Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
woensdag 3 juli 2024 om 16:50
Leuk leuk!!meisje85 schreef: ↑03-07-2024 14:20Dames, jullie zijn natuurlijk benieuwd wanneer ik ga trouwenHet komt nu héél dichtbij. We hebben er zin in, de kinderen ook. Er is de laatste tijd wel weer gedoe met hun moeder, inclusief een week of wat geleden ineens een ordinaire schreeuwpartij vanuit haar kant, hier voor de deur toen ze wat kwam afleveren. De honden lustten er geen brood van, maar godzijdank waren de kinderen toen allemaal weg. Wij zaten elkaar zonder overdrijven nog met hartkloppingen een beetje glazig aan te staren, toen zij mijn vriend appte dat het haar erg had opgelucht.
Maar dit laten we allemaal maar even achter ons. De komende periode wordt gewoon leuk, voor iedereen hier in huis.
Wel jammer van hun moeder. Gelukkig hebben ze het niet meegekregen. Maar je kunt daar niks aan veranderen helaas.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 3 juli 2024 om 16:55
Bij ons is het anders omdat we beiden kinderen hebben. En ik altijd hij 50% van de tijd. Meestal zien we elkaar wel ieder weekend maar soms ook 2 weken niet.
Ik vind dat af en toe best moeilijk.
Maar ik vind dat je best van hem kan vragen om in ieder geval 1 dag voor jou vrij te houden. Het zal wat makkelijker gaan als je de kinderen ook kent. Maar ook dan is tijd samen belangrijk.
Ik vind dat af en toe best moeilijk.
Maar ik vind dat je best van hem kan vragen om in ieder geval 1 dag voor jou vrij te houden. Het zal wat makkelijker gaan als je de kinderen ook kent. Maar ook dan is tijd samen belangrijk.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 3 juli 2024 om 17:47
Dank allen!
Ik vind dat trouwens nog een goede toevoeging van Blauwedruif: het zal anders zijn als je de kinderen een beetje kent. Dat herinner ik me ook nog wel. Dan wordt het wat minder abstract ofzo en zie je ook wat meer de verhoudingen, hoe je vriend als vader is, hun karakters etc. Dan ben jij ook geen "geheim" meer. Deze fase is ook gewoon een beetje ingewikkeld.
Ik vind dat trouwens nog een goede toevoeging van Blauwedruif: het zal anders zijn als je de kinderen een beetje kent. Dat herinner ik me ook nog wel. Dan wordt het wat minder abstract ofzo en zie je ook wat meer de verhoudingen, hoe je vriend als vader is, hun karakters etc. Dan ben jij ook geen "geheim" meer. Deze fase is ook gewoon een beetje ingewikkeld.
woensdag 3 juli 2024 om 18:16
Ja die vond ik ook ingewikkeld zeker toen mijn kinderen steeds minder naar hun vader gingen. Toen hebben er het ontmoeten wel wat versnelt maar pas na een jaar zijn we ook gaan afspreken met alle kinderen bij elkaar. Daar ben ik wel blij mee want om de week een weekend is wel erg weinig.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 3 juli 2024 om 23:06
Ja, wat ik me afvroeg is hoe je partner zich hierin opstelt. Het lijkt wel héél vanzelfsprekend. Ik zou me op z'n minst heel rot voelen als ik mijn partner met alle inkopen moest laten zitten zonder de mogelijkheid om nog een andere leuke bestemming daarvoor en de avond / het weekend te vinden. En mijn partner heeft geen moeite met zichzelf te vermaken. Maar dit is gewoon bijzonder lullig, ook al gaan kinderen voor (ik zou ook wel denken dat nee zeggen ook eens kan als het alleen maar om wat gezelligheid gaat en het lijkt alsof jouw partner hierin niet heel empathisch is naar jou toe.Epicureo schreef: ↑03-07-2024 13:23Dank voor jullie reactie. Wat mij vooral dwarszit is denk ik de vanzelfsprekendheid waarmee ik dan zomaar gecanceld word. Ergens ook wel confronterend ofzo. Het punt waarop je je ineens realiseert dat er toch een rangorde in belangrijkheid blijkt te zitten. En omdat ik zelf geen kinderen heb, zal ik dat nooit helemaal kunnen vatten denk ik. Zondagavond zien we elkaar weer, ik ga het dan toch aankaarten. De zomervakantie komt eraan en de kids hebben dan alle tijd en ruimte om heen en weer te pendelen wanneer zij dat willen. Prima. Maar mijn inzet is wel: 1 vaste dag/ avond per week te plannen die niet zomaar afgezegd kan worden (tenzij noodzaak). Ik heb ook genoeg andere dingen te doen en pas me altijd al zoveel mogelijk aan hun schema aan. Ik wil eigenlijk echt geen relatie met iemand, hoe leuk en fijn ook, die ik zomaar twee weken niet zie. En dat is wel de uitkomst van de huidige situatie.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 8 juli 2024 om 20:09
Ik heb zo nu en dan in dit topic meegelezen en nu zit ik zelf met een vraagje.
Mijn vriend heeft 2 zoons, 17 en 19. Ik zie ze elke week, voornamelijk tijdens eetmomenten. Voor de rest zijn ze veel weg voor werk of met vrienden of brengen ze tijd door op hun kamer. De laatste weken begint er een beetje een band te ontstaan. Ik breng de jongste ergens heen, de oudste leent mijn auto, ze vragen me om iets specifieks te koken, tijdens de afwas een praatje etc. Het zijn rustige jongens en ik wil ze alle ruimte geven om aan mij te wennen want ze zaten nog op de basisschool toen hun vader voor de laatste keer een vriendin had.
Maar nu gaan de jongens binnenkort op vakantie en ik wil ze eigenlijk wat vakantiegeld geven. Mijn eigen kinderen (3 en 6) mogen ook wat uitzoeken aan het begin van de zomervakantie en ik vind het dan wel zo eerlijk, maar ook gewoon leuk, om de jongens iets mee te geven. Ik ben wel vrijgevig daarin.
Hun eigen moeder doet niks (is ook grotendeels buiten beeld) en ik twijfel een beetje of ik hun dan zo wat kan geven of moet ik dat overleggen met mijn vriend? Ik wil niet dat er gedacht wordt dat ik hun liefde afkoop zeg maar.
Ha, waar je al niet over kan twijfelen of onzeker over kan zijn.
Mijn vriend heeft 2 zoons, 17 en 19. Ik zie ze elke week, voornamelijk tijdens eetmomenten. Voor de rest zijn ze veel weg voor werk of met vrienden of brengen ze tijd door op hun kamer. De laatste weken begint er een beetje een band te ontstaan. Ik breng de jongste ergens heen, de oudste leent mijn auto, ze vragen me om iets specifieks te koken, tijdens de afwas een praatje etc. Het zijn rustige jongens en ik wil ze alle ruimte geven om aan mij te wennen want ze zaten nog op de basisschool toen hun vader voor de laatste keer een vriendin had.
Maar nu gaan de jongens binnenkort op vakantie en ik wil ze eigenlijk wat vakantiegeld geven. Mijn eigen kinderen (3 en 6) mogen ook wat uitzoeken aan het begin van de zomervakantie en ik vind het dan wel zo eerlijk, maar ook gewoon leuk, om de jongens iets mee te geven. Ik ben wel vrijgevig daarin.
Hun eigen moeder doet niks (is ook grotendeels buiten beeld) en ik twijfel een beetje of ik hun dan zo wat kan geven of moet ik dat overleggen met mijn vriend? Ik wil niet dat er gedacht wordt dat ik hun liefde afkoop zeg maar.
Ha, waar je al niet over kan twijfelen of onzeker over kan zijn.
maandag 8 juli 2024 om 20:48
Reactie op het berichtje van Melon:
Heel aardig dat je dit wil doen. Ik heb twee bonus kinderen van nu 12 en 14. Toen ik ze leerde kennen waren ze een stuk jonge, en gaf ik ze kleine cadeautjes om tijdens de reis uit te pakken (mini douche mousse, rolletje snoep, puzzelboek). Inmiddels geef ik ze een bescheiden bedrag als vakantiegeld.
Ik vind dat je het kunt geven als je het een beetje bescheiden houdt, en als je weet dat de moeder geen moeilijke financiële situatie heeft. Als zij op een houtje moet bijten om het allemaal rond te krijgen, dan zou het voor haar ongemakkelijk kunnen zijn als haar zoons van de vriendin van vader van alles toegestopt krijgen. Niet dat het dan beslist niet kan, maar iets om rekening mee te houden.
Zelf heb ik over dat vakantiegeld dat ik gegeven heb niet afgestemd met mijn vriend. De moeder van de kinderen zit er financieel heel goed bij, waardoor ik daar niet echt rekening mee heb hoeven te houden.
Heel aardig dat je dit wil doen. Ik heb twee bonus kinderen van nu 12 en 14. Toen ik ze leerde kennen waren ze een stuk jonge, en gaf ik ze kleine cadeautjes om tijdens de reis uit te pakken (mini douche mousse, rolletje snoep, puzzelboek). Inmiddels geef ik ze een bescheiden bedrag als vakantiegeld.
Ik vind dat je het kunt geven als je het een beetje bescheiden houdt, en als je weet dat de moeder geen moeilijke financiële situatie heeft. Als zij op een houtje moet bijten om het allemaal rond te krijgen, dan zou het voor haar ongemakkelijk kunnen zijn als haar zoons van de vriendin van vader van alles toegestopt krijgen. Niet dat het dan beslist niet kan, maar iets om rekening mee te houden.
Zelf heb ik over dat vakantiegeld dat ik gegeven heb niet afgestemd met mijn vriend. De moeder van de kinderen zit er financieel heel goed bij, waardoor ik daar niet echt rekening mee heb hoeven te houden.
maandag 8 juli 2024 om 20:59
Ik zou het niet doen. Maar dat kan ook aan mij liggen. Ik ben sowieso niet zo van het geld geven, het is zeg maar totaal mijn love language niet, en ik zou het ook niet nodig vinden hen nu al gelijk te trekken met je eigen kinderen. Daar is niks oneerlijks aan, het zijn zijn kinderen die je nog maar kort kent. Doordat jullie nog maar kort samen zijn (zo vaak kan je ze toch eigenlijk nog niet eens gezien hebben?) zou ik het daardoor al snel vinden alsof je ermee in een goed blaadje wil komen (als ontvanger, maar ik zou mezelf ook afvragen of dat niet ook eigenlijk is wat ik onbewust probeer te doen).
Hoe is het gegaan, Epicureo?
Hoe is het gegaan, Epicureo?
maandag 8 juli 2024 om 22:09
meisje85 schreef: ↑08-07-2024 20:59Ik zou het niet doen. Maar dat kan ook aan mij liggen. Ik ben sowieso niet zo van het geld geven, het is zeg maar totaal mijn love language niet, en ik zou het ook niet nodig vinden hen nu al gelijk te trekken met je eigen kinderen. Daar is niks oneerlijks aan, het zijn zijn kinderen die je nog maar kort kent. Doordat jullie nog maar kort samen zijn (zo vaak kan je ze toch eigenlijk nog niet eens gezien hebben?) zou ik het daardoor al snel vinden alsof je ermee in een goed blaadje wil komen (als ontvanger, maar ik zou mezelf ook afvragen of dat niet ook eigenlijk is wat ik onbewust probeer te doen).
Hoe is het gegaan, Epicureo?
Ik sluit me hierbij aan. Ik geef na 7 jaar nog geen geld of kado’s aan de kinderen van mijn vriend (buiten verjaardagen om). Dat vind ik gewoon echt iets voor de ouders en eventuele opa’s en oma’s. Sowieso vind ik deze ‘kinderen’ daar ook wel te oud voor eerlijk gezegd. Die hebben toch gewoon bijbaantjes om hun eigen vakanties te bekostigen? Ik vind stiefzonen van 17 en 19 echt op geen enkele manier te vergelijken met je eigen kinderen van 3 en 6 en ik kan me ook niet voorstellen dat zij zouden denken: hee, dat jochie van 3 krijgt wel iets en ik niet.
maandag 8 juli 2024 om 22:19
Zanglijster, de moeder hoeft niet op een houtje te bijten, maar mijn vriend zorgt volledig voor ze. Moeder stopt hun nooit wat toe ofzo. En dat is ook precies waarom ik twijfel. Ik ben juist wel zo, ook met neefjes en nichtjes, maar kan dat al wel na een maandje of 5? Als we een jaar verder zijn twijfel ik er niet aan, maarja. En dan zijn ze binnenkort ook nog jarig.
meisje85, ik ben er de ene week 3 dagen en de andere week 4, dat vind ik toch wel redelijk vaak.
Maar misschien moet ik maar beginnen bij de verjaardagen dan.
meisje85, ik ben er de ene week 3 dagen en de andere week 4, dat vind ik toch wel redelijk vaak.
Maar misschien moet ik maar beginnen bij de verjaardagen dan.
maandag 8 juli 2024 om 22:22
Ze werken beide, maar het is toch altijd leuk om een extraatje te krijgen?Charlotta schreef: ↑08-07-2024 22:09Ik sluit me hierbij aan. Ik geef na 7 jaar nog geen geld of kado’s aan de kinderen van mijn vriend (buiten verjaardagen om). Dat vind ik gewoon echt iets voor de ouders en eventuele opa’s en oma’s. Sowieso vind ik deze ‘kinderen’ daar ook wel te oud voor eerlijk gezegd. Die hebben toch gewoon bijbaantjes om hun eigen vakanties te bekostigen? Ik vind stiefzonen van 17 en 19 echt op geen enkele manier te vergelijken met je eigen kinderen van 3 en 6 en ik kan me ook niet voorstellen dat zij zouden denken: hee, dat jochie van 3 krijgt wel iets en ik niet.
Natuurlijk denken ze dat niet. Daar gaat het ook helemaal niet om. Ik vind het zelf leuk om te geven, zoals ik dat zelf vroeger ook kreeg in de vakantie en nu bij mijn eigen kinderen ook doe.
dinsdag 9 juli 2024 om 01:03
_melon2 schreef: ↑08-07-2024 22:22Ze werken beide, maar het is toch altijd leuk om een extraatje te krijgen?
Natuurlijk denken ze dat niet. Daar gaat het ook helemaal niet om. Ik vind het zelf leuk om te geven, zoals ik dat zelf vroeger ook kreeg in de vakantie en nu bij mijn eigen kinderen ook doe.
Het is ongetwijfeld lief bedoeld maar je bent nog maar zo kort in hun leven. Ik zou lekker iets voor de verjaardagen geven (in overleg met je vriend) en het vakantiegeld nog even laten zitten.
dinsdag 9 juli 2024 om 02:25
Je schrijft zelf dat je het wel zo eerlijk, en daarnaast ook leuk, vindt. Dan lijkt het niet alleen om het geven te gaan, toch?
Ter vergelijking: ik heb, toen ik nog niet hier woonde, alleen verjaardagscadeaus gegeven toen ik de kinderen ongeveer een jaar "kende". Sinds samenwonen neem ik bijvoorbeeld af en toe wat lekkers mee, als ik ergens ben waarvan ik weet dat ze daar gek op zijn ofzo. Maar geld geven zit dus sowieso niet zo in mijn systeem. Ik ben meer van het soort dat thee en snoepjes brengt als ze al uren op hun kamer zitten te ploeteren voor hun toetsweek, of hun lievelingseten kookt als ze zich wat minder voelen.
Ter vergelijking: ik heb, toen ik nog niet hier woonde, alleen verjaardagscadeaus gegeven toen ik de kinderen ongeveer een jaar "kende". Sinds samenwonen neem ik bijvoorbeeld af en toe wat lekkers mee, als ik ergens ben waarvan ik weet dat ze daar gek op zijn ofzo. Maar geld geven zit dus sowieso niet zo in mijn systeem. Ik ben meer van het soort dat thee en snoepjes brengt als ze al uren op hun kamer zitten te ploeteren voor hun toetsweek, of hun lievelingseten kookt als ze zich wat minder voelen.
dinsdag 9 juli 2024 om 06:24
dinsdag 9 juli 2024 om 08:33
_melon2 schreef: ↑09-07-2024 06:24Ja, eerlijk voor m'n eigen gevoel. Niet omdat zij er anders iets van denken.
Het duurt nog een paar weken. Ik denk er nog even over na. Goed om dit te lezen iig. Iets speciaals voor hun koken en/of bakken doe ik al wekelijks en met boodschappen doen denk ik ook aan ze. Dat gaat gewoon automatisch.
In het stiefouderschap (als je daar al van kan spreken in jouw situatie, je bent gewoon de vriendin van hun vader, niks meer en niks minder) bestaat geen eerlijk. Jij hebt hebt jouw kinderen, die je hun hele verdere leven tot volwassenheid (en daarna) zal verzorgen en verwennen, en je vriend heeft de zijne.
Dat wordt nooit ‘eerlijk’ en dat hoeft ook helemaal niet. Uiteraard is het leuk om een goede band te hebben met de zoons van je vriend, maar dat zit hem echt niet in het toestoppen van vakantiegeld of überhaupt die jongens gelijk trekken met je eigen kinderen. Dat is gewoon onmogelijk
dinsdag 9 juli 2024 om 08:47
Dat snap ik en daar gaat het ook helemaal niet om. Ik vind het gewoon heel leuk om cadeautjes te geven of iets lekkers mee te nemen. Net als met mijn eigen kinderen, de kinderen van m'n broers, de kinderen van m'n beste vriendin, m'n vriendinnen, m'n moeder, m'n vriend en zijn moeder.
Voor mij horen ze gewoon in dat rijtje thuis, dat bedoel ik met 'eerlijk'. En ik zet het al tussen haakjes omdat ik geen beter woord weet. Ik bedoel in ieder geval niet dat ze gelijk getrokken moeten worden aan mijn eigen kinderen.
Ik kan er nog een paar weken over nadenken en anders is hun verjaardag gewoon het eerste cadeau moment.
Voor mij horen ze gewoon in dat rijtje thuis, dat bedoel ik met 'eerlijk'. En ik zet het al tussen haakjes omdat ik geen beter woord weet. Ik bedoel in ieder geval niet dat ze gelijk getrokken moeten worden aan mijn eigen kinderen.
Ik kan er nog een paar weken over nadenken en anders is hun verjaardag gewoon het eerste cadeau moment.
dinsdag 9 juli 2024 om 09:51
Ik ben het eens met de meeste schrijvers hier: geef het wat meer tijd en dan blijkt vanzelf wel wat gepast is om te geven op welk moment.
Mijn vriend en ik zijn twee jaar samen en zijn zoontjes ken ik sinds ruim een jaar. Voor mijn werk moet ik nog wel eens op reis en daarvan neem ik soms iets lokaal lekkers mee. En het zijn nogal knutselaars, dus iets knutseligs neem ik ook soms mee. Altijd vanuit de gedachte 'een aardigheidje', dus duur is het nooit en het is altijd gericht op samen iets doen (zij samen, en als zij willen kan het ook met hun vader en mij samen).
Mijn vriend en ik zijn twee jaar samen en zijn zoontjes ken ik sinds ruim een jaar. Voor mijn werk moet ik nog wel eens op reis en daarvan neem ik soms iets lokaal lekkers mee. En het zijn nogal knutselaars, dus iets knutseligs neem ik ook soms mee. Altijd vanuit de gedachte 'een aardigheidje', dus duur is het nooit en het is altijd gericht op samen iets doen (zij samen, en als zij willen kan het ook met hun vader en mij samen).
dinsdag 9 juli 2024 om 10:44
Ik reageer wat voorzichtiger en afwijzender omdat ik - als ik eerlijk ben - het idee heb dat het best wel snel gaat. En ik vind het wel zo fair om je dat ook te zeggen, in plaats van dat maar half door te laten schemeren.
Jullie zijn sinds maart samen, dus dat is hooguit 4 maanden, en je bent er - vermoed ik, aan de hand van de hoeveelheid dagen die je noemt - altijd op de momenten dat jouw kinderen niet bij jou zijn. Dat is toch best een flink tempo sinds maart. En dan heb je het over je auto uitlenen, voor hen koken, en de jongste ergens brengen, en dan vraag ik me af hoe het kan dat je al zo snel zulke taken aan het doen bent in dat huishouden? Ik bedoel: ik breng de kinderen hier met liefde ergens heen als het moet, maar ik woon met hen in één huis (dat vind ik al een groot verschil) maar mijn vriend is gewoon de eerste die dat soort dingen opvangt, dus het is hier zelfs nog nooit voorgevallen. Koken doe ik uiteraard wel. In hun leven ben je niet meer dan de vriendin van hun vader en vooralsnog, hoe lullig ook, gewoon nog maar "een passant". Het klinkt haast een beetje alsof het wel makkelijk is (voor je vriend, zijn kinderen?) dat jij er bent om van alles op te knappen, snap je? Ik weet de omstandigheden natuurlijk niet, maar moet iedereen dit wel willen na een paar maanden?
Jullie zijn sinds maart samen, dus dat is hooguit 4 maanden, en je bent er - vermoed ik, aan de hand van de hoeveelheid dagen die je noemt - altijd op de momenten dat jouw kinderen niet bij jou zijn. Dat is toch best een flink tempo sinds maart. En dan heb je het over je auto uitlenen, voor hen koken, en de jongste ergens brengen, en dan vraag ik me af hoe het kan dat je al zo snel zulke taken aan het doen bent in dat huishouden? Ik bedoel: ik breng de kinderen hier met liefde ergens heen als het moet, maar ik woon met hen in één huis (dat vind ik al een groot verschil) maar mijn vriend is gewoon de eerste die dat soort dingen opvangt, dus het is hier zelfs nog nooit voorgevallen. Koken doe ik uiteraard wel. In hun leven ben je niet meer dan de vriendin van hun vader en vooralsnog, hoe lullig ook, gewoon nog maar "een passant". Het klinkt haast een beetje alsof het wel makkelijk is (voor je vriend, zijn kinderen?) dat jij er bent om van alles op te knappen, snap je? Ik weet de omstandigheden natuurlijk niet, maar moet iedereen dit wel willen na een paar maanden?
dinsdag 9 juli 2024 om 10:51
Ik denk ook: rustig aan, dan breekt het lijntje niet. Je bent snel al veel in hun leven en dat werkt schijnbaar goed. Koester wat er al is. Buiten de attente dingen die je al doet, ook al vind je dat zelf niet meer dan normaal, kan het ook wat overwhelming zijn. Mijn vriend heeft een tijdje een relatie gehad met een vrouw die zeker achteraf gezien te snel en te veel aanwezig was. Nou waren zijn kinderen nog jong en was het meer haar idee om er snel veel te zijn dan het zijne, dus denk en hoop ik anders dan jullie situatie. Maar alle cadeautjes werden niet zo gewaardeerd. Ze hebben het er jaren later nog steeds wel eens over in negatieve zin. Nou had die dame er wél een agenda bij, wat feilloos aangevoeld werd, maar dan nog.
Ik hou het in de basis ook op verjaardagen. En heel soms, bijv met mijn verjaardag die ik verder niet vier, neem ik mijn vriend plus (inmiddels) pubers mee uit eten of een ijscoupe halen of zo.
En soms vind ik het alsnog wat zoeken. Dit weekend had de jongste een toneeluitvoering en dan neem ik wat kleins mee (iets lekkers en een douchegelletje of zo). Ik heb wat getwijfeld, omdat ik inmiddels weet dat mijn vriend en zijn ex die gewoonte niet zo hebben (maar thuis, als ik naar mijn eigen huis ben, wordt er volgens mij wel wat mee gedaan). Maar een paar jaar geleden wist ik dat nog niet en heb ik vanuit mijn eigen gewoonte en omdat ik dat leuk vind de oudste bij een soortgelijke gelegenheid ook een kleingiheidje gegeven, dus het voelde ook niet oke om het nu ineens niet te doen. Zo vind ik dat als 'buitenstaander' toch wel eens lastig navigeren.
Als het goed is heb je de komende jaren nog tijd zat om attente dingen te doen, toch.
Ik hou het in de basis ook op verjaardagen. En heel soms, bijv met mijn verjaardag die ik verder niet vier, neem ik mijn vriend plus (inmiddels) pubers mee uit eten of een ijscoupe halen of zo.
En soms vind ik het alsnog wat zoeken. Dit weekend had de jongste een toneeluitvoering en dan neem ik wat kleins mee (iets lekkers en een douchegelletje of zo). Ik heb wat getwijfeld, omdat ik inmiddels weet dat mijn vriend en zijn ex die gewoonte niet zo hebben (maar thuis, als ik naar mijn eigen huis ben, wordt er volgens mij wel wat mee gedaan). Maar een paar jaar geleden wist ik dat nog niet en heb ik vanuit mijn eigen gewoonte en omdat ik dat leuk vind de oudste bij een soortgelijke gelegenheid ook een kleingiheidje gegeven, dus het voelde ook niet oke om het nu ineens niet te doen. Zo vind ik dat als 'buitenstaander' toch wel eens lastig navigeren.
Als het goed is heb je de komende jaren nog tijd zat om attente dingen te doen, toch.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
