Stieftopic

Anoniem_66da9c8962792 woensdag 30 augustus 2023 om 10:11

Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.

Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.

Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.

anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan

4.75% gewijzigd

meisje85 woensdag 10 juli 2024 om 12:59

canis-felis schreef: ↑
09-07-2024 23:41
Herkennen jullie dit trouwens: een paar weken terug zat mijn vriend voor zijn doen echt kwaad hierover naast me op de bank. Dat begrijp ik dan en ik praat ook wel wat met hem mee dan, omdat ik er deels in betrokken ben, maar ik let wel op mijn woorden etc. Een paar dagen later is het dan weer helemaal opgeklaard als ze er toch uit zijn met een compromis. Op zich goed en in dit geval ondervind ik er dus weinig gevolgen van, maar dan is het ineens weer koek en ei. Zal misschien door het latten komen, maar soms heb ik wat moeite die schakel om te zetten omdat ik nog in de modus "Deze actie was toch heel egoïstisch en STOM??" zit Geen ramp verder, ik constateer het in stilte, maar ik voel me er op zo'n moment wel eens licht geïrriteerd om dat ik dan naar een boze partner heb zitten luisteren en 'ineens' is er niks meer aan de hand en is het een gevalletje 'dat gebeurt nu eenmaal af en toe', grmbl

Enigszins, maar met name van het begin toen de vreemde acties van ex nog incidenten leken en mijn vriend nog dacht dat het wel bij zou trekken na een tijdje. En dat hij dacht dat ze op vriendschappelijke basis wel ergens zouden komen. En daarnaast ook nog niet aan zichzelf wilde toegeven dat dit misschien wel gewoon hun nieuwe normaal was, zeg maar. Dan vond ik het ook weleens gek dat het ineens weer "koek en ei" was. (Ook omdat je natuurlijk een deel van de communicatie tussen hen niet letterlijk mee krijgt). Inmiddels is wel duidelijk dat het in ieder geval voorlopig nog lang geen koek en ei is en durft vriend dat ook meer te erkennen, want het is ook voor hem natuurlijk gewoon pijnlijk dat zijn kinderen te maken hebben met een moeder die zich zo gedraagt.

Charlotta woensdag 10 juli 2024 om 13:14

Ik herken het ook wel een beetje hoor, ik kan ook veel langer blijven 'hangen' in irritatie over de ex van mijn vriend. Hij laat het makkelijker los, misschien wel omdat hij weinig keus heeft als hij geen constante oorlog wil.

Blauwedruif85 woensdag 10 juli 2024 om 13:17

canis-felis schreef: ↑
10-07-2024 12:43
En in die andere week zijn ze evengoed bij de eigen ouder in een 'volwaardig' (ik weet even geen beter woord) huishouden. Dus afgewezen voelen lijkt me wat overdreven en als dat al speelt een andere oorzaak te hebben.

Nou precies ook dit. Het is niet dat ze in de andere tijd op straat zwerven ofzo. Je deelt als ouders de verantwoordelijkheid ieder in een eigen huishouden. Dat is niet te vergelijken met een niet gescheiden gezin. En natuurlijk kan er wel eens aangewaaid worden maar het hoeft niet en het mag ook wel s niet uitkomen net zoals mijn zoontje niet altijd mag afspreken wanneer ik thuiswerk.

Vandaag is wat gisteren nog toekomst was

meisje85 woensdag 10 juli 2024 om 13:19

Precies, je moet wel, omwille van de kinderen. Ik bedoel, zoals wij laatst hadden, ieder ander zou je nooit meer willen spreken als ze je op de drempel van je eigen huis heeft staan uitschelden en lelijks heeft toegeschreeuwd, maar dat is simpelweg geen optie.

Blauwedruif85 woensdag 10 juli 2024 om 14:30

Ja ik weet ook heel goed helaas hoe een moeilijke ex is. En toch blijf ik proberen dat ze hun vader af en toe kunnen zien. Al is het een zondagmiddag in de maand. Voornamelijk voor de kinderen.
Gelukkig heeft mijn vriend een makkelijke ex.

Vandaag is wat gisteren nog toekomst was

canis-felis woensdag 10 juli 2024 om 18:29

meisje85 schreef: ↑
10-07-2024 12:59
Enigszins, maar met name van het begin toen de vreemde acties van ex nog incidenten leken en mijn vriend nog dacht dat het wel bij zou trekken na een tijdje. En dat hij dacht dat ze op vriendschappelijke basis wel ergens zouden komen. En daarnaast ook nog niet aan zichzelf wilde toegeven dat dit misschien wel gewoon hun nieuwe normaal was, zeg maar. Dan vond ik het ook weleens gek dat het ineens weer "koek en ei" was. (Ook omdat je natuurlijk een deel van de communicatie tussen hen niet letterlijk mee krijgt). Inmiddels is wel duidelijk dat het in ieder geval voorlopig nog lang geen koek en ei is en durft vriend dat ook meer te erkennen, want het is ook voor hem natuurlijk gewoon pijnlijk dat zijn kinderen te maken hebben met een moeder die zich zo gedraagt.

Dit is het bij mij vooral, en misschien ook dat dat latere moment dan met de kinderen in de buurt of in huis is, waardoor hij zijn toon uiteraard vanzelf al wat matigt. Het speelt vooral als zo'n akkefietje of de aanleiding daarvoor zich afspeelt als ik er toevallig bij ben of net daarvoor.

Maar mijn situatie is wel anders dan die van jou, ik wilde vooral even wat ongenuanceerder en met een kleine knipoog naar mezelf spuien. De situatie die jullie met moeder hebben lijkt me bijzonder naar, zeker wanneer je het vooral voor de kinderen beter zou willen zien maar feitelijk machteloos bent. Er zijn bij de ex van mijn vriend af en toe wel situaties dat ik denk 'oei'. Ze dealt wat lastig met de puberteit (al denk ik dat er al wel enige gewenning is) en dan is het moeilijk dat ze weinig zelfreflectief lijkt te zijn. Ook omdat ik het vanuit mijn eigen achtergrond heel moeilijk vind om sommige uitspraken te horen waarvan ik weet dat ze keihard kunnen overkomen op een kind, terwijl het in feite enkel over haar eigen gevoel gaat. Natuurlijk is het ook niet prettig als ze het vanzelfsprekend vindt dat mijn vriend zijn hele schema omgooit, maar daar zijn vooral volwassenen bij betrokken. Maar naar een kind vind ik het moeilijk te handelen. Gelukkig lijkt het toch ook regelmatig wel goed te gaan, en heeft het betreffende kind af en toe een gesprek met een maatschappelijk werker (lijkt wel te bevallen).

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

_melon2 donderdag 11 juli 2024 om 11:09

Epicureo schreef: ↑
09-07-2024 15:18
Verschillende mensen, verschillende tempo’s.

@melon: ik herken het wel wat je schrijft. Voor mij waren de dingen die jij noemt ook heel vanzelfsprekend in mijn vorige relatie met een man met kinderen. “Joh, ik heb toch die auto staan. Joh, ik hou zelf toch van koken.” Later ben ik daar wel wat anders op gaan terugkijken. Hoe meer jij er bent, dingen doet, hoe explicieter jouw rol automatisch wordt. En dat terwijl de relatie met hun vader nog maar net begonnen is. Stel dat, en natuurlijk hoeft het niet zo te zijn, dat die relatie barstjes gaat krijgen. Wat echt zomaar kan als je elkaar nog niet zo goed kent en nog door een roze verliefde bril kijkt. (Begrijp me niet verkeerd, dat is heerlijk en gewoon lekker blijven doen). Dan moeten die kids ook weer afscheid gaan nemen van jou, jij van hen, met alle gevolgen van dien. Ik zou daarom in jouw geval mijn rol in hun leven nog even wat kleiner houden.

Maar wanneer zou dat veranderen en 'mag' die rol groter worden? Na een jaar kan de relatie ook stuk lopen of na 6 jaar. Daarom laat ik het initiatief van die dingen ook bij de jongens want ik wil mezelf niet opdringen. Ik ben immers al de nieuwe en het vreemde dat in hun huis rondloopt.
Als ze naar mij toetrekken, is dat dan erg? Ik vind het wel lastig zo nu en dan.

Qiya donderdag 11 juli 2024 om 12:29

RonJja schreef: ↑
09-07-2024 23:59
Ik ben een meelezer maar heb wel wat vragen over dat komen aanwaaien, bij niet gescheiden ouders voelen kinderen zich ook vrij om thuis te zijn wanneer ze willen en hoeven ze er niet over na te denken of hun bezoek wel gewenst is. Ze zijn er gewoon. Lijkt me dus heel natuurlijk gedrag. Ook nu ik volwassen ben kom ik langs bij mijn ouders en heb me nog nooit onwelkom of ongelegen gevoeld. Dus dat lijkt me een hele kunst om goed te doen als gescheiden ouder, een gevoel van afwijzing bij je kind te voorkomen.

Haak hier even nog op in, wellicht is er al veel gezegd door m'n voorgangers.
Ik persoonlijk vind het heel gezond dat een kind rekening mag houden met anderen. Dat heeft er niks mee te maken of ze wel/niet welkom zijn. Natuurlijk zijn ze welkom, maar wel wanneer dat uitkomt.
Te pas en te onpas binnen lopen ken ik niet, ook niet vanuit mijn eigen jeugd. Ben zelf kind van gescheiden ouders, dus wellicht komt het daardoor. Maar ik vind niet dat ik daardoor tekort ben gekomen.
Als een kind je echt nodig heeft, dan ben je er toch. Dat is wat anders.
En kind is zeer welkom, ook als hij spontaan wil langs komen. Maar wel vooraf even een belletje en zeker niet als spontaan ineens regelmatig is. Dan gaan we toch wel het gesprek aan.

Verder is kind hier in zijn week gewoon thuis. Het is gewoon zijn huis en gelden er weer andere 'regels'. Dan kan hij in/uit lopen wanneer hij wil.
Dan hoort hij hier, en weet je dat. Deel je je week ook weer heel anders in.

Hoorde laatst iets moois, energetisch kom je zelf op de eerste plek, je partner op een tweede en je kinderen (mits baby/peuter fase voorbij) op een derde plek.
Dat heeft niks te maken met: van wie hou ik het meest.
Maar alles met evenwicht. Jezelf in evenwicht houden, daarna je relatie in balans, waardoor je je kinderen een goed en stabiel voorbeeld geeft en het kind groeit in zelfstandigheid en eigenheid. Anders komt er een afhankelijkheids relatie en los je te snel iets op voor je kind terwijl het zelf mag leren ontdekken.

Ook als je geen partner hebt, is die tweede plek altijd gereserveerd voor een partner. Het zal nooit een kind zijn die op een tweede plek komt, altijd een derde.
Je eigen ouders komen op plek 4.

Gaf mij veel helderheid.

bridge donderdag 11 juli 2024 om 13:48

Ben zelf weduwe en dan staan er op de tweede plek dus twee mannen, mijn huidige vriend en mijn overleden man. Voor mijn kinderen is hun vader oneindig belangrijk en mijn vriend niet echt natuurlijk. Dat vind ik best een lastige puzzel. Hij is 3 jr gescheiden en de problematiek/verdriet van de breuk is nog voelbaar bij hem en de kinderen.
Ik en mijn kinderen hebben er lang over gedaan om weer een beetje in balans te komen na het verlies. Juist nu het sinds enige jaren weer echt goed gaat wil ik zuinig zijn op die balans en de kinderen geen grote verandering opdringen. Ik merk ook dat de rust ruimte geeft om te rouwen, 1 zoon van mij durft dat nu bijv. pas toe te laten. Tegelijk is het ook normaal dat het leven doorgaat. Ik vraag me weleens af of je te langzaam kan gaan, want dat is wel wat wij doen.... heeeeeeel erg langzaam gaan. Soms denk ik bij mezelf je mag wat meer ruimte vragen voor je relatie en soms denk ik: ach dat kan later altijd nog.

Qiya donderdag 11 juli 2024 om 13:58

Rouw gaat voor iedereen anders, er is geen snel of langzaam. Jullie volgen jullie pad en dat is goed, zoals het is.
Tenzij je het gevoel hebt dat je stagneert of dingen niet kunt toelaten? Dan is erover praten met een rouwdeskundige wellicht fijn.

En anders, het komt zoals het komt. Wees lief voor jezelf. Er staat geen tijd voor, je hoeft niet sneller en je hoeft ook niet ergens te 'eindigen'. Jouw man blijft voor altijd onderdeel van jou en je gezin.

Taskmaster vrijdag 12 juli 2024 om 12:23

meisje85 schreef: ↑
11-11-2023 20:58
Wat lief Q!

Hier was ik deze week voor de tweede keer in korte tijd, omdat vriend een avond weg moest, een hele avond alleen met kinderen. Dus met samen eten enzo. De keer daarvoor was hij ook 's nachts weg. Alles in overleg hoor, maar toch ook weer een nieuw iets. Verliep beide keren lekker soepel, de kinderen waren superrelaxed en hielpen me nog wat extra met afruimen enzo. Ik denk dat ik maar moet gaan accepteren dat dit nooit dwarsliggende pubers zullen worden.

En precies dit snap ik niet aan meiden zonder kinderen die een relatie nemen met een vent met kinderen. Want uiteindelijk ben je gewoon een extra paar handjes en gratis oppas. Echt hoor. Die mannen die ik ken die gescheiden zijn wilden allemaal vrijheid blijheid. En dat bleek een beetje moeilijk met kinderen erbij. Dus dan snel toch maar weer een vaste relatie. Hoeven ze iig niet alles alleen te doen.

Zanglijster vrijdag 12 juli 2024 om 12:29

Taskmaster schreef: ↑
12-07-2024 12:23
...Die mannen die ik ken die gescheiden zijn wilden allemaal vrijheid blijheid....

Bijzonder. Bij mijn vriend zie ik het tegenovergestelde. Hij wil de week dat zijn kinderen bij ons zijn, ze zo graag zien, dat hij juist moeite heeft met loslaten en de kinderen vrij te laten. Hij wil juist alle mogelijke momenten met zijn kinderen benutten, omdat hij ze weer een week gemist heeft en ze niet wil verliezen.
(En daar vind ik veel van.)

Ik ben dan ook zelden alleen met zijn kinderen. Dus dat vrijheid blijheid gaat niet voor iedereen op

Ik zie dit overigens ook bij een familielid. Ook vader, die als zijn kind bij hem is, eerder alles aan de kant schuift om met kind te zijn, dan andersom.

Daardoor dacht ik zelfs dat dit 'het lot' is van kinderen met gescheiden ouders. (Ouders die dicht op de kinderen blijven en ze minder ruimte geven.) Zo zie je maar dat er echt heel veel verschillen bestaan.

canis-felis vrijdag 12 juli 2024 om 12:49

Taskmaster schreef: ↑
12-07-2024 12:23
En precies dit snap ik niet aan meiden zonder kinderen die een relatie nemen met een vent met kinderen. Want uiteindelijk ben je gewoon een extra paar handjes en gratis oppas. Echt hoor. Die mannen die ik ken die gescheiden zijn wilden allemaal vrijheid blijheid. En dat bleek een beetje moeilijk met kinderen erbij. Dus dan snel toch maar weer een vaste relatie. Hoeven ze iig niet alles alleen te doen.

Ik snap dan weer niet dat jij een reactie van november 2023 naar boven haalt. Misschien denk je dat het al herfst is

Maar misschien eerst even wat meer lezen hier alvorens met je wat wereldvreemde en stigmatiserende vooroordelen te komen. Of kan een relatie voor jou maar één vorm hebben?

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

canis-felis vrijdag 12 juli 2024 om 12:55

bridge schreef: ↑
11-07-2024 13:48
Ben zelf weduwe en dan staan er op de tweede plek dus twee mannen, mijn huidige vriend en mijn overleden man. Voor mijn kinderen is hun vader oneindig belangrijk en mijn vriend niet echt natuurlijk. Dat vind ik best een lastige puzzel. Hij is 3 jr gescheiden en de problematiek/verdriet van de breuk is nog voelbaar bij hem en de kinderen.
Ik en mijn kinderen hebben er lang over gedaan om weer een beetje in balans te komen na het verlies. Juist nu het sinds enige jaren weer echt goed gaat wil ik zuinig zijn op die balans en de kinderen geen grote verandering opdringen. Ik merk ook dat de rust ruimte geeft om te rouwen, 1 zoon van mij durft dat nu bijv. pas toe te laten. Tegelijk is het ook normaal dat het leven doorgaat. Ik vraag me weleens af of je te langzaam kan gaan, want dat is wel wat wij doen.... heeeeeeel erg langzaam gaan. Soms denk ik bij mezelf je mag wat meer ruimte vragen voor je relatie en soms denk ik: ach dat kan later altijd nog.

Volg je gevoel, zou ik zeggen. Ik vind het vetgedrukte een prima argument om het rustig aan te doen. Je vriend en zijn kinderen gaan ook door een soort rouwperiode en ik kan me voorstellen dat je dat liever weghoudt bij je kinderen. Dat het nu nog te kwetsbaar is, en ruimte voor de stappen die zij/jullie zelf (nog) doorlopen heel belangrijk is.

Sterkte in ieder geval!

Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.

Rooss4.0 vrijdag 12 juli 2024 om 13:04

Taskmaster schreef: ↑
12-07-2024 12:23
En precies dit snap ik niet... blablabla

Dit is wel vaker jouw probleem.

...

Qiya vrijdag 12 juli 2024 om 13:16

Taskmaster schreef: ↑
12-07-2024 12:23
En precies dit snap ik niet aan meiden zonder kinderen die een relatie nemen met een vent met kinderen. Want uiteindelijk ben je gewoon een extra paar handjes en gratis oppas. Echt hoor. Die mannen die ik ken die gescheiden zijn wilden allemaal vrijheid blijheid. En dat bleek een beetje moeilijk met kinderen erbij. Dus dan snel toch maar weer een vaste relatie. Hoeven ze iig niet alles alleen te doen.

hier moet ik een beetje om grinniken. Wat rot dat je zo'n vervrongen wereldbeeld hebt.
Hopelijk kan je ooit anders, zachter en liefdevoller kijken.
Dan trek je als vanzelf ook mensen aan die zo in het leven staan.
Dit zegt vooral wat over de kringen waar jij je in bevindt en de negatieve bril waarmee je kijkt.

Taskmaster vrijdag 12 juli 2024 om 14:01

canis-felis schreef: ↑
12-07-2024 12:49
Ik snap dan weer niet dat jij een reactie van november 2023 naar boven haalt. Misschien denk je dat het al herfst is
Maar misschien eerst even wat meer lezen hier alvorens met je wat wereldvreemde en stigmatiserende vooroordelen te komen. Of kan een relatie voor jou maar één vorm hebben?

Nou ik had op dat punt al best wat pagina's gelezen.

En lekker defensief. Wat ik om me heen zie is dus gelijk wereldvreemd en stigmatiserend? Het is wat ik zie. Het is dus niet wereldvreemd. Het gebeurt. Dit is de leeftijd. Zo tegen de 40 aan. Krijgen mannen het benauwd. Willen vrijheid, drugs gebruiken, feestjes aflopen, seks met iedereen, een tweede jeugd. En dan na een paar maanden valt dat toch allemaal tegen en gaan ze opnieuw een gezinnetje bouwen. En dan zoeken ze een grietje van in de 20 die nog niet doorheeft hoe sneu ze zijn, en beginnen weer van voor af aan.

Taskmaster vrijdag 12 juli 2024 om 14:02

Rooss4.0 schreef: ↑
12-07-2024 13:04
Dit is wel vaker jouw probleem.

Haha ja jij hebt ook zo'n pareltje, was het niet. Je moet er maar zin in hebben. Ik snap daar niks van.

Rooss4.0 vrijdag 12 juli 2024 om 14:05

Taskmaster schreef: ↑
12-07-2024 14:02
Haha ja jij hebt ook zo'n pareltje, was het niet. Je moet er maar zin in hebben. Ik snap daar niks van.

Je bedoelt een man die me op handen draagt, onvoorwaardelijk voor me kiest en mij de leukste, de lekkerste en de meest fantastische vrouw van de hele wereld vindt? Ja dat klopt, ik heb inderdaad ook zo'n parel.

En jouw vent? Daar lees ik je eigenlijk nooit over.
Oh wacht.....

...

Taskmaster vrijdag 12 juli 2024 om 14:08

Qiya schreef: ↑
12-07-2024 13:16
hier moet ik een beetje om grinniken. Wat rot dat je zo'n vervrongen wereldbeeld hebt.
Hopelijk kan je ooit anders, zachter en liefdevoller kijken.
Dan trek je als vanzelf ook mensen aan die zo in het leven staan.
Dit zegt vooral wat over de kringen waar jij je in bevindt en de negatieve bril waarmee je kijkt.

Dat is een realistische bril. Van iemand die aan de zijlijn staat en het allemaal ziet gebeuren. Dat is anders dan een verliefde rozegeur en maneschijn bril die verliefde dames hebben. Dat mag jij negatief vinden. En misschien gaat het bij jou wel helemaal goed, en heb je niet zo'n sneuneus aan de haak geslagen. Maar ik vond die opmerking in november gewoon typisch. En ik las het op dat punt al vaker. Dat de nieuwe vriendinnetjes ineens aan het schoolplein staan, want 'vader moest weg'. Lekker makkelijk. Nieuw schatje erin om alle logistieke problemen op te lossen.

En ik zie gelukkig ook heel veel leuke mannen en vaders om me heen. Dat zijn niet de sneuneuzen die na een paar tropenjaren er vandoor lopen. En aan de andere kant... die eikels die het wel deden leken eerst ook zo prima.... Ik kijk nergens meer van op.

En zo makkelijk om de exen als heksen weg te zetten. Je moet niet wegvlakken wat dat pareltje van jou allemaal heeft aangericht daar. En dit zeg ik in het algemeen, voor de duidelijkheid, niet tegen jou. Het viel me gewoon heel erg op in dit topic. Maar je mag hier heeel duidelijk alleen maar meeschrijven als je zelf stiefmoeder bent en zogenaamd de beste bedoelingen hebt. Dus ik ben weer weg.

Taskmaster vrijdag 12 juli 2024 om 14:08

Rooss4.0 schreef: ↑
12-07-2024 14:05
Je bedoelt een man die me op handen draagt, onvoorwaardelijk voor me kiest en mij de leukste, de lekkerste en de meest fantastische vrouw van de hele wereld vindt? Ja dat klopt, ik heb inderdaad ook zo'n parel.

En jouw vent? Daar lees ik je eigenlijk nooit over.
Oh wacht.....

Ik heb idd liever geen vent dan een botte hark. Dat zouden meer mensen moeten doen.

Rooss4.0 vrijdag 12 juli 2024 om 14:09

Doei!

...

Rooss4.0 vrijdag 12 juli 2024 om 14:10

Taskmaster schreef: ↑
12-07-2024 14:08
Ik heb idd liever geen vent dan een botte hark. Dat zouden meer mensen moeten doen.

Mens, wees blij dat wij de botte harken van straat plukken, dan blijven de echte parels voor jou over!

...

stokbootje vrijdag 12 juli 2024 om 14:37

Taskmaster schreef: ↑
12-07-2024 14:08
Maar je mag hier heeel duidelijk alleen maar meeschrijven als je zelf stiefmoeder bent en zogenaamd de beste bedoelingen hebt. Dus ik ben weer weg.

Gelukkig, dan hoeft niemand zich meer aan elkaar te ergeren, voor iedereen beter

meisje85 vrijdag 12 juli 2024 om 14:52

Oh, wat merkwaardig dat je zo'n oude reactie van mij naar boven hebt gehaald, Taskmaster. Als je meer van mijn reacties had gelezen, had je juist gelezen dat mijn vriend mij werkelijk nóóit vraagt om iets te doen voor de kinderen. Altijd zal hij het zelf oplossen of een oplossing bedenken buiten mij om, want: "het zijn mijn kinderen, niet de jouwe". En dat ik er dan soms voor kies om wél iets te doen, dat kan natuurlijk he en daar bedankt hij me dan altijd ruimschoots voor omdat hij mij dus juist niet ziet als veredelde oppas voor zijn kinderen of schoonmaakster van kindertroep. Maar ik ben voor hem dus allesbehalve een paar extra handjes of oppas (het zijn notabene pubers, die hebben niet eens een oppas nodig). Echt, je hebt geen idee hoe ver je reactie in ons geval van de waarheid verwijderd is, ik moet er gewoon om lachen, zo absurd is je conclusie. Ik ben overigens 39, geen "meid" of "grietje", dank je.

Actieve topics