Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
zondag 28 april 2024 om 10:18
Ik heb nog geen kinderen.
zondag 28 april 2024 om 10:23
Dat dacht ik al.
My 2 cents: ik denk dat je het moederschap zelf nog niet hebt ervaren.
Dat als jij zelf een kind krijg met deze man, je zal gaan inzien dat je erg probeert jouw eigen manier van hoe het zou moeten probeert op te leggen en dat dat niet altijd zal gaan met kinderen.
En dat is oké. Maar ik denk dat jouw partner en jij elkaar daarin zullen gaan veroordelen in plaats van steunen.
En gezien een vorig topic van jou denk ik dat je dan ook de ex van jouw partner beter gaat leren begrijpen, want ik vermoed dat je het gevoel gaat krijgen er alleen voor te zullen staan.
Jouw partner en jij denken en doen nu al heel verschillend.
zondag 28 april 2024 om 11:01
Dat is toch precies wat ik schrijf? Dat ik verwacht dat we wrijving krijgen over dat we dingen anders willen. En juist omdat ik me daar zorgen over maak, heb ik het met hem besproken. Ik geloof niet dat ik moeder hoef te zijn om dat in te zien, want ik zie het dus nu al 
Ik merk dat al als ik in zijn huishouden meedraai, dat ik soms echt op mijn tong moet bijten.
Maar als ik dat dus met vriend bespreek, zegt hij dat hij het ook graag anders ziet dan hoe het met zijn eerste kinderen is gegaan, en dat hij daarom geen probleem verwacht.
En dat is mijn vraag aan jullie: hoe is jullie ervaring met dat verschil tussen het eerste en tweede gezin, zeg maar. Is het realistisch in dat dat echt anders gaat, of niet?
De reden dat ik niet zoveel kan met 'jij moet alles op jouw manier en daarom gaat het niet werken met dat kinderen krijgen', is dat ik dat ik het letterlijk met mijn vriend bespreek. En hij zegt: maar ik wil het zoals jij het wil. Dus ik leg helemaal niks op, in die zin. Ik vraag me alleen af of hij het ook nog echt op die manier wil, als hij daadwerkelijk het moet doorvoeren, en dat schijnbaar niet direct in zijn natuur ligt (anders was het met zijn eerste kinderen ook meer zo geweest, denk ik).
Ik merk dat al als ik in zijn huishouden meedraai, dat ik soms echt op mijn tong moet bijten.Maar als ik dat dus met vriend bespreek, zegt hij dat hij het ook graag anders ziet dan hoe het met zijn eerste kinderen is gegaan, en dat hij daarom geen probleem verwacht.
En dat is mijn vraag aan jullie: hoe is jullie ervaring met dat verschil tussen het eerste en tweede gezin, zeg maar. Is het realistisch in dat dat echt anders gaat, of niet?
De reden dat ik niet zoveel kan met 'jij moet alles op jouw manier en daarom gaat het niet werken met dat kinderen krijgen', is dat ik dat ik het letterlijk met mijn vriend bespreek. En hij zegt: maar ik wil het zoals jij het wil. Dus ik leg helemaal niks op, in die zin. Ik vraag me alleen af of hij het ook nog echt op die manier wil, als hij daadwerkelijk het moet doorvoeren, en dat schijnbaar niet direct in zijn natuur ligt (anders was het met zijn eerste kinderen ook meer zo geweest, denk ik).
zondag 28 april 2024 om 11:15
Hi Stokbootje. Ik vind het altijd een beetje lastig als mensen die zelf nog geen kinderen hebben oordelen over de opvoeding van anderen. De beste stuurlui staan aan wal, enzo. De wereld ziet er ineens echt heel anders uit als je een eigen kind hebt, en je goedbedoelde plannen over de hoe je de opvoeding aan zou gaan pakken zouden er dan ineens wel eens heel anders uit kunnen gaan zien.
Ik weet niet hoe groot het leeftijdsverschil gaat zijn tussen je stiefkinderen en een eventueel eigen kind als het er komt, maar als dat leeftijdsverschil relatief klein is, dan kan je natuurlijk ook niet ineens totaal anders op gaan voeden. Je kan bijvoorbeeld moeilijk een kind verbieden op een scherm te kijken of snoep te eten terwijl haar broertjes en zusjes dat wel mogen. Met een groter leeftijdsverschil zal dit minder spelen vermoed ik.
Ik weet niet hoe groot het leeftijdsverschil gaat zijn tussen je stiefkinderen en een eventueel eigen kind als het er komt, maar als dat leeftijdsverschil relatief klein is, dan kan je natuurlijk ook niet ineens totaal anders op gaan voeden. Je kan bijvoorbeeld moeilijk een kind verbieden op een scherm te kijken of snoep te eten terwijl haar broertjes en zusjes dat wel mogen. Met een groter leeftijdsverschil zal dit minder spelen vermoed ik.
zondag 28 april 2024 om 11:20
Ik vind dat je op een hele rationele (maar gezonde) manier naar je situatie kijkt. Dus wat mij betreft klink je zeer verstandig.stokbootje schreef: ↑28-04-2024 11:01Dat is toch precies wat ik schrijf? Dat ik verwacht dat we wrijving krijgen over dat we dingen anders willen. En juist omdat ik me daar zorgen over maak, heb ik het met hem besproken. Ik geloof niet dat ik moeder hoef te zijn om dat in te zien, want ik zie het dus nu al
Maar als ik dat dus met vriend bespreek, zegt hij dat hij het ook graag anders ziet dan hoe het met zijn eerste kinderen is gegaan, en dat hij daarom geen probleem verwacht.
En dat is mijn vraag aan jullie: hoe is jullie ervaring met dat verschil tussen het eerste en tweede gezin, zeg maar. Is het realistisch in dat dat echt anders gaat, of niet?
De reden dat ik niet zoveel kan met 'jij moet alles op jouw manier en daarom gaat het niet werken met dat kinderen krijgen', is dat ik dat ik het letterlijk met mijn vriend bespreek. En hij zegt: maar ik wil het zoals jij het wil. Dus ik leg helemaal niks op, in die zin. Ik vraag me alleen af of hij het ook nog echt op die manier wil, als hij daadwerkelijk het moet doorvoeren, en dat schijnbaar niet direct in zijn natuur ligt (anders was het met zijn eerste kinderen ook meer zo geweest, denk ik).
Mijn ervaring is alleen dat het niet zit in woorden, maar daden.
Wij kunnen hierin natuurlijk niet voor jou beslissen en het echte weten zal pas zijn als je het zelf ervaart en kinderen met hem krijgt.
Zelf ben ik bang dat je dan tegen jezelf zal zeggen ‘had ik maar naar mijzelf geluisterd’
zondag 28 april 2024 om 12:04
Als mijn vriend er heel andere ideeën (of dat nou opvoedkundig is of niet) op na zou houden dan ik, dan had ik geen relatie met hem gehad. Vooral opvoedkundig lijkt me wel belangrijk dat je op één lijn zit. Met "ik wil het zoals jij het wil" zou ik persoonlijk niet zoveel kunnen, want dat zegt me vrij weinig. Het klinkt niet alleen een beetje als "ik vind het allemaal best en heb niet echt een eigen mening" (waardoor ik me zou afvragen of het straks allemaal op mij aankomt) maar ik zou me ook afvragen waarom het eerder (en nu) dan zo totaal anders is. En ik snap heus de invloed van een eerdere relatie en ex, maar basale dingen zouden daardoor m.i. niet zó erg moeten kunnen veranderen. Als ik nu vaak op mijn tong zou moeten bijten in huis, dan zou dat voor mij wel een veeg teken zijn. Ik heb van tevoren wel echt gekeken of de opvoedstijl van mijn vriend er eentje is waarin ik me kan vinden, voordat ik bij hen in trok. En voordat ik eventueel zelf zwanger zou worden.
meisje85 wijzigde dit bericht op 28-04-2024 18:21
0.20% gewijzigd
zondag 28 april 2024 om 12:32
zondag 28 april 2024 om 15:22
Eens!meisje85 schreef: ↑28-04-2024 12:04Als mijn vriend er heel andere ideeën (of dat nou opvoedkundig is of niet) op na zou houden als ik, dan had ik geen relatie met hem gehad. Vooral opvoedkundig lijkt me wel belangrijk dat je op één lijn zit. Met "ik wil het zoals jij het wil" zou ik persoonlijk niet zoveel kunnen, want dat zegt me vrij weinig. Het klinkt niet alleen een beetje als "ik vind het allemaal best en heb niet echt een eigen mening" (waardoor ik me zou afvragen of het straks allemaal op mij aankomt) maar ik zou me ook afvragen waarom het eerder (en nu) dan zo totaal anders is. En ik snap heus de invloed van een eerdere relatie en ex, maar basale dingen zouden daardoor m.i. niet zó erg moeten kunnen veranderen. Als ik nu vaak op mijn tong zou moeten bijten in huis, dan zou dat voor mij wel een veeg teken zijn. Ik heb van tevoren wel echt gekeken of de opvoedstijl van mijn vriend er eentje is waarin ik me kan vinden, voordat ik bij hen in trok. En voordat ik eventueel zelf zwanger zou worden.
Stokbootje: het is natuurlijk niet nodig om als gescheiden stel exact dezelfde regels te hanteren. Dus die ex hoeft geen excuus te zijn voor je vriend om zijn kinderen niet op te voeden hoe hij het wil. Hij kan prima strenger zijn dan zijn ex, of andere regels hanteren voor bedtijd, eten, schermgebruik etc. Dus ik vind het wel verstandig van je dat je naar de feiten kijkt ipv naar wat je vriend zegt.
En ik ben ook benieuwd hoe je het wil regelen met een kind als jullie niet samenwonen!
zondag 28 april 2024 om 15:27
Ergens denk ik dat je het diep van binnen wel weet. En je krijgt dan altijd in woorden bevestiging dat het wel goed komt en dat het anders zal zijn.
Maar je geeft nu al aan op zoveel fronten verschillend te zijn. Dat gaat niet veranderen.
En het is lastig, als je zo graag wilt, om dan te accepteren dat het niet is wat je hoopte.
Maar je geeft nu al aan op zoveel fronten verschillend te zijn. Dat gaat niet veranderen.
En het is lastig, als je zo graag wilt, om dan te accepteren dat het niet is wat je hoopte.
zondag 28 april 2024 om 21:47
Precies wat ik ook dacht bij het lezen van je posts, Stokbootje. En wat o.a. Meisje85 schreef. Je vriend klinkt t.a.v. zijn vaderrol voor toekomstige kinderen wel wen beetje als slappe hap, en over zijn kinderen uit een eerdere relatie lijkt hij zich qua verantwoordelijkheidsgevoel ook wel wat passief op te stellen.Sheabutter schreef: ↑28-04-2024 15:27Ergens denk ik dat je het diep van binnen wel weet. En je krijgt dan altijd in woorden bevestiging dat het wel goed komt en dat het anders zal zijn.
Maar je geeft nu al aan op zoveel fronten verschillend te zijn. Dat gaat niet veranderen.
En het is lastig, als je zo graag wilt, om dan te accepteren dat het niet is wat je hoopte.
Mijn vriend hanteert op een aantal punten andere regels dan zijn ex, maar na soms even schakelen is dat naar mijn weten geen probleem bij zijn kinderen.
Ik kan heel Nederland inmiddels horen zuchten.
maandag 29 april 2024 om 04:29
Ik denk dit ook. En “Ik wil het zoals jij het wilt” klinkt als: Jij bepaalt de regels en ik doe niet moeilijk, niet als er zelf actief in willen zijn. En uiteindelijk wil je dat ook niet, want blijkbaar bepaalt nu zijn ex de opvoeding en straks jij.Sheabutter schreef: ↑28-04-2024 15:27Ergens denk ik dat je het diep van binnen wel weet. En je krijgt dan altijd in woorden bevestiging dat het wel goed komt en dat het anders zal zijn.
Maar je geeft nu al aan op zoveel fronten verschillend te zijn. Dat gaat niet veranderen.
En het is lastig, als je zo graag wilt, om dan te accepteren dat het niet is wat je hoopte.
maandag 29 april 2024 om 07:34
Ja, dit wilde ik ook nog zeggen. De kinderen hebben hier in hun twee huizen ook niet exact dezelfde regels en gewoonten. Bij de ex van vriend is het rommeliger, maar ze weten dat hier meer van hen wordt verwacht dat ze hun zooi opruimen bijvoorbeeld. En dat doen ze dan ook. Daar moeten ze op een bepaalde tijd thuis zijn als ze 's avonds weg gaan, hier niet. En zo zijn er echt nog wel een aantal dingen die verschillen. Maar ik heb niet het idee dat dat voor de kinderen heel ingewikkeld of vervelend is. Ik vind het ook niet gek. Je bent als ouders twee verschillende mensen en kunt het niet exact hetzelfde doen, dat gebeurt in één huis al niet, laat staan als je uit elkaar gaat.canis-felis schreef: ↑28-04-2024 21:47
Mijn vriend hanteert op een aantal punten andere regels dan zijn ex, maar na soms even schakelen is dat naar mijn weten geen probleem bij zijn kinderen.
maandag 29 april 2024 om 21:06
Mijn vriend en ik hebben geen kinderen samen maar wel beide kinderen. We wonen niet samen. Ik merk wel dat we in het begin meer uit elkaar lagen qua opvoedstijl dan nu 2 jaar later. Ik heb het altijd zo goed als alleen gedaan en ben nu blij met iemand die meedenkt en er met een vaderrol naar kijkt. Ben het niet altijd eens maar goed dat is binnen een relatie met eigen kinderen ook niet.
Wat ik bij jou wel lastig vind is dat jouw vriend zegt ik wil het hoe jij het wil. Dan ben ik bang dat hij hem constant moet vertellen wat ie moet doen en dat wordt irritant denk ik.
Zouden jullie dan wel gaan samenwonen?
Wat ik bij jou wel lastig vind is dat jouw vriend zegt ik wil het hoe jij het wil. Dan ben ik bang dat hij hem constant moet vertellen wat ie moet doen en dat wordt irritant denk ik.
Zouden jullie dan wel gaan samenwonen?
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
maandag 29 april 2024 om 21:08
dinsdag 7 mei 2024 om 12:42
Zijn er hier ook die meeschrijven of lezen waarbij jullie beiden kinderen hebben? Wonen jullie samen of juist niet?
Of wij dit wel of niet gaan doen zijn we nog niet helemaal uit.
Ik besef mij heel goed dat ik 2 kinderen fulltime meebreng aan de andere kant vind ik latten ook niet ideaal. Soms voelt het een beetje als kiezen tussen 2 opties die beiden niet brengen wat ik zou willen.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaring.
We hebben sws nog wel 1,5 om een beslissing te maken. Dan gaat mijn jongste (bijna) naar de middelbare school.
Overigens moeten we eerst maar s een vakantie goed doorbrengen met elkaar.
Of wij dit wel of niet gaan doen zijn we nog niet helemaal uit.
Ik besef mij heel goed dat ik 2 kinderen fulltime meebreng aan de andere kant vind ik latten ook niet ideaal. Soms voelt het een beetje als kiezen tussen 2 opties die beiden niet brengen wat ik zou willen.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaring.
We hebben sws nog wel 1,5 om een beslissing te maken. Dan gaat mijn jongste (bijna) naar de middelbare school.
Overigens moeten we eerst maar s een vakantie goed doorbrengen met elkaar.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
dinsdag 7 mei 2024 om 13:31
Mijn vorige vriend had zo goed als fulltime zijn kinderen en dat leverde mij zoveel discomfort (zeg het maar even netjes) op dat de relatie stuk liep. Ik kijk er nu anders naar en zou niet zomaar gaan proberen twee gezinnen samen te voegen.Blauwedruif85 schreef: ↑07-05-2024 12:42Zijn er hier ook die meeschrijven of lezen waarbij jullie beiden kinderen hebben? Wonen jullie samen of juist niet?
Of wij dit wel of niet gaan doen zijn we nog niet helemaal uit.
Ik besef mij heel goed dat ik 2 kinderen fulltime meebreng aan de andere kant vind ik latten ook niet ideaal. Soms voelt het een beetje als kiezen tussen 2 opties die beiden niet brengen wat ik zou willen.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaring.
De kans dat de relatie fout gaat is ook erg groot statistisch gezien en dat ga ik mijn kinderen ook niet aandoen. Voor mijzelf ben ik er wel uit dat ik hooguit wil latten totdat ze het huis uit zijn.
dinsdag 7 mei 2024 om 14:51
Zouden je kinderen het willen, Blauwedruif?
Ik was al tiener heel blij dat mijn moeder ons gezin niet samenvoegde met dat van haar vriend. Die had ook tieners. Ik had helemaal niks tegen mijn stiefsiblings, maar ik wilde niet mijn veilige thuis ervoor moeten opgeven omdat mijn moeder dan samen kon wonen. Alleen een andere volwassene in huis (stiefmoeder) vond ik veel makkelijker dan andere kinderen in huis.
Ik was al tiener heel blij dat mijn moeder ons gezin niet samenvoegde met dat van haar vriend. Die had ook tieners. Ik had helemaal niks tegen mijn stiefsiblings, maar ik wilde niet mijn veilige thuis ervoor moeten opgeven omdat mijn moeder dan samen kon wonen. Alleen een andere volwassene in huis (stiefmoeder) vond ik veel makkelijker dan andere kinderen in huis.
dinsdag 7 mei 2024 om 20:16
Wij hebben beiden kinderen (tieners) en wonen bewust niet samen, al 7 jaar niet. Ik zie persoonlijk niets in de dynamiek van 6 mensen in huis, en ik koester de tijd die ik alleen heb met mijn kinderen. Ze worden snel genoeg groot en dan is er nog tijd genoeg samen te wonen. Ja, het is een behoorlijke dure manier van leven en ik mis mijn vriend soms. Maar we wonen dicht bij elkaar en hebben ons co-ouderschap na een paar jaar op elkaar af kunnen stemmen. We hebben beide week-op-week-af in hetzelfde ritme nu. Ik vind dit voor ons ideaal. Ik hoef mijn kinderen niet te delen en mijn vriend ook niet en heb met iedereen quality time 
dinsdag 7 mei 2024 om 20:46
@stokbootje ze vragen het wel eens of wij gaan samenwonen en dan vraag ik op mijn beurt zou je dat willen dan? Ze staan er beiden niet negatief tegenover.
Zou het plan echt serieus zijn en ze zeggen beiden nou mam alsjeblieft niet daar worden we ongelukkig van dan is het heel simpel. Dan gebeurt het niet want dan gaat het ook nooit werken.
@charlotta dat zou voor mij ook echt de meest ideale situatie zijn zolang ze thuis wonen. Dan zou ik het ook echt prima vinden. Maar dat is onmogelijk omdat we al niet zo dicht bij elkaar wonen en omdat ik ze 100% heb, dus geen co ouderschap.
Maar goed er kan nog veel gebeuren en veranderen in 1,5/2 jaar.
Zou het plan echt serieus zijn en ze zeggen beiden nou mam alsjeblieft niet daar worden we ongelukkig van dan is het heel simpel. Dan gebeurt het niet want dan gaat het ook nooit werken.
@charlotta dat zou voor mij ook echt de meest ideale situatie zijn zolang ze thuis wonen. Dan zou ik het ook echt prima vinden. Maar dat is onmogelijk omdat we al niet zo dicht bij elkaar wonen en omdat ik ze 100% heb, dus geen co ouderschap.
Maar goed er kan nog veel gebeuren en veranderen in 1,5/2 jaar.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 8 mei 2024 om 07:43
Ik was heel blij dar mijn moeder niet ging samenwonen toen we tienera waren ookal woonden de kinderen van mijn stiefvader al niet meer thuis. Bij onze vader voelde we ons al niet altijd welkom, mijn moeder wilde dat thuis anders. Maar zelfs toen ze ging samenwonen in een ander huis toen ik 20+ werd het anders. Dat huis is nooit echt mijn thuis geworden. En dan is mijn stiefvader echt goud. Die man is geweldig voor mijn moeder en tegenwoordig de beste opa voor mijn kinderen.
Aan de andere kant woon ik natuurlijk wel samen met een man die al een kind heeft. Maar daar was al vanaf begin weekendregeling en ze weet niet eens meer dat haar ouders samen waren. Zolang ze kan herinneren ben ik samen met haar vader en haar moeder met huidige partner.
Aan de andere kant woon ik natuurlijk wel samen met een man die al een kind heeft. Maar daar was al vanaf begin weekendregeling en ze weet niet eens meer dat haar ouders samen waren. Zolang ze kan herinneren ben ik samen met haar vader en haar moeder met huidige partner.
woensdag 8 mei 2024 om 09:20
Ik snap dat het anders is als je de kinderen 100% hebt. Is de vader helemaal niet in beeld?Blauwedruif85 schreef: ↑07-05-2024 20:46@stokbootje ze vragen het wel eens of wij gaan samenwonen en dan vraag ik op mijn beurt zou je dat willen dan? Ze staan er beiden niet negatief tegenover.
Zou het plan echt serieus zijn en ze zeggen beiden nou mam alsjeblieft niet daar worden we ongelukkig van dan is het heel simpel. Dan gebeurt het niet want dan gaat het ook nooit werken.
@charlotta dat zou voor mij ook echt de meest ideale situatie zijn zolang ze thuis wonen. Dan zou ik het ook echt prima vinden. Maar dat is onmogelijk omdat we al niet zo dicht bij elkaar wonen en omdat ik ze 100% heb, dus geen co ouderschap.
Maar goed er kan nog veel gebeuren en veranderen in 1,5/2 jaar.
Wat is er met 1,5-2 jaar?
woensdag 8 mei 2024 om 09:24
Mangogo schreef: ↑08-05-2024 07:43Ik was heel blij dar mijn moeder niet ging samenwonen toen we tienera waren ookal woonden de kinderen van mijn stiefvader al niet meer thuis. Bij onze vader voelde we ons al niet altijd welkom, mijn moeder wilde dat thuis anders. Maar zelfs toen ze ging samenwonen in een ander huis toen ik 20+ werd het anders. Dat huis is nooit echt mijn thuis geworden. En dan is mijn stiefvader echt goud. Die man is geweldig voor mijn moeder en tegenwoordig de beste opa voor mijn kinderen.
Aan de andere kant woon ik natuurlijk wel samen met een man die al een kind heeft. Maar daar was al vanaf begin weekendregeling en ze weet niet eens meer dat haar ouders samen waren. Zolang ze kan herinneren ben ik samen met haar vader en haar moeder met huidige partner.
Er zijn natuurlijk ook gewoon ouders die gaan verhuizen als de kinderen volwassen zijn, en dan wordt dat nieuwe huis ook nooit echt thuis denk ik, ook niet als je ouders wel nog gewoon met elkaar samenwonen. Dat komt natuurlijk gewoon omdat het een huis is waarin je zelf niet bent opgegroeid.
Jammer, maar wel acceptabel lijkt me? Je kan moeilijk van je ouders verwachten dat ze voor eeuwig in je ouderlijk huis blijven wonen
woensdag 8 mei 2024 om 09:49
Mijn broers en ik woonden nog thuis ondanks dat we begin 20 waren. Dat is heel anders in mijn ogen dan als je al uit huis bent.Charlotta schreef: ↑08-05-2024 09:24Er zijn natuurlijk ook gewoon ouders die gaan verhuizen als de kinderen volwassen zijn, en dan wordt dat nieuwe huis ook nooit echt thuis denk ik, ook niet als je ouders wel nog gewoon met elkaar samenwonen. Dat komt natuurlijk gewoon omdat het een huis is waarin je zelf niet bent opgegroeid.
Jammer, maar wel acceptabel lijkt me? Je kan moeilijk van je ouders verwachten dat ze voor eeuwig in je ouderlijk huis blijven wonen
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
