Relaties
alle pijlers
Stieftopic
woensdag 30 augustus 2023 om 10:11
Een meeschrijftopic voor iedere stiefouder, bonusfiguur of hoe we ons ook willen noemen. Voor iedereen die door een relatie betrokken is bij een gezin met kinderen van een ander. Daarom relatiepijler en niet de kinderenpijler.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
Zelf heb ik sinds ruim 8 maanden een LAT-langeafstandsrelatie met een man (49) met 3 kinderen. 2 jongens van 11 en een meisje van 8. Hij heeft co-ouderschap. Zelf (39) heb ik geen kinderen. Ook geen kinderwens (meer). Al vrij snel na het kennismaken en wat meer optrekken met zijn kinderen (zie mijn vorige topic) liep ik al tegen vanalles aan. Hoewel het contact goed loopt, de kinderen mij zeker leuk lijken te vinden en enthousiast reageren als ik er ben blijft het ingewikkeld. Mezelf als “bezoeker” in een gezin, me verwonderen over sommige dingen, en ja ook al enige frustratie opgelopen. Aandacht moeten delen. Kids die niet van jou zijn maar die (terecht!) wel op 1 staan voor je partner. Hoe gaat dit in de toekomst verder? Moet je dat wel willen? Welke rol is voor je weggelegd? En hoe neem je zelf de ruimte in die je nodig hebt? Omdat dit voor mij allemaal nieuw en onbekend terrein is merkte ik hoe fijn het was om hier ervaringen en meningen van anderen te lezen. Een stukje support. Maar ook een kritische spiegel.
Toevoeging: iedereen die op wat voor manier ook met “stiefsituaties” te maken heeft, voel je welkom om mee te schrijven.
anoniem_66da9c8962792 wijzigde dit bericht op 30-08-2023 11:17
Reden: Toevoeging gedaan
Reden: Toevoeging gedaan
4.75% gewijzigd
woensdag 17 april 2024 om 15:07
Ik heb er nog niet naar geluisterd maar misschien interessant
https://www.linda.nl/persoonlijk/opvoed ... FhK4cv3EUa
https://www.linda.nl/persoonlijk/opvoed ... FhK4cv3EUa
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
woensdag 17 april 2024 om 18:02
Ik zag het ook gisteren, maar nog niet geluisterd.
Hier worden weekenden weer vrij makkelijk afgezegd. Soms begrijpelijk, een puber heeft ook andere dingen te doen, maar soms wordt er wel heel erg makkelijk mee gedaan. Ik vind dan meteen dat vriend daar eens het gesprek over aan moet gaan, maar dat lijkt hij niet emote willen (of durft het niet?). Niet dat hij niet teleurgesteld is of verdrietig. Soms best lastig om mee om te gaan. Herkent iemand dit?
Hier worden weekenden weer vrij makkelijk afgezegd. Soms begrijpelijk, een puber heeft ook andere dingen te doen, maar soms wordt er wel heel erg makkelijk mee gedaan. Ik vind dan meteen dat vriend daar eens het gesprek over aan moet gaan, maar dat lijkt hij niet emote willen (of durft het niet?). Niet dat hij niet teleurgesteld is of verdrietig. Soms best lastig om mee om te gaan. Herkent iemand dit?
woensdag 17 april 2024 om 20:15
woensdag 17 april 2024 om 20:33
Advocaatje schreef: ↑17-04-2024 18:02Ik zag het ook gisteren, maar nog niet geluisterd.
Hier worden weekenden weer vrij makkelijk afgezegd. Soms begrijpelijk, een puber heeft ook andere dingen te doen, maar soms wordt er wel heel erg makkelijk mee gedaan. Ik vind dan meteen dat vriend daar eens het gesprek over aan moet gaan, maar dat lijkt hij niet emote willen (of durft het niet?). Niet dat hij niet teleurgesteld is of verdrietig. Soms best lastig om mee om te gaan. Herkent iemand dit?
Hoe oud is het puberkind en hoe ver woont je vriend van zijn ex?
woensdag 17 april 2024 om 22:54
Ik denk dat inderdaad wel aan de leeftijd ligt hoe vaak ze gaan en hoe ver het van hun moeder is. Als ze daar het meeste van de tijd zijn kan ik me voorstellen dat ze vanaf een bepaalde leeftijd hun eigen ding willen doen. En dan denk ik vanaf 15 ongeveer. Mijn zoon van bijna 15 wil ook vaak niet mee naar mijn vriend of als ik wat ga doen. Die wil zijn eigen dingen doen.
Je zou ook kunnen afspreken dat puber met het eten komt blijft slapen en zondag nog tot en uur of 14u blijft.
Ik denk dat puber bij de moeder ook niet heel de dag naast haar op de bank zit.
Je zou ook kunnen afspreken dat puber met het eten komt blijft slapen en zondag nog tot en uur of 14u blijft.
Ik denk dat puber bij de moeder ook niet heel de dag naast haar op de bank zit.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
donderdag 18 april 2024 om 07:55
Advocaatje, puberkind is een jaar of 12/13, toch? En om het weekend bij jullie? En inderdaad, hoe is de reistijd?
Ik denk dat er in jullie geval wat omstandigheden zijn die maken dat het misschien wat logischer is dat dit gebeurt: kind is puber (en heeft dus meer een eigen leven), kind is enig kind (dus gaat in die zin niet mee in de "meute" van met z'n allen naar de andere ouder) en het gaat om weekendverplaatsingen (die sneller zullen/worden afgezegd dan als het week op/af is). Als de reistijd dan misschien ook wat meer is, dan speelt dat wellicht ook nog mee. Maar dat is de praktische, rationele kant. Ik kan me voorstellen dat het voor je partner lastig is, want je wil ook ruimte bieden. En je wil het ook niet op de spits drijven en ruzie maken omdat kind gewoon moét komen ofzo. Maar je hebt als vader en dochter ook gewoon een relatie, een kind heeft beide ouders nodig, en nu komt het er denk ik op neer dat ze elkaar soms best lang niet zien. En natuurlijk moet je een kind vrijheid geven, maar ik denk dat je vriend best een gesprek met dochter kan hebben hierover: wat maakt dat je afzegt? Is er iets dat we kunnen doen om het voor jou misschien anders of makkelijker te maken? Hoe zie jij ons "contact" voor je nu we elkaar langer niet zien?
Lastig ook voor jou om daarnaast te staan. Maar uiteindelijk denk ik dat vanuit jouw kant een zetje in de richting van een gesprek op termijn misschien nodig is. Ik zou zelf niet lijdzaam toe kijken hoe dit misschien steeds vaker gebeurt, vriend verdrietig is, maar niks doet en kind ondertussen langzaam steeds verder van hem verwijderd raakt.
Ik denk dat er in jullie geval wat omstandigheden zijn die maken dat het misschien wat logischer is dat dit gebeurt: kind is puber (en heeft dus meer een eigen leven), kind is enig kind (dus gaat in die zin niet mee in de "meute" van met z'n allen naar de andere ouder) en het gaat om weekendverplaatsingen (die sneller zullen/worden afgezegd dan als het week op/af is). Als de reistijd dan misschien ook wat meer is, dan speelt dat wellicht ook nog mee. Maar dat is de praktische, rationele kant. Ik kan me voorstellen dat het voor je partner lastig is, want je wil ook ruimte bieden. En je wil het ook niet op de spits drijven en ruzie maken omdat kind gewoon moét komen ofzo. Maar je hebt als vader en dochter ook gewoon een relatie, een kind heeft beide ouders nodig, en nu komt het er denk ik op neer dat ze elkaar soms best lang niet zien. En natuurlijk moet je een kind vrijheid geven, maar ik denk dat je vriend best een gesprek met dochter kan hebben hierover: wat maakt dat je afzegt? Is er iets dat we kunnen doen om het voor jou misschien anders of makkelijker te maken? Hoe zie jij ons "contact" voor je nu we elkaar langer niet zien?
Lastig ook voor jou om daarnaast te staan. Maar uiteindelijk denk ik dat vanuit jouw kant een zetje in de richting van een gesprek op termijn misschien nodig is. Ik zou zelf niet lijdzaam toe kijken hoe dit misschien steeds vaker gebeurt, vriend verdrietig is, maar niks doet en kind ondertussen langzaam steeds verder van hem verwijderd raakt.
donderdag 18 april 2024 om 08:04
Meisje85 zegt het mooi! Het is super belangrijk dat ook in de puberteit de band tussen ouder en kind goed blijft, en daarvoor moet je elkaar gewoon regelmatig blijven zien. Pubers zullen dat minder aanvoelen, dus het is aan de ouder om met puber in gesprek te gaan over waarom ze afzegt en wat er eventueel moet gebeuren om te zorgen dat ze wel blijft komen. Is er misschien een ander soort regeling nodig? Dit hangt allemaal in grote mate af van de afstand tussen vader en moeder natuurlijk, en ik hoop dat die niet te groot is. Puber zal naarmate ze ouder wordt steeds meer behoefte krijgen haar weekenden met vrienden door te brengen en als vader ver weg woont wordt dat gewoon heel lastig…
donderdag 18 april 2024 om 08:09
meisje85 schreef: ↑18-04-2024 07:55Advocaatje, puberkind is een jaar of 12/13, toch? En om het weekend bij jullie? En inderdaad, hoe is de reistijd?
Ik denk dat er in jullie geval wat omstandigheden zijn die maken dat het misschien wat logischer is dat dit gebeurt: kind is puber (en heeft dus meer een eigen leven), kind is enig kind (dus gaat in die zin niet mee in de "meute" van met z'n allen naar de andere ouder) en het gaat om weekendverplaatsingen (die sneller zullen/worden afgezegd dan als het week op/af is). Als de reistijd dan misschien ook wat meer is, dan speelt dat wellicht ook nog mee. Maar dat is de praktische, rationele kant. Ik kan me voorstellen dat het voor je partner lastig is, want je wil ook ruimte bieden. En je wil het ook niet op de spits drijven en ruzie maken omdat kind gewoon moét komen ofzo. Maar je hebt als vader en dochter ook gewoon een relatie, een kind heeft beide ouders nodig, en nu komt het er denk ik op neer dat ze elkaar soms best lang niet zien. En natuurlijk moet je een kind vrijheid geven, maar ik denk dat je vriend best een gesprek met dochter kan hebben hierover: wat maakt dat je afzegt? Is er iets dat we kunnen doen om het voor jou misschien anders of makkelijker te maken? Hoe zie jij ons "contact" voor je nu we elkaar langer niet zien?
Lastig ook voor jou om daarnaast te staan. Maar uiteindelijk denk ik dat vanuit jouw kant een zetje in de richting van een gesprek op termijn misschien nodig is. Ik zou zelf niet lijdzaam toe kijken hoe dit misschien steeds vaker gebeurt, vriend verdrietig is, maar niks doet en kind ondertussen langzaam steeds verder van hem verwijderd raakt.
Ik lees af en toe mee en wilde nu aanhaken op jouw bericht in reactie op Advocaatje. Ik kan me jouw punten heel goed voorstellen en dat een puber (wat jij ook zegt: in zijn/haar eentje) op een gegeven moment gewoon steeds minder binding heeft met een plek waar het om het weekend is. Natuurlijk wel met de ouder, maar steeds minder met de rest. En daar wilde ik juist op aanhaken, op de binding met de ouder:
Het lijkt mij een goed idee als vader investeert in de band door naar puber te bewegen. Dus het er eens over te hebben dat als puber graag thuis (bij moeder) wil blijven dat ze dan samen kijken of ze iets af kunnen spreken in dat weekend. En dan niet eten slapen en tot 14u moeten blijven, maar echt tijd samen, samen iets doen. En dat vader dan naar puber gaat ipv andersom. Investeren.
Lekker ergens samen lunchen, misschien niet altijd heel dichtbij waardoor je ook nog samen een stukje in de auto zit en zo kunt kletsen zonder tegenover elkaar te zitten. Of activiteiten die puber leuk vindt om te doen. Dat je als vader je puber niet dwingt te komen, maar wel in daden laat zien dat je graag samen tijd doorbrengt.
donderdag 18 april 2024 om 08:15
Ja, goeie S-Groot!
Ik had me dat nog niet eens zo heel goed gerealiseerd - de moeder van mijn stiefkinderen woont hier twee straten vandaan dus alles is qua omgeving daar en hier precies hetzelfde - maar als dat (heel) anders is, dan lijkt het me zeker goed om daar als ouder zelf ook meer een beweging in te maken. Sowieso ook wel natuurlijk, maar dan nog meer.
Ik had me dat nog niet eens zo heel goed gerealiseerd - de moeder van mijn stiefkinderen woont hier twee straten vandaan dus alles is qua omgeving daar en hier precies hetzelfde - maar als dat (heel) anders is, dan lijkt het me zeker goed om daar als ouder zelf ook meer een beweging in te maken. Sowieso ook wel natuurlijk, maar dan nog meer.
donderdag 18 april 2024 om 08:27
meisje85 schreef: ↑18-04-2024 08:15Ja, goeie S-Groot!
Ik had me dat nog niet eens zo heel goed gerealiseerd - de moeder van mijn stiefkinderen woont hier twee straten vandaan dus alles is qua omgeving daar en hier precies hetzelfde - maar als dat (heel) anders is, dan lijkt het me zeker goed om daar als ouder zelf ook meer een beweging in te maken. Sowieso ook wel natuurlijk, maar dan nog meer.
Ja dat is zo fijn voor kinderen. Maar dat lijkt me hier niet aan de orde en als dat wel zo is zijn er grotere problemen lijkt me. Op vlak van de sfeer in huis vader, de eigen plek, de band met vader/anderen in huis van vader.
En dank je!
donderdag 18 april 2024 om 08:31
Deze mogelijkheid is er natuurlijk niet altijd. Man kan aan band werken hier wat ie wil, zolang er aan moeders kant (al dan niet onbewust) negatief op vader wordt gereageerd doorziet niet ieder kind dat. Daarom accepteert man afzeggingen van het weekend niet. Met name niet als het komt door activiteiten die moeder planned in onze weekenden die ook prima in ander weekend kunnen. Als er iets van sport oid is, is dat toch anders want dan wordt het buiten haar om gepland en krijgt ze gewoon datum door zeg maar.
We wonen niet op fietsafstand maar dicht genoeg bij dat ze bij afspraken met vriendinnen gewoon gebracht kan worden als het ook in de planning past die al staat.
En als ze straks jaar of 15 is en er mogelijk bijbaantjes bijkomen en vervolgopleidingen is het weer anders.
We wonen niet op fietsafstand maar dicht genoeg bij dat ze bij afspraken met vriendinnen gewoon gebracht kan worden als het ook in de planning past die al staat.
En als ze straks jaar of 15 is en er mogelijk bijbaantjes bijkomen en vervolgopleidingen is het weer anders.
donderdag 18 april 2024 om 09:01
Mangogo schreef: ↑18-04-2024 08:31Deze mogelijkheid is er natuurlijk niet altijd. Man kan aan band werken hier wat ie wil, zolang er aan moeders kant (al dan niet onbewust) negatief op vader wordt gereageerd doorziet niet ieder kind dat. Daarom accepteert man afzeggingen van het weekend niet. Met name niet als het komt door activiteiten die moeder planned in onze weekenden die ook prima in ander weekend kunnen. Als er iets van sport oid is, is dat toch anders want dan wordt het buiten haar om gepland en krijgt ze gewoon datum door zeg maar.
We wonen niet op fietsafstand maar dicht genoeg bij dat ze bij afspraken met vriendinnen gewoon gebracht kan worden als het ook in de planning past die al staat.
En als ze straks jaar of 15 is en er mogelijk bijbaantjes bijkomen en vervolgopleidingen is het weer anders.
Afzeggingen door de moeder hoef je natuurlijk niet te accepteren want dan verbreekt ze de afspraken uit het ouderschapsplan. Het is echter heel wat anders als de afzeggingen komen van het kind zelf, want boven de 12 jaar hebben ze natuurlijk zelf wel inspraak in de regeling en dat wil je ze ook gunnen.
donderdag 18 april 2024 om 09:18
De afzeggingen komen van kind, maar moeder weet heel goed dat ze dingen planned in een weekend dat kind bij ons is. En dat kind dan graag mee wil. Een kind van 12 mag gehoord worden, dat is iets anders dan inspraak in mijn ogen. De regeling is nog steeds iets tussen de ouders.Charlotta schreef: ↑18-04-2024 09:01Afzeggingen door de moeder hoef je natuurlijk niet te accepteren want dan verbreekt ze de afspraken uit het ouderschapsplan. Het is echter heel wat anders als de afzeggingen komen van het kind zelf, want boven de 12 jaar hebben ze natuurlijk zelf wel inspraak in de regeling en dat wil je ze ook gunnen.
Daarnaast is er bij ons al een zeer minimale regeling ongeveer 10% van de tijd hier. Voor een band tussen ouder en kind is contact belangrijk.
donderdag 18 april 2024 om 09:59
Mangogo schreef: ↑18-04-2024 09:18De afzeggingen komen van kind, maar moeder weet heel goed dat ze dingen planned in een weekend dat kind bij ons is. En dat kind dan graag mee wil. Een kind van 12 mag gehoord worden, dat is iets anders dan inspraak in mijn ogen. De regeling is nog steeds iets tussen de ouders.
Daarnaast is er bij ons al een zeer minimale regeling ongeveer 10% van de tijd hier. Voor een band tussen ouder en kind is contact belangrijk.
Dat laatste ben ik 100% met je eens. Ik vraag me dan alleen wel af (en dit klinkt misschien heel erg hard) waarom je vriend überhaupt akkoord is gegaan of gekozen heeft voor zo'n minimale regeling na de scheiding. Ik heb zelf een 50/50 regeling en mijn nieuwe partner ook, en vind het altijd vrij moeilijk voor te stellen waarom ouders kiezen voor een regeling waarin een van de ouders (in 90% van de gevallen de vader) zijn kinderen nog maar zo weinig ziet. Je zet jezelf dan toch een beetje buitenspel, waardoor het voor een lastige ex wel heel makkelijk wordt om helemaal geen rekening meer met je te houden.
donderdag 18 april 2024 om 18:05
Dank voor al jullie reacties.
Meisje85, je schrijft het als altijd weer erg goed! S-Groot, dat is een goede suggestie en hebben we al eens eerder bedacht. Maar ik denk dat het ook echt een goede is om wat meer op in te zetten. Hij heeft het één keer voorgesteld en daar werd nauwelijks op gereageerd, dus dat maakt dat er ook weer een drempel is. Maar als kind er is, is de band goed.
Ik denk dat ik toch het gesprek blijf aangaan om hem te motiveren om ook het gesprek aan te gaan. En ik denk dat hij ook echt bij zichzelf mag blijven en benoemen dat hij het heel erg jammer vindt als ze elkaar minder zien. Maar meer inzicht en tips zijn welkom.
Meisje85, je schrijft het als altijd weer erg goed! S-Groot, dat is een goede suggestie en hebben we al eens eerder bedacht. Maar ik denk dat het ook echt een goede is om wat meer op in te zetten. Hij heeft het één keer voorgesteld en daar werd nauwelijks op gereageerd, dus dat maakt dat er ook weer een drempel is. Maar als kind er is, is de band goed.
Ik denk dat ik toch het gesprek blijf aangaan om hem te motiveren om ook het gesprek aan te gaan. En ik denk dat hij ook echt bij zichzelf mag blijven en benoemen dat hij het heel erg jammer vindt als ze elkaar minder zien. Maar meer inzicht en tips zijn welkom.
donderdag 18 april 2024 om 18:57
Het is een lastige kwestie. Ik sta aan de andere kant, zeg maar. De vader van mijn zestienjarige dochter is na onze scheiding steeds iets verder weg gaan wonen. Nu ruim 150 km verderop. Tot een jaar of twee geleden kwam hij haar structureel halen om het weekend. Toen hij dichter in de buurt woonde, haalde hij haar vaker op.Advocaatje schreef: ↑18-04-2024 18:05Dank voor al jullie reacties.
Meisje85, je schrijft het als altijd weer erg goed! S-Groot, dat is een goede suggestie en hebben we al eens eerder bedacht. Maar ik denk dat het ook echt een goede is om wat meer op in te zetten. Hij heeft het één keer voorgesteld en daar werd nauwelijks op gereageerd, dus dat maakt dat er ook weer een drempel is. Maar als kind er is, is de band goed.
Ik denk dat ik toch het gesprek blijf aangaan om hem te motiveren om ook het gesprek aan te gaan. En ik denk dat hij ook echt bij zichzelf mag blijven en benoemen dat hij het heel erg jammer vindt als ze elkaar minder zien. Maar meer inzicht en tips zijn welkom.
Ik heb nooit in de weg gelegen, afspraken en de regeling altijd gestimuleerd.
Echter vind vader sinds een jaar dat dochter zelf wel met de trein en het ov kan komen. Dat is dus 2,5 uur of langer in de trein. Daarvoor waren er al dingen over de kinderen die hij met zijn huidige partner heeft: kamer van dochter werd steeds kleiner en uiteindelijk moet ze deze delen met een 2-jarige als ze er is.
Resultaat is dat ze niet meer wil en ook niet meer gaat. Ik heb beiden verschillende voorstellen gedaan, stukje brengen, haar toch komen halen. Geen weekend meer, maar een dagje uit.
Inmiddels weet ik het ook niet meer. Ik weet wel dat ik een zestienjarige niet kan dwingen. Echter heeft het aan mijn inzet nooit gelegen.
donderdag 18 april 2024 om 19:07
Ik sta net als Away aan de andere kant.
Mijn ex is alcoholist en steeds minder in staat om voor ze te zorgen door alle lichamelijke en geestelijke problemen. Heel lang heb ik toch gezorgt dat ze steeds naar hem toe konden met behulp van zijn ouders. Zijn problemen blijven aanhouden en zijn ouders kunnen niet meer helpen door omstandigheden. Tot dus nu het punt dat ik zeg ze komen niet meer.
Wat mij verbaasd is dat hij er ook weinig moeite voor doet. Hij belt af en toe maar komt steeds verder van ze af te staan. Waardoor de kinderen ook steeds minder hem missen.
Ik denk wel dat als er al een minimale regeling is en een puber steeds meer zijn eigen ding gaat doen en zich losmaakt van ouders ze sneller af te komen te staan van de ouder die ze al weinig zien. En het een hele goede aanvulling is van s-groot om als ouder naar het kind toe te bewegen ipv baan het kind te verwachten dat die de verbinding blijft zoeken.
Mijn ex is alcoholist en steeds minder in staat om voor ze te zorgen door alle lichamelijke en geestelijke problemen. Heel lang heb ik toch gezorgt dat ze steeds naar hem toe konden met behulp van zijn ouders. Zijn problemen blijven aanhouden en zijn ouders kunnen niet meer helpen door omstandigheden. Tot dus nu het punt dat ik zeg ze komen niet meer.
Wat mij verbaasd is dat hij er ook weinig moeite voor doet. Hij belt af en toe maar komt steeds verder van ze af te staan. Waardoor de kinderen ook steeds minder hem missen.
Ik denk wel dat als er al een minimale regeling is en een puber steeds meer zijn eigen ding gaat doen en zich losmaakt van ouders ze sneller af te komen te staan van de ouder die ze al weinig zien. En het een hele goede aanvulling is van s-groot om als ouder naar het kind toe te bewegen ipv baan het kind te verwachten dat die de verbinding blijft zoeken.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
donderdag 18 april 2024 om 19:21
Ik vind het ook als moeder ontzettend verdrietig. De situatie is iets anders hier omdat de vader in kwestie best een goede kerel is, als vader heeft hij het altijd goed gedaan.Blauwedruif85 schreef: ↑18-04-2024 19:07Ik sta net als Away aan de andere kant.
Mijn ex is alcoholist en steeds minder in staat om voor ze te zorgen door alle lichamelijke en geestelijke problemen. Heel lang heb ik toch gezorgt dat ze steeds naar hem toe konden met behulp van zijn ouders. Zijn problemen blijven aanhouden en zijn ouders kunnen niet meer helpen door omstandigheden. Tot dus nu het punt dat ik zeg ze komen niet meer.
Wat mij verbaasd is dat hij er ook weinig moeite voor doet. Hij belt af en toe maar komt steeds verder van ze af te staan. Waardoor de kinderen ook steeds minder hem missen.
Ik denk wel dat als er al een minimale regeling is en een puber steeds meer zijn eigen ding gaat doen en zich losmaakt van ouders ze sneller af te komen te staan van de ouder die ze al weinig zien. En het een hele goede aanvulling is van s-groot om als ouder naar het kind toe te bewegen ipv baan het kind te verwachten dat die de verbinding blijft zoeken.
Toch merk ik dat de afstand, het puberen en het feit dat zijn aandacht allicht toch meer naar zijn huidige gezin uitgaat voor een kloof heeft gezorgd.
donderdag 18 april 2024 om 19:39
Mijn partner kon door de kosten van de rechtzaak niet meer blijven strijden nadat ze uit elkaar gingen. Zijn ex viel onder tegemoetkoming dus haar kosten bleven gelijk maar man had inmiddels rekening van duizenden Euro's. Grootste regeling die we hebben gehad was eerste jaren basisschool. Om de week van vrijdag tot maandag en 4 vakantieweken en vakantiedagen. Maar kind wilde steeds minder volgens ex dus dat werd op gegeven moment 2 nachten in weekend en toen er uit kiestraject niet gewenste resultaat kwam voor moeder kreeg man weer van een advocaat verzoek met verminderde omgangsregeling. Op een gegeven moment is constant de strijd aangaan financieel en mentaal niet mogelijk. Er zijn nog 2 kinderen van ons samen, die moeten hier ook niet de dupe van worden.Charlotta schreef: ↑18-04-2024 09:59Dat laatste ben ik 100% met je eens. Ik vraag me dan alleen wel af (en dit klinkt misschien heel erg hard) waarom je vriend überhaupt akkoord is gegaan of gekozen heeft voor zo'n minimale regeling na de scheiding. Ik heb zelf een 50/50 regeling en mijn nieuwe partner ook, en vind het altijd vrij moeilijk voor te stellen waarom ouders kiezen voor een regeling waarin een van de ouders (in 90% van de gevallen de vader) zijn kinderen nog maar zo weinig ziet. Je zet jezelf dan toch een beetje buitenspel, waardoor het voor een lastige ex wel heel makkelijk wordt om helemaal geen rekening meer met je te houden.
Ik vind je reactie over jezelf buitenspel zetten te hard in onze situatie. Zijn ex vertoont heel veel kenmerken van een verstotende ouder. Daar is lastig tegenop te boksen als kind al 10 jaar wordt beïnvloed. Alles wat niet past bij wat moeder wil, wordt vakkundig buiten spel gezet. Niet alleen als het om man gaat, maar door gezamenlijke dochter is die niet zo makkelijk buitenspel te zetten.
Wij houden hoop dat er een punt komt als ze ouder is en niet meer thuiswoont dat ze inziet dat vader niet gewoon een boeman is zeg maar. Maar verwachten eerst dat er punt komt zonder contact.
mangogo wijzigde dit bericht op 18-04-2024 19:42
8.74% gewijzigd
donderdag 18 april 2024 om 19:42
Ik vind het ook heel verdrietig. Ik had het zo graag anders voor ze gezien en dat hij voor hun wel hun best zou doen en dat ze een leuke aanwezige vader zouden hebben. Co ouderschap is niet mogelijk ivm afstand maar weekenden en vakanties zou ik dan zeker stimuleren.Away schreef: ↑18-04-2024 19:21Ik vind het ook als moeder ontzettend verdrietig. De situatie is iets anders hier omdat de vader in kwestie best een goede kerel is, als vader heeft hij het altijd goed gedaan.
Toch merk ik dat de afstand, het puberen en het feit dat zijn aandacht allicht toch meer naar zijn huidige gezin uitgaat voor een kloof heeft gezorgd.
Advocaatje en mangogo. Ga het gesprek ook open aan zonder verwijt naar het kind maar vraag wat zij graag willen of fijn zouden vinden. Maar zonder verwijt van we zien je te weinig ik vind het niet leuk enz.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
donderdag 18 april 2024 om 20:02
Dat is natuurlijk al veelvuldig gebeurd hier, dit loopt al jaren. Ze zegt precies wat haar moeder ook zegt. Maar bij doorvragen kan ze niet geven waarom ze iets wil.
Het gesprek aangaan heeft bij ouderverstoting weinig zin denk ik. Dat is niet gewoon een puber die niet wil. En bij ons is nog net geen sprake van volledige verstoting. (Ja, door professional ook gezien. Ja, advocaat hebben we tussendoor ook regelmatig gesproken etc. Maar advocaatkosten a €250 euro per uur betekenen dat er verder geen uitjes, vakanties etc meer zouden kunnen plaatsvinden).
Het zou ergens zo fijn zijn als exen hetzelfde willen. Dus man een ex had die een betrokken vader wil voor kind. En zijn ex juist een vader op afstand had gehad voor kind. Hier in topic liggen de problemen zover ik zie ook vooral in verschillende wensen tussen ouders. Maarja dat weet je vooraf niet.
Het gesprek aangaan heeft bij ouderverstoting weinig zin denk ik. Dat is niet gewoon een puber die niet wil. En bij ons is nog net geen sprake van volledige verstoting. (Ja, door professional ook gezien. Ja, advocaat hebben we tussendoor ook regelmatig gesproken etc. Maar advocaatkosten a €250 euro per uur betekenen dat er verder geen uitjes, vakanties etc meer zouden kunnen plaatsvinden).
Het zou ergens zo fijn zijn als exen hetzelfde willen. Dus man een ex had die een betrokken vader wil voor kind. En zijn ex juist een vader op afstand had gehad voor kind. Hier in topic liggen de problemen zover ik zie ook vooral in verschillende wensen tussen ouders. Maarja dat weet je vooraf niet.
donderdag 18 april 2024 om 20:07
Het is lastig mangogo ik kan alleen mijn ervaringen met een puber delen. Niet met ouder verstoting.
Mijn situatie is weer zo anders.
Accepteren dat het zo is is ook heel moeilijk denk ik maar geeft misschien wel rust? Mij geeft het rust al had ik het 100% zo graag anders gezien en blijft het verdrietig.
Mijn situatie is weer zo anders.
Accepteren dat het zo is is ook heel moeilijk denk ik maar geeft misschien wel rust? Mij geeft het rust al had ik het 100% zo graag anders gezien en blijft het verdrietig.
Vandaag is wat gisteren nog toekomst was
donderdag 18 april 2024 om 20:11
zondag 28 april 2024 om 09:49
De meesten van jullie hebben naast jullie stiefkinderen, niet ook nog een gezamenlijk kind toch, geloof ik?
Mijn vriend en ik hebben het soms over samen kinderen krijgen. Maar er is iets waar ik niet goed uitkom..
Zijn kinderen zijn opgevoed op een manier waarvan ik niet wil dat mijn kinderen opgevoed worden. Lusten niks, hoeven niks te doen in het huishouden, zeer lage eisen aan hun persoonlijke hygiene (poetsen al vanaf 3 hun eigen tanden, en dan dus 30 seconden maximaal). Dat is natuurlijk een product van de opvoeding van vader en moeder.
Als ik daarover begin, zegt mijn vriend: bij ons gezamenlijke kind zou dat heel anders zijn, dan kan ik met jou samen opvoeden, dat is veel makkelijker. Enzovoorts. Maar ik heb daar een beetje een hard hoofd in eigenlijk. En ik maak me daar zorgen over. Dat hij en ik het vaak oneens zouden zijn, en dat ik steeds overal achteraan moet zitten. Of dat ik altijd de strenge ouder moet zijn, terwijl hij de vrolijke speelouder is.
Overigens zouden wij niet een huishouden met alle kinderen bij elkaar hebben (is ingewikkeld hoe dat zit, twee huizen).
Hebben jullie hier ervaring mee, of wat denken jullie hierover?
Mijn vriend en ik hebben het soms over samen kinderen krijgen. Maar er is iets waar ik niet goed uitkom..
Zijn kinderen zijn opgevoed op een manier waarvan ik niet wil dat mijn kinderen opgevoed worden. Lusten niks, hoeven niks te doen in het huishouden, zeer lage eisen aan hun persoonlijke hygiene (poetsen al vanaf 3 hun eigen tanden, en dan dus 30 seconden maximaal). Dat is natuurlijk een product van de opvoeding van vader en moeder.
Als ik daarover begin, zegt mijn vriend: bij ons gezamenlijke kind zou dat heel anders zijn, dan kan ik met jou samen opvoeden, dat is veel makkelijker. Enzovoorts. Maar ik heb daar een beetje een hard hoofd in eigenlijk. En ik maak me daar zorgen over. Dat hij en ik het vaak oneens zouden zijn, en dat ik steeds overal achteraan moet zitten. Of dat ik altijd de strenge ouder moet zijn, terwijl hij de vrolijke speelouder is.
Overigens zouden wij niet een huishouden met alle kinderen bij elkaar hebben (is ingewikkeld hoe dat zit, twee huizen).
Hebben jullie hier ervaring mee, of wat denken jullie hierover?
zondag 28 april 2024 om 10:17
Heb jij alleen stiefkinderen of ook nog kinderen van jezelf?stokbootje schreef: ↑28-04-2024 09:49De meesten van jullie hebben naast jullie stiefkinderen, niet ook nog een gezamenlijk kind toch, geloof ik?
Mijn vriend en ik hebben het soms over samen kinderen krijgen. Maar er is iets waar ik niet goed uitkom..
Zijn kinderen zijn opgevoed op een manier waarvan ik niet wil dat mijn kinderen opgevoed worden. Lusten niks, hoeven niks te doen in het huishouden, zeer lage eisen aan hun persoonlijke hygiene (poetsen al vanaf 3 hun eigen tanden, en dan dus 30 seconden maximaal). Dat is natuurlijk een product van de opvoeding van vader en moeder.
Als ik daarover begin, zegt mijn vriend: bij ons gezamenlijke kind zou dat heel anders zijn, dan kan ik met jou samen opvoeden, dat is veel makkelijker. Enzovoorts. Maar ik heb daar een beetje een hard hoofd in eigenlijk. En ik maak me daar zorgen over. Dat hij en ik het vaak oneens zouden zijn, en dat ik steeds overal achteraan moet zitten. Of dat ik altijd de strenge ouder moet zijn, terwijl hij de vrolijke speelouder is.
Overigens zouden wij niet een huishouden met alle kinderen bij elkaar hebben (is ingewikkeld hoe dat zit, twee huizen).
Hebben jullie hier ervaring mee, of wat denken jullie hierover?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
