Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
vrijdag 24 mei 2024 om 21:18
Ik sluit mij bij jou aan. Ik verwoord het enkel anders.S-Groot schreef: ↑24-05-2024 21:17Je begrijpt me deels. Ik heb het echter niet over iemand aanspreken(!). Ik heb het heel specifiek over onderzoeken. Dus inderdaad, waar komt het gedrag en/of de emotie van kind vandaan? En zeker niet meteen accepteren nee, dat is heel ongezond.
Het kan aan zoveel dingen liggen, loyaliteitsproblemen, andere (nieuwe) gezinsleden in huis, ander huis, verder van school/vriendjes, ander ritme. Het kan ook zijn dat er dingen zijn die moeder doet of zegt waardoor kind het gevoel heeft te moeten zeggen niet naar vader te willen. Het is te complex om maar gewoon zo te laten. De band met beide ouders is ontzettend belangrijk voor gezond opgroeien, dus daar moet je niet te licht mee omgaan.
Alleen vanuit eigen ervaring gaat dat onderzoeken wel gezamenlijk mét vader Die zal namelijk ook naar zichzelf moeten reflecteren en aanpassen waar mogelijk.
Mijn ex is echt een topper geweest in dat opzicht!
Maar ik heb mij daar als moeder wel voor moeten inzetten.
En dus niet accepteren “ik wil niet meer naar papa’
Maar eerst naar kind geluisterd.
En toen met onbewust en onbekwame ex het gesprek aangegaan…
sheabutter wijzigde dit bericht op 24-05-2024 21:24
20.41% gewijzigd
vrijdag 24 mei 2024 om 21:19
Sheabutter schreef: ↑24-05-2024 21:14Nee, dat is juist géén kindermishandeling…
Het is dan aan de vader om te onderzoeken waarom kind niet wil komen. Ipv kind afdwingen alsnog te gaan.. (want dat is juist overrulen van kinds behoefte)
Je begreep me dus verkeerd
Ik vind wel dat je als moeder daar een verantwoordelijkheid hebt gezamenlijk met vader. En dus niet als moeder maar kan zeggen: oké, dan blijf je maar lekker thuis bij mama.
Als moeder heb je de verantwoordelijkheid om het contact tussen vader en kind te stimuleren en behouden.
Maar als vader heb je de plicht om te onderzoeken waarom je kind niet bij je wil zijn
Nee dat is het nadrukkelijk NIET. Het is een verantwoordelijkheid van BEIDE ouders om dat te (laten) onderzoeken, het hoeft zelfs helemaal niet bij vader te liggen.
vrijdag 24 mei 2024 om 21:22
Ik heb mijn vorige post aangepast.
Hopelijk heb je het gelezen.
Ik denk dat we best op 1 lijn liggen
vrijdag 24 mei 2024 om 21:22
Stippestaartje schreef: ↑24-05-2024 21:12Ze bedoelt dat het te kort door de bocht is om dan maar te zeggen; je hoeft niet (meer) te gaan. Je doet pas echt recht aan het kind door te onderzoeken waaróm kind niet naar je toe wil. Daarmee laat je zien het kind belangrijk te vinden en bereid te zijn naar haar te luisteren, haar serieus neemt. Zomaar klakkeloos accepteren dat je kind niet (meer) komt, geeft als signaal: het maakt mij niet uit dat je niet komt.
Precies, dat is echt schadelijk voor een kind.
Sheabutter schreef: ↑24-05-2024 20:57Vanuit welk perspectief vraag je dit?
Co-ouderschap waarbij de ouders nog in strijd zijn en niet communiceren, is dit (co-ouderschap) wetenschappelijk bewezen schadelijk voor het kind.
Ik kan, als je wil de rapporten daarvan in een pb toesturen.
Vaak wordt een 50/50 regeling toegewezen om het kind te verdelen omdat ouders evenveel rechten hebben en er geen keuze gemaakt durft te maken.
Het kind is dan de dupe en zal later de problemen die de ontwijkende ouder heeft ontweken op zich nemen.
Ik vraag me af waar jij dit idee vandaan hebt. In Nederland is juist de heersende opvatting dat het kind recht heeft op beide ouders en niet andersom.
vrijdag 24 mei 2024 om 21:24
Sheabutter schreef: ↑24-05-2024 21:22Ik heb mijn vorige post aangepast.
Hopelijk heb je het gelezen.
Ik denk dat we best op 1 lijn liggen
Ik zie wel dat we deels op 1 lijn zitten maar ik zie zelf wel een aantal dingen waar ik het niet mee eens ben, maar misschien ligt dat aan hoe je het verwoordt.
vrijdag 24 mei 2024 om 21:25
Hier vergis jij je echt in…
Dat is de utopische gedachte.
In de praktijk werkt het nog andersom
vrijdag 24 mei 2024 om 21:43
zaterdag 25 mei 2024 om 08:15
Ik sluit me bij bovenstaande aan. Er moet eerst heel goed onderzocht worden waarom kind niet meer naar vader wil. Dat kan zoveel oorzaken hebben, die misschien op een hele andere manier opgelost kunnen worden dan door het co-ouderschap maar vaarwel te zeggen.
Mijn kinderen geven bijvoorbeeld de voorkeur aan een week-week verdeling, die hebben moeite met de overgangen en door week-week aan te houden halveer je die ten opzichte van de huidige verdeling.
Maar zoals gezegd: zonder te weten waarom het kind dit zegt zou ik zeker niks aanpassen.
Mijn kinderen geven bijvoorbeeld de voorkeur aan een week-week verdeling, die hebben moeite met de overgangen en door week-week aan te houden halveer je die ten opzichte van de huidige verdeling.
Maar zoals gezegd: zonder te weten waarom het kind dit zegt zou ik zeker niks aanpassen.
donderdag 13 juni 2024 om 09:56
Hallo allen,
Wat lees ik hier een herkenbaarheid.
Vaak voel ik mij schuldig dat ik over het eea denk betreft "mijn" bonusdochter.
Zij is 14 en zit volop in de pubertijd en dat is nog een understatement.
Vriend en ik zijn 5 jaar samen, waarvan wij 2jaar samenwonen.
Puber is om de week bij ons.
Verder geen kinderen in huis, die van mij zijn allang volwassen en al jaren het huis uit.
Maar wat vind ik het vaak moeilijk.
Toen ik haar leerde kennen puberde ze nog niet, dus een stuk makkelijker.
Het is nu zoveel anders en ook logisch want ze ontwikkeld zich.
Ze is respectloos naar haar vader, doet waar ze zin in heeft, laat alles liggen wat ze gebruikt, grote mond, brutaal, lui, ligt de hele dag op bed als ze vrij is, school gooit ze met de pet naar zodat ze nu naar een andere school moet, en 2 niveau's lager.
Ze is een loner, maakt moeilijk contact met anderen, heeft geen vrienden.
Dat wordt iets beter.
Vriend is een softie naar haar toe, dat erkent hij ook en dat is een punt van ergernis bij mij.
Het is niet zo ingewikkeld, ze moet begrenst worden en duidelijkheid hebben.
Ik ben daar heel straight in, en ook altijd naar mijn kinderen toe geweest.
Als ik tegen dingen aanloop zegt hij dat ik er maar wat van moet zeggen.
Ja want dan hoeft hij het niet te doen. lekker makkelijk dus.
Sommige dingen zijn niet aan mij, ik ben niet de ouder en niet de opvoeder, dat heb ik al bij 2 gedaan, en bij bonuskind doe ik dat niet.
Ik hou mij afzijdig betreft de opvoeding, ook al vind ik daar wel wat van en dat weet vriend.
Ik kan nl niet begrijpen als mijn kind niet goed in haar/zijn vel zit dat ik daar nauwelijks wat mee doe of het op z'n beloop laat.
Maar bonuskind beslist of ze we/niet naar de huisarts gaat, wel/niet therapie oppakt etc.
Ik ben een doorpakker om ervoor te zorgen dat mijn kind het fijn heeft en zich goed voelt.
Ik stop best veel energie in bonuskind maar soms wordt het mij teveel en vraag ik mij af waarvoor ik het doe.
Naar mij toe is ze nooit brutaal oid.
De verhouding met haar is goed en ik weet zeker dat ze wijs met mij is.
En dat maakt het soms zo lastig.
Ze is heel goed in het manipuleren, en de sfeer te verzieken.
Dan zijn er weer issues met haar vader(of moeder) waardoor de sfeer echt niet fijn is.
Daar heb ik ook last van en trek ik mij terug, ik wil dat niet voelen, met name omdat mijn vriend het telkens hoog laat op lopen voordat hij knapt.
Nu komt de vakantie eraan.
En daar heb ik geen zin in.
De bedoeling is dat we met z'n 3'n weg willen naar een warmer oord.
Mijn voorwaarde is een ruimte met 2 slaapkamers.
Lastig te vinden of erg duur.
Maar ik heb geen zin in 1 ruimte zijn en vervolgens 2 weken in een varkenskot te leven, en met pech een puber die de sfeer verpest.
Het is niet alleen negatief hoor.
Ze is ook lief en kan gezellig zijn.
Maar dat puberbrein gooit wel vaak roet in het eten.
En heel eerlijk denk ik soms "had ik mijn eigen woning nog maar zodat ik mij even terug kan trekken".
Wat lees ik hier een herkenbaarheid.
Vaak voel ik mij schuldig dat ik over het eea denk betreft "mijn" bonusdochter.
Zij is 14 en zit volop in de pubertijd en dat is nog een understatement.
Vriend en ik zijn 5 jaar samen, waarvan wij 2jaar samenwonen.
Puber is om de week bij ons.
Verder geen kinderen in huis, die van mij zijn allang volwassen en al jaren het huis uit.
Maar wat vind ik het vaak moeilijk.
Toen ik haar leerde kennen puberde ze nog niet, dus een stuk makkelijker.
Het is nu zoveel anders en ook logisch want ze ontwikkeld zich.
Ze is respectloos naar haar vader, doet waar ze zin in heeft, laat alles liggen wat ze gebruikt, grote mond, brutaal, lui, ligt de hele dag op bed als ze vrij is, school gooit ze met de pet naar zodat ze nu naar een andere school moet, en 2 niveau's lager.
Ze is een loner, maakt moeilijk contact met anderen, heeft geen vrienden.
Dat wordt iets beter.
Vriend is een softie naar haar toe, dat erkent hij ook en dat is een punt van ergernis bij mij.
Het is niet zo ingewikkeld, ze moet begrenst worden en duidelijkheid hebben.
Ik ben daar heel straight in, en ook altijd naar mijn kinderen toe geweest.
Als ik tegen dingen aanloop zegt hij dat ik er maar wat van moet zeggen.
Ja want dan hoeft hij het niet te doen. lekker makkelijk dus.
Sommige dingen zijn niet aan mij, ik ben niet de ouder en niet de opvoeder, dat heb ik al bij 2 gedaan, en bij bonuskind doe ik dat niet.
Ik hou mij afzijdig betreft de opvoeding, ook al vind ik daar wel wat van en dat weet vriend.
Ik kan nl niet begrijpen als mijn kind niet goed in haar/zijn vel zit dat ik daar nauwelijks wat mee doe of het op z'n beloop laat.
Maar bonuskind beslist of ze we/niet naar de huisarts gaat, wel/niet therapie oppakt etc.
Ik ben een doorpakker om ervoor te zorgen dat mijn kind het fijn heeft en zich goed voelt.
Ik stop best veel energie in bonuskind maar soms wordt het mij teveel en vraag ik mij af waarvoor ik het doe.
Naar mij toe is ze nooit brutaal oid.
De verhouding met haar is goed en ik weet zeker dat ze wijs met mij is.
En dat maakt het soms zo lastig.
Ze is heel goed in het manipuleren, en de sfeer te verzieken.
Dan zijn er weer issues met haar vader(of moeder) waardoor de sfeer echt niet fijn is.
Daar heb ik ook last van en trek ik mij terug, ik wil dat niet voelen, met name omdat mijn vriend het telkens hoog laat op lopen voordat hij knapt.
Nu komt de vakantie eraan.
En daar heb ik geen zin in.
De bedoeling is dat we met z'n 3'n weg willen naar een warmer oord.
Mijn voorwaarde is een ruimte met 2 slaapkamers.
Lastig te vinden of erg duur.
Maar ik heb geen zin in 1 ruimte zijn en vervolgens 2 weken in een varkenskot te leven, en met pech een puber die de sfeer verpest.
Het is niet alleen negatief hoor.
Ze is ook lief en kan gezellig zijn.
Maar dat puberbrein gooit wel vaak roet in het eten.
En heel eerlijk denk ik soms "had ik mijn eigen woning nog maar zodat ik mij even terug kan trekken".
donderdag 13 juni 2024 om 12:06
Welkom appelvlaai! Lastige situatie. Ik heb het in dit topic al eerder gezegd: ik zou het heel lastig vinden als ik qua opvoeding niet op één lijn zou zitten met mijn vriend. Voor mij zou het zelfs een dealbreaker geweest zijn, simpelweg omdat het dan heel zwaar wordt om het samengestelde gezin te laten slagen. Gelukkig hebben wij wel één lijn, snapt mijn vriend heel goed waar ik vandaan kom door in een "bestaand gezin" te stappen en staat hij open voor commentaar op zijn blinde vlekken. Andersom trouwens ook. Ik denk dat er niks anders op zit dan dat je hierover nog meer in gesprek gaat met je vriend. En dan niet zozeer over wat hij in jouw ogen fout doet, maar het effect dat jij ziet op zijn dochter en het effect dat het ook weer heeft op jou. Want ook jij bent iemand om mee rekening te houden. Hij mag zelf ook zijn best doen dit allemaal te laten werken, toch?
Overigens zouden aparte slaapkamers voor mij absoluut een must zijn op vakantie. Sowieso gun je een puber privacy, maar jullie zelf ook, toch? Ik zou echt niet weten waarom je met z'n allen een slaapkamer zou moeten delen.
Overigens zouden aparte slaapkamers voor mij absoluut een must zijn op vakantie. Sowieso gun je een puber privacy, maar jullie zelf ook, toch? Ik zou echt niet weten waarom je met z'n allen een slaapkamer zou moeten delen.
donderdag 13 juni 2024 om 13:18
donderdag 13 juni 2024 om 15:01
Welkom appelvlaai, wat vervelend dat je partner geen grenzen kan stellen naar puber dochter. Is dat altijd zo geweest?
Mijn partner kon dit ook niet naar zijn zoon, hier heb ik hem bij geholpen dmv feedback en het belang uitleggen. Het leuke is, dat zoon enorm groeit. Ik zei het al tegen partner en nu had hij gisteren oudergesprek op school en ook op school zien ze de vooruitgang en zoon zit lekker in z'n vel. Erg leuk!
Hij is 11 jaar, dus puberteit staat om de hoek. Daarom extra belangrijk nu nog te leren, grenzen stellen.
Ik woon inmiddels 2 maanden bij m'n partner en het bevalt me tot nu toe heel goed. Het is gezellig, de ene week met z'n tweeën, de andere met z'n drieën. Bonuszoon is ook blij, hij staat met regelmaat, zingend onder de douche, is grappig en zoekt me veel op.
Heel blij om!
Wel kijk ik aan het eind van de week, altijd weer uit naar de week met z'n tweeën. Het is best intensief als je gewend bent, helemaal alleen te wonen. Dus ben nog wel veel moe en mijn draai nog aan het vinden.
Meisje, fijn dat de kinderen zich beter voelen. Ex klinkt als iemand die de opvoeding niet echt aan kan. Triest voor die kinderen. Fijn dat ze een fijne bonus mama hebben. 3 kinderen van een ander, waar je toch een beetje in de ouderrol wordt gedrukt, ik neem m'n petje voor je af!
Mijn partner kon dit ook niet naar zijn zoon, hier heb ik hem bij geholpen dmv feedback en het belang uitleggen. Het leuke is, dat zoon enorm groeit. Ik zei het al tegen partner en nu had hij gisteren oudergesprek op school en ook op school zien ze de vooruitgang en zoon zit lekker in z'n vel. Erg leuk!
Hij is 11 jaar, dus puberteit staat om de hoek. Daarom extra belangrijk nu nog te leren, grenzen stellen.
Ik woon inmiddels 2 maanden bij m'n partner en het bevalt me tot nu toe heel goed. Het is gezellig, de ene week met z'n tweeën, de andere met z'n drieën. Bonuszoon is ook blij, hij staat met regelmaat, zingend onder de douche, is grappig en zoekt me veel op.
Heel blij om!
Wel kijk ik aan het eind van de week, altijd weer uit naar de week met z'n tweeën. Het is best intensief als je gewend bent, helemaal alleen te wonen. Dus ben nog wel veel moe en mijn draai nog aan het vinden.
Meisje, fijn dat de kinderen zich beter voelen. Ex klinkt als iemand die de opvoeding niet echt aan kan. Triest voor die kinderen. Fijn dat ze een fijne bonus mama hebben. 3 kinderen van een ander, waar je toch een beetje in de ouderrol wordt gedrukt, ik neem m'n petje voor je af!
donderdag 13 juni 2024 om 18:20
Thanx voor jouw feedback,meisje85 schreef: ↑13-06-2024 12:06Welkom appelvlaai! Lastige situatie. Ik heb het in dit topic al eerder gezegd: ik zou het heel lastig vinden als ik qua opvoeding niet op één lijn zou zitten met mijn vriend. Voor mij zou het zelfs een dealbreaker geweest zijn, simpelweg omdat het dan heel zwaar wordt om het samengestelde gezin te laten slagen. Gelukkig hebben wij wel één lijn, snapt mijn vriend heel goed waar ik vandaan kom door in een "bestaand gezin" te stappen en staat hij open voor commentaar op zijn blinde vlekken. Andersom trouwens ook. Ik denk dat er niks anders op zit dan dat je hierover nog meer in gesprek gaat met je vriend. En dan niet zozeer over wat hij in jouw ogen fout doet, maar het effect dat jij ziet op zijn dochter en het effect dat het ook weer heeft op jou. Want ook jij bent iemand om mee rekening te houden. Hij mag zelf ook zijn best doen dit allemaal te laten werken, toch?
Overigens zouden aparte slaapkamers voor mij absoluut een must zijn op vakantie. Sowieso gun je een puber privacy, maar jullie zelf ook, toch? Ik zou echt niet weten waarom je met z'n allen een slaapkamer zou moeten delen.
Nee we zitten zeker niet op 1 lijn.
Bij mij is 2 keer waarschuwen en nog niet luisteren, ingrijpen.
Bij hem is
8 keer waarschuwen en er gebeurd niks, waardoor het uiteindelijk escaleert.
Puberdochter gaf ooit al eens aan dat ze begrenst moet worden zodat ze weet waar ze aantoe is, ok al geeft ze tegengas.
En gassen kan ze.
Maar dan is dat toch duidelijk dat ze dat nodig heeft?
Het is op zich een lieverd, maar dan vind ik haar even niet meer lief.
Ik ga zeker met hem nog eens het gesprek aan, want als hier niets mee gedaan wordt zou het idd een dealbreaker kunnen zijn en dat zou eeuwig zonde zijn omdat het beslist niet nodig is.
Waarom 1 kamer ipv 2?
Dat is toch goedkoper?
Dan liever meer betalen en voor beide partijen wat privacy, want ik wil dit echt niet.
donderdag 13 juni 2024 om 18:23
Thanx Qiya,Qiya schreef: ↑13-06-2024 15:01Welkom appelvlaai, wat vervelend dat je partner geen grenzen kan stellen naar puber dochter. Is dat altijd zo geweest?
Mijn partner kon dit ook niet naar zijn zoon, hier heb ik hem bij geholpen dmv feedback en het belang uitleggen. Het leuke is, dat zoon enorm groeit. Ik zei het al tegen partner en nu had hij gisteren oudergesprek op school en ook op school zien ze de vooruitgang en zoon zit lekker in z'n vel. Erg leuk!
Hij is 11 jaar, dus puberteit staat om de hoek. Daarom extra belangrijk nu nog te leren, grenzen stellen.
Ik woon inmiddels 2 maanden bij m'n partner en het bevalt me tot nu toe heel goed. Het is gezellig, de ene week met z'n tweeën, de andere met z'n drieën. Bonuszoon is ook blij, hij staat met regelmaat, zingend onder de douche, is grappig en zoekt me veel op.
Heel blij om!
Wel kijk ik aan het eind van de week, altijd weer uit naar de week met z'n tweeën. Het is best intensief als je gewend bent, helemaal alleen te wonen. Dus ben nog wel veel moe en mijn draai nog aan het vinden.
Meisje, fijn dat de kinderen zich beter voelen. Ex klinkt als iemand die de opvoeding niet echt aan kan. Triest voor die kinderen. Fijn dat ze een fijne bonus mama hebben. 3 kinderen van een ander, waar je toch een beetje in de ouderrol wordt gedrukt, ik neem m'n petje voor je af!
Ja partner is altijd zo geweest.
Hij kan moeilijk conflicten aan.
Maar om je over te laten lopen door een puber?
Dat wil er bij mij niet in.
Partner feedback geven(wat ik al doe) zal ik nog eens op mij nemen, want ik ben er ook nog in dit verhaal, en puber heeft gewoon regels nodig.
Het is niet altijd kommer en kwel, het kan ook gezellig zijn, maar de momenten dat dat niet zo is vind ik gewoon naar.
Er heerst dan een nare sfeer in huis en zij bepaald, en is steengoed in manipuleren.
Zelfs wordt er bepaald wat zij wil eten, en dan heb ik het over pasta zonder groentes met veel kaas en ketchup, fastfood shit, tosti's, als het maar niet gezond is.
Als ik wat anders maak weigert ze het te eten, gaat naar de winkel en haalt 2 voorverpakte broodjes hamburger..tja..
Fijn dat het bij jullie goed verloopt, dat geeft rust en positiviteit.
donderdag 13 juni 2024 om 19:00
Klinkt vermoeiend, Appelvlaai. De oudste van mijn vriend is ook aan het puberen. Ik verschil met mijn vriend maar op details van inzicht over opvoeden, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Verder prima dat ze pubert, hoor, op zichzelf positief. Zowel mijn vriend als ik komen uit een gezin waar het te onveilig was om te puberen, en ik weet dat de moeder van de oudste van mijn vriend wat moeite heeft om met het puberen te dealen. Dus mooi om te zien dat ze bij mijn vriend gewoon haar puberzelf kan zijn (inclusief begrenzing). Dat is mijn vriend mééstal met me eens 
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 13 juni 2024 om 19:56
Vermoeiend is het zeker.canis-felis schreef: ↑13-06-2024 19:00Klinkt vermoeiend, Appelvlaai. De oudste van mijn vriend is ook aan het puberen. Ik verschil met mijn vriend maar op details van inzicht over opvoeden, maar ik ben blij dat ik er niet woon. Verder prima dat ze pubert, hoor, op zichzelf positief. Zowel mijn vriend als ik komen uit een gezin waar het te onveilig was om te puberen, en ik weet dat de moeder van de oudste van mijn vriend wat moeite heeft om met het puberen te dealen. Dus mooi om te zien dat ze bij mijn vriend gewoon haar puberzelf kan zijn (inclusief begrenzing). Dat is mijn vriend mééstal met me eens
Vanavond ook weer prijs.
We gingen iets eten wat ze niet luest, oke prima.
Dus ik vraag haar of ze iets uit de diepvries wil eten wat ze graag lust en wat ik ooit voor haar had ingevroren.
Dat wilde ze wel.
Ik maak het eten en alles klaar.
Vriend vraagt of ze de tafel wil dekken en dat weigert ze.
Hij zegt dat ze dan geen eten krijgt, nou dat was prima..
Ik heb de oven uitgedaan en ze loopt boos weg.
Dus weer voor niks eten gemaakt wat de prullenbak in kan.
Ik heb gezegd dat ik zo niet met haar op vakantie wil(we zouden vanavond naar een reis kijken)
Zegt hij doodleuk dat ik dan maar alleen moet gaan.
Prima, dan weet ik zeker dat ik het leuk heb en vertrek ik naar waar ik 8 jaar heb gewoond.
Maar goed..dit zijn frustraties en emoties, en ik kan er nu even heel slecht mee dealen, en ik weet ook even niet hoe ik ermee moet dealen.
Dit gedrag ken ik van mijn kinderen niet.
Tuurlijk moet ze kunnen puberen, maar ik verwacht van vriend dat hij er meer mee doet, en dat gebeurd niet.
donderdag 13 juni 2024 om 20:02
Zegt jouw partner dat tegen jou, dat je dan maar alleen moet gaan?!
Zo te horen sta je erg alleen in die relatie als die opmerking van hem kwam.
Dat zou voor mij een grens zijn als ik eerlijk ben. Je steunt elkaar toch, als (bonus)ouders.
Als je het ergens niet mee eens bent dan is dat wel zo prettig, het zonder kinderen even te bespreken en tot een compromis te komen.
Maar zo'n opmerking als bovenstaande, daarmee zet hij jou gewoon buitenspel.
Is jullie relatie nog wel goed?
Zo te horen sta je erg alleen in die relatie als die opmerking van hem kwam.
Dat zou voor mij een grens zijn als ik eerlijk ben. Je steunt elkaar toch, als (bonus)ouders.
Als je het ergens niet mee eens bent dan is dat wel zo prettig, het zonder kinderen even te bespreken en tot een compromis te komen.
Maar zo'n opmerking als bovenstaande, daarmee zet hij jou gewoon buitenspel.
Is jullie relatie nog wel goed?
donderdag 13 juni 2024 om 20:04
Hij heeft door te zeggen 'dan geen eten' toch een grens gesteld? En jij bent haar juist ook tegemoetgekomen, ik had me ook kunnen voorstellen dat je pa na dat niet lusten gezegd had dat ze dan maar een tosti of ei moet bakken.
Los daarvan klinkt wat afstand van de situatie voor zover mogelijk wel verstandig.
Los daarvan klinkt wat afstand van de situatie voor zover mogelijk wel verstandig.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 13 juni 2024 om 20:05
En dit. Misschien in de frustratie gezegd, maar dan zou ik wel verwachten dat hij er vanavond nog op terugkomt met excuses.Qiya schreef: ↑13-06-2024 20:02Zegt jouw partner dat tegen jou, dat je dan maar alleen moet gaan?!
Zo te horen sta je erg alleen in die relatie als die opmerking van hem kwam.
Dat zou voor mij een grens zijn als ik eerlijk ben. Je steunt elkaar toch, als (bonus)ouders.
Als je het ergens niet mee eens bent dan is dat wel zo prettig, het zonder kinderen even te bespreken en tot een compromis te komen.
Maar zo'n opmerking als bovenstaande, daarmee zet hij jou gewoon buitenspel.
Is jullie relatie nog wel goed?
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
donderdag 13 juni 2024 om 22:50
Vervelende situatie Appelvlaai!
Wat betreft het eten snap ik echt niet dat een 14 jarige niet gewoon met de pot mee moet eten eerlijk gezegd. Ik heb echt mega slechte eters maar met 14 was het toch wel: je eet wat ik kook (en ik hou heus wel rekening met hun smaak) en anders niks.
Vakantie: ik zou echt 2 slaapkamers eisen en anders idd mijn eigen plan trekken in de vakantie. Ik ga met mijn eigen kinderen niet eens meer op 1 kamer.. hopelijk kan je hier met je vriend op een ander tijdstip nog gewoon over praten?
Wat betreft het eten snap ik echt niet dat een 14 jarige niet gewoon met de pot mee moet eten eerlijk gezegd. Ik heb echt mega slechte eters maar met 14 was het toch wel: je eet wat ik kook (en ik hou heus wel rekening met hun smaak) en anders niks.
Vakantie: ik zou echt 2 slaapkamers eisen en anders idd mijn eigen plan trekken in de vakantie. Ik ga met mijn eigen kinderen niet eens meer op 1 kamer.. hopelijk kan je hier met je vriend op een ander tijdstip nog gewoon over praten?
vrijdag 14 juni 2024 om 07:05
Ja, dat snap ik, het is in mijn hoofd alleen zo vanzelfsprekend dat je soms door de situatie nu eenmaal duurder uit bent, maar dat betekent niet dat het alternatief ineens een optie is. Ik denk dat het in menig gezin, zie ook de reactie van Charlotte, al niet gewoon is om als ouders met puber op een kamer te liggen, laat staan als stiefouder en ouder. Dus ik snap de vanzelfsprekendheid dat het 1 kamer moet zijn überhaupt niet helemaal.appelvlaai0 schreef: ↑13-06-2024 18:20
Waarom 1 kamer ipv 2?
Dat is toch goedkoper?
Dan liever meer betalen en voor beide partijen wat privacy, want ik wil dit echt niet.
Die opmerking van je vriend gaat wel ver, ook als het uit frustratie is gezegd. Jij voelt je al buitenspel staan en hij zet je nog eens extra buitenspel. Hij klinkt eerlijk gezegd zelf ook wat manipulatief (ik lees al meerdere keren: als niet dit, dan dat) en hij zou toch op z'n minst open moeten staan voor een gesprek met jou, want hoe denkt hij anders dat dit tot een werkbare situatie komt?
vrijdag 14 juni 2024 om 08:13
Welkom appelvlaai. Wat een lastige situatie heb je. Pubers zijn pittig en al helemaal als ze niet van jezelf zijn. Ze heeft heel duidelijk grenzen nodig. Misschien kunnen jullie afspraken maken? Bv over het eten 3x eet ze mee zonder gezeur 4e x kan ze wat ongezonds halen oid. Maar goed dat is niet echt probleem natuurlijk dat is hoe haar vader met de situatie omgaat en dat ligt heel ver van jouw manier. Hopelijk komen jullie er wel uit hoe je daar samen mee om moet gaan. Het zou zonde zijn als het hierop stuk loopt.
Fijn gaat het zo goed gaat Meisje. Wel jammer vooral voor de kinderen dat hun moeder zo is. Maar goed daar kunnen jullie niks aan doen. Ze hebben bij hun vader en ook bij jou en fijne basis.
Quiya fijn dat het bij jou ook zo goed gaat! Ik was al redelijk jong moeder dus ben die drukte al zo lang gewend. Als ik met maar 1 kind ben denk ik zo dat is rustig haha. Maar het zal voor jou ook wennen.
Fijn gaat het zo goed gaat Meisje. Wel jammer vooral voor de kinderen dat hun moeder zo is. Maar goed daar kunnen jullie niks aan doen. Ze hebben bij hun vader en ook bij jou en fijne basis.
Quiya fijn dat het bij jou ook zo goed gaat! Ik was al redelijk jong moeder dus ben die drukte al zo lang gewend. Als ik met maar 1 kind ben denk ik zo dat is rustig haha. Maar het zal voor jou ook wennen.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
