woensdag 10 juli 2024 om 09:18

Ja, dat is een soort eeuwenoude discussie hier op het forum, waarbij veel mensen vinden dat je het niet kunt maken omdat kinderen al genoeg ellende doormaken door de scheiding. Ik ben overigens ook niet gewend dat mijn (niet gescheiden) ouders vroeger alles maar prima vonden, het kwam ook weleens niet uit als ik iets wilde, en ook nu zal ik nooit onverwacht aanwaaien, tenzij er een noodgeval is. Dus zo vanzelfsprekend vind ik het sowieso ook niet. Maar los daarvan, als gescheiden ouder richt je je leven anders in. In die ene week komt alles op jou aan, dat is al niet te vergelijken met als je er met zijn tweeën altijd bent. Sommige ouders hebben die andere week daardoor bijvoorbeeld andere werktijden of plannen hun sociale activiteiten dan in, zodat ze in de week dat de kinderen er zijn, meer tijd en aandacht voor hen hebben. Of werken dan inderdaad eens in alle rust thuis, zoals Charlotta schreef. Of moeten in die week wat extra werken omdat ze in de week dat de kinderen er zijn, ook mee waren naar de ortho en het ziekenhuis (want ook dat fix je alleen). Als wij een nachtje weggaan, plannen we het altijd in als de kinderen er niet zijn en als we hebben bedacht een weekend groot onderhoud te verrichten aan huis dan doen we dat ook als ze er niet zijn, niet alleen omdat er anders te weinig tijd voor hen overblijft maar óók omdat we hen gewoon rust in huis gunnen op de momenten dat ze er wel zijn. Juist omdat "heen en weer" al onrust geeft. Maar als je er altijd rekening mee moet houden dat ze kunnen aanwaaien, dan gaat dat dus allemaal niet, ook niet op de momenten dat je juist niet wil dat ze langskomen om hen op de momenten dat ze er wél zijn zoveel mogelijk rust, tijd en aandacht te kunnen geven. En je wil - wij niet in ieder geval - ook niet dat het een soort gemakzucht wordt (bij mama is de kaas op en ik had zo'n zin in tosti's dus die kom ik hier even maken) of dat het een manier wordt om iets uit de weg te gaan in het andere huis (mama is boos omdat ik mijn troep in de keuken niet heb opgeruimd nadat ik pannenkoeken had gemaakt, dus ik kom hier vanmiddag op de bank hangen). Overigens vinden de kinderen hier de duidelijkheid zelf ook prettig. In het begin kwamen ze hier vaker langs (ook omdat mijn vriend er toen nog meer een weg in moest vinden en kampte met wat schuldgevoel), maar ze zeiden al snel zelf dat ze het prettiger vinden om gewoon echt die ene week een vaste plek te hebben, anders wordt het gewoon ook wat diffuus. En je welkom voelen, zit wat mij betreft ook niet in dat je altijd langs mag komen maar in heel andere dingen. En je afgewezen voelen, zit dus ook niet in: 'het komt nu even niet uit'.

meisje85 wijzigde dit bericht op 10-07-2024 10:19

0.15% gewijzigd

Charlotta woensdag 10 juli 2024 om 09:32

Mooi gezegd Meisje85. De niet gescheiden mensen op dit forum lijken wel eens te denken of vinden dat gescheiden mensen 100% van de tijd moeten leven alsof de kinderen bij ze wonen, terwijl dat vaak maar 50% van de tijd zo is. Dat is natuurlijk niet realistisch.
En ook een heel goed punt dat je in de 50% van de tijd die je met de kinderen bent wel 100% van de zorg op je neemt, en dus in je andere 50% van je leven de andere dingen moet doen. Ik doe zelden wat met vriendinnen of überhaupt voor mezelf in mijn 'kinderweek' bijvoorbeeld, dus mijn 'kinderloze' weken zijn wel een stuk drukker op sociaal/hobby/sportief vlak.

meisje85 woensdag 10 juli 2024 om 10:26

Ja, dat is hier ook hoor. Mijn vriend plant afspraken met vrienden nagenoeg altijd in zijn kinderloze weken, werkt eens een avondje door in die weken, als ik een borrel organiseer voor mijn verjaardag doe ik dat in die weken zodat het niet ten koste gaat van hun tijd met hun vader, een medische ingreep wordt in die week ingepland, zelfs de schoonmaakster komt in de weken dat ze er niet zijn zodat ze daar ook geen last van hebben.

Charlotta woensdag 10 juli 2024 om 10:45

meisje85 schreef: ↑
10-07-2024 10:26
Ja, dat is hier ook hoor. Mijn vriend plant afspraken met vrienden nagenoeg altijd in zijn kinderloze weken, werkt eens een avondje door in die weken, als ik een borrel organiseer voor mijn verjaardag doe ik dat in die weken zodat het niet ten koste gaat van hun tijd met hun vader, een medische ingreep wordt in die week ingepland, zelfs de schoonmaakster komt in de weken dat ze er niet zijn zodat ze daar ook geen last van hebben.

Hier is dat ook zo, inderdaad tot aan de schoonmaakster toe! Ik bedenk me net dat ik vandaag mijn 'aanwaaiende' zoon heb gezegd dat hij pas na 13 uur kan komen omdat dan de schoonmaakster klaar is (en ik geloof niet dat hij zich daardoor minder welkom voelt).
Ik denk niet dat mensen zonder co-ouderschap situatie zich kunnen voorstellen hoeveel de kinderweken verschillen van de kinderloze weken.

canis-felis woensdag 10 juli 2024 om 12:43

En in die andere week zijn ze evengoed bij de eigen ouder in een 'volwaardig' (ik weet even geen beter woord) huishouden. Dus afgewezen voelen lijkt me wat overdreven en als dat al speelt een andere oorzaak te hebben.

Ik vind het heel mooi dat mijn vriend en zijn ex op loopafstand van elkaar wonen en dat er een zekere laagdrempeligheid in zit, bijvoorbeeld om even iets op te halen. En samen voetbal kijken omdat dat net pappa leuker is (in mijn geval fictief, haha) of zo. Maar niet altijd en geheel zonder overleg, zou ik denken. Dat laatste voeg ik eraan toe omdat ik daar zelf weinig mee te maken heb. In de weekends zonder kinderen is mijn vriend bij mij en dat weten de kinderen ook, dus dan is er geen 'zomaar aanwaaien'. En gelukkig ook hoogstens bij uitzondering dat er iets tussen komt wat niet anders kan. Ik weet dat het doordeweeks wel eens speelt omdat moeder het wel makkelijk vindt dat mijn vriend veel thuiswerkt. Op zich zijn de kinderen oud genoeg om zichzelf dan te vermaken, maar het gemak waarmee het gebeurt irriteert wel eens. Ook omdat ze uit haar nieuwe relatie een zoontje van vijf heeft. Die wordt bij opa en oma geparkeerd. Maar goed, ik maak me daar als buitenstaander verder maar niet te druk om.

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Actieve topics